Search

Giriş: Bu çalışmanın amacı geriatrik bireylerde kinezyofobi ile denge, düşme korkusu ve mobilite arasındaki ilişkiyi incelemektir. Gereç-Yöntem: Çalışmaya 65-88 yaş arası 41 geriatrik birey dahil edildi. Bireylerin sosyo-demografik bilgileri ve mini mental test skorları kaydedildikten sonra kinezyofobi, denge, düşme korkusu ve mobilite düzeyleri anketler ile değerlendirildi. Kinezyofobi, Tampa Kinezyofobi Ölçeği (TKÖ); denge, Berg Denge Ölçeği (BDÖ); düşme korkusu, Tinetti Düşme Etkinlik Ölçeği (TDEÖ) ve mobilite düzeyleri Zamanlı Kalk Yürü Testi (ZKYT) ile belirlendi. Bulgular: Katılımcıların 33’ünde (%70.5) kinezyofobi varlığı tespit edildi. Değerlendirme sonucunda kinezyofobi ile düşme korkusu (p=0.001, r=0.514) ve mobilite (p=0.002, r=0.468) arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönlü orta şiddette; kinezyofobi ile denge arasında istatistiksel olarak anlamlı, negatif yönlü yüksek şiddette ilişki saptanmıştır (p

Giriş: Bu çalışmanın amacı yoga yapan ve yapmayan genç bireylerde yorgunluk, kas iskelet sistemi sağlık durumu ve yaşam kalitesini incelemektir. Gereç-Yöntem: Çalışmaya 18-25 yaş aralığında 48 gönüllü katıldı. Değerlendirmede yorgunluk parametresi için Checklist Individual Strength (CIS) Yorgunluk Ölçeği Türkçe versiyonu, kas-iskelet sistemi sağlık durumu parametresi için Kas-İskelet Sistemi Sağlık Sorgulaması (KİS-SS) ve yaşam kalitesi parametresi için Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu (DSÖYKÖ-KF) anketleri kullanıldı. Bulgular: Araştırma kapsamında dahil edilme kriterlerine uygun 40 gönüllü (yoga yapan/yoga yapmayan: 20/20) değerlendirildi. İstatistiksel analiz sonrasında yalnızca DSÖYKÖ-KF’nin genel sağlık durumu alt parametresinde fark olduğu gözlendi (p=0.047). Diğer parametrelerde ise gruplar arasında anlamlı bir fark bulunamadı (p>0.05). Sonuç: Yoga uygulayan bireylerin genel sağlık durumlarına ilişkin algısında düzelmeler gözlense de bu durumun yaşam kalitesinin diğer alt parametreleri, yorgunluk ve kas iskelet sağlığında belirgin bir fark oluşturmadığı belirlenmiştir Introduction: The aim of this study is to investigation of fatigue, musculoskeletal health status and quality of life in young individuals who do and do not practice yoga. Material-Method: Fourty eight volunteers between the ages of 18-25 participated in the study. Evaluations were made with 3 questionnaires. The Turkish version of the Checklist Individual Strength (CIS) Fatigue Scale for the fatigue parameter in the evaluation, the Musculoskeletal Health Questionnaire (CIS-SS) for the musculoskeletal health status parameter, and the World Health Organization Short Form of the Quality of Life Scale for the quality of life parameter (WHOQOL-Bref) questionnaires were used. Results: Within the scope of the study, 40 volunteers (yoga/non-yoga: 20/20) who met the inclusion criteria were evaluated. After statistical analysis, it was observed that there was only a difference in the general health status subparameter of WHOQOL-Bref (p=0.047). No significant difference was found between the groups in other parameters (p>0.05). Conclusion: Although improvements were observed in the perception of general health status of individuals who practice yoga, it was determined that this situation did not make a significant difference in other subparameters of quality of life, fatigue and musculoskeletal health

Serebral Palsi’li (SP) çocuklarda görsel bellek ve görsel algıdaki bozuklukların seviyesi beyindeki fonksiyonel bozuklukların seviyesine bağlıdır. Bu çocuklarda herhangi bir görme bozukluğu olsun ya da olmasın beyindeki fonksiyon bozuklukları görsel algılamada da bozulmaya neden olmaktadır. Çalışmamızın amacı, SP’li çocuklarda görsel-motor algı etkilenimini Bender Gestalt Görsel Motor Algılama Testi (BGGMAT) ile değerlendirmekti. Çalışmaya 5-11 yaş arası 30 sağlıklı, 30 SP’li çocuk dahil edildi. Değerlendirme BGGMAT ile yapıldı. İstatiksel analiz için IBM SPSS programı kullanıldı. Tanımlayıcı analizler nominal değişkenler için frekans tabloları; normal dağılmayan ve ordinal değişkenler için ortanca ve minimum- maksimum değerler kullanılarak verildi. Gruplar arası farklılığın belirlenmesinde nominal değişkenler için Ki-kare Testi, normal dağılmayan değişkenlerde MannWhitney U testi, grup içi değişkenler arası farklılığın belirlenmesinde ise Wilcoxon Testi kullanıldı. Yapılan değerlendirme sonucunda iki grup arasında persantil oranları bakımından anlamlı ölçüde fark saptanırken (p0,05). SP’li bireylerde BGGMAT hata puanları, persantil oranları ve zekâ yaşları yaşa, cinsiyete ve alınan fizyoterapi süresine göre incelendiğinde, yaşa ve fizyoterapi süresine göre anlamlı fark olduğu gözlemlenirken (p0,05). BGGMAT’e göre SP’li çocuklarda görsel-motor algının etkilendiği saptandı. Bu problemin rehabilitasyon sürecine olumsuz etkileri olabileceğinden SP’li çocuklarda rutin uygulamalara görselmotor algı değerlendirmesinin de eklenmesi gerektiğini düşünmekteyiz. The level of visual memory and visual perception disorders in children with cerebral palsy (CP) depends on the level of functional disorders in the brain. In these children, whether or not they have any visual impairment, dysfunctions in the brain cause deterioration in visual perception. The aim of our study was to evaluate the visualmotor perception influence in children with CP using the Bender Gestalt Visual Motor Perception Test (BGGMAT). 30 healthy children aged 5-11 years and 30 children with CP were included in the study. BGGMAT was used for evaluation. IBM SPSS program was used for statistical analysis. Descriptive analyzes frequency tables for nominal variables; median and minimum-maximum values for non-normally distributed and ordinal variables. The chi-square test was used to determine the difference between groups, the Mann-Whitney U test was used for non-normally distributed variables, and the Wilcoxon Test was used to determine the difference between within-group variables. As a result of the evaluation, a significant difference was found between the two groups in terms of percentile ratios (p0.05). When the BGGMAT error scores, percentiles and intelligence ages of individuals with CP were analyzed according to age, gender and physiotherapy duration, it was observed that there was a significant difference according to age and physiotherapy duration (p0.05). It was determined that visual-motor perception was affected in children with CP according to BGGMAT. Since this problem may have negative effects on the rehabilitation process, we think that visual-motor perception assessment should be added to routine practices in children with CP.

Purpose: It is known that early retirement has been increasing for patients with Parkinson\"s disease. The data on the factors that cause early retirement in this patient population is limited. The objective of this study is to analyze the effects of Parkinson\"s disease that cause early retirement.

Parkinsonlu hastalarda (PH) pulmoner disfonksiyon morbidite ve mortalite nedeni olarak tanımlansa da hastaların çoğu, aktivitelerinde sınırlandıkları için solunum yakınmalarının farkında değildirler. PH'da egzersiz kapasitesinin solunum bozukluğu, yürüme anormalliği ve kişilerin egzersiz yapma alışkanlıkları gibi faktörlerle etkilenebileceği bilinmektedir. Çalışmamızın amacı PH'da solunum kas eğitimi ve yürüme eğitiminin solunum kas kuvveti, solunum fonksiyonları ve egzersiz toleransına etkisini göstermektir.Hoehn-Yahr I-III evresinde idiyopatik 30 Parkinson hastası çalışmaya alındı. Hastalar randomize olarak iki gruba ayrıldı: Grup 1: Solunum Kas Eğitim Grubu (15 hasta) ve Grup 2: Solunum Kas Eğitimine ilave Yürüme Eğitim Grubu.Solunum fonksiyonları, 6 dakika yürüme mesafesi (6 DYM), ağız içi ve nazal basınç ölçümleri çalışmanın başında ve sonunda değerlendirildi.Solunum kas eğitimi inspiratuar ve ekspiratuar eşik yükleme yöntemiyle yapıldı. Eğitim şiddeti hastaların maksimum inspiratuar basınç (MIP) ve maksimum ekspiratuar basınç (MEP) değerlerine göre artırıldı. Yürüme eğitim şiddeti 6 dakika yürüme mesafesine (6 DYM) göre belirlendi. Hastalar evde, 8 hafta, haftada 5 gün, günde 2 kez, 15 dakika eğitimlerini sürdürdüler.Çalışmamızda, solunum kas kuvveti, 6 DYM ve UPDRS3 skorları her iki grupta da düzeldi (p0,05). Although pulmonary dysfunction has been recognized as a cause of morbidity and mortality in patients with Parkinson?s disease (PD), most of the patients were not aware of their respiratory problems due to restriction in their activities. It is known that exercise capacity may be affected by respiratory impairment, gait difficulties and personal exercise habits in patients with PD. The aim of our study was to investigate the effects of respiratory muscle and walking training on respiratory muscle strength, respiratory functions and exercise tolerance in patients with Parkinson?s disease.30 patients with PD (stage I-III Hoehn-Yahr scale) were recruited to study. Patients were randomly divided into two groups: Group 1; respiratory muscle training group ( 15 patients) and Grup 2; respiratory muscle training + walking training group.Pulmonary functions, 6 minutes walking distance (6MWD), mouth and nasal (sniff) measures were assessed at the beginning and end of the study.Respiratory muscle training was performed by using inspiratory and expiratory threshold load methods. The intensity of training was increased according to patients? MIP and MEP values. Intensity of walking rehabilitation was determined according to 6 minute walking test (6DWT). Patients continued their rehabilitation at home. The training was performed 5 days per week, for 15 minutes two times per day for 8 weeks.In our study, respiratory muscle strength, six minute walking distance and UPDRS3 scores improved in both groups (p0,05). 95

ÖZET Yedi Günlük Fiziksel Aktivite Hatırlama Anketi Türk Popülasyonunda Geçerlik ve Güvenirliği Öğrenci Adı: Gökçe KARTAL Danışman Adı: Dr.Öğr.Üyesi Semra OĞUZ Amaç: Çalışmamızın amacı Türk popülasyonunda Yedi Günlük Fiziksel Aktivite Anketi’nin geçerlik ve güvenirliğini yapmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya sağlıklı yetişkin 97 kişi (60 kadın, 37 erkek) dahil edildi. Yedi Günlük Fiziksel Aktivite Anketi, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi uygulandı ve pedometre katılımcının adım uzunluğu, boy ve kilo verilerine göre ayarlandı. Katılımcıdan pedometreyi bir hafta boyunca kullanması istendi. Bir haftanın sonunda anketler tekrar uygulandı. Bulgular: Anketin güvenirliği test tekrar test analizi yapılarak bulunmuştur. Bir hafta ile yapılan anketler değerlendirildiğinde ICC değeri tüm katılımcılar için 0.836 olarak tespit edilmiştir. Bu sonuca göre anketin her iki uygulaması arasında yüksek kuvvette ve anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Geçerlik değerlendirilirken pedometre verileri ile Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (UFAA) kullanılmıştır. Pedometre ortalama adım sayısı ile Yedi Günlük Fiziksel Aktivite Hatırlama Anketi arasında pozitif yönde orta şiddette bir ilişki olduğu tespit edilmiştir (rs: 0.527, p

Amaç : Geriatrik bireylerde entegre ve ardışık ikili görev eğitimlerinin denge, düşme korkusu, yürüme hızı, ikili görev maliyeti, bilişsel durum ve yaşam kalitesine etkilerinin incelenmesidir.Gereç ve yöntem : 58 katılımcı rastgele Entegre İkili Görev (EİG) ve Ardışık İkili Görev (AİG) grubu olarak ayrılmıştır. 8 hafta, haftada 2 gün uygulanan eğitimlerin öncesi ve sonrasında; Berg Denge Ölçeği (BDÖ), Zamanlı Kalk-Yürü Testi Standart (ZKY-ST), Zamanlı Kalk-Yürü Testi Bilişsel (ZKY-BİL), Tinneti Düşme Etkinlik Ölçeği (TDÖ), 10 metre Yürüme Hızı Tekli Görev (10m YH-TG), 10 metre Yürüme Hızı Bilişsel (10m YH-BİL), İkili Görev Maliyeti Hesaplaması (İGM), Montreal Bilişsel Değerlendirme Ölçeği (MOCA), Yaşlılar için Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Anketi (Whoqol-Old) kullanılmıştır. Bulgular : Tekli görev denge, yürüme hızı ve yaşam kalitesi parametrelerinde eğitim modellerinin benzer düzeyde etkin olduğu saptanmıştır (p0.05). Grupların diğer skorları istatistiksel olarak anlamlı düzeyde değişmiştir (p0.05). Other scores of the groups changed significantly (p