Search

Psychometric characteristics were investigated of an Implicit Association Test to assess implicit endorsement of the sexual double standard (SDS-IAT) in emerging adults. The reliability of the SDS-IAT was investigated focusing on internal consistency across different phases of the test. Convergent validity of the SDS-IAT was evaluated against the Scale for the Assessment of Sexual Standards in Youth, an explicit measure of SDS, and against gender investment. Divergent validity was evaluated against the personality characteristics of extraversion, neuroticism, and social desirability proneness. Gendered patterns were examined. Attenuation-corrected alphas demonstrated acceptable internal consistency, with alphas ranging for .65–.70. A modest level of explicit SDS endorsement was found in both female and male participants. In line with their explicit SDS level, a modest level of implicit SDS endorsement was found in male participants, whereas a reverse implicit SDS was found among young women. In agreement with our theoretical expectations, we found low convergent validity in multitrait-multimethod analysis of the SDS-IAT with a measure of explicit SDS endorsement, and with general level of investment in gender ideals. Similarly, divergent validity analysis revealed absence of significant correlations with the conceptually unrelated concepts of extraversion, neuroticism, and social desirability proneness, except for extraversion in female participants. The present findings suggest that implicit SDS endorsement can be assessed using the SDS-IAT. The finding that explicit and implicit SDS approvals differ in young female participants, while they align in young male participants, warrants further research.

De seksuele dubbele standaard (SDS) is een patroon van verwachtingen dat (jonge) vrouwen seksuele terughoudendheid voorschrijft, terwijl het (jonge) mannen seksuele activiteit dicteert. Het onderschrijven van deze SDS is geassocieerd met negatieve consequenties voor de seksuele en mentale gezondheid, welke vooral voor vrouwen sterk naar voren komen. Het huidige overzichtsartikel bespreekt vier studies, onderdeel van het proefschrift van Emmerink (2017), waarin de SDS onder heteroseksuele jongeren in Nederland verkend werd. In Studie 1 lag de focus op de ontwikkeling van een nieuwe vragenlijst voor het meten van de SDS ten aanzien van het gedrag van jonge mannen en vrouwen (de “Scale for the Assessment of Sexual Standards among Youth” (SASSY)). Er werd een goede psychometrische kwaliteit van het instrument vastgesteld. In Studie 2 werden de scores op de SASSY vragenlijst (welke bewuste denkbeelden meet) vergeleken met die op een indirecte meting, een Implicit Association Test (IAT, welke onbewuste denkbeelden meet). Mannen lieten op zowel de SASSY vragenlijst als op de IAT een denkbeeld zien in lijn met de SDS. Vrouwen lieten op de SASSY vragenlijst een denkbeeld zien in lijn met de SDS, maar op de IAT juist niet. Het lijkt erop dat de SDS op verschillende cognitieve niveaus werkt. In Studie 3 werd de relatie tussen het aanhangen van de SDS (de SASSY vragenlijst) met psychoseksuele correlaten bekeken. Mannen en religieuze jongeren blijken de SDS relatief sterker aan te hangen. Dit was tevens het geval voor mannen en vrouwen die sterker belang hechten aan hun eigen mannelijkheid/vrouwelijkheid. Voor alleen mannen was ook een sterker gevoel recht te hebben om seksueel seksueel plezier te ontvangen van de partner geassocieerd met het sterker aanhangen van de SDS. In Studie 4 werd de relatie tussen het aanhangen van de SDS en seksuele cognities en emoties bekeken. Hieruit bleek dat alleen voor vrouwen het sterker aanhangen van de SDS gerelateerd was aan een lagere seksuele autonomie en het ervaren van meer negatieve emoties rondom seks. Ondanks dat de resultaten van de studies er op wijzen dat de SDS in Nederland geen dominant denkbeeld is (de gemiddelde scores waren steeds laag), lijkt het er op dat sommige groepen de SDS wel sterker aanhangen dan anderen. Een voortdurende aandacht voor de mogelijke effecten van de SDS op de seksualiteit van jongeren blijft daarom wenselijk. Het strekt tot aanbeveling zich in toekomstig onderzoek enerzijds te richten op de beïnvloedingsprocessen die ten grondslag liggen aan persoonlijke attituden in lijn met de SDS en anderzijds op de persoonlijke belevingswereld van seksualiteit en seksuele autonomie, het laatste met name bij meisjes en jonge vrouwen.

De wetenschappelijke bestudering van de seksualiteit van jongeren richt zich de afgelopen jaren, begrijpelijkerwijs, steeds meer ook op de rol van sociale media. Zowel het fenomeen zelf als het onderzoek ernaar zijn sterk in ontwikkeling. Vergaande conclusies met betrekking tot een dergelijk moving target zijn dan ook niet aan de orde. Niettemin kan het nuttig zijn een tussenstand op te maken. In dit artikel wordt de betreffende literatuur beschouwd. Onderzoek naar de plaats van sociale media in de seksuele ontwikkeling, naar de mate van (zelf )seksualisering op sociale media, naar de effecten van sociale media op gedrag en cognities van jongeren en naar de empowering aspecten van sociale media passeren, onder andere, de revue. Geconcludeerd wordt dat er beslist vorderingen zijn in het doorgronden van (seksueel) gedrag op sociale media en de gevolgen daarvan. Vooral vragen naar de determinanten van verschillen tussen jongeren, zowel in gedrag en gebruik van sociale media als in beleving en effecten ervan, staan veelal nog open.

The sexual double standard (SDS) is a divergent set of expectations for boys and men, and girls and women for engaging in romantic and sexual behaviour. It prescribes that boys and men should be sexually active, assertive and take sexual initiative, whereas girls and women should be sexually reactive, functioning as gatekeepers and be sexually passive. These prevailing gender norms encourage unequal judgment of men and women for exhibiting similar sexual behaviour, leading to serious consequences for male and female sexual health. These consequences seem to be most detrimental to girls and women. However, many of the underlying dynamics of the SDS remain unclear. Therefore, this dissertation describes six studies that further knowledge on SDS measurement, its psychosexual correlates and its gendered display in the form of sexual assertiveness. These studies were conducted among heterosexual Dutch adolescents and emerging adults. Firstly, this dissertation describes the development of new and good quality measures for the SDS. These measures have subsequently been used in the studies described. These studies show that the sexual double standard is still visible in the sexuality of Dutch young people. Although SDS endorsement is not particularly strong among this population in general, the results point towards a number of vulnerable groups. Secondly, this dissertation shows that SDS endorsement is connected to decreased sexual autonomy among Dutch women only, which is in turn related to decreased positive and increased negative emotions. Furthermore, two studies using different types of measures to study the SDS and sexual assertiveness, showed that these concepts seem to exist at different cognitive levels. This is particularly apparent among Dutch women, as their respective scores on the different types of SDS and sexual assertiveness measures revealed an experienced ambiguity concerning their sexuality, that is not seen among men. The last study in the dissertation shows that people adapt their sexually assertive behaviour, i.e. they socially tune their sexual behaviour to gendered characteristics of sexual situations and sexual partners. Future studies should focus on influence processes that underlie sexual attitudes in line with the SDS. Moreover, increased attention needs to be paid to the personal lived experiences of sexuality and sexual autonomy, in particular among girls and women. Transcending the level of the individual studies of this dissertation, is a recommendation to make Dutch sexuality education gender-transformative, to establish cultural change towards increased gender equality.