Search

Regional development planning is poorly developed in South Africa and most development initiatives are limited to provincial or municipal jurisdictions. This paper argues that international experiences regarding regionalism and cross-border development could offer useful lessons to South Africa. The issue of inter-jurisdictional collaboration is explored with reference to the Karoo region of South Africa. This region has not reached its economic potential, because it straddles four provinces. Nevertheless, there are positive signs of a new appreciation of regionalism in South Africa, in terms of academic analyses, civil society activities and recent government policy frameworks. This provides at least a preliminary foundation for new regional networks and institution-building to be promoted.

This article analyses the normative dimensions of urban administration in South Africa in the 1950s, focusing particularly on the administration of urban blacks. It argues that an "ethical life" or ethos of patriarchalism prevailed, and that this formed the normative backdrop for widespread paternalism on the part of white officials. However, the ethos of patriarchalism was fraught with ambiguities, because the political future of urban blacks within "white cities" remained unclear. Some officials believed that urban blacks would remain permanently subordinate in the cities, while others believed that they would eventually achieve full status as equals within a modern civil society. This ambiguity bedevilled the design of urban policies, and led to constant confusion and debates about appropriate urban management systems. Hierdie artikel bespreek die normatiewe aspekte van stedelike administrasie in Suid-Afrika in die 1950's, met spesifieke verwysing na die administrasie van die stedelike swart bevolking. Dit bewys dat 'n patriargale etiek bestaan het, en dat dit die normatiewe konteks vir blanke amptenare se paternalistiese houding was. Nogtans was die patriargale etos baie dubbelsinnig, omdat die politieke toekoms van stedelike swartes onduidelik was. Sekere amptenare het geglo dat stedelike swartes altyd onderdanig sal bly, terwyl ander geglo het dat swartes mettertyd gelyke politieke status binne 'n moderne samelewing sou bereik. Hierdie teenstrydighede was problematies vir die ontwerp van stedelike beleid, en het gelei tot voortdurende verwarring en debattering oor die mees geskikte administratiewe stelsels.

• Opsomming: Hierdie artikel beskryf die etiese dilemmas waarin munisipale amptenare in die 1950s hulleself bevind het, veral rakende die munisipale bierbrouery in die swart woongebiede. Hierdie ervarings illustreer die patriargale verhoudings tussen swart en blanke gemeenskappe, en die paternalistiese politieke denke van hierdie era. Die onderliggende probleem was dat blanke amptenare probeer het om swart inwoners se reg om bier te gebruik binne ’n konteks van inheemse gemeenskapsreg verstaan het, en nie as ’n vorm van moderne, indiwiduele regte nie. Drie hooftemas word hier geanaliseer: bierbrouery as ’n teenvoeter vir probleme van moderniteit en sosiale dissipline; die rol van kulturele verskille wat patriargale sisteme van beheer aangemoedig het; en die morele probleme van winste as gevolg van bierbrouery, in ’n konteks van paternalisme. Die artikel beskryf hoe die munisipale amptenare hulle morele besware uiteindelik oorkom het, in ’n konteks van Verwoerdiaanse voorskrifte op munisipale segregasie en rassedominasie.

Gedurende die 1930s, het die Stadsraad van Oos-Londen herhaaldelik probeer om die bierbrouery in die swart woonbuurt van Duncan Village te beheer. Telkens het hierdie pogings gefaal, en teen 1947 moes die Stadsraad die verbod op tuisbrouery ophef. In 1956 het die plaaslike amptenare met hernude entoesiasme probeer om ’n munisipale monopolie op bierproduksie te bewerkstellig. In die proses moes hulle ’n skeptiese swart Adviesraad probeer oortuig alvorens hierdie besluit bekragtig kon word. Die Duncan Village Adviesraad het die amptenare se eie paternalistiese argumente gebruik om die besluit teë te staan. Hierdie wedersydse argumente is ’n insiggewende voorbeeld van die onderliggende dinamika van paternalistiese administrasie tydens die 1950s, en gee ’n waardevolle blik op stedelike swart politieke dinamika. Die artikel beskryf hierdie komplekse onderhandelinge oor ‘n termyn van sewe jaar t.o.v. Raadsbesluite en verslae, sowel as die 1957 SABRA simposium oor alkoholregulering. In 1962 het die bevindinge van ’n Kommissie van Ondersoek uiteindelik gelei het tot hernude munisipale bierproduksie in Oos-Londen. In ’n konteks van ingewikkelde rasseverhoudinge, het dit 25-jaar geneem vir die Oos-Londense stadsvaders om hulle wil as’t ware op die swart gemeenskap van Duncan Village af te “dwing”.