Search

The present research was conducted to evaluate the M1, M2, M3 and M4 bread wheat (Triticum aestivum L.) mutant populations for yield andyield related traits during 2010-11, 2011-12, 2012-13 and 2013-14 at Tekirdağ ecological conditions. Three wheat genotypes were treated withdifferent levels of gamma rays (100 Gy, 200 Gy, 300 Gy, 400 Gy, 500 Gy and Control). The mutated plants were evaluated along with parentallines (control) for grain yield (GY) and its contributing traits such as plant height (PH), spike length (SL), the number of spikelets per spike(NSPS), the number of grains per spike (NGPS), grain weight per spike (GWPS), harvest index (HI) and thousand grain weight (TGW) underfield conditions. The results obtained from the present study showed that the genotypes significantly and variably differed in their responsefor various traits at different gamma rays doses. The traits such as PH, TGW and grain yield (GY) showed generally reduction with highergamma irradiation doses as compared to low doses, while mutagenic treatments shifted the mean values mostly towards the negative directionin the other yield components. But, the negative or positive shifts were not unidirectional or equally effective for all the traits. These findingssuggested that the variability could be induced through the use of gamma irradiations in bread wheat. Some of the traits showed improvementdue to the induced mutations could be used in future wheat breeding programs. The differences in mean values and the nature of variabilityobserved in M2 indicated a possible preference of selection in M3 generation., Bu araştırma, M1, M2, M3 ve M4 ekmeklik buğday mutant populasyonlarını verim ve verime etkili özellikler bakımından değerlendirmekiçin 2010-11, 2011-12, 2012-13 ve 2013-14 yıllarında Tekirdağ ekolojik koşullarında yürütülmüştür. Üç buğday genotipine farklı dozlardagamma ışını (Kontrol, 100 Gy, 200 Gy, 300 Gy, 400 Gy ve 500 Gy) uygulanmıştır. Mutant bitkiler anaçları (kontrol) ile birlikte tane verimi(TV) ve bitki boyu (BB), başak uzunluğu (BAU), başakta başakçık sayısı (BABS), başakta tane sayısı (BATS), başakta tane ağırlığı (BATA),hasat indeksi (HI) ve bin tane ağırlığı (BTA) gibi verime etkili özellikler bakımından tarla koşullarında değerlendirilmiştir. Çalışmadan eldeedilen sonuçlar, genotiplerin çeşitli özellikler için farklı gamma ışını dozlarına yanıtlarının önemli ve değişken bir şekilde farklı olduğunugöstermiştir. Bitki boyu, bin tane ağırlığı ve tane verimi gibi özellikler düşük dozlarla karşılaştırıldığında yüksek gamma ışını dozlarındagenellikle azalma gösterirken, mutagen uygulamaları diğer verim unsurlarında ortalama değerleri çoğunlukla negatif yöne doğru kaydırmıştır.Ancak, negatif ya da pozitif yöndeki kaymalar tüm özellikler için tek yönde ya da eşit derecede etkili olmamıştır. Bu bulgular, buğdayda gammaışınları kullanılarak varyabilitenin oluşturulabileceğini göstermiştir. Oluşturulan mutasyonlara bağlı olarak gelişme gösteren bazı özelliklergelecekte buğday ıslahı çalışmalarında kullanılabilecektir. M2’de gözlenen varyabilite ve ortalama değerlerdeki farklar M3 generasyonundaseleksiyonun mümkün olabileceğini göstermiştir.

Variability of grain yield and some yield components of 17 durum wheat varieties with native and exotic originated was investigated. This research was performed under rainfed conditions in three different environments (Tekirdağ, Lüleburgaz and Edirne) during two growing years (2001-2002 and 2002-2003). Significant differences among cultivars, locations and production years were determined. The highest variations among characters were found in grain weight/spike, grains/spike, spike length and grain yield. In the first experimental year, there was a high positive significant correlation between grain yield and grain weight/spike, test weight and 1000 grain weight. In the second experimental year, grain yield showed positive and significant correlations with 1000 grain weight, test weight and stem length. The biggest differences among investigated cultivar of durum wheat were found in stem length, grains/spike and 1000 grain weight. Grain yield of examined cultivars depended mainly on 1000 grain weight, test weight, grain weight/spike and agroecological conditions during the growing period. However, location, production year and genotypes were the most important determinant of potential yield of cultivars. Ç 1252, Fuatbey 2000, Epidur, Kızıltan95, Aydın 93 and Altın 97 were found more suitable cultivars that the others for durum wheat production in Thrace Region. Çalışmada, yerli ve yabancı kökenli on yedi makarnalık buğday çeşitinde verim ve verim komponentlerinde değişim araştırılmıştır. Denemeler, üç farklı lokasyonda (Tekirdağ, Lüleburgaz and Edirne) iki yıl süresince yürütülmüştür. Yapılan varyans analizi sonuçlarına göre, çeşitler, lokasyonlar ve yıllar arasında istatistiki olarak önemli farklılıklar belirlenmiştir. İncelenen karakterlerden başakta dane sayısı, başakta tane ağırlığı, başak uzunluğu ve tane verimi arasında en yüksek varyasyon bulunmuştur. İlk deneme yılında tane verimi ile başakta tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve 1000 tane ağırlığı arasında önemli olumlu ilişkiler belirlenmiştir. İkinci yıl ise, dane verimi 1000 tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve sap uzunluğu ile önemli olumlu ilişkiler göstermiştir. Makarnalık buğday çeşitleri arasında en önemli varyasyon sap uzunluğu, başakta tane sayısı ve 1000 tane ağırlığında bulunmuştur. Makarnalık buğday çeşitlerinde tane veriminin ana olarak 1000 tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, başakta tane sayısı ve yetişme periodu süresince agro ekolojik koşullarla bağıntılı olduğu bulunmuştur. Bununla yanında, lokasyon, yetiştirme yılı ve genotiplerde çeşitlerin verim potansiyallerini belirleyen önemli belirleyiciler olmuşlardır. Trakya bölgesi için Ç 1252, Fuatbey 2000, Epidur, Kızıltan 95 , Aydın 93 ve Altın 97 en uygun makarnalık buğday çeşitleri olarak bulunmuştur.

72- Melez tohumluğun ertesi yıl açık tozlanan tohumlarını eken üretici ise tohumluktan kaynaklanan masraflar çıktıktan sonra 1 dekardan 37350 TL gelir elde etmektedir. Melez tohumluk kullanan üretici melez tdhumluğun açık ta tozlanan tohumlarını eken üreticiye oranla 1 dekarlık a- landan 13650 ÎL daha fazla gelir elde etmektedir. Deneme sonuçlarına dayandırılarak yapılan `bu çok basit ekenomik a- naliz hile konunun ne kadar önemli olduğunu ortaya koymak tadır.-73- ÖZET Araştırmamızda, 5melez ve bunların açık toalanan 5 çe şitinde, ele aldığımız 19 karakterde meydana gelen değişme ler ve bu karekterlerin verimle olan ilişkileri incelenip bulgular aşağıdaki gibi özetlenmiştir. 1. Tepe Püskülü Çıkartma Tarihi: Denemeye alınan çe şitlerin tepe püskülü çıkartma tarihi 54-3-56.0 gün arası ni da değişmektedir. En erken tepe püskülü çıkartma M- 2 çeşitin- de görülmüştür. En geç tepe püskülü çıkartma ise AT- 4 çeşi dinde görülmüştür. Verim ile tepe püskülü çıkartma tarihi arasında olumsuz ve önemli ilişki saptanmıştır. 2. Koçan Püskülü Çıkartma Tarihi: Koçan püskülü çıkart ma tarihi 57. 6-61.3 gün arasında değişmektedir. En erken ko çan püskülü çıkartma M-2 çeşidinde, en geç ise AT-4 ve AT-5 çeşitlerinde bulunmuştur. Verim ile koçan püskülü çıkartma tarihi arasında olumsuz ve önemli ilişki bulunmuştur. 3. Olgunlaşma Tarihi: Denemeye alman çeşitlerden en erken olgunlaşma M-2 (P-3377) çeşitinde görülmüştür. En geç Olgunlaşma ise AT-4 (DK-727) çeşitinde görülmüştür. Olgun laşma tarihi ile verimi arasında melez çeşitlerde olumlu ve önemli lişki,açık tozlanan çeşitlerde ise olumlu önemsiz ilişki bulunmuştur. 4. Bitkide Yaprak Sayısı: Yaprak sayısı 13.6-15.6 ara sında değişmektedir. En fazla yaprak sayısı M- 4 çeşitinde, en az ise AT-5 çeşitinde görülmüştür. Yaprak sayısı ile bit ki verimi arasında olumlu ve önemli ilişki saptanmıştır.-74- 5. Bitkide Koçan Sayası: Denemeye alınan çeşitlerin koçan sayısı 1.12-1.50 arasında değişmektedir. En fazla ko çan oluşturma M-2 çeşit inde, en az koçan oluşturma AT-1 ve AT-5 çeşitlerinde görülmüştür. Bitki verimi ile bitkide ko~ çan sayısı arasında olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 6. Bitkide Koçan U&unluğu: En fazla koçan uzunluğu 18.45 era ile M-5 çeşitinde, en az kaçan uaunluğu ise 14.45 cm ile AT-2 çeşitinde görülmüştür. Koçan uzunluğu ile verim arasında melez ve açık tozlanan çeşitlerde olumlu ve önemli ilişki saptanmıştır. 7. îlk Koçanın Yerden Yüksekliği: Çeşitlerin ilk koçan larının yerden yüksekliği £3. 97-75.49 cm arasında değişmek-* tedir. En fazla koçan yüksekliği M- 3 çeşitinde, en az koçan yüksekliği ise A'T-5 çeşitinde görülmüştür. Bitki verimi ile ilk koçanın yerden yüksekliği arasında olumlu ve önemli iliş ki bulunmuştur. 8. İlk Koçanın Altındaki Yaprağın Uzunluğu: Bu uzunluk çeşitlerde 64.0-73 cm arasında değişmektedir. En fazla yapa rak uzunluğu M-2 çeşitinde, en az yaprak uzunluğu ise AT-5 çeşitinde görülmüştür. Yaprak uzunluğu ile bitki verimi ara sında açık tozlanan çeşitlerde olumlu ve önemli ilişki bu lunmuştur. 9. îlk Koçanın Altındaki Yaprağın Eni: Denemeye alman çeşitlerde yaprak eni 8.46-9.23 cm arasında değişmektedir. En fazla yaprak genişliği M-l çeşitinde, en az yaprak geniş liği ise AT-5 çeşitinde saptanmıştır. Yaprak genişliği ile bitki verimi arasında melez ve açık tozlanan çeşitlerde olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 10. Sap Çapı: Denemeye alman çeşitlerde sap çapı 24.8- 29.9 mm arasında değişmektedir. En geniş sap çapı M-4 çeşi~-75- tınde, en dar ise AT-l cesitin.de görülmüştür. Sap çapı ile bitki verimi arasında olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 11 ` Bitki Boyu: Denemeye alınan çeşitlerde bitki boyu 124.8-157.9 em aramada değişmektedir. En uzun boylu çeşit olarak M~3 çeşiti, en kısa boylu çeşit olarak ise AT- 5 çe- şiti bulunmuştur. Bitki verimi ile bitki boyu arasında olum lu ve önemli ilişki bulunmuştur. 12. Tanelenme Oranı: % 82.3 ile % 84.6 arasında deği şen tanelenme oranı en fazla M-5 çeşitinde, en az ise AT-2 çeşidinde görülmüştür. Tanelenme oranı ile bitki verimi ara sında melez çeşitlerde olumlu ve önemli, açık tozlanan çeşit lerde olumlu ilişki saptanmıştır. 13. Koçanda Sıra Sayısı: Çeşitlerin koçandaki sıra sa yısı 13.(j-lb..3 arasında değişmektedir. Sıra sayısı en fa 2 la M-4 ve iA-2 çeşitinde, en az, ise AT-5 çeşitinde görülmüştür. Bitki verimi ile koçanda sıra sayısı arasında açık tozlanan çeşitlerde olumlu ve önemli ilişki görülmüştür. 14. Koçanda Tane Sayısı: Denemeye alman çeşitlerin koçanları ndaki tane sayıları 485-704.3 arasında değişmekte dir. Koçanda en fazla tane sayısı M-5 çeşitinde, enaz ise AT-l çeşitinde görülmüştür. Bitki verimi ile koçandaki tane sayısı arasında olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 15. Somak Ağırlığı: Denemeye alınan melez çeşitler a- çık tozlananlarmdan daha ağır somaklar oluşturmuşlardır. En fazla somak ağırlığı M-l çeşitinde, en az ise AT-5 çeşi- tindegörülmüştür. Somak ağırlığı ile bitki tane verimi arar sında olumlu ve önemli ilişki bulunmuştur. 16. Koçan Ağırlığı: Denemeye alınan çeşitlerin koçan ağırlığı 124.3-200 gr arasında değişmektedir. En fazla koç» -76- ağırlığı M-5 çeşitinde, en az ise AT-2 çeşitinde bulunmuş tur. Bitki tane verimi ile koçan ağırlığa arasında olumlu ve önemli ilişki saptanmıştır. 17. 1000 Tane Ağırlığı: Denemeye alman çeşitlerde 203-253 gr arasında değişen 1000 tane ağırlığı en fazla M-l çeşitinde, en az ise AT-2 çeşitinde görülmüştür. Bitki tane verimi ile 1000 tane ağırlığı arasında olumlu ve önemli iliş ki bulunmuştur. 18. Bitki Verimi: Bitki verimi yönünden melez çeşit ler açık tozlananlarını % 20-37 oranında geçmektedir. Dene meye alınan çeşitlerde bitki verimi 100.6-169.2 gr arasında değişmektedir. En fazla bitki verimi M-5 çeşitinde, en az bitki verimi ise AT-2 çeşitinde görülmüştür. 19. Dekara Tane Terimi : Denemeye alınan çeşitlerin dekar verimleri 402.7-676.6 kg arasında değişmektedir. Dene meye alınan melez çeşitler açık t o zi ananlar ma oranla % 20- 37 daha fazla verim vermişlerdir. En fazla dekara tane veri mi M-5 çeşitinde, en az ise AT-2 çeşitinde saptanmıştır.-77- SUMMARY The changes in the nineteen characters of five hybrids and their five open pollinating varieties and their connec tion with the yield /were investigated in our research and the results were summarised as below; 1. The date of tassel; It changed from 54.3-56.0 days. The earliest tassel were seen in M-2 variety and latest in AT-4 variety A negative significant correlation was found between the yield and the date of tassel. 2. The date of silking; It was about between 57.6 and 61.3 days. The earlist silking was in M-2 and the latest was in AT-4 and AT-5 varieties A negative significant corre lation was faund between tlie date of silking and yield. 3. The date of Ripening: M-2 (P-3377) variety was ri pened earliest and AT-4 (DK-727) latest. A positive signi ficant correlation was found between the date of ripening and yield in hybrid varieties leut the correlation was po

Çalışmada farklı dönemlerde ıslah edilmiş ekmeklik buğday çeşitleri ve Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü Tarafından kombinasyon ıslahı ile elde edilen F2 döllerinden anter kültürü ile geliştirilen double haploid hatlar ve bölgede yetiştirilen çeşitler materyal olarak kullanılmştır. Çalışmada fiziksel özellikler olarak; bitki boyu, başak uzunluğu, başaktaki dane sayısı, başak dane ağırlığı, başak ağırlığı, dane verimi ve başaklanma gün sayısı incelenmiş ve bunların hepsi de istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Araştırılan özellikler bakımından kalite analizlerinde ise nem, süne zararı, embriyo kararması, protein oranı, gluten ve gluten indeks, sedimantasyon ve bekletilmiş sedimantasyon incelenmiş ve bu özelliklerin tamamı istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Yapılan çalışmada gerek kalite gerekse fiziksel özellikler bakımından istenilen değerler veren double haploid melez Flamura85/Golia hattı tespit edilmiştir. In the study different periods have been breeding bread wheat varieties and Namık Kemal University established using the Faculty of Agronomy Department developed by anther culture of the resulting F2 progeny with a combination of breeding by double haploid as materials and their physical and quality characteristics of the double haploid lines derived from hybrids were examined. In the study the physical properties; plant height, spike length, grain piece in spike, spike grain weight, spike weight, grain yield and heading examined the number of days and all of them were statistically significant as well. In terms of quality of analysis investigated the characteristics of moisture, stink bug damage, embryo darkening, protein content, gluten and gluten index, sedimentation and suspended sedimentation was examined and found to be statistically significant all of these characters. In this study, desired values of the terms of quality and psysical properties that are resulted; hybrid double haploid line Flamura85/Golia was determined.

Çalışmada 7 tritikale, 3 ekmeklik buğday, 2 arpa, 2 yulaf ve 1 çavdar çeşidi materyal olarak kullanılmıştır. Denemeler toprak özellikleri yönünden farklı dört lokasyonda tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Ekimler 6 m uzunluğunda 1 m genişliğindeki (17cm sıra arası ve 6 sıra) parsellere metrekarede 500 tohum bulunacak şekilde el ile yapılmıştır.Çalışmada, bitki boyu, başak uzunluğu, başakçık sayısı, başakta tane sayısı, başakta tane ağırlığı, başak ağırlığı, başak hasat indeksi, tane verimi, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, gluten oranları, gluten indeksi, sedimantasyon değerleri, ham kül, ham selüloz, ham protein, kuru madde, protein oranı, bin tane ağırlığı ve hektolitre ağırlığı özellikleri incelenmiştir.Ortalama tane verim sonuçlarını göre ITYN 818, TT 201 ve ITYN 819 tritikale çeşitlerinin verimlerini en yüksek verimi, Presto 2000 ve Tatlıcak 97 tritikale çeşitlerinin ise en düşük verim verdiği belirlenmiştir.Farklı toprak yapıları dikkate alındığında iki yıllık tane verim sonuçlarını incelediğimizde, Ziraat Fakültesi lokasyonunda TT 201 ve ITYN 818 tritikale çeşitlerini, su tutan arazide (Ortaca köyü lokasyonunda) TT 201, ITYN 818 ve TR 2201 tritikale çeşitleri, kıraç arazilerde (Kılavuzlu köyü lokasyonunda) TT 201, ITYN 818 ve ITYN 819 tritikale çeşitleri ve taban arazide (Selçuk köyü lokasyonunda) TT 201 ve Tatlıcak 97 tritikale çeşitleri en yüksek değerleri vermiştir.İki yıllık yeşil ot verimine göre TR 2201, Tatlıcak 97 ve Karma 2000 tritikale çeşitlerinin ise en yüksek yeşil ot verimi verdiği belirlenmiştir. Presto, TT 201 ve ITYN 819 tritikale çeşitlerinin ise en düşük yeşil ot verimi verdiği belirlenmiştir.Ortalama kuru ot verim sonuçlarını göre ITYN 819, Karma 2000 ve TR 2201 tritikale çeşitlerinin ise en yüksek değeri verirken, TT 201, Presto ve Tatlıcak 97 tritikale çeşitlerinin ise en düşük değerleri vermişlerdir.2008-2009 yılında Tritikale çeşitleri ekmeklik buğdaylardan ortalama 100 kg/da, arpadan 200 kg/da, çavdardan 300 kg/da ve yulafdan ise 400 kg/da fazla verim verdiği tartılmıştır.2009-2010 yılında ise tritikale çeşitleri ekmeklik buğdaylardan ortalama 40 kg/da, arpadan 100 kg/da, çavdardan 110 kg/da, yulafdan ise 110 kg/da fazla verim verdiği belirleniştir.Tritikale çeşitleri ekmeklik buğdaylardan ortalama 1,00 ton/da, arpadan 1,00 ton/da, çavdardan 1,00 ton/da, yulafdan ise 0,40 ton/da fazla yeşil ot verimi verdiği belirlenmiştir.Tritikale çeşitleri ekmeklik buğdaylardan ortalama 0,25 ton/da, arpa çeşitlerinden 0,25 ton/da, çavdar çeşidinden 0,05 ton/da, yulaf çeşitlerinden ise 0,25 ton/da fazla kuru ot verimi verdiği gözlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Tritikale, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, tane verimi In the study, 7 triticale, 3 bread wheat, 2 barley, oats and 1 rye varieties were used as material. Experiments were established in four different locations in terms of soil properties as a randomized block design with three replications. Sowing were made by hand on a length of 1 m to 6 m wide (17cm row spacing and 6 lines) 500 seeds per square meter plots.In the study, plant height, spike length, spikelet number, grain number per spike, grain weight per spike, spike weight, spike index, grain yield, forage yield, hay yield, gluten content, gluten index, sedimentation value, crude ash, crude fiber, crude protein, dry matter, protein content, thousand grain, weight and test weight were investigated.According to the results of average grain yield, ITYN 818, TT 201 and ITYN 819 triticale varieties were the highest grain yield while Presto 2000 and Tatlıcak 97 triticale varieties were determined the lowest yield.As given the results of a two-year grain yield, TT 201 and ITYN 818 triticale varieties in Agriculture Faculty location, TT 201, ITYN 818 and TR 2201 triticale varieties in Ortaca village location (water holding land), TT 201, ITYN 818 and ITYN 819 triticales varieties in Kılavuzlu village lokasyon (arid lands) and TT 201 and Tatlıcak 97 varieties of triticale in Selçuk village lokasyonunda (land base) gave the highest yield.According to average green grass yield, Tatlıcak 97 and Karma 2000 triticale varieties were the highest yield of green grass and TT 201 and ITYN 819 triticale varieties were determined from the lowest green herbage yield.In terms of the average dry matter yield, the average dry matter yield, the average dry matter yield, ITYN 819, Karma 2000 and TR 2201 were found the highest dry matter yield, while the TT 201, Presto 2000 and Tatlıcak 97 triticale varieties gave the lowest values.Triticale varieties were given more than the grain yield from 100 kg/da of bread wheat 200 kg/da of barley, 300 kg/da of rye and 400 kg/da of oat in 2008-2009 year.Triticale varieties were given more than the grain yield from 40 kg/da of bread wheat 100 kg/da of barley, 110 kg/da of rye and 110 kg/da of oat in 2009-2010 year.Triticale varieties were given more green herbage yield from 1,00 ton/da of bread wheat, barley and rye varieties, 0,40 ton/da of oat vareties.Triticale varieties were given more dry matter yield from 0,25 ton/da of bread wheat, barley and oat varieties, 0,05 ton/da of rye vareties.Key words: Triticale, green herbage yield, dry matter yield, grain yield 170

Yüksek Lisans Tezi 2003-2004 ve 2004-2005 ekim yıllarında Trakya Üniversitesi Tarla Bitkileri Bölümü Deneme Alanında yapılan bu araştırmada in vitro ve in vivo (saksı ve tarla) koşullarda 15 buğday çeşidi kurağa dayanım yönünden incelenmiştir. Onbeş buğday çeşidi, Pehlivan, Flamura 85, Saraybosna, Milena, Prostor, Dariel, Kıraç 66, Altay 2000, Sagittario, Gediz 75, Golia, Sadova, Bezostoja 1, Todora ve Süzen, materyal olarak kullanılmıştır. Denemeler in vitro ve in vivo koşullarında tesadüf parsellerinde faktöriyel deneme olarak kurulmuştur. Tarla denemeleri ise tesadüf blokları deneme desenine göre yürütülmüştür. Çalışmada tane verimi, başaklanma gün sayısı, bitki uzunluğu, başak uzunluğu, ana başakta tane sayısı, ana başakta tane ağırlığı, mumsuluk, bayrak yaprak alanı, bayrak yaprak açısı, stoma sayısı, tek bitki tane verimi, kılçıklılık, hektolitre ağırlığı, 1000 tane ağırlığı, sürgün ve kök ağırlığı, sürgün ve kök uzunluğu, sürgün ve kök kuru madde oranı, farklı dönemlerde yaprak sus tutma kabiliyeti kriterleri incelenmiştir. Çalışmada farklı kuraklık ortamlarında in vitro ve in vivo koşullarında incelenen özelliklerde önemli oranda azalmalar meydana gelmiştir. Ekmeklik buğday çeşitlerinin farklı kuraklık ortamlarından değişik düzeylerde etkilendikleri belirlenmiştir. Tarla koşullarında 2 yıl süresince yapılan çalışmalarda tane verimi 301.00 -552.00 kg/da, ikinci yıl ise 282.92-623.33 kg/da arasında değişmiştir. En yüksek yaprak su kayıp oranı 159 g ile Golia ve Prostor çeşitlerinden elde edilmiştir. En az yaprak su kayıp oranı ise 62.67 g ve 63.67 g ile sırasıyla Flamura 85 ve Kıraç 66 çeşitlerinden belirlenmiştir. . Anahtar Kelimeler : Ekmeklik buğday, makarnalık buğday, kuraklık, bitki uzunluğu, başak uzunluğu, 1000 tane ağırlığı, in vitro, in vivo, yaprak su tutma, stoma sayısı, tane verimi, PEG, kurağa dayanıklılık. Abstract In this research carried out in the research area of Field Crops Department, Tekirdag Agricultural Faculty in Thrace University in 2003-2004 and 2004-2005 growing period, it was aimed to determine the drought resistance of fifteen wheat cultivars under vitro and in vivo conditions. This research, based on the random blocks of experimental design with three replications for field experiment and factorial random plot of experimental design in vivo and in vitro conditions with six replications. Pehlivan, Flamura 85, Saraybosna, Milena, Prostor, Dariel, Kıraç 66, Altay 2000, Sagittario, Gediz 75, Golia, Sadova, Bezostoja 1, Todora and Suzen wheat cultivars were used. Grain yield per main spike, grain yield per decare, number of heading days, plant height, spike length, number of grain per main spike, weight of grain per main spike, lag leaf area per plant, number of stomata, test weight, thousand kernel weight, shout and root weight, shout and root length, dry matter weight of shout and root per plant, leaf retention ability in different conditions were examined Most of the plants characters decreased significantly under different drought conditions both in vitro and pots important level when compared to the control groups. Response of bread wheat genotypes under different drought conditions changed with genotypes. Grain yields of the cultivars ranged from 301.00 -552.00 kg/da in 2003-2004 and 282.92 to 623.33 kg/da in 2004-2005 growing period. The highest leaf retention ability was obtained genotypes Golia and Prostor with 159 g while the lowest values were determined in genotypes Flamura 85 and Kıraç 66 with 62.67 and 63.67 g, respectively. Key Words : Bread wheat, durum wheat, different drought levels, plant height, spike length, thousand kernel weight, protein ratio, test weight, in vitro, in vivo condition, leaf retention ability, stomata, grain yield ,drought resistance