Search

AMAÇ: Ailevi Akdeniz ateşi (AAA), Akdeniz coğrafyasında görülen, en sık herediter inflamatuvar hastalıklardan biri olup innate İmmün yetmezliktir. Bu hastalık, Türkiye'de de yaygın olarak izlenmektedir. Çalışmamızda Çocuk Allerji-İmmünoloji polikliniğine başvuran AAA tanısı almış çocuklar retrospektif olarak değerlendirilmesi ve komorbiditesi olan ve komorbiditesi olmayan Ailevi Akdeniz Ateşi hastalarının karşılaştırılması amaçlanmıştır.MATERYAL METOD: Haziran 2016 - Haziran 2018 yılları arasında, AAA tanısı almış ve/veya takip edilmekte olan, genetik mutasyon sonuçları bilinen komorbiditesi olan ve olmayan 132 hasta değerlendirmeye alındı. Çalışmaya alınan 132 hastadan 50'sinin komorbiditesi mevcuttu. Olguların dosyaları geriye dönük olarak incelenerek başvuru sırasındaki yaşları, cinsiyetleri, özgeçmiş ve soy geçmişleri, şikayetleri ve fizik muayene bulguları, immünolojik değerlendirmeleri, MEFV gen mutasyon analizi sonuçları, almakta oldukları tedavilere ait bilgiler komorbiditesi olanlar ve komorbiditesi olmayanlar arasında karşılaştırıldı.BULGULAR: Çalışmaya alınan hastaların 75'i erkek (%56,8), 57'si kız (%43,2) idi. Tanı yaş ortalaması 81,8 ± 53,0 ay idi. En sık üç başvuru şekli sırasıyla ateş (%81,0), karın ağrısı (%56,8) ve eklem ağrısı (%37,8) idi. En sık karşılaşılan üç fizik muayene bulgusu; tonsillit (%24,2), lenfadenopati (LAP) (%12,8), ürtikerdi (%10,6). Hastaların %97,7'sinde ataklarda akut faz reaktanı yüksekliği, %73,3'ünde beyaz küre yüksekliği vardı. En sık üç genetik mutasyon; %50 ile R202Q heterozigot, %37,8 ile M694V heterozigot, %13,6 ile E148Q heterozigot idi. Komorbidite olarak 21 hastada CVID veya kombine immün yetmezlik, beş sendromik ve 24 diğer hastalıklar belirlendi. Her iki grupda en çok bileşik heterozigosite vardı. Komorbiditesi olan hastaların 19 (%38)'inde İmmunglobulin G (ivig) kullanılmıştı.SONUÇ: Bir immün yetmezlik hastalığı olan AAA' de eşlik eden komorbiditelerin değerlendirilmesi gerekmektedir. Hastaların demografik bulguları, klinikleri, MEFV gen mutasyonlarının dağılımı bölgelere ve hasta takibini yapan polikliniklere göre farklılık gösterebilmektedir.ANAHTAR KELİMELER; Ailevi Akdeniz Ateşi, MEFV Gen Mutasyonu, Çocuk,İmmünoloji OBJECTIVE: Familial Mediterranean fever (FMF) is an innate Immune deficiency that is one of the most common hereditary inflammatory diseases in the Mediterranean region. This disease is also widely observed in Turkey. In this study, it is aimed to evaluate immunologic the children with FMF who consulted to the Pediatric Allergy-Immunology outpatient clinic and to compare the Familial Mediterranean fever patients with and without comorbidity in a retrospective view.MATERIAL METHOD: Between June 2016 and June 2018, 132 patients with FMF were evaluated. Fifty of all patients included in the study had an additional diseases that considered as comorbidity. The files of the cases were analyzed their for age, sex, bith and family history, complaints and physical examination immunological evaluation MEFV gene mutation analysis results, and information about the receiving treatments were compared between patients with and without comorbidity.RESULTS: A total of 132 patients were included in the study of which 75 (56.8%) and 57 (43.2%) were male and female, respectively. The mean age of the diagnosis was 81.8 ± 53.0 months. The three most common complaints were fever (81.0%), abdominal pain (56.8%) and joint pain (37.8%), respectively. The three most common physical examination findings were as follows; tonsillitis (24.2%), lymphadenopathy (LAP) (12.8%), urticaria (10.6%). High CRP (97.7%) white blood cell counts (73.3%) were seem. The three most common genetic mutations where those of; R202Q heterozygote with 50%, M694V heterozygote with 37.8%, E148Q heterozygote with 13.6%. CVID and combined immunodeficiency in 21, syndromes in 5 and 24 other comorbidities were seen. Compound heterozygosity is the most common genetical findig in both groups. Nineteen (38%) comorbid patients were administered ivig.CONCLUSION: FMF, an immunodeficiency disease, should be distinguished from other comorbidities. Patients' demographic findings, clinics, and distribution of MEFV gene mutations can vary according to regions and outpatient clinics.KEYWORDS; Familial Mediterranean Fever, MEFV Gene Mutation, Child, Immunology 56

Amaç: HLA-B27 antijen pozitifliğinin bazı otoimmün ve otoinflamatuvar hastalıklarla ilişkili olduğu gösterilmiştir. Bu ilişkinin nasıl ortaya çıktığı henüz iyi bilinmemektedir. HLA-B27 pozitifliği olan çocuklarda immünolojik bulguların incelenerek patojenite ile ilişkisinin gösterilmesi tezimizde temel amaçtır. Elde edilecek bulgular ile, ileride HLA-B27 alt gruplanın belirlenmesi ve bunların endoplazmik retikulum stres cevabı ile ilişkisinin sağlıklı çocuklarla karşılaştırılması için kullanılması planlanmıştır.Materyal ve Metot: Polikliniğimize başvurmuş hasta ya da sağlıklı 19 vakanın demografik verileri, gelişim ölçütleri, hastaların ilk başvuru şikâyetleri, mevcut şikâyetleri, doğum öyküleri, ebeveynlerde akraba evliliği, aşılanma durumları, muayene bulguları, laboratuvar kayıtlarından hemogram ve kan biyokimyası, immünoglobulin A, G, E, M değerleri, CRP, ESR, ASO, ANA, anti HBs, direkt Coombs, C3, C4, polio antikor, anti A ve anti B, CMV, EBV, HSV PCR, anti ds-DNA, anti gliadin ve endomisyal antikor miktarları, AlaTOP, CD19+ B, CD20+ B, CD3+ T, CD4+ T, CD8+ T hücre değerleri retrospektif olarak elde edildi.Bulgular: 19 vakanın ikisi hariç hepsinde ağır klinik tablo ve/veya laboratuvar bulgularının bulunması, HLA-B27 açısından değerlendirmenin önemini göstermektedir. Bu vakalardan 11'inin IVIG tedavisine ihtiyaç duyması, HLA-B27 pozitifliğinin immün mekanizmalar üzerinde etkili olabileceğini düşündürmektedir.Sonuç: Vakalarda gözlenen ağır klinik tablo ve IVIG ihtiyacı, immün olaylar ya da immün yetersizlik durumları ile HLA-B27 pozitifliğinin ortak bir mekanizmaya bağlı olabileceğini düşündürmektedir. Aim: In childhood, the histocompatibility antigen HLA-B27 is associated with some of the autoimmune and autoinflammatory diseases. It is not clearly defined how HLA-B27 related with those diseases. We aim to investigate possible immunological findings in the children with the HLA-B27 antigen in this article to get data about hypotheses as pveviously described. Our end results can be useful to determine HLA-B27 subgroups and relation with endoplasmic reticulum stress response in healthy children.Material and Method: We retrospectively reviewed the healthy or sick children admitted to our clinic. Nineteen of them whom found to be HLA-B27 positive were evaluated for demographic data, growth chart data, initial complaint, current complaints, birth history, consanguineous marriage in parents, vaccination history, clinical examination findings, complete blood count and serum biochemistry panel, immunoglobulin A, E, G, M levels, CRP, ESR, ASO, anti HBs, direct Coombs, C3, C4, polio antibody, isohemagglutinins, CMV, EBV, HSV PCR, anti ds-DNA, anti gliadin & endomysial antibody levels, AlaTOP, and CD19+ B, CD20+ B, CD3+ T, CD4+ T, CD8+ T subtypes.Results: 17 of 19 case with a critical illness or/and serious laboratory values some of them need IVIG for treatment suggest to us that HLA-B27 testing has a valuable role for figuring out immune mechanism.Conclusion: Critical illness and IVIG using give us a clue about the relationship between HLA-B27 and immunocompromisation. 87

Prematürite, infant morbiditesi ve mortalitesinin en önemli nedenidir ve gittikçe artmaktadır. WHO'nun 2012 yılında 184 ülkede yayınladığı prematür doğum global raporuna göre , prematürite oranları %5-18 arasındadır. Ülkemizde 2010 yılında canlı doğum sayısı 1.298.000, prematür doğum oranı ise %11.9'du.Prematür doğum ve ona bağlı mortalite ve morbiditeyi azaltmak amacıyla, doğum zamanlaması ve oluş mekanizması anlaşılmalıdır. Gebeliğin devamını CD94+NK hücrelerin (uNK) desidual CD94/NKG2A (inhibitör) olanların sağladığı bilinmektedir. Bu çalışmada, her üç doğum şeklindeki plasentanın desidual dokusunda, inhibitör uNK (CD94+/NKG2A) hücrelerinin flovsitometri ve immünohistokimya ile 'desidual uNK hücre yüzdesi=C/S doğum > normal doğum > preeklamptik doğum' şeklinde kurulan hipotez değerlendirildi.Çalışmaya; 21'i sezaryan, 16'sı normal ve 11'i preeklamptik olmak üzere toplam 48 plasenta dahil edildi. Boyaların son kullanma tarihi geçtiğinden preeklamptik doğumlar 11 ile sınırlandırıldı. Plasental doku solüsyon haline getirildikten sonra CD56+CD159a+ (NKG2A) yüzdesi flovsitometri ile belirlendi. İmmünohistokimya ile cm2 başına inhibitör uNK hücreleri CD94 (NKG2A) ile boyanmanın ardından fiziksel disektör ile sayıldı.Hipotezimizde önerildiği gibi immünohistokimya ile elde edilen inhibitör CD94+(NKG2A) hücre sayıları, üç grupta istatistiki olarak farklıydı ( C/S > Normal > preeklamptik doğum). Flovsitometrik yöntem ile ise CD159a(NKG2A) dışında CD45+,CD56, CD56+CD159a hücre yüzdeleri arasında istatistiksel bir farklılık yoktu.Sonuç olarak gebeliğin devamını sağladığı bilinen uNK hücrelerinin; doğum eyleminin olmadığı C/S doğumda en yüksek, normal doğumda daha düşük, gebeliğin kendiliğinden sonlandığı gebeliğin devam ettirilemediği preeklamptik doğumda ise en düşük bulundu. Flovsitometrik bulgulardaki uyumsuzluk plasental solusyonun hazırlanmasındaki zorluklar, villüs hacimlerindeki ve debris'den ayırt edilen hücre sayılarındaki farklara bağlı olabilir. Prematurity is the most important cause of infant morbidity and mortality. Furthermore, it has increasing gradually. According to the premature delivery global report of WHO for 184 country in 2012, The prematurity rates are about 5-18%. In our country, the living birth count was 1.298.000 and the rate of premature birth was 11.9% in 2010.To prevent the prematurity, timing of delivery and its mechanism should be understood. It has known that decidual CD94/NKG2A (inhibitor) of CD94+ NK cells (uNK) provides the continuation of pregnancy.In this study, we evaluate the hypothesis that 'decidual uNK cell percent = C/S delivery > normal delivery > preeclamptic delivery' measuring inhibitor uNK (CD56+CD94+/NKG2A+) cells with flowcytometry and also immunohistochemistry in the decidual tissue of placenta of every delivery way.Of totally 48, 21 from caesarean, 16 from normal and 11 from preeclamptic placenta were included to the study. Because of the stains expired, preeclamptic deliveries was restricted to 11 pregnancies. After placental tissue has gotten to a solution, CD56+CD159a+ (NKG2A) percent was determined flowcytometrically. By immunohistochemistry, inhibitor uNK cells per cm2 were counted by physical dissector after stained with NKG2A (CD94). By immunohistochemistry, as suggested with our hypothesis, inhibitor CD94+ (NKG2A) cell counts statistically different in three groups, respectively (i.e, C/S > Normal > preeclamptic delivery). Flowcytometrically, there were no statistical differences of CD45+, CD56, CD56+CD159a cell per cents except CD159a(NKG2A).In conclusion, uNK cells, known that provides continuation pregnancy and we think they could be related with delivery timing, the highest in C/S delivery that no delivery activity, lower in normal delivery that pregnancy ends spontaneously and the lowest in preeclamptic delivery that pregnancy couldn't be continued. The discordancy of flowcytometric results could be related with the difficulties to dissolve placenta tissue, differences of villus volumes and separated cell counts from debris. 57

Primer immün yetmezlikler kalıtsal gen defektlerine bağlı olarak immün sistemin işleyişinde bozukluklar ile ortaya çıkan, infeksiyonlara hassasiyetin artmasıyla karakterize hastalıklardır. Ciddi enfeksiyonlar orta¬ya çıkmadan önce tanı konulması, prognoz ve ai¬leye erken genetik danışma verilebilmesi yönünden önemlidir. İmmün defektlerin sıklığı hakkındaki oranlar dünyanın değişik bölgeleri arasında büyük farklılıklar gösterir.Bu çalışmada primer immün yetmezlik hastalarının geriye doğru incelenmesi, demografik,tanı, tedavi ve takip aşamalarıyla ilgili verilerin değerlendirilerek bölgesel özelliklerinin daha iyi anlaşılmasının sağlaması, tekrarlayan enfeksiyonların altında yatabilecek primer immün yetmezliklerin taranmasının önemini vurgulanması amaçlanmıştır.Ocak 2008-Aralık2010 tarihleri arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Çocuk İmmünoloji kliniğine başvuran/danışılan 4400 hastadan Primer İmmün Yetmezlik tanısı konulan 374 hastanın kayıtları geriye dönük olarak incelendi.Antikor eksikliğine bağlı immün yetmezlikler 316 (%84.5), İyi tanımlanmış immün yetmezlikler 18 (%4.8), Fagositlerin sayı ve işlev fonksiyonunun bozukluğuna bağlı immün yetmezlikler 14 (%3.5), Kombine immün yetmezlikler 9 (%2.5), İmmün sistemin regülasyon bozuklukları 7 (%1.8), Kompleman sistem bozukluklarına bağlı immün yetmezlikler 4 (%1), Otoinflamatuar hastalıklara bağlı gelişen immün yetmezlikler 4 (%1) ve doğal immün sistemde bozukluk ile seyreden hastalıklar 2 (%0.5) hastada tespit edildi. Antikor eksikliklerinin % 49 (n:183)' unu süt çocuğunun geçici hipogammaglobulinemisi ( Transient Hipogammaglobulinem=THI), %33.5 (n:125)' ini Sınıflandırılmayan Hipogammaglobulinemi (Unclassified Hipogamma-globulinemi=UCH) ve % 2.1 (n:8)'i Yaygın Değişken İmmün Yetmezlik (CVID) idi. Astım başta olmak üzere allerjik hastalıkların önemli oranda primer immün yetmezliklere eşlik ettiği görüldü.Sonuç olarak bölgemizdeki primer immün yetmezliklerin sıklığı Türkiye' deki diğer çalışma sonuçlarıyla benzerdir. Primary immunodeficiencies are diseases that characterized predisposition to infections due to genetically impaired immune functions. Before serious infections develop and diagnose of them is important for prognosis and genetic councelling. The incidence rates of primary immunodeficiencies are very different according to the world regions.The aims of this study are to evaluate primary deficiency patients retrospectively, to understand regional specificities of them related to demographic, diagnostic and therapeutic results and to find causes under the recurrent infections.The medical records of 374 patients that diagnosed as primary immunodeficiency were retrospectively evaluated among 4400 patients who reffered to Ondokuz Mayis University Pediatric Immunology Department between January 01, 2008 and December 31, 2010.Patients with primary immunodeficiency predominantly due to antibody deficiency were in 316 (84.5 %), other well-defined immunodeficient patients were in 18 (4.8%), congenital phagocyte function/number or both patients were in 14 (3.5%), combined T and B cell immunodeficient patients were in 9 (2.5%), immune dysregulation patients were in 7 (1.8%), complement deficient patients were in 4 (1%), autoinflammatory disease patients were in 4 (1%), innate immunity defects patients were in 2 (0.5%). Of 183 (49%) antibody deficient patients were classified as transient hypogammaglobulinemia of infancy; 125 (33.5 %) patients were unclassified hypogammaglobulinemia and 8 (2.1%) were common variable immunodeficient patients. Allergic disease, especially asthma accompanies to primary immunodeficiencies with an important rate.In conclusion, the frequency of primary immunodeficiencies in our region is similar to the results of the other studies in Turkey. 85

Yakın zamanda yenidoğan döneminde sepsis geçiren çocuklarda Th1/Th2 dengesinin Th1 lehine değiştiği ve allerjik astımın daha az görüldüğü bildirilmiştir. Ancak bu çalışmalarda doğum şekli dikkate alınmamıştır. Doğum şeklinin ise Treg hücreleri etkilediği belirlenmiştir. Bu iki bilginin ışığında, yenidoğan döneminde sepsis geçiren çocuklarda IgE aracılı atopik astımın (ayrıca ikincil hedef olarak, allerjik rinit ve atopik dermatitin), vajinal yol ile doğan çocuklarda daha az görüleceği hipotezinin araştırılması amaçlanmıştır.Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi, yenidoğan yoğun bakım ünitesine Ocak 2003-Ocak 2008 tarihleri arasında kabul edilen 5100 hastanın, yenidoğan sepsisi tanısı konulan, miadında doğmuş 105'i arasından 35 (vajinal yolla doğan 15 [SVY grubu], sezaryenle doğan 20 [CS grubu]) çocuğa ve kontrol grubunu oluşturmak üzere onların sağlıklı 40 kardeşine ulaşıldı. Çevresel ve genetik etkilerin en aza ineceği düşüncesi ile kontrol grubu olarak yaşı en yakın kardeş alındı. Kardeşlerin dağılımında da 20'sinin vajinal yolla [KSVY], 20'sinin sezaryenle [KCS] doğmuş olmasına dikkat edildi. Gruplar astım, alerjik rinit, atopik dermatit sıklığı açısından karşılaştırıldı, sepsis ve doğum şeklinin etkisi olup olmadığı rölatif risk ile belirlendi.Tüm çocuklar allerjik hastalıklar yönünden muayene edildi. Uluslararası Çocukluk Çağı Astım ve Allerji Çalışması (ISAAC) sorularının Türkçeye uyarlanmış şekli ailelerle yüz yüze görüşülerek uygulandı. Serum IgE düzeyi, phadiatop düzeyi ve eozinofil sayısına bakıldı.Serum total IgE değeri yüksek olan SVY grubunda 8 (%53), KSVY grubunda 6 (%30); CS grubunda 8 (%40), KCS grubunda 9 (%45); eozinofil değeri yüksek olan SVY grubunda 3 (%20), KSVY grubunda 3 (%15); CS grubunda 3 (%15), KCS grubunda 4 (%20); phadiatopu yüksek olan SVY grubunda 4 (%27), KSVY grubunda 3 (%15); CS grubunda 4 (%20), KCS grubunda 3 (%15) çocuk vardı. Gruplar arasında serum total IgE, eozinofil sayısı ve phadiatop değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu.SVY grubunda 1 (%6), KSVY grubunda 0 (%0), CS grubunda 3 (%15), KCS grubunda 2 (%10) doktor tanılı astımlı; SVY grubunda 0 (%0), KSVY grubunda 0 (%0), CS grubunda 2 (%10), KCS grubunda 1 (%5) doktor tanılı allerjik rinitli; SVY grubunda 1 (%6), KSVY grubunda 0 (%0), CS grubunda 2 (%10), KCS grubunda 2 (%10) doktor tanılı atopik dermatitli; SVY grubunda 0 (%0), KSVY grubunda 0 (%0), CS grubunda 2 (%10), KCS grubunda 1 (%5) çocuk vardı.Bu gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Rölatif risk değerlerine göre; doktor tanılı astım, allerjik rinit, atopik dermatit tanılarında gerek sepsisin gerekse doğum şeklinin etkisi olmadığı belirlendi.Sonuç olarak; yenidoğan döneminde sepsis geçiren çocuklarda IgE aracılı atopik astımın (ayrıca ikincil hedef olarak, allerjik rinit ve atopik dermatitin), vajinal yol ile doğan çocuklarda daha az görüleceği hipotezinin araştırılması amaçlandığı bu araştırmann bulguları gerek doğum şeklinin gerekse de sepsisin atopik hastalık gelişimi üzerine etkisi olmadığı yönündedir. Background- It is known that sepsis and mode of delivery have some effects on atopic asthma developing in children. But there is no study evaluating both of these factors in the same group. The aim of this study is therefore to evaluate whether the mode of delivery (normal versus C-section) has an influence on asthma developing in children who had neonatal sepsis.Study Group and Methods- Of 5100 admissions, 105 term babies were determined as sepsis according to our NICU's registry among January 2003-January 2008. Patients either born vaginally (n=15) (SVY) or via elective C- section (n=20) (CS) as proven sepsis and their healthy siblings either born vaginally (n=20) (KSVY) or via elective C- section (n=20) (KCS) were included in he study. Birth weights, gestational weeks and sepsis findings were all similar for both delivery groups. All children were evaluated with ISAAC questionnaires, physical examination, eosinophil counts, serum IgE levels and aeroallergen sensitivity with phadiatop test.Results- Children who have high Serum total IgE level were 8 (%53) in SVY group, 6 (%30) in KSVY group, 8 (%40) in KSVY group, 9 (%45) in KCS group; high eosinophil counts were 3 (%20) in SVY group, 3 (%15) in KSVY group, 3 (%15) in CS group, 4 (%20) in KCS group; positive phadiatop test 4 (%27) in SVY group, 3 (%15) in KSVY group, 4 (%20) in CS group, 3 (%15) in KCS group, respectively. The four groups were not statistically different for serum total IgE levels, eosinophil counts and positive phadiatop tests. Children who have doctor diagnosed asthma were 1 (%6) in SVY group, 0 (%0) in KSVY group, 3 (%15) in CS group, 2 (%10) in KCS group; doctor diagnosed allergic rhinitis 0 (%0) in SVY group, 0 (%0) in KSVY, 2 (%10) in CS group, 1 (%5) in KCS group; doctor diagnosed atopic dermatitis 1 (%6) in SVY group, 0 (%0) in KSVY group, 2 (%10) in CS group, 2 (%10) in KCS group, respectively. The four groups were not statistically different for doctor diagnosed asthma, allergic rhinitis and atopic dermatitis. According to the relative risk values; there were no effect of mode of delivery and also sepsis to the development of atopic diseases in this cohort.Conclusion- When evaluated with strict definition criterion we observed that neither sepsis, nor mode of delivery affected asthma developing in these children. 64