Search

Giriş ve Amaç: Hepatit Delta Virüsü, Hepatit B virüs varlığında koenfeksiyon, süperenfeksiyon ve kronik hepatit delta enfeksiyonu yapabilen defektif bir virüstür. Bu çalışmada, Ocak 2014-Eylül 2019 tarihleri arasında İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Mikrobiyoloji Laboratuvarına HBV ve/veya HDV enfeksiyonu şüphesi ile başvuran olgularda retrospektif olarak HDV enfeksiyonu seroprevalansının belirlenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Ocak 2014-Eylül 2019 tarihleri arasında HBV ve/veya HDV enfeksiyon şüphesi ile başvuran 1374 hasta kanında HBsAg, anti-HBc IgM, anti HBc(total) HBeAg, anti HBe, anti HBs, anti HDV, HBV DNA ve HDV RNA test sonuçları olarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmaya alınan HBV tanılı 1374 hastanın yaşları 8-87 arasında olup, 585’inin(%42.6) kadın, 789’unun(%57.4) erkek olduğu belirlenmiştir. Yapılan analizler sonucunda 1374 hastanın %7.9’unda anti HDV pozitifliği saptanmıştır. 2014 yılında pozitif saptanan hastaların %1.2’sinin akut HBV, %27.3’ünün kronik HBV ve %5.7’sinin inaktif taşıyıcı olduğu belirlenmiştir. 2015-2019 yılları arasında pozitif saptanan hastaların ise %7.2’sinin akut HBV, %8.3’ünün kronik hepatit ve %9.9’unun kronik enfeksiyonu olduğu belirlenmiştir. Anti HDV pozitif saptanan olgular içerisinde kadın bireylerde anti-HDV pozitifliği erkeklere göre anlamlı düzeyde yüksek bulunmakla birlikte(p, Objective: Hepatitis Delta Virus is a defective virus that can cause co-infection, superinfection and chronic hepatitis delta infection with Hepatitis B Virus. In this study, it was aimed to retrospectively determine the seroprevalence of HDV infection in patients who applied to Istanbul University-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Medical Faculty Microbiology Laboratory with suspected HBV and / or HDV infection between January 2014 and September 2019.Material and Method: HBsAg, anti-HBc IgM, anti HBc (total) HBeAg, anti HBe, anti HBs, anti HDV, HBV DNA and HDV RNA test results were evaluated in the blood of 1374 patients who were admitted with the suspicion of HBV and / or HDV infection between January 2014 and September 2019.Results: The age range of 1374 patients diagnosed with HBV was to 8 to 87 years and 585(%42.6) were female and 789(%57.4) were male. As a result of the analysis, anti HDV positive was detected in 7.9% of 1374 patients. In 2014, it was determined that 1.2% of the patients with positive were acute HBV, 27.3% were chronic HBV and 5.7% were inactive carriers. Between 2015-2019, it was determined that 7.2% of the patients with positive were acute HBV, 8.3% had chronic hepatitis and 9.9% had chronic infection. Although anti-HDV positive was significantly higher in females than males (p

WOS: 000442664700022 PubMed ID: 30146848 Background: Parapneumonic effusions usually occur secondary to an infection and produce pus (empyema) that accumulates in the pleural space. We aimed to evaluate the prevalence of anerobes in patients with empyema and to assess their resistance patterns for seven antimicrobials. Methods: Pleural fluid specimens from 236 patients were inoculated on Schaedler agar. Anaerobic bacteria were identified via API 20 A. Susceptibility testing for penicillin, ampicillin + sulbactam, amoxicillin + clavulanate, cefoxitin, clindamycin, metronidazole, and imipenem were performed with the E-test. Results: There were 118 anaerobic bacterial strains detected in 66 (27.9%) of the 236 specimens. Gram-positive anaerobic cocci were detected in 54.23% and the predominant cocci were 41 Peptostreptococcus spp, (34.75%) followed by 17 P. acnes (14.41%) and 6 C. tertium (5.08%). The Gram-negative anaerobes were B. fragilis (28, 23.73%), P. melaninogenica (8, 6.78%), P. intermedia (4, 3.39%), F. nucleatum (6, 5.08%), F mortiferum (5, 4.24%), and P. asaccharolytica (3, 2.54%). All anaerobic strains were susceptible to ampicillin + sulbactam, amoxicillin + clavulanate, and imipenem. The highest MIC was found to be> 256 mu g/mL for penicillin in B. fragilis strains, 128 mu g/mL for cefoxitin in P. melaninogenica strains, 32 mu g/mL for clindamycin and 64 mu g/mL for metronidazole in P. acnes strains. Clindamycin resistance was detected in 46.6% B. fragilis, and 17.6% for P. acnes. Thirty-eight (32.2%) strains produced beta-lactamase. Conclusions: The use of antimicrobial agents for thoracic empyema should be based on the isolated pathogens and their resistance profiles. Clinicians should be aware of the wide diversity of anaerobic genera and species in cases of pleural empyema. Istanbul University Research Found [BYP-900/19.012.006] This study was supported by Istanbul University Research Found. Project no BYP-900/19.012.006.

Araştırmamızda 30 kardiyotomi, 30 myokard enfarktüs ve kardit- le seyreden 30 ARA'lı toplam 90 hastada indirekt fluoresan antikor (İFA) yöntemiyle kalp kasına karşı oluşan antikor saptanmaya çalışılmıştır. Kar diyotomi ve myokard enfarktüs hastalarında 14., 21 ve 33. günlerde kardit- le seyreden ARA'lı hastalarda ise 1. gün (Hastaneye başvuru günü) 14., 33. günlerde kan alınmıştır. En yüksek otoantikor saptanan hasta grubu % 30 oranla ARA'lı hastalar olup, kardiyotomi ve myokard enfarktüs hasta larının % 23.33'ünde otoantikor saptanmıştır. Kardiyotomi ve myokard enfarktüs hastalarında en yüksek düzeyde otoantikor 2. ve 3. haftalarda; ARA'lı hastalarda ise hastaneye başvurdukları gün alınan kanda saptanmış tır. Kardiyotomi, myokard enfarktüs ve ARA'lı hastalarda otoanti kor bulunmayan gruba göre, bulunan grupta yüksek bir oranda PKHS ve kardit saptanmış; her üç grupta da otoantikorlarla, klinik bulgular arasın da uyumlu bir ilişki belirlenmiştir. Araştırmamızda kardiyotomi hastalarında PKHS oluşumunda, kardiyopulmoner by pass (CPB) süresinin uzunluğunun önemli bir etkileyi ci faktör olduğu da ortaya konmuştur. In our research we tried to detect antibody produced against myocard in patients with cardiotomy(30), with myocard infarction (MI)(30), and with acute rheumatic fever (ARF)(30) presenting with carditis by indirect-fluorescence antibody (IFA) method. Blood samples have been taken from patients with cardiotomy and MI on the days 14., 21. and 33. and from patients with ARF on the first day of admission and on the days 14 and 33. Autoantibody was detected with the highest ratio of 30% in patients with ARF and of 23.33% in patients with cardiotomy and MI cases. While antibody was detected on 2. and 3. weeks in cardiotomy and MI cases, it was demonstrated on the first day of admission in ARF patients. PCIS and carditis were developed in a high proportion in cardiotomy, MI and ARF cases with autoantibody when compared with those cases without and, thus a close relationship was presented between the clinical findings and the presence of autoantibody. Our research showed that in the patients with cardiotomy the development of PCIS was effected by an important factor known as the cardiopulmoner bypass (CPB) time. 49

Giriş: Helicobacter pylori'nin (Hp) patogenezinde, cagA onkoproteinin, T4SS ile mide epiteline tutunması, sitotoksinle ilişkili CagL proteini ve konak hücrenin α5β1 integrin reseptörleri arasında gerçekleşir ve cagL proteinin, hiperdeğişken motif (cagLHM)'indeki polimorfizmlerin çeşitli gastroduodenal (GD) patolojilerin gelişim riskini arttırdığı ileri sürülmektedir. Bu çalışmada, gastrik kanser (GK)'li, duodenal ülser (DÜ)'li ve non-ülser dispepsi (NÜD)'li olgulardan elde edilmiş Hp DNA'larında bulunan CagL proteininin amino asit polimorfizmlerinin, GK ve DÜ gibi GD patolojiler ve kontrol grubu NÜD ile ilişkilerinin irdelenmesi ve bu ilişkinin Türkiye'ye özgü karakteristik özelliklerine dönük bir bakış açısının getirilmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metod: cagL pozitif 19'u GK, 16'sı DÜ ve 26'sı NÜD hastalarının biyopsilerinden izole edilmiş Hp DNA izolatlarında cagL bölgesi Nested-PCR'la tanımlandı. cagL bölgesinin (özellikle CagLHM) nükleotid dizilerinin belirlenmesi Sanger dizi analiziyle, tek sıra a.a. ve kombinasyon tipi polimorfizmlerin saptanması ise MEGA7.0 programıyla yapıldı. Bulgular: GK'lilerde en sık D58/K59 iki sıralı a.a polimorfik kombinasyonu (AAPK) saptanmış, farklı iki istatistikte (tek ve çok değişkenli) anlamlı olarak sırasıyla p=0,0001, OR=42 ve p=0,0004, OR=8,9 belirlenmiştir. Toplam çalışma grubunda (GK+DÜ) ise yine aynı AAPK anlamlı olarak p=0,001, OR=6,5 belirlenmiştir. Diğer tek sıra ve AAPK'ler ile cinsiyet ve yaş bağımsız değişkenleriyle ilişkili anlamlı bir veri saptanamamıştır. Sonuç: GD patolojiler ve CagLHM bölgesi polimorfizmlerinin ilişkisine dönük Türkiye'den ilk kez bildirilen ve literatürde hiç olmayan bazı verilerin (cinsiyet ve yaş ilişkisi) de olduğu bu çalışmada özellikle D58/K59 AAPK'nin GK'lilerde bağımsız bir risk faktörü olarak saptanması ile birlikte coğrafik bölge olarak Doğu ülkeleri popülasyon özellikli olmasının da bir veri olarak öneminin olduğunu düşünmekteyiz. Ayrıca GK ile ilgili bu verimizin, daha fazla olgulu prospektif çalışmalarla hem ülkemizin hem de yurtdışı farklı coğrafik bölgelerden desteklenmesiyle, olasılıkla optimal tedavi için GK riski yüksek olan Hp(+) olguların tanımlanmasını kolaylaştırabileceği gibi yeni tedavi amaçlı terapötiklerin geliştirilmesine de katkı sunabileceği kanaatindeyiz. Introduction: In Helicobacter pylori (Hp) pathogenesis, binding of bacterium to the host epithelial cell surface for the translocation of CagA oncoprotein via T4SS, occurs between cyototoxine asociated gene L (cagL) protein and integrin α5β1 receptor of the host cell and it was suggested that some polymorphisms in hypervariable motif of CagL protein (CagLHM) may increase the risk for the development of the various gastroduodenal pathologies. In this study, we aimed to evaluate the associations of gastroduodenal pathologies like gastric cancer (GC), duodenal ulcer (DU) and non-ulcer dyspepsia (NUD) with the amino acid polymorphisms of CagL protein detected in Hp DNAs isolated from the cases with GC, DU and NUD and also try to give a perspective for Turkey-spesific characteristics of this relationshipMaterial-Method: cagL regions of Hp DNAs isolated from the biopsies of 19 GC patients, 16 DU patients and 26 NUD patients were identified by Nested PCR. Nucleotide sequences of cagL regions (especially CagLHM) were determined by Sanger Sequencing method, and single row and combination type polymorphisms were determined by using a MEGA7.0 programme.Results: D58/K59 two-row amino acid polymorphic combination (AAPC) was the most frequently detected AAPC among GC cases and it was detected significantly higher in GC cases by using two different statistical analysis (univariate and multivariate), as, p=0,0001, OR=42 and p=0,004 OR=8,9, respectively. In the total study group (GC+DU), the same AAPC was also detected significantly higher as p=0,001, OR=6,5. No significant difference was detected between the groups when using independent variables such as other single row polymorphisms, AAPCs, gender and age.Conclusions: We suggest that the detection of D58/K59 two-row AAPC as an independent risk factor among GC cases and considering this as belong to the Eastern population characteristic according to the geographical region is a very important data of this study which is first time ever in Turkey and includes some new data (gender and age association) which are totally absent in the literature. Additionally, we believe that our data which are related to the GC, will support and ameliorate the diagnosis of Hp (+) cases with high GC risk for optimal treatment and the development of new therapeutics by the addition of new prospective studies which will be employed in our country and abroad with high number of cases. 208

Kan transfüzyonu güvenliğini tehdit eden, yüksek morbidite, kronikleşme oranına sahip, ölümcül komplikasyonlara sebep olabilen HCV enfeksiyonu önemli bir halk sağlığı problemidir. Hepatit C enfeksiyonun laboratuvar tanısında tarama amaçlı olarak kullanılan Anti-HCV testi ve doğrulama amaçlı kullanılan rekombinant immunoblot assay (RIBA) testinin yorumlanmasında zorluk oluşturan düşük Anti-HCV reaktifliği ve RIBA belirsizliği durumlarında, HCV enfeksiyonunun var olup olmadığının belirlenmesinde neopterin ve sCD14 düzeylerinin öneminin araştırılması ve neopterin ile sCD14 sonuçlarına göre, düşük Anti-HCV reaktifliği ve RIBA belirsizliği gösteren atipik olgulara dönük yeni bir tanısal bakış açısı kazandırılması amaçlanmıştır.Bu amaçla Anti-HCV testlerinde Signal/cut-off değerleri >1-0,05), bu iki grubun neopterin düzeyi HKG (6,46±1,76) olgularına göre anlamlı derecede düşük bulunmuştur (p1-0,05), neopterin levels of this two groups were detected significantly lower than PCG (6,46±1,76) cases (p

Multifaktöriyal bir etiyolojiye sahip olan obezite, günümüzün en önemli halk sağlığı sorunudur. Son yıllarda obezite epidemisine enfeksiyon ajanlarının, özellikle de Adv-36'nın katkı sağlayabileceği ileri sürülmektedir.Çalışmamızda 7-17 yaş arası 71 obez çocukdan oluşan hasta grubu (HG) ve 69 normal kilolu çocuktan oluşan sağlıklı kontrol grubu (SKG)'nda serum nötralizasyon yöntemiyle Adv-36 nötralizan antikor varlığını ve ELISA yöntemiyle serum leptin, adiponektin düzeylerini saptayarak, `Adv36-obezite` ilişkisini ve bu ilişkide serum leptin, adiponektin düzeylerinin rolünü göstermeyi amaçladık.71 hastanın 9'unda, 69 sağlıklı kontrol olgusunun birinde Adv-36 antikor varlığı belirlenmiş, aralarında anlamlı fark saptanmıştır (p

The BBL-mycobacteria growth indicator tube system (MGIT) is used for a rapid detection of the presence of mycobacteria. Our study aimed to compare MGIT with the Löwenstein-Jensen (LJ) reference method in clinical samples with suspected pulmonary and extrapulmonary tuberculosis, and to evaluate the primary and secondary resistance patterns by determining the resistances of the isolated strains to four major antimycobacterial drugs. 648 clinical samples from different clinics, with suspected pulmonary or extrapulmonary tuberculosis based on clinical, radiological, histopathological and immunological findings, were included in the investigation. The samples were first stained with Ziehl-Neelsen (ZN) and then cultured in LJ medium according to the standard bacteriological procedure and in the MGIT as recommended by the manufacturer. Conventional biochemical tests and p-nitro-alpha-acethylamino-beta-hydroxypropiophene of the Bactec system were used to identify the isolated mycobacterial strains. The susceptibilities to streptomycin, isoniazid, rifampicin, ethambutol were tested by the BBL-MGIT antibiotic susceptibility test and the resistances of the strains found to be resistant to any of the drugs were confirmed by the agar proportion method. Mycobacterium spp. were isolated in 61 (9.4%) out of 648 samples. Eventually, 58 out of 61 strains were classified as Mycobacterium tuberculosis and the other 3 as Mycobacterium tuberculosis complex. 32 of these were ZN positive. The growth time was determined as 12.2 days by the MGIT method and 24.1 days by the LJ method (p < 0.001). 29 strains were ZN negative. Their growth time was 23 days by the MGIT method and 37 days by the LJ method (p < 0.001). Drug resistance was detected in 23 (37.7%) of 61 cases (of whom 39 were new and 22 were former patients); of these resistances, 8 (20.51%) were primary and 15 (68.18%) were secondary. In double drug resistance, secondary resistance was found only to isoniazid + rifampin (4 cases) whereas both primary and secondary resistances were found to one drug. The highest cumulative drug resistance – both primary and secondary – was found to isoniazid. In conclusion, the MGIT was found to be advantageous because it enables rapid bacterial identification of tuberculosis and detection of antimicrobial resistance due to its high sensitivity and specificity. It is quicker than the LJ method. Its antibiotic susceptibility can be tested and it is easy to perform. We recommend to include it in routine laboratory work. In addition, our study suggests that the high ratio of secondary resistance in the public might be related to inappropriate and insufficient treatment of tuberculosis, and noncompliance, which appear to cause an important increase in primary tuberculosis as a result of new contaminations.

Helicobacter pylori gastrit, peptik ülser, gastrik kanser gibi hastalıklarla ilişkilendirilen Gram negatif bir bakteridir. H.pylori?nin gastrik mukozaya kolonizasyonunda ve patogenezinde özellikle cagPAI, vacA ve babA gibi virulans faktörleri rol almaktadır. Kolonizasyonla aktive olan immün sistem hücreleri ve salgılanan sitokinler de oldukça önemli rol oynamaktadır. Farklı coğrafi bölgelerde farklı genotiplerdeki H.pylori kökenlerine bağlı olarak gastrik-patolojilerin şiddeti değişmektedir. Biz de bu bağlamda çalışmamızda, farklı genotiplerin etkisiyle oluşabilecek sitokin yanıtlarındaki farklılığa bağlı olarak farklı genotip-sitokin düzeyi ilişkisinin H.pylori?inin patogenezindeki rolünü irdelemeyi amaçladık. Bu amaçla dispeptik şikayetli 159 hastanın mide-biyopsi örneklerinden üretilen 51 H.pylori kökeninden prospektif-randomize olarak seçilen 21 H.pylori kökeni çalışmaya alındı. Bu kökenlerde ureC, cagA, vacAs1/s2, vacAm1/m2 ve babA2 genleri araştırlıdı. H.pylori ureC geni saptanan kökenler cagA, vacAs1/s2, vacAm1/m2 ve babA2 genlerini farklı paternlerde taşımalarına göre farklı genotipler olarak sınıflandırıldı. Sınıflandırılan kökenler arasından her genotip için bir H.pylori kökeni randomize seçilerek in-vitro ortamda THP-1 ve nötrofile farklılaştırılmış/HL-60 hücreleri ile ko-kültürü yapıldı ve salınan IL-1ß, IL-6, IL-8, IL-12, TNF-?, IL-10 düzeyleri araştırıldı.Çalışmaya aldığımız H.pylori kökenlerinde 1.genotip H.pylori: cagAvacAs1m2, 2.genotip H.pylori: cagAvacAs1m1, 3.genotip H.pylori:cagAvacAs1m2babA2, 4.genotip H.pylori: vacAs2m2, 5.genotip H.pylori: cagAvacAs2m2 genleri saptanarak farklı genotipler olarak sınıflandırıldı.1-5.genotip THP-1 hücresinde; negatif kontrole göre IL-1ß, IL-6, IL-8, TNF-?, IL-10 salınımını çok ileri derecede anlamlı olarak(p0,05). Farklı genotiplerin bu hücrelerde oluşturduğu IL-1ß, IL-6, TNF-?, IL-10 yanıtları açısından en kuvvetli yanıtı 5.genotipteyken, en kuvvetli IL-8 yanıtı ise 1.genotipteydi. Farklı genotiplerin nötrofile farklılaştırılmış/HL-60 hücresinde; 4.genotipin IL-6 salınımını, 3. ve 4.genotipin IL-8 salınımını negatif kontrole göre çok ileri derecede anlamlı olarak (p0,05). Farklı genotiplerin bu hücrelerde oluşturduğu IL-6 yanıtı sadece 4.genotipteyken, salınan IL-8 düzeyi ise 4.genotipte 1.sırada, 3.genotipte 2.sırada saptandı.Çalışmamızdan elde ettiğimiz veriler bize genotip-sitokin düzeyi ve histopatoloji ilişkisinde konak genetik faktörlerine bağlı olarak genotipe spesifik immün yanıtın şiddetinin farklı olabileceğini düşündürse de gastroduedonal patolojik ilişkiye dönük prospektif yeni çalışmalar yapılmasının gerektiğini inanıyoruz. Helicobacter pylori is a gram-negative bacteria associated with diseases such as gastritis, peptic ulcer disease and gastric cancer. Virulence factors especially like cagPAI, vacA and babA play a role on H.pylori colonization of the gastric mucosa and pathogenesis. Also, immune system cells that are activated with colonization and secreted cytokines play a prominent role. Gastric-pathological severity changes depending on the origins of the different genotypes of H.pylori in different geographical regions. So, in this context we aimed to analyze the relationship between different genotype and cytokine levels that may occur due to different genotypes depending on differences in cytokine responses on the role of H.pylori pathogenesis.For this purpose, twenty one H.pylori strains prospctive- randomly selected for this study from fifty one H.pylori strains that generated stomach's biopsy samples from 159 dyspeptic complaint patients. ureC, cagA, vacAs1/s2, vacAm1/m2 and babA2 genes of these strains were investigated. ureC gene of H.pylori strains were classified different genotypes according to carrying different patterns of cagA, vacAs1/s2, vacAm1/m2 and babA2 genes. Whether a H.pylori strain were randomly selected for each genotypes from classified strains were co-cultured with THP-1 and neutrophil-differentiated HL-60 cells in vitro, and secreted IL-1ß, IL-6, IL-8, IL-12, TNF-?, IL-10 levels were determined.In the H.pylori strains that we studied, the genes determining in different genotypes were classified as; 1.H.pylori genotype: cagAvacAs1m2, 2.genotype H.pylori: cagAvacAs1m1, 3.genotype H.pylori: cagAvacAs1m2babA2, 4.genotype H.pylori: vacAs2m2, 5.genotype H.pylori: cagAvacAs2m2. According to negative control, 1-5 genotype was very highly significant raised the IL-1ß, IL-6, IL-8, TNF-?, IL-10 secretion(p 0.05). IL-1ß, IL-6, TNF-?, IL-10 responses were formed by different genotypes in these cells and the strongest response was in 5.genotype, the most potent IL-8 response was in 1.genotype. In the neutrophil-differentiated HL-60 cells of different genotypes; whereas the release of IL-6 from 4.genotype and secretion of IL-8 from 3-4.genotype were significantly(p 0, 05). While IL-6 response in these cells of different genotypes generated only in 4. genotype, the level of secreted IL-8 in 4. genotype was first and in 3. genotype was second row.Wheares the data obtained from this study leads to think that host genetic factors may vary depending on the severity of the genotype-specific immune response in the the level of cytokine genotype relation to histopathology, we believe that new prospective studies should be conducted looking to gastroduodenal pathology relation. 174

Porphyromonas gingivalis ciddi periodontite neden olan, majör periodontal patojenlerden biridir. P. gingivalis ve kardivasküler hastalıklar arasında kuvvetli ilişki olduğu ve ateroskleroz gelişiminde rolü olabileceği iddia edilmektedir. Bakteri yüzeyinde bulunan fimbriyalar, her fimbria sun unitesini kodlayan fim A genlerinin aminoasit sekanslarına göre 6 genotipe ayrılmaktadır(Tıp I, II,III, IV, V, Ib).Çalışmamızda aterosklerotik zeminli çeşitli damar hastalığı olan olgulardan alınan doku örneklerinde Real Time PCR yöntemi ile DNA varlığı ve pozitif saptanan olgularda fim A genotiplerini saptayarak ateroskleroz etiyopatogenezinde P. gingivalis ve fim A ilişkisini araştırdık.50 ateroskleroza bağlı damar hastalığı tanısı almış olgu ve bu olgulara yaş, cinsiyet ve sigara içme özelliklerine benzer özellik gösteren 50 non aterosklerotik, post stenotik anevrizmalı olgu çalışmaya alınmıştır.Real-Time PCR yöntemi uygulanan 50 aterosklerotik doku örneğinden sadece 1 hasta örneğinde P. gingivalis DNA?sı saptanmıştır. Hasta Kontrol Grubu örneklerinin hiçbirinde P. gingivalis DNA?sı saptanmamıştır. Pozitif saptanan doku örneği, Real-Time PCR ve Nested PCR yöntemi uygulanarak fim A genotipleri açısından araştırıldı.Ancak pozitif saptanan doku örneğinde her iki yöntemle de fim A genotiplendirilemedi.Sonuç olarak, P. gingivalis?in sakız çiğneme, diş fırçalama gibi sebeplerle ağızdan bakteriyemi yoluyla kana geçerek, damar duvarında enflamatuvar süreci başlatarak ateroskleroz gelişimine sebep olabileceğini öne süren pek çok çalışma bulunmasına rağmen, bizim çalışmamızda P. gingivalis-ateroskleroz arasında anlamlı bir ilişki saptanamamıştır. Ateroskleroz ile P. gingivalis arasındaki etiyopatogenez ilişkisinde özellikle aterosklerotik dokularda P. gingivalis fim A genotip dağılımının araştırılmasına yönelik, geniş serili yeni çalışmaların yapılmasının yararlı olabileceğini düşünmekteyiz. Porphyromonas gingivalis is a one of the major periodontal pathogen which is a serious cause in periodontitis. It is claimed that in the development of atherosclerosis and between P. gingivalis and cardiovascular diseases there is a strong relationship. P. gingivalis fimbriae are classified into six genotypes (types I?V, and Ib) based on the different nucleotide sequences of the fimA genes encoding the fimbrial subunits. In this study we analyzed the relationship of P. gingivalis and fim A in atherosclerosis etiopathogenesis by detecting fim A genotypes in positive cases and furthermore we analyzed DNA using the Real Time PCR method with the tissue samples gathered from patients suffering from various atherosclerosis based vascular diseases.Based on 50 atherosclerosis with vascular disease patients and 50 non atherosclerotic post stenotic aneurysm patients matched by age, gender and smoking habits were included in this study. P. gingivalis DNA was only found in one atherosclerotic tissue sample out of 50, using the Real-Time PCR method. There was not found P. gingivalis DNA in the patient control group speciments. Fim A genotype was analyzed in P. gingivalis DNA positive sample using Real Time PCR and Nested PCR methods. However P. gingivalis positive sample with both methods fim genotype was nontypeable.To conclude, in spite of many studies which suggest that transmission of P. gingivalis to blood through mouth by bacteremia based upon reasons such as chewing gum, brushing teeth causes an inflammatory in blood vessel wall and then result in development of atherosclerosis, according to our studies there isn?t any significant relationship between P. gingivalis and atherosclerosis. We think that, new contentful studies about examining the genotype distribution of P. gingivalis fim A on atherosclerosis tissues especially regarding to the relationship between atherosclerosis and P. gingivalis would be very useful. 102

İnsan Cytomegalovirusu (HCMV), özellikle immunsuprese konaklarda hastalık oluşturan bir insan patojeni olup, primer enfeksiyon sonrası konakta persistan olarak kalmaktadır. Çalışmalar arter duvarından HCMV'nin reaktivasyonunun aterosklerogenezde etkili olabileceğini öne sürmektedir. Çalışmamızda aterosklerotik damar hastalığı (ADH) tanısı almış olgularda CMV-IgG seropozitifliği, HCMV-DNA varlığı ve HCMV enfeksiyonu ile konak hücrede eksprese olduğu öne sürülen Cytomegalovirus Inducible gen 5 [cig5(viperin)] ekspresyonunun saptanması amaçlanmıştır.50 ADH tanısı almış olgu Hasta Grubu (HG), 48 non-aterosklerotik, post-stenotik anevrizmalı olgu Hasta Kontrol Grubu (HKG), 48 kalp-damar şikayeti olmayan olgu Sağlıklı Kontrol Grubu (SKG) olarak çalışmaya alındı. Bu olgulardan alınan serum örneklerinden ELISA yöntemi ile CMV-IgG antikorunun varlığı araştırıldı. HG ile HKG olgularından alınan doku örneklerinden ise Polimeraz Zincir Reaksiyonu(PZR) yöntemi ile CMV-DNA varlığı araştırılarak, pozitif örneklerden cig5 gen ekspresyonu varlığı araştırılmıştır.ELISA yöntemi ile Hasta grubu olgularının 49 (%98)'u, HKG olgularının 44 (%92)'ü, SKG olgularının ise 41 (%85)'i CMV-IgG pozitif bulunmuştur. Gruplar arasında IgG antikoru yönünden anlamlı fark sadece HG ile SKG arasında belirlenebilmiştir(p0.05). CMV-DNA pozitif 2 (%4) bulunan olgulardan hiçbirinde cig5 geni varlığı saptanamamıştır.Sonuç olarak; CMV'nin damar duvarında primer olarak aterosklerozu tetikleyici mi olduğu yoksa affiniteye bağlı, rastlantısal olarak mı burada bulunduğu netlik kazanmamıştır. Sonuçlarımız CMV ile ateroskleroz arasında anlamlı bir ilişki göstermese de özellikle cig5 pozitif bir kontrol örneğinin varlığında bu genin aterosklerotik dokularda ekspresyonunun araştırılmasının CMV-ateroskleroz ilişkisinde önemli olabileceğini düşünmekteyiz. Human Cytomegalovirus (HCMV) is an human pathogen, causes diseases in immune-suppressed hosts, remains persistently after primary infection. Studies suggested that reactivation of HCMV could be effective in atherogenesis. In this study, we aimed to evaluate HCMV-IgG seropositivity, presence of HCMV-DNA and expression of Cytomegalovirus inducible gene 5 [cig5(viperin)] , that was claimed to be expressed by host cells by CMV infection, in patients with diagnoses of atherosclerotic heart disease (AHD).50 cases with ADH, 48 with non-atherosclerotic, post-stenotic aneurysm and 48 without any cardiac-vascular findings were included in this study as Patient Group (PG), Patient Control Group (PCG) and Healty Control Group (HCG), respectively. CMV-IgG seropositivity was investigated in the sera of these cases by ELISA method. CMV?DNA was investigated by Polimerase Chain Reaction (PCR) method in tissue specimens of PG and PCG cases and presence of cig5 gene expression was evaluated from positive cases.49 (98%) cases of PG, 44 (92%) of PCG and 41 (85%) of HCG were detected as CMV-IgG positive by ELISA method. Statistically significant difference for IgG antibody between groups was detected only between PG and PCG (p0.05). No cig5 expression was detected in CMV-DNA positive 2 (4%) patients.As conclusion, it is not become clear whether CMV triggers atherosclerosis primary in vascular wall or found in this site incidentally because of affinity. Although our results don?t show significant relationship between CMV and atherosclerosis, we suggest that to evaluate the expression of this gene, especially with a cig5 positive control in atherosclerotic tissues may be important to understand the CMV-atherosclerosis relation. 100

Hepatit B virus (HBV) enfeksiyonlarının tanısında sıklıkla kullanılan serolojik testlerde bazen tanısal sorunlar yaşanmakta ve HBsAg testi negatifleşen bazı hastaların plazma ve karaciğer dokusunda HBV varlığı devam edebilmektedir. Bu durum hepatit B serolojisi yönünden seronegatif (tüm hepatit belirteçleri negatif) ve seropozitif (Anti HBc +/- ve Anti HBs +) olarak iki paternde Okült (gizli) HBV enfeksiyonu olarak tanımlanmakta ve bu durum aynı zamanda izole Anti-HBc olgularında da görülmektedir. Bu klinik tabloya sahip kişilerin HBV bulaştırıcılığı yönünden toplumda potansiyel risk oluşturmaları nedeniyle tespit edilmeleri çok önemlidir.Bu çalışmada; dört farklı grupta [1) 20 HBV; izole Anti-HBc, 2) 23 HBV;doğal bağışık, 3) 20 HBV; seronegatif, ALT miktarı yüksek, 4) 23 HBV;aşılı kişi] HBV-DNA varlığının belirlenmesiyle, gizli (okült) HBV enfeksiyon oranlarının saptanması amaçlanmıştır. HBsAg negatif, ancak farklı serolojik paternlerdeki bu olgulardan HBV-DNA çalışılmak üzere plazma örnekleri alınmıştır. Bu örneklerde, okült HBV enfeksiyon varlığını araştırmak üzere analitik duyarlılığı yüksek (?3,8 IU/ml) Real-Time PCR kitleri kullanılmış ve kullanılan moleküler yöntemin güvenirliği internal ve eksternal kontroller ile pozitif kontrollerin kantitasyon standartlarının artışı ile sağlanmıştır. Araştırmaya aldığımız dört farklı gruba ait 86 kişide HBV-DNA pozitifliği saptanamamıştır.Sonuç olarak; farklı dört grupta okült HBV enfeksiyon varlığını destekleyecek bir sonuç bu çalışmadan elde edememiş olsak da bu olgularla yapılan geniş serili ve analitik duyarlılığı yüksek moleküler yöntemlerin kullanıldığı uluslar arası ve bazı ulusal çalışmalarda değişik oranlarda okült HBV enfeksiyon varlığının saptanabildiği görülmektedir. Her ne kadar çalışmalarda okült HBV enfeksiyonunun saptandığı bildirilse de ve bizim çalışmamızda okült HBV enfeksiyonunu saptayabilecek performansta moleküler yöntem kullanmış olsak da okült HBV enfeksiyon varlığını saptayamamızın araştırmaya alınan olguların azlığı ile ilişkili olabileceğini düşünmekteyiz. Bundan dolayı, bu konu ile ilgili yeni, geniş serili çalışmaların yapılmasının yararlı olabileceği kanaatindeyiz. Bu sonuçlarla birlikte kan transfüzyonuyla HBV bulaşının engellenmesine dönük analitik duyarlılığı yüksek nükleik asit teknolojisinin (NAT) kan bankalarında kullanılmasının hem maliyet hem tanısal yarar açısından tartışmalı olduğu varsayılsa da özellikle organ transplantasyonu gibi özel klinik önemi olan girişimler öncesi organ vericilerinde okült HBV enfeksiyonunun araştırılmasının yararlı olabileceği kanısındayız. Diagnostic problems may be encountered in Hepatit B virus (HBV) infections by serological tests and HBV DNA can be detectable in plasma and liver tissue while HbsAg test is negative. This situation can be defined as occult or isolated Anti-HBc HBV infections. Occult HBV infections may be divided two categories by using hepatitis markes. One of them is that being of all hepatit markers are negative and the other situation is having Anti HBc +/- and Anti HBs + patterns. The detection of individuals who have this patterns is very important because of these people pose a potential risk for transmission of HBV in society.In this study, we aimed to detect the ratio of occult HBV infections by investigating HBV DNA in four different groups. These groups are;1) 20 isolated Anti-HBc positive individuals 2) 23 naturally immune individuals to HBV infection, 3) 20 individiuls with seronegative hepatites markers and ALT levels are high 4) 23 vaccinated individuals to HBV. Plasma samples were collected from the individuals with seronegative HBsAg in order to study HBV DNA. Real-Time PCR kit with high analytical sensitivity (?3,8 IU/ml) was used in these plasma samples to investigate the presence of occult HBV infections. The reliability of the molecular methods was applied by increasing quantitation standards of internal and external and also positive controls. No HBV DNA was detected in any of the 86 individuals consisting of four study groups.In conclusion, although, we did not detect any occult HBV infection in any of four study groups but occult HBV infections with various frequencies were detected in other large, serial international and some national studies which the molecular methos with high analytical sensitivity were used for similiar study groups. Although, we used high standart molecular kit to detect occult HBV infections, we suggest that the reason of no detection of occult HBV infections may be due to the small number of cases included in this study. Therefore, we are thinking new, large serial studies related with this topic will be usefull. Hovewer, It was assumed that the use of nucleic asid technology (NAT) with high analytical sensitivity in blood banks to prevent HBV transmission by blood transfusion is controversial for both costs and diagnostic efficacy, we suggest that to detect occult HBV infections in organ donors may be usefull before special invasive clinically important procedures as organ transplantation. 90

Helicobacter pylori'nin, ateroskleroz ve ateroskleroz temelli anevrizma gelişimi ile ilişkili olabileceği düşünülmektedir. Çalışmamızda Abdominal (AAA) ve Asendan (AsAA) anevrizmalı olgularda, H. pylori IgG seropozitiflik oranı ile başta CagA olmak üzere H. pylori'nin virulans faktörlerinin saptanmasıyla, AAA ve AsAA ile CagA pozitif H. pylori arasındaki ilişkiyi araştırdık.58 AAA ve 38 AsAA olguyla bu olgulara yaş, cinsiyet ve sigara içme özellikleri benzer, 57 sağlıklı kontrol grubu(SKG) çalışmaya alınmıştır. Serumlarda ELISA yöntemi ile H. pylori IgG, Western-Blot(WB) yöntemi ile de başta cagA olmak üzere H. pylori'nin virülans faktörleri araştırılmıştır.ELISA yöntemiyle saptanan H. pylori IgG oranı yönünden AAA(%67,24), AsAA(%73,68) ile SKG(%57,89) arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır(p>0,05). WB ile saptanan H. pylori IgG oranı bakımından sadece AsAA(%78,95) ile SKG (%57,89) arasında anlamlı bir fark saptanırken(p0.05). While, only between AsAA(78.95%) and HCG (57.89%), a statistically significant difference was detected for H. pylori IgG by WB method (p

BHV (Borna Hastalığı virusu) nörotropik bir virus olup beyin hücre fonksiyonlarını değiştirebilmekte, nöron gelişimi ve davranış bozukluklarına yol açabilmektedir. Biz bu çalışmamızda şizofreni hastalığının etiyopatogenezinde BHV'nün rolünün olup olmadığını serolojik ve moleküler test yöntemleri ile irdelemeyi amaçladık.207 şizofren hasta, 131 hasta kontrol grubu ve 137 sağlıklı kontrol grubu çalışmaya dahil edildi. Serum örnekleri ELISA yöntemi ile BHV Ig G yönünden ve kanlar RT PZR yöntemi ile BHV-RNA yönünden araştırılmıştır.207 şizofrenili hastanın 66 (%32)'sinde, 131 hasta kontrol olgusunun 17 (%13) 'sinde, 137 sağlıklı kontrol grubunun 19 (%14)'unda BHV-IgG pozitifliği saptanmıştır ve hasta grubuyla kontrol grupları arasında ileri derecede anlamlı bir fark saptanmıştır (p0.05). 51-65 yaş grubu, BHV-şizofreni ilişkisinde, bağımsız bir risk faktörü olarak belirlenmiştir. Kedi teması oranı, hasta ve sağlıklı kontrol grubu olgularına göre şizofreni grubu olgularında ileri derecede yüksek bulunmuştur (p0.05). To be 51-65 years old was found particularly as an independent risk factor in BHV and schizophrenia causal relationship. Close cat contact was also statistically significant found between patient and control groups on behalf of patients with schizophrenia (p

Jüvenildyopatik Artrit (JA) agırlıklı olarak periferik artrit ile ortaya çıkan, endojen veeksojen antijenlerin patogenezinde rol aldıgı bagısıklık sisteminde artmıs yangısal yanıtlabelirginlesen bir hastalıktır. Hastalık enfeksiyonla birlikte ya da postenfeksiyöz süreçte ortayaçıkabilir. Ancak JIA ile enfeksiyonlar arasındaki iliski net olarak belirlenememesine ragmen,eriskin kronik artritlerinde bu iliski gösterilmistir.Bu çalısmada Primer JA'lı 26, alevlenmeli JA'lı 20 ve saglıklı kontrol grubu olarak 24olmak üzere toplam 70 olgu çalısmaya dahil edilmistir. Primer JA olarak tanımlananhastaların 4'ünde M. pneumoniae, 1'inde C. pneumoniae, 1'inde C. jejuni ve 4'ünde idraryolu enfeksiyonu olmak üzere toplam 10(%38,46)'unda pozitiflik saptanmıstır. AlevlenmeliJA'lı olguların 1'inde hem dıskı kültüründe üretilip hem de aglütinasyon yöntemiyle S.enteritidis, 2'sinde EBV, 2'sinde M. pneumoniae, 2'sinde C. jejuni ve 1'inde B. burgdorferiolmak üzere toplam 8(%40) olguda enfeksiyon saptanmıstır. Hasta ve kontrol grubundayapılan mikrobiyolojik testler sonucunda; hastalıklı grubunun 18(%39.13)'inde, saglıklıkontrol grubundaki olguların 1'inde C. pneumoniae ve 1'inde C. jejuni olmak üzere toplam2(%8,33)'sinde pozitif sonuç belirlenmistir. Çalısma grubumuzdaki hastalıklı ve saglıklıkontrol grubunun hiç birinde bogaz kültür pozitifligi görülmemistir.Sonuç olarak; etiyopatogenezi tam olarak bilinmeyen ve birçok faktörün tetikleyici roloynadıgı düsünülen JA, çocukluk çagının en çok görülen romatizmal hastalıgıdır.Arastırdıgımız etkenler açısından JA'nın etiyopatogenezinde rol oynayabilecegi düsünülenmikroorganizmalarla bu klinik tablo arasındaki iliskiyi göstermesi bakımından uluslar arasıliteratür irdelendiginde tek tek etken düzeyinde arastırmalar olmasına karsın bu kadar genisbir etken grubunun arastırılması bakımından ilk olma özelligi gösteren çalısmamızın sonuçlarıdegerlendirildiginde; bazı mikroorganizmaların olgu düzeyinde tetikleyici veya klinik tabloyuarttırıcı oldugu düsünülebilir. Özellikle primer ve alevlenmeli JA'lı her iki grup toplamolarak incelendiginde; öne çıkan etkenler olarak M. pneumoniae ve C. jejuni ile karsılasmanındaha fazla oldugu dikkati çekmektedir. Çalısma verilerimize göre; JA'nınetiyopatogenezinde primer ya da araya giren enfeksiyonlar olarak rolü oldugu düsünülenmikroorganizmaların erken tanısı ve bu mikroorganizmaların eradikasyonu için standart JAtedavisine spesifik anti mikrobiyal tedavinin eklenmesi ile birlikte hastada antijenik uyarımınortadan kalkabilecegi ve beraberinde klinik tabloda bir gerileme olabilecegi düsünülebilir olsada, JA etiyopatogenezi ve mikroorganizma iliskisini net olarak ortaya koyabilmek vebununla baglantılı hastaların spesifik ve non spesifik tedavi protokollerinin hasta yararınadaha genis kapsamlı sunabilmek için, sinovyal bölgeden örnek alabilme gibi ülkemize özgüzorluk gösteren etik problemlerin giderilmesi kaydıyla daha genis çaplı, seri olgularlaözellikle moleküler temelli çalısmaların yapılmasının yararlı olacagını düsünmekteyiz.Anahtar kelimeler: Jüvenil idyopatik artrit, Enfeksiyon etkenleri, Etiyopatogenez,Prokalsitonin, C-reaktif protein Juvenile Idiopathic Arthritis (JIA) is a disease that was prominent with increasedinflammation response in immune system, appeared mostly with peripheral arthritis andendogenous and exogenous antigens play a role in the pathogenesis of disease. JIA canemerge with infection or in post infectious period. However, the relation between JIA andinfections is not clearly defined but the relation between adult chronic arthritis and infectionswas well-defined.A total of 70 patients, 26 with primer JIA, 20 with recurrent JIA, 24 healthy controlswere included in this study. M. pneumoniae, C. pneumoniae and C. jejuni were detected in 4,1 and 1 of 10(38.46%) patients with primer JIA, respectively. S. enteritidis, EBV, M.pneumoniae, C. jejuni and B. burgdorferi were detected in 1, 2, 2, 2, and 1 of the 8(40%)patients with recurrent JIA, respectively. S. enteritidis were isolated in feces culture and alsoidentified by agglutination method. Infection was detected in total 18(39.13%) of patientgroups. C. pneumoniae and C. jejuni were detected in 1 and 1 of 2(8.33) healthy controlgroups, respectively. Throat culture positivity was not detected in any of the patient andhealthy control groups.In conclusion, etiopathogenesis of JIA is not clearly understood and suggested variousfactors can trigger the disease and it is the most common rheumatoid disease of childhood.However, there some studies, focusing especially on one infectious agent but this is the firststudy including such a big range of infectious agents in the literature for the microorganismsthat can be suggested to have a role in the etiopathogenesis of JIA. We have a conclusion inthe light of our results and suggest that some microorganisms can trigger and increase theintensity of clinical situation according to the case. When we evaluate the primer andrecurrent JIA groups; M. pneumoniae and C. jejuni come forward and seen common in JIAcases. We also suggest that the pre-diagnosis of microorganisms which can play a role asprimarily or by interventing in the etiopathogenesis of JIA and adding specific antimicrobialtherapy to the standard JIA therapy for the eradication of this microorganisms can result ofdisappearance of antigenic stimulation in the patients and the clinical presentation can berecover, according to the our results but in order to show the relationship between JIAetiopathogenesis and microorganism and to apply specific and non-specific therapy protocolsfor the treatment of patients in a condition by solving the ethic problems like difficultiestaking samples from synovial region, specific to our country, it is possible to perform new,extended, especially molecular based serial case studies.Key words: Juvenile idiopathic arthritis, Infection agents, Etiopathogenesis, Procalcitonin, Creactiveprotein 104

Multipl skleroz (MS), gençleri ve orta yaştaki yetişkinleri etkileyen Merkezi Sinir Sistemi (MSS)'in önemli bir hastalığıdır. Pek çok laboratuarda, yıllardır yapılan yoğun bilimsel araştırmalara rağmen, MS'in etiyolojisi hala bilinmemektedir. Yapılan çalışmalar multipl sklerozda infeksiyoz bazı faktörlerin bulunduğunu göstermiştir. Son otuz yılda çeşitli mikroorganizmaların hastalıkla ilişkisi bulunduğu öne sürülmüştür. En son çalışmalar ile human herpesvirus 6 (HHV-6) ve zorunlu hücre içi bir bakteri olan C. Pneumoniae'in MS etiyolojisiyle ilişkili olduğu ileri sürülmüştür. Bu çalışma ile MS ile C. pneumoniae ve HHV-6 ilişkisi, MS hastalarında Apo E genotip dağılımı ve Apo E ile C.pneumoniaeve HHV-6 ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışma 39 multipl skleroz, 42 sağlıklı kontrol ve 10 Diğer Nörolojik Hastalığı olan(DNH) hasta ile yapılmıştır. MS hastalarından ve kontrollerden alınan serumlarda mikroimmunfloresan yöntemi ile C.pneumoniae IgG, IgM, IgA ile HHV-6 IgG ve IgM, MS ve DNH olan hasta grubundan alınan BOS örneklerinde polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile C.pneumoniae ve HHV-6 DNA'sı araştırılmıştır. Ayrıca serokonversiyonları izlemek amacı ile MS'li hastalardan 4-8 hafta sonra ikinci serum örnekleri alınmıştır. 36 multipl skleroz hastası ve 30 sağlıklı kontrolden EDTA'lı tüpe alınan kan örneğinde, Apo E genotiplemesi yapılmıştır. C. pneumoniae ile daha önce karşılaşma göstergesi olarak 1/32'lik antikor fitresini sınır değer aldığımız çalışmamızda; MS'li olguların 35'i (%89.7), sağlıklı kontrol grubunun 32'isi (%76.2) ve hasta kontrol grubunun 10'u (%100) daha önce C. pneumoniae ile karşılaşmışlardır. Bu verilerle MS ve kontrol grupları karşılaştırıldığında gruplar arasında bir fark saptanmamıştır. Kronik C. pneumoniae enfeksiyonunu gösteren IgG düzeyinin 1/512'nin ve IgA düzeyinin 1/40'ın üzerinde olması durumu MS'li hastaların 8'inde(%20.5), sağlıklı kontrol grubu olgularının 3'ünde(%7.1) saptandı. Hasta kontrol grubunda hiçbir olguda kronik C. pneumoniae enfeksiyonunu saptanmadı. MS'li hastalarda saptanan bu veriler sağlıklı kontrol grubu ve hasta kontrol grubuyla karşılaştırıldığında anlamlı bir fark bulunamadı. Ayrıca hiçbir MS ve DNH olan hastaya ait BOS örneğinde C.pneumoniae ve HHV-6 DNA'sı tespit edilememiştir. 126 MS hastalarının 26'sında (%72.2) e3e3 alleli, 8'inde (22.2) e2e3 ve 2 hastada (%5.6) e3e4 alleli tespit edilmiştir ve bu veriler, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında Apo E genotip dağılımının normal populasyonu yansıttığı görülmüş ve Apo E epsilon 4 alleli ile MS'in klinik özellikleri arsında bir ilişki tespit edilmemiştir. MS hastalarında Apo E allellerinin dağılımı cinsiyete göre kıyaslandığında, kadın ve erkek hastalar arasında anlamlı bir fark saptanmamış, multipl sklerozlu hastalarda Apo E genotip dağılımı ile hastalık süresi ve progresyon indeksi arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmemiştir. Sonuç olarak, çalışmamızda elde ettiğimiz verilere göre, multifaktöriyel etyolojik nedenlerle oluştuğu düşünülen MS'in etiyopatogenezinde C. pneumoniae ve HHV-6 enfeksiyonlarının, tetikleyici veya mevcut klinik tabloyu arttırıcı mikrooorganizmalar olarak önemli yerlerinin olmadığını düşünmekteyiz. Ayrıca, MS'li hastalarda Apo E genotip dağılımının, normal populasyonu yansıttığını ve Apo E allelleri ile MS'de hastalık süresi ve dissabilite arasında bir ilişki olmadığı görüşündeyiz. Ancak, yeterli sayıda örnek ile, tanısı yeni konmuş hastaların çalışmaya dahil edilip; erken başlangıç, hızlı progresyon gibi özelliklerin hangi genetik veya çevresel faktörler tarafından belirlendiğini açıklığa kavuşturacak daha kapsamlı çalışmaların yapılması gerektiğini düşünmekteyiz. Apo E genotipleri ile C. pneumoniae ve HHV-6 ilişkisi hakkında geniş ve kapsamlı çalışmaların yapılması gerektiğini, bir şey söylemek için erken olduğunu düşünmekteyiz. MS, is the illness of central neural system(CNS) which act on teenage and adults. Since many years several laborotrories had many investigations about MS but ethiology is stil unknown. In some studies it has shown that several infectious agent can be some of the ethilogic factors.ln last three decads investigators suggest that microorganisms are related to the disease. And recent studies Human Herpes Virus-6(HHV-6) and strict intracelluler patogen Chlamydophila pneumoniae and are closely related to MS. The purpose of this study was to investigate the relationship between MS with C.pneumoniae and HHV-6,to determine the Apo E genotype distrubution in MS patients and its relationship with C.pneumoniae and HHV-6. 39 MS patients, 42 healthy controls and 10 patients with other neurologic diseases (OND) were investigated. Using microimmunfluorescence, we searched for C.pneumoniae IgG, IgM and IgA besides HHV-6 IgG and IgM in sera taken from MS patients and healthy controls; using Polimerized Chain Reaction(PCR) we searched for C.pneumoniae and DNA in cerebrospinal fluild(SCF) specimens taken from MS patients and OND patients. Apo E genotyping was done on whole blood samples (taken in EDTA tubes) of 36 MS patients and 30 healthy controls. In our study the antibody titrations of 1/32 was accepted as criterion for previously being exposed to C.pneumoniae, according to this 35 of MS patients(89.7%), 32 of healthy controls (76.2%) and 10 of OND group(100%) were positive. According to this data, when MS patients and controls are compated there is no difference between these groups.IgG titers of 1/512 and IgA titers of 1/40 of C.pneumoniae showed chronic disease and this was found in 8 of MS patients (20.%) and 3 of healthy controls (7.1%). There was no chronic C.pneumoniae case in OND group.When that data was used to compare MS group with healthy and OND 128 group there was significant difference. Furthermore, in no MS or OND patients CSF sample C.pneumoniae or HHV-6 DNA was not detected. In 26 of MS patients(72.2%) e3e3, in 8 e2e3 (22.2%) and 2 of them e3e4(%5.6) allells were founds and when these were compared with Apo E genotype distrubution in normal population, it has been seen to be smilar, furthermore no relationship between Apo E e4 allele and MS clinical findings were found. When Apo Eallelle distrubutions in MS patients was investigated according to gender, there was no significant difference between male and female patients, besides there was no relationship between Apo E genotype and disease duration and progression index. As a result, according to the findings of our study, we do think that there is no triggering or distrubing effect of C.pneumoniae or HHV-6 on MS which was thought to be the disease of multifactoriel ethiologic agents. Besides,we suggest that Apo E genotype distrubutions in MS patients, is smilar with normal population and there is no relation between disease duruation this disability progression in MS patients. However we also due suggest that the studies with bigger number of patients among which there are newly diagnost ones should be done and the features like early onset, rapid progression should be investigated according to better determined genetic or enviromental factor. We think that it is to early to say something clear, further studies for relationship between Apo E genotype with C.peumoniae and HHV-6 should be done. 145

Bu çalışma ile Treponema pallidum western-blot testi ile sifilitik ve nonsifilitik tablolarla antijenler arasındaki ilişkinin saptanması ve western-blot testinin sifiliz tanısındaki performansının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla sifilize ait klinik bulgu ve belirtilere sahip semptomatik ES'li 20 hastadan ayrıca, nonsemptomatik ancak sifiliz için yapılan serolojik testleri pozitif bulunan LS'li 20 olgunun oluşturduğu 40 hasta çalışmaya alınmıştır. Ayrıca kontrol grubu oluşturmak amacıyla çeşitli klinik nedenlerle biyolojik yalancı pozitiflik (BYP)gösteren 20 olgu.diğer spiroket infeksiyonlu olguların (DSİO) oluşturduğu 20 olgu ve sağlıklı kan vericilerinden(SKG) oluşan 20 olgunun oluşturduğu toplam 60 olgu çalışmaya alınmıştır. Çalışma ve kontrol grubu olguların tanısının netleşmesi için nontreponemal ve treponemal testler çalışıldı. Daha sonra çalışmamızda değerlendirilmesi amaçlanan Western-blot(WB) testi çalışıldı. WB IgM testi ile ES'li olgularda en sık(%95) ve WB IgG testi ile LS'li olgularda en sık (%90) saptanan antijen TpN17 antijeni olmuş ve onu TmpA antijeni izlemiştir. ES'li olgularda WBIgM/TpN17 performans parametreleri ;Duyarlılık, özgüllük,PKD,NKD,Doğruluk ve Kappa uyum katsayısı sırasıyla,%95, %100, %100, %97.5, 0.90, LS'li olgu WBIgG/TpN17 performans parametreleri sırasıyla %90, %100, %100,%91, %95, 0.90 olarak bulundu. ES'li hastalarda WB IgM test pozitifliği sayısı SKG'na göre ileri derecede anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p O.001). LS'li olgularla SKG olgular arasında WB IgG test pozitifliği yönünden de ileri derecede anlamlı bir fark belirlenmiştir (p

Chlamydophilia pneumoniae esas olarak solunum yollarında enfeksiyon etkeni olan bir bakteri olmakla birlikte astım, ateroskleroz ve romatoid artrit gibi bir çok kronik hastalığın etiyopatogenezinde ilişkisi olabileceğini ileri süren çalışmaların sayısında dikkat çekici bir artış vardır. Jüvenil idyopatik artrit (JİA) ise çocukluk çağının en sık görülen romatizmal hastalığıdır. Bu çalışma ile C. pneumoniae'nm JİA oluşumu yada alevlenmesinde rolü olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaç ile 60 JİA'lı hastadan hastalığın aktif olduğu dönemde ve 4 hafta sonra ikinci kan örneği, ayrıca bu hastaların 20'sinden sinovyal sıvı örneği alınmıştır. Ayrıca kontrol grubu oluşturmak amacı ile atak döneminde olan 22 ailesel Akdeniz ateş'li (AAA) ve 35 sağlıklı çocukta çalışmaya alınmıştır. AAA'lı çocukların 3'ünden sinovyal sıvı alınabilmiştir. Serum örneklerinde mikroimmunflorasan yöntemi ile C. pneumoniae IgG, IgM, IgA ve sinovyal sıvı örneklerinde IgG antikoruna ek olarak polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile C.pneumoniae DNA'sı araştırılmıştır. C. pneumoniae ile daha önce karşılaşma göstergesi olarak 1/32'lik antikor titresini sınır değer aldığımız çalışmamızda JİA'lı olguların 29'u (%48,3), AAA'lı olguların 18'i (%81,8) ve sağlıklı çocukların 11 'i (%73,3) daha önce C. pneumoniae ile karşılaşmışlardı. JİA'lı çocuklar AAA'lı olgular ile karşılaştırıldığında AAA'lı olgularda C. pneumoniae ile karşılaşma istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksek iken sağlıklı çocuklar ile karşılaştırıldığında ise istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Kronik C. pneumoniae enfeksiyon göstergesi olan IgG'nin 1/512'nin ve IgA'nın 1/40'ın üzerinde olması durumu ise altı JİA'lı, bir AAA'lı ve iki sağlıklı çocukta saptanmıştır. Sinovyal sıvı antikoru JİA'lı bir hastada 1/512'nin üzerinde ayrıca üç JİA'lı hastada ise seruma oranla 4 kat yüksek bulunmuştur. Hiçbir JİA'lı ve AAA'lı hastada sinovyal sıvıda PCR ile C. pneumoniae DNA'sı tespit edilememiştir.Sonuç olarak çalışmadan elde ettiğimiz verilere göre multifaktöriyel etiyolojik nedenlerle oluştuğu düşünülen JlA'nın etiyopatogenezinde C. pneumoniae enfeksiyonun tetikleyici ya da mevcut klinik tabloyu arttırıcı bir mikroorganizma olmadığını düşünmekle birlikte elde ettiğimiz olgu düzeyindeki dolaylı verilerin doğrulanabilmesi için özellikle C. pneumoniae DNA'sına yönelik sinovyal dokuda PCR yöntemi ile yapılacak daha geniş serili yeni çalışmalara gereksinim vardır. Chlamydophilia pneumoniae essentially causes infections in respiratory system, but there is a remarkable increase in the studies hypothesizing that, it has a role in the etiopathogenesis of some chronic diseases like arteriosclerosis, asthma and rheumatoid arthritis. Juvenile idiopathic arthritis (JIA) is a rheumatic disease, commonly seen in childhood. In this study, we investigated the role of C. pneumoniae in the development and exacerbation of JIA. Blood samples were taken from 60 JIA patients in active period and four weeks after this period. Synovial fluid samples were taken from 20 of the 60 patients. Besides that, 22 familial Mediterranean fever (FMF) patients in active period and also 35 healthy children were taken into the study as the control group Synovial samples were taken from only 3 children with FMF. C. pneumoniae IgG, IgM, IgA levels were studied from the serum samples by immunofluorescence method and IgG antibodies and PCR studies for C. pneumoniae DNA were studied from the synovial fluid samples. 29 (48.3 %), 18 (81.8 %), 11 (73.3 %) of JIA, FMF and healthy children cases were found pre-infected with C. pneumoniae, respectively when the cut off value of being pre-infected with C. pneumoniae were determined as 1/32 antibody titers. FMF patients, pre-infected with C. pneumoniae were found statistically significant higher than JIA cases. We did not find a significant difference when JIA cases compared with healthy children. The markers of chronic C. pneumoniae infection are IgG > 1/512 and IgA > 1/40 and this situation have been observed only in six patients with JIA, 1 with FMF and two healthy children. Synovial fluid antibodies were found higher than 1/512 and four times higher than normal serum in one JIA and three JIA patients, respectively. C. pneumoniae DNA was not detected in any of JIA and FMF patients synovial fluids by PCR. 70As conclusion, C. pneumoniae infection has not a triggering or a progressive effect on clinical situation in JIA etiopathogenesis, resulting from multifactorial etiological factors. New, extensive and serial studies (especially PCR studies for synovial tissue) are needed in order to confirm our indirect results in case level. 83

Çocuklarda ve yetişkinlerde 5. hastalık, artrit ve aplastik anemi gibi hastalıklardan sorumlu olduğu bilinen parvovirüs B19'un romatoid artrit, sistemik lupus eritematozus (SLE) gibi otoimmün karakterli hastalıklarda rol oynayabildiği ileri sürülmektedir. Bu hastalıklarda parvovirus B19`un etyopatogenezdeki rolünü değerlendirmek amacıyla 20 erken sinovitli, 31 romatoid artritli hastadan eklem sıvısı ve birer ay ara ile kan örnekleri toplanmıştır. Çalışmada ayrıca hastalıklı kontrol grubu olarak 25 SLE'li, 25 osteoartritli hastadan ve sağlıklı kontrol grubu olarak 50 sağlıklı kişiden kan örnekleri toplanmıştır. Serum örneklerinde ELISA yöntemi ile parvovirus B19 IgM ve parvovirus B19 IgG tespiti, eklem sıvısı örneklerinde ise PZR yöntemi ile parvovirus B19 DNA araştırması yapılmıştır. Erken sinovit grubumuzda 3 hastada hem parvovirus B19 IgM, hem parvovirus B19 IgG hem de parvovirus B19 DNA saptanmış olup, sonradan bu hastalardan ikisine romatoid artrit, birine de SLE tanısı konulmuştur. Romatoid artrit grubunda 8 hastanın eklem sıvısında parvovirüs B19 DNA tespit edilirken, parvovriüs B19 DNA (+) saptanan hastalardan 4'ünde parvovirüs B19 IgM ve parvovirüs B19 IgG, diğer 4'ünde sadece parvovirus B19 IgG (+) olarak belirlenmiştir. Ayrıca hastalıklı ve sağlıklı kontrol gruplarında parvovirüs B19 IgM yanıtı saptanmamıştır. Çalışma sonuçlanınız; parvovirüs B19'un romatoid artrit etyopatogenezinde rolü olabileceğini iddia eden görüşlerle olgu düzeyinde paralellik göstermiş olsa da, gerek romatoid artrit gerekse diğer kronik inflamatuar ve otoimmünite ile karakterize romatizmal hastalıklarla parvovirüs B19 arasındaki etyopatogenez ilişkisine yönelik geniş serili yeni çalışmalara gereksinim olduğu görülmektedir. The detection of parvovirus B19 seropositivity and parvovirus B19 DNA in patients with arthritis It was asserted that human parvovirus B1 9 which was responsible from the fifth disease, aplastic anemia and arthritis can play a role in the autoimmune diseases like rheumatoid arthritis (RA) and systemic lupus erythematosus (SLE). In order to evaluate the role of parvovirus B19 in the etiopathogenesis of these diseases, synovial fluids and blood specimens were collected from the 20 patients with early synovitis and 31 patients with RA at one month intervals. Blood specimens were collected also from 25 patients with SLE, 25 patients with osteoarthritis as the sickly control group and 50 healthy people as the healthy control group in this study. The detection of parvovirus B19 IgM and parvovirus B19 IgG were performed with ELISA method from serum specimens and the detection of parvovirus B19 DNA was performed with PCR method from synovial fluid samples. Parvovirus B19 IgM, parvovirus B19 IgG and parvovirus B19 DNA were found in the 3 patients of early synovitis group, later, 2 of the 3 patients were diagnosed as RA and one of the 3 patients was diagnosed as SLE. Parvovirus B19 DNA was detected in the synovial fluids of 8 patients in the RA group and, parvovirus B19 IgM and parvovirus B19 IgG were found in the 4 patients who were detected as parvovirus B19 DNA (+) and parvovirus B19 IgG were detected as positive in the other 4 patients. Also, parvovirus B19 IgM positivity was not detected in both of the control groups either with disease and healthy. Our study results seem to be in accordance with the opinions with the parvovirus B19 may have a role in the etiopathogenesis of RA in the case level, new extended serial studies were needed related with the etiopathogenesis relation of parvovirus B19 and rheumatic diseases characterised with RA and other chronic inflamatuar and autoimmunity. 92