Search

U leert in dit college alles over de dynamische 21ste eeuwse arbeidsmarkt en over integratie en re-integratie denken in termen van skills en taken in plaats van in diploma’s en beroepen. We hebben het over de evidente voordelen van diploma’s als indicatie (proxy) voor iemands actuele skills set, maar we hebben het ook over de nadelen en waarom die nadelen toenemen naarmate veranderingen in de vraag naar skills snel en steeds sneller verandert. Naast de algemene voordelen van skills benaderingen focussen wij op de vraag waarom juist mensen met weinig of geen diploma’s slachtoffer zijn van die focus op diploma’s en hoe skills matching hen kan helpen. Ook gaan we in op de bijdrage van de skills benadering aan een leven lang ontwikkelen. Wat is de meerwaarde voor praktisch geschoolden, mensen met weinig diploma’s, mensen met weinig talent voor school maar die wel barsten van de bruikbare skills?

No ISSN ispartof: Dimensies: Tijdschrift voor didactiek van de Mens- en Maatschappijvakken vol:4 pages:11-26 status: published

Opleiding verkrijgen en behouden.

Dit onderzoek maakt deel uit van het project Arbeidsmarktonderzoek Provincie Limburg uitgevoerd door Matchcare in samenwerking met Zuyd Hogeschool en Vista College. Het totale project bestaat uit een regionale inventarisatie, analyse en organisatie van het huidige en toekomstige arbeidsaanbod, vraag naar arbeid en opleidingsaanbod. De onderzoeksresultaten moeten uiteindelijk leiden tot een verbetering van de uitvoering van het arbeidsmarktbeleid in de deelnemende arbeidsmarktregio’s in Limburg. In dit kwalitatieve onderzoek, uitgevoerd door het Lectoraat Employability Zuyd Hogeschool, is middels literatuurstudie, focusgroepen en diepte-interviews getracht een beeld te geven van de impact die digitale ontwikkelingen hebben op de gevraagde vaardigheden, talenten en digitale kennis en skills. Hierbij is gefocust op de beroepskolom mbo-hbo in de sectoren HR, Finance, IT en onderwijs. Meer kennis van de gevraagde vaardigheden maakt het mogelijk om onderwijs- en trainingsprogramma’s af te stemmen op de vraag naar arbeid, die als gevolg van technologische ontwikkelingen aan het veranderen is (Fareri et al., 2020)

Dit onderzoek maakt deel uit van het project Arbeidsmarktonderzoek Provincie Limburg uitgevoerd door Matchcare in samenwerking met Zuyd Hogeschool en Vista College. Het totale project bestaat uit een regionale inventarisatie, analyse en organisatie van het huidige en toekomstige arbeidsaanbod, vraag naar arbeid en opleidingsaanbod. De onderzoeksresultaten moeten uiteindelijk leiden tot een verbetering van de uitvoering van het arbeidsmarktbeleid in de deelnemende arbeidsmarktregio’s in Limburg. In dit kwalitatieve onderzoek, uitgevoerd door het Lectoraat Employability Zuyd Hogeschool, is middels literatuurstudie, focusgroepen en diepte-interviews getracht een beeld te geven van de impact die digitale ontwikkelingen hebben op de gevraagde vaardigheden, talenten en digitale kennis en skills. Hierbij is gefocust op de beroepskolom mbo-hbo in de sectoren HR, Finance, IT en onderwijs. Meer kennis van de gevraagde vaardigheden maakt het mogelijk om onderwijs- en trainingsprogramma’s af te stemmen op de vraag naar arbeid, die als gevolg van technologische ontwikkelingen aan het veranderen is (Fareri et al., 2020)

De samenleving verandert en digitalisering gaat een steeds grotere rol spelen (OECD, 2016, 2019; Schwab, 2016). Studenten aan de HU zullen in hun beroep andere (basis-)vaardigheden op het gebied van rekenen, wiskunde en statistiek nodig hebben om de complexe problemen van de werkvloer aan te pakken dan vroeger (Tout et al., 2017). Hoe gaan opleiders in het HU-onderwijs daarmee om? Welke problemen en dilemma’s duiken daarbij op en welke goede voor-beelden zijn er binnen de HU die met anderen gedeeld kunnen worden? Deze vragen speelden bij het lectoraat Didactiek van Rekenen en Wiskunde, onderdeel van het Kenniscentrum Leren en Innoveren. Ze vormden de aanleiding voor een onderzoek naar de stand van zaken binnen de reken-, wiskunde- en statistiekvakken. De volgende onderzoeksvragen vormden de rode draad van het onderzoek: Hoe gaat men om met de verhouding tussen basisvaardigheden en hogere orde vaardigheden? Gebruiken opleiders ICT in hun lessen? En in hoeverre is er discussie over wat studenten handmatig moeten kunnen en wat zij mogen uitbesteden aan een tool? Welke rol spelen (digitale) tools bij toetsen?

De samenleving verandert en digitalisering gaat een steeds grotere rol spelen (OECD, 2016, 2019; Schwab, 2016). Studenten aan de HU zullen in hun beroep andere (basis-)vaardigheden op het gebied van rekenen, wiskunde en statistiek nodig hebben om de complexe problemen van de werkvloer aan te pakken dan vroeger (Tout et al., 2017). Hoe gaan opleiders in het HU-onderwijs daarmee om? Welke problemen en dilemma’s duiken daarbij op en welke goede voor-beelden zijn er binnen de HU die met anderen gedeeld kunnen worden? Deze vragen speelden bij het lectoraat Didactiek van Rekenen en Wiskunde, onderdeel van het Kenniscentrum Leren en Innoveren. Ze vormden de aanleiding voor een onderzoek naar de stand van zaken binnen de reken-, wiskunde- en statistiekvakken. De volgende onderzoeksvragen vormden de rode draad van het onderzoek: Hoe gaat men om met de verhouding tussen basisvaardigheden en hogere orde vaardigheden? Gebruiken opleiders ICT in hun lessen? En in hoeverre is er discussie over wat studenten handmatig moeten kunnen en wat zij mogen uitbesteden aan een tool? Welke rol spelen (digitale) tools bij toetsen?

Waarom onderzoek naar toekomstperspectieven? Toekomstperspectieven van jongeren worden ruimer als hun onderwijs meer aansluit bij toekomstige ontwikkelingen op de arbeidsmarkt, in vervolgonderwijs en in de maatschappij. Het inspelen van scholen op zogenoemde 21e-eeuwse vaardigheden kan daarin ondersteunen. Dat gaat niet zomaar; er is gericht maatwerk nodig om te kunnen anticiperen op toekomstperspectieven van jongeren en om gerelateerde vaardigheden in specifieke opleidingen - samen met bedrijven en ander belanghebbenden - concreet te benoemen.

Dit rapport is onderdeel van het SIA RAAK-project “De buurtsportcoach als katalysator van beweegvriendelijke buurten” (Vos et al., 2018). Het project is gericht op het ontwikkelen van een online leeromgeving om buurtsportcoaches te ondersteunen bij het initiëren en/of realiseren van een beweegvriendelijke buurt. Binnen dit RAAK-project wordt nauw samengewerkt door de volgende consortiumpartners: Fontys Sporthogeschool (penvoerder), Hanzehogeschool Groningen, Fontys Hogeschool Sociale Studies, Fontys Hogeschool Economie & Communicatie, Sportservice Noord-Brabant, Sportkracht Noord, Vereniging Sport en Gemeenten, Technische Universiteit Eindhoven (Faculteit Bouwkunde) en Kenniscentrum Sport en Bewegen. Het onderzoek wordt mede gefinancieerd door Regieorgaan SIA, onderdeel van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). De behoeftepeiling is uitgevoerd door het lectoraat Move to Be van Fontys Sporthogeschool in samenspraak met de Landelijke Academie Buurtsportcoaches (LAB). Naast de vragen die specifiek van toepassing zijn voor het RAAK-project, werden in afstemming met de Landelijke Academie Buurtsportcoaches aanvullende vragen meegenomen in de vragenlijst. Hiermee werd voorkomen dat buurtsportcoaches meermaals bevraagd zouden worden in dezelfde periode en werd een basis gelegd voor een landelijke monitoring. Onderliggend rapport legt echter de focus op competenties en vaardigheden die betrekking hebben op werkzaamheden binnen de context van een beweegvriendelijke omgeving, zoals afgebakend in het eerder vernoemde SIA RAAK-project. In Hoofdstuk 1 geven we toelichting bij het onderzoeksdesign en de wijze waarop de vragenlijst werd verspreid. Hoofdstuk 2 beschrijft het profiel en de werkzaamheden van de respondenten. In Hoofdstuk 3 gaan we dieper in op de ondersteuningsbehoefte van de buurtsportcoaches voor zes verschillende competentiegebieden die van belang zijn binnen de context van een beweegvriendelijke omgeving. Hoofdstuk 4 sluit af met een synthese en conclusie.

Dit rapport is onderdeel van het SIA RAAK-project “De buurtsportcoach als katalysator van beweegvriendelijke buurten” (Vos et al., 2018). Het project is gericht op het ontwikkelen van een online leeromgeving om buurtsportcoaches te ondersteunen bij het initiëren en/of realiseren van een beweegvriendelijke buurt. Binnen dit RAAK-project wordt nauw samengewerkt door de volgende consortiumpartners: Fontys Sporthogeschool (penvoerder), Hanzehogeschool Groningen, Fontys Hogeschool Sociale Studies, Fontys Hogeschool Economie & Communicatie, Sportservice Noord-Brabant, Sportkracht Noord, Vereniging Sport en Gemeenten, Technische Universiteit Eindhoven (Faculteit Bouwkunde) en Kenniscentrum Sport en Bewegen. Het onderzoek wordt mede gefinancieerd door Regieorgaan SIA, onderdeel van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). De behoeftepeiling is uitgevoerd door het lectoraat Move to Be van Fontys Sporthogeschool in samenspraak met de Landelijke Academie Buurtsportcoaches (LAB). Naast de vragen die specifiek van toepassing zijn voor het RAAK-project, werden in afstemming met de Landelijke Academie Buurtsportcoaches aanvullende vragen meegenomen in de vragenlijst. Hiermee werd voorkomen dat buurtsportcoaches meermaals bevraagd zouden worden in dezelfde periode en werd een basis gelegd voor een landelijke monitoring. Onderliggend rapport legt echter de focus op competenties en vaardigheden die betrekking hebben op werkzaamheden binnen de context van een beweegvriendelijke omgeving, zoals afgebakend in het eerder vernoemde SIA RAAK-project. In Hoofdstuk 1 geven we toelichting bij het onderzoeksdesign en de wijze waarop de vragenlijst werd verspreid. Hoofdstuk 2 beschrijft het profiel en de werkzaamheden van de respondenten. In Hoofdstuk 3 gaan we dieper in op de ondersteuningsbehoefte van de buurtsportcoaches voor zes verschillende competentiegebieden die van belang zijn binnen de context van een beweegvriendelijke omgeving. Hoofdstuk 4 sluit af met een synthese en conclusie.

Waarom onderzoek naar toekomstperspectieven? Toekomstperspectieven van jongeren worden ruimer als hun onderwijs meer aansluit bij toekomstige ontwikkelingen op de arbeidsmarkt, in vervolgonderwijs en in de maatschappij. Het inspelen van scholen op zogenoemde 21e-eeuwse vaardigheden kan daarin ondersteunen. Dat gaat niet zomaar; er is gericht maatwerk nodig om te kunnen anticiperen op toekomstperspectieven van jongeren en om gerelateerde vaardigheden in specifieke opleidingen - samen met bedrijven en ander belanghebbenden - concreet te benoemen.

De huidige arbeidsmarkt functioneert niet goed. We moeten naar een arbeidsmarktwaarin mensen beoor­deeld warden op hun vaardigheden en niet op hun diploma's of opleiding.

In bijna ieder bedrijf werken ze: medewerkers die geestelijk zijn afgehaakt. TNO-wetenschapper Jenny Huijs deed onderzoek naar dit 'mental pensioen' en de manieren om werkplezier en productiviteit te verbeteren. Soms kan roulerend voorzitterschap in vergaderingen al een verschil maken.

Het doel van dit proefschrift is om factoren te identificeren die van invloed zijn op het voorkomen van ziekteverzuim en bevorderen van werkhervatting. Hieronder volgt een samenvatting per hoofdstuk van dit proefschrift.

Het doel van dit proefschrift is om factoren te identificeren die van invloed zijn op het voorkomen van ziekteverzuim en bevorderen van werkhervatting. Hieronder volgt een samenvatting per hoofdstuk van dit proefschrift.

De huidige arbeidsmarkt functioneert niet goed. We moeten naar een arbeidsmarktwaarin mensen beoor­deeld warden op hun vaardigheden en niet op hun diploma's of opleiding.

Het doel van dit proefschrift is om factoren te identificeren die van invloed zijn op het voorkómen van ziekteverzuim en bevorderen van werkhervatting. Daarnaast is het doel om interventies, gebaseerd op deze factoren, te ontwikkelen en te evalueren.

Het doel van dit proefschrift is om factoren te identificeren die van invloed zijn op het voorkómen van ziekteverzuim en bevorderen van werkhervatting. Daarnaast is het doel om interventies, gebaseerd op deze factoren, te ontwikkelen en te evalueren.

Programma’s-Sportbouwer-Effectstudie Nijntje-Multiskill RTCMaterialen-Boek Onbeperkt Sportief-Lessen Activity Square Europe-MOBAK

The aim of this study was to develop and describe a wheelchair mobility performance test in wheelchair basketball and to assess its construct validity and reliability. To mimic mobility performance of wheelchair basketball matches in a standardised manner, a test was designed based on observation of wheelchair basketball matches and expert judgement. Forty-six players performed the test to determine its validity and 23 players performed the test twice for reliability. Independent-samples t-tests were used to assess whether the times needed to complete the test were different for classifications, playing standards and sex. Intraclass correlation coefficients (ICC) were calculated to quantify reliability of performance times. Males performed better than females (P < 0.001, effect size [ES] = −1.26) and international men performed better than national men (P < 0.001, ES = −1.62). Performance time of low (≤2.5) and high (≥3.0) classification players was borderline not significant with a moderate ES (P = 0.06, ES = 0.58). The reliability was excellent for overall performance time (ICC = 0.95). These results show that the test can be used as a standardised mobility performance test to validly and reliably assess the capacity in mobility performance of elite wheelchair basketball athletes. Furthermore, the described methodology of development is recommended for use in other sports to develop sport-specific tests. “This is an Accepted Manuscript of an article published by Taylor & Francis in "Journal of Sports Sciences" on 01/16/17, available online: https://doi.org/10.1080/02640414.2016.1276613. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/annemarie-de-witte-9582b154/ https://www.linkedin.com/in/moniqueberger/ https://www.linkedin.com/in/rienkvdslikke/

De arbeidsmarkt is voortdurend in beweging. Allerlei (technologische) veranderingen en ont-wikkelingen zorgen ervoor dat het werk en werkinhoud voortdurend veranderen. Hierdoor wor¬den ook andere kennis en vaardigheden gevraagd van de werknemer om het werk goed uit te kunnen voeren: de arbeidsvraag verandert. Aan de andere kant is ook het arbeidsaanbod niet stabiel. Doordat mensen ouder worden, veranderen ook hun vaardigheden en kennis. Ze doen nieuwe kennis op, leren nieuwe vaardigheden, ‘oude’ kennis en vaardigheden worden minder gebruikt en vervagen. Om medewerkers duurzaam inzetbaar te houden is het van groot belang dat de skills van de medewerker grotendeels matchen met de eisen van het werk. De match van werknemers en werk noemen we employability of duurzame inzetbaarheid (DI), waarbij werk breder is op te vatten dan een baan of een functie. Het gaat om de match met de arbeidsmarkt en het behoud van werkzekerheid, niet per se om de match met de huidige functie. Gedurende een loopbaan verandert de kwaliteit van deze match mede door de verandering in arbeidsvraag en arbeids¬aanbod zoals hierboven beschreven. Om de match optimaal te houden is het van belang om tijdig risico’s van ‘veroudering van kwalificaties’ te signaleren en er op te anticiperen.

De arbeidsmarkt is voortdurend in beweging. Allerlei (technologische) veranderingen en ont-wikkelingen zorgen ervoor dat het werk en werkinhoud voortdurend veranderen. Hierdoor wor¬den ook andere kennis en vaardigheden gevraagd van de werknemer om het werk goed uit te kunnen voeren: de arbeidsvraag verandert. Aan de andere kant is ook het arbeidsaanbod niet stabiel. Doordat mensen ouder worden, veranderen ook hun vaardigheden en kennis. Ze doen nieuwe kennis op, leren nieuwe vaardigheden, ‘oude’ kennis en vaardigheden worden minder gebruikt en vervagen. Om medewerkers duurzaam inzetbaar te houden is het van groot belang dat de skills van de medewerker grotendeels matchen met de eisen van het werk. De match van werknemers en werk noemen we employability of duurzame inzetbaarheid (DI), waarbij werk breder is op te vatten dan een baan of een functie. Het gaat om de match met de arbeidsmarkt en het behoud van werkzekerheid, niet per se om de match met de huidige functie. Gedurende een loopbaan verandert de kwaliteit van deze match mede door de verandering in arbeidsvraag en arbeids¬aanbod zoals hierboven beschreven. Om de match optimaal te houden is het van belang om tijdig risico’s van ‘veroudering van kwalificaties’ te signaleren en er op te anticiperen.

Deze studie verkent de relatie tussen technologie, innovatie en maatschappelijke ontwikkelingen, met name wat betreft de gezondheid, de (gezondheids)zorg en de (arbeids)participatie van mensen. We stellen ons de vraag hoe technologie de vermogens van mensen om deel te nemen aan arbeid en maatschappij kan versterken en beperken. We onderzoeken welke randvoorwaarden vervuld moeten worden, zodat technologie wezenlijk bijdraagt aan een grotere maatschappelijke en economische participatie van de bevolking. Aan de hand van een aantal casussen proberen we inzichtelijk te maken hoe technologische vernieuwingen kunnen bijdragen aan een participatiesamenleving die recht doet aan de vermogens en vaardigheden (de zogeheten ‘capabilities’) van mensen. Door de betekenis van technologische innovaties voor het versterken van de capabilities van mensen duidelijk te maken, willen wij beleidsmakers en uitvoerders attenderen op nieuwe mogelijkheden – of juist belemmeringen – die vaak over het hoofd worden gezien.

Het aantal zelfstandig ondernemers zonder personeel is gegroeid van een kleine 570 dui-zend in 2003 tot 884 duizend in 2014 (CBS). Zowel voor de samenleving als voor beleids-makers is dit een belangrijke ontwikkeling. Het roept de vraag op wat de positieve en nega-tieve gevolgen zijn voor de samenleving als geheel en de individuen die het betreft. Een eerste stap bij het beantwoorden van deze vraag is het creëren van een goed beeld van deze groep. Het Interdepartementaal Beleidsonderzoek (IBO) naar zzp’ers (2015) heeft daar een belangrijke bijdrage aan geleverd. Het doel van het huidige onderzoek is om het beeld dat in het IBO is geschetst aan te vullen voor wat betreft de duurzame inzetbaarheid van zzp’ers. De duurzame inzetbaarheid van werkenden is te karakteriseren als het vermogen om gezond, vitaal en productief deel te nemen aan (betaalde) arbeid tot de pensioengerech-tigde leeftijd (Kraan & Sanders, 2016). De centrale onderzoeksvraag luidt dan ook: In hoe-verre verschilt de duurzame inzetbaarheid van zelfstandig ondernemers van die van werk-nemers? De focus ligt daarbij op zelfstandig ondernemers zonder personeel. Om de duurzame inzetbaarheid van werknemers en zelfstandigen te vergelijken, is gebruik gemaakt van twee grootschalige arbeidsmonitors: de Nationale Enquête Arbeidsomstandig-heden (NEA) en de Zelfstandigen Enquête Arbeid (ZEA). Daarnaast is de Enquête Beroeps-bevolking (EBB) gebruikt om socio-demografische en -economische achtergrondkenmerken te beschrijven.

Zelfstandig ondernemers zonder personeel ervaren minder werkdruk en hebben minder vaak burn-outklachten dan werknemers. Ook zijn ze meer bevlogen, vinden ze hun werk gevarieerder en willen ze later met pensioen dan werknemers. Wel voelen zelfstandig ondernemers zich vaker fysiek zwaar belastZelfstandig ondernemers zonder personeel ervaren minder werkdruk en hebben minder vaak burn-outklachten dan werknemers. Ook zijn ze meer bevlogen, vinden ze hun werk gevarieerder en willen ze later met pensioen dan werknemers. Wel voelen zelfstandig ondernemers zich vaker fysiek zwaar belast.

Het aantal zelfstandig ondernemers zonder personeel is gegroeid van een kleine 570 dui-zend in 2003 tot 884 duizend in 2014 (CBS). Zowel voor de samenleving als voor beleids-makers is dit een belangrijke ontwikkeling. Het roept de vraag op wat de positieve en nega-tieve gevolgen zijn voor de samenleving als geheel en de individuen die het betreft. Een eerste stap bij het beantwoorden van deze vraag is het creëren van een goed beeld van deze groep. Het Interdepartementaal Beleidsonderzoek (IBO) naar zzp’ers (2015) heeft daar een belangrijke bijdrage aan geleverd. Het doel van het huidige onderzoek is om het beeld dat in het IBO is geschetst aan te vullen voor wat betreft de duurzame inzetbaarheid van zzp’ers. De duurzame inzetbaarheid van werkenden is te karakteriseren als het vermogen om gezond, vitaal en productief deel te nemen aan (betaalde) arbeid tot de pensioengerech-tigde leeftijd (Kraan & Sanders, 2016). De centrale onderzoeksvraag luidt dan ook: In hoe-verre verschilt de duurzame inzetbaarheid van zelfstandig ondernemers van die van werk-nemers? De focus ligt daarbij op zelfstandig ondernemers zonder personeel. Om de duurzame inzetbaarheid van werknemers en zelfstandigen te vergelijken, is gebruik gemaakt van twee grootschalige arbeidsmonitors: de Nationale Enquête Arbeidsomstandig-heden (NEA) en de Zelfstandigen Enquête Arbeid (ZEA). Daarnaast is de Enquête Beroeps-bevolking (EBB) gebruikt om socio-demografische en -economische achtergrondkenmerken te beschrijven.

Zelfstandig ondernemers zonder personeel ervaren minder werkdruk en hebben minder vaak burn-outklachten dan werknemers. Ook zijn ze meer bevlogen, vinden ze hun werk gevarieerder en willen ze later met pensioen dan werknemers. Wel voelen zelfstandig ondernemers zich vaker fysiek zwaar belastZelfstandig ondernemers zonder personeel ervaren minder werkdruk en hebben minder vaak burn-outklachten dan werknemers. Ook zijn ze meer bevlogen, vinden ze hun werk gevarieerder en willen ze later met pensioen dan werknemers. Wel voelen zelfstandig ondernemers zich vaker fysiek zwaar belast.

Door de vergrijzing van de bevolking is het van groot belang dat mensen langer participeren in betaald werk met behoud van een goede inzetbaarheid. Meer inzicht in de factoren die dit het sterkst beïnvloeden, biedt mogelijk handvatten voor (aanvullend) beleid. In dit rapport staat om deze reden de volgende vraag centraal: Wat is het relatieve belang van verschillende determinanten voor de duurzame inzetbaarheid van werknemers van 45 jaar en ouder? Voor dit onderzoek is gebruik gemaakt van STREAM, een meerjarig onderzoek onder ruim 15.000 personen van 45 jaar en ouder. Duurzame inzetbaarheid is geoperationaliseerd met de indicatoren werkvermogen, productiviteit, verzuim, arbeidsmarktpositie, arbeidsongeschiktheid, werkloosheid en vroegpensioen. Een ongunstige score op één of meer van de indicatoren van duurzame inzetbaarheid wordt voorspeld door een brede range determinanten: Gezondheid (slechte fysieke en mentale gezondheid), werkkenmerken (blootstelling aan stoffen, hoge fysieke belasting, lage autonomie, ongunstig sociaal klimaat, tijdelijk contract), kennis en vaardigheden (laag pro-actief leergedrag), sociale factoren (geen werkende partner, verstoorde werk-privé balans), financiële factoren (huishouden komt geld tekort) en werkmotivatie (lage bevlogenheid). Met name gezondheid en, in iets mindere mate, bevlogenheid zijn relatief sterke voorspellers voor meerdere indicatoren van duurzame inzetbaarheid. Een slechte mentale en fysieke gezondheid hangen bijvoorbeeld relatief sterk samen met een laag werkvermogen (OR 1,7 en 2,0), verzuim (OR 1,6 en 2,3) en arbeidsongeschiktheid (OR 1,9 en 6,0). Een lage bevlogenheid hangt bijvoorbeeld relatief sterk samen met een laag werkvermogen (OR 1,9). De relaties tussen determinanten en DI-indicatoren lijken niet (sterk) te verschillen tussen verschillende groepen werknemers. Om effectief beleid te ontwikkelen is niet alleen inzicht nodig in de relatie tussen determinanten en duurzame inzetbaarheid, maar ook in de impact van deze determinanten op populatieniveau. Een determinant die een gemiddeld risico vormt maar vaak voorkomt kan op populatieniveau immers meer potentieel voor verbetering bieden dan een determinant die een hoog risico vormt maar zelden voorkomt. Ook op populatieniveau hebben gezondheid en bevlogenheid relatief veel impact op duurzame inzetbaarheid. Wanneer een slechte fysieke of mentale gezondheid niet meer voor zou komen onder oudere werknemers, zou bijvoorbeeld het percentage werknemers met een laag werkvermogen in de populatie afnemen van 25% naar 22% en het percentage werknemers dat arbeidsongeschikt wordt van 1,2% naar 0,7%. De potentiële impact van het verbeteren van specifieke werkkenmerken, leergedrag en de financiële situatie van het huishouden is op populatieniveau in het algemeen (iets) kleiner. Echter, ook hier ligt potentiele winst, bijvoorbeeld wanneer werkomstandigheden in samenhang met elkaar worden verbeterd. Overigens zijn sommige risicofactoren moeilijk te beïnvloeden met beleid. Een voorbeeld is de aanwezigheid van een werkende partner.

Deze studie verkent de relatie tussen technologie, innovatie en maatschappelijke ontwikkelingen, met name wat betreft de gezondheid, de (gezondheids)zorg en de (arbeids)participatie van mensen. We stellen ons de vraag hoe technologie de vermogens van mensen om deel te nemen aan arbeid en maatschappij kan versterken en beperken. We onderzoeken welke randvoorwaarden vervuld moeten worden, zodat technologie wezenlijk bijdraagt aan een grotere maatschappelijke en economische participatie van de bevolking. Aan de hand van een aantal casussen proberen we inzichtelijk te maken hoe technologische vernieuwingen kunnen bijdragen aan een participatiesamenleving die recht doet aan de vermogens en vaardigheden (de zogeheten ‘capabilities’) van mensen. Door de betekenis van technologische innovaties voor het versterken van de capabilities van mensen duidelijk te maken, willen wij beleidsmakers en uitvoerders attenderen op nieuwe mogelijkheden – of juist belemmeringen – die vaak over het hoofd worden gezien.

Het belang van de beroepspraktijk geldt momenteel als belangrijk uitgangspunt voor de vormgeving van het onderwijs. Dus is het niet vreemd dat authentiek beoordelen ook hoog op de onderwijsagenda staat. Maar veel opleidingen worstelen met vragen rondom authentieke, betekenisvolle, competentiegerichte assessments. In dit artikel geeft de auteur concrete handvatten om authentieke assessments vorm te geven gedurende een opleidingstraject

In the general understanding, and also in scientific practice, technology and society are viewed as two distinct entities. Related to this view is the assumption that technology and human experience are quite different and unconnected and also the idea that modernity has uprooted, de-contextualized and disembodied technical rationality. Taking a contrary approach, this study represents a theoretical exploration aimed at showing that in the domain of technological development, there are significant margins for maneuver in which to recuperate and valorize human and social action. As a work of theoretical sociology or social epistemology, this thesis approaches its subject from the theoretical background of the philosophy and sociology of technique. The historical and conventional assumptions of this theoretical background, it is argued, have been and continue to be characterized by a hegemonically defined essentialist paradigm. This paradigm has been fiercely counteracted by two opposed approaches, critical theory and pragmatism. The present work combines these approaches, usually considered mutually incompatible, for the development of a new theoretical gaze or perspective. The aim has been to engage in a theoretical research oriented to a new philosophy of praxis in order to instigate a critical and constructivist approach to technology. The main result expected of this work is the provision of a problematized and multifaceted semantic map leading to a multidimensional conceptual re-integration of skilled experience in human technical action. Technologie en samenleving worden vaak als twee afzonderlijke entiteiten gezien. Gerelateerd aan deze opvatting is de vooronderstelling dat technologie ontkoppeld is van de menselijke ervaring en dat de moderniteit ook gekenmerkt wordt door een technische rationaliteit die op zichzelf staat. Ondanks de dominante positie van deze perceptie van technologie in wetenschappelijke en algemene publieke kringen, wordt in deze studie een tegenovergestelde theoretisch verkenning uitgevoerd. Dit onderzoek is erop gericht om aan te tonen dat de mens juist wel een aanzienlijke manoeuvreerruimte heeft op het gebied van technologische ontwikkeling en dat de menselijke ervaring en het sociale handelen wel in het centrum van de belangstelling kan komen te staan en opnieuw gewaardeerd kunnen worden. Als een theoretisch sociologisch of sociaal epistemologisch werk worden technologie en samenleving in dit proefschrift benaderd vanuit een techniek filosofische en techniek sociologische achtergrond. De historische en conventionele vooronderstellingen van dit theoretische referentiekader worden gekenmerkt – zo wordt betoogd – door een essentialistisch paradigma van technologieontwikkeling dat een hegemoniale positie heeft verworven en bepalend is voor ons kijken naar techniek in de huidige tijd. Toch zijn er twee filosofische stromingen geweest – de kritische theorie en het pragmatisme - die zich sterk hebben afgezet tegen de hegemoniale positie van het essentialistische technologische paradigma. Hoewel deze twee benaderingen vaak als onderling tegenstrijdig en incompatibel zijn beschouwd, wordt in dit proefschrift geprobeerd deze twee benaderingen samen te brengen voor de ontwikkeling van een nieuw theoretisch perspectief; een nieuwe lens van waaruit naar technologieontwikkeling kan worden gekeken. Het proefschrift beoogt een theoretisch onderzoek uit te voeren dat erop gericht is een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van een nieuwe filosofie van de praxis om van daaruit een kritisch en constructivistische technologie benadering te gaan ontwikkelen. Het belangrijkste resultaat dat van deze studie verwacht kan worden is de schets van een veelzijdig semantische kaart die de hegemoniale positie van het essentialistische paradigma problematiseert en een aanzet geeft tot een multi-dimensionele en nieuwe integratie van de menselijke ervaring in het technisch handelen.

In the general understanding, and also in scientific practice, technology and society are viewed as two distinct entities. Related to this view is the assumption that technology and human experience are quite different and unconnected and also the idea that modernity has uprooted, de-contextualized and disembodied technical rationality. Taking a contrary approach, this study represents a theoretical exploration aimed at showing that in the domain of technological development, there are significant margins for maneuver in which to recuperate and valorize human and social action. As a work of theoretical sociology or social epistemology, this thesis approaches its subject from the theoretical background of the philosophy and sociology of technique. The historical and conventional assumptions of this theoretical background, it is argued, have been and continue to be characterized by a hegemonically defined essentialist paradigm. This paradigm has been fiercely counteracted by two opposed approaches, critical theory and pragmatism. The present work combines these approaches, usually considered mutually incompatible, for the development of a new theoretical gaze or perspective. The aim has been to engage in a theoretical research oriented to a new philosophy of praxis in order to instigate a critical and constructivist approach to technology. The main result expected of this work is the provision of a problematized and multifaceted semantic map leading to a multidimensional conceptual re-integration of skilled experience in human technical action.

De laatste jaren is de belangstelling voor het pluimveehouderijonderwijs sterk gegroeid, vooral door een betere samenwerking tussen de AOC’s. Inmiddels volgen jaarlijks meer dan 40 leerlingen de specialisatie pluimveehouderij. In 2012 is de ontwikkeling van het pluimveeonderwijs op hbo-niveau in gang gezet door onder meer CAHVilentum en HasHogeschool. Voor hbo-studenten bestaat nu ook de mogelijkheid zich verder te verdiepen in de pluimveehouderij. Wat verwachten bedrijven in de pluimveeketen van deze scholing op hbo-niveau?

Ook bij PTC+ vindt zelfregulerend leren plaats. dat bleek uit onderzoek van Anne Khaled die er trainingen observeerde. Een vragenlijstonderzoek liet zien dat dit leren alleen leidt tot competentieontwikkeling als studenten zich ervan bewust zijn dat ze iets te kiezen hebben.

Annually, the Wageningen UR open course programme for mid-career professionals provides some six hundred individuals with the opportunity to update their competencies and insights. The Ministry of Economic Affairs co-finances this course programme with the aim to maintain the courses’ close linkages with international policy priorities and to support course innovation and development. This report provides an overview of the outputs over 2012 in relation to the commitment number 140008726. The demand driven programme was highly successful with over seven hundred and fifty participants from 35 courses. In this report we provide an overview over the 2012 developments and implementation results. Individual course developments are indicated, giving specific attention to the new courses and the annex provides the conclusions of a study exploring new course business model with private sector partner organisations. Subsidie rapportage Regeling Praktijkleren en Groene plus. Verplichtingnummer 140008726. Rapportnummer CDI-13-008.

Welke relaties bestaan er tussen persoonlijkheidskenmerken van leerlingen en de mate van ontwikkeling van bepaalde competenties die relevant zijn voor hun opleiding? En hoe kunnen docenten hier bij de coaching van leerlingen rekening mee houden? Dit project wil een stap zetten naar coaching op maat.

Je raakt als docent betrokken bij regioleren. Wat betekent het leren in de regio voor jouw rol als docent? Welke nieuwe taken staan je te wachten en welke competenties heb je daarvoor nodig? Deze brochure biedt een overzicht van de nieuwe rollen, taken en competenties.