Search

Despite the tremendous evolution in tumor immunology and immunotherapy, adoptive immunotherapy still has a long way to go before it can be considered as a realistic therapeutic alternative for the treatment of cancer. One of the major problems encountered with the TIL immunotherapy is the availability of large quantities of tumor specific cytotoxic effector cells. Ex vivo expanded Tl L form a heterogeneous population, often exhibiting a low tumor specificity and/or cytotoxicity. The objective of this work was to explore, in an experimental in vitro system, the possibility to develop novel adoptive treatments for human breast cancer, based on the genetic modification of immune lymphocytes, by increasing their anti-tumor effector functions or anti-tumor specificity. In the first part of this thesis, the results are described of a set of experiments where human T lymphocytes were transfected with the cytokines TNF-a, IFN-y and IL-2 to increase their immunoreactivity against growing cancer cells. The main objective of this study was to evaluate the use of episomal eukaryotic expression vectors as an efficient expression system for human lymphoid cells. By using Epstein Barr virus (EBV)-derived episomal expression vectors, effector cells were generated, secreting high levels of these cytokines. In the second part, the construction, expression and functional characterization of a chimeric T cell receptor is described, composed of the Fv fragment of a mAb directed against a TAA expressed by the human mammary carcinoma cell line MCF7. By combining the fine specificity of this anti-tumor antibody with the effector functions of cytolytic T lymphocytes, a new type of effector cells with predefined specificity for MCF7 cells was generated.

Monoclonale antilichamen die gebruikt worden voor in vivo diagnostiek en humane therapie moeten bij voorkeur van humane oorsprong zijn. Om de immunogeoiciteit van dierliJ'ke antilichamen te reduceren worden chimere antilichamen gemaakt Het doel van deze studie is een chimeer antilichaam te construeren dat gericht is tegen humane borstkankercellen. Een monoclonaal antilichaam 5DIO (IgG3) gericht tegen de humane borstkankercellijn MCF-7 werd aangemaakt door het fusioneren van miltcellen van een geunmuoiseerde muis met muis SP2/0 cellen (Plessers e.a., 1986). Dit 5010 antilichaam bleek een aneuploidie-geassocieerd antigeen te herkennen. Het RNA van de muis hybridoma cellijn die het 5010 antilichaam aangemaakt, werd geisoleerd. cDNA's die coderen voor de variabele gebieden van de lichte en zware keten van het 5D 10 antilichaam werden selectief gesynthetiseerd door gebruik te maken van Ig-specifieke oligonucleotiden. Na de isolatie van de genen die coderen voor het VH- en YK:-fragment van het 5010 antilichaam met de PCR-reactie, werden ze overgebracht naar expressievectoren. Het zware keten variabel gebied codeert een volledig intact variabel gen, dat de meeste homologie vertoont met de variabele Igsequenties in klasse IIA. Het lichte keten variabel gebied behoort tot klasse IL Via de klonering van de genen coderend voor de variabele gebieden van het muis antilichaam, in specifieke PSV-vectoren (bekomen van Prof. G. Winter, MRC, Cambridge, UK) werden muis/mens chimere genen geconstrueerd. De V-genen werden door een niet-coderend gebied gekoppeld aan de genen die coderen voor de constante gebieden van een humaan antilichaam. De constructen werden voorzien van een antilichaam "enhancer", promotor, signaalpeptide sequentie en een selectiegen : gpt of hyg. De chimere Ig-ketens werden achtereenvolgens in de SP2/0 myeloma cellijn getransfecteerd. Transfectoma's die het chimeer antilichaam secreteerden, werden ge1dentificeerd via selectie met bet gepaste medium en screening met ELISA Het chimeer antilichaam werd gekarakteriseerd met gelelektroforese en immunoblot analysen. De ketens hebben de verwachte grootte en blijken intact te worden gesecreteerd. De bindingsspecificiteit van het chimeer antilichaam aan de MCF-7 borstkankercellen werd aangetoond met ELISA- en F ACS-analysen en bleef behouden. De anti-tumor activiteit van het chimeer antilichaam werd aangetoond in een "chromium release" test maar lag lager als voor het oorspronkelijke muis antilichaam. Verder onderzoek naar de activiteit van het chimeer antilichaam zal het werkingsmechanisme en de anti-tumor activiteit van het eiwit kunnen verklaren. Vermits het chimeer antilichaam het tumor geassocieerd antigeen op de MCF-7 borstkankercellen herkent, lean het aangewend worden voor de opsporing van metastasen en borsttumoren in patienten.