Search

In primary school, teachers and students share responsibility for students’ learning progress. Teachers are expected to provide ‘adaptive’ or ‘differentiated’ instruction: making instructional decisions that are adapted to the diverse needs of individual students. Students are increasingly expected to (learn to) self-regulate their learning. Consequently, teachers are also increasingly expected to help students develop their self-regulated learning skills. The effectiveness of self-regulated learning and adaptive instruction hinges on the accuracy of two key processes: Monitoring and regulation. Monitoring refers to evaluations of individual students’ performance. Regulation refers to decisions about what subsequent activities (e.g., restudy, additional practice, or additional instruction) learners should engage in to improve their performance. Prior research showed that there is much room for improving the accuracy of students’ and teachers’ monitoring and regulation judgments. This dissertation presents studies on how this accuracy can be improved; zooming in on primary school students’ and teachers’ monitoring and regulation judgments of students’ performance on mathematical problem-solving tasks. The main findings support the idea that providing students and teachers with access to information that is highly predictive of students’ actual performance, improves their monitoring accuracy. That is, having students self-score their answers made their judgments of their own performance more accurate and providing teachers with access to students’ scores on similar prior tasks, made teachers’ judgments of their students’ performance more accurate. Yet, when it comes to developing students’ regulation skills, both students and teachers seem to need further support: Even after self-scoring, many students still need help from their teachers to make accurate regulation decisions, while teachers have difficulty identifying which students need their help in doing so. These findings set the stage for further research on how providing students and teachers with information that is highly predictive of students’ actual performance can improve the effectiveness of students’ self-regulated learning and teachers’ differentiation practices.

Slecht zijn in wiskunde heeft grote gevolgen. Voor leerlingen met dyscalculie vormt dit een extra drempel. De school is de uitgelezen plek om ervoor te zorgen dat als leerlingen een wiskundeopdracht krijgen, ze denken: “Yes, ik ga dat proberen!” Inzetten op autonome motivatie en betrokkenheid lijkt dan ook van belang.

Vlot en accuraat oplossen van kale sommen (oftewel technisch rekenen) ligt aan de basis van succes in rekenen en wiskunde. Om kinderen adequaat te kunnen helpen bij eventuele achterstanden in het rekenen, is het van belang om het niveau van leerlingen goed in kaart te brengen. De Bareka Profieltoetsen zijn ontwikkeld om zowel het vlot als accuraat oplossen van kale sommen in kaart te brengen middels respectievelijk de automatiseringstoets en screeningstoets. In deze studie is de betrouwbaarheid van de screeningstoets voor leerlingen in groep 3 onderzocht, voor de plus- en minsommen onder de 10, tussen de 10 en 20 zonder doorbreking van het tiental, en tot 20 met doorbreking van het tiental. De resultaten ondersteunen de opbouw van de drempels. De globale betrouwbaarheid van de screeningstoets bleek goed voor groep 3. De lokale betrouwbaarheid laat zien dat de screeningstoets vooral goed discrimineert bij kinderen die benedengemiddeld scoren. Dit is passend bij het doel van de toets, namelijk inzicht geven in welke leerlingen hulp nodig hebben op welk niveau. De toets is dus geschikt om te indiceren welke leerlingen hulp nodig hebben bij welk type sommen, om zo een optimale ontwikkeling te kunnen ondersteunen op het gebied van rekenen en wiskunde.

Leerkrachten die hun leerlingen willen ontwikkelen tot reken-wiskundige probleemoplossers moeten zelf ook goede probleemoplossers zijn. Om toekomstige leraren basisonderwijs, aan dit doel te laten werken is het van belang dat ze non-routine reken-wiskundige problemen oplossen en bovendien daarbij reflecteren op hun rekenwerk.

Leerkrachten die hun leerlingen willen ontwikkelen tot reken-wiskundige probleemoplossers moeten zelf ook goede probleemoplossers zijn. Om toekomstige leraren basisonderwijs, aan dit doel te laten werken is het van belang dat ze non-routine reken-wiskundige problemen oplossen en bovendien daarbij reflecteren op hun rekenwerk.

Door de diversiteit aan studenten in het middelbaar beroepsonderwijs (mbo) zijn grote niveauverschillen tussen leerlingen zichtbaar en is differentiatie niet weg te denken (Van den Berg & De Bruijn, 2009). Differentiatie blijkt in het mbo vooral nodig te zijn in het taal- en rekenonderwijs (Job Mbo, 2016), omdat het aantal zwakke leerlingen bij lezen en wiskunde aan het toenemen is (Van de Grift & Houtveen, 2012). Echter, uit onderzoek blijkt dat binnen het mbo gebrek is aan differentiatie tijdens de les. Dit zou te maken hebben met de beperkte capaciteit en expertise van docenten op dit gebied (Inspectie van het Onderwijs, 2017). Om in kaart te kunnen brengen op welke manier expert-leerkrachten differentiëren, hebben Keuning, Van Geel, Frèrejean, Van Merriënboer, Dolmans en Visscher (2017) een Cognitieve Taak Analyse (Clark, Feldon, Van Merriënboer, Yates & Early, 2008) uitgevoerd waaruit een vaardighedenhiërarchie en bijbehorende complexiteitsfactoren die een rol spelen bij het differentiëren zijn uitgevloeid. De vaardighedenhiërarchie beschrijft alle vaardigheden die basisschoolleerkrachten nodig hebben bij het differentiëren bij het vak rekenen. Het doel van dit onderzoek was om middels een kwalitatief onderzoek de transfereerbaarheid van de vaardighedenhiërarchie en complexiteitsfactoren die daarmee samenhangen binnen het rekenonderwijs in het mbo te onderzoeken. Verwacht werd dat de vaardighedenhiërarchie en complexiteitsfactoren van Keuning et al. (2017) vanwege de doorlopende leerlijn voor het vak rekenen ook van toepassing zouden zijn voor het rekenonderwijs in het mbo (Expertgroep Doorlopende leerlijnen Taal en Rekenen, 2009). Dit onderzoek is uitgevoerd binnen onderwijsinstelling Curio entree / mbo breed in West-Brabant. Dertien docenten met verschillende achtergronden die het vak rekenen doceren op mbo-niveau 1 en 2 hebben deelgenomen aan dit onderzoek. De data is door middel van semigestructureerde interviews verzameld en middels framework analyse (Gale, Heath, Cameron, Rashid & Redwood, 2013) geanalyseerd. Uit de resultaten komt naar voren dat enkele voorwaardelijke vaardigheden door mbo-docenten als essentieel gepercipieerd werden om het differentiëren in het rekenonderwijs in het mbo te laten slagen. Het gaat hierbij om de volgende voorwaardelijke vaardigheden: pedagogisch klimaat creëren, orde houden, stimuleren van de zelfreflectie, vergroten van het zelfvertrouwen en kunnen en durven reflecteren. Daarnaast kwamen twee nieuwe complexiteitsfactoren naar voren die een rol spelen in het mbo: beheersen van de taal/begrijpend lezen en gebrek aan tijd. Geconcludeerd kan worden dat de resultaten uit het huidige onderzoek in lijn zijn met de verwachting. Uit de resultaten blijkt namelijk dat de gehele vaardighedenhiërarchie door mbo-docenten als bruikbaar wordt ervaren en dat de complexiteitsfactoren die een rol spelen bij het differentiëren, ook van toepassing zijn in het mbo. De voor het mbo aangepaste vaardighedenhiërarchie kan onder andere gebruikt worden bij het ontwikkelen van scholingstrajecten om mbo-docenten gericht te kunnen ondersteunen in het systematisch implementeren van hun differentiatievaardigheden bij het vak rekenen. Omdat dit onderzoek beschouwd kan worden als een verkennend onderzoek is de aanbeveling om in vervolgonderzoek een sample te nemen van expertdocenten om gerichter informatie te verzamelen. Daarnaast wordt aanbevolen om gebruik te maken van meerdere dataverzamelingsmethoden om een eenzijdige blik te voorkomen.

Docenten van reken-, wiskunde- en statistiekvakken binnen de HU, lopen tegen vergelijkbare problemen aan. Ook al zijn de vakken die gegeven worden totaal verschillend, een aantal van de problemen waar docenten tegen aan lopen zijn vergelijkbaar. Dit was een van de conclusies uit het onderzoek naar rekenen, wiskunde en statistiek in het HU-onderwijs. In dit onderzoek is een vragenlijst voorgelegd aan HU-docenten. Daaruit bleek onder andere dat ongeacht de opleiding er bij veel cursussen problemen zijn omdat studenten een zeer wisselend instroom-niveau hebben. Het volledige verslag van het onderzoek is te vinden op: https://www.hu.nl/onderzoek/publicaties/rekenen-wiskunde-en-statistiek-in-het-huonderwijs Daarnaast waren er veel docenten die een vraag over statistiek hebben voorgelegd aan de leden van het lectoraat. In plaats van alle vragen een voor een te beantwoorden hebben de leden van het Lectoraat Wiskundig en Analytisch Vermogen van Professionals gekozen om met geïnteresseerden in gesprek te gaan. Twee gesprekstafels waren gepland voor maart en april, maar konden door de uitbraak van het coronavirus helaas niet doorgaan. Uiteindelijk vonden de twee gesprekstafels online plaats. Op maandag 28 september 2020 was de gesprekstafel over statistiek en op maandag 12 oktober 2020 vond de gesprekstafel over instroomniveau plaats. Dit verslag geeft een beeld van de beide tafels. Het bevat links naar de presentaties en een weergave van de gesprekken in de kleine groepjes.

Het RIVM heeft het rekenmodel verbeterd waarmee de jaargemiddelde concentratie ultrafijn stof van vliegverkeer rond Schiphol wordt bepaald. Ultrafijn stof is het aantal zeer kleine deeltjes in de lucht (kleiner dan 0,1 micrometer). De nieuwe berekeningen zijn vergeleken met metingen gedurende een half jaar op tien locaties rond Schiphol. Het is voor het eerst dat dit in Nederland op deze schaal is gedaan. Het rekenmodel is op twee punten aangepast. Taxiënde vliegtuigen zijn als bron toegevoegd. Daarnaast zijn extra gegevens over de uitstoot van ultrafijn stof van vliegverkeer uit de wetenschappelijke literatuur gebruikt. Vervolgens zijn de rekenresultaten afgestemd op de meetwaarden. Het aangepaste rekenmodel blijkt op deze manier goed in staat te zijn om gemiddelde concentraties over een langere tijd te bepalen. Locaties met lagere en hogere concentraties worden goed van elkaar onderscheiden. Daarmee zijn we erin geslaagd om het rekenmodel geschikt te maken voor onderzoek naar effecten op de gezondheid als mensen langdurig aan ultrafijn stof van vliegverkeer van Schiphol blootstaan. Volgens de berekeningen is de jaargemiddelde blootstelling van omwonenden aan ultrafijn stof van vliegverkeer op Schiphol in 2017 en 2018 het hoogst op woonlocaties vlak bij de luchthaven en neemt deze af naarmate ze verder weg wonen. Wel zijn er van jaar tot jaar kleine verschillen die onder andere veroorzaakt worden door variatie in weersomstandigheden en baangebruik. Een volgend onderdeel van het onderzoeksprogramma is onderzoek naar de gezondheidseffecten van langdurige blootstelling aan ultrafijn stof van vliegverkeer. Hiervoor is informatie nodig over de mate waarin mensen die in de omgeving van Schiphol wonen aan ultrafijn stof worden blootgesteld. Om de blootstelling te kunnen bepalen, is inzicht in de concentratie ultrafijn stof in de lucht nodig. Het rekenmodel maakt het mogelijk om die informatie te verkrijgen. Metingen kennen beperkingen: het is onmogelijk om op alle locaties waar mensen wonen de concentratie van ultrafijn stof te meten. Ook zijn de metingen erg afhankelijk van de weersomstandigheden en het baangebruik. Het rekenmodel vertaalt metingen naar alle overige locaties en andere (langere) perioden.

Het RIVM heeft het rekenmodel verbeterd waarmee de jaargemiddelde concentratie ultrafijn stof van vliegverkeer rond Schiphol wordt bepaald. Ultrafijn stof is het aantal zeer kleine deeltjes in de lucht (kleiner dan 0,1 micrometer). De nieuwe berekeningen zijn vergeleken met metingen gedurende een half jaar op tien locaties rond Schiphol. Het is voor het eerst dat dit in Nederland op deze schaal is gedaan. Het rekenmodel is op twee punten aangepast. Taxiënde vliegtuigen zijn als bron toegevoegd. Daarnaast zijn extra gegevens over de uitstoot van ultrafijn stof van vliegverkeer uit de wetenschappelijke literatuur gebruikt. Vervolgens zijn de rekenresultaten afgestemd op de meetwaarden. Het aangepaste rekenmodel blijkt op deze manier goed in staat te zijn om gemiddelde concentraties over een langere tijd te bepalen. Locaties met lagere en hogere concentraties worden goed van elkaar onderscheiden. Daarmee zijn we erin geslaagd om het rekenmodel geschikt te maken voor onderzoek naar effecten op de gezondheid als mensen langdurig aan ultrafijn stof van vliegverkeer van Schiphol blootstaan. Volgens de berekeningen is de jaargemiddelde blootstelling van omwonenden aan ultrafijn stof van vliegverkeer op Schiphol in 2017 en 2018 het hoogst op woonlocaties vlak bij de luchthaven en neemt deze af naarmate ze verder weg wonen. Wel zijn er van jaar tot jaar kleine verschillen die onder andere veroorzaakt worden door variatie in weersomstandigheden en baangebruik. Een volgend onderdeel van het onderzoeksprogramma is onderzoek naar de gezondheidseffecten van langdurige blootstelling aan ultrafijn stof van vliegverkeer. Hiervoor is informatie nodig over de mate waarin mensen die in de omgeving van Schiphol wonen aan ultrafijn stof worden blootgesteld. Om de blootstelling te kunnen bepalen, is inzicht in de concentratie ultrafijn stof in de lucht nodig. Het rekenmodel maakt het mogelijk om die informatie te verkrijgen. Metingen kennen beperkingen: het is onmogelijk om op alle locaties waar mensen wonen de concentratie van ultrafijn stof te meten. Ook zijn de metingen erg afhankelijk van de weersomstandigheden en het baangebruik. Het rekenmodel vertaalt metingen naar alle overige locaties en andere (langere) perioden.

De samenleving verandert en digitalisering gaat een steeds grotere rol spelen (OECD, 2016, 2019; Schwab, 2016). Studenten aan de HU zullen in hun beroep andere (basis-)vaardigheden op het gebied van rekenen, wiskunde en statistiek nodig hebben om de complexe problemen van de werkvloer aan te pakken dan vroeger (Tout et al., 2017). Hoe gaan opleiders in het HU-onderwijs daarmee om? Welke problemen en dilemma’s duiken daarbij op en welke goede voor-beelden zijn er binnen de HU die met anderen gedeeld kunnen worden? Deze vragen speelden bij het lectoraat Didactiek van Rekenen en Wiskunde, onderdeel van het Kenniscentrum Leren en Innoveren. Ze vormden de aanleiding voor een onderzoek naar de stand van zaken binnen de reken-, wiskunde- en statistiekvakken. De volgende onderzoeksvragen vormden de rode draad van het onderzoek: Hoe gaat men om met de verhouding tussen basisvaardigheden en hogere orde vaardigheden? Gebruiken opleiders ICT in hun lessen? En in hoeverre is er discussie over wat studenten handmatig moeten kunnen en wat zij mogen uitbesteden aan een tool? Welke rol spelen (digitale) tools bij toetsen?

De samenleving verandert en digitalisering gaat een steeds grotere rol spelen (OECD, 2016, 2019; Schwab, 2016). Studenten aan de HU zullen in hun beroep andere (basis-)vaardigheden op het gebied van rekenen, wiskunde en statistiek nodig hebben om de complexe problemen van de werkvloer aan te pakken dan vroeger (Tout et al., 2017). Hoe gaan opleiders in het HU-onderwijs daarmee om? Welke problemen en dilemma’s duiken daarbij op en welke goede voor-beelden zijn er binnen de HU die met anderen gedeeld kunnen worden? Deze vragen speelden bij het lectoraat Didactiek van Rekenen en Wiskunde, onderdeel van het Kenniscentrum Leren en Innoveren. Ze vormden de aanleiding voor een onderzoek naar de stand van zaken binnen de reken-, wiskunde- en statistiekvakken. De volgende onderzoeksvragen vormden de rode draad van het onderzoek: Hoe gaat men om met de verhouding tussen basisvaardigheden en hogere orde vaardigheden? Gebruiken opleiders ICT in hun lessen? En in hoeverre is er discussie over wat studenten handmatig moeten kunnen en wat zij mogen uitbesteden aan een tool? Welke rol spelen (digitale) tools bij toetsen?

Vlot en accuraat oplossen van kale sommen (oftewel technisch rekenen) ligt aan de basis van succes in rekenen en wiskunde. Om kinderen adequaat te kunnen helpen bij eventuele achterstanden in het rekenen, is het van belang om het niveau van leerlingen goed in kaart te brengen. De Bareka Profieltoetsen zijn ontwikkeld om zowel het vlot als accuraat oplossen van kale sommen in kaart te brengen middels respectievelijk de automatiseringstoets en screeningstoets. In deze studie is de betrouwbaarheid van de screeningstoets voor leerlingen in groep 3 onderzocht, voor de plus- en minsommen onder de 10, tussen de 10 en 20 zonder doorbreking van het tiental, en tot 20 met doorbreking van het tiental. De resultaten ondersteunen de opbouw van de drempels. De globale betrouwbaarheid van de screeningstoets bleek goed voor groep 3. De lokale betrouwbaarheid laat zien dat de screeningstoets vooral goed discrimineert bij kinderen die benedengemiddeld scoren. Dit is passend bij het doel van de toets, namelijk inzicht geven in welke leerlingen hulp nodig hebben op welk niveau. De toets is dus geschikt om te indiceren welke leerlingen hulp nodig hebben bij welk type sommen, om zo een optimale ontwikkeling te kunnen ondersteunen op het gebied van rekenen en wiskunde.

Patiënten met metabole ziekten volgen veelal een streng eiwitbeperkt dieet. Een teveel aan eiwit brengt schade toe aan vitale organen in het lichaam. De Eiwitkenner is een app ontwikkeld voor 15 verschillende metabole ziekten waarvan PKU-patiënten de grootste groep gebruikers is.

Een eindrapportage van verkennend onderzoek naar ontwerpaspecten voor het simuleren van beroepstaken met rekenhandelingen van verpleegkundigen ter verbetering van de medicatieveiligheid.

Een eindrapportage van verkennend onderzoek naar ontwerpaspecten voor het simuleren van beroepstaken met rekenhandelingen van verpleegkundigen ter verbetering van de medicatieveiligheid.

Het rekenniveau van Pabo-studenten vraagt aandacht. Het rekenniveau van de student bepaalt het rekenonderwijs in de praktijk. Het vak meten biedt het meest ruimte voor verbetering. Hoe kunnen docenten van Hogeschool Rotterdam dit niveau verbeteren? In dit promotieonderzoek worden twee aanpakken vergeleken. Bij de deductieve aanpak introduceert de docent de algemene regel en passen studenten die toe. Bij de inductieve manier introduceert de docent een context en zoeken studenten de algemene regel.

Purpose: This study examined the effect of a 16-wk ball skill intervention on the ball skills, executive functioning (in terms of problem solving and cognitive flexibility), and in how far improved executive functioning leads to improved reading and mathematics performance of children with learning disorders. Methods: Ninety-one children with learning disorders (age 7-11 yr old) were recruited from six classes in a Dutch special-needs primary school. The six classes were assigned randomly either to the intervention or to the control group. The control group received the school's regular physical education lessons. In the intervention group, ball skills were practiced in relative static, simple settings as well as in more dynamic and cognitive demanding settings. Both groups received two 40-min lessons per week. Children's scores on the Test of Gross Motor Development-2 (ball skills), Tower of London (problem solving), Trail Making Test (cognitive flexibility), Dutch Analysis of Individual Word Forms (reading), and the Dutch World in Numbers test (mathematics) at pretest, posttest, and retention test were used to examine intervention effects. Results: The results showed that the intervention group significantly improved their ball skills, whereas the control group did not. No intervention effects were found on the cognitive parameters. However, within the intervention group, a positive relationship (r = 0.41, P = 0.007) was found between the change in ball skill performance and the change in problem solving: the larger children's improvement in ball skills, the larger their improvement in problem solving. Conclusions: The present ball skill intervention is an effective instrument to improve the ball skills of children with learning disorders. Further research is needed to examine the effect of the ball skill intervention on the cognitive parameters in this population.

Tablets lijken de nieuwe hype in het basisonderwijs. Ze bieden nieuwe mogelijkheden: met adaptieve programma’s kunnen leerlingen op hun eigen niveau werken en zien ze direct of hun antwoorden goed zijn. Aan de hand van de resultaten kunnen programma’s de moeilijkheidsgraad van de vervolgopgaven bepalen. Ook kunnen leerlingen vaak zelf kiezen waaraan ze willen werken, wat motiverend is. Leerkrachten krijgen tegelijkertijd resultaatoverzichten om eventueel direct hulp op maat te bieden. Vaak scheelt werken met tablets de leerkrachten bovendien tijd, omdat het programma een groot deel van de opgaven nakijkt. Tijd die leerkrachten bijvoorbeeld kunnen gebruiken voor het analyseren van resultaten of het voorbereiden van gerichte ondersteuning. Ondanks al die voordelen, rest er nog een vraag: leidt gebruik van tablets ook daadwerkelijk tot betere leerresultaten?

Tablets lijken de nieuwe hype in het basisonderwijs. Ze bieden nieuwe mogelijkheden: met adaptieve programma’s kunnen leerlingen op hun eigen niveau werken en zien ze direct of hun antwoorden goed zijn. Aan de hand van de resultaten kunnen programma’s de moeilijkheidsgraad van de vervolgopgaven bepalen. Ook kunnen leerlingen vaak zelf kiezen waaraan ze willen werken, wat motiverend is. Leerkrachten krijgen tegelijkertijd resultaatoverzichten om eventueel direct hulp op maat te bieden. Vaak scheelt werken met tablets de leerkrachten bovendien tijd, omdat het programma een groot deel van de opgaven nakijkt. Tijd die leerkrachten bijvoorbeeld kunnen gebruiken voor het analyseren van resultaten of het voorbereiden van gerichte ondersteuning. Ondanks al die voordelen, rest er nog een vraag: leidt gebruik van tablets ook daadwerkelijk tot betere leerresultaten?

“Leer kinderen problemen oplossen.” Dat is een belangrijk doel van het onderwijs van de toekomst, zowel binnen als buiten de rekenles. Als het gaat om het oplossen van non-routine rekenopgaven (opgaven waarbij kinderen zelf een oplossingsmanier construeren) is het van belang dat leerlingen daarover met elkaar in gesprek gaan. Dat vereist een adequate rekentaal waarmee ze hun rekenideeën kunnen verwoorden en die van anderen kunnen begrijpen. Leerlingen kunnen die rekentaal verwerven door met elkaar in gesprek te gaan over het oplossen van non-routine rekenopgaven. Dit lijkt een vicieuze cirkel, maar leerkrachten die zich ervan bewust zijn dat hun leerlingen tijdens het uitwisselen van oplossingsmanieren aan een dubbel doel werken, kunnen zorgen voor niveauverhoging, zowel in rekentaal als in probleemoplossende vaardigheden. Door feedback te geven op zowel het taalgebruik van de leerlingen als hun oplossingsmanieren, creëren ze een win-win-onderwijs-situatie.

“Leer kinderen problemen oplossen.” Dat is een belangrijk doel van het onderwijs van de toekomst, zowel binnen als buiten de rekenles. Als het gaat om het oplossen van non-routine rekenopgaven (opgaven waarbij kinderen zelf een oplossingsmanier construeren) is het van belang dat leerlingen daarover met elkaar in gesprek gaan. Dat vereist een adequate rekentaal waarmee ze hun rekenideeën kunnen verwoorden en die van anderen kunnen begrijpen. Leerlingen kunnen die rekentaal verwerven door met elkaar in gesprek te gaan over het oplossen van non-routine rekenopgaven. Dit lijkt een vicieuze cirkel, maar leerkrachten die zich ervan bewust zijn dat hun leerlingen tijdens het uitwisselen van oplossingsmanieren aan een dubbel doel werken, kunnen zorgen voor niveauverhoging, zowel in rekentaal als in probleemoplossende vaardigheden. Door feedback te geven op zowel het taalgebruik van de leerlingen als hun oplossingsmanieren, creëren ze een win-win-onderwijs-situatie.

Boekbespreking De kunst van het hoofdrekenen van Willem Bouman

Boekbespreking De kunst van het hoofdrekenen van Willem Bouman

Omgaan met combinatieklassen en dan óók nog recht doen aan de onderwijsbehoeften rekenen is een hele toer. Eward Cozijnsen, leerkracht in groep 7/8 en Henk Rietdijk, opleidingsdocent reken-wiskunde, doen verslag van de werkwijze die zij ontwikkelden in een Pedagogische Proefpraktijk waarin mentoren, studenten en opleidingsdocenten samenwerken. Vanuit Handelingsgerichtwerken en inzichten uit de rekendidactiek hebben de auteurs een aanpak ontwikkeld voor combinatieklassen.

Omgaan met combinatieklassen en dan óók nog recht doen aan de onderwijsbehoeften rekenen is een hele toer. Eward Cozijnsen, leerkracht in groep 7/8 en Henk Rietdijk, opleidingsdocent reken-wiskunde, doen verslag van de werkwijze die zij ontwikkelden in een Pedagogische Proefpraktijk waarin mentoren, studenten en opleidingsdocenten samenwerken. Vanuit Handelingsgerichtwerken en inzichten uit de rekendidactiek hebben de auteurs een aanpak ontwikkeld voor combinatieklassen.

Dit onderzoeksverslag vormt de afsluiting van een praktijkonderzoek en is geschreven in het kader van de minor 'Passend Onderwijs' aan de Hogeschool Rotterdam, locatie Museumpark. Het onderzoek heeft plaatsgevonden op de openbare basisschool de Vierambacht in Rotterdam. Binnen deze school is onderzoek gedaan naar hoe er wordt omgegaan met meer-/hoogbegaafde kinderen in de groepen 1 t/m 4 op het gebied van rekenen.

Dit onderzoeksverslag vormt de afsluiting van een praktijkonderzoek en is geschreven in het kader van de minor 'Passend Onderwijs' aan de Hogeschool Rotterdam, locatie Museumpark. Het onderzoek heeft plaatsgevonden op de openbare basisschool de Vierambacht in Rotterdam. Binnen deze school is onderzoek gedaan naar hoe er wordt omgegaan met meer-/hoogbegaafde kinderen in de groepen 1 t/m 4 op het gebied van rekenen.

The aim of this research project is to describe the evaluation practices of teachers in primary education. The research is limited to the teaching of arithmetic and particularly to the evaluation of written work, such as written practice or the results of curriculumembedded and professionally developed arithmetic tests. ... Zie: Summary

One of the project undertaken in the 1970 by IOWO (the instutude for the development of mathematics education) was an attempt at developing a new arithmetic/mathematics curriculum for the primary school ( K - 6), called Wiskobas (mathematics in primary Education). For grade 1 its prototype included an initiating course of addition and subtraction where the package 'Buses' played a central part. ... Zie: Summary

One of the project undertaken in the 1970 by IOWO (the instutude for the development of mathematics education) was an attempt at developing a new arithmetic/mathematics curriculum for the primary school ( K - 6), called Wiskobas (mathematics in primary Education). For grade 1 its prototype included an initiating course of addition and subtraction where the package 'Buses' played a central part. ... Zie: Summary

The aim of this research project is to describe the evaluation practices of teachers in primary education. The research is limited to the teaching of arithmetic and particularly to the evaluation of written work, such as written practice or the results of curriculumembedded and professionally developed arithmetic tests. ... Zie: Summary

Het is niet noodzakelijk de beide leesprocessena fzonderlijk te bespreken. De analyse van het woorden lezen gaf praktisch dezelfde resultaten als de analyse van het zinnen lezen. Het lezenv an zinnenh eefti n de eerstek las van de basisschool vermoedelijk nog een sterk mechanisch karakter. Zoals uit de literatuur blijkt, gaan op latere leeftijd de syntaxes en de betekenis een belangrijke leerol spelen bij het lezen van zinnen ... Zie: Samenvatting en discussie

Het is niet noodzakelijk de beide leesprocessena fzonderlijk te bespreken. De analyse van het woorden lezen gaf praktisch dezelfde resultaten als de analyse van het zinnen lezen. Het lezenv an zinnenh eefti n de eerstek las van de basisschool vermoedelijk nog een sterk mechanisch karakter. Zoals uit de literatuur blijkt, gaan op latere leeftijd de syntaxes en de betekenis een belangrijke leerol spelen bij het lezen van zinnen ... Zie: Samenvatting en discussie