Search

YÖK Tez ID: 510757 Sunulan çalışmada, kedi ve köpeklerin ekstremitelerindeki uzun kemik kırıklarında, minimal invaziv plak osteosentezi (MİPO) ile tedavinin, radyolojik ve yürüme-ağırlık yüklenebilme ölçütleri rehberliğinde değerlendirilmesi amaçlandı. Bu amaçla, kliniğimize ekstremitelerindeki uzun kemik kırıkları şikâyeti ile getirilen 6 köpek (2 diyafizer tibia, 3 diyafizer radius, 1 diyafizer antebrachium kırığı) ve 1 kedi (diyafizer femur kırığı) kullanıldı. Butorfanol-propofol-sevofluran protokolü ile genel anesteziye alınan vakalarda, kapalı redüksiyon ile kırık uçları karşı karşıya getirildikten sonra, aseptik koşullarda oluşturulan epiperiostal tünelden ilerletilen kilitli plak, ilgili kemiğe vidalanarak yerleştirildi. Plağın ilerletildiği tünelin proksimal ve distal deri açıklıkları emilebilir sentetik bir dikiş materyali ile kapatıldı. Vakaların tümünde 5 gün süre ile IM yoldan antibiyoterapi uygulandı. Kırık iyileşmesi postoperatif 0 (anesteziden çıkan hastanın ayağa kalktığı an), 7, 14, 30 ve 45. günlerde radyografik muayene ile yürüme ve ağırlık yüklenebilme skorlamaları yapılarak değerlendirildi. Vakaların hiç birisinde operasyon bölgesinde enfeksiyon veya vidaların gevşeyerek plak stabilizasyonunun ortadan kalkması gibi bir komplikasyon ile karşılaşılmadı. Hastaların anesteziden uyandıktan itibaren destek almadan ayağa kalkabildikleri ve ağırlık yüklenebildikleri izlendi. Ondördüncü gün kontrollerinden itibaren tüm vakaların sağlıklı bir şekilde yürüyebildiği gözlendi. Yedi vaka için ortalama radyografik kaynama süresinin 47.42 (±4.98) gün olduğu tespit edildi. Sonuç olarak MİPO tekniğinin, kedi ve köpeklerin uzun kemiklerinde oluşan diyafizer kırıkların tedavisinde, geleneksel plak ile osteosentez yöntemlerine alternatif olabileceği düşünüldü. In this study, it was aimed to evaluate the treatment of long bone fractures in extremities of cats and dogs by minimally invasive plate osteosynthesis (MIPO), guided by radiological and walking-weight bearing criteria. For this purpose, 6 dogs (2 diaphyseal tibia, 3 diaphyseal radius and 1 diaphyseal antebrachium fractures) and 1 cat (diaphyseal femur fracture) brought to our clinic with complaints of long bone fractures in their extremities were used. After general anesthesia with butorphanol-propofol-sevoflurane protocol, the fragments were confronted with closed reduction, and a locked compression plate was placed epiperiostally via the created tunnel in aseptic conditions. The proximal and distal skin openings of the epiperiostal tunnel through which the plate was advanced were closed with an absorbable synthetic suture material. All cases were treated with IM antibiotics for 5 days. Fracture healing was assessed postoperatively at 0 (the time when the animal was recovered from anaesthesia and reaced in standing position), 7, 14, 30 and 45 days by radiographic examination and walking-weight bearing scales. In none of the cases, there was no complications such as infection in operation area or disrupted plate stabilization due to screw loosening. It has been observed that all patients can stand and load weight without receiving support from the time of anesthesia recovery. From the controls made on the 14th day, it was observed that all the cases could walk in healthy steps. The average time for radiographic union of 7 cases were found to be 47.42 (±4.98) days. As a result, MIPO technique was considered to be an alternative to traditional plate osteosynthesis methods in the treatment of diaphyseal fractures in long bones of cats and dogs.

Köpeklerde sıklıkla karşılaşılan uzun kemik kırıklarının sağaltımı amacıyla uygulanan tekniklerin ve uygulama yöntemlerinin kemik iyileşmesine katkısı, geçmişten günümüze birçok çalışmaya konu olmuştur. Son yıllarda daha çok amaçlanan biyolojik iyileşmenin sağlanması için uygulanan teknikler arasından minimal invaziv plak osteosentezi önemli bir yer tutmaktadır.Bu çalışmada, köpeklerde karşılaşılan uzun kemik kırıklarının sağaltımı amacıyla uygulanan minimal invaziv plak osteosentezi ve biyolojik iyileşmenin, iyileşme sürecine ve fonksiyon geri kazanımına etkisinin gözlenmesi amaçlanmıştır.Bu çalışma, Mayıs 2017 - Mayıs 2018 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi Cerrahi Kliniğine getirilen, klinik ve radyolojik muayeneleri sonrasında uzun kemik kırığı olduğu belirlenen farklı ırk, yaş ve cinsiyetteki 10 köpekte gerçekleştirilmiştir.10 olgunun, 6'sında radius - ulna, 4'ünde tibia kırığı tesbit edildi ve operasyonları gerçekleştirildi. Olgulara operasyon sonrası dönemde 10 gün süre ile Robert – Jones bandaj uygulandı ve 1., 10., 30., 45. ve 60. günlerde klinik ve radyografik muayenelerle ile iyileşme süreci gözlemlendi.Fonksiyonel değerlendirmede 10 olguda da çok iyi sonuç alınmıştır. The contribution of the techniques and methods to bone healing used for the treatment of long bone fractures frequently encountered in dogs has been the subject of many studies from past to present. In recent years, minimally invasive plate osteosynthesis has taken an important place amongst the techniques used for achieving targeted biological healing.The aim of this study was to observe the effect of minimally invasive plate osteosynthesis and biological healing on healing process and function recovery for the treatment of long bone fractures in dogs.This study was carried out in 10 dogs of different breeds, ages and sexes who were admitted to Ankara University Veterinary Faculty Animal Hospital Surgery Clinic between May 2017 and May 2018.Radius - ulna fractures was detected in 6, tibia fracture was detected in 4 of 10 cases and operations were performed. Postoperatively, the patients were treated with Robert – Jones bandage for 10 days and clinical and radiographic examinations were observed on the 1st, 10th, 30th, 45th and 60th days.Functional evaluation was very good in 10 cases. 80

Dünyada pet hayvan olarak beslenen kedi sayısındaki artış, veteriner hekimlerin de kedi kırıklarıyla daha sık karşı karşıya gelmesine neden olmuştur. Her ne kadar kedi uzun kemik kırıklarının tedavi prensipleri köpeklerdekine benzer ise de ortopedik teknikler açısından hastaya ve kırığa bağlı olmak üzere çeşitli farklılıklar mevcuttur.Bu çalışmada 58 kedide karşılaşılan 71 adet ekstremite uzun kemik kırığının değerlendirilmesi ve tedavi bulgularının paylaşılması amaçlanmıştır. Çalışmaya dahil edilen 58 kedide, arka bacak kırıklarının daha fazla görüldüğü, en sık kırılan kemiğin tibia olduğu ve bunu sırasıyla femur, humerus, antebrachium, radius ve ulna'nın izlediği belirlenmiştir. Olguların %51,72 sinin yüksekten düşme, %36,20 sinin çeşitli travmalara ve %12 sinin de trafik kazalarına bağlı olarak şekillendiği görülmüştür. Uygulanan sağaltım yöntemleri incelendiğinde 54 olguda intramedüller pin, 4 olguda plak ve 1 olguda plak ve pin, 4 olguda caput ve collum femoris rezeksiyonu, 4 olguda bandaj, 3 olguda eksternal fikzasyon ve daha önce opere edilmiş ve komplike olmuş açık enfekte antebrachium olgusunda da amputasyon uygulanmıştır. İki olgu hariç tüm olgularda fonksiyonel iyilişme sağlanmış ve hastalar bacaklarını kullamaya başlamışlardır. Kırık sağaltım yönteminin seçiminde en önemli kriter olarak ekonomik nedenlerin etkin olduğu belirlenmiş ve hasta sahiplerine sunulan alternatifler arasında fiyat uygunluğu sebebi ile büyük bölümünün intramedüller pin uygulamasını tercih ettiği ve plak kullanımını tercih etmedikleri belirlenmiştir. Sonuç olarak, kırık tipine her zaman en uygun sağaltım yöntemini seçmek ekonomik nedenlerden dolayı mümkün olmasa da, seçilen yöntemin doğru şekilde uygulanması ve birkaç yöntemin bir arada kullanılması (intramedüller pin, serklaj, bandaj) ile başarılı sonuçlar almanın mümkün olduğu kararına varılmıştır. Anahtar Kelimeler: Kedi, ekstremite, uzun kemik, kırık, tedavi The increase in the number of cats fed as pet animals in the world has caused veterinarians to face feline fractures more frequently. Although the principles of treatment of long bone fractures in cats are similar to those of dogs, there are several differences in orthopedic techniques depending on the patient and the fracture. In this study, it was aimed to evaluate 71 extremity long bone fractures encountered in 58 cats and to share the findings of treatment. In 58 cats used in the study, it was determined that the hind limb fractures were more common and the most common fractured bone was the tibia, followed by the femur, humerus, antebrachium, radius and ulna. According to cause of fractures, it was observed that 51.72% were falling from height, 36.20% were caused by various traumas and 12% by traffic accidents.When the treatment methods were evaluated, intramedullary pin was used in 54 cases, plate and screws in 4 cases, plate and pin combination in one case, caput and collum femoris resection in 4 cases, bandage in 4 cases, external fixation in 3 cases, and amputation in open infected antebrachium case which was previously operated and complicated. Functional improvement was achieved in all cases except two cases and the patients started to use their legs.The most important criteria in choosing the method of fracture treatment was determined as the economic constraints and most of the owners preferred intramedullary pin and did not prefer the use of plate.As a result, although it may not possible to choose the most appropriate treatment method for fracture type because of economic reasons it is decided that it is possible to get successful results by using the chosen method correctly and sometimes using a few methods together (intramedullary pin, cerclage, bandage).Key Words: Cat, extremity, long bone, fracture, treatment 55

Topallık veya iskelet-kas sistemi sakatlıkları, İngiliz yarış atlarında yaygın olarak görülen sağlık sorunudur. Tedavi maliyeti ve yarışlardan geri kalınan süre düşünüldüğünde, at yarışı endüstrisine ekonomik yönden büyük zarar verir. Buna ek olarak, özellikle iki yaşındaki yarış atlarında ortaya çıkan sakatlıklar hayvan refahı yönüyle değerlendirildiğinde endişe vericidir. Yarış kariyerinin sonlanmasıyla sonuçlanan birçok İskelet-kas sakatlığı, kronik olarak devam eden bir sorunun ani bir şekilde ortaya çıkması şeklinde görülür. Çoğu klinik lezyonun tek travmadan kaynaklanmadığı, ancak tekrarlayan mikro travmalar sonucunda dejeneratif süreçlere bağlı ortaya çıktığı yapılan çalışmalarla kanıtlanmıştır.Tez çalışmasının amacı, Türkiye'de İngiliz yarış atlarında görülen metakarpal kemik lezyonlarının görülme sıklığının belirlenmesi ve şekillenen lezyonların pistlerin koşu yönleri ile ilişkisinin araştırılmasıdır. At yarışı sektöründe genç yarış atlarının yarış koşacak düzeye gelebilmesi için maddi ve manevi ciddi bir emek harcanmaktadır. Bununla birlikte yarış koşmak amacıyla sahaya getirilen genç atların büyük bölümünde antrenmanlara başladıktan sonra şekillenen iskelet kas sistemi hastalıkları, yarışlara hazırlık sürecini sekteye uğratmakta ve sektöre zarar vermektedir. Bu süreci etkileyen sorunlarla ilgili Türkiye'de bilimsel anlamda yeteri kadar araştırma yapılmaması, gerek at hekimlerin gelişimini olumsuz yönde etkilemekte gerekse ortaya çıkan sorunların çözümlenmesiyle konusunda sektörün geri kalmasına neden olmaktadır. Son yıllarda dünya genelinde bu konuda yapılan çalışmalarda, safkan yarış atlarında egzersiz nedeniyle oluşan patolojilerin erken dönemde tespit edilebilmesi için, risk faktörlerini belirlemek ve görüntüleme yöntemleriyle tespit edebilmek amaçlanmaktadır. Yapılan çalışmalarda antrenman mesafesi, antrenman ve yarış zemini (çim, sentetik kum, kaba kum vb.) antrenman aralıkları ve antrenman rejiminde bulunan, atın tamamlayamadığı galoplar (hızlı tempolu dörtnala koşu) risk faktörlerinin belirlenmesinde araştırılan ayrıntılardır. Yapılan bu çalışmalarla erken tanı ve egzersiz kaynaklı sakatlanmaların sayısını azaltmak esastır.Tez çalışmasında, 2018-1019 yıllarında, Türkiye Jokey Kulübü Ankara ve İzmir Yarış Atları Hastanelerine, ön bacaklarda topallık, metakarpal bölgede ısı artışı ve ödem şikayetleri ile getirilen ve klinik muayeneleri yapılmış olan, farklı cinsiyetlerde, 2-6 yaş arası toplam 200 İngiliz yarış atının metakarpal bölgelerinin lateromedial, dorsopalmar, dorsolateral-palmaromedial oblik ve dorsomedial-palmarolateral oblik görüntüleri çekilmiş, elde edilen radyografik görüntüler değerlendirilerek lezyonlar görülme sıklıklarına, görüldükleri bölgelere, yaş gruplarına, cinsiyetlere, sakatlıkların şekillendiği pist tipine, sakatlığın antrenman veya yarış sırasında şekillenme sıklıklarına göre sınıflandırılmıştır. Bununla birlikte tanımlanan metakarpal kemik lezyonlarının koşu yönü ile ilişkisi olup olmadığı araştırılmıştır. Olgulardan 100 tanesi Ankara 75. Yıl Hipodromu'ndan, 100 tanesi ise İzmir Şirinyer Hipodromu'ndan seçilmiştir. Olguların iki farklı hipodromdan seçilmesinin nedeni, bu hipodromlarda düzenlenen yarışların ve yapılan antrenmanların farklı yönlerde olmasıdır. Ankara 75. Yıl Hipodromu'nda pist yönü saat yönündedir (sağ yönde). İzmir Şirinyer Hipodromu'nda ise yarışlar ve antrenmanlar saat yönünün tersine (sol yönde) yapılmaktadır.Çalışmaya dahil edilen 200 olguda, metakarpal bölgede, değişik lokasyonlarda toplam 293 lezyon tespit edilmiştir. Olguların %79'unun (n=158) 2-3 yaş grubunda, %21'inin (n=42) 4-6 yaş grubunda olduğu tespit edilmiştir. Çalışmaya değerlendirilen olgulardan %64,5'i (n=129) erkek, %35,5'i (n=71) dişidir. Olguların %92,5'inin (n=185) antrenman sırasında, %7,5'inin (n=15) ise yarış sırasında sakatlandığı tespit edilmiştir. Olgulardan %78,5'inde (n=157) 1 adet, %21,5'inde ise (n=43) birden fazla lezyon tespit edilmiştir. Sakatlıkların büyük kısmı kum pistte şekillenmiştir (%95,5).Çalışmada değerlendirilen ve McIII lezyonu bulunan olguların %56,5'inde (n=113) periostit, %15'inde (n=30) stres kırığı, %7'sinde (n=14) McIII eksoztozu, %10'unda (n=20) lateral kondüler kırık, %3' ünde (n=6) medial kondüler kırık, %2,5' unda (n=5), Mc III tam kırığı %1,5'unda (n=3) osteomyelit ve %1'inde (N=2) subkondral kist tespit edilmiştir. Çalışmada değerlendirilen ve MC II lezyonu bulunan olguların % 22,5'inde (n=45) eksoztoz, % 2,5'inde (n=5) kırık ve %0,5'inde (n=1) osteomyelit tespit edilmiştir. Çalışmada değerlendirilen ve Mc IV lezyonu bulunan olguların % 4' ünde (n=8) eksoztoz, % 3,5'inde (n=7) kırık tespit edilmiştir. Çalışmada değerlendirilen olguların % 10,5'unda McII ve McIII arasında sindesmopati (n=21) tespit edilmiştir. Çalışmada değerlendirilen olguların %6,5'unda (n=13) McIII ve McIV arasında sindesmopati tespit edilmiştir. Dünyada bu konu üzerinde yapılmış çalışmalarda da olduğu gibi tez çalışmasında da ortaya çıkan sonuçlar, Türkiye'de genç İngiliz yarış atlarında, metakarpal kemiklerde ortaya çıkan lezyonların çok yüksek sayıda ortaya çıktığını ve bu durumun atların yarış kariyerlerinde önemli oranda duraklamalara neden olduğunu, ayrıca sektörde ciddi maddi ve manevi kayba neden olduğunu ortaya koymuştur. Meydana gelen kayıpların önlenebilmesi için bu konuda yapılan çalışmaların sıklığı arttırılmalı ve hatta diğer anatomik bölgelerde şekillene sakatlıkların da yıllık veya sezonluk değerlendirmeler yapılarak belgelenmesi gerekmektedir. Meydana gelen sakatlıkların ve maddi kaybın önüne geçebilmek için bu tip çalışmalarda ortaya çıkan sonuçlar, sektörde çalışan veteriner hekimler, antrenörler ve at sahipleri ile paylaşılmalı ve sonuçlar ışığında ortak çözüm yolları aranmalıdır. Lameness, or Musculoskeletal injuries, are the most common problem in Thoroughbred (TB) flat racing which causes an economic cost to industry in terms of treatment cost and lost opportunity to race. Furthermore the injuries of particularly two-year-old race horses is a major concern of animal welfare. Most of the career ending musculoskeletal injuries represent an acute manifestation of a chronic ongoing event with an insidious onset. It has been proven that, most of these injuries do not occur by single trauma, but by repetitive micro damage resulting in musculoskeletal failure.The aim of the study is to determine the incidence of metacarpal bone lesions seen in Thoroughbred racehorses in Turkey and to investigate the relationship between these lesions and the running directions of the tracks. In the horse racing industry of Turkey, a serious and spiritual effort is being made to ensure that young racehorses can reach to the level of racing. However musculoskeletal injuries, during the early stages of training period, interrupt the training process for the racing and harms the racing industry. The lack of scientific research in Turkey about the problems that affect this process has a negative impact on the development of horse practitioners and causes the racing industry to remain behind in solving the problems that arise.In the recent studies worldwide, it has been aimed to determine risk factors of musculoskeletal patologies caused by training and racing at early stages, imaging methods are being used. Training distance, training and racing surface (turf, polytract, dirt, etc.), training intervals and the training regime, gallops which the horse is unable to complete are the details of the investigations among risk factors of injuries during training. It is essential to reduce the number of injuries that happen due to training by using early diagnostic procedures with these studies.In this study, 200 TB racehorses between the ages of 2-6 and different genders that have been referred to TJK Ankara and Izmir Horse Hospitals with lameness in the front legs, local heat and edema on metacarpal region, have been examined by the veterinarians of these two hospitals and lateromedial, dorsopalmar, dorsolateral-palmaromedial oblique ve dorsomedial-palmarolateral oblique view of metacarpal region has been taken between 2018-2019 racing seasons. The images than evaluated and the lesions were classified by their incidence, location, age and gender distribution, tracks on which the injury happened or either the injury happend during training or racing.Cases have been selected from two different race tracks and 100 cases from each of them. The reason for selecting cases from two different race tracks is they have different running directions. Ankara Race Track has clockwise direction and Izmir Race Track has counter clockwise direction. Among 200 cases, a total of 293 lesions were detected on different locations in the metacarpal region. It was found that 79% of the cases (n=158) were in the 2-3 age group, 21% in the 4-6 age group (N=42). Of all the cases, 64.5% (n=129) were male, 35.5% (n=71) were female. 92.5% (n=185) of the horses were injured during training and 7.5% (N=15) .were injured during the race. In 78.5% of the cases (n=157), only one lesion was found and in 21.5% (N=43) more than one lesion was detected. It was found that most of the injuries were occured on the dirt (95.5%).Among all the cases that have been evaluated which have McIII lesions; 56.5% (N=113) DMD, 15% (n=30) stress fractures, 7% (N=14) MCIII exostosis, 10% (N=20) lateral condylar fractures, 3% (N=6) medial condylar fractures, 2.5% (N=5) MC III complete fractures, 1.5% (n=3) osteomyelitis and 3% (N = 4) sunchondral cysts were identified. On McII, 22.5% (N=45) exostosis, 2.5% (n=5) fracture and 0.5% (N=1) osteomyelitis was found. 4% (N=8) of the cases with McIV lesions were found to have exostosis and 3.5% (N=7) of them were fractures. In 10.5% of the patients evaluated in the study, sindesmopati (N=21) was detected between McII and McIII and 6.5% (N=13) of the patients had sindesmopati between McIII and McIV.The results of the study apperared to be very similar to the recent studies done worldwide on this subject. The results showed that, young TB race horses in Turkey are highly susceptible to metacarpal bone injuries which causes a significant damage to their racing careers and furthermore harms the racing industry both in material and moral ways.bIn order to prevent losses, the frequency of the studies on this subject should be increased and also more research should be done on other anatomical regions and the result should be documented by making yearly or seasonal evaluations. In order to prevent injury and material loss, the results of such studies should be shared with veterinarians, trainers and horse owners in the horse racing industry and common solutions should be sought in the light of the results. 200

Bu çalışmada, köpeklerin uzun kemik kırıklarında, titanyum elastik çivi (TEÇ) ile tedavinin, kırık iyileşmesi ve klinik uygulanabilirliği yönünden değerlendirilmesi amaçlandı. Bu amaçla, Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi Cerrahi kliniğine getirilen 4 köpeğin 5 farklı uzun kemik kırığı, çalışma materyalini oluşturdu. Olguların diazepam ve propofol ile indüksiyon sonrası entübe edilen köpeklerin genel anestezisi izofluran ile sürdürüldü. Kırık tespit edilen ekstremite, kırık kemiğin proksimal ve distalindeki ekleme kadar tıraş edilmesi sonrası aseptik cerrahi için hazırlandı ve kırık bacak üstte kalacak şekilde köpek yan yatırıldı. TEÇ uygulaması ya retrograd ya da anterograd olarak gerçekleştirildi ve çivi kırık hattına kadar ilerletildi. Kırık uçlarının redüksiyonu ya traksiyon ile endirekt ya da kırık hattı üzerinden bir mini deri ensizyon ile direkt olarak gerçekleştirilmesi sonrasında TEÇ diğer fragmentin metafizine kadar ilerletildi. Operasyon sonrası ilgili ekstremite destekli bandaja alındı ve operasyon sonrası dönemde olgulara 7 gün süreyle kas içi yolla sefazolin (22 mg/kg/gün) uygulandı. Kırık iyileşmesi postoperatif 0 (anesteziden çıkan hastanın ayağa kalktığı an), 10, 20, 20 ve 40. günlerde radyografik muayene ile yürüme-ağırlık yüklenebilme ve ağrı skorları doğrultusunda değerlendirildi. Vakaların hiç birinde operasyon bölgesinde enfeksiyona rastlanmadı. Olguların postperatif 40. gün muayenesinde bölgesel ağrı, yürüme ve ağırlık yüklenebilme ve radyografik iyileşme sokorlarına dikkate alındığında klinik iyileşmenin bir numaralı olgu hariç 40. günde sekonder kemik iyileşmesi ile tamamlandığı belirlenmiştir. Sonuç olarak köpeklerde uzun kemik kırıklarının TEÇ ile tedavisinin, postoperatif enfeksiyon ve klinik iyileşme süresi dikkate alındığında geleneksel rijit intramedüller çivilemeye alternatif bir yöntem olabileceği kanısına varıldı.Anahtar kelimeler: Kırık, Köpek, Titanyum elastik çivi, Uzun kemik In this study it was aimed to evaluate the treatment of long bone fractures in dogs by using titanium elastic nail (TEN), guided by fracture healing and clinical outcome. For this puspose four dogs with five long bone fractures which were referred to Surgery Clinics of Burdur Mehmet Akif Ersoy University Faculty of Veterinary Medicine. After the induction of anaesthesia with diazepam and propofol, the dogs were intubated and general anaesthesia was maintained with isoflurane. After routine preparation for aseptic surgery, animals were positioned in lateral recumbency to expose the medial surface of the fractured bone. TEN was performed either retrograde or anterograde and the nail was moved forward to the fracture line. The reduction was carried out either indirectly by traction or directly through a minimal skin incision through the fracture line. Then TEN was moved foward to the metaphysis of the other fragment. Bandage was applied for ten days and cefazolin (22 mg/kg/day) was administered intramuscularly for 7 days postoperatively. Fracture healing was monitored by scoring `weight bearing`, `walking-weight bearing`, `radiographic healing` and `pain measurement` in postoperative days 0 (the moment the patient recovered from anesthesia), 10, 20, 20 and 40. There was no infection at the operation site in all the cases. In the postoperative 40th day of the cases, it was found that the clinical improvement was completed with secondary bone healing on the 40th day except the number one case. As a result, TEN technique was considered to be an alternative to rigid intramedullary nailing osteosynthesis methods in the treatment of long bone fractures of dogs.Key words: Dog, Fracture, Long bone, Titanium elastic nail 64

Kedilerde Distal Femur Kırıklarının Cerrahi Sağaltım YöntemleriKedilerde yüksekten düşme ve trafik kazaları gibi travmaya bağlı nedenlerden kaynaklanan femur kırıklarında, geçmişten bugüne birçok sağaltım tekniği uygulanmıştır. Bu tekniklerin seçimi; kırığın tipi, kırığın yeri, hayvanın yaşı, hayvanın mizacı gibi birçok nedenlerden etkilenir. Bu kırık tiplerinden femurun distalinde gözlenenler diz eklemine yakınlığı sebebiyle daha komplike ve redüksiyonu dikkat gerektiren kırıklardır. Yıllar içinde bu bölge kırıkları için birçok teknik uygulanmış ve başarılı sonuçlar elde edilmiştir. Çalışmada, kedilerde meydana gelen distal femur kırıklarının tipine göre uygulanacak olan fiksasyon yöntemlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Bu çalışma, Mart 2019 - Haziran 2019 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi Cerrahi Kliniğine getirilen, klinik ve radyolojik muayeneleri sonrasında distal femur kırığı olduğu belirlenen farklı ırk, yaş ve cinsiyetteki 12 kedide gerçekleştirildi.12 olgunun, 10 tanesinde unilateral, 2 taneside bilateral distal femur kırığı tesbit edildi ve toplam 12 operasyon gerçekleştirildi. Bu olgulardan 2 tanesinde destekli bandaj, 4 tanesine Armstead – Lumb yöntemi, 2 olguya Pettit Wheat yöntemi, 1 olguya dinamik intramedüller çapraz çivi ve 4 olguda paçraz çivi uygulaması tercih edilmiştir. Olgulardan bir tanesinde Pettit Wheat ve çapraz çivi kombinasyonu uygulanmıştır.Fonksiyonel başarı değerlendirildiğinde 1 iyi, 13 olguda çok iyi sonuç alındı. Anahtar Sözcükler: Femur, Kedi, Osteosentez, Salter – Harris. SUMMARYSurgical Treatment of Distal Femoral Fractures in CatsFemoral fractures, caused by trauma such as falling from heights and traffic accidents in cats have been treatated with various techniques. The decision to use which one of these techniques are affected by many reasons such as type of fracture, location of fracture, age of animal, temperament of animal. Among these fracture types, distal femoral fractures are more complicated in comparision and require immdiate reduction because of their proximity to the knee joint. Over the years, many techniques have been applied for fractures of this region and successful results have been obtained.The aim of this study was to evaluate the fixation methods according to the type of distal femoral fractures in cats.This study was performed on 12 cats of different breeds, ages and sex who were referred to Department of Surgery at Ankara University Veterinary Faculty Animal Hospital between March 2019 and June 2019.Of the 12 cases, 10 patients had unilateral fractures and 2 patients had bilateral distal femoral fractures. A total of 12 operations were performed. 2 of them treated with splint bandage, 4 of them treated with Armstead - Lumb method, 2 of them with Pettit Wheat method, 1 of them with dynamic intramedullary cross nail aplication and 4 of them with cross nail aplication. Pettit Wheat and cross nail combination were used in one of the cases.Keywords: Cat, Femur, Osteosynthesis, Salter – Harris. 84

Kedi ve Köpeklerde Femur Kırıklarının String-Of-Pearls (Boncuk Dizisi) Kilitli Plağı (SOP) ile Sağaltımı ve Alınan Sonuçların Klinik ve Radyografik DeğerlendirilmesiString-of-pearls (boncuk dizisi) kilitli plağı (SOP), paslanmaz çelik kilitli plak sistemidir. Geleneksel plak sisteminin aksine, bu sistem stabiliteyi sağlamak için kemik ile plak arasındaki friksiyona dayanmaz ve plağın kemik yüzeyine kesin şekillendirmesini gerektirmez. SOP plakları, biyomekanik sertliğini kaybetmeden lateromedial, dorsoventral ve torsiyonel olarak altı serbest derecede şekillendirilebilir. SOP implantları, standart kortikal vidalarını kilitli vidaları olarak kullanılmak üzere tasarlanmıştır. Bu çalışmanın amacı, kedi ve köpeklerde femur kırıklarının string–of-pearls SOP boncuk dizisi kilitli plağı ile sağlatımı ve alınan sonuçların klinik ve radyografik değerlendirilmesini içermektedir.Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Ortopedi ve Travmatoloji Küçük Hayvan Kliniği'ne getirilen değişik yaş ve vücut ağrılına sahip olan 2 köpek ve 7 kedi toplam 10 diyafizer, distal ve suprakondiler femur kırıkları, SOP plaklarını ya direkt ya da femurun şekline göre bükerek tedavi edilmiştir. Her olgunun klinik ve radyografik sonuçları postoperatif olarak 10, 30, 60 ve 90 günlerde değerlendirilmiştir.Klinik olarak tüm vakalar, hafif topallık gösteren 2 kedi dışında, etkilenmiş ekstremitenin iyi bir şekilde kullanılmasını göstermişti. Radyografik muayenede tüm olgularda kallus oluşumu ile kırık iyileşmesi oluşurken, malunion veya gecikmiş kaynama görülmedi. Topallık gösteren iki kedide patellar lukasayonu belirlendi.Bu çalışmada, SOP bir kiltli plak olarak kilitli plakların tüm avantajlarını sağlaması, periost kan dolaşımını koruyarak biyolojik iyileşmeyi hızlandırması, plağın özellikle distal ve suprakondiler femur kırıklarında kemiğin şekline göre bükülmesi ve bir kilitlenen plak sistemine rağmen kortikal vida kullanan tek sistem olması nedenleri ile çalışmaya uygun sistem olarak görülmüştütr. Böylece, femurda farklı kırık tipleri için SOP plağı çok uygun internal fiksatör materyali olduğu sonucuna varılmıştır.Anahtar Sözcükler: Femur, Kedi, Kırık, Köpek, SOP Plak. Clinical and Radiographic Evaluation of Femoral Fractures in Dogs and Cats Using String-Of-Pearls (SOP) Locking PlateThe string of pearls (SOP) plating system, is a stainless steel locking plate system. These plates can be contoured in six degrees of freedom, that is, lateromedially, dorsoventrally, and torsionally, and precise contouring to the bone surface is not required as constructs do not rely on bone-plate friction for stability, unlike conventional plates. The SOP implant was designed so that standard cortical screws are adapted to serve as locking screws. The aim of this study included clinical and radiographic evaluation of femoral fractures in dogs and cats using String-Of-Pearls (SOP) locking plate.A total of 10 diaphyseal, distal and supracondylar femoral fractures of 2 dogs and 7 cats with different ages and body weights brought to Ankara University, Faculty of Veterinry Medicine, Small Animal Hospital, Department of Surgery have been treated using SOP locking plates either by direct application or bending the plate according to the femor shape. The clinical and radiographic results of each case has been evaluated in 10, 30, 60 and 90 days postoperatively.Clinically all cases used the affected extremity in a good manner except 2 cats which showed mild lameness degree while radiographic examination showed fracture healing by callus formation in all cases and no malunion or delay union have been noticed. The main postoperative complication by using of SOP plate in this study was patellar luxation which noticed in the same 2 cats that showed the lameness. This study revealed many characteristics of SOP plate which provides all locking plate system advantages such as biological healing by preserving periosteal blood supply beside on its bending charactaristics of contouring according to bone shape particularly in distal and supracondylar femoral fractures as well as it's a unique locking system using standart cortical screws. Thus, we concluded that SOP plate is a very suitable internal fixator material for different fracture types in femur.Keywords: Cat, Dog, Femur, Fracture, SOP Plate. 162

Kedilerde Ekstremite Uzun Kemiklerinin Kırıklarında Tie-in Konfigürasyon UygulamalarıBu tez çalışmasında, kedilerde karşılaşılan ekstremite uzun kemiklerinin kırıklarında klinik olgularda endike olduğu durumlarda Tie-in konfigürasyonunun sağaltım uygulamaları ile sonuçlarının klinik ve radyolojik değerlendirmelerinin yapılması ve aktarılması amaçlanmıştır. Çalışma materyalini, Mart 2017-Mart 2018 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalına ön veya arka ekstremitelerini kullanamama şikâyeti ile getirilen, klinik ve radyografik muayeneler sonucunda ekstremite uzun kemiklerinde kırık belirlenen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki toplam 23 kedi oluşturdu. Akrilik ile modifiye Tie-in konfigürasyonu 2 humerus, 15 femur, 4 tibia, 1 femur ile tibia ve 1 humerus ile femur'da belirlenen kırıkların sağaltımında uygulanmıştır. Postoperatif dönemde, olguların 10, 21, 30 ve 45. günlerinde klinik ve radyografik kontrolleri yapıldı. Modifiye Tie-in eksternal fiksatör apareyi 45-60. günlerde uzaklaştırıldı. İzlenen olgulardan 22 olguda herhangi bir sorun olmaksızın iyileşme, 1 olguda da operasyon bölgesinde gelişen enfeksiyon nedeniyle fonksiyonel iyileşme sağlanamadı. Tie-in konfigürasyon yönteminin kedilerde ekstremite uzun kemik kırıklarında kırık fragmentlerinin redüksiyonu sonrasında stabilizasyonunu sağlamada uygun olduğu ve kırık sağaltımının başarıyla sonuçlandırabileceği belirlenmiştir. Anahtar Sözcükler: Eksternal fiksatör, Kedi, Kırık, Sağaltım, Tie-in. Tie-in Configuration Applications in The Fractures of Extremity Long Bones in CatsThe aim of this study to compare clinical examination and radiographical evaluations of Tie-in configurations in clinical cases which is indicated and results of cats long extremity fracturesThe study material consisted of 23 cats of different breed, age and gender, who were fractured in extremity long bones as a result of clinical and radiographic examinations brought from March 2017 to March 2018 with the complaint of not being able to use the front or hind limbs to the Ankara University Veterinary Faculty Surgical Department. The tie-in configuration was applied in 2 humerus, 15 femur, 4 tibia, 1 femur and tibia and 1 humerus and femur fractures.Postoperative 10,21,30,45th days clinical and radiographical examinations of cases performed. Modified Tie-in external fixator removed at 45-60th days after the operation. Followed up 22 cases recovered without any problems and one case did not result in functional recovery after infection of the operation site. In conclusion, it was declined that the Tie-in configuration method is succesful to stabilize the fracture line of long bone fractures during reduction of fracture bone fragments in the cats.Keywords: Cat, External fixator, Fracture, Tie-in, Treatment. 73

Daha sonra doldurulacaktır. Daha sonra doldurulacaktır. 108

Bu çalışma kliniklere ortopedik şikayetlerle gelen hastalara ait verilerin geçmiş yıllara göre toplanması, değerlendirilmesi ve buradan hareketle ortopedik bozukların prevalansının ortaya konulması amaçlamıştır. Ayrıca elde edilen veriler ışığında ırk yatkınlığı, cinsiyet ayrımı, yaş kriterleri, hastalığın görüldüğü anatomik bölge gibi farklılıkları karşılaştırıp, bu verilerin başka çalışmalara yardımcı olması da amaçlanmıştır.Bu çalışma İzmir'in en büyük ilçesi olan Buca'da faaliyet gösteren küçük ve orta ölçekli toplam 6 evcil hayvan kliniğinden ortopedi hasta sayısı fazla ve düzenli kayıt tutuğu öngörülen orta ölçekli üç tanesinin veri tabanından yararlanılarak yapılmıştır. 2014 ve 2017 yılları arasında kliniklere başvurusu yapılan toplam 11.800 hastanın 312 (%3) vakada ortopedik bozukluk tespit edilmiştir. Ortopedik bozuklukların en sık görülme sıklığı sırası ile displazi (n=170), takiben kırıklar (n=110), çıkıklar (n=20) patolojik bozukluklar (n=12) olarak gözlemlenmiştir. Çalışmada ortopedik bozuklukların %46'ı erkeklerde görülürken, %54'ü dişi hayvanlarda gözlenmiştir. Ortopedik bozuklukların meydana gelme çeşitleri bakımından en çok gelişim bozuklukları (%54) ön planda olduğu, bunu takiben trafik kazaları (%16), yüksekten düşme (%7), ezilme (%7), küt travma (%4), patolojik bozukluklar (%4), sıkışma (%3), bilinmeyen (%3), ateşli silah (%2) ve kavganın (%2) yer aldığını görülmektedir.Displazik vakaların sayısı bölgede dikkat çekici şekilde yüksek çıkmıştır. Yüksek sayıda ortopedik hastalıklara sahip ırklarda dişilerdeki olgu sayısının erkeklerden fazla olduğu görülmüştür. Bu durum ırk bazında ortopedik hastalıkların görülme sıklığı azaldıkça erkeklerin oranındaki artışla doğru orantılı olduğu gözlemlenmiştir. Elde edilen veriler yılın ayları ve mevsimlerine göre incelendiğinde ayların oluşturduğu eğrilerin her yıl içinde kısmi uyumluluk gösterdiği, mevsimlere göre ise ilkbaharda klinik başvurularının hep artış yönünde olduğu görülmüştür. This study aimed to summarize, evaluate, and act on the prevalence of orthopedic impairments according to the past years of the patients belonging to the clinic with orthopedic complaints. Also in the light of the obtained data on racial predisposition, gender discrimination, age criteria, such as comparing the differences seen in the anatomical regions where the disease is also aimed at helping other studies.In this study, a total of 6 small and medium sized pet clinics operating in Buca, İzmir's largest province, choice by using the data base of three medium sized pet clinics with orthopedic patient excessive and regular record keeping.Between 2014 and 2017, 312 (3%) cases of orthopedic disorder were detected in a total of 11,800 patients who were referred to clinics. The most frequent manifestations of orthopedic disorders were dysplasia (n=170) followed by fractures (n=110), dislocation (n=20) and pathologic disorders (n=12). In the study, 46% of the orthopedic disorders were observed in males and 54% were observed in female animals. Most developmental disorders of the sorts occurrence of orthopedic disorders (54%) is in the forefront, followed by traffic accidents (16%), falls from height (7%), crushing (7%), blunt trauma (4%), pathological disorders (4%), jamming (3%), unknown (3%), firearms (2%) and fighting (2%).The number of dysplasia cases was remarkably high in the region. It is seen that the number of female patients in races with the highest number of orthopedic diseases is higher than that of males. It has been observed that as the incidence of orthopedic diseases decreases on the basis of race, it is directly proportional to the increase in the proportion of males.When the obtained data are analyzed according to the months and seasons of the year, it is seen that the curves formed by your months showed partial compatibility within each year, and according to the seasons, the clinical applications are always increasing in the spring.

Bu çalışmanın amacı, köpeklerde uzun kemik kırıklarında, plak uygulamasına uygun görülen hastaların klinik ve radyolojik yönden kırık iyileşmesinin değerlendirilmesidir.Çalışmanın hayvan materyalini kırık değerlendirme skorlaması ile dinamik kompresyon plağı uygulamasına uygun görülen 20 farklı ırk, yaş, cinsiyet ve ağırlıktaki köpek oluşturdu. Olguların gerekli klinik ve radyolojik muayeneleri yapıldı. Hasta sahipleri bilgilendirilerek gerekli izinler alındı. Olguların her biri 10., 20., 30., 60. ve 90. günlerde klinik ve radyolojik muayeneleri gerçekleştirildi.Olguların %75'inde fonksiyonel iyileşme, %15'inde ise hafif topallık görüldü. Klinik olarak humerus olgusunda 30., radius-ulna olgularında 10., tibia olgularında 20. güne kadar şiddetliden hafife değişen derecelerde topallamaları olduğu gözlendi. Olgulardan sadece bir tanesinde uygulanılan vidaların gevşemesine bağlı olarak redüksiyon kaybı meydana geldi. Olgulardan 16'sında iyileşme gerçekleşmesine rağmen plakları çıkarılmadı. Çıkarılan plakların nedeni olarak soğuk havada topallama ve olgudaki hastanın iş amaçlı olarak kullanılması bildirildi. Sonuç olarak; kırık değerlendirme skorlaması yardımı ile seçilen hastalarda operasyon sonrası komplikasyonların azalacağı düşünüldü. Plak uygulaması pahalı bir uygulamasına rağmen hastaların operasyon sonrasındaki refahını en üst düzeyde tuttuğu, canlı ağırlık ve kemik boyuna uygun plakların tercihinin iyileşmeye katkısı olucağı kanısına varıldı. Operasyon sonrası dönemde günlük bakım, bandaj gibi uygulamaların olmaması sebebiyle rutin operasyonlarda daha fazla tercih edilmesi gerektiği tespit edildi. The aim of this study was to evaluate fracture healing in the clinical and radiological aspects of patients with long bone fractures in dogs, who are eligible for plate application.The animal material of the study consisted of 20 different breeds, ages, sexes and weights of dogs which were considered suitable for dynamic compression plate application with a fracture assessment score. The necessary clinical and radiological examinations of the cases were performed. Patient owners were informed and required permissions were obtained. Clinical and radiological examinations were performed on the 10th, 20th, 30th, 60th and 90th days of each case.Functional improvement was observed in 75% of the cases and mild lameness was observed in 15% of the cases. It was observed that there were limps in the clinically varying degrees ranging from humerus 30th, radius-ulna 10th and tibia 20th day severely. There was a loss of reduction due to the loosening of the screws applied in only one of the cases. Although 16 of the cases recovered, their plates were not removed. It is reported that limbs in cold weather and the use of an accustomed patient as a business purpose for the extracted plaques.As a result; postoperative complications were thought to be reduced in selected patients with the help of fracture evaluation scoring. Plaque administration was con- sidered to be a contribution to healing of the preference for live weight and bone-length plates that kept patients' post-operative prosperity at peak levels, despite an expensive practice. In the post-operative period, it was determined that more applications should be preferred in routine operations due to the absence of daily care and bandage applications. 105

Günümüzde ekstremite kırıklarında, eklem, tendo, kas problemlerinin sağaltımında eksternal fiksatörler kullanılmaktadır. Bu çalışmada mevcut fiksatörlere göre daha fazla yapısal avantajları, uygulama kolaylığı bulunan ve veteriner kliniklerinde başarıyla kullanılacağı düşünülen modifiye, çok amaçlı bir eksternal fiksatör, diğer yöntemlerle tedavisi zor olan kırık, eklem, tendo ve kas problemlerinin sağaltım amacıyla kullanıldı. İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı küçük hayvan ameliyathanelerinde 17 kedi ve 17 köpekte, modifiye çok amaçlı eksternal fiksatörle, toplam 34 hastada uygulama yapıldı. Bunların postoperatif radyografik ve klinik durumları değerlendirildi. Fiksatörün uygun tekniklerle çok kolay bir şekilde istenilen bölgeye adapte edilebildiği görüldü. Titanyumdan üretilmiş bu fiksatörün büyük ırk köpeklerde de sağlam bir fiksasyona olanak sağladığı belirlendi. Tedavisi zor parçalı, açık ve enfekte kırıklarda, eklem stabilizasyonunda, düzeltme osteotomisinde başarıyla stabilizasyonun ve kaynamanın şekillendiği tesbit edildi. Kırık pozisyonu ve kırığın uygun olduğu bazı olgularda kapalı redüksiyon ile biyolojik fiksasyon yapıldı ve kaynama oluştu. Modifiye çok amaçlı eksternal fiksatörün titanyum parçalarının dayanıklılığının daha fazla olması, istenilen kalınlıkta Steinmann pinlerin uygulamasına olanak sağlaması, yivli pinlerin istenen açılarda kemik fragmentine uygulanabilmesi, önceden uygulanmış iki pin arasından bağlantı kolonuna kelepçe eklenmesine olanak sağlayarak ilave pin uygulaması yapılabilmesi, dişli çift yapılı kelepçelerinin kaymaması gibi özellikleri, geleneksel eksternal fiksatörlere göre daha üstün bir fiksatör olduğunu göstermiştir.Anahtar Kelimeler : Osteosentez, kemik kırıkları, eksternal fiksasyon, enfeksiyon, kedi ve köpek External fixators are being used in fractures of different extremites and in treatment of joint, tendon and muscle problems contemporarly. In this study a modified versatile external fixator which has more constructive advantages, application conveniences and thought to be used successfully at veterinary clinics, was used in treatment of difficult fractures and joint, tendon and muscle problems which are difficult to treat with other methods. In small animal operation rooms of the Surgery Department of Veterinary Faculty of Istanbul University, a total number of 34 applications were made on 17 cats and 17 dogs. Their postoperative radiological and clinic conditions were evaluated. It was determined that the fixator was applied quiet easily to the desired areas. It was also detected that this fixator which is produced by titanium enabled a strong fixation in large dog races. It was stated that in splintery, open and infected fractures which are difficult to treat, in joint stabilization and in adjustment osteotomies a successful fusion and stabilization has occured. In some suitable positioned fracture cases, fracture fixation was made without opening the tissues by closed reduction and fusion had occured. When compared to traditional external fixators, the modified versatile external fixator is a better fixator on account of its durable titanium parts, enabling the usage of desired thickness of Steinmann pins, application of positive profile pins with desired angles to the fracture fragments, enabling adding more pins to the colon in between two old applied pins by special clemps and preventing sliping of geared double layered clemps.Key Words: Ostheosynthesis, bone fracture, external fixation, infection, cat and dog 118

Bu çalışmada, travma sonucu kedilerde karşılaşılan pelvis ve kalça eklemi lezyonlarında endike olan konservatif veya operatif sağaltım seçeneklerinin aktarılması, sonuçlarının değerlendirilmesi ve yapılacak çalışmalara katkı sağlamanın yanında, bu konuda çalışan klinisyenler için yönlendirici olması amaçlanmıştır. Çalışma 2011 - 2012 yıllarında, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kliniği?ne getirilen, klinik ve radyolojik muayeneleri sonrasında pelvis ve kalça eklemi lezyonları belirlenen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki 31 kedide gerçekleştirildi.Olguların, laterolateral ve ventrodorsal alınan radyografik görüntülerinde, 9?u unilateral sacroiliac luksasyon, 2?si bilateral sacroiliac luksasyon olmak üzere 11 sacroiliac luksasyon, 8 olguda os ilium kırığı, 3 olguda os pubis kırığı, 5 olguda os ischii kırığı, 3 olguda os acetabulum kırığı, 6 olguda coxofemoral luksasyon ve 4 olguda caput femoris kırığı belirlendi. Bu olgulardan 8 olguda konsevatif sağaltım uygulanırken, operatif kırık ve luksasyonların sağaltımında 9 olguda interfragmental seklaj teli, 2 olguda iliosacral pin, 1 olguda iliosacral vida ve 11 olguda eksizyon artroplastisi uygulaması gerçekleştirildi.Postoperatif dönemde, olguların 10, 21, 30 ve 45. günlerinde klinik ve radyografik kontrolleri yapıldı. Bu dönemde 21 olguda fonksiyonel iyileşme, 1 olgunun izlenememesine rağmen iyi olduğu öğrenildi, 3 olguda hafif topallık saptanırken, 6 olgu izlenemedi. The aim of this study was, queto the options of conservative or operative treatmens of the pelvis and hip joint lesions encountered in cats as a result of trauma, evaluate the results of studies in contributing to guide for clinicians working in this field.This study was conducted between 2011-2012, with 31 cats of different breed, age and sex, determined by clinical and radiological examination of the pelvis and hip joint lesions, that brought to Ankara University Faculty of Veterinary Medicine, Department of Surgery.In the L/L and V/D evaluation of radiography, 9 of cases were found to have unilateral, 2 of cases to have bilateral, 11 sacroiliac luxation, 8 cases had os ilium fracture, 3 cases had os pubis fracture, 5 cases had os ischii, 3 cases had os acetabulum fracture, 6 cases had coxaefemoral luxation and 4 cases caput femoris fracture. While conservative treatment was performed in 8 cases, operative fractures and luxation seen in 9 cases interfragmental circlage wire, iliosacral pine of 2 cases, iliosacral screw in one cases and application of excision arthroplasty was performed in eleven cases.Clinical and radiological evaluations and surveys were conducted at 10th, 21st, 30th and 45th days for all cases. In this survey period, fully functional recovery was observed in 21 cases, one of the cases was informed to recovered even if not monitored, while in 3 cases mild lameness was detected, 6 cases was not observed. 82

Sunulan çalışmada, köpek ve kedilerde uzun kemik kırıklarının sağaltımında dinamik kompresyon plağı ve akrilik eksternal fiksatör uygulamalarının klinik ve radyografik bulgularının değerlendirilerek, iyileşme sonuçları ve karşılaşılan komplikasyonların araştırılması amaçlanmıştır.Çalışmada, JAKEM Komutanlığı hayvan hastanesine özel kliniklerden kırık şüphesiyle sevk edilen ve Erciyes Üniversitesi Veteriner Fakültesi kliniklerine kırık şüphesiyle getirilen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki 32 köpek ve 3 kedi olmak üzere toplam 35 hasta kullanıldı. Humerus kırığı bulunan 8 olgu ve tibia kırığı bulunan 9 olguya akrilik eksternal fiksatör, radius-ulna kırığı bulunan 9 olgu ve femur kırığı bulunan 9 olguya ise dinamik kompresyon plağı uygulandı. Olguların operasyon sonrası en az 35 gün süreyle klinik ve radyografik muayeneleri gerçekleştirilerek sağaltım sonuçları karşılaştırıldı.Akrilik eksternal fiksatör uygulanan humerus kırıklarının tümünde (olgu 3, 4, 8, 16, 22, 23, 25, 29) fonksiyonel iyileşme tespit edilirken, tibia kırıklarından 6 olguda (olgu 18, 19, 28, 30, 34, 35) fonksiyonel iyileşme, 2 olguda (olgu 1, 7) hafif topallık belirlendi. Tibia kırığı bulunan 1 olgu ise (olgu 27) takip edilemedi. Dinamik kompresyon plağı uygulanan radius-ulna kırıklarından 8 olguda (olgu 2, 5, 9, 11, 15, 20, 21, 24) fonksiyonel iyileşme ve bir olguda (olgu 31) hafif topallık tespit edilirken, femur kırıklarından 3 olguda (olgu 10, 32, 33) fonksiyonel iyileşme, 1 olguda (olgu 6) hafif topallığın devam ettiği gözlendi. Femur kırığı bulunan 3 olgu ise (olgu 12, 13, 26) takip edilemedi.Dinamik kompresyon plağı ve akrilik eksternal fiksatör uygulanan olgular 35. günde direkt ve indirekt iyileşme yönünden karşılaştırıldığında iki yöntem arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulundu (p0,05). Ayrıca dinamik kompresyon plağı ve akrilik eksternal fiksatör uygulanan olgular postoperatif 7, 14, 21, 28, 35. günlerde kallus, kırık çizgisi ve topallık skorlaması yönünden karşılaştırıldığında iki yöntem arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulunmadı (p>0,05).Sonuç olarak her iki yönteminde, uzun kemik kırıklarında uygulanabilecek etkin bir sağaltım seçeneği olduğu ancak ekonomik ve ulaşım kolaylığı açısından akrilik eksternal fiksatör uygulamalarının klinik pratikte daha yaygın olarak uygulanabileceği kanısına varıldı. Bunların yanında hayvan sahibinin ekonomik gücü göz önünde bulundurulmaksızın rijit bir fiksasyon arzu ediliyorsa, kırık onarımında dinamik kompresyon plağı uygulamalarının daha seçkin bir yöntem olduğu kanısına varıldı.Anahtar Kelimeler: Akrilik eksternal fiksatör; dinamik kompresyon plağı; kedi; kırık; köpek. The purpose of this study was to evuluate the clinical and radiographic findings of dynamic compression plate and acrylic external fixator applications for the treatment of long bone fractures in cats and dogs, and to assess treatment results and complications encountered.In this study, 32 dogs and 3 cats were used from various breeds, ages and gender referred by private clinics in suspicion of broken leg to JAKEM Commandership Animal Hospital and Erciyes University, Faculty of Veterinary Medicine. Acrylic external fixator technique was applied to 8 patients suffering from humeral fracture and 9 patients from tibial fracture. Dynamic compression plate was applied to 9 patiens with radial fracture and 9 patients with femoral fracture. Postoperative clinic and radiographic examinations for each patient were carried out for at least 35 days and treatment result compared.Acrylic external fixator technique was applied to the patients with humeral fractures (patients 3, 4, 8, 22, 16, 23, 25, 29). Functional recovery status of all animals was observed. Functional recovery was gained in 6 patients with tibial fractures (patients 18, 19, 28, 30, 34, 35). Slight lameness was observed in 2 patients (patients 1, 7). A patient with tibial fracture was not followed (patient 27). 8 dogs with radial-ulnal fractures on which dynamic compression plate applied fully recovered (Dogs 2, 5, 9, 11, 15, 20, 21, 24) except a dog slight lameness (dog 31). Three of the 9 dogs with femoral fractures were fully recovered (patients 10, 32, 33), but one of them (dog 6) had slight lameness and the other 3 dogs (dogs 12, 13, 26) were not followed postoperatively.There was a statistically difference between AEF and DCP (p 0,05). Furthermore, dogs were statistically compared for callus formation, fracture line and lameness score at the day 7th, 14th, 21st, 28th and 35th and no statistically difference found between the DCP and AEF (p>0,05).As a result, it was deduced that both methods were suitable for long bone fractures treatment but acrylic external fixator applications might be used more widely in clinical practice because of economical considerations and easy access. Besides, regardless of economic state of animal owner if a rigid fixation is desired was dynamic compression plate applications are more selective in fracture treatment.Keywords: Acrylic external fixator; dynamic compression plate; cat; fracture; dog. 128

Bu çalışmada; evcil karnivorlarda karşılaşılan antebrachium kırıklarının nedenleri, lokalizasyonu, sınıflandırılması, sağaltım seçenekleri ve sonuçlarının klinik ve radyolojik değerlendirmesi ile bu konuda çalışan klinisyenler için yönlendirici olması ve benzer çalışmalar için katkıda bulunulması amaçlanmıştır.Çalışma materyalini, Ocak 2009-Ocak 2011 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği'ne ön ekstremitelerini kullanamama şikâyeti ile getirilen, klinik ve radyografik muayeneler sonucunda antebrachium'da kırık belirlenen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki toplam 12 kedi ve 10 köpek oluşturdu.Çalışmada değerlendirilen 12 kedi ve 10 köpekten, 12 kedide oluşan 12 lezyonun dağılımını; 4 olguda diyafizer radius-ulna kırığı, 2 olguda distal radius-ulna kırığı, 2 olguda distal radius kırığı, 2 olguda proksimal ulna kırığı ve 2 olguda da Monteggia lezyonu oluşturdu. Köpeklerde oluşan 10 lezyonun dağılımını; 2 olguda proksimal radius-ulna kırığı, 4 olguda diyafizer radius-ulna kırığı ve 4 olguda da distal radius-ulna kırığı oluşturdu. Bu olgulardan 21'inde açık redüksiyon, 16'sında intramedullar Steinmann pini, Steinmann pinin sağladığı fiksasyona destek amaçlı 3'ü germe teli olmak üzere 8 olguda serklaj teli, 2 olguda plak, 2 olguda eksternal fiksatör, 1 olguda da konservatif sağaltım uygulanmıştır.Olguların 10, 21, 30 ve 45. günlerinde klinik ve radyografik kontrolleri yapıldı. Bu dönemde 12 olguda fonksiyonel iyileşme, 1 olguda operasyon bölgesinde enfeksiyona bağlı komplikasyon saptanırken, 2 olgunun izlenememesine rağmen iyi olduğu öğrenildi, 7 olgu izlenemedi. The aim of this study is to guide clinicians working in related areas and contributing to related studies by clinical and radiographic evaluations of the reasons of antebrachium fractures in domestic carnivores, its localization, its classification, its treatment options (methods) and results.The study material consists of 12 cats and 10 dogs, of different breeds, ages and genders, brought to Ankara University, Faculty of Veterinary, Department of Orthopaedics and Traumatology between January 2009 and January 2011 with the complaint of front extremity that was later diagnosed as a fracture in the antebrachium after clinical and radiographic examinations.Within 12 cats and 10 dogs examined in the study; 4 of the cats were diagnosed as diaphyser radius-ulna fracture, 2 of the 12 cats were diagnosed as distal radius-ulna fracture, 2 of the 12 cats were diagnosed as distal radius fracture, 2 of the 12 cats were seem to have proximal ulna fracture where the last 2 of the cats were diagnosed as Monteggia Fracture. In the 10 dogs examined; 2 dogs had proximal radius-ulna fracture, 4 dogs had diaphyser radius-ulna fracture and 4 dogs had distal radius-ulna fracture. In 21 of these cases open reduction was applied. In 16 of them intramedullary Steinmann pin was used. To support the fixation of Steinmann pin, in 8 cases cerclage wires were used which 3 of them were tension bands. In 2 cases plates and in 2 cases external fixators were used. In 1 case conservative treatment was used.On the 10th, 21st, 30th and the 45th days after the operations, the patients were clinically and radiographically controlled. In this period, in 12 of the cases functional recovery was observed. In 1 case there were some complications due to the infection of the operation area. 2 of the cases could not be checked up but found out to be fine. However, 7 of the cases could not be observed. 106

Çalışmanın amacı, kedilerde karşılaşılan humerus kırıklarının endike olan konservatif veya operatif sağaltım seçeneklerinin aktarılması, sonuçlarının değerlendirilmesi ve yapılacak çalışmalara katkı sağlamanın yanında, bu konuda çalışan klinisyenler için yönlendirici olmasıdır.Bu çalışma Şubat 2008 - Aralık 2009 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği'ne getirilen, klinik ve radyolojik muayeneler sonrasında, humerus kırığı belirlenen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki 23 kedi üzerinde gerçekleştirildi.Çalışmada değerlendirilen 23 olgudaki 25 humerus kırığının; 6'sı proksimalde (metafizer tam olmayan ayırlma), 10'u diyafizde (1'i diyafizer tam olmayan ayrılma, 1'i diyafizer transversal, 8'i diyafizer oblik), 9'u distalde (3'ü supracondyler, 1'i lateral condyler ayrılma, 5'i ?T? ve?Y? kırığı) belirlendi. Bu olgulardan 6 olguda konservatif sağaltım uygulanırken, operatif kırık sağaltımında 15 olguda İM pin, bir olguda çapraz pin, 5 olguda transcondyler pin ve 1 olguda transcondyler lag vida uygulaması geçekleştirildi.Olguların 10, 21, 30 ve 45. günlerinde klinik ve radyografik kontrolleri yapıldı. Bu dönemde 13 olguda fonksiyonel iyileşme, 1 olguda eklem sertliği ve articulatio cubiti'nin ekstensiyon açısında daralma, 1 olguda fonksiyon kaybı, 1 olguda nonunion, 1 olguda radial paralizi saptanırken, 5 olgu izlenemedi. Bir olguda ise, hasta sahibi operasyon önerisini kabul etmedi.Humerus kırıklarının sağaltımında endike olan konservatif veya operatif sağaltım kısa sürede gerçekleştirilmelidir. Özellikle distal kırıklarda ekleme ilişkin olası komplikasyonların önlenmesinde olguya uygun sağaltım seçeneğinin belirlenmesi, postoperatif bakım ve izleme döneminin önemli olduğu unutulmamalıdır The aim of this study is; to quote the conservative and operative treatement choices of humerus fractures, evaluation of treatement results and besides to contribute future research, to guide to the clinicians studying about this topic.This study conducted between February 2008 and December 2009, in Ankara University Faculty of Veterinary Medicine Orthopaedics and Traumatology Clinics, with assorted race, age and sex 23 cats that diagnosed with clinical radiologic evaluations as humerus fracture.25 humerus fractures in 23 cases evaluated in this study are classified as; 6 proximal(metaphyser incomplate fracture), 10 diaphyser (1 diaphyser incomplate fracture, 1 diaphyser transversal and 8 diaphyser oblique), 9 distal (3 supracondyler, 1 lateral condyler detachment and 5 ?T? and ?Y? fracture). 6 cases were treated by conservative methods, and the rest were treated by operative techniques with 15 IM pinning, one cross pinning, 5 transcondyler pinning and 1 transcondyler lag screw.Clinical and radiological evaluations and surveys were conducted at 10th, 21st, 30th and 45th days for all cases. In this survey period, 13 cases were evaluated as fully functional recovery, 1 case was evaluated as joint disfunction and extention angle narrowing of art. cubiti, 1 case was evaluated as disfunction, 1 case was evaluated as non-union fracture repair, 1 case was evaluated as radial paralysis but 5 cases couldn?t been surveyed due to animal owners. In one cas, the animal owner denied to have the surgery to fix the fracture.Conservative or operative treatement, as an indication for humerus fractures must transact rapidly. It is very important to determine the suitable treatement method, especially to prevent complications related to joint in distal fractures, and also post-operative care and survey is precious as well. 119

40 ÖZET Çalışma A.Ü. Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kliniğinde 1.1.1990 -1.6.1992 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Çalışma materyalini değişik ırk, yaş, cinsiyet ve ağırlıkta 15 adet köpek oluşturmuştur. Deneysel Os ilim kırığı oluşturulurken köpekler her grupta 5 köpek olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Bunlardan birinci gruba metal nötralizasyon plağı, ikinci gruba Steinman pin, üçüncü gruba da tarafımızca hazırlanan kemik plak uygulanmıştır. Çalışmada operasyon sırasında kullanılan osteosentez materyallerinin (metal plak, Steinman pin, kemik plak) uygulanmasındaki avantaj ve dezavantajlar ile postoperatif dönemde meydana getirdiği komplikasyonlar gözlenmiştir. Olguların postoperatif 0, 15,30,45,60 ve 180. günlerde radyografileri alınarak kallus oluşumu izlenmiştir. Metal nötralizasyon plağı uygulanan olgularda kallus dokusu beklenen süre ve normal hacimde oluşmuştur. Steinman pin uygulanan olgularda, olguya uygun çaptaki Steinman pin kullanılması kaydıyla iyi bir redüksiyon ve stabilizasyon sağlanmıştır. Köpeklerin Os ilium kırıklarının sağaltımında sığırların uzun ektremite kemiklerinden hazırlanarak kullanılan kemik plağın reddedilmediği, enfeksiyon oluşturmadığı ancak diğer materyaller kadar güvenli bir stabilizasyon sağlamadığı, diğer osteosentez materyalleri mevcut değilse başvurulabilecek ucuz bir materyal olduğu saptanmıştır. 41 İNGİLİZCE ÖZET / SUMMARY This study was carried out at the Department of Surgery, Faculty of Veterinary Medicine, University of Ankara, between 1.1.1990 and 6.1.1992. The subjects consisted of 15 dogs of different ages, sexes and weights. The subjects were divided into three groups. In each group of five dogs, metal neutralization plates, Steinman pins and bone plates prepared from long extremity bones of cattle were applied. Advantages and disadvantages of osteosynthesis materials (metal plates, Steinman pins and bone plate) used during operations were observed as well as the complications resulting in the postoperative period. Radiographies were taken 0,15,30,35,60 and 180 days after operations, and the effect of osteosynthesis materials on callus formation was investigated. Callus formation occured on subjects at the desired time and in normal volume on which metal neutralization plates were performed. A good reduction and stabilization was achieved in cases in which Steinman pins were applied providing that a suitable Steinman pin was used. It has been discovered that, although bone plates prepared from long extremity bones of cattle were not rejected and did not cause infections, they did not provide stabilization as well as other materials. If other osteosynthesis materials are not available, these materials can be used. 71