Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να ελεγχθεί αν τα θετικά συναισθήματα και η ανθεκτικότητα διαμεσολαβούν τη σχέση μεταξύ της κατάθλιψης εξαιτίας του COVID-19 και της ικανοποίησης από τη ζωή. Επιπλέον διερευνήθηκε η άμεση επίδραση των θετικών συναισθημάτων και του εισοδήματος στην κατάθλιψη, καθώς και η επίδραση της απουσίας γονεϊκού ρόλου στην ικανοποίηση από τη ζωή. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της αρχικής καραντίνας για τον COVID-19, σε ελληνικό δείγμα γενικού πληθυσμού (N = 759). Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκαν οι ακόλουθες ψυχομετρικές κλίμακες: Depression, Anxiety and Stress Scale, Short (DASS 9), Scale of Positive and Negative Experience short (SPANE 8), Satisfaction with Life Scale (SWLS) και Brief Resilience Scale (BRS). Για την ανάλυση των δεδομένων δημιουργήθηκε ένα Μοντέλο Δομικών Εξισώσεων (SEM). Το μετρικό μοντέλο έδειξε καλή προσαρμογή με επαρκή αξιοπιστία βάσει μοντέλου. Επιπλέον επιτεύχθηκε η πλήρης αμεταβλησία μέτρησης ως προς το φύλο ως το αυστηρό επίπεδο. Παράλληλα, το πλήρες μοντέλο SEM (μετρικό και δομικό) έδειξε εξίσου καλή προσαρμογή. Οι πέντε από τις ελεγχθείσες υποθέσεις υποστηρίζονταν, ενώ η μία απορρίφθηκε. Η παρούσα κατέληξε στο ότι τα θετικά συναισθήματα και η ανθεκτικότητα διαμεσολαβούσαν στη σχέση της κατάθλιψης και της ικανοποίησης από τη ζωή. Η επίδραση της κατάθλιψης εν μέσω COVID-19 στην ικανοποίηση από τη ζωή πριν την διαμεσολάβηση ήταν -0.57, p < 0.001 (εξηγώντας 32% της διακύμανσης στην ικανοποίηση από τη ζωή). Έπειτα από τη διαμεσολάβηση των θετικών συναισθημάτων και της ανθεκτικότητας, περιορίστηκε στο -0.25, p < 0.001 (εξηγώντας 43% της διακύμανσης στην ικανοποίηση από τη ζωή)., Amidst COVID-19 pandemic, focusing on effective coping strategies is crucial for building resilience to alleviate COVID-19 distress. The purpose of this study was to examine whether positive emotions and resilience mediate the relationship between COVID-19 depression and life satisfaction, controlling for the effect of creative activities and income on depression and non-parenthood on life satisfaction. The study was carried out during the early COVID-19 quarantine in a Greek sample of the general population (N = 759). The following measures were used: Depression, Anxiety, and Stress Scale, Short (DASS 9), the Scale of Positive and Negative Experience short (SPANE 8), the Satisfaction with Life Scale (SWLS), and the Brief Resilience Scale (BRS). Structural equation modeling (SEM) was used to analyze the data. The measurement model had a good fit with adequate model-based reliability, convergent, and discriminant validity. Full measurement invariance to the strict level was established across gender for the measurement model. In parallel, the full SEM model had an equally good fit. Five hypotheses were supported, and one was rejected. Positive emotions and resilience mediated the relationship between COVID-19 depression and life satisfaction, i.e., positive emotions increased life satisfaction within the distressful COVID-19 context by building resilience with moderate effects. The effect of COVID-19 depression on life satisfaction before the mediation effect was -.57, p < .001 (32% explained variance on life satisfaction). After adding the mediation of positive emotions and resilience, the effect of COVID-19 depression on life satisfaction dropped to -.25, p < .001 (43% explained variance on life satisfaction).