Search

Tarihi yapıların varlığını sürdürmesinde orijinal işlevinin yeterli olmadığı durumlarda, yapılar yeniden işlevlendirilerek gelecekte de varlığını devam ettirmektedir. Çalışmada yeniden işlevlendirmede yapıların müzeye dönüşümü ele alınmıştır. Araştırmanın amacı, tarihi yapıların müze olarak işlevlendirilirken hangi tasarım kriterleriyle tasarlanması gerektiğini incelemektir. Çalışmada konu ile ilgili literatür taraması yapılmış ve müzelerin iç mekan tasarım ölçütleri, koruma ve yeniden işlevlendirme kavramları araştırılmıştır. Bu kapsamda, İstanbul’da bulunan, tarihi yapılardan müzeye dönüşmüş olan Pera Müzesi, Doğançay Müzesi ve Salt Galata örnekleri karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Durum çalışması olan araştırmada üç müzenin iç mekanları gözlemlenmiş ve analiz edilmiştir. Müzelerin iç mekanları aydınlatma, sergileme, sirkülasyon, güvenlik ve erişilebilirlik gibi birçok başlık altında incelenmiştir. Araştırma sonucunda yeniden işlevlendirilen tarihi yapıların, yeni işlevin tasarım ölçütlerini karşılaması gerektiği tespit edilmiş ve tasarım ölçütleri önerilmiştir. Yeniden işlevlendirilmiş tarihi yapılar, geçmişte sahip olduğu nitelikler korunarak kent kimliğine kazandırılmış örneklerdir., When the original purpose of a heritage building is no longer adequate for its survival, the structure is adaptive reuse and continues to exist in the future. The transition of buildings into museums in the process of adaptive reuse is examined in this study. The study’s aim is to determine which design principles should be applied when heritage buildings are converted into museums. Literature research on the issue was conducted in the study, and the interior design standards of museums, as well as the concept of conservation and adaptive reuse, were studied. In this regard, the examples of Istanbul’s Pera Museum, Dogancay Museum and Salt Galata, which have been converted into museums from heritage buildings, have been compared. In the research, which is a case study, the interiors of three museums were observed and analyzed. The interiors of the museums have been examined under many headings such as lighting, exhibition, circulation, security and accessibility. As a result of the research, it was determined that the heritage buildings that were adaptive reuse should meet the design criteria of the new function and design criteria were suggested. Adaptive reuse heritage buildings are examples of urban identity by preserving the qualities they had in the past.

Yüksek Lisans Tezi, Geçmiş zamandan bugüne kadar gelmiş tarihi ve kültürel değere sahip yapılar, zamanla değişime uğrayan sosyal, kültürel ve ekonomik yapının etkisiyle özgün işlevlerini koruyamamaktadırlar. İşlevini kaybeden tarihi ve kültürel miras niteliğindeki yapıları kente kazandırmak için çeşitli koruma yöntemleri kullanılmaktadır. Yeniden işlevlendirme ise bu yapılar için en çok tercih edilen koruma yöntemlerinden biridir. Koruma anlayışında öncelikli hususlardan biri özgünlüğe sadık kalınması iken yeniden işlevlendirme uygulamalarında buna ne derece dikkat edildiği tartışma konusudur. Yeni işlevin gerektirdiği değişimler, tarihi yapıların strüktürel, mekânsal ve kültürel özgünlüğüne müdahaleyi doğurmaktadır. Bu tezde de Konya kentinde bulunan tarihi ve kültürel yapılardan on adet yapı seçilerek bu yapıların yeniden işlevlendirilmesinde süreklilik kavramının korunması ile birlikte yeni işlevin getirdiği değişimler ve sorunlar değerlendirilmiştir. Değerlendirme yapılırken toplam otuz kişiden oluşan mimar, iç mimar, şehir ve bölge planlamacı, sanatçı ve arkeolog olan uzmanların da görüşlerine başvurulmuştur. Bu görüşler SPSS analiz yöntemiyle tablolaştırılarak yorumlanmıştır. Tezin 1. bölümünde; kültür varlığı tanımı, sınıflandırılması, tarihi yapı miraslarının değer ölçütleri, koruma kavramının gelişimi, Türkiye ve dünyadaki koruma kuruluşları ve koruma ilkeleri hakkında bilgiler verilmektedir. 2. bölümde; kent kimliği, kolektif bellek ve yeniden işlevlendirme kavramları açıklanmış, yeniden işlevlendirmenin sebeplerinden ve yeniden işlevlendirilmiş yapıların koruma sorunlarından bahsedilmiştir. 3. bölümde; Konya kentinin konumu ve tarihi hakkında bilgiler verilmiştir ve tez kapsamında seçilmiş olan yapılar incelenmiştir. 4. bölümde ise yeniden işlevlendirme uygulamalarının değerlendirilmesi seçilmiş yapılar üzerinden uzman görüşlerinin sonuçları ile yapılmıştır., Buildings with historical and cultural value, which have come from the past to the present, cannot preserve their original functions due to the social, cultural and economic structure that has changed over time. Various conservation methods are used to bring the historical and cultural heritage buildings that have lost their function to the city. Generally, the re-functioning method is chosen from the preservation methods and applied to these buildings. While one of the primary issues in the conservation approach is to be faithful to originality, it is a matter of debate how much attention is paid to this in re-functioning practices. The changes required by the new function cause an intervention in the structural, spatial and cultural originality of historical buildings. In this thesis, ten buildings were selected from the historical and cultural buildings in the city of Konya, and the changes and problems caused by the new function and also the conservation of the concept of sustainability in the re-functioning of these buildings were evaluated. While making the evaluation, the opinions of experts who are architects, interior architects, urban and regional planners, artists and archaeologists, consisting of a total of thirty people, were also consulted. These views were interpreted by being tabulated by SPSS analysis method. In the first chapter of the thesis; information is given about the definition of cultural property, its classification, the value criteria of historical building heritage, the development of the concept of conservation, conservation organizations in Turkey and in the world, and conservation principles. In the 2nd chapter; the concepts of urban identity, collective memory and re-functioning are explained, the reasons for re-functioning and the conservation problems of re-functionalized buildings are mentioned. In the 3rd chapter; information about the location and history of the city of Konya was given and the selected buildings within the scope of the thesis were examined. In the 4th chapter, the evaluation of re-functioning applications was made with the results of expert opinions on selected buildings.

Bu çalışmanın kapsamı, yeniden işlevlendirme kavramı’nın yapı üzerindeki etkileri; Süleymaniye’nin tarihi çevresinde bulunan yeniden işlevlendirilerek otele dönüştürülen Hayriye Hanım Konağı’nın işlev değişiminin yapı üzerindeki etkileri bağlamında rölöve, restitüsyon ve restorasyon projeleri incelenmiştir. Çalışmada, koruma yöntemlerinden biri olan yeniden işlevlendirme kavramının tarihi yapılara sağladığı olumlu ve olumsuz etkilerin değerlendirilmesi hedeflenmiştir. Bu kapsamda Hayriye Hanım Konağı yerinde gözlem yapılarak, mimari projeleri ve fotoğrafları incelenerek değerlendirilmiştir. Mekânın kullanıcılarıyla ve mekan çevredesindeki kişilerle görüşülerek, konaktan otele dönüştürülen ve varlığını sürdüren Hayriye Hanım Konağı’nın; mekânsal performansı, çevre ve kullanıcılar arasındaki uyumunun ortaya çıkarılması amaçlanmaktadır. The scope of this study is the effects of the concept of re-functioning on the structure; The survey, restitution and restoration projects of Hayriye Hanım Mansion, which was re-functionalized and converted into a hotel in the historical environment of Süleymaniye, were examined in the context of the effects of the functional change on the building. In the study, it is aimed to evaluate the positive and negative effects of the concept of re-functioning, which is one of the conservation methods, on historical buildings. In this context, Hayriye Hanım Mansion was evaluated by observing its architectural projects and photographs. Hayriye Hanım Mansion, which was transformed from the mansion to a hotel by making interviews with the users of the place and the people around, and continues its existence; It is aimed to reveal the spatial performance, the harmony between the environment and the users.

İnsanların çeşitli gereksinimleri doğrultusunda ortaya çıkan mekanlar, zamanla değişen ve gelişen koşulların etkisiyle işlevsel olarak dönüşüme uğrayabilirler. Endüstri Devrimi de insan yaşam koşullarını değiştiren önemli bir etki bırakıp, makineleşmeye ve üretimin makinelere devredilmesine sebep olmuş ve ilk endüstri yapılarını ortaya çıkartmıştır. Modern dönemin kültürel ve tarihi değerlerini üzerinde barındıran endüstri yapıları, zamanla teknolojik ilerlemenin etkisiyle yetersiz kalarak, terk edilmiştir. Terk edilen bu yapılar zamanla tahribata uğrayıp harap olmaktadır. Modern dönemin etkisinde gelişen, geniş mekânsal hacimlere sahip bu yapıların korunmasında güncel bir restorasyon yöntemi olan yeniden işlevlendirme tercih edilebilmektedir. Yeniden işlevlendirme, kültürel değeri olan yapıları hayata kazandırabilen güncel bir yöntemdir. Yeniden işlevlendirme uygulamalarında yapılan müdahalelerin yapılara çeşitli etkileri mevcuttur. Bu müdahalelerin seçilen örnekler üzerinden iç mekana etkilerinin saptanmasına yönelik hazırlanan bu çalışma kapsamında, öncelikle koruma, yeniden işlevlendirme ve ilgili kavramlar tartışılmıştır. Türkiye'den ve Avusturalya'dan olmak üzere işlevini kaybedip, terk edilmiş farklı endüstri alanlarında bulunan yapılar ele alınmış, seçilen yeni işlev sonrası yapılan müdahaleler İstanbul Bilgi Üniversitesi Mimarlık Fakültesi ve Tazmanya Üniversitesi Mimarlık ve Tasarım Okulu üzerinden irdelenerek endüstri yapılarının eğitim yapısı olarak kullanımı incelenmiştir., The spaces that occur in accordance with the various needs of people can be transformed functionally with the effect of changing and developing conditions over time. The Industrial Revolution has also had a significant impact on human living conditions, leading to mechanization and the transfer of production to machinery and has brought about the first industrial buildings. The industrial buildings that embody the cultural and historical values of the modern era have been abandoned with the effect of technological progress over time. These abandoned buildings are destroyed over time. In order to protect these structures with large spatial volumes, which are under the influence of the modern period, reuse can be preferred as a current restoration method. Interventions in re-functionalization applications have various effects on structures. Within the scope of this study, which was prepared to determine the effects of these interventions on selected interior spaces, firstly, protection, re-functionalization and related concepts were discussed. They lost their function, including from Turkey and Australia, abandoned buildings, located in different industries were discussed. The interventions made after the selected new function were examined through the Faculty of Architecture of Istanbul Bilgi University and the School of Architecture and Design of the University of Tasmania to examine the use of industrial structures as educational structures.

Gelenek ve göreneklerin toplum yapısında önemli bir role sahip olduğu Urfa tarihi yerleşimde; feodal sistem, üretim, insan ilişkileri ve yaşam biçimindeki kadın erkek ayrılığı mekan kurgusunu ve onu çevreleyen mimari yapıyı etkileyerek kendine özgü bir kimlik yaratmıştır. Tarihsel süreç içerisinde kültür, iklim, coğrafya ve topografya ile biçimlenen sivil mimari örneklerine ait geleneksel Urfa evleri, koruma sorunlarıyla karşı karşıyadır. Dış ve iç etkenlere bağlı olarak gelişen bu zararlı etkiler karşısında geleneksel Urfa evleri özgünlüğünü yitirmektedir. Bu zararlı etkenlerden biri de yeniden işlevlendirmeye bağlı olarak ortaya çıkan faktörlerdir. Değişen yaşam şartlarına bağlı olarak çağdaş yaşam standartlarına cevap vermekte yetersiz kalan geleneksel Urfa evlerinin, restorasyon tekniklerine uyulmadan yeni fonksiyon verilerek değerlendirilmeleri yapılarda koruma sorunlarını ortaya çıkarmaktadır. Bu faktörlerin geleneksel yapılara verdiği zararların araştırılması ve yeni uygulamalara çözüm önerilerinin sunulması bu çalışmanın amaçlarındandır. Anahtar Kelimeler: Geleneksel Urfa evleri, koruma, yeniden işlevlendirme, bozulmalar. As traditions and social behoviours have an important effect on social life in Urfa historical place; the feodal system, production, human relations and discrimination in male and female life style created a unique identity by effecting the space design and architectural environment. Traditional Urfa houses that have civil architecture examples shaped by culture, climate, geography and landscape in the historical period are now facing with conservation problems. Urfa houses are losing its authenticity depending on this harmfull effects that occurs by the external and internal reasons. One of these harmfull effects depends on the issues related to reuse. Traditional Urfa houses, insufficient in supporting modern life accommodation needs, have conservation problems because of renovation without using appropriate restoration techniques. The aim of this study is to research the damage of these agents on the traditional structures and to present proposals to renovate them. Keywords: Urfa traditional houses, conservation, adaptive use, deterioration.

DergiPark: 246014 trakyafbd Tarihi istasyon yapıları, bir buçuk asırlık köklü geçmişe sahip olan demiryollarımızın tarihine ve gelişimine tanıklık etmektedir. Bu yönüyle TCDD için yaşayan birer tarihi belge niteliği taşıyan istasyon yapıları özgün mimarileri ve inşa teknikleri ile de mimari mirasımızın önemli bir parçasını oluşturmaktadır. Ancak günümüzde, birçok tarihi istasyon yapısı bilinçsiz yapılan onarımlar veya ekler nedeniyle orijinalliğini yitirmiş; bir kısmı da çeşitli nedenlerle kullanım dışı kalarak bakımsızlık ve ilgisizlik yüzünden tahrip olmuş veya yıkılarak tümüyle yok olmuştur. Buharlı lokomotiflerin çalışma prensibine göre inşa edilmiş olan lokomotif depoları ve su depoları demiryolu taşıtlarındaki teknolojik gelişmelerden en fazla etkilenen yapılar olmuştur. Dizel ve elektrikli lokomotiflerin hizmete girmesiyle lokomotif depolarının bir kısmının yapılan onarımlar veya yeni eklerle kullanımına devam edilmiş, birçoğunun kullanımı ise terk edilmiştir. Çalışma ile metruk hâldeki Kırklareli lokomotif deposu için restorasyon projesi hazırlanarak, yapının özgün mimari değerlerinin ve yapım sisteminin tekrar kazandırılarak yeni bir işlev ile yaşatılması için öneriler geliştirilmiştir. Historical railway stations bear witness to history. The development of the Turkish railway network has a long-established history. In this respect, station buildings stand as a vivid historical testament to the TCDD (The Turkish State Railways). They constitute a considerable part of Turkey’s architectural heritage with their original and authentic architectural features and their pioneering building techniques. However, today the structures of many historical stations have strayed from their original specifications, in part due to the effects of repair works undertaken with no knowledge of the original specifications, and the later annexes attached to the buildings. Some of the stations were simply neglected and fell into a state of disrepair. Others, left unused for a variety of reasons, were eventually demolished. Units such as the locomotive depots and water depots, operating on steam locomotive principles, have been affected the most by technological developments, as witnessed in the changes to rail transport. Once diesel and electrically-driven locomotives were put into use, some depots fell into total disuse. Others survived for repair and maintenance work, or through the development of the new annexes. As part of this study, a restoration project was prepared for the derelict Kırklareli Locomotive Depot. Proposals were made to maintain the old structure but with a new function, the regaining and restoring of the authentic architectural values and the original construction system.

(Doktora) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2005, (PhD) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2005, Endüstri Devrimi’nin ardından, özellikle 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nda devlet eliyle ve özel teşebbüs tarafından hemen her iş kolunda sanayi tesisi kurulmuştur. Ağırlıklı olarak başkent İstanbul ve çevresinde inşa edilen sanayi yapılarının kentin kıyı bölgelerinde ve yerleşimin henüz yoğun olmadığı yerlerde konumlandığı izlenmektedir. 20. yüzyılın başlarında Osmanlı İmparatorluğu’nun topraklarında bulunan sanayi işletmelerinin % 55’i İstanbul’da yer almaktaydı. Osmanlı İmparatorluğu’nun sanayileşme girişimlerini en iyi yansıtan kent olan İstanbul’un sanayileşme sürecini izlemek, Osmanlı Devleti’nin sanayileşme süreci hakkında da bilgi edinmeyi sağlamaktadır. Endüstri mirasının gelecek kuşaklara aktarılabilmesi, yapıları uygun bir işlevle kent hayatına kazandırmanın yanı sıra, özgün kimliklerini de korumaya bağlıdır. Kentte 19. yüzyılda sayısı 256’yı bulan ve bugün 43’e düşen sanayi yapıları, mimari, tarihi ve teknolojik miras olarak koruma altına alınmalıdır. Bir kısmı halen işlevini sürdüren, bir kısmı da, 20. yüzyılın ortalarına kadar kullanıldıktan sonra işlevini yitiren sanayi yapılarıyla ilgili ayrıntılı belgeleme çalışmaları henüz yapılmamıştır. Terk edilen fabrikalar ihmal, bilinçsiz onarım veya genel bir yöntem belirlemeden gelişigüzel kararlarla yapılan yeniden işlevlendirme çalışmaları ile her geçen gün daha fazla tahrip olmaktadır. Bu çalışma, Osmanlı İmparatorluğu teknoloji tarihinin önemli bir bileşeni olan ve kentin fiziksel gelişiminde etkin bir rol alan İstanbul’daki endüstri mirasını belgeleme ve uluslararası kabuller çerçevesinde koruma ve yeniden işlevlendirme önerileri getirmeyi amaçlamaktadır., After the Industrial Revolution, especially in the 19th century, many industrial buildings in almost all working branches were constructed in the Ottoman Empire by the government and the private sector. Most of these industrial buildings were located in the capital, Istanbul, the coasts and the regions where settlement had not been intensive yet. At the beginning of the 20th century, 55% of the Ottoman industrial establishments were in Istanbul. Following the industrialization period of Istanbul that best reflects the industrialization attempts of the Ottoman Empire shall also provide information of the Ottoman Empire’s industrialization period. Preserving the industrial heritage to the next generations is subject to keep the specific features of the buildings as well as making them to participate in the city life with a suitable function. The industrial buildings in the city which were 256 in the nineteenth century but 43 now should be put under protection as architectural, historical and technological heritage. Detailed documentation studies the industrial buildings some of whose functionality still continues but some of lost their functions have not been performed yet. The abandoned factories are being damaged day by day due to neglect, uncontrolled and incorrect repair or reuse works without using a generally acceptable methodology. This study aims to record of the industrial heritage in Istanbul which is a significant component of the Ottoman Empire’s technological history and took an important part in Istanbul’s physical development, and to put forward some proposals for conservation and re-use of them within the scope of the internationally acceptable concepts., Doktora, PhD