Search

Bu çalışma Tatlıkurt [Lasioderma serricorne (Coleoptera: Anobiidae)]'un farklı besinler üzerindeki gelişimlerinin incelenmesi amacıyla 28±2°C sıcaklıkta ve %70-75 orantılı nem koşullarında yapılmıştır. Denemede kullanılmak üzere; nane, kekik, adaçayı, biberiye ve un olmak üzere toplamda beş farklı besinden yararlanılmıştır. Besinlerin gelişme sürelerine, ergin ömrüne, çoğalmaya, büyüklük ve ağırlığa olan etkileri incelenmiştir. Denemede her besin için 4 tekerrür oluşturulmuş, her tekerrüre 25'er adet Tatlıkurt larvası bırakılmıştır. Bu süreç boyunca kullanılan besinlerin Tatlıkurtun gelişimi üzerindeki etkisi incelenmiştir. Biberiye bitkisi üzerine bırakılan Tatlıkurt larvaların tamamı gelişimini tamamlayamamış ve ölmüştür. Larva gelişim süresi en kısa unda (37,35 gün) en uzun nanededir (62,96 gün). Pupa süresi en kısa adaçayında (4 gün) görülürken en uzun kekikte (4,42 gün) görülmüştür. Ergin ömrünün en kısa olduğu besin nane (10,50 gün) en uzun olduğu besin undur (15,5 gün). Preovipozisyon süresi en kısa 4,67 gün ile kekikte, en uzun 7 gün ile unda geçekleşmiştir ve yine ovipozisyon süresi en kısa 2,14 gün ile unda görülürken en uzun 3,33 gün ile kekikte görülmüştür. Yumurtaların açılma süreleri incelendiğinde en kısa açılmanın unda (5,42 gün), en uzun açılmanın unda (5,97 gün) olduğu görülmüştür. Pupalar ağırlık ve boy olarak incelendiğinde pupa boyunun en kısa olduğu besin adaçayı (2,08 mm), en uzun olduğu besin undur (3,01mm). Pupa ağırlığının en az olduğu besinin adaçayı (0,6 mg), en fazla olduğu besinin ise un (2,2 mg) olduğu belirlenmiştir. Gelişimini tamamlayan larva oranı en fazla unda (% 92) en az adaçayındadır (% 5). Gelişimini tamamlayan pupa oranı en fazla unda (% 80,30) en az adaçayında (% 37,50) görülmüştür. Açılan yumurta yüzdelerinde ise en az açılımın % 56,27 ile kekikte en fazla açılımın % 88,89 ile unda olduğu görülmüştür., This study was carried out to analyze the development of Lasioderma serricorne (Lasioderma serricorne (F.) Coleoptera: Anobiidae) on different nutrients at 28 ± 2 ° C and 70-75% humidity. The five different food were used, including Mentha piperita, Thymus vulgaris , Salvi officinalisa, Rosmarinus, Officinalis and flour. Effects of nutrients on development periods, adult life, reproductive size and weight were investigated. In the experiment, four replicates were created for each nutrient and 25 Lasioderma serricorne larvae were left in each replicate. The effect of nutrients on the development of Lasioderma serricorne was investigated during this process. All of the Lasioderma serricorne larvae left on the Rosmarinus officinalis plant have not completed their development and died. The shortest larva growth time was in flour (37.35 days) and the longest in Mentha piperita (62.96 days). The shortest Pupa time was seen in Salvia officinalis (4 days), while the longest was seen in Thymus vulgaris (4,42 days). Mentha piperita (10,50 days) had the shortest adult life and was the longest flour (15,5 days). The shortest preoviposition period was 4,67 days in Thymus vulgaris, the longest 7 days in flour, and the shortest oviposition time was observed in flour with 2,14 days and the longest was found in Thymus vulgaris with 3,33 days. When the egg opening time was examined, it was seen that the shortest opening time was in Thymus vulgarris (5,42 days) and the longest opening time was in flour (5,97 days). When the pupae were examined in weight and height, Salvia officinalis was the nutrient that had the shortest pupa length (2,08 mm) and flour was the nutrient that had the longest pupa length (3,01 mm). Salvia officinalis was the nutrient that had the lowest Pupa weight (0,6 mg) and the flour was the nutrient that had the highest Pupa weight (2,2 mg). The rate of larvae that completed its development was highest in flour (92%) and lowest in Salvia officinalis (5 %). The rate of pupae that completed its development was highest in flour (80,30%) and lowest in Salvia officinalis (37.50%). It was observed that the least expansion was found Thymus vulgaris with 56.27% and the highest opening was in flour with 88.89%.

Yapılan bu çalışmada, Foeniculum vulgare Miller (Umbelliferae), Lavandula angustifolia Miller (Lamiaceae), Cuminum cyminum L. (Umbelliferae), Thymus vulgaris L. (Lamiaceae), Achillea millefolium L. (Asteraceae), Artemisia absinthium L. (Asteraceae), Hypericum perforatum L. (Hypericaceae), Pimpinella anisum L. (Umbelliferae) olmak üzere sekiz bitkinin methanol ekstraktlarının Avrupa sünesi Eurygaster maura L. (Heteroptera: Scutellaridae)’nın değişik biyolojik dönemlerine toksik etkileri ile yumurta verimi ve yumurta canlılık oranına etkileri araştırılmıştır. Kışlamış erginler topikal aplikasyon ve püskürtme yöntemi, nimfler püskürtme yöntemi ile, yumurta dönemi ise bitki ekstraktlarına daldırma yöntemi kullanılarak test edilmiştir. Ayrıca bitki ekstraktlarının ovipozisyonu engelleme üzerine etkileri kurutma kağıdına emdirme yöntemi ile belirlenmiştir. Yapılan paralel bir çalışma ile E. maura’nın yumurta parazitoiti olan Trissolcus semistriatus Nees.’un (Hymenoptera: Scelionidae) larva, pupa ve ergin dönemlerine ekstraktların toksik etkileri de değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda Avrupa sünesinin tüm dönemlerinde ekstrakt konsantrasyonunun artışına ve uygulama süresine bağlı olarak ölüm oranının arttığı belirlenmiştir. Uygulamadan 48 saat sonra erginler için elde edilen LD50 değerleri dikkate alınarak toksik etkisi bakımından ekstraktların sıralanması topikal uygulamada, F. vulgare > L. angustifolia > C. cyminum > A. millefolium > P. anisum > A. absinthium > T. vulgaris > H. perforatum şeklinde iken, püskürtme uygulamasında F. vulgare > C. cyminum > T. vulgaris > H. perforatum > L. angustifolia > A. absinthium > P. anisum > A. millefolium şeklinde olmuştur. Nimf döneminde ise F. vulgare ve T. vulgaris ekstraktları en toksik ekstraktlar olmuşlardır. Ekstrakta daldırılan yumurtaların konsantrasyon artışına bağlı olarak açılım oranlarının düştüğü belirlenmiştir. Foeniculum vulgare ekstraktı %73.64 yumurta açılımını engelleme oranıyla ilk sırayı almıştır. Ekstrakt uygulanan ergin dişilerin, kontrole göre daha az yumurta bıraktığı ve genel olarak bu yumurtalarda açılım oranlarının düştüğü görülmüştür. En güçlü ovipozisyonu engelleme A. millefolium ekstraktı tarafından meydana getirilmiştir (%40.28). Foeniculum vulgare, L. angustifolia, C. cyminum ve T. vulgaris ekstraktları tüm biyolojik dönemler için toksik etki göstermiştir. Ekstraktların T. semistriatus’a toksik etkisi ile ilgili çalışmalarda parazitoid pupası en dayanıklı, ergini ise en hassas dönem olarak belirlenmiştir. Buğday bitkilerine fitotoksisite bakımından T. vulgaris, P. anisum ve L. angustifolia en toksik ekstraktlar olmuştur., In this study, methanol extracts of eight plants; Foeniculum vulgare Miller (Umbelliferae), Lavandula angustifolia Miller (Lamiaceae), Cuminum cyminum L. (Umbelliferae), Thymus vulgaris L. (Lamiaceae), Achillea millefolium L. (Asteraceae), Artemisia absinthium L. (Asteraceae), Hypericum perforatum L. (Hypericaceae), Pimpinella anisum L. (Umbelliferae), were tested on various biological stages of the European Sunn pest, Eurygaster maura L. (Heteroptera: Scutellaridae). Toxicities of the extracts were tested on overwintered adults of the pest by using topical and spraying methods. At the same time, the extracts were sprayed on the nymphal stages of the sunn-pest. Toxicites of the extracts on eggs were investigated by using dipping method. In addition, effects of plant extracts on oviposition deterrent were determined by impregnation method of blotting papers to plant extracts. A parallel study was also performed to evaluate the toxicities of the extracts on larvae, pupae and adults of egg parasitoid Trissolcus semistriatus Nees. (Hymenoptera: Scelionidae). As a result of this study, toxicities of the extracts were increased by depending on the rising of exposure time and extract concentration. Taking into account of LD50 values, 48 h later from applications on adults, ranking of extracts with regard to toxic effects were determined as F. vulgare > L. angustifolia > C. cyminum > A. millefolium > P. anisum > A. absinthium > T. vulgaris > H. perforatum and F. vulgare > C. cyminum > T. vulgaris > H. perforatum > L. angustifolia > A. absinthium > P. anisum > A. millefolium at the topical and spray applications, respectively. Against to the nymphal stages F. vulgare and T. vulgaris extracts were the most toxic among the tested extracts. The percentage of hatching of treated eggs decreased and treated females laid less egg which have low hatching ratio, than that of the control. Foeniculum vulgare extract was the most effective on egg hatching inhibition with the rate of 73.64%. A. millefolium extract was the most active on reducing fecundity among other extracts (40.28%). It was concluded that F. vulgare, L. angustifolia, C. cyminum, T. vulgaris extracts were the most toxic to all biological stages tested. While the pupae of parasitoid T. semistriatus were the most resistant to the extracts, adults were the most sensitive. In terms of phytotoxicity to the wheat plants T. vulgaris, P. anisum and L. angustifolia appeared to be the most toxic among other extracts tested.

Süne (Eurygaster maura Het.: Scutelleridae)’nin biyolojik mücadelesinde yumurta parazitoiti Trissolcus türleri başarılı bir şekilde kullanılmaktadır. Bu türlerin laboratuvar şartlarında kitle üretimleri için canlı konukçusu olan Süne yumurtaları üzerinde üretimleri gerçekleştirilmektedir. Süne yumurta üretimine etki eden faktörleri bulmak amacıyla süne erginleri kışlaklarından üç farklı zamanda (10, 20 ve 30 Nisan) toplanmış, üç farklı konukçu bitki (buğday, arpa ve çavdar) üzerinde ve bu bitkilerin iki farklı kısmında (sap ve yaprak) yetiştirilmiştir. Ayrıca bu faktörlerin sünenin, preovipozisyon, ovipozisyon ve postovipozisyon sürelerine olan etkiside belirlenmiştir. Çalışma sonucunda, laboratuvarda süne yumurta üretiminde, kışlaklardan ilk toplama zamanının, konukçu bitki olarak çavdar bitkisinin ve bu bitkinin de sap kısımlarının Süne yumurta veriminde önemli olduğu ortaya çıkarılmıştır., Trissolcus species, egg parasitoids, are successively used in the biological control of sunn pest (Eurygaster maura Het.: Scutellerıdae). Mass rearing of these species in the laboratory conditions are performed on sunn pest eggs, natural host of Trissolcus species. In order to determine factors which affect the egg rearing of sunn pest, adults of sunn pest were collected from their overwintering side and grown on two different parts (steam and leaf) of three different host crop species (wheat, barley and rye). Effects of these factors on preoviposition, oviposition and postoviposition periods of sunn pest were also evaluated. This study showed that first collecting first time of sunn pest from overwintering side considerably affect the egg rearing of sunn pest in laboratory conditions. This study also showed that rye stem is suitable host plant for mass rearing of sunn pest.

Bu araştırmada, İç Anadolu Bölgesi kıraç ve sulanan buğday ekim alanlarında önemli ölçüde sorun olan yatık gökbaş (Centaurea depressa Bieb.) ve kokarot (Bifora radians Bieb.)' un bazı biyolojik özellikleri ve ekonomik zarar eşikleri belirlenmiştir. Yapılan çimlendirme denemelerinde minimum, optimum ve maksimum çimlenme sıcaklıkları sırasıyla yatık gökbaşta, 0-0.5 °C, 5-10 °C ve 30-35 °C, kokarotta ise 2-5 °C, 10-15 °C ve 20-25 °C olarak bulunmuştur. Dormansi kırmada, tohum kabuğunun çıkarılması işlemi, kontrole oranla yatık gökbaşın % 99, kokarotun % 45 oranında çimlenmesiyle en etkili yöntem olarak saptanmıştır. Ekonomik zarar eşikleri kullanılan herbisite bağlı olarak, yatık gökbaşın kıraçta 1.8-2.7 adet/m², suluda ise 1.2-1.6 adet/m² olarak; kokarotun kıraçta 1.5-2.2 adet/m², suluda ise 2.4-2.8 adet/m² olarak bulunmuştur. Yatık gökbaşın farklı yoğunluklarında (1, 3, 5, 7 adet/m² ve tamamen otlu) ve kokarotta (1, 3, 5 adet/m² ve tamamen otlu), buğday bayrak yaprak alanına, bin dane ağırlığına ve sap ağırlığına etkileri incelenmiş, genelde araştırılan yoğunluklar arasında fark olmasına rağmen istatistiki olarak önemsiz; sadece tamamen otlu ile diğer yoğunluklar arasındaki fark önemli bulunmuştur., In this study, the economic threshold levels of dark blue bottle (Centaurea depressa Bieb.) and bifra (Bifora radians Bieb.) which are commonly problem in dry and irrigated wheat production areas of Central Anatolia Region was determined. In performed germination tests, minimum, optimum and maximum germination temperatures of dark blue bottle were found as 0-0.5 °C, 5-10 °C and 30-35 °C whereas same temperatures of bifra were found as 2-5 °C, 10-15 °C and 20-25 °C respectively. The removing seed shell was determined as most effective method in dormancy breaking with 99% dark blue bottle germination rate and 45% bifra germinate rate. Economic thresholds were found as 1.8 ? 2.7 number/m2 in dry condition and 1.2 ? 1.6 number/m2 in irrigated condition for dark blue bottle and 1.5 ? 2.2 number/m2 in dry condition and 2.4 ? 2.8 number/m2 in irrigated condition for bifra. The effects of different dark blue bottle densities (1, 3, 5, 7 number/m² and fully weeded) and bifora densities (1, 3, 5 number/m² and fully weeded) on wheat flag leaf area index, 1000 seed weight, stem weight was investigated and generally the difference between fully weeded plots and other plots were found significant.

Bu çalısmada, avcı böcek, Serangium parcesetosum Sicard. (Coleoptera, Coccinellidae)'un, örtü altı patlıcan yetistiriciliginin önemli sorunlarından birisi olan Pamuk beyazsinegi, Bemisia tabaci Genn. (Homoptera, Aleyrodidae) üzerindeki etkinligi ısıtmasız sera ve laboratuar sartlarında arastırılmıs; ayrıca avcı böcegin endemik parazitoit, Eretmocerus mundus Mercet (Hymenoptera: Aphelinidae) tarafından parazitlenmis av ile olan etkilesimi laboratuar sartlarında belirlenmistir. Salım çalısmalarında B. tabaci ile bulasık patlıcan serasına, S. parcesetosum 2 veya 4 ergin avcı / bitki oranlarında salınarak, avcı böcek ve zararlının populasyonları birlikte takip edilmistir. Bunlara ek olarak S. parcesetosum'un B. tabaci `yi baskı altına almadaki basarısını ölçmek amacıyla her deneme sonunda zararlının patlıcanın yaprakları üzerinde sebep oldugu fumajinlenme indeks degerleri de belirlenmistir. Salım çalısmalarında baslangıçtaki av yogunluguna baglı olarak, S. parcesetosum'un 2 veya 4 ergin / bitki oranlarında salımının, sera ortalama sıcaklıgının 20°C'nin üzerinde seyrettigi durumlarda Pamuk beyazsinegi populasyonunu 14 ilâ 21 günde baskı altına alabildigi ve salım parsellerinde fumajinlenmenin önlendigi belirlenmistir. Avcı böcegin ergin ve larva (L4) dönemlerinin, içerisinde parazitoit, E. mundus pupası bulunan B. tabaci larva veya pupası ile beslenmedigi ortaya konmustur., In this study the efficacy of predatory ladybird, Serangium parcesetosum Sicard. (Coleoptera, Coccinellidae) on the Cotton whitefly, Bemisia tabaci Genn. (Homoptera, Aleyrodidae) which is the one of the main problems on eggplant in protected cultivation was revealed under laboratory and unheated greenhouse conditions. In addition, it is determined that interactions of the predator with parasitized Cotton whitefly by native parasitoid, Eretmocerus mundus Mercet (Hymenoptera: Aphelinidae) under laboratory conditions. In release experiments, Serangium parcesetosum at different release rates, 2 or 4 adults per plant were released into confined populations of B. tabaci on eggplant, grown in unheated greenhouse. S. parcesetosum and B. tabaci were sampled weekly during the growing season. Sooty?mold growth on honeydew excreted by the Cotton whitefly on the plants was also evaluated at the end of the study as measure of the predator?s success. In release treatments, depending on beginning prey populations, releasing of Serangium parcesetosum, 2 or 4 adult per plant ratios suppressed Cotton whitefly populations within 14-21 days, provided that the greenhouse temperature is higher than 20°C. The predator also prevented the sooty-mold growth on released eggplant plots. It is found that adult and larval (L4) stages of the predator avoided feeding on prey containing parasitoids in pupal stage.

Bu çalışma sürme hastalığının Konya İlinde hasat edilen buğday ürünündeki yaygınlık durumunu ortaya çıkarmak ve bazı faktörlerin sürme hastalığının çıkışına etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Bunun için 2003-2004 yıllarında Konya İlinin 19 ilçesinde surveyler yapılmış ve yapılan surveyler sonucu 17 ilçede sürme hastalığı tespit edilmiştir. Konya İlinde hastalığın genel yaygınlık oranı % 16.98 olup, en yüksek yaygınlık oranı % 40 ile Akşehir ilçesinde, en düşük % 0.0 ile Seydişehir ve Karapınar ilçelerinde bulunmuştur. Yapılan mikroskobik incelemeler sonucu sürme hastalığına neden olan etmenin Tilletia foetida olduğu belirlenmiştir. II Farklı ekim zamanlarının (25 Eylül, 15 Ekim, 5 Kasım, 26 Şubat, 14 Nisan) etmenin patojenitesine etkisinin incelendiği denemelerde 5 Kasım da yapılan ekimde (III. Ekim zamanı) hastalığın diğer ekim zamanlarına göre daha yüksek ( % 88.96 ) çıktığı belirlenirken 25 Eylül tarihinde yapılan ekimde (I. Ekim zamanı) hastalık en az ( % 0.90 ) ortaya çıkmıştır. Beş farklı fungusidin (Dinicanazole, Carbendazim, Tebucanazole, Carboxin, Maneb) sürme hastalığına etkileri incelendiğinde ise, bütün ilaçların hastalık çıkışında % 100'e varan etkinlikte oldukları tespit edilmiştir. Sürme hastalığına en hassas çeşitlerin Konya-2002, Aksel-2000, Yıldız-98, Seri-82, en dayanıklı çeşitlerin ise Karahan-99, Atay-85, Kıraç-66 ve Sönmez-2001 oldukları tespit edilmiştir. Üç değişik inkulasyon tipi ve bunların farklı inokum yoğunluklarının sürme hastalığının patojenitesi üzerine etkilerinde suni ve toprak inokulum yoğunlukları arasındaki farklar önemsiz bulunurken, doğal inokulum yoğunlukları arasındaki farklar önemli bulunmuştur., This study was conducted to determine the prevalence of the bunt disease in wheat crop harvested in the province of Konya and investigate the effects of some factors on the pathogenicity of the disease. For this purpose, surveys were carried out in 19 counties of Konya in 2003-2004 and as a result of these surveys, bunt disease was found in 17 counties. The general ratio of prevalence of the disease in the province of Konya was found to be 16.98 %, the highest prevalence being in the county of Akşehir with 40 %, and the lowest in the counties of Seydişehir and Karapınar with 0.0 %. As a result of microscopic analyses of teliospore, causal agent that caused of the bunt disease was identifies as Tilletia foetida (Wallr.) Liro. IV In experiments in which the effects of different planting times on the pathogenicity of the disease were explored, it was established that in the planting implemented on November 5th, 2003 (the third planting time), the disease was higher than other planting times (88.96%), whereas in the planting implemented on September 25th, 2003 (the first planting time), the disease appeared the lowest (0.90%). On the other hand, when the effects of five different fungicides ( Dinicanazole, Carbendazim, Tebucanazole, Carboxin, and Maneb) on bunt disease were studied, it was found that all these chemicals were up to 100 % effectual in the occurrence of the disease. It was established that the most susceptiple varieties to bunt disease were Konya-2002, Aksel-2000, Yıldız-1998, and Seri-82, while the most resistant varieties were Karahan-99, Atay-85, Kıraç-66, and Sönmez-2001. On the issue of the effects of three different typies of inoculation and their different inoculum densities on the pathogenicity of bunt disease, the differences between artificial and soil inoculum densities were found to be insignificant, while the differences between natural inoculum densities were found significant.

Konya ilinde 2005-2006 yıllarında peyzaj alanlarındaki yaprağını döken ağaç ve çalılarda bulunan zararlı akar türleri ve doğal düşmanlarını belirlemek amacıyla yapılan bu çalışmada 40 bitki türü üzerinden toplam 485 örnekleme yapılmıştır. Sonuçta Tetranychidae familyasından 4 cinse bağlı 7 tür, Tarsonemidae familyasından bir Tarsenomus türü ve Eriophyoidea üst familyasından 3 cinse bağlı 3 tür olmak üzere toplam 11 tür bulunmuştur. Bu türlerden Schizotetranychus sp. Türkiye için yeni kayıt niteliğindedir. Bütün konukçu bitki türlerinde bulunmuş olan Tetranychus urticae Koch. zararlı akarlar içinde en yaygın tür olarak saptanmış olup bunu Tetranychus viennensis Zacher izlemiştir. Zararlı akar türlerinin avcıları olarak; Coccinellidae familyasından 11, Anthocoridae familyasından 2, Thripidae familyasından 1, Chrysopidae familyasından 1, Tydeidae familyasından 3, Stigmaeidae familyasından 1 tür tespit edilmiştir. En yaygın ve bol bulunan predatör türün Stethorus gilvifrons Mulstant olduğu ve bunu Scymnus türlerinin izlediği saptanmıştır., This research was carried out to determine harmful mite species and their natural enemies on deciduous trees and shrubs in landscape areas of Konya province in 2005- 2006. Totally 485 samples were collected from the plants and 40 plant species were determined as infected by mites. As a result, 11 phytophagous mite species were found, in which 7 species belong to 4 genus from Tetranychidae, Tarsenomus sp. from Tarsonemidae and 3 species belong to 3 genus from Eriophyoidea. Schizotetranychus sp. is a new genus for Turkey. The most common and abundant mites were Tetranychus urticae Koch and Tetranychus viennensis Zacher followed it. As predators of the harmful mites, 11 species from Coccinellidae, 2 species from Anthocoridae, 1 species from Thripidae, 1 species from Chrysopidae, 3 species from Tydeidae, 1 species from Stigmaeidae were observed among the predators; Stethorus gilvifrons Mulstant and Scymnus spp were the most common and widespread species.