Search

Background/purpose: Several all-ceramic materials have been developed to meet the most challenging requirements in restorative dentistry. However, only limited reports have focused on the issue of biocompatibility of all-ceramics. The purpose of this study was to evaluate the effects of different types of all-ceramic substructural materials to determine their biological performance under experimental conditions. Materials and methods: We tested six all-ceramic systems [glass-infiltrated alumina-reinforced ceramic (In-Ceram Alumina, Turkom Cera), glass-infiltrated zirconia-toughened alumina ceramic (In-Ceram Zirconia), low-fusing ceramic (Finesse), yttria-stabilized tetragonal zirconia ceramic (Zirkonzahn), and lithium disilicate glass ceramic (IPS e.max)] using a tetrazolium assay prior to and 3 days after aging, to determine their ability to alter cellular mitochondrial dehydrogenase activity. Mann–Whitney U test and Wilcoxon t test were used for statistical analysis (α = 0.05). Results: According to the results of the 3-(4,5-dimethyl-thiazol-2yl-)-2,5-diphenyl tetrazolium bromide tests, the toxic effects of Finesse and Zirkonzahn were statistically insignificant (P > 0.05) compared with the negative control group. In contrast, In-Ceram Alumina, In-Ceram Zirconia, Turkom Cera, and IPS e.max demonstrated statistically significant toxic effects (P

Objectives: The purpose of this study was to investigate the effect of different surface treatments on shear bond strength between PanaviaF 2.0 and Turkom-Cera. Materials and Methods: All ceramic, 10x10x2 mm sized, 40 Turkom-Cera specimens were prepared. These specimens were randomly assigned to 5 groups (n=8) according to different surface treatments untreated or control (group C), sandblasted (group SB) Rocatec applied (group R) hydrofluoric acid-etched (group HF), and Z Primer applied (group Z). The resin cement blocks with 2 mm height and 8 mm diameter were prepared with Panavia F2.0 from teflon mould. Then they were cemented to Turkom-Cera full ceramic specimens. The prepared specimens were kept in water in room temperature for 1week and then shear bond strength test was performed at 0,5 mm/min crosshead speed with universal test machine. One way ANOVA and Tukey post-hoc tests were performed for statistical analysis. Results: Groups SB and R showed statistically significant higher bond strengths than other groups (p0.05). Furthermore, the bond strength difference between groups C, HF and Z were not statistically significant (p>0.05). Conlusions: For the adhesive cementation of Turkom-Cera full ceramics; sandblasting with 50 µm particle sized Al2O3 and coating with silica exhibit sufficient and satisfactory outcomes. Keywords: Turkom-Cera, sandblasting silica coating, shear bond strength. ÖZET Amaç: Bu çalışmanın amacı, farklı yüzey işlemlerinin alumina içerikli Turkom-Cera tam seramik materyalinin Panavia F 2.0 rezin simanla makaslama bağlantı direnci üzerine etkisinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Boyutları 10x10x2 mm olan toplam 40 adet Turkom-Cera tam seramik örnekler hazırlandı. Farklı yüzey hazırlıklarına tabi tutulmak üzere örnekler rastgele 8’erli 5 gruba ayrıldı; hiçbir yüzey işleminin uygulanmadığı kontrol grubu (grup C), kumlama grubu (grup SB), Rocatec uygulanan grup (grup R), hidroflorik asitle pürüzlendirilen grup (grup HF) ve Z Primer uygulanan grup (grup Z).Yüksekliği 2 mm ve çapı 8 mm olan rezin siman bloklar Panavia F 2.0 rezin simandan teflon kalıp ile üretildi ve Turkom-Cera tam seramik örneklere simante edildi. Hazırlanan örnekler 1 hafta süreyle oda sıcaklığındaki suda bekletildi ve universal test cihazında 0,5 mm/dak hızla makaslama testine tabi tutuldu. İstatistiksel değerlendirme tek yönlü varyans analizi ve Tukey çoklu karşılaştırma testi ile yapıldı. Bulgular: Grup SB ve grup R istatistiksel olarak diğer gruplara göre anlamlı derecede yüksek bağlantı dayanımı gösterirken (p0,05). Grup C, grup HF ve grup Z arasındaki makaslama bağlanma dayanımı farklılığı istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0,05). Sonuçlar: Turkom-Cera tam seramiklerin adeziv simantasyonunda 50 µm’luk Al2O3 kumlama ve silika kaplama bağlanma dayanımı açısından yeterli ve tatmin edici sonuçlar vermektedir.

ObjectiveThe purpose of this study was to evaluate the effects of blood contamination and haemostatic agents such as Ankaferd Blood Stopper (ABS) and hydrogen peroxide (H2O2) on the microtensile bond strength between dual cured resin cement-dentin interface.Material and MethodsTwelve pressed lithium disilicate glass ceramics were luted to flat occlusal dentin surfaces with Panavia F under the following conditions: Control Group: no contamination, Group Blood: blood contamination, Group ABS: ABS contamination Group H2O2: H2O2 contamination. The specimens were sectioned to the beams and microtensile testing was carried out. Failure modes were classified under stereomicroscope. Two specimens were randomly selected from each group, and SEM analyses were performed.ResultsThere were significant differences in microtensile bond strengths (µTBS) between the control and blood-contaminated groups (p0.05).ConclusionsContamination by blood of dentin surface prior to bonding reduced the bond strength between resin cement and the dentin. Ankaferd Blood Stoper and H2O2 could be used safely as blood stopping agents during cementation of all-ceramics to dentin to prevent bond failure due to blood contamination.

Objective The purpose of this study was to evaluate the effects of blood contamination and haemostatic agents such as Ankaferd Blood Stopper (ABS) and hydrogen peroxide (H2O2) on the microtensile bond strength between dual cured resin cement-dentin interface. Material and Methods Twelve pressed lithium disilicate glass ceramics were luted to flat occlusal dentin surfaces with Panavia F under the following conditions: Control Group: no contamination, Group Blood: blood contamination, Group ABS: ABS contamination Group H2O2: H2O2 contamination. The specimens were sectioned to the beams and microtensile testing was carried out. Failure modes were classified under stereomicroscope. Two specimens were randomly selected from each group, and SEM analyses were performed. Results There were significant differences in microtensile bond strengths (µTBS) between the control and blood-contaminated groups (p0.05). Conclusions Contamination by blood of dentin surface prior to bonding reduced the bond strength between resin cement and the dentin. Ankaferd Blood Stoper and H2O2 could be used safely as blood stopping agents during cementation of all-ceramics to dentin to prevent bond failure due to blood contamination.

Amaç: Günümüzde kısa dental implantlar, atrofik çenelerde veya anatomik yapıların implant tedavisini sınırladığı olgularda, komplike cerrahi tedavileri uygulamadan, implant yerleştirilmesine olanak sağlamaktadır. Bu makalenin amacı, kliniğimizde uygulanan kısa dental implantların klinik ve radyografik bulgularını, dental implant türü, protez türü ve takip süresi ile ilişkilendirerek sunmaktır.Gereç ve Yöntem: 23 hastaya uygulanan toplam 32 adet kısa dental implant çalışmaya dahil edilmiştir. Klinik takip implant çevresinden periodontal değerlendirmeler ile radyografik takip ise panoramik radyograflar ile yapılmıştır.Bulgular: Çalışmamızın sonuçları marjinal kemik kaybı değerleri ile periodontal parametreler arasında herhangi bir ilişki olmadığını ortaya koymuştur (P> 0.05). Ayrıca implant ve protez türünün kısa dental implantların etrafındaki marjinal kemik kaybı ile ilişkilendirilemediği tespit edilmiştir (P> 0.05). Son olarak, takip süreleri ve marjinal kemik kaybı arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (P< 0.05).Sonuç: Çalışmamız kısa dental implantların atrofik çenelerde başarı ile kullanılabilecek bir tedavi yöntemi olduğunu göstermiştir.

Amaç: Günümüzde kısa dental implantlar, atrofik çenelerde veya anatomik yapıların implant tedavisini sınırladığı olgularda, komplike cerrahi tedavileri uygulamadan, implant yerleştirilmesine olanak sağlamaktadır. Bu makalenin amacı, kliniğimizde uygulanan kısa dental implantların klinik ve radyografik bulgularını, dental implant türü, protez türü ve takip süresi ile ilişkilendirerek sunmaktır.Gereç ve Yöntem: 23 hastaya uygulanan toplam 32 adet kısa dental implant çalışmaya dahil edilmiştir. Klinik takip implant çevresinden periodontal değerlendirmeler ile radyografik takip ise panoramik radyograflar ile yapılmıştır.Bulgular: Çalışmamızın sonuçları marjinal kemik kaybı değerleri ile periodontal parametreler arasında herhangi bir ilişki olmadığını ortaya koymuştur (P> 0.05). Ayrıca implant ve protez türünün kısa dental implantların etrafındaki marjinal kemik kaybı ile ilişkilendirilemediği tespit edilmiştir (P> 0.05). Son olarak, takip süreleri ve marjinal kemik kaybı arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (P< 0.05).Sonuç: Çalışmamız kısa dental implantların atrofik çenelerde başarı ile kullanılabilecek bir tedavi yöntemi olduğunu göstermiştir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı; temporomandibular eklem iç düzensizliği olan hastaların yaş, cinsiyet, medeni durum, iş durumu ve eğitim durumu gibi demografik bilgilerinin incelenmesidir.Gereç ve Yöntemler: Araştırmaya dahil edilen hastalar Erciyes Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ne temporomandibular eklemindeki problemden dolayı başvuran kişiler arasından randomize olarak seçilmiştir. Hastalardan bilgilendirilmiş onam formu alınmıştır. Çalışma toplamda 80 kişiyi kapsamaktadır. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 13 – 61 yaşları arasındaki bireylerin yaş ortalamaları 26.90 ± 10.33’dür. Temporomandibular iç düzensizliği bulunan hastalar cinsiyet dağılımını açısından incelendiğinde, kadınlarda hastalığın erkeklere oranla istatistiksel olarak anlamlı ölçüde fazla görüldüğü tespit edilmiştir (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı post-kor ve kronla restore edilmiş dişlerde farklı simantasyon materyallerinin ve post uzunluklarının kırılma direncine etkisini değerlendirmektir.Gereç ve Yöntemler: Benzer boylara sahip 40 mandibular premolar dişin kronları uzaklaştırıldı. Kanal tedavileri yapıldıktan sonra dişler akrilik bloklara gömüldü. Örnekler ilk olarak ikiye ayrıldı. 10 mm ve 5 mm derinliklerinde sirküler post boşlukları, sırasıyla #0.5 ve #2 kodlu üretici frezleri ile hazırlandı. Post (D.T. Light-Post) simantasyonu aşamasında, her post grubundaki 10 örnek kendinden adezivli rezin siman (Rely X) ile simante edildi. Diğer 10 örnek kendinden asitli kompozit siman (Clearfill Esthetic Cement) ile simante edildi (n=10). Tüm örnekler kompozit korlar ile restore edildi ve toplamda yaklaşık 5°’lik konverjans açısıyla 6 mm boyunda (1 mm ferrule dahil) prepare edildi. Sonra, tüm dişler tam metal kronlarla, cam iyonomer simanla simante edilerek restore edildi. Termal döngü ile yorma sonrası, tüm örneklere kırılma dayanımı testi (0,5 mm/min) uygulandı. Data iki yönlü varyans analizi kullanılarak analiz edildi (α=0.05).Bulgular: Farklı tip siman kullanımı restore edilmiş dişlerin kırılma dayanımını etkilemezken (p=0.209), 10 mm derinlikte post yerleşimi 5 mm derinlikte yerleşime göre daha yüksek kırılma dayanımı göstermiştir (p < 0.001).Sonuç: Çalışmanın limitasyonları dahilinde, hangi tip simanın kullanıldığına bakılmaksızın, post boşluğunun daha derin açılması post-kor destekli kron restorasyonlu dişlerin kırılma dayanımını artırmaktadır.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, implant üstü kron restorasyonlarında kron boyu-implant boyu oranlarının, implant çaplarının, implant tiplerinin ve implant kullanım sürelerinin marjinal kemik kaybı üzerine etkilerinin incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Erciyes Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’nde yapılan 61 implant üstü kron restorasyonundan, implantlar yerleştirildikten hemen sonra ve restorasyonlar tamamlandıktan sonra kontrol randevularında alınan iki panoramik röntgen üzerinde, resim düzenleme yazılımı kullanılarak dental implantların boyu ölçüldü. Radyograflar üzerinde tespit edilen implant boyu, implantın gerçek boyuna oranlanarak panoramik radyografın magnifikasyon miktarı hesaplandı. Daha sonra, implantın boynu referans alınarak mezial ve distal noktalardan ölçülen marjinal kemik seviyelerinin ortalamaları alındı. Her iki panoramik radyograftan elde edilen marjinal kemik seviyeleri arası fark (magnifikasyon oranı da hesap edilerek) not edildi. Sonuç olarak, kron boyu-implant boyu oranı, implant çapı, implant tipi ve implant kullanım sürelerinin marjinal kemik kaybına etkisi değerlendirildi. Bulgular: İmplant çapının, implant tipinin ve takip süresinin marjinal kemik kaybına etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p > 0,05). Kron boyu-implant boyu oranı 0,5’in altında olan grupla 1’in üzerinde olan grup arasında marjinal kemik kaybı bakımından anlamlı farklılık bulunmuştur (p=0,006). Tüm alt gruplar için elde edilen kemik kaybı değerleri klinik olarak kabul edilebilir sınırlar içerisindedir. Sonuç: Çalışmamızın sonucunda, kron boyuimplant boyu, implant çapı, implant tipi ve takip süresinin implant üstü kron restorasyonlarının marjinal kemik seviyesinde kabul edilebilir sınırlarda kemik kaybına sebep olduğu sonucuna ulaşılmıştır