Search

Ateş yanıklığı hastalığına neden olan Erwinia amylovora, Rosaceae familyasından başta armut, elma ve ayvalarda tahripkar bakteriyel bir patojendir. Bu çalışmada, E. amylovora' nın 2 virülent izolatının (Ea234-1 ve Ea240-3) farklı elma (Braeburn, Fuji, Gala ve Golden), armut (Santa Maria ve Williams) ve ayva (Eşme ve Ekmek) çeşitlerinde zamana bağlı olarak toplam protein miktarlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. E. amylovora (108 hücre ml-1) ile yaprak inokulasyonundan sonraki 24, 36 ve 72. saatlerde örnekler alınmış, Koch postulatları gereği re-izolasyon yapılmış ve elde edilen bakteriler biyokimyasal, fizyolojik ve moleküler metotlarla E. amylovora olarak tanılanmıştır. Toplam protein miktarlarının belirlenmesinde Bradford ve SDS-PAGE analizleri için Laemmli yöntemleri kullanılmış, alınan yaprak örneklerine ait protein ekstraktlarının 595 nm' de absorbans değerleri elde edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre, elma çeşitlerinde E. amylovora enfeksiyonu sonrası kontrole kıyasla 24. saatte toplam protein miktarının arttığı, 36. ve 72. saatte miktarın azaldığı, Braeburn çeşidinin en yüksek protein miktarına sahip olduğu belirlenmiştir. Armut çeşitlerinde, 24. ve 36. saatlerde toplam protein miktarı artarken, 72. saatte protein miktarının azaldığı ve Santa Maria çeşidinin en yüksek protein miktarına sahip olduğu tespit edilmiştir. Ayva çeşitlerinde, toplam protein miktarının 72. saatte arttığı ve Eşme çeşidinin en yüksek protein miktarına sahip olduğu belirlenmiştir. SDS-PAGE analizi sonucunda, farklı molekül ağırlıklarına sahip protein fraksiyonları elde edilmiştir. Elma ve ayva çeşitlerinde sırasıyla yaklaşık 55-70 ve 35-55 kDa, armut çeşitlerinde ise yaklaşık 55-70 kDa molekül ağırlığında protein bantları belirlenmiştir., Fire blight disease caused by Erwinia amylovora is a destructive bacterial pathogen mainly on pears, apples and quinces from Rosaceae family. In this study, it was aimed determination of total protein amounts in different apple cultivars (Braeburn, Fuji, Gala and Golden), different pear cultivars (Santa Maria and Williams) and different quince cultivars (Eşme and Ekmek) of two virulent E. amylovora strains (Ea234-1 and Ea240-3) according as the time. It was taken samples after leaf inoculation with E. amylovora (108 CFU ml-1) at 24th, 36th and 72nd hours, and according to Koch postulates re-isolation was made and obtaining the bacteria were identified as E. amylovora by biochemical, physiological and molecular tests. In determining the amounts of total protein and in the SDS-PAGE analyses were used Bradford and Laemmli methods, respectively, and absorbance values of protein extracts derived from the leaf samples taken, were obtained at 595 nm wavelength. According to the findings obtained; after infection of E. amylovora in the apple varieties comparing to controls, total protein concentrations at 24th hours increased and a decrease in the amount of 36th to 72nd hours and Braeburn has the highest protein content was determined. In the pear varieties, while total protein concentrations at 24th and 36th hours increased, a decrease in the amount of 72nd hour, and Santa Maria variety has the highest protein content was detected. In the quince varieties, total protein concentrations at 72th hour increased and Eşme variety has the highest protein content was identified. As a result of SDS-PAGE analysis, protein fractions which have different molecular weights were obtained. The protein bands were defined approximately 55-70 kDa and 35-55 kDa molecule weight on apple and quince varieties, respectively and also approx. 55-70 kDa in pear varieties.

Bu çalışma ile elmacılığın yaygın olduğu, 22 ilden elma kara lekesi hastalığı ile bulaşık yaprak ve meyve örnekleri toplanmış, toplanan bu örneklerden 117 adet Venturia inaequalis'in tek spor izolasyonları yapılmıştır. RAPD, ISSR, SSR ve SRAP moleküler markırlar yardımıyla izolatların akrabalık ilişkilerine ve genetik çeşitliliğine bakılmıştır. Örnekler Türkiye ve Isparta olarak iki ayrı gruba ayrılmış, verilerin analizinde her grup ayrı olarak değerlendirilmiştir. Coğrafik olarak farklı yerlerde bulunan bahçelerden toplanan izolatların ırk oluşturma ve patojenisite potansiyelleri araştırılmıştır. Isparta (Eğirdir, Gelendost), Denizli (Çivril), Karaman (Merkez) ve Kayseri (Yahyalı)'den toplanan izolatların, patojenisitelerinin ve virülentliğini belirlemek için ayırıcı elma hatlarına inoküle edilmiştir. İlk defa bu çalışmada V. inaequalis izolatlarının moleküler karakterizasyonu için ISSR ve SRAP markırları kullanılmış, grupların analizinde ise genetik benzerlikler birbirine yakın bulunmuş, konukçu seçimi ve çoğrafi farklılıklar tespit edilememiştir. SSR ve SRAP markırları diğer markırlara göre, uygulamanın kolaylığı, tekrarlanabilirliği ve spesifikliği gibi konular bakımından daha bilgilendirici bulunmuştur. Patojenisite çalışmalarında, en fazla hastalık şiddeti %35.2 ile Starking Delicious çeşidinde gözlenirken, tüm izolatların Juliet ve Prima elma çeşidi ile yapılan yapay inokulasyonlarında hiçbir enfeksiyon belirtisi tespit edilememiştir. İzolatların alınış yerlerine göre yapılan değerlendirmede, en fazla hastalık şiddetinin Eğirdir'den (%20.4) alınan izolatda olduğu bulunmuş, en düşük enfeksiyon şiddeti de Denizli izolatında %16.9 olarak ortaya çıkmıştır. İzolatlar arasındaki fark istatistiki olarak önemli bulunurken (P > 0.01), patojenisite çalışmalarında elde edilen sonuçlara göre; en virülent ırk olan 6 nolu ırk ve 7 nolu ırkın henüz ülkemizde, elma yetiştiriciliği yapılan alanlara yayılmadığı tespit edilmiştir. Bu çalışma, ülkemizde Venturia inaequalis' in moleküler markırlarla yapılan populasyon genetiği hakkındaki ilk rapordur., In this search, 117 isolates of Venturia inaequalis were collected from leaves and fruits of infected on commercial apple growing areas in 22 provinces to estimate differences in pathogen population using RAPD, ISSR, SSR, and SRAP markers. Samples were divided two groups which were Isparta and Türkiye groups. Every groups were calculated as individual. Collected isolates from orchards differents regions where Isparta (Eğirdir, Gelendost), Denizli (Çivril), Karaman (Centrum), and Kayseri (Yahyalı), investigated race and patojenity of capacity. The virulence pattern of isolates, obtained by isolation of single conidia, was assessed by differential resistance hosts. The first marker technique which called SRAP, and ISSR were used to genotype isolates of V. inaequalis. There is no relationship between groups and geographic or source of cultivar pattern. Variance analysis obtained molecular datas after clustering from the isolates at district level showed highly genetic similarity among population. Also, SSR and SRAP markers were found more information, and more consistency than others. There were noticeable differences in the virulence of isolates of V. inaequalis toward cultivars in each region. All the isolates which was tested as artificially, could infect all of susceptible cultivars except Prima, Juliet varities. The proportion of infection on Starking Delicious (35.2 %) was significantly greater than others cultivars. Cultivars were infected the most severity disesase Isolate from Eğirdir (20.4%), the least severity disease isolate from Denizli 16.9 %, were statistically (P > 0.01) different in the proportion of infection between isolates from two regions when it was evaluated as obtained regions of isolates. It was found important differences among isolates statistically (P > 0.01). It was shown by based on pathogenicity experiment, the most virülent races 6 and 7 have not yet spread on apple growing areas. Population genetic analysis of V. inaequalis has published the first report molecular analysis of this pathogen from Türkiye.

Bu tez çalışması ile 2010?2011 yılları arasında Isparta ili Eğirdir ilçesi soğuk hava depolarındaki elmalarda hasat, nakliye ve depolama sırasında meydana gelen zedelenmelerin patolojik bozulmaya etkileri tespit edilmeye çalışılmıştır. Yapılan çalışma sonucunda zedelenen meyvelerde patolojik bozulmaların daha hızlı ve daha yoğun olarak meydana geldiği tespit edilmiştir.Bu patolojik bozulmalardan sorumlu 7 adet fungal organizma tespit edilmiştir.Bunlar; Penicillium expansum (Mavi Küf), Gloeosporium album (Acı çürüklük), Botrytis cinerea (Gri küf), Venturia inaequalis (Karaleke), Rhizopus spp. (Rhizopus Çürüklüğü), Aspergillus spp. (Siyah Küf), Alternaria mali (Siyah Çürüklük) dir. Bunlardan en çok görüleni Penicillium expansum olup, 6.ayın sonundaki sayım değerlerine göre toplam enfekteli meyvelerin %25`inde Penicillium expansum tespit edilmiştir. Penicillium expansum`u %12.4'lük oranla Gloeosporium album takip etmiştir. Tespit edilen diğer fungal etmenlerden Botrytis cinerea %11.1, Venturia inaequalis %8.1, Rhizopus spp%5.3, Aspergillus spp %3.1, Alternaria mali %2.6 `lık oranlarla Gloeosporium album `u takip etmiştir., In this thesis study, it is tried to determine the effects of the damages on pathological degradation arising during harvesting, transportation and storage of the apples in the cold storage rooms in Isparta city Eğirdir district between 2010 and 2011. As a result of the study, it is observed that pathological degradations occur rapidly and intensely on the damaged apples. 7 fungal organisms are determined which are responsible from such pathological degradations. These are; Penicillium expansum (Blue Mold), Gloeosporium album (Bitter rot), Botrytis cinerea (Grey mold), Venturia inaequalis (Black stain), Rhizopus spp. (Rhizopus Rot), Aspergillus spp. (Black Mold), Alternaria mali (Black Rot). The mostly seen organism is Penicillium expansum, and Penicillium expansum is determined in 25% of the total infected fruits according to the counting values at the end of the 6th month. Gloeosporium album has followed Penicillium expansum with a ratio of 12.4%. From the other determined fungal factors; Botrytis cinerea with the ratio of 11.1%, Venturia inaequalis with the ratio of 8.1%, Rhizopus spp with the ratio of 5.3%, Aspergillus spp with the ratio of 3.1%, Alternaria mali with the ratio of 2.6% have followed Gloeosporium album.

Erwinia amylovora'nın sebep olduğu ateş yanıklığı elma ve armutta çok tahripkar bir hastalıktır. Bu çalışmada, patojen tarafından farklı elma ve armut çeşitlerinin enfeksiyon başlangıcında, bazı antioksidatif enzimlerin muhtemel değişimleri değerlendirilmiştir. Denemeler M9 anaçlı elma (Golden, Gala, Skarlet, Breaburn) ve armut (Santa Maria, Ankara) fidanları üzerinde yürütülmüştür. Bitkiler 25°C ±2, %60-65 nisbi nem, doğal fotoperiyot ve sera koşulları altında saksılarda yetiştirilmişlerdir. Yüksek virülent streyn Ea 43b'nin 108 cfu/ml konsantrasyonundaki süspansiyon ile inokule edilen bitkilerden inokulasyondan sonraki 24 ve 72. saatlerde yaprak örnekleri alınmıştır. Kontrol bitki yapraklarına saf su inokule edilmiştir. Toplanan örnekler homojenize edilmiş, spektrofotometrik bir metotla hidrojen peroksidaz (H2O2), süperoksit dismutaz, katalaz, askorbat peroksidaz, prolin miktarı ve klorofil konsantrasyon seviyeleri belirlenmiştir. Tüm denemeler her örnekleme zamanı için minimum 3 tekerrürlü olarak yapılmıştır. Veriler ANOVA varyans analizi ve Duncan çoklu oran testi ile istatistiki olarak değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, tüm farklı elma ve armut çeşitlerinde kontrol bitkilere kıyasla prolin miktarı ve klorofil konsantrasyon seviyelerinin artışı belirlenirken hidrojen peroksidaz enzimi en yüksek aktiviteyi göstermiştir., Fire blight, the caused by Erwinia amylovora, is a very destructive disease on apple and pear. In this study, it was examined the possible involvement of anti-oxidative enzymes in the initiation of infection of different apple and pear cultivars by the pathogen. The experiments were performed on seedlings from apple cultivars (Gala, Golden, Scarlet and Braeburn) with M9 rootstock and pear cultivars (Santa Maria and Ankara). Plants were grown in individual pots in the greenhouse at 25°C ±2 and in 60-65?% relative humidity and under natural photoperiod conditions. They were inoculated a suspension (108 cfu ml-1) with highly virulent strain Ea43 and sampled at various times for 24th and 72nd hours. Control plants were inoculated with sterile distilled water. Collected samples were homogenized and measured by a spectrophotometric method and determined hydrogene peroxidase (H2O2), ascorbate peroxidase, super oxide-dismutase, catalase, proline accumulation and chlorophyll concentration levels. All experiments were performed with a minimum of three tissue sample replicates per time point. The data were statistically evaluated by ANOVA variance analyze and Duncan multiple range tests. Obtaining to results, while proline accumulation and chlorophyll concentration levels determined to increase, H2O2 showed the highest activity in all different apple and pear cultivars in comparison with control plants.

Bu araştırmada meyvelerde hasat sonrası meyve çürüklüğüne yol açan bazı fungal hastalık etmenlerinin (Rhizopus stolonifer, Aspergillus niger, Botrytis cinerea, Colletotrichum gloeosporioides, Alternaria mali, Penicillum expansum ve Monilinia fructigena), fungal koloni çapı değerleri üzerine uçucu yağ çeşidi (biberiye, adaçayı, rezene, okaliptus ve kekik), inkübasyon süresi (3-6 gün) ve uçucu yağ konsantrasyonu (0-500 µl/L; 0-9 µl/petri) faktörlerinin etkileri kontakt ve fumigasyon etki testleri ile in vitro koşullarda test edilmiştir. In vivo koşullarda ise P. expansum, C. gloeosporioides ve B. cinerea etmenlerinin elmalarda oluşturduğu lezyon çapı değerleri üzerine kekik ve okaliptus uçucu yağlarının farklı konsantrasyonlardaki (% 0-5) etkileri belirlenmiştir. In vitro denemelerde, bu etmenlere karşı kekik ve okaliptus uçucu yağlarının en yüksek antifungal etkiyi gösterdikleri belirlenmiştir. Yüzde (%) engelleme oranlarında ise en yüksek değerler, tüm konsantrasyonlardaki kekik uçucu yağı ile muamele edildiğinde gözlemlenmiş olup, bu değerler kontakt ve fumigasyon denemelerde % 100 olarak belirlenmiş, sadece fumigasyon denemelerde R. stolonifer için en yüksek konsantrasyonda (9 µl/petri) % 91.85 olarak tespit edilmiştir. In vivo denemelerde ise, elmalardaki en yüksek % engelleme oranları kekik uçucu yağı ile muamele edildiğinde gözlemlenmiş olup, bu değerler en yüksek konsantrasyonda (% 5) B. cinerea için % 90.75, C. gloeosporioides için % 84.72 ve P. expansum için % 80.40 olarak belirlenmiştir., In this study, effects of different essential oil (EO) types (rosemary, sage, fennel, eucalyptus and oregano), incubation times (3-6 days) and EO concentrations (0-500 µl/L; 0-9 µl/petri) on fungal colony diameter values of some post-harvest fruit rot fungal pathogens (Rhizopus stolonifer, Aspergillus niger, Botrytis cinerea, Colletotrichum gloeosporioides, Alternaria mali, Penicillum expansum ve Monilinia fructigena) were investigated using contact and fumigation biassays under in vitro conditions. Under in vivo conditions, the effects of oregano and eucalyptus EOs at different concentrations (0-5%) were tested on diameter values of lesions formed on apples by P. expansum, C. gloeosporioides and B. cinerea. In vitro bioassays showed that the oregano and eucalyptus EOs had the highest antifungal effect against the fungal pathogens. The highest percent (%) fungal growth inhibition value was observed when the fungal pathogens were treated with oregano EO at all concentrations and this value was determined to be 100 % in the contact and fumigation biassays. However, the highest value for Rhizopus stolonifer was found to be 91.85 % at the highest concentration (9 µl/petri) in fumigation biassays. Under in vivo conditions, the highest percent inhibition values in apples were observed when the fungal pathogens were treated with oregano EO and these values were determined to be 90.75 % for B. cinerea, 84.72 % for C. gloeosporioides and 80.40 % for P. expansum at the highest concentration (5 %)., Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar Projeleri (BAP) Koordinatörlüğü tarafından 10201127 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma, 2006-2007 yıllarında, Eğirdir Bahçe Kültürleri Araştırma Enstitüsü'nün elma bahçesinde, MM 106 anacı üzerine aşılı 30 elma çeşidinde yapılmıştır. Çeşitler, elma içkurdunun zarar oranlarına göre karşılaştırılmıştır. Yere dökülen elmalar, Temmuz ayından hasat zamanına kadar kurtlu ve sağlam olarak sayılmıştır. Aynı işlem hasat edilen elmalarda da yapılmıştır. Zarar oranı her bir aşama için hem ayrı hem de birlikte hesaplanmıştır. Elma içkurdu populasyon dalgalanmaları feromon tuzaklarla izlenmiştir. Elma çeşitlerinin fenolojik gelişimleri, BBCH skalası esas alınarak, Nisan ayından Kasım ayına kadar on günlük aralıklarla gözlenmiştir. Elma içkurdunun ergin uçuş dönemleri ve elma çeşitlerindeki fenolojik gözlemler birlikte değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonucunda, 2006 yılında kurtlanma oranı, erkenci elma çeşitlerinde % 6- 38, orta mevsim elma çeşitlerinde % 13-74, geçci elma çeşitlerinde % 36-77 arasında olmuştur. Tüm çeşitler içinde en düşük kurtlanma % 6 oranında erkenci bir elma çeşidi olan Vista Bella çeşidinde görülmüştür. Tüm çeşitler içinde en yüksek kurtlanma ise % 77 oranında geçci bir çeşit olan Melrose çeşidinde olmuştur. 2007 yılındaki kurtlanma oranı, erkenci elma çeşitlerinde % 12-50, orta mevsim elma çeşitlerinde % 29-59, geçici elma çeşitlerinde % 25-73 arasında belirlenmiştir. Bu yılda da en düşük kurtlanma oranı % 12 ile Vista Bella çeşidinde olmuştur. 2007 yılında en yüksek kurtlanma ise % 73 ile Jonagold çeşidinde olmuştur., This study was carried out on 30 apple cultivars grafted on MM 106 rootstock in apple orchard of Eğirdir Horticultural Research Institute in 2006-2007. Cultivars were compared in respect with codling moth damage ratios. Apples fallen grounds were counted as infested and normal from July until harvest time. Same process was applied to harvested apples. Infestation ratios were calculated for each process separately and together. Fluctuations of codling moth population were monitored with pheromone traps. Phenological development of apple cultivars was followed based on BBCH-scale from April to November by ten daily observations. Adult flight periods of codling moth and phenological observations were evaluated together. As a result of study; damage severity was 6-38 % for early apple cultivars, 13-74 % for mid-season season apple cultivars and 36-77 % for late season apple cultivars in 2006. As an early season cultivar, Vista Bella has 6 % damage ratio and showed least infestation among all cultivars. As a late season cultivar, with 77 % damage ratio Melrose has highest infestation among all cultivars. Damage severities were determined as 12-50 % for early season cultivars, 29-59 % for mid-season cultivars and 25-73 % for late season cultivars in 2007. Vista Bella cultivar has least damage ratio with 12 % in this year. Jonagold cultivar has highest infestation with 73 % damage ratio in all cultivars in 2007.

Bu araştırma 2002 yılında Karaman İl Merkezi ve ilçelerinde genç elma bahçelerinde sorun olan yabancı otlar ve mücadele imkanları üzerinde yapılmıştır. Yapılan sürvey sonucunda 31 farklı familyaya ait 109 yabancı ot türüne rastlanmış ve m2' de ortalama 98.06 yabancı otun varlığı tespit edilmiştir. En yoğun rastlanan türler sırasıyla Amaranthus retroflexus L. (kırmızı köklü tilki kuyruğu), Chenopodium album L. (sirken), Convolvulus arvensis L. (tarla sarmaşığı), Setaria viridis (L.) P.B. (yeşil kirpi dan) ve Sinapis arvensis L. (yabani hardal) olarak tespit edilmiştir. Araştırmanın yapıldığı Karaman ve yöresinde genç elma bahçelerinde yaygın olan yabancı otların oluşturduğu toplulukların esas üyelerini A. retroflexus ve G album oluşturmaktadır. Genç elma bahçelerinde sorun olan yabancı otların yoğunluklarının ve rastlanma sıklıklarının tespitine ilaveten, bu bahçelerde uygun mücadele yöntemlerini belirlemek amacıyla bir deneme kurulmuştur. Denemede iki herbisit (glyphosate ve paraquat) ile bir, iki ve üç kez çapalamanın ayrı ayrı kombinasyonları kullanılmıştır. Deneme sonucunda en yüksek etki % 95.51 oran ile glyphosate isopropylamine +3 defa çapa ve % 92.63 oran ile paraquat +3 defa çapa, en düşük etki ise % 38.03'lük oran ile 1 defa çapa uygulanan parsellerden elde edilmiştir., This research was carried out in young apple orchards, at Karaman province in 2002. At the end of survey, 109 weed species which belongs 31 different family were identified and the weeds were found 98,06 on average at per m2. The most intensive species were Amarantkus retroflexus L. (redroot pigweed), Chenopodium album L. (common lamb's quarters), Convolvulus arvensis L. (field bindweed), Setaria viridis (L.) P.B. (green foxtail) and Sinapis arvensis L. (charlock) respectively. m Essential members of population constituted by common weeds in young apple orchards are A. retroflexus and C. album in the study area. The density of weeds which is problem in young apple orchards was determined. In addition, an experiment was established to determine suitable methods of weed control. Different combinations of one, two and three times hand hoeing with two herbicides, glyphosate and paraquat, were tested. While the highest effect was obtained from glyphosate + three times hand hoed plot with 95,51% and paraquat + three times hand hoed plot with 92,63%, the lowest effect, except control, was observed in one time hand hoed plots with 38,03%.