Search

Vergisting van plantaardige reststromen kan bijdragen aan hernieuwbare energieproductie en ook emissies uit gewasresten en organische reststromen voorkomen. In tegenstelling tot digestaten gebaseerd op dierlijk mest, is er nog weinig onderzoek gedaan naar effecten van digestaat gebaseerd op plantaardige reststromen. In deze studie zijn de effecten van plantaardig digestaat op lachgas, ammoniak en CO2-emissies, bodemvruchtbaarheid en gewasopbrengst onderzocht door middel van literatuuronderzoek en een lab-incubatie- en potexperiment. In de experimenten zijn plantaardige digestaten uit gewasresten, suikerbietenpulp en bietenblad vergeleken met reguliere meststoffen (kunstmest, runderdrijfmest, co-vergiste runderdrijfmest en compost). De emissies van de plantaardige digestaten zijn vergelijkbaar met runderdrijfmest en ook de gewasopbrengst en N-opname is vergelijkbaar en hoger dan bij toediening van compost. Uit deze studie blijkt dat er geen reden is om aan te nemen dat plantaardige digestaten hoge emissierisico’s of een negatief effect op bodemvruchtbaarheid en gewasopbrengst met zich mee zouden brengen.---Anaerobic digestion of plant-based residues can contribute to renewable energy production and prevent emissions from crop residues and organic waste. In contrary to digestates derived from animal manure, only limited research is available on the effects of digestate from plant-based residues. In this study the effects of plant based digestate on nitrous oxide, ammonia and CO2 emissions, soil fertility and crop yields were investigated, using literature research and an incubation and pot experiment. In the experiments plant based digestates from crop residues, sugar beet residues and sugar beet leaves were compared with regula rfertilizers (mineral fertilizer, cattle slurry, co-digested cattle slurry and compost). The emissions of the plant based digestates were comparable to cattle slurry. Also crop yield and N uptake were comparable to cattle slurry and higher compared to compost. This study concludes that the plant based digestates have no risk on high emissions or negative effects on soil fertility and crop yields.

The Dutch climate agreement comprises a target for agricultural soils to sequester an additional 0.4-0.6 Mton CO2 per year in 2030. In this study the technical potential for carbon sequestration in Dutch agricultural soils has been determined using the soil carbon model RothC at national scale. The total potential for the combination of measures is about 0,9 Mton CO2 per year compared to the baseline of 2017. More permanent grassland, cover crops and an increased share of cereals in the rotation are the measures that contribute most. More carbon in the soil can also result in an increased N2O emission due to the addition of easily decomposable organic matter. A literature study showed that most measures have a net emission reduction, but the effect depends on the current crop and soil management. This study also assessed carbon sequestration in biomass in landscape elements and agroforestry. An increase in the area of landscape elements to 1% of the agricultural area results in a sequestration rate of 0.4 Mton CO2/year for a period of 15 years. For agroforestry the potential is estimated at 0.1 Mton CO2/year if the Masterplan Agroforestry (25 000 ha) will be implemented. In het Nederlandse Klimaatakkoord is voor landbouwbodems een doelstelling van 0,4-0,6 Mton extra CO2-vastlegging per jaar in 2030 vastgesteld. In deze studie is de technische potentie voor koolstofvastlegging in Nederlandse landbouwbodems bepaald op basis van berekeningen met het RothC-model. De potentie voor de combinatie van maatregelen is berekend op 0,9 Mton CO2 per jaar ten opzichte van 2017. De maatregelen die het meest bijdragen, zijn meer blijvend grasland, vanggewassen/groenbemesters en het verhogen van het aandeel rustgewassen. Meer organische stof kan echter ook leiden tot een toename van N2O-emissie door het toevoegen van gemakkelijk afbreekbare organische stof. Een literatuurstudie laat zien dat de meeste maatregelen een netto positief effect hebben op reductie van broeikasgasemissies, maar afhankelijk is van het huidige gewas- en bodembeheer. Voor C-vastlegging in biomassa is ook gekeken naar landschapselementen en agroforestry. Een uitbreiding van het areaal landschapselementen naar 1% van het landbouwareaal resulteert in een vastlegging van 0,4 Mton CO2/jaar voor een periode van vijftien jaar. Het uitvoeren van het Masterplan Agroforestry (25.000 ha) resulteert in een jaarlijkse vastlegging van ongeveer 0,1 Mton CO2/jaar.