Search

Background: This study aimed to evaluate the efficacy and safety of hypofractionated stereotactic radiotherapy for reirradiation of recurrent pediatric tumors. Methods and Materials: The study included 23 pediatric patients who were reirradiated using hypofractionated stereotactic radiotherapy in the radiation oncology department between January 2008 and November 2013. In total, 33 tumors were treated-27 (82%) cranial and 6 (18%) extracranial. Hypofractionated stereotactic radiotherapy was administered due to recurrent disease in 31 (94%) tumors and residual disease in 2 (6%) tumors. The median total dose was 25 Gy (range: 15-40 Gy), and the median follow-up was 20 months (range: 2-68 months). Results: The 1-year and 2-year local control rates in the entire study population were 42% and 31%, respectively. The median local control time was 11 months (range: 0-54 months) following hypofractionated stereotactic radiotherapy. The patients with tumor response after hypofractionated stereotactic radiotherapy had significantly longer local control than the patients with post-hypofractionated stereotactic radiotherapy tumor progression (21 vs 3 months, P < .001). Tumor volume, Hacettepe University

Bu çalışmada küratif cerrahi uygulanan ve postoperatif adjuvan radyoterapi (RT) planlanan jinekolojik tümörlü 10 hastanın (3 serviks, 7 end.) tedavinin başında planlama amaçlı çekilen bilgisayarlı tomografi (BT) ile 3. ve 5. haftalarda çekilen BT kesitleri füzyon yapılarak hedef hacimlerde ve riskli organlardaki (OAR) kaymalara bakıldı. PTV için verilen emniyetin yeterli olup olmadığı araştırıldı. BT çekimleri diz altı ve topuk destek (DTD) li ve desteksiz 2 farklı şekilde yapıldı ve DTD'nin set-up ve internal marjin üzerine etkisine bakıldı. Farklı zamanlarda çekilen BT görüntülerinde primer tümör yatağı (CTV) için verilen 15 mm emniyet yeterli bulundu ve DTD kullanılmasının fark yaratmadığı saptandı. En fazla sapma presakral CTV'de görüldü ve 0.5 cm PTV emniyetinin yeterli olmadığı saptandı. Presakral CTV'de yukarı-aşağı, ön-arka yönünde %30-60 hastada PTV sınırları dışına taşan sapma görülürken, sağ-sol yönünde verilen emniyetin yeterli olduğu bulundu İliak CTV'de ise en fazla sapma yukarı-aşağı yönünde görüldü. Ancak PTV sınırları dışına taşan sapma sadece %10-20 hastada saptandı. Lenfatik CTV'lerdeki sapmada DTD kullanılması ve kullanılmaması arasında fark bulunamadı. Iliak ve presakral CTV'ler için emniyet 7 mm ve 10 mm olacak şekilde yeniden analiz yapıldığında iliak CTV'ye 7 mm emniyet verilmesi durumunda DTD yoksa sapmalar güven aralığı sınırında bulundu. Presakral PTV için oluşturulan 7 mm emniyetin yeterli olmadığı görüldü. DTD varlığı veya yokluğu arasında anlamlı fark bulunamadı. Presakral CTV'de asıl kayma ön-arka yönünde idi. 10 mm emniyet verildiğinde bile %20-30 hastada sapmaların güvenlik sınırı dışına taştığı görüldü. Çalışmamızda YART planlamalarında OAR'lerin farklı zamanlarda çekilen BT görüntülemelerinde aynı plan yapıldığı taktirde aldıkları dozlar ayrıca değerlendirildi. DTD varlığında rektum V50 hacminde 5. haftada azalma saptandı. Benzer şekilde mesane V45 ve V50 hacimlerinde DTD kullanılması durumunda azalma görüldü. Sonuç olarak Jinekolojik tümörlerin postoperatif adjuvan yoğunluk ayarlı RT planlamasında CTV'ye verilen 15 mm emniyet marjı yeterlidir ancak İliak CTV'ye minimum 7 mm emniyet verilmesi gerekir. Presakral CTV için hastaların obez olması ve kalça pozisyonundaki farklılıklar nedeni ile sapma aralığının geniş olabileceği hatırda tutulmalıdır. In this study, planned curative surgery and postoperative adjuvant radiotherapy (RT), 10 patient with gynecological tumors taken for planning purposes at the beginning of treatment with computed tomography (CT) taken in 3rd and 5th weeks making fusion target volumes and organs at risk (OAR) was examined shifts. Planning target volume (PTV) was to investigate whether there are sufficient safety for granted. CT, knee and heel supported and unsupported was done in two different ways and knee and heel supported (DTD) position on the set-up and internal margin effects were examined. In CT images taken at different times, 15mm safety was found to be sufficient for the primary tumor bed (CTV) and using DTD was detected not create a difference. The maximum deviation was seen in the presacral CTV and PTV safety of 0,5cm was faound to be not sufficient. Superior-inferior, anterior-posterior directions on presacral CTV at 30-60% patients PTV transcends the limits of deviation, while the right-left direction was found to be sufficient safety. In illiac CTV showed the greatest deviation superior-inferior direction. However PTV transcends the limits of deviation was detected is only 10-20% of patients. Deviations in the lymphotic CTV, the DTD found no difference between used and unused. Safety for iliac and presacral CTV to be 7mm and 10mm were re-analyzed. When not used DTD, 7mm margin was adequate for iliac CTV. 7mm safety created for presacral PTV was not found enough. DTD was no significiant difference between the used or non-used. Actual shift on presacral CTV was the anterior-posterior direction. Even when given 10mm safety, 20-30% of patients showed that extends beyond the safety limit of deviation. In our study of OAR in intensity modulated radiation therapy (IMRT) planning CT scans taken at different times in the same plan was made and their doses were also assessed. When used DTD, in the rectum volume V50 was reduced on the 5th week. Similarly V45 and V50 bladder volumes were lower in the case of using the DTD. As a result of gynecological tumors in the postoperative adjuvant IMRT planning safety margin of 15mm is sufficient given to CTV. However minimum of 7mm safety must be given to illiac CTV. For presacral CTV obese patients and due to difference in hip position might be wide of the span should be kept in mind. 86

Lokal İleri Serviks Kanserinde Radyoterapi, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı Tezi, Ankara, 2014. 16969557-1030 Sayı Nolu Hacettepe Üniversitesi Girişimsel Olmayan Klinik Araştırmalar Etik Kurulu Onayı. Bu çalışmada Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı'nda 2000-2013 yılları arasında serviks kanseri tanısıyla küratif amaçla kemoradyoterapi uygulanmış hastaların uzun dönem sağkalım ve radyoterapi (RT) ile ilişkili toksisite sonuçları ve bunların yaşam kalitesi üzerine etkileri değerlendirilmiştir. Bu amaçla kliniğimizde tedavi edilen ortanca yaşı 56 (24-88) olan 474 hasta retrospektif olarak değerlendirilmiş ve 86 ay (57.5-114.5 ay) izlem sonrası genel sağkalım (GS), hastalıksız sağkalım (HS), lokal rekürrenssüz sağkalım (LRS) ve lokal bölgesel rekürrenssüz sağkalım (LBRS) ve uzak metastazsız sağkalım (UMS) oranları ve bunlarla ilişkili olabilecek prognostik faktörler incelenmiştir. Ulaşılan 85 hastaya ise EORTC QLQ-C30 ve CX-24 yaşam kalitesi anketleri uygulanarak tedavi sonrası yaşam kalitelerinin nasıl etkilendiği ve bunları etkileyebilecek parametrelerle ilişkisi incelenmiştir. Olguların %88'i Evre IIB ve üzerinde olup histoloji %90 olguda SCC'dir. Son durum bilgisine kesin ulaşılan ve pelvise sınırlı hastalığı olan 327 hastada 2, 5 ve 10 yıllık GS sırasıyla %68, %52, %42; HS oranları ise sırasıyla %73, %66 ve %64; Lokal rekürrenssiz sağkalım oranları %94, %92, %91; lokal bölgesel rekürrenssüz sağkalım oranları ise %92, %89, %86 ve uzak metastazsız sağkalım oranları % 81, % 76 ve % 75 olarak bulunmuştur. Tek değişkeli analizde GS'de etkili faktörler klinik evre, eş zamanlı KT kullanımı, tanıda hemoglobin (Hb) düzeyi, brakiterapi (BRT) şekli, eksternal radyoterapi (ERT) şekli, tanı görüntülemede lenf nodu (LN) metastazı varlığı ve tedavi sonrası 3. ay yanıt durumu; HS'de etkili faktörler klinik evre, tanı görüntülemede LN metastaz varlığı, hidronefroz ve tedavi sonrası 3. ay yanıt durumu; LRS'de etkili faktörler histoloji ve 3. ay yanıt durumu ve LBRS'de etkili faktör ise tedavi sonrası 3. ay yanıt durumu olarak saptanmıştır. Çok değişkenli analizlerde ise GS'da ve HS'da yaş, evre, tanı görüntülemede LN metastaz varlığı anlamlı faktörler olarak saptanırken, tüm sağkalımlar için tedaviye 3. ay yanıt durumu anlamlı prognostik faktör olarak bulunmuştur. İzlemde hastaların % 6.4'ünde geç grad 2-4 GÜS toksisite gözlenirken, % 8.3'ünde geç grad 2-5 GİS toksisite gözlenmiştir. Akut toksisite üzerinde mesane ve rektum dozlarının etkisi görülmezken, geç GİS toksisitede rektum maksimum dozu ile toksisite riski arasında anlamlı ilişki saptanmıştır. Yaşam kalitesi anketlerinin yapıldığı 85 hastada lenfödeme bağlı yakınmalar ilk 5 yılda daha yoğun iken >5 yılda bu yakınmaların azaldığı gözlenmiştir. Yaşam kalitelerinde en önemli sorun seksüel aktivite ve menopozal semptomlar olarak bulunmuştur. Evli olan hastalarda rol fonksiyonu ve maddi zorluklar anlamlı yüksek bulunmuştur. Yaşa bağlı olarak da vücut algısı, kognitif durum, seksüel kaygı ve yorgunluk gibi semptomlar anlamlı değişiklik göstermiştir. Eşlik eden komorbid hastalık durumunda vücut algısı ve yorgunluk daha kötü olarak saptanırken; eşlik eden hastalık yoksa kognitif fonksiyon, rol fonksiyon ve fiziksel durum daha iyi olarak saptanmıştır. Evre, eş zamanlı KT, neoadjuvan KT kullanımı gibi faktörlerin yaşam kalitesi üzerinde belirgin etkisi gözlenmezken eğitim durumu, RT alanının genişliği, RT tekniği ve BRT tekniğinin yaşam kalitesini etkileyen faktörler olduğu görülmüştür. Sonuç olarak pelvise sınırlı lokal ileri evre serviks kanseri tanısı ile kliniğimizde definitif radyoterapi ve eşzamanlı kemoterapi uygulanan hastaların retrospektif analizinde prognozu belirleyen en önemli faktör tedaviye 3. ay yanıtı olarak belirlenmiştir. Geç komplikasyon oranları literatür ile benzerdir. Yaşam kalitesini etkileyen en önemli faktörler radyoterapi tekniği ve eşlik eden komorbid hastalıklar olarak bulunmuştur. Hastalarımızda sağkalımı düşüren en önemli neden uzak metastazlardır. Kemoradyoterapi sonrası adjuvan KT yaklaşımı ile bu hastalarda uzak metastaz riski azaltılabilir. Ancak bunun için faz III çalışmalara ihtiyaç vardır. Radiotherapy in Locally Advanced Cervical Cancer, Hacettepe University Faculty of Medicine, Department of Radiation Oncology, MD Thesis, Ankara, 2014. The aim of this study is to evaluate long-term results of definitive radiotherapy and concomittant chemotherapy in patients with locally advanced cervical cancer treated between 2000-2013 at Hacettepe University Faculty of Medicine Department of Radiation Oncology. The files of 474 patients were evaluated retrospectively for this purpose. The median age was 56 (24-88) and the median follow was 86 months (57.5-114.5 months). Eighty eight percent of the cases were with either Stage IIB or more advanced disease and the histology was SCC in 90% of cases. The survival and the prognostic factor analyses were made based on the 327 patients with pelvis confined disease whose last status data were accurately known. The 2, 5 and 10 years of Overall Survival (OS) rates were found to be as %68, %52 and %42 respectively. The corresponding Disease Free Survival (DFS), local recurrence free survival (LRFS), locoregional recurrence free survival (LRRFS) and distant metastases free survival (DMFS) rates were 73%, 66% and 64%; 94%, 92% and 91%; 92%, 89% and 86% and 81%, 76% and 75% respectively. The univariate analysis revealed clinical stage, concomittant chemotherapy use, Hb level at diagnosis (10g/dl), BRT technique (3D vs 2D), ERT technique (3D vs 2D), lymphadenopathy in imaging and response to treatment (complete clinical response vs other) at the 3rd month as significant prognostic factors for OS. Similarly lymphadenopathy, stage of tthe diseas, hydronephrosis and the treatment response were found to be significant for DFS. Squamous cell histology and complete clinical response were the only prognostic factors for LRFS and the response to treatment for LRRFS. The unique factor significant for all survivals in the multivariate analysis was response to treatment. Age of the patient (56y), stage of the disease and lymphadenopathy were the other significant factors for OS and DFS. Late grade 2-4 GUS toxicity was observed in 6.4 % patients and grade 2-5 GIS toxicity in 8.3% of the patients. The only factor related to the late toxicity was maximum dose of rectum. There was no factor related to late GUS toxicity. A quality of life survey was applied to 85 patients and found that lymphedema related complaints were more intense in the first 5 years which was tended to decrease after 5 years Sexual activity and menopausal symptoms were found to be the most important issues in the quality of life. In addition role function and financial difficulties were observed significantly higher in married patients. Based on age, body perception, and cognitive function, symptoms such as sexual anxiety and fatigue showed significant changes. Body perception and fatigue were detected to be worse in case of comorbid diseases, nonetheless, in the absence of accompanying diseases, cognitive function, role function, and physical condition were observed to be better. Factors like age, concurrent chemotherapy, and neoadjuvant chemotherapy showed no significant impact on the quality of life. Educational status, the width of the RT field, RT technique and technique of BRT were found to affect the quality of life. In conclusion, the most important prognostic factor for all time points in patients with locally advanced cervical cancer was found to be the response to treatment in this retrospective analysis. The late toxicity rates were comparable to the literature. Comorbidity and the technique of the radiotherapy were the important factors affecting the QOL. Distant metastases were found to be the major cause of disease failure. Adjuvant chemotherapy after definitive chemoradiotherapy may decrease the distant metastases rate. Phase III trials should be performed for to seek the effcicacy of adjuvant chemotherapy in this regard. 122

Meme kanseri radyoterapisinde (RT) meme/göğüs duvarı (GD) ve tüm lenfatik ışınlama radyoterapideki en zor tekniklerinden biridir. Bu tez çalışmasında,10 sol meme kanser tanılı hastanın GD ve tüm lenfatik RT'sinde, ileri ve ters planlamalı YART, hibrid YART teknikleri 3BKRT tekniği ile hedef hacim vekritik organ dozları açısından karşılaştırıldı. Bu amaçla 10 hastanın tedavi pozisyonunda çekilmiş bilgisayarlı tomografi kesitleri üzerinde hedef hacimler; GD, supraklavikular fossa (SKF), aksilla ve mammaria interna (MI) lenfatikleri olarak belirlenip, klinik hedef hacimler (KHH) konturlandı ve planlanan hedef hacimler (PHH) oluşturuldu. Kritik organ olarak; kalp, akciğerler, brakiyel pleksus, spinal kord, humerus başı, tiroid, özafagus ve diğer meme konturlandı. Beş farklı planlama tekniği, PHH'lerde D%95 değerleri, KHH'lerde ise D%98, D%2 ve Dmaks. değerleri açısından karşılaştırıldı. Kritik organlarda; sol akciğer için V20Gy, ortalama sağ ve sol akciğer dozları, sağ meme V5Gy ve Dmaks., ortalama doz ve kalp için kalbin aldığı ortalama doz ve V5Gy, V10Gy V20Gy, V30Gy değerlerine bakıldı. Alderson rando fantomun çekilen BT kesitleri üzerinde her bir teknik için planlama yapıldı ve belirlenen noktalarda TLD`lerle ölçüm alınarak planlamaların dozimetrik doğruluğu test edildi. Ters planlama tekniklerinin planlama kalite kontrolü EPID ve evrensel fantom kullanılarak yapıldı. Cilt dozu ölçümleri gafkromik EBT2 film ile rando fantom üzerinde alındı. İleri ve ters planlama YART teknikleriyle 3BKRT tekniğine göre hedef hacimlerde daha homojen ve istenilen sınırlara uygun doz dağılımı sağlandığı görüldü. Kritik organ dozları açısından ileri planlama YART tekniğinde diğer meme dozları düşük bulunurken, ters planlama YART tekniğinde kalbin yüksek doz alan hacimleri (V20Gy ve V30Gy) ve sol akciğer dozları düşük bulundu. Kritik organ dozları 9 alan YART tekniğinde, 7 alan YART tekniğine göre daha düşük bulundu. Planlamaların dozimetrik incelemesinde, planlama ile TLD ölçümleri arasında %0,3-11,1 fark bulunurken, hedef hacim için belirlenen noktalarda bu farkın maksimum %3 olduğu görüldü. Ters planlama YART tekniklerinin kalite kontrol sonuçlarında, yapılan planlamaların tedaviye uygun olduğu görüldü. Her bir teknikte 5 mm bolusla cildin yeterli doza ulaştığı görüldü. Sonuç olarak bu tez çalışmasında YART tekniklerinin hedef hacim doz homojenitesi ve kritik organ dozları açısından 3BKRT tekniğinden üstün olduğu, bu bağlamda en iyi YART tekniğinin 9 alan tekniği olduğu görüldü. Bunun yanı sıra ters planlama YART'de düşük doz alan hacimlerde, ileri planlama YART'de yüksek doz alan hacimlerde artış saptandı. Hibrid YART tekniğinin ise her iki tekniğin üstün yanlarını içerdiği görüldü. Breast/chest wall (CW) and lymphatic irradiation for breast cancer is one of the most difficult techniques in radiotherapy. In this study, forward and inverse planing IMRT, hybrid IMRT plans were compared with the corresponding 3D-CRT plan in terms of targets and critical organs doses for CW and compherensive lympatic irradiation of 10 patients diagnosed with left breast cancer. For this purpose, clinical target volumes (CTVs) of CW, supraclavicular fossa (SCF), axilla and internal mammary (IM) lymphatics were contoured on axial sections from CT scans of 10 patients and planning target volumes (PTVs) were generated. The critical structures included the left and right lungs, the heart, esophagus, thyroid, and humeral head, spinal cord, brachial plexus and contralateral breast was also delineated. D95% of PTVs and D98%, D2% and Dmaks. of CTVs were compared between five different techniques. For the critical structures the following values were examined; V20Gy of the left lung, the left and right lung mean dose, V5Gy, Dmax. and mean dose of the right breast and V5Gy, V10Gy V20Gy and V30Gy and mean dose of the heart.The dosimetric accuracy of each treatment planning techniques was tested with TLD measurments inserted in the specific locations of Alderson rando phantom. 118

Bu çalışmada Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı'nda 2000-2009 yılları arasında cerrahi sonrası adjuvan radyoterapi uygulanmış endometrium kanserli hastaların uzun dönem yaşam kaliteleri ve seksüel fonksiyonları değerlendirilmiştir. Bu amaçla EORTC QLQ-C30 ve CX-24 yaşam kalitesi anketleri kullanılmış ve ortalama yaşları 65 (48-88) olan 144 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Olguların 136'sında (%94) uygulanan cerrahi total abdominal histerektomi/bilateral salfingo-ooferektomi (TAH+BSO) iken, 120 olguda (%83.3) ek olarak pelvik+paraaortik lenf nodu diseksiyonu, 17 olguda (%12) sadece pelvik lenf nodu diseksiyonu yapılmıştır. Adjuvan radyoterapi 76 olguda (%53) vajinal brakiterapi (VBT), 52 olguda (%36) sadece eksternal radyoterapi (ERT) ve 16 olguda (%11) ERT+VBT şeklindedir.ERT uygulanan hastalarda sadece VBT uygulanan hastalara kıyasla semptom skoru, lenfödem, ağrı ve diyare daha yüksek; fiziksel durum, rol fonksiyon ve seksüel zevk alma daha düşük bulunmuştur. ERT'ye eklenen VBT'nin semptom skalası ve seksüel fonksiyon üzerine kötüleştirici ek katkısı bulunmamıştır. Sistemik kemoterapi alan hastalarda fiziksel durum daha kötü bulunmuştur. Altmış beş yaş altındaki hastalarda vücut algısı, seksüel aktivite ve seksüel kaygı anlamlı yüksek iken, yorgunluk 65 yaş üstünde anlamlı yüksek bulunmuştur. Obez olan hastalarda lenfödem daha fazla iken, normal kilolu hastalarda kognitif durum ve rol fonksiyon daha yüksek bulunmuştur. Hastalık evresi arttıkça; lenfödem, periferik nöropati, yorgunluk, ağrı ve diyare artmaktadır. Tedaviden sonra geçen süre arttıkça, hastaların vücut algıları ve emosyonel durumlarında kötüleşme izlenmiştir.Eksternal radyoterapi, endometrium kanserli hastalarda yaşam kalitesi ve seksüel fonksiyonları negatif yönde etkilemektedir. Vajinal brakiterapi, daha yüksek yaşam kalitesi sağlamaktadır. Endometrium kanserli hastalarda vücut kitle indeksinin normal sınırlarda olması yaşam kalitesini yükseltecektir. The current study evaluates long-term quality of life and sexual function of patients with endometrial cancer who received adjuvant radiotherapy (RT). One hundred and forty-four patients with the diagnosis of endometrial carcinoma, who received adjuvant radiotherapy in Hacettepe University Faculty of Medicine Department of Radiation Oncology between 2000 and 2009, were included in this study. The mean age of the patients was 65 years (range: 48-88 years). Quality of life was evaluated by using EORTC QLQ-C30 questionnaire and the CX-24 module. In 136 cases (94%), surgery was total abdominal hysterectomy/bilateral salphingo-oophorectomy (TAH + BSO), while in 120 patients (83.3%) pelvic + paraaortic lymph node dissection and in 17 patients (12%) only pelvic lymph node dissection was performed. Adjuvant radiotherapy was vaginal brachytherapy (BRT) in 76 patients (53%), external beam radiation therapy (ERT) in 52 patients (36%), and ERT + vaginal BRT in 16 patients (11%).Compared to patients who received vaginal BRT alone, symptom score, lymphedema, pain, and diarrhea was higher and physical functioning, role functioning and sexual enjoyment were significantly lower in patients undergoing ERT. There was not an additional effect of vaginal BRT added to ERT on worsening symptom scales and sexual functions. Physical functioning was worse in patients who received systemic chemotherapy. In patients younger than 65 years, body image, sexual activity and sexual worry were significantly higher while fatigue were significantly higher in patients older than 65 years. While lymphedema in obese patients was higher, cognitive functioning and role functioning was significantly high with normal weight. With increasing stage of the disease, lymphedema, peripheral neuropathy, fatigue, pain, and diarrhea increased. As the elapsed time after the treatment, deterioration in body image and emotional functioning were observed.External RT negatively affects quality of life and sexual functions in endometrial cancer patients. Vaginal brachytherapy provides a higher quality of life. To be within the normal range of body mass index in patients with endometrial cancer will improve the quality of life. 85

Bu çalışmada mastektomi sonrası göğüs duvarı ve lenfatik ışınlama planlanan hastalarda hedef hacim ve kritik organ doz dağılımı açısından farklı teknikler arasında klinikte kullanılmaya en uygun teknik bulunmaya çalışılmıştır. Bu amaçla sol meme kanseri tanısı konan 10 hastanın tedavi pozisyonunda çekilmiş bilgisayarlı tomografi kesitleri üzerinde 4 farklı teknikle (kısmi geniş tanjansiyel, 30/70 foton elektron, 20/80 foton elektron, göğüs duvarı-ınternal mammari sadece elektron) 3 boyutlu planlama yapılmış, Alderson randofantom üzerinde her bir teknik simule edilerek dozimetrik ölçümler yapılmıştır. Üç boyutlu planlamada elde edilen doz volüm histogramları (DVH) üzerinde her bir hasta için hedef hacimler olan göğüs duvarı, supraklavikular, aksilla ve internal mammari lenfatiklerinin aldığı minimal, maksimal ve ortalama dozlar bulunmuş, kritik organ olarak belirlenen akciğer için V20, ortalama sağ akciğer ve sol akciğer dozları, kalp için kalbin aldığı ortalama doz ve V10, V30 değerlerine bakılmıştır. Alderson rando fantom üzerinde her bir teknik ayrı ayrı simule edilerek 3 boyutlu planlama yapılmış, planlamaya uygun şekilde her bir hacim için belirlenen noktalara TLD dozimetreler yerleştirilerek planlamanın doğruluğu test edilmiştir. Yüzey dozlarının değerlendirilmesi için de gafkromik film dozimetreler kullanılmıştır.Üç boyutlu planlama sonrası göğüs duvarında en homojen doz dağılımı kısmi geniş tanjansiyel tekniğinde bulunmuştur. Benzer şekilde akciğer ve kalp dozları kısmi geniş tanjansiyel tekniğinde diğer tekniklerden anlamlı azdır. Ancak sağ meme dozları bu teknikte diğerlerine göre anlamlı yüksek bulunmuştur. Dozimetrik değerlendirmede planlama ile TLD ölçümleri arasında %0,6-7,9 fark bulunmuştur. Yüzey dozlarının gafkromik film dozimetreleri ile ölçülmesinde tanjansiyel foton alanları çıplak, 0,5 cm ve 1 cm doku eşdeğeri boluslar kullanılarak ışınlanmış, dozlar sırası ile 161,8± 2,7 cGy, 241,0±1,5 cGy 255,3±2,7 cGy olarak bulunmuştur.Sonuç olarak bu tez çalışmasında kısmi geniş tanjansiyel teknik gerek doz dağılımı gerekse set-up ve planlama kolaylığı açısından en uygun teknik olarak bulunmuştur. Sağ meme dozunun diğer tekniklere göre yüksekliği bu tekniğin en önemli dezavantajıdır. In this study, the aim is to find the most suitable technique for patients who are expected to undergo chest wall and lymphatic radiation after mastectomy among various techniques that differ in target volume and critical organ dosage dispersal to be used in the clinic. For this purpose, 3D planning has been made on cross sections from CT scans of 10 patients diagnosed with left breast cancer using 4 different techniques (partial wide tangent, 30/70 photon electron, 20/80 photon electron, chest wall- internal mammary only electron) and dosimetric measurements have been made on Alderson Rando phantom using each technique. On dosage volume histograms (DVH) obtained from 3D planning, minimal, maximal and average dosages received by the chest wall, supraclavicular, axilla and internal mammary lymphatics have been measured for each patient, V20 for the lungs determined as the critical organ, average right and left lung dosages, for the heart the average dosage it receives and V10, V30 values have been examined. On Alderson Rando phantom each technique has been separately simulated, 3D planning has been made and the accuracy of the planning has been tested by placing TLD dosimeters on spots for each volume. For estimation of dosages on surface, gafchromic film dosimeters have been used. After 3D planning, the most homogeneous dosage dispersion on the chest wall has been found in partial wide tangent technique. Similarly, lung and heart dosages are significantly less in partial wide technique than other techniques. However, right breast dosages have been found significantly higher in this technique. Approximately 0.6-7.9% difference has been found between dosimetric evaluation and TDL estimations. In the measurement of surface dosages via gafchromic film dosimeters, tangential photon areas have been radiated using naked, 0.5cm and 1cm tissue equivalent bolus, dosages have been measured as 161.8± 2.7cGy, 241.0 ± 1.5cGy and 255.3 ± 2.7cGy respectively. As result of this study, partial wide tangent technique has been found to be the most convenient technique in terms of dosage dispersion, setup and planning. The main disadvantage of this technique is that the dosage on the right breast is higher than the other techniques. 100