Search

ÖZETARKA EKSTREMİTE UZUN KEMİK KIRIĞI TESPİT EDİLEN KÖPEKLERİN TANI VE SAĞALTIM SONUÇLARININ RETROSPEKTİF OLARAK DEĞERLENDİRİLMESİAmaç: Bu tezin amacı OMÜ Veteriner Fakültesi Kliniklerinde 10 yıllık süre zarfında (2007-2016) tespit edilen köpek femur ve tibia-fibula kırıklarının ırk, yaş, cinsiyet ve kırık tipi açısından yüzdesel dağılımının belirlenmesi ve uygulanan sağaltım yöntemi ile bu yöntemin başarı ve komplikasyonlarının detaylı olarak sunulmasıdır. Materyal ve Metot: Çalışma retrospektif olup, on yıllık süre zarfında (2007-2016) OMÜ Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kliniğine getirilen ve arka ekstremite uzun kemik kırığı tanısı konulan köpeklerin preoperatif (ırk, yaş, cinsiyet, vücut ağırlığı, kırık nedeni, kırık tipi ve lokalizasyonu), intraoperatif ve postoperatif bulguları Cerrahi Anabilim Dalı hasta kayıt dosyaları taranarak kaydedildi. Bulgular: Yapılan taramalar sonucunda kriterleri sağlayan 228 köpeğin kayıtları detaylı olarak çıkarıldı. Bu köpeklerden 128'i erkek, 101'i dişiydi. Olguların 138'inde femur, 98'inde tibia, 8 olguda ise hem tibia hem de femur kırığı tespit edildi. Ağırlıklarına göre yapılan ortopedik sağaltım yönünden değerlendirme yapıldığında 1-10kg arası köpeklerde ençok bandaj ve intramedüller pin (IM), 10-20 ve 20-30 kg arasındakilere ençok IM ve semi sirküler eksternal fiksatör (SESF), 30-40kg olanlara SESF ve plak, 50-60kg arası olan 2 köpeğe ise SESF uygulandığı tespit edildi. Uygulanan materyallerin ortalama çıkarılma günleri sırasıyla IM ve plakda 118 gün, plakda 94,14 gün, tei-in'de (bağlamalı intramedüller pin) 74,6 gün, hibrit eksternal fiksatörde 75,4 gün, SESF'de 73,12 gün, IM'de ise 68,7 gün olarak belirlendi. Toplama bakıldığında femur ve tibianın osteosentezinde en çok SESF kullanıldığı belirlendi.Sonuç: Yapılan bu genel değerlendirme ile on yıllık süre zarfında hastanemize getirilen hastaların arka ekstremite uzun kemik kırıklarının sayısı ve yüzde dağılımı ortaya kondu. Ortopedik tedavi yöntemlerinin kırık iyileşme sonucunu nasıl etkilediği hakkında genel bir değerlendirme yapılarak gelecekte yapılacak operasyonlar için bir kriter oluşturma imkanı sağladı.Anahtar Kelimeler: Femur; Köpek; Ortopedi; Osteosentez; TibiaMustafa KANAT, Yüksek Lisans TeziOndokuz Mayıs Üniversitesi-Samsun, Haziran-2018 ABSTRACTRETROSPECTIVE EVALUATION OF THE DIAGNOSIS AND TREATMENT RESULTS OF HINDLIMB LONG BONE FRACTURES OF THE DOGSAim: The aim of this thesis is to explain the success and complications of femur and tibia-fibula fractures according to the distribution of breed, age, sex, and fracture types of dogs that were brought to the clinics of OMU Faculty of Veterinary Medicine, Department of Surgery in a span of 10 years (2007-2016).Material and Method: In this retrospective study, preoperative (breed, age, sex, bodyweight, cause, type and localization of fracture), intraoperative and postoperative data of dogs that were brought to the Surgery Department and diagnosed with hindlimb long bone fractures scanned and recorded.Results: According to the scan, 228 dogs that met the criteria were recorded. 128 of the dogs were male and 101 were. 138 of the cases had femoral, 98 had tibial and 8 had both femoral and tibial fractures. In terms of orthopaedic treatment according to body weight, splints and intramedullary pins (IM) were mostly used for dogs between 1-10 kgs, semicircular external skeletal fixators (SESF) and IM for 20-30 kgs, SESF and bone plates for 30-40 kgs and SESF for the 2 dogs between 50-60 kgs. Average removal time for implants were 118 days, 94.4 days, 74.6 days, 75.4 days, 73.12 days, 68.7 days for IM and plate, plate, tie-in intramedulary pin, hybrid external fixator, SESF and IM. Average removal time for implants were 118 days for IM and plate, 94.4 days for plate, 74.6 days for tie-in, 75.4 days for hybrid external fixator, 73.12 for SESF and 68.7 days for IM. The most common implant used for femur and tibia osteosynthesis was SESF.Conclusion: With this general evaluation, for a ten year period, the number and rates of hindlimb long bone fractures were determined. The general evaluation of fracture healing outcomes according to their treatment modalities provided a criteria for future treatments.Keywords: Dog; femur; orthopaedics; osteosynthesis; tibia Mustafa KANAT, Master ThesisOndokuz Mayıs University-Samsun, June-2018 63

Bu çalışmada, Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Büyük Hayvan Kliniğine 01.07.2014 – 01.11.2015 tarihleri arasında kırık şikayeti ile getirilen sığırlarda kırıkların oluşum nedenleri, dağılımı, radyolojik bulguları,sağaltım yöntemleri ve sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı.Materyali, toplam 306 sığırdan kırık şikâyeti ile getirilen 63 sığır(%22,90) oluşturdu. Sığırların ırk dağılımı 38 (%60,31) Holstein, 18 (%28,57) Simental 4 (% 6,34) Montafon, ve 3 (%4,76) Doğu Anadolu Kırmızısı şeklinde idi. Hayvanlardan 36 (%57,14)'si erkek, 27 (%42,85) si dişi idi. Yaşları 1 gün – 6 yaş arasında değişti.Rutin klinik ve radyolojik muayeneler gerçekleştirildi. Kırıklar etiyolojik olarak incelendiğin 27 (%42,85) kırık olgusunun doğuma müdahale esnasında, 36 (%57,15)'sının travmaya bağlı şekillendiği saptandı.Yerleşim yeri yönünden kırıklar değerlendirildiğinde en fazla metakarpus (18 %28,57) kırıklarına rastlandı. Bunu, radius ulna (15 %23,81), femur (15 %23,81), metatarsus (5 %7,93), tibia ( 4 %6,35), humerus ( 4 %6,35), coxae (1 %1,58) ve radius ulna metakarpus (1 %1,58) kırıkları izledi. Kırık olgularının 61'i unilateral, 2'si bilateral (metakarpus) olduğu tespit edildi. Kırıkların 9'u (%14,28) açık, 54 (%85,7) tanesi kapalı kırık olduğu tespit edildiSığırların 41 (%65,08) adedine konservatif sağaltım, 22 (%34,92) adedine operatif sağaltım uygulandı. Vakalardan 29 (%46,03)'u tamamen düzeldi, 21 (%33,33)'i değişik derecelerde topal kaldı, 6 (%9,52)'sı çeşitli nedenlerle öldü, 5 (%7,93)'i tedaviyi reddetti, 2 (%3,17)'si kesime sevk edildi.Sonuç olarak, kliniğe getirilen hasta sığırlar içerisinde kırık olgularının oranının dikkat çekici düzeyde olduğu ve bunların büyük bir kısmını buzağıdan oluştuğu belirlenmiştir Oluşan kırıkların önemli bir kısmının bilinçsiz şekilde doğuma yardım sırasında şekillendiği, buzağıların büyüklerden ayrı tutulması gerektiği kanısına varıldı.Anahtar kelimeler: Sığır, kırık, tedavi In this study was to evaluate the etiology, incidence, classification, radiological findings, treatment and healing results of fractures in cattle referred to the Clinic of the Surgery, Adnan Menderes University Faculty of Veterinary Medicine between 01.07.2014 – 01.11.2015. The material of this study comprises 63 (%20, 90) fractured cattle out of 306 [38 (%60,31) Holstein, 18 (%28,57) Simmental, 4 (% 6,34) Montafon and 3 (%4,76) Eastern Anatolia Reddish]; 36 (%57,14) male, 27 (%42,85)female; aged 1 day – 6 years. Routine clinical and radiological examinations of calves were performed. Evaluation of the etiology revealed that fractures of 27 (%42,85) cattle had occurred during parturition due to forced and wrong applied aiding, while fractures of the remaining 36 (%57,15) cases were acquired after trauma in post partal period. Localization of the fractures were mostly encountered on the metacarpus (18 %28,57) followed by radius ulna (15 %23,81), femur (15 %23,81), metatarsus (5 %7,93),tibia (4 %6,35) humerus (4 %6,35), radius ulna metacarpus (1, %1,58) and coxae (1 %1,58)..Two of the fractures (metacarpus) were bilateral; the others (61) were unilateral. Nine of fractures (%14,28) were open, and 54 (%85,7) were close. Cattle were treated conservatively with a cast and plaster bandage 41 (%65,08) and/or operation 22 (%34,92). Follow-up showed that 29 (%46,03) cases healed, 21 (%33,33) cases were lame, 6 (%9,52) cases died, 5 (%7,93) cases refused treament and 2 (%3,17) send slaughterhouse.As a result, it was concluded that there was higher incidence of fractured calves brought to our clinic and, assistance during parturition, especially correct application of forced extraction, as well as separation of the newborns for the certain time from the adults has great relevance. Keywords: Cattle, fracture, treatment 89

Bu çalışmada, diğer eksternal fikzasyon yöntemlerine kıyasla daha ucuz ve kolay uygulanabilir olan akrilik pin eksternal fikzasyon (APEF) sisteminin, neonatal buzağıların metapodial kırıklarında, kırık iyileşmesi üzerinde ne derece etkili olduğunun ortaya konulması amaçlandı. Çalışmada MAKÜ Cerrahi Kliniğine getirilen ve metakarpus kırığı tespit edilen 6 neonatal buzağı kullanıldı. Olgulara, düşük devirli matkap yardımıyla tip II (full-pin) konfigürasyonunda transkortikal pinler (2-4 mm, vidasız) yerleştirilerek kapalı redüksiyon uygulandı. Bölgenin lateral ve medialinden çıkan pin uçlarına bir sütun halinde 2 adet plastik tüp (4 cm) geçirildi. Tüpler bükülebilir olduğu için, işlem sırasında pinlerin çıkış doğrultularına herhangi bir düzeltme kuvveti uygulanmadı. Plastik tüpten oluşturulan sütunlar ile deri arasındaki uzaklığın 2 cm olmasına özen gösterildi. Tüplerin içi akril ile doldurulmadan önce, polimerizasyon süresince fragmentler arası stabiliteyi garanti altına almak için, proksimal ve distal fragmentlerden geçen birer fikzasyon pini plastik kelepçe ile sıkıştırıldı. Dipleri kapatılan tüplerin içi soğuk akril ile dolduruldu ve sertleşerek birer sütun halini alması beklendi. Postoperatif 10 gün boyunca günlük pin dibi pansumanı ve IM antibiyotik tedavisi uygulandı. Olguların kırık iyileşmesi, postoperatif 10, 20, 40 ve 80. günlerde `yürüme-ağırlık yüklenebilme` `radyografik iyileşme` ve `pin dibi enfeksiyon` skorlamaları ile değerlendirildi. Postoperatif 10. günde desteksiz yürüyebilen olguların, 40. günde normal yürüyebildikleri ve ilgili ekstremitelerine basabildikleri dikkat çekti. Olguların tümünde 40. günde radyolojik olarak kırık iyileşmesi izlendi ve sistem uzaklaştırıldı. Postoperatif 20. gün kontrollerinde hiçbir olguda pin dibi enfeksiyonu izlenmedi. Sonuç olarak, APEF sisteminin neonatal buzağılarda metapodial kırıkların tedavisinde alternatif bir teknik olabileceği düşünüldü. In this study, it was aimed to present the effectiveness of acrylic pin external fixation (APEF) system, which is cheaper and easy to apply compared to other external fixation methods, in fracture healing of newborn calves' metapodial fractures. Six newborn calves brought to MAKU Surgery Clinic and had metacarpal fracture were used. Closed reduction was applied with transcortical pins (2-4 mm, nonthreaded) placed by a low-speed drill in type-II (full-pin) configuration. Two plastic tubes (4 cm) were passed into lateral and medial pin ends in columnar form. As the plastic tubes were flexible, any adjustment power was provided to the exit direction of the pins. Care was taken to adjust the distance between skin and plastic tube columns to be 2 cm. Before the tubes were filled with acrylic material, to ensure the stability between fracture fragments, fixation pins passing through the proximal and distal fragments were tightened with plastic handcuffs. The lumen of the plastic tubes was filled with cold acryl after each tip was closed and waited for hardening to take the form of a real column. Daily pin tract dressing and IM antibiotherapy was applied for 10 days. Fracture healing was monitored by scoring `walking-weight bearing` `radiographic healing` and `pin tract infections` in postoperative days 10, 20, 40 and 80. Calves were able to walk without support at postoperative day 10 and able to bear weight and walk normally at day 40. In all cases, radiological fracture healing was observed on day 40 and APEF system was removed. At day 20 controls, pin track infection was observed in any case. As a result, APEF system was thought to be an alternative technique in the treatment of metapodial fractures of newborn calves. 58

Bu çalışma, yeni doğan buzağılarda metakarpal kemik kırığı sonucunda meydana gelen damar hasarlarının Urografin ile belirlenmesi ve damar hasarının kırık iyileşmesi üzerine etkisinin araştırılmasına ışık tutması amacıyla yapıldı. Çalışmaya Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Kliniğine getirilen, yeni doğmuş metakarpal kemik kırığı şüpheli 7 buzağı dâhil edildi. Buzağıların anamnez bilgileri alındıktan sonra radyografik görüntülerle metakarpal kemik kırığı tanısı konulan buzağılara, a. (arteria) radialis'ten arteriyografi işlemi perkutan iğne yöntemi ile uygulandı. Damar hasarı bulunmayan ve kontrast madde geçişinin görüldüğü 5 vakada bandaj uygulaması ve düzenli takip protokolleri sonucunda 30. günde kırık iyileşmesinin sağlandığı, kontrast madde geçişinin kısmi olarak gerçekleştiği 1 vakada ise bandaj uygulamaları sonucunda kırık iyileşmesinin 40. gün sağlandığı görüldü. Damar yapısında kopma meydana gelen 1 vakada ise; kontrast madde geçişinin hiç olmadığı görülmüş olup, vakanın ilgili bacağı ampüte edildi. Sonuç olarak; kontrast madde ile yapılan arteriyografi işleminin sağaltım seçeneklerinin belirlenmesinde etkili bir tanı yöntemi olabileceği kanısına varıldı. This study was conducted to determine vascular damage with urography occurring in the new-born calves as a result of metacarpal bone fractures and to shed light on the exploration of the effects in fracture healing in terms of vascular damage. 7 new-born metacarpal bone fracture suspected calves were included into the study which were brought to Mehmet Akif Ersoy University surgery clinic. After patient history was taken arteriography process was applied with percutaneous needle method from radial artery to calves whom were diagnosed having metacarpal bone fracturte by radiographic image. It was seen that in 5 cases without vascular damage and with complete contrast material passage along with bandage application and regular follow protocols fracture healing was observed in 30 days. On the other hand it was seen that in one case with partial material passage fracture healing was observed in 40 days with bandage application. Also it was seen that in one case with vascular rupture there was no material passage, as a result of this the calf's related leg was amputated. As a result it was concluded that arteriography with contrast material can be an effective diagnostic method in terms of determination of options of treatment methods. 61

Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kliniği'ne getirilen, klinik ve radyografik muayeneler sonucu ön veya arka ekstremitelerindeki uzun kemiklerde (radius ve ulna, femur, tibia) kırığı bulunan değişik ırk, yaş, cinsiyet ve vücut ağırlığına sahip 20 adet köpek üzerinde gerçekleştirilen bu çalışmada kırık sağaltımı için dinamik kompresyon plağı (DCP) ve sınırlı temaslı dinamik kompresyon plağı (LC-DCP) kullanıldı. Olguların klinik ve radyografik değerlendirmelerine göre iki farklı plak tipi karşılaştırıldı. Çalışma materyalini 20 köpekte tespit edilen 11'i tibia, 6'sı femur ve 5'i antebrachium olmak üzere toplamda 22 kırık oluşturdu. Toplamda sağaltım için 11 adet DCP, 11 adet LC-DCP uygulandı. Olgular 1., 2., 4., 6., 8., 10., 12. ve 16. haftalarda klinik ve radyografik açıdan tekrar değerlendirildi.Sonuç olarak, kırık iyileşmesinin LC-DCP uygulanan grupta daha erken gerçekleştiği tespit edildi. Fakat süreden bağımsız olarak bakıldığında fonksiyonel tam iyileşme açısından DCP ve LC-DCP arasında anlamlı bir fark tespit edilmedi. This study was performed on 20 dogs with long bone fractures in the thoracic or pelvic limbs (radius and ulna, femur, tibia) at different breed, gender and weight whom was brought to the Surgery Clinic of Adnan Menderes University, Faculty Veterinary Medicine. Dynamic compression plate and limited contact dynamic compression plate was used for the treatment of fractures in this study. These two treatment groups were compared according to their clinical and radiographic evaluation and results. The study material occurred from 11 tibia fractures, 6 femur fractures and 5 antebrachium fractures. Totally, 11 DCP and 11 LC-DCP was used for the treatment. The patients were re-evaluated clinically and radiographically in 1., 2., 4., 6., 8., 10., 12. and 16. weeks.Consequently, fracture healing has taken place earlier in the LC-DCP group. But when evaluated the functional healing regardless of time, there was no significant difference between DCP and LC-DCP. 114

Bu çalışmada, köpeklerde uzun kemik kırıklarının ''Kilitli Küntscher'' çivisi ilesağaltımının klinik ve radyografik bulgular ışığında değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Çalışma materyalini Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi CerrahiAnabilim Dalı Kliniği'ne getirilen femur ve tibia'da diafizer kırık teşhisi konulan değişik ırk,yaş ve cinsiyette toplam 16 adet köpek oluşturdu.Olgular, atropin sülfat'ın 0.045 mg/kg s.c.(subkutan) ve ksilazin hidroklorid' in 1-2mg/kg i.m. (intramuskuler) enjeksiyonu ile premedikasyonu yapıldıktan sonra isoflorananestezisi ile genel anesteziye alındı. Olgulardaki Kilitli Küntscher çivisi ve kilitleyici kortikalvidalar radyografi üzerinde ölçüm yapılarak belirlendi.Köpeklerde opere edilecek ekstremite, rutin asepsi-antisepsi kuralları dahilindehazırlandı. Açık ve enfekte kırıklarda bölge antiseptikli ve antibiyotikli solüsyonlar iletemizlendi. Uygun operasyon yatırma işleminden sonra femur kırığı olguları kraniolateralyönde, tibia kırığı olguları corpus tibia'nın mediali üzerinden ensize edildi. Deri altı bağ doku vefascia ensizyon edildikten sonra femur ve tibia'da yer alan anatomik öneme sahip kaslar disekeedildi. Kırık hattı ortaya çıkarıldı. Olgularda retrograd yöntemle çivileme işlemi yapıldı. Çivilermedullaya kortikal vidalarla tutturuldu. Kaslar, deri altı bağ doku, fascia ve deri şirurjikalyönteme uygun kapatıldı.Olguların klinik operasyon sonrası 1, 2, 3, 4. haftalardaki radyografik muayene vetopallık skorlarının alınmasına özen gösterildi. Bir numaralı olgunun radyografikmuayenesinde yetersiz operasyon sonrası bakım sonucu post operatif 7. günden sonra taşkınkallus artışı gözlemlendi ve topallık skoru 4 düzeyindeydi. Olgu no 7' de operasyonesnasında çivi medulladan geçtikten sonra kırıldı ve post operatif 7. günde topallık skoru 1düzeyindeydi. Olgu no 11' de operasyon esnasında uygulanan kortikal vidalar distalfragmentte yer alan çivinin distal deliklerin yanından geçmişti ve topallık skoru 1düzeyindeydi. Olgu no 5' te post operatif 15. günden sonra çivi distal bölümünden kırıldı vetopallık skoru 1 düzeyindeydi. Olgu no 13' te post operatif 1. günde kallus oluşumu başladı vetopallık skoru 2 düzeyindeyken, post operatif 21. günde kırık çizgisi kapanmaya başladı vetopallık skoru 1 düzeyinde; post operatif 30. günden sonra ise kallus düzgün yayılımlı vetopallık skoru 1 düzeyindeydi.Sonuç olarak klinik ve radyografik bulgular ışığında Kilitli Küntscher çivisi mevcutsağaltım yöntemlerinden daha çok avantaja sahip olduğu için köpeklerin uzun kemikkırıklarında kullanılabiceği kanısına varıldı.Anahtar Kelimeler: Femur, tibia, köpek, kırık, Kilitli Küntscher çivisi In the present study the aim was to evaluate the clinical and radiographical results oflocked Kuntscher pin therapy of long bone fractures.The animal material of the study constituted a total of 16 dogs, from various breed,age and of both sexes, with a diagnosis of diaphiser fracture of femur and tibia.All cases were pre-medicated with xylazine-hydrochloride at a deserate of 0.045 mg/kg s.c. (subcutaneous) and then were under general ansthesia within isoflurane LockedKuntscher nail and locked cortical allografts were determined by use of calculations onradiagraphs.In enrolled dogs the extremity that should be operated, were prepared by use ofasepsia-antisepsia regulations. In open and infected fractures, the lesional area was clippedwithin antiseptic and antibacterial solutions. Following lateral surgical approach on was used,expotion of femur and tibia fracture lines, encision were performed on cranio-lateral andmedial side of corpus tibia, respectively. Incision of subcutaneous connective tissue andfascia, were followed by dissection of significant muscle groups located on the femur andtibia. Interlocking nail was placed in retrograde direction in all cases. Interlocking nails wereplaced to the medulla via cortical allografts. Muscle, subcutaneous connective tissue, fasciaand skin were surgically closed by appropriate method.Following clinical operation of dogs, radiographical examination and lameness scoreswere recoided from weeks 1 to 4. In case 1 radiological examination revealed callus tissuedensity on post op day 7, due to insufficient post operative management and lameness scorewas 4. In case 7, during intra-operative application, nail was broken after protruding medullaand lameness score was 1. In case 11 intraoperative cortical nails were passed through nail'sdistal hole located at distal fragments and lameness score was 1. In case 5, nail was broken indistal part following 15 days post-operatively and lameness score was 1 on post-op 15 days.In case 13 following operation callus formation was evident on day 1 and lameness score was2, where as on post-op day 21 fracture line was nearly closing and lameness score was 1, andon day 30 post-op callus was normally distributed and lameness score was 1. 79

Dünyada olduğu gibi ülkemizde de kedi, köpek gibi hayvanlar (pet hayvanlar) insanların günlük yaşantısının bir parçası olmuş ve sayılan da buna bağlı olarak artmıştır. Bu hayvanlarda çeşitli nedenlerle oluşan ekstremite kırıklarının sağaltımında şimdiye kadar farklı teknikler kullanılmıştır. Sunulan bu çalışmada köpeklerin ekstremite kırıklarının tespitinde manda boynuzundan hazırlanan plakaların destek plakası olarak kullanılması amaçlanmıştır. Çalışmamızda değişik yaş, ırk, ağırlık ve cinsiyette 23 tanesi deneysel, 8 klinik olgu olmak üzere 31 köpek kullanıldı. Deneysel çalışmalarımızda 5 ana husus incelenmiş ve bulguların değerlendirilmesi yapılmıştır. Bu ana hususlar; 1) Plakaların sterilizasyonu: Plakalar antiseptik solüsyonu (zefiran) içinde yarım saat bekletilip, takiben etüvde ve otoklavda olmak üzere iki yöntemle sterilizasyon gerçekleştirildi. Sterilizasyon yöntemine bağlı herhangi bir komplikasyon gözlenmedi. 2) Boynuz plakaların kırık iyileşmesini engelleyecek bir reaksiyon oluşturup oluşturmadığı incelendi. Bu amaçla 3 deney köpeğinin m. biceps femoris ve m. vastus lateralis kasları arasına birer adet plaka yerleştirildi. Bir deney köpeğinin os femorisi üzerine plaka 3 adet kortikal metal vida ile tespit edildi. 2 mm uzunluğundaki mini bir plaka ise os frontale üzerine yerleştirildi. Sırayla bir olguda 20. günde, bir olguda 40. günde, bir olguda 60. günde, bir olguda 90. günde ve bir olguda ise 14. ayda yangısel reaksiyonun histopatolojik incelemesi yapıldı. Bu arada plaklardaki fiziksel değişiklikler kaydedildi, implant uygulanan iyileşme bölgesinde makroskopik olarak fibrökartilaj yapı gözlendi. Histopatolojik muayenede 20. ve 40. günlerde plaka ile kas dokusu arasında kapillar damarlardan zengin gevşek bir bağdoku şekillenmişti. 60. günde periostta fibröz bağdoku görünümünde bir reaksiyon görüldü. 90. günde kas doku ile periost arasında içinde mononüklear hücrelerin bulunduğu granülasyon dokusu tabiatında bir dokunun varlığı dikkati çekti. 14. ayda ise asellüler fibröz bir bağ dokunun şekillendiği görüldü. Boynuzdan hazırlanan plakanın allerjik bir reaksiyon oluşturup oluşturmadığı hematolojik muayene yapılarak incelendi. Bu amaçla 8 deney köpeğinin femur kas grupları arasına plakalar yerleştirildi, preoperatif 1 saat önce, postoperatif 1. gün, 15. gün ve 20. günlerde kan alınarak formül lokositer muayene yapıldı. Formül lokositer muayenelerde eozinofil miktarında dikkati çeken bir artış saptanmadı. 3) Plakalardaki fiziksel değişimler incelendi. Plakaların en ve kalınlıklarının 1-2 mm kadar arttığı görüldü. Ancak plakalarda herhangi bir kırılma, ayrılma, çatlama, rezorbe olma ve aşınma gibi fiziksel değişimler gözlenmedi. 4) Boynuz plakaların biyomekanik testleri yapıldı. Testler sonucunda plakaların diğer semirijid materyaller kadar dayanıklı olduğu rapor edildi. 5) plakaların kırık immobilizasyonunda bir destek plakası gibi görev yapıp yapmayacağı incelendi. Bu amaçla 8 tanesi deneysel, 8 tanesi klinik olgu olmak üzere 16 köpekte ekstremite kırıklarında tespit materyali olarak uygulandı. Olguların postoperatif klinik ve radyolojik bulguları 15., 30., 60., 90., 120. günlerde yapıldı. Klinik bulgu olarak 16 köpekten 15 tanesinin tamamen iyileştiği gözlendi. Radyolojik olarak 6 ve 8 nolu deneysel olgularda 90. ve 60. günlerde distaldeki vidaların düşmüş oldukları saptandı. 5 nolu klinik olguda angulasyon tablosu ve yaygın kallus oluşumu gözlendi. Yapılan deneysel ve klinik çalışmalarımızın sonuçlarına dayanarak boynuz plakaların 1 5 kilograma kadar olan köpeklerde immobilizasyonu yeterince sağlayabileceği kanısına varılmıştır.Anahtar kelimeler: Plakalar, Manda boynuzu plakalar, Kırıklar, Osteosentez, Kırık fikzasyonu, Köpekler SUMMARY The Experimental and Clinical Studies, on the Using of Plate Made of Horn at Fracture Healing Pet animals companion animals, area important part of daily life of human both in world and in our country based on the positive relation with human the number of pet animals were increased by years. Until now, ekstremite fractures seen in dogs occured by different causes were treated with different kinds of surgical techniques. In this study it was aimed to use plate made of buffalo horn in order to support extremite fractures in dogs. In our study, at differens age, breed, weight and sexes 23 experimental and 8 clinical cases totally 31 dogs were used as research materials. In experimental studies five basic concepts were investigated and findings were evaluated. 1) Sterilization of plate : All plate were soaked into antiseptique solution (zefiran) for 30 minutes, then two types of sterilization were performed in drying - out cupboard and autoclave. It was not observed any complications due to sterilization techniques. 2) It was investigated whether or not horn plates can cause any reaction to prevent healing of fracture. For this purpose a horn plate were placed between m. biceps femoris and m. vastus lateralis in three dogs. In an experimental dogs a plate were fixed on os femoris by 3 cortical metal screws. 2mm length mini plate was also implanted on os frontale. Later, histopathological examinations of inflamations were performed on the 20th, 40th, 60th, 90th days and fourteenth month at one sample each time. Physical changes on plates were recorded. In the healing places where plate implanted, fibrocartilage structures wereobserved, macroscopically. Histopathologically in the twentieth and fourthieth days it was observed a loose connective tissue rich in capillar vessels between the plate and muscle tissue. In the 60th days, it was observed a reaction on periostik like fibrous tissue. In 90th day the existences as of granulation tissue containing mononuclear cells between muscle tissue and periost, were noticed. Finally in the fourteenth month an acellular fibrouse tissue formation was observed. Possible allergical reaction because of horn plate were tried to dedect hematologically. For this purpose, plates were placed into muscle groups of femur in 8 dogs. Blood samples were taken it one hour before the operation and one, 15 and 20 days after the operation. Leucocyte formula were determined. There were no significant changes in eosinophile number. 3) The physical changes on plates were investigated. The widht and thickness of plates were increased about 1-2 mm. But there were no physical changes on plates such as fracture dispatch, fissure, resorbsion of plate 4) The biomechanical tests were done on horn plates. It was reported after these tests that plates were strong as well as the other semirigid materials. 5) Investigations were conducted on the horn plates for the fracture immobilisation as a support plate. For this aim 8 experimental and 8 clinical, extremite fracture cases, total 16, were studied. The postoperative clinical and radiological examinations of cases were done on the 15th, 30th, 60th, 90th, 120th days. Clinically, 15 dogs out of 16 were completely healed. Radiologically, it was found that on the 60th and 90th days the distal screws were dropped in the experimental cases 6 and 8. It was also observed angulation and spreaded callus formation at clinical cases 5. It was concluded after all our experimental and clinical studies that horn plates could be used safely for the extremite fracture immobilization in dogs weighed to 15kg. Key Words: Plates, Water Buffalo Horn Plates, Fractures, Osteosynthesis, Fracture Fixation, Dogs 80