Search

In this study, it was aimed to examine the follow-ups of patients diagnosed withCOVID-19‎during the pandemic process and to evaluate the relationship between the symptoms/disease‎characteristics of the individuals and their prognosis. The study was completed by retrospectively accessing the‎patient data with a diagnosis ofCOVID-19 between 01.04.2020 and 01.02.2021 using the‎archive scanning method. A total of 438 COVID-19 patients were included in the study. The study was completed by reaching the information questioned‎in the follow-up of the patients during theCOVID-19 disease processes, information on the‎symptoms/disease characteristics and disease prognoses. Of the patients diagnosed with‎COVID-19, 49.3% were female and 50.7% were male. The hospitalization rate of the patients‎was found to be 12.3%. Hospitalization times of patients with cardiovascular disease,‎diabetes mellitus and respiratory system disease were found to be statistically significantly‎longer (p Özet Bu çalışmada pandemi sürecinde COVID-19 tanısı almış hastaların takiplerinin incelenmesi ve‎kişilerin semptom/hastalık özellikleri ile prognozları arasındaki ilişkinin‎değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma COVID-19 tanılı hasta bilgilerinin 01.04.2020 ile‎‎01.02.2021 tarihleri arasındaki poliklinik verileri üzerinden arşiv tarama yöntemi kullanılarak‎retrospektif olarak incelenmesi ile tamamlandı. Çalışmaya 438 COVID-19 hastası dahil edildi. Hastaların COVID-19 hastalık‎süreçlerindeki takiplerinde sorgulanan bilgiler ve semptom/hastalık özelliklerine dair‎bilgiler incelenerek bu verilerin hastalık prognozları ile ilişkisi araştırıldı. COVID-19 tanılı izlem‎hastalarının %49.3’ü kadın, %50.7’si erkek idi. Hastaların hastanede yatma oranı %12.3‎olarak bulundu. Kalp damar hastalığı, diabetes mellitus ve kronik solunum sistemi hastalığı‎olan kişilerde hastanede yatış sürelerinin istatistiksel açıdan anlamlı olarak daha uzun olduğu bulundu‎‎(sırasıyla p

Amaç: Bu çalışmanın amacı, kilofobi, vücut imajı algısı ve bunların sağlıklı yaşam tarzı davranışları üzerindeki etkileri arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir.Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu çalışma 548 kişiden oluşmuştur. Veriler, sosyodemografik form, Kilofobi Ölçeği (KFÖ) ve Vücut Algı Ölçeği (VAÖ) kullanılarak toplanmıştır.Bulgular: Katılımcıların KFÖ ortalama puanı 2,88 ± 0,35, VAÖ ortalama puanı 139,59 ± 28,77 idi. Düzenli fiziksel aktivite yapan, düzenli diyet yapan, öğün içeriğine dikkat eden ve sürekli diyet yapanların VAÖ punları daha yüksek, düzenli fiziksel aktivite yapan, düzenli olarak üç ana öğün tüketmeyen katılımcıların KFÖ puanları daha yüksekti.Sonuç: Kişilerin kilofobi düzeylerini ve vücut imajı algılarını belirlemek, pratikte daha dikkatli davranarak insanlara sağlıklı yaşam tarzı davranış danışmanlığı vermede faydalı olacaktır., Aims: The aim of this study was to evaluate the relationship between fat phobia, body image perception and theirs effects on healthy lifestyle behaviors.Materials and Methods: This descriptive study consisted of 548 individuals. Data was collected by using the socio-demographic form, Fat Phobia Scale (FPS) and Body Perception Scale (BPS). Results: FPS mean score of participants was 2.88±0.35, BPS mean score was 139,59±28,77. Participants who do regular physical activity, have regular diet, pay attention to the content of meal and constantly dieters were had higher BPS and who do regular physical activity, dont regularly consume three main meals had higher FPS scores.Conclusion: Determining fatphobia levels and body image perceptions would be beneficial at giving healthy lifestyle behavior counseling to people by being more careful in practice.

Nomofobi; “no”, “mobile” ve “phobia” kelimelerinden birleşerek oluşmuş olup, adından da anlaşıldığı üzere telefonsuz kalma korkusunu anlatmaktadır. Günümüzde akıllı telefonlar, bilgisayarlara göre daha kolay kullanımı ve ulaşımı nedeniyle tercih edilmektedir. Günlük yaşamda ihtiyacımız olan tüm gereksinimlere akıllı telefon uygulamaları ile ulaşılabilmektedir. Bu durum tüm ticaret alanı başta olmak üzere birçok alanda köklü değişikliklere neden olmuştur (1,2). Akıllı telefonların kullanımının yaygınlaşması COVID-19 pandemi döneminde gençler başta olmak üzere tüm yaş grupları için teknoloji kullanımının zorunluluklar arasına girmesine ve dolayısıyla da teknoloji bağımlılığının yaygınlaşması ve artmasına neden olmuştur. Gençlerin teknoloji kullanımlarının hem eğitim hem eğlence alanlarında artması davranış değişikliklerine neden olabilmekte ve bağımlılık düzeylerinin de artmasına neden olabilmektedir (Şekil 1) (3,4).Şekil 1. Covid-19 pandemisi ve nomofobi (Çizim: Yücel Özalp)Bağımlılıklar genel olarak; alkol, madde, kumar, tütün bağımlılığı olarak sınıflandırılırken günümüzde teknoloji bağımlılığı bu sınıflamalara eklenmiştir. Bağımlılıklar birbirleriyle ilişkili olabilmekte olup, her hangi bir bağımlılığı olan kişilerin diğer tür bağımlılık düzeylerinin artması daha kolay olabilmektedir (5). Bağımlılık düzeyleri çeşitli yöntemlerle ölçülebilmekte olup, nomofobi düzeyini ölçen de testler/ölçekler mevcuttur (6). Günümüzde bu alan psikoloji ve psikiyatri biliminin yetkinliğine girmektedir. Ancak hastaların sağlık hizmetlerine en kolay erişim yeri olan birinci basamak sağlık hizmetlerinin bu alanda sorumluluğu olduğu açıktır. Ergen izlemleri içinde sorgulanan bağımlılık durumu bize tüm bağımlılıklar için bilgi sağlamakta ve bağımlılığın yönetim kararı için de bizi yönlendirmektedir.Özellikle de teknoloji bağımlılık düzeyi yüksek olan kişilerde nomofobi düzeyinin de ölçülerek kişilerin bağımlılıklarının azaltılması ve sonlandırılması için gerekli tedavi ve yönlendirmelerinin yapılması büyük önem arz etmektedir. Aksi halde nomofobik gençlerin sosyal hayattan izolasyonları ve duygu durumlarındaki kötüleşmelerin önüne geçilemeyecek olup, diğer bağımlılık türlerinin daha kolay edinilmesi kaçınılmaz olacaktır (7,8). Birinci basamak sağlık hizmetlerinin ana bileşeni olan Aile hekimliklerinde, ergen izlemlerinin düzenli ve uygun yapılması ile nomofobi düzeyi yüksek olan kişilerin saptanması ve gerekli müdahalelerin yapılması ile mümkün olacaktır. Nomofobi oluşması davranış değişikliklerinin oluşması ile oluşabilmekte olup tedavide de aynı şekilde davranış değişikliği modelinin temelini oluşturan transteoretik modelin kullanılması ile başarı sağlanabilecektir. Transteoretik modelin başlıca kullanım alanı olan sigara bıraktırmadaki uygulamalarına/basamaklarına (Düşünmeme, Düşünme, Hazırlık, Hareket, Devam ettirme ve Karar alma) (Şekil 2) benzer şekilde davranış değişiklikleri sağlanarak nomofobi ve teknoloji bağımlılığından kurtulmaları sağlanabilmekte olup (9,10), aile hekimliklerinde tedavilerinin sağlanması ile hem üst basamak sağlık hizmetleri meşgul edilmemiş hem de hastalara ulaşım daha kolaylıkla sağlanabilecektir.

In this study, it was aimed to evaluate the frequencies of participation of adults to cancer screening in the National Cancer Screening Program and the reasons for not participating. This descriptive survey study was carried out with adults in family medicine outpatient clinics, between March 2021 and June 2021, in Turkey. The questionnaire contained 43 questions; in the first part, the participants were asked to provide some sociodemographic data; the second part consisted of questions about current smoking status, presence of chronical disease, presence of any type of cancer, history of cancer in family, taking information about cancer screening program in their country, history of getting any cancer screening before and during the COVID-19 pandemic and the third part of the survey focused on questions related to national cancer screening program (colorectal cancer, cervix cancer, breast cancer). One hundred and ninety-one people participated, 54.2% of them stated that the pandemic affects the frequency of having occult blood test in stool, 47.4% stated that the pandemic affects the frequency of colonoscopy, 37.7% stated that the pandemic affects the frequency of taking mammography, 37.1% stated that the pandemic affects the frequency of taking pap smear test. The mostly stated reason for these delays were being afraid of going to the health center for worry of getting an infection. Interruptions in cancer screening will lead to late diagnosis of current cancers, additional cancer deaths. Until screening rates return to pre-COVID levels, these interruptions could have a large impact. Our results were shown the negative effects of pandemic on screening programs and the mostly emphasized reason was being afraid of going to the health center for worry of getting an infection. Özet Bu çalışmada, Ulusal Kanser Tarama Programı kapsamında yetişkinlerin kanser taramasına katılma sıklıkları ve katılmama nedenlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu tanımlayıcı anket çalışması, Türkiye'de Mart 2021 ve Haziran 2021 tarihleri arasında aile hekimliği polikliniklerinde yetişkinlerle yürütülmüştür. Anket 43 soru içeriyordu; ilk bölümde katılımcılardan bazı sosyodemografik verileri sağlamaları istendi; ikinci bölümde ise mevcut sigara içme durumu, kronik hastalık varlığı, herhangi bir kanser türünün olup olmadığı, ailede kanser öyküsü, ülkesindeki kanser tarama programı hakkında bilgi alma durumu, COVID-19 salgını öncesinde ve sırasında herhangi bir kanser taraması yaptırma öyküsü anketin üçüncü bölümü ise ulusal kanser tarama programı (kolorektal kanser, serviks kanseri, meme kanseri) ile ilgili sorulara odaklandı. Ankete katılan 191 kişiden %54.2'si pandeminin dışkıda gizli kan testi yaptırma sıklığını etkilediğini, %47.4'ü pandeminin kolonoskopi sıklığını etkilediğini, %37.7'si pandeminin mamografi çekme sıklığını etkilediğini ve %37.1'i pandeminin pap smear testi yaptırma sıklığını etkilediğini belirtti. Bu gecikmelerin en çok belirtilen nedeni enfeksiyon kapma endişesiyle sağlık ocağına gitmekten korkmaktı. Kanser taramasındaki kesintiler, mevcut kanserlerin geç teşhisine, kanserle ilişkili ek ölümlere yol açacaktır. Tarama oranları COVID öncesi seviyelere dönene kadar bu kesintilerin büyük bir etkisi olabilir. Sonuçlarımız pandeminin tarama programları üzerine olumsuz etkilerini gösterdi ve en çok vurgulanan neden enfeksiyon kapma endişesiyle sağlık ocağına gitmekten korkmaktı.

Objective: In this study, it was aimed to evaluate the sleep quality and depression status of dementia patients during the Covid-19 pandemic. Materials and Methods: Patients aged 65 and over with dementia who applied to our polyclinics or those who can be reached from their relatives and those who agreed to participate in our research; a questionnaire consisting of sociodemographic information, “Cornell Scale for Depression in Dementia" and "Pittsburgh Sleep Quality Index" was applied.Results: All of 64 (43.5%) of the participants were male and 83 (56.5%) were female. It was found that 68.7% of the participants had poor sleep quality and 31.3% had good sleep quality. 76.2% of the participants suggested depression, 2.8% did not. Pittsburgh Sleep Quality Index score and Cornell Scale for Depression in Dementia score did not differ according to educational status, occupation and gender. Conclusion: In periods such as the pandemic period, which may cause behavioral changes and lifestyle changes, efforts should be made to minimize the changes in the depression status and sleep quality of groups with specific diseases such as dementia, and if necessary, the control examination time intervals should be shortened., Amaç: Bu çalışmada Covid-19 pandemisi sırasında demans hastalarının uyku kalitesi ve depresyon durumlarının değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Polikliniklerimize başvuran/başvurmuş olan demans tanılı 65 yaş ve üstündeki hastalara ya da hasta yakınlarından ulaşılabilenlere ve araştırmamıza katılmayı kabul edenlere; Sosyodemografik bilgiler, “Cornell Demansta Depresyon Ölçeği’ ve “Pittsburgh Uyku Kalite İndeksi” nden oluşan anket uygulanmıştır.Bulgular: Katılımcıların 64’ü (%43,5) erkek, 83’ü (%56,5) kadın idi. Katılımcıların %68,7’sinin uyku kalitesi kötü, %31,3’ünün uyku kalitesinin iyi olduğu bulundu. Katılımcıların %76,2’si depresyonu düşündürmekte, %2,8’i depresyonu düşündürmemekte idi. Pittsburgh Uyku Kalite İndeksi puanı ve Cornell Demansta Depresyon Ölçeği Puanı öğrenim durumu, meslek ve cinsiyete göre farklılık göstermemekte idi.Sonuç: Pandemi dönemi gibi davranış değişiklikleri ve yaşam tarzı değişikliklerine nedenolabilen dönemlerde demans gibi özellikli hastalıklı grupların depresyon durumu ve uykukalitelerinin değişimlerinin en aza indirilmesi için çalışılmalı, gerekirse kontrol muayenesizaman aralıkları azaltılması yoluna gidilmelidir.

ÖzetAmaç: Bu çalışmada, canlı karaciğer donörlerinin transplantasyon sonrası yaşam kalitelerinin değerlendirilerek, transplantasyonun donörlerin fiziksel, ruhsal ve psikososyal sağlıklarına etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Organ Nakli ve Araştırma Merkezi’nde 3 grupta çalışma yürütüldü. 2017 yılında opere olan 43 canlı karaciğer donörü ve 2007-2016 yılları arasındaki 43 canlı donörü çalışmaya katılmak üzere rastgele seçildi. Ayrıca topluluktan rastgele 43 kontrol örneği seçildi.Çalışma 01.02.2018-31.05.2018 tarihleri arasında tek görüşmeci tarafından telefon veya e-posta yoluyla gerçekleştirildi. Tüm katılımcılara araştırmacılar tarafından hazırlanan sosyodemografik veri anketi, Kısa Form-36 (KF-36) ve Hastane Anksiyete-Depresyon Ölçeği (HADS) uygulandı.Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 38.04±9.84 yıl olup, bu katılımcıların %48.1’i (n=62) kadındı. Donör ve kontrol grubu yaşam kaliteleri açısından değerlendirildiğinde fiziksel rol, enerji (canlılık) ve ruh sağlığı alt grupları arasında anlamlı fark bulunmadı. Ancak donörlerin fiziksel işlevsellik, emosyonel yön, sosyal işlevsellik, ağrı ve genel sağlık alt gruplarında daha iyi bir yaşam kalitesi vardı. Yaşam kalitesinin yaş, cinsiyet, medeni durum, eğitim durumu, ekonomik durum, iş kaybı, komorbidite veya ameliyat skarının varlığından etkilenmediği belirlendi. Sadece cinsel sorunlar ve donörün hayatını kaybetmesininyaşam kalitesini olumsuz etkilediği gözlemlendi. Anksiyete ve depresyon açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p, Objective: In this study, it was aimed to examine the effect of transplantation on physical, mental and psychosocial health of donors by evaluating the quality of life of living liver donors after transplantation.Material and Methods: The study was conducted with three groups at Ege University Faculty of Medicine Organ Transplantation and Research Center. 43 living donors from 2017 and 43 living donors from 2007-2016 who underwent liver transplantation were randomly selected to participate in the study. Also 43 control subjects were selected randomly from the community. The study was conducted by a single interviewer between 01.02.2018 and 31.05.2018 by telephone or e-mail. The socio-demographic data questionnaire, Short Form-36 (SF-36) and Hospital Anxiety-Depression Scale (HADS) prepared by the researchers were applied to all participants.Results: The mean age of the participants was 38.04±9.84 years, and of these participants 48.1% (n=62) of them were female. When donors and control group were evaluated in terms of their quality of life, no significant difference was found between physical role, energy (vitality) and mental health subgroups.However, donors have a better quality of life in physical functioning, emotional aspect, social functioning, pain and general health subgroups. It was detected that the quality of life was not affected by age, gender, marital status, educational status, economic status, job loss, comorbidity or disturbance by presence of operational scar. Only sexual problems and the loss of the recipient’s life were observed to have a negative impact on the quality of life. There was no significant difference between the groups in terms of anxiety and depression (p

Objective: Child abuse and neglect which are the leading problems all over the world can cause major physical and mental effects. This study was conducted to investigate the effects of childhood abuse and neglect on anxiety symptoms, anxiety sensitivity and academic success in young adults.Material and Methods: This descriptive study was conducted with 301 volunteer participants aged between 17 and 24 and studying in the first year of university. ISPCAN Child Abuse Screening Tools (ICAST-R), Beck Anxiety Scale and Anxiety Sensitivity Index-3 forms were answered by the students who agreed to participate in the study and the students were asked to indicate the University Entrance Exams score. The data were statistically evaluated in theSPSS 22.0 database.Results: Of the 301 students 39.20% who participated in the study were exposed to abuse at least once before the age of 18 years. The most common types of exploitation was emotional abuse. The mean of the total score of the students taken from the Beck Anxiety Scale was 15.55±11.58 and it was found that there was a statistically significant relationship between anxiety levels and abuse status (p, ÖzetAmaç: Tüm dünyada önde gelen sorunlardan olan çocuk istismarı ve ihmali, önemli fiziksel ve ruhsal etkilere neden olabilmektedir. Bu çalışma, çocukluk çağı istismar ve ihmalinin genç erişkinlerde kaygı belirtileri, kaygı duyarlılığı ve akademik başarıya etkisini araştırmak amacıyla yapıldı.Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı tipte olan bu araştırma, yaşları 17 ile 24 arasında değişen ve üniversite birinci sınıfta okuyan 301 gönüllü katılımcı ile yürütüldü. ISPCAN (The International Society for the Prevention of Child Abuse & Neglect) Çocuk İstismarı Tarama Araçları (ICAST-R), Beck Anksiyete Ölçeği ve Anksiyete Duyarlılık İndeksi-3 formları çalışmaya katılmayı kabul eden öğrenciler tarafından yanıtlandı ve öğrencilerden üniversite giriş sınavları puanlarını belirtmeleri istendi. Veriler SPSS 22.0 ile istatistiksel olarak değerlendirildi.Bulgular: Araştırmaya katılan 301 öğrencinin %39.20’si 18 yaşından önce en az bir kez istismara maruz kalmıştı. En yaygın istismar türleri duygusal istismardı. Öğrencilerin Beck Anksiyete Ölçeğinden aldıkları toplam puan ortalaması 15.55±11.58 olup, kaygı düzeyleri ile istismar durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu bulundu (p

Background: The aim of this study was to evaluate the correlation between gender, and drug allergy agent and its incidence frequency.Material and Methods: The population of this retrospective study included individuals who applied to the polyclinics for any reason between 2015 and 2021 and who reported a drug allergy. The total numbers of applications, number of examinations, gender, and the presence of drug allergy and the drug allergy agent were recorded in the data form using the archive review method. Data were analyzed with the IBM SPSS V23.Results: The total number of applications to the polyclinic was 151.036 and the number of singular patient applications was 31.915. Among 31.915 patients, 312 patients reported a drug allergy. Of these patients, 79 (25.3%) were male and 233 (74.7%) were female. The most common allergen reported was penicillin, and 58.2% of men and 45.5% of women had this allergy. No statistically significant difference was found between the distributions of allergen agents based on gender (p>0.096). There was a significant difference only between Gadobutrol and gender, and a correlation was found with male gender (p=0.021). No correlation was found when drug agents were dived into groups.Conclusion: Since it has become easy to access healthcare services as well as drugs, the incidence frequency of drug allergies has also increased. Although it is predicted that gender might be effective in the occurrence of drug allergies due to hormonal and genetic differences, no correlation was found in this study. Thus, it should be noted that the risk of drug allergy incidence might exist for both genders.

Objective: It was aimed to evaluate the relationship between anxiety and depression in patients with essential hypertensionMaterial and Methods: The population of the retrospective study consists of people with a diagnosis of essential hypertension who applied to our polyclinics for any reason in the 6-year period between 2015-2021. In the data form; the total number of applications, number of examinations, gender, diagnosis of anxiety or depression were recorded using the archive scanning method. Data were analysed with IBM SPSS V23Results: The total number of applications made to our outpatient clinics was 91.580, and the number of single patients who were diagnosed with essential hypertension and had no additional chronic disease was 8.421. It was determined that 50.8% of the hypertension patients were male, 4.1% were diagnosed with anxiety and 2.7% were diagnosed with depression. It was also found that 2.4% of the patients had both anxiety and depression, 1.7% had only anxiety and 0.3% had only depression. A statistically significant difference was found between the distribution of anxiety and depression coexistence groups in hypertensionpatients according to gender (p, ÖzetAmaç: Esansiyel hipertansiyon tanılı hastalarda anksiyete ve depresyon birlikteliği arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlandıGereç ve Yöntemler: Retrospektif tipteki araştırmanın evrenini polikliniklerimize 2015-2021 yılları arasındaki 6 yıllık dönemde herhangi bir nedenle başvurmuş olanlardan esansiyel hipertansiyon tanısı olan kişiler oluşturmaktadır. Veri formunda; toplam başvuru sayısı, muayene sayısı, cinsiyet, anksiyete veya depresyon tanı varlıkları arşiv tarama yöntemi kullanılarak kaydedildi. Veriler IBM SPSS V23 ile analiz edildi.Bulgular: Polikliniklerimize yapılmış olan toplam başvuru sayısı 91.580 olup, esansiyel hipertansiyon tanısı almış ve ek kronik hastalığı olmayan tekil hasta sayısı 8.421 idi. Hipertansiyon hastalarının %50.8’inin erkek olduğu ve %4.1’inin anksiyete, %2.7’sinin depresyon tanısı aldığı tespit edildi. Ayrıca hastaların %2.4’ünün hem anksiyetesinin hem depresyonunun olduğu, %1.7’sinin sadece anksiyetesinin ve %0.3’ünün sadece depresyonunun olduğu bulundu. Hipertansiyon hastalarının cinsiyete göre anksiyete ve depresyon birlikteliği grupların dağılımları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark elde edildi (p

Background: Coagulation abnormalities has been reported in patients with impaired metabolism of thyroid hormones. Platelets play an important role in coagulation and Mean Platelet Volume has been considered as an inflammatory biomarker in multiple diseases. Objectives: The aim of this study was to investigate whether any relationship exists between the values of thyroid-stimulating hormone, free thyroxine, anti-thyroid peroxidase, anti-thyroglobulin and those of the MPV.Methods: Patients who were admitted to the Endocrinology outpatient clinic between October 2013 and July 2019 with a pre-diagnosis of thyroid disease were included in the study. The data were analyzed with IBM SPSS V23. Compatibility with normal distribution was examined with the Shapiro Wilk test. The relation between the variables was evaluated with Spearman rank correlation. Results: Records of 1098 patients were examined. There is a very weak positive relationship between TSH and MPV (r: 0,075), there is no significant relationship between ST4, Anti TPO, Anti TG and MPV.Conclusion: Patients have high TSH values display a increased MPV should hence be acknowledged in risk prediction of thrombotic events., Giriş: Tiroid hormonlarının metabolizması bozulmuş hastalarda pıhtılaşma anormallikleri bildirilmiştir. Trombositler pıhtılaşmada önemli bir rol oynar ve Ortalama Trombosit Hacmi (MPV), birçok hastalıkta inflamatuar bir biyobelirteç olarak kabul edilir.Amaç: Bu çalışmanın amacı, tiroid uyarıcı hormon, serbest tiroksin, anti-tiroid peroksidaz ve anti-tiroglobulin değerleri ile MPV değerleri arasında herhangi bir ilişki olup olmadığını araştırmaktı.Yöntemler: Endokrinoloji polikliniğine Ekim 2013 - Temmuz 2019 tarihleri ​​arasında tiroid hastalığı ön tanısıyla başvuran hastalar dahil edildi. Veriler IBM SPSS V23 ile analiz edildi. Normal dağılıma uyumluluk Shapiro Wilk testi ile incelendi. Değişkenler arasındaki ilişki Spearman sıra korelasyonu ile değerlendirildi.Bulgular: 1098 hastanın kayıtları incelendi. TSH ile MPV arasında çok zayıf bir pozitif ilişki vardı (r: 0,075), ST4, Anti TPO, Anti TG ve MPV arasında anlamlı bir ilişki yoktu.Sonuç: Yüksek TSH değerlerine sahip hastalarda yüksek MPV değerleri görülmekte olup trombotik olayların risk tahmini yapılabilir.

Objective: The aim of this study is to investigate the effect of the restrictions imposed due to the COVID-19 Pandemic on nomophobia and smartphone addiction levels.Method: People aged 18 and over who agreed to participate in the study and who have applied the "Nomophobia Scale" and the "Smartphone Addiction Scale" (SAS) within 1 year before the pandemic restrictions were included in the study by applying the same questionnaire during the period after the pandemic restrictions.Results: The number of participants was 100. A statistically significant difference was found between the pre-pandemic and post-pandemic nomophobia scores of the participants. While the mean nomophobia score was 74.2 before the pandemic, it was 76.2 after the pandemic. There was a statistically significant difference between the smartphone addiction scale scores of the participants before and after the pandemic. While the mean SAS score before the pandemic was 34.0, it increased to 36.7 after the pandemic. Conclusion: Behavioral changes are inevitable during the COVID-19 pandemic and the need for technology has increased. Therefore, necessary measures should be taken to prevent psychological disorders caused by the increase in technology-related addiction levels, and efforts should be made to reduce or control addiction levels., Amaç: Bu çalışmanın amacı günümüzde gittikçe yaygınlaşan nomofobi ve akıllı telefon bağımlılığının COVID-19 Pandemi nedeniyle uygulanmaya başlanan kısıtlamaların bu bağımlılık düzeylerine etkisinin araştırılmasıdır. Yöntem: Araştırmaya 18 yaş ve üstündeki kişilerden çalışmaya katılmayı kabul eden ve pandemi kısıtlamalarının uygulanmaya başlanmasından önceki 1 yıl içinde “Nomofobi Ölçeği” ve “Akıllı Telefon Bağımlılığı Ölçeği’(ATBÖ) uygulanmış kişilere pandemi kısıtlamaları uygulanmaya başlanmasından sonraki dönemde aynı anket tekrar uygulanarak dahil edilmişlerdir. Bulgular: Katılımcı sayısı 100 olup, %53’ü kadın ve %47’si erkektir. Pandemi sonrası Katılımcıların pandemi öncesi ve pandemi sonrası nomofobi puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardır. Pandemi öncesi Nomobofi puan ortalaması 74.2 iken pandemi sonrası bu oran 76.2 olarak elde edilmiştir. Katılımcıların pandemi öncesi ve pandemi sonrası akıllı telefon bağımlılık ölçek puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardır. Pandemi öncesi ATBÖ puan ortalaması 34.0 iken pandemi sonrası bu oran 36.7 olarak elde edilmiştir. Sonuç: COVID-19 pandemi sürecinde davranış değişiklikleri meydana gelmesi kaçınılmaz olmuş olup, teknolojiye olan gereksinimde artış meydana gelmiştir. Dolayısıyla teknolojiyle ilişkili bağımlılık düzeylerindeki artışın yol açacağı psiklojik bozuklukların önüne geçmek için gerekli önlemler alınarak, bağımlılık düzeylerinin azaltılması ya da kontrol altına alınmasına çalışılmalıdır.

Objective: The aim of this study was to determine the information and support needs of breast cancer patients’ relatives and to what extent they were met.Methods: This cross-sectional descriptive study was conducted with 177 participants whose relatives were followed up with breast-cancer diagnosis in the Oncology Department between May and September 2019. The questionnaire and sociodemographic characteristics and “Information and Support Needs Scale” were applied to the participants.Results: The mean age of the participants was 39.70±14.10. 66 (37.30%) were primary school graduates, 106 (59.90%) were housewives and 124 (70.10%) were married. The most common breast cancer screening methods for women were 68.40% (121) self-examination and 54.20% (96) mammography. The number of participants who had breast cancer screening was 78 (44.30%). The mean score of information requirements was 3.50±0.09 and the mean score of support requirements was 3.30±0.18. with Statistical analysis were performed with SPSS 21.0 program.Conclusion: It is necessary to determine the knowledge status, attitudes and needs of women who have breast cancer in their neighborhood by the health professionals about the causes, screening methods, treatment methods and prevention of breast cancer. In this way, it will increase the spread of breast cancer screening, the number of patients diagnosed early and the success of treatment., Amaç: Bu çalışmanın amacı yakınlarında meme kanseri bulunan kişilerin bilgi ve destek ihtiyaçlarının ne ölçüde karşılandığını belirlemektir.Yöntem: Bu kesitsel tanımlayıcı çalışma, Mayıs-Eylül 2019 tarihleri arasında Onkoloji Bilim Dalı’nda yakınları meme kanseri tanısı ile izlenen 177 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Katılımcılara anket ve sosyodemografik özellikler ile “Bilgi ve Destek İhtiyaçları Ölçeği” uygulanmıştır.Bulgular: Katılımcıların ortalama yaşı 39,70 ± 14,10 idi. 66’sı (% 37,30) ilkokul mezunu, 106’sı (% 59,90) ev hanımı ve 124’ü (% 70,10) evliydi. Kadınlarda en yaygın meme kanseri tarama yöntemleri% 68,40 (121) ile kendi kendine muayene ve% 54,20 (96) ile mamografi idi. Meme kanseri taraması yaptıran katılımcı sayısı 78 (% 44,30) idi. Bilgi gereksinimleri ortalama puanı 3,50 ± 0,09 ve destek gereksinimleri ortalama puanı 3,30 ± 0,18 idi. İstatistiksel analizler SPSS 21.0 programı ile yapıldı.Sonuç: Yakın çevresinde meme kanseri olan kadınların meme kanserinin nedenleri, tarama yöntemleri, tedavi yöntemleri ve önlenmesi konusunda sağlık profesyonelleri tarafından bilgi durumlarının, tutumlarının ve ihtiyaçlarının belirlenmesi gerekmektedir. Bu sayede meme kanseri taramasının yaygınlaşması sağlanarak erken tanı konulan hasta sayısı artacak ve tedavide daha yüksek başarı sağlanacaktır.

Amaç: Ülkemizde klinik kalite uygulamaları kapsamında Klinik Kalite Karar Destek Sistemi aracılığıyla klinik kalite göstergeleri izlenmektedir. Çalışmadaki amacımız takip edilen klinik kalite göstergelerinin hedef değerlerine ulaşılamama nedenlerini belirlemektir.Gereç ve Yöntem: Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Sağlıkta Kalite, Akreditasyon ve Çalışan Hakları Daire Başkanlığı tarafından İl Sağlık Müdürlükleri’nden 2019 yılı klinik kalite dönemsel raporlarına göre hedeften sapma gösteren göstergelere yönelik yaşanan sorunları Kurumsal Kalite Sistemi’nde Klinik Kalite Sekmesi’nin altında yer alan “Geribildirim Formu”nun ilgili bölümlerin doldurulması istenmiştir.Gönderilen geribildirim formlarının hepsi incelenerek raporlamalar sağlık olgusu bazında gruplandırıldı. Her sağlık olgusuna ait göstergeler kendi içlerinde tekrar gruplandırılarak her göstergeye ait sorunlar belirtildi.Bulgular: Veri gönderim hatası, hatalı tanı kodu (ICD-10) girilmesi, hatalı SUT işlem kodu girilmesi, Karar Destek Sistemi (KDS) ve Hastane Bilgi Yönetim Sistemi (HBYS ) arasındaki veri uyuşmazlığı, hatalı ilaç (ATC) kodu tanımlanması, hasta kaynaklı nedenler en sık görülen sorun nedenleridir. Bunun dışında her göstergeye özgü farklı sorunlar da bulunmaktadır. Sonuç: Klinik kalite gösterge izleminde en büyük sorun veri kalitesi düşüklüğünden kaynaklanmaktadır.

Objective: In this study, it was aimed to evaluate the status of benefiting from health services and admitting some health screening services in adolescent and young adulthood of newly enrolled students.Methods: This descriptive research was carried out between September 15 2019- October 30, 2019 in Family Medicine Polyclinics. Volunteers who enrolled in the Faculty of Nursing and who wanted to participate in the study constitute the universe (92.3%). A total of 17 questionnaire forms were applied to the students.Results: 71.7% of 120 participants were women; 28.3% were men. 18.3% of the students stated that they applied to the health center three or more times with any complaints in the last year; 15.8% of them stated that they have never applied to the health institution. 71.7% of the participants filed a complaint to the family physicians due to a complaint, 31.7% applied for general control. 30.0% applied to an ophthalmologist for control purposes and 29.2% applied to a dentist. 59% of the students have been referred to their age by the doctor they applied to for any reason (for complaints or control) in the last three years, 61.7% of them were measured for their body weight and height, 77.1% of them were measured for blood pressure. 80.7% of the examinations were performed for screening purposes.Conclusion: According to these results, it is emphasized once again that the physicians, especially family physicians, who are the most frequently used physicians of this age group, evaluate every opportunity for their health screening., Amaç: Bu çalışmada üniversiteye yeni kayıt olmuş öğrencilerin adölesan ve genç erişkin dönemde sağlık hizmetlerinden yararlanma ve bazı sağlık taramalarına dair hizmet alma durumlarını değerlendirmek amaçlanmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte bu araştırma Aile Hekimliği Polikliniklerinde 15 Eylül 2019 ile 30 Ekim 2019 tarihleri arasında yapılmıştır. 2019 yılında Hemşirelik fakültesine kayıt olan ve tarafımıza başvuran öğrencilerinden çalışmaya katılmak isteyen gönüllüler evreni oluşturmaktadır. Kayıt olan öğrencilerin %92,3’üne ulaşılmıştır. Başvuran öğrencilere toplamda 17 soruluk anket formu uygulanmıştır. Bulgular: 120 katılımcının %71,7’si kadın; %28,3’ü erkekti. Öğrencilerin %18,3’ü son bir yıl içinde herhangi bir şikâyetle üç ve daha üstü kez sağlık merkezine başvurduğunu; %15,8’i ise sağlık kurumuna hiç başvurmadığını bildirmiştir. Katılımcıların %71,7’i aile hekimine bir şikayet nedeni ile, %31,7’si genel kontrol amaçlı başvuru yapmıştır. %30,0’u kontrol amaçlı bir göz hekimine, %29,2’si bir diş hekimine başvuru yapmıştır. Öğrencilerin %59’una son üç yılda herhangi bir sebeple (şikayetle yada kontrol için) başvurduğu doktoru tarafından yaşına uygun yapılması gereken sağlık taramalarından bahsedilmiş, %61,7’sinin vücut ağırlığı ve boy uzunluğu ölçülmüş, %77,1’inin kan basıncı ölçümü yapılmış, %80,7’sinden tarama amaçlı tetkik istenmişti. Sonuç: Bu sonuçlara göre bu yaş grubunun en sık başvurduğu hekimler olan aile hekimleri başta olmak üzere hekimlerin sağlık taramaları için her fırsatı değerlendirmesinin önemi bir kez daha vurgulanmaktadır.

Klinik uygulama rehberleri hasta bakımında standardizasyonu sağlaması, kaliteli ve maliyet etkili sağlık hizmeti sunumunu artırması sebebiyle gün geçtikçe artan popüler bir araç haline gelmiştir. Klinik uygulama rehberlerinin gelişiminin dünyadaki örneklerine bakıldığında birçok büyük ve önemli kuruluşun bu alanda çalışmaları olduğu görülmektedir. Ülkemizde ise klinik uygulama rehberleri Sağlık Bakanlığı ve sağlık alanında faaliyet göstermekte olan sivil toplum kuruluşları tarafından geliştirilmektedir. Bu çalışmanın amacı ülkemizde Sağlık Bakanlığı birimleri tarafından geliştirilen mevcut rehberleri listeleyip özelliklerine göre haritalamasını yapmaktır. Çalışmamızda ülkemizde 01.05.2020 yılına kadar yayınlanmış klinik uygulama rehberleri araştırıldı. T.C. Sağlık Bakanlığı çatısı altında faaliyet gösteren birimlerin web sayfaları incelendi. Sağlık Bakanlığı e-kütüphanesi ve arama motorlarında “rehber”; “kılavuz” ve “protokol” anahtar kelimeleri ile aramalar yapıldı. Rehberlerin geliştirildiği kuruluş ve tarihine göre “Türkiye İçin Sağlık Bakanlığı Birimleri Klinik Uygulama Rehberi Haritası” çıkarıldı. Tarama sonucunda ulaşılabilen rehber sayısı 147’dir. Rehberlerin %100’üne online olarak ulaşılabilmekte idi. Rehberlerin metodolojik gelişimlerinin çoğu rehberde yazılmamış olduğu dikkat çekmiştir. Rehberlerin büyük kısmının Halk Sağlığı Genel Müdürlüğü ve Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü tarafından geliştirildiği saptandı. Rehberler sağlık profesyonellerinin sağlık hizmeti sunumunda günlük pratikte karşılaşabilecekleri konular ve hastalıklar ile ilgiliydi. Sağlık bakım hizmetinde önemi giderek artan rehberlerin eksik tarafları dikkate alınarak geliştirilmesinin ve kullanımının yaygınlaştırılması sağlanmalıdır.

Birinci basamak çalışanları, yeni bir durum olan covid-19'un yayılmasını önlemek için büyük bir sorumluluğa sahiptir. Sağlık sisteminin iyi işlemesi için birinci basamak sağlık hizmetleri daha fazla kullanılmalıdır. Yazımızda sağlık sisteminin bloke olmasını önleme önerilerimizi paylaştık.Dear Editor,Primary preventive healthcare services have alwaysbeen the easiest and fastest way for the patientto accesshealthcare services. In addition to the emergencydepartments, these centers come to mind first to bereferred in case of pandemics.[1] Primary healthcarepersonnel undertake a great responsibility in this newand special case of Covid-19 viral pandemic. The basisfor the emergency action plan should be established bytaking necessary measures in these primary healthcarecenters and easing the workload in order to prevent abottleneck in the health system.Necessary equipment should be provided, or diagnosiscenters should be established so that Covid-19 viruscan be diagnosed through all primary preventivehealthcare services. People should stay in isolatedenvironments as much as possible and the contagionrisk for the virus should be minimized in order to easethe workload of hospitals and to take the pandemicunder control. It is clear that the delayed diagnosisof people infected with the virus increase the risk ofgetting infected. In countries where family healthcaresystem runs properly, a good planning and designationof family healthcare centers as the basis for emergencyaction plans to minimize the riskof infection couldhelp limiting the contagion areas.[2] Cities should beseparated into regions and isolated. Healthcare needsother than urgent ones should be met by the familyhealthcare center in order to minimize the risk forcontagion and to ease the workload of hospitals toprevent a bottleneck in the health system.Family healthcare centers should employ Covid-19diagnosis kits[3] giving fast results. However, they arenot being as valid and reliable as PCR (polymerasechain reaction) diagnosis methods.[4] Patient referralsystem should operate without any compromise inorder to minimize the risk for contagion. The bordersof small areas in cities should be determined and asingle-family healthcare center should be designatedto each region to limit the virus.We believe that primary preventive healthcare servicesalways forming the first and basic step of healthcaresystems should be well-organized and publiccooperation should be ensured to limit Covid-19 viralpandemic. It would be helpful in terms of minimizingloss of life until vaccine and medicine studies provetheir success., Dear Editor,Primary preventive healthcare services have alwaysbeen the easiest and fastest way for the patient to accesshealthcare services. In addition to the emergencydepartments, these centers come to mind first to bereferred in case of pandemics.[1] Primary healthcarepersonnel undertake a great responsibility in this newand special case of Covid-19 viral pandemic. The basisfor the emergency action plan should be established bytaking necessary measures in these primary healthcarecenters and easing the workload in order to prevent abottleneck in the health system.Necessary equipment should be provided, or diagnosiscenters should be established so that Covid-19 viruscan be diagnosed through all primary preventivehealthcare services. People should stay in isolatedenvironments as much as possible and the contagionrisk for the virus should be minimized in order to easethe workload of hospitals and to take the pandemicunder control. It is clear that the delayed diagnosisof people infected with the virus increase the risk ofgetting infected. In countries where family healthcaresystem runs properly, a good planning and designationof family healthcare centers as the basis for emergencyaction plans to minimize the risk of infection couldhelp limiting the contagion areas.[2] Cities should beseparated into regions and isolated. Healthcare needsother than urgent ones should be met by the familyhealthcare center in order to minimize the risk forcontagion and to ease the workload of hospitals toprevent a bottleneck in the health system.Family healthcare centers should employ Covid-19diagnosis kits[3] giving fast results. However, they arenot being as valid and reliable as PCR (polymerasechain reaction) diagnosis methods.[4] Patient referralsystem should operate without any compromise inorder to minimize the risk for contagion. The bordersof small areas in cities should be determined and asingle-family healthcare center should be designatedto each region to limit the virus.We believe that primary preventive healthcare servicesalways forming the first and basic step of healthcaresystems should be well-organized and publiccooperation should be ensured to limit Covid-19 viralpandemic. It would be helpful in terms of minimizingloss of life until vaccine and medicine studies provetheir success.

OBJECTIVE: Explaining the isolation control methods and giving importance to this issue in the preclinical period will help the doctor candidates to protect themselves and their patients during their risky business lives. The aim of this study is to evaluate the knowledge status, associated factors and training needs of the 3rd grade medical faculty students who were at preclinical period about isolation precaution methods.MATERIAL AND METHODS: In this descriptive study, the questionnaire consisting of the questions which evaluated the general information of the students and the information about the isolation precaution methods was applied to the 3rd grade students of the Faculty of Medicine who wanted to participate in the study between October 2018 and February 2019.RESULTS: 49.3% of the students were women; 50.7% of them were male. It was determined that the students, who were informed about the isolation precautions icons at the hospital (p= 0,045) and who received training on hand hygiene and isolation precautions (p= 0,025) knew the knowledge and practices regarding hand hygiene more accurately than others. Students who had a history of hospitalization (p= 0,014), were informed about the isolation precautions icons at the hospital (p= 0,017) and who received training on hand hygiene and isolation precautions (p= 0,000) knew the knowledge and practices regarding isolation precautions more accurately than others.CONCLUSIONS: In order for knowledge and attitude to become a behaviour, training on issues that have a major place in infection control should be initiated as early as possible and the trainings should be renewed at regular intervals. It is very important that physicians who should be a role model in this subject and who need to protect themselves professionally in the preclinical period., AMAÇ: Preklinik dönemde izolasyon kontrol önlemlerinin (İKÖ) anlatılması ve bu konuya önem verilmesi doktor adaylarının riskli meslek hayatları boyunca kendilerini ve hastalarını korumalarını sağlayacaktır. Bu araştırmanın amacı Tıp Fakültesi Dönem 3 öğrencilerinin İKÖ methodları hakkındaki bilgi durumlarının, ilişkili faktörlerin ve eğitim ihtiyacının belirlenmesidir.GEREÇ VE YÖNTEM: Tanımlayıcı nitelikteki araştırmada, Tıp Fakültesi Dönem 3 öğrencilerinden çalışmaya katılmak isteyen öğrencilere Ekim 2018 - Şubat 2019 tarihleri arasında, genel bilgilerini ve İKÖ konusunda bilgi durumlarını değerlendiren sorulardan oluşan anket, kampüs ortamında uygulandı.BULGULAR: Öğrencilerin %49,3’ü kadın; %50,7 erkekti. İKÖ hakkında hastane ziyaretlerinde bilgilendirme yapılan (p=0,045) ve el hijyeni ve İKÖ ile ilgili eğitim alan (p=0,025) öğrencilerin, el hijyenine dair bilgi ve uygulamaları diğerlerine göre daha doğru bildikleri belirlendi. Hastanede yatma öyküsü bulunan (p=0,014), İKÖ hakkında hastane ziyaretlerinde bilgilendirme yapılan (p=0,017) ve el hijyeni ve İKÖ ile ilgili eğitim alan (p=0,000) öğrencilerin, İKÖ’ye dair bilgi ve uygulamaları diğerlerine göre daha fazla doğru bildiği belirlendi.SONUÇ: Bilgi ve tutumun davranış haline dönüşebilmesi için enfeksiyon kontrolünde başlıca yere sahip olan konularla ilgili eğitimlere mümkün olduğunca erken başlanmalı ve belirli aralıklarla eğitimler yenilenmelidir. Bu konuda rol model olması gereken ve mesleki olarak kendini de koruması gereken hekimlerin preklinik dönemde bu eğitimleri almaları çok önemlidir.

Objectives: Obesity is a leading preventable cause ofdeath worldwide. Being overweight or obese has a serious impact on health.Treatment of obesity needs a comprehensive approach. Biopsychosocial approachof family physicians is invaluable in obesity management. This study wasperformed in order to find answers to “why”, “how’’ and “when’’ our patientsbecame obese.Methods:Weconducted in-depth, semi-structured, face to face interviews with 30participants (BMI>30). Interviews were audio-recorded and transcribed, andqualitatively analysed using a thematic framework method.Results:26women and 4 men accepted to join our study. Analysis of indepth interviewsemerged 5 major themes which were the different perception of obesity amongindividuals; awareness of obesity; loss of selfconfidence; belief in treatmentand effects on quality of life.Conclusion:Eachpatient has a different need and different expectation while controllingweight. As a part of biopsychosocial approach the family physician needs tounderstand the factors that bring the patient to current condition and seewhich approach would be the best for individual patient for weight management., Amaç: Obezite dünya genelindeki önlenebilir ölüm nedenlerinin başında gelmektedir. Aşırı kilolu veya obez olmanın sağlık üzerinde ciddi bir yan etkisi vardır. Obezite tedavisi kapsamlı bir yaklaşım gerektirir. Özellikle aile hekimlerinin biyopsikososyal yaklaşım göstermeleri kilo verme sürecinde çok önemlidir. Bu çalışmada, obez bireylerin kilo verme girişimleri sırasındaki deneyimlerini değerlendirmeyi ve başarı ve başarısızlığı etkileyen faktörleri bulmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Beden kitle indeksi 30 üzeri olan hastalarla derinlemesine, yarı yapılandırılmış, yüz yüze görüşmeler yaptık. Görüşmeler ses kaydına alındı ve yazıya aktarıldı. Daha sonra tematik çerçeve yöntemi ile kalitatif analizi yapıldı.Bulgular: 26 kadın ve 4 erkek çalışmaya katılmayı kabul etti. Derinlemesine röportajlar sonucu 5 ana tema ortaya çıktı: obezitenin bireyler arasında farklı algılanışı; obezitenin farkındalığı; öz güven kaybı; tedaviye inanç; hayat kalitesi üzerine etkileri.Sonuç: Her hastanın kilo kontrolüne farklı bir ihtiyacı ve bundan farklı bir beklentisi vardır. Biyopsikososyal yaklaşımın bir parçası olarak aile hekimi hastayı o anki duruma getiren etkenleri anlamalı ve hangi yaklaşımın hastanın kilo kontrolünde daha iyi olacağına karar vermelidir.

Introduction: This study determined the prevalence of child abuse in first year medicalstudents in a Turkish university using the ICAST-R, as well as therelationships between sociodemographic data and abuse. Materials&Methods: First-year medicalstudents in a Turkish university were surveyed between 15th-30th June 2012,using ISPCAN Child Abuse Screening Tool-Retrospective Version (ICAST-R) and a questionnaire to collectsociodemographic data. Data analysis was performed with SPSS 15.0. Results: The studyincluded 192 students, 56.8% female and 43.2% male. Physical, emotional andsexual abuse were found in 14.6%; 32.3%; and 8.9% of participants,respectively. No significant relation between gender and emotional abuse wasfound (p= 0.775), whereas both physical and sexual abuse were more common inmales (p= 0.04; p= 0.018 respectively). There was a statistically significantrelation between emotional abuse and parental separation (p= 0,014).Conclusion: Abuse is not rare amongthe medical student participants, and several preventable factors could worsenit. The findings have implications on how medical students are taught aboutthese issues., Giriş: Buçalışma CAST-R kullanılarak Türkiye’deki bir üniversitenin tıp fakültesi birinci sınıf öğrencilerinin çocuklukdönemi istismar prevalansının yanı sıra istismarile sosyodemografik veriler arasındaki ilişkinin belirlenmesini amaçlamaktadır. Gereçve Yöntem: Tıpfakültesi birinci sınıf öğrencilerine 15-30 Haziran 2012 tarihleri arasında ISPCAN Child Abuse Screening Tool-Retrospective Version (ICAST-R) ve sosyodemografik verileri toplamak içinanket uygulandı. Verianalizi SPSS 15.0 ile gerçekleştirildi.Bulgular:Çalışmaya%56.8’sı kadın ve %43.2’si erkek olan 192öğrenci katılmıştır. Fiziksel, duygusal ve cinsel istismar sıklığı sırasıyla %14.6; % 32.3; ve % 8.9 bulunmuştur. Fiziksel ve cinsel istismar erkeklerde dahasık olmasına (sırasıyla; p=0.04; p=0.018) rağmen cinsiyet ile duygusal istismararasında anlamlı ilişki saptanmamıştır (p=0.775). Ebeveynlerin ayrı olması ileduygusal istismar arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişkj saptanmıştır(p=0,014).Sonuç: Tıp fakültesi öğrencilerinde istismar nadir değildir ve birkaçönlenebilir faktör durumu daha da kötüleştirebilir.

Bakanlığımız tarafından Türkiye’de sağlık hizmetlerinin kalitesinin izlenmesi, değerlendirilmesi ve iyileştirilmesine yönelik çalışmalar 2003 yılında Sağlıkta Dönüşüm Programı ile başlamıştır. Kalite kavramının geliştirilmesinde kullanıcıların görüş ve önerilerinin alınarak bu sürece dahil edilmeleri sağlanmalıdır. Bu çalışmanın amacı Türkiye’de sağlık hizmetlerinde kalitenin hizmet alan hastalar, hasta yakınları, sağlık yöneticileri ve sağlık çalışanları tarafından nasıl algılandığını ortaya koymak ve hastaların hizmet sunumuna ilişkin algılarından yola çıkarak, ulusal düzeyde kabul görecek bir kalite tanımı yapmak ve belirlenen üç durum (diyabet, gebelik, diz protezi) için ülkedeki mevcut hasta yolunu tanımlamaktır. Araştırma Nisan 2012 ve Haziran 2012 arasında anket yöntemi kullanılarak yürütülmüştür. Çalışmanın sonucunda klinik kalite kavramı, “Kanıta dayalı tıp uygulamaları ile doğru teşhis ve tedavinin sağlanması, hataların önlenmesi, bakım sürecinin iyileştirilmesi, hasta ve çalışanların memnuniyetinin artırılması ve en iyi sağlık sonuçlarına ulaşılmasıdır” olarak tanımlanmıştır. Araştırma sonucunda ayrıca hizmet kalitesinin unsurları da ortaya konmuştur.