Search

Η συγχώρεση στην εφηβική ηλικία έχει προκαλέσει το αυξανόμενο ενδιαφέρον των ερευνητών διεθνώς, γεγονός που αναδεικνύει την ανάγκη να κατανοηθεί σε μεγαλύτερο βάθος ο ρόλος της στην ευεξία των νέων. Στην παρούσα έρευνα μελετάται η έννοια της συγχώρεσης σε Έλληνες εφήβους και ειδικότερα ο προβλεπτικός ρόλος βασικών διαστάσεων σε ατομικό και συστημικό επίπεδο. Ειδικότερα, ερευνήθηκε κατά πόσο οι παράγοντες της προσωπικότητας με βάση το μοντέλο των 5 Παραγόντων (ατομικό επίπεδο), καθώς και οι σχέσεις στην οικογένεια και το σχολείο (συστημικό επίπεδο) μπορούν να προβλέψουν την τάση των εφήβων να συγχωρούν. Επίσης, μελετήθηκαν κοινωνικοδημογραφικές μεταβλητές όπως το φύλο, η ηλικία, το κοινωνικοοικονομικό και μορφωτικό επίπεδο των γονέων. Στην έρευνα συμμετείχαν 1.378 έφηβοι που φοιτούσαν σε Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής, τα οποία επιλέχθηκαν τυχαία. Τα ευρήματα έδειξαν ότι η νεότερη ηλικία, τα χαμηλότερα επίπεδα νευρωτισμού, τα υψηλότερα επίπεδα εξωστρέφειας και προσήνειας και η υψηλότερη ποιοτική επικοινωνία με τη μητέρα προέβλεπαν υψηλότερη συγχώρεση του εαυτού. Υψηλότερα επίπεδα δεκτικότητας σε εμπειρίες, προσήνειας, ποιοτικής επικοινωνίας με τον πατέρα, θετικής συμπεριφοράς και θετικής στάσης στο σχολείο και χαμηλά επίπεδα έλλειψης σεβασμού προέβλεπαν μεγαλύτερη συγχώρεση των άλλων. Τέλος, χαμηλότερα επίπεδα νευρωτισμού και υψηλότερα επίπεδα εξωστρέφειας, ευσυνειδησίας, θετικής συμπεριφοράς στο σχολείο προέβλεπαν υψηλότερα επίπεδα συγχώρεσης καταστάσεων. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν τον σημαντικό ρόλο των παραγόντων της προσωπικότητας και τονίζουν τη σημασία των παρεμβάσεων πρωτογενούς πρόληψης στη σχολική κοινότητα όσον αφορά στο σχολικό κλίμα, οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλουν γενικότερα στην προαγωγή της συγχώρεσης και της ευεξίας των εφήβων., The mental health benefits of forgiveness are well-established in the literature. The growing research on dispositional forgiveness in adolescence is indicative of the need to better understand its role in youth’s well-being. In order to examine dispositional forgiveness in adolescence, measures regarding Big 5 personality factors (individual level), family relationships, school climate (system level), and sociodemographic variables at an individual and system level were used. Participants were 1,378 adolescents attending junior and senior high schools located in the broader area of Attica, Greece, randomly selected. Younger age, lower levels of neuroticism, and higher levels of extraversion, agreeableness and quality communication with the mother predicted higher forgiveness of self. Higher levels of openness to experience, agreeableness, quality communication with the father, positive behavior, positive attitude, and lower levels of lack of respect in the school predicted higher forgiveness of others. Finally, lower levels of neuroticism, higher levels of extraversion, agreeableness, and positive behavior in the school predicted higher levels of forgiveness of situations. The findings highlight the important role of personality factors and indicate the significance of primary prevention interventions in the school community regarding school climate that could contribute to the promotion of dispositional forgiveness and well-being of adolescents.

Being securely attached and willing to forgive your partner tends to promote greater relationship success. Though attachment and partner forgiveness are associated cross-sectionally, research has yet to investigate whether and how these positive relationship factors tend to codevelop over time. The current study examined cross-lagged effects and correlated changes in partner forgivingness and attachment across a 2-year period with two measurement occasions ( n = 514 individuals). Additionally, dyadic analyses were conducted with a subsample of dyads in the study ( n = 149 dyads). Individual level analyses evidenced negative cross-sectional and longitudinal associations between attachment-anxiety and forgivingness. Attachment-avoidance and forgivingness showed significant correlated changes over time. Dyadic level analyses showed that attachment-avoidance predicted partner forgivingness 2 years later but not vice versa. Findings suggest that longitudinal associations between attachment and forgivingness may take different forms at the individual and dyadic level.

Social well-being reflects the perception of one’s social functioning, which plays an important role in physical and psychological health. However, the exact neuroanatomical substrate for social well-being remains unclear. To address the issue, we employed the voxel-based morphometry method to probe the neuroanatomical basis of individual variation in social well-being in young healthy adults (n = 136). The results revealed a significant negative association between social well-being and regional gray matter density (rGMD) in an anatomical cluster that mainly includes the left orbitofrontal cortex (OFC) that has been involved in emotion regulation and social cognition. Furthermore, a balanced 4-fold cross-validation using the machine learning approach revealed that rGMD in the left OFC could be reliably related to social well-being. More importantly, the multiple mediation analysis revealed that neuroticism and dispositional forgiveness independently mediated the association between rGMD in the left OFC and social well-being. In addition, all these results remained stable when subjective socioeconomic status was controlled. Together, our results provide the initial evidence that the OFC is a neuroanatomical substrate for social well-being and demonstrate that the OFC is a crucial neural site linking neuroticism and dispositional forgiveness to social well-being.