Search

This compilation covers emergency medical management lessons from the February 6th Kahramanmaraş earthquakes. The objective is to review relevant literature on emergency services patient management, focusing on Koenig’s 1996 Simple Triage and Rapid Treatment (START) and Secondary Assessment of Victim Endpoint (SAVE) frameworks. Establishing a comprehensive seismic and mass casualty incident (MCI) protocol chain is the goal. The prehospital phase of seismic MCIs treats hypovolemia and gets patients to the nearest hospital. START-A plans to expedite emergency patient triage and pain management. The SAVE algorithm is crucial for the emergency patient secondary assessment. It advises using Glasgow Coma Scale, Mangled Extremity Severity Score, Burn Triage Score, and Safe Quake Score for admission, surgery, transfer, discharge, and outcomes. This compilation emphasizes the importance of using diagnostic tools like bedside blood gas analyzers and ultrasound devices during the assessment process, drawing from 6 February earthquake research. The findings create a solid framework for improving emergency medical response strategies, making them applicable in similar situations.

Amaç: Çalışmamızda dermatolojik şikayetlerle acil kliniğine başvuran hastaların demografik verilerinin tanımlanması, gerçek dermatolojik acil vakaların oranının belirlenmesi ve beck anksiete ve depresyon ölçekleri ile başvuru nedenlerinin psiko-sosyal zemininin ve acil servise acil olmayan hastaların başvuru gerekçelerinin tanımlanması amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Prospektif gözlemsel ve anket çalışma araştırma tek merkez olarak 3 aylık dönemde acil tıp kliniğine dermatolojik aciller nedeniyle başvuran 18 yaşından büyük hastalar dahil edilerek yapıldı. Çalışmada acil servise başvuran bu hastalar ilk tanı ve tedavileri acil tıp hekimleri tarafından yapıldıktan sonra dermatoloji uzmanına konsulte edildi. Hastaların demografik verileri, dermatolojik yaşam indeksi, beck anksiete ve depresyon ölçeği kayıt altına alındı. Bulgular: 200 hastanın ortalama yaşı 40,5 (16,39), 116’ sı (%58) kadındı. En sık başvuru grubunun şikayetleri 1 ay ve üzerinde (n=58, %29) idi. Gerçek dermatolojik hasta grubu tüm hastaların %29,5’ i idi. En sık başvuru nedeni hastaların durumlarının acil olduğunu düşünmeleri (%47,50) ve klinik tanıları en sık ürtiker (%24) idi. Hastalar dermatolojik yaşam kalite indeksine göre; 79’ unun (%39,5) orta derecede etkilendiği gözlendi. Beck anksiete puan ölçeğine göre tüm hastaların ortalama değeri 15,22 12,56’ idi. Beck depresyon sınıflamasına göre hastaların ortalaması 12,8 +8,9’ idi. Hastalar beck depresyon-anksiete ölçeği ve dermatolojik yaşam indeksine göre hafif ve orta-şiddetli olarak 2 gruba ayrıldığında her iki grup arasında cinsiyet, yaş, medeni durum, eğitim durumu, gelir düzeyi, şikayet başvuru süresi, başvuru sebebi arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmedi, sadece beck anksiete depresyon ölçeğine göre cinsiyet farklılıklarına göre istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (p=0,029). Sonuç: Çalışmamız acilden gelen hastaların kısa sürede dermatoloji hekimi tarafından değerlendirilmesi ile daha doğru tanı, hızlı tedavi imkanı sağlaması yanısıra gereksiz tıbbi yaklaşımların ve masrafların önlenmesinde fayda sağlamıştır. Hastaların acile başvurularında anksiyete düzeylerinin yüksek olmasının önemli bir faktör olduğu, bu nedenle bilinçlendirme çalışmalarının gerek sosyal medya gerek hastane temelli çalışmalarla bu noktaya değinilerek artırılması sık başvurunun önlenmesinde fayda sağlayacaktır kanaatindeyiz.