Search

Giriş ve amaç: Dilate kardiyomiyopati (DKM), normal sol ventrikül duvar kalınlığı ile beraber kasılma disfonksiyonu ve ventrikülde genişleme ile karekterize ilerleyici kalp kası hastalığıdır. Kardiyomiyopatinin kalıtımsal hastalıkları, infeksiyonları ve toksinleri de içeren birçok nedenleri bulunmaktadır. Kuzey Amerika ve Avrupa?da iskemik kardiyomiyopati kardiyomiyopatilerin en sık görülen nedenidir. Bu nedenle iskemik ve noniskemik DKM hastalarında aortik strain (AS), aortik distensibilite (AD) ve aorta propagasyon velositesi (APV) araştırılması amaçlandı.Materyal ve metot: Kardiyoloji kliniğimize başvuran ve ekokardiyografik incelemesinde dilate kardiyomiyopati (DKM) (LVEF5,8) tespit edilen ve KAH tanısı veya şüphesi ile koroner anjiyografi tetkiki yapılan hastalar dahil edilmiştir. Çalışmaya 50 iskemik DKM (>%50 koroner arter darlığı), 56 non-iskemik DKM ( 50% in at least one epicardial coronary artery, 56 DCM patients with non critical coronary artery stenosis of < 50%, 53 patients with normal coronary arteries and 50 control patients whom did not undergo coronary angiography were included in the study. Age, gender, weight, height, and biochemical parameters were noted and echocardiographic AS, AD, APV measurements were made. Groups were compared with either one way analysis of variance (ANOVA) or Kruskal Wallis tests with regard to continuous variables and Pearson chi-square test with regard to categorical variables. Pearson correlation was used to identify parameters correlated with APV, AS, AD whereas linear regression analysis was used to assess independent predictors of these parameters.Results: There were significant differences among four groups with regard to AS(ANOVA p

Şu ana kadar ideal bir antispazmotik ajan kullanımda değildir. Dobutamin uzun yıllardan beri kullanılan, Levosimendan ise yeni kuşak ve farklı etki mekanizmasına sahip bir inotropik ajandır. Bu çalışmamızın amacı; levosimendan ve dobutaminin vazorelaksan etkisini organ banyosu ortamında izole rat torasik aortalarında değerlendirmektir.Materyal ve Metod: 20 adet Wistar Albino cinsi rat rastgele eşit sayıda 2 gruba ayrıldı. Servikal dislokasyonla sakrifiye edilen ratların, torasik aortası dikkatlice çıkarıldı. Organ banyosunda fenilefrinle (10-5M) kasıldı ve Krebs solüsyonu ile sık yıkama ile gevşemesi izlendi. Kasılma ve gevşeme yanıtı olmayan rat aortik ringleri çalışma dışı bırakıldı. Birinci grup (n=8) levosimendan grubu, ikinci grup ise dobutamin grubunu (n=8) oluşturdu. Birinci gruba kümülatif dozlarda (10-8M-10-4 M) levosimendan, ikinci gruba da kümülatif dozlarda (10-8M-10-3M) dobutamin uygulandı. Rat torasik halkalarının doz-yanıt eğrileri bilgisayar ortamında ProtoWin v1.0 programı ile kaydedildi. Graph Pad Prisim 4.0 bilgisayar programı ile EC50 değerleri hesaplandı. İki grup arası gevşeme yüzdelerini karşılaştırmak istatistiksel analiz Windows için SPSS (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) 13,0 versiyon bilgisayar programı kullanılarak yapıldı. İki grup arasındaki istatistiksel değerlerin belirlenmesinde Mann-Whitney U testi kullanıldı. P değerinin 0,05'ten küçük olması anlamlı kabul edildi.Bulgular ve Sonuç: Çalışmamızda, rat aortunda 10-5M fenilefrinle elde edilen kasılma yanıtını gevşetmek için hesaplanan EC50 değeri, levosimendan için 6,605 x 10-6 M ve dobutamin için 5,093 x 10-5M'dır. Bu veri levosimendanın, dobutaminden daha güçlü bir damar gevşetici etkiye sahip olduğunu gösterir. 10-4 M için, levosimendanın maksimum gevşetme yüzdesi % 92.33, dobutamin için % 82.48 olarak bulundu. Bu değerlerin Mann Whitney U testi ile istatistiksel olarak anlamlı farklılık olmadığı sonucuna varıldı (P=0,059, P>0,05). Levosimendan, dobutaminden daha güçlü bir damar gevşetici etkiye sahiptir, ancak maksimum gevşetici etkide ki bu fark istatistikî olarak anlamlı değildir. Coronary artery disease is the most common causes of death. For patients to improve coronary circulation, coronary artery bypass graft operations are applied. Medical treatment during the perioperative period have great importance for to prevent development of vasospasm and to provide graft patency. Up to now, there is not an ideal agent for antipasmotic. Dobutamine which used for many years and levosimendan which is the new generation and have a different mechanism of action are both inotropic agent. The purpose of this study is evaluate the vasodilatory effect of levosimendan and dobutamin on isolated rat thoracic aorta and in organ bath.Materials and Methods: 20 Wistar Albino rats were divided randomly into 2 equal groups. The rats were sacrificed by cervical dislocation, the thoracic aorta?s was removed carefully. The rings pre-contracted with phenylephrine (10-5M) in organ bath and relaxation was achieved with frequent washing with Krebs solution. No contraction and relaxation response of rat aortic rings are not excluded for the study. The first group (n = 8) as levosimendan group, second group as dobutamine group (n = 8) is created. To the first group cumulative doses (10-8M-10-4M) of levosimendan, to the second group cumulative doses (10-8M-10-3M) of dobutamine was performed. Dose-response curves of rat thorasic rings, were recorded by computer program ProtoWin v1.0. EC50 values were calculated with computer program Graph Pad Prisim 4.0. Statistical analysis to compare the percentages of relaxation for 2 groups was used SPSS for Windows (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) was performed using a computer program version 13.0. Between the two groups, Mann-Whitney U-test was used to determine statistical values. P value less than 0.05 was considered significant.Results and Conclusion: We obtained relaxation response to pre-contracted rat aorta with 10-5M phenylephrine, EC50 value calculated for levosimendan and dobutamine 6,605 x 10-6 M and 5,093 x 10-5 M, respectively. This data indicates that vascular relaxant effect of levosimendan is stronger than dobutamin. For 10-4 M the relaxant percentage was found for levosimendan %92,33 and for dobutamin %82,48. With Mann-Whitney U test, couldn?t prove a statistically significant difference (P=0,059, P>0,05). Levosimendan, has a stronger vascular relaxant effect than dobutamin, but this difference is not statistically significant. 76

Amaç: Torakal ve abdominal aort anevrizması olan hastalarda arteryal stifness artışı araştırılarak ikisi arasındaki etyopatogenetik ilişkiyi incelemek.Yöntem: Çalışmaya torakal aort anevrizması olan 20 hasta (7 kadın, 13 erkek, ortalama yaş 65 ± 7 yıl), abdominal aort anevrizması olan 18 hasta (7 kadın, 11 erkek, ortalama yaş 69 ± 4 yıl) ve anevrizması olmayan 20 hasta (7 kadın, 13 erkek, ortalama yaş 66 ± 6 yıl) dahil edildi. Tüm hastalara SphygmoCor cihazıyla non-invaziv olarak arteryel stifnes ölçümü yapıldı. Karotis-femoral nabız dalga hızı (karotis-femoral PWV), augmentasyon basıncı (AP) ve kalp hızına normalize edilmiş augmentasyon indeksi (AIx@75) arteryel stifnes parametreleri olarak kullanıldı.Bulgular: Demografik özellikler, lipit paneli ve medikasyon açısından (beta-bloker ve ADE inhibitörü hariç) her üç grup arasında fark yoktu. AP, abdominal grupta torakal gruba göre anlamlı olarak yüksek bulunurken (p= 0.028), AIx@75 abdominal grupta hem torakal hemde kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu ( sırasıyla p=0.019, p=0.008). Karotis-femoral PWV abdominal grupta kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p= 0.002).Sonuç: Abdominal aort anevrizması olan hastalarda arteryal stifnes artışı olurken, torakal aort anevrizmalarında artış saptanmadı. Bu durum abdominal anevrizmanın lokal bir hastalık olmakdan çok sistemik bir patoloji olduğunu ve etyolojide ateroskleroz gibi sistemik bir sebebin rol aldığını düşündürür.Anahtar kelimeler : arteryal stifnes, aort anevrizmaları, pulse wave velosite Aim: To research arterial stiffness increase in patients with thoracal and abdominal aortic aneurysms and to investigate the etiopathogenic relationship between aortic aneurysms and arterial stiffness.Method: Study population included 20 patients with thoracal aortic aneurysm (13 male, 7 female, mean aged 65 ± 7 years), 18 patients with abdominal aortic aneurysms (11 male, 7 female, mean aged 69 ± 4 years), and 20 patiens who had no aortic aneurysm (13 male, 7 female, mean aged 66 ± 6 years). Arterial stiffness measurement was performed in all patients by non-invasive SphygmoCor device. Carotid-femoral pulse wave velocity (PWV), augmentation pressure (AP), and augmentation index normalized for heart rate of 75 bpm (AIx@75) were used as arterial stiffness parameters.Findings: There was no difference among the three groups in terms of demographic characteristics, parameters of lipid status, and medications (except for using beta-blocker and ADE inh.). While AP was found to be significantly higher (p= 0,028) in abdominal aortic aneurysms group compared with thoracal aortic aneurysm group, AIx@75 was found to be significantly higher in abdominal aortic aneurysms group compared with both thoracal aortic aneurysm group and control group (p=0.019 and p=0.008 respectively). Carotid-femoral PWV was found to be significantly higher (p= 0.002) in abdominal aortic aneurysm group compared with control group.Conclusion: While arterial stiffness increased in patient with abdominal aortic aneurysms, it did not increase in patients with thoracal aortic aneurysm. This condition suggests that abdominal aortic aneurysms is a systemic pathology rather than a local disease and its etiology consists of a systemic cause such as atherosklerozis.Keywords : arterial stiffness, aortic aneurysms, pulse wave velocity 68