Search

This paper discusses the preparation of tooth design for porcelain veneers. It follows the literature more than three past decades. From the very beginning, the porcelain veneers were placed to no/minimally prepared tooth substance, showing different problems in clinical use. Later, the technique of etching the porcelain and controlling the reduction of tooth structure presented the great steps forward in porcelain veneers accepting. The special accent concerning the preparative design was placed on variations of incisal edge preparation - the problem, which is still present in current practice. Additionally, the paper emphasizes the extremely demanding protocols in making the porcelain veneers, as well as their expanded clinical indications., Rad diskutuje preparativni dizajn zuba u izradi porcelanskih faseta kroz literaturni revijalni osvrt duži od tri decenije. Upoznajući se sa porcelanskim fasetama, dentalna profesija nije prepoznavala na pravi način značaj preparacije zuba koji će nositi fasete, pa su fasete aplikovane na nepreparine površine zuba. Veliki korak napred u kliničkoj prihvatljivosti porcelanskih faseta donela je tehnika nagrizanja površine gleđi i kontrolisana redukcija ovog tkiva. Poseban akcenat u uspešnoj ekspolataciji faseta predstavlja iznalaženje odgovarajućeg dizajna incizalne ivice, kao i rešavanje problema fraktura tankih porcelanskih faseta. U vezi sa tim, rad diskutuje jedan od modaliteta u preparaciji incizalne ivice koji uključuje samo njeno skraćivanje do 2mm, but joint dizajn. Istraživanja pokazuju niz prednosti ovog dizajna u odnosu na palatinalni žleb: optimalan odnos keramike i cementa na palatinalnoj strani, smanjen rizik od postcemetirajućeg loma nastalog polimerizacionom kontrakcijom i prirodnim temperaturnim varijacijama u ustima i dr. Uz to, ovaj dizajn omogućava prezervaciju perifernog sloja gleđi, koji je kritičan u eliminaciji mikropukotine na palatinalnom spoju fasete i zuba, jasno se suprostavljajući silama smicanja. Skraćivanje incizalne ivice je jednostavnije, brže, a laboratorijski model je jasniji. Ravna površina ostavlja bolji oslonac keramičkoj faseti, pa su i rizici loma tankih palatinalnih ivica keramike kontrolisani ovim dizajnom. U novije vreme, prošireno indikativno polje u izradi faseta, koje je donelo brojne specifičnosti u preparativnoj tehnici i dizajnu zuba, biva kritikovano od 'back to future' promotera u struci, koji se zalažu za upotrebu tankih non-prep porcelanskih faseta. Uz to, revijalni pregled apostrofira značaj poštovanja veoma zahtevnih, različitih kliničkih faza u preparaciji zuba za prihvatanje soficticiranog konzervativnog modaliteta u struci, kakve su porcelanske fasete.

Introduction. Microleakage is defined as the clinically undetectable seepage of oral fluids containing bacteria and debris between cement layer and tooth restoration. Objective. This in vitro study investigated the effect of different dental cements (zinc-phosphate, polycarboxylate, glass-ionomer and resin cement) on microleakage in different ceramic crown systems (metal ceramic crown, metal ceramic crown with a porcelain margin, Empress 2 and In Ceram all-ceramic crowns) fixed on extracted human teeth. Methods. One hundred and sixty intact human premolars were randomized to four groups of forty teeth each, according to the different ceramic crown systems. They were prepared in a standardized manner for metal-ceramic and all-ceramic crowns. Crowns were made following a standard laboratory technique, and each group of crowns were divided into four groups according to the different cement agents and cemented on their respective abutments. The specimens were subjected to thermocycling, placed in methylene blue solutions, embedded in resin blocks and vertically cut in the bucco-oral and meso-distal direction. The microleakage in the area of tooth-cement interface was defined as linear penetration of methylene blue and was determined with a microscope to assign microleakage scores using a five-point scale. Results. A significant association was found between a cement type and degree of microleakage (p=0.001). No statistically significant differences were found among the different ceramic crown systems luted with the same dental cement. The smallest degree of microleakage was observed in specimens luted with resin cement (X=1.73), followed by glass-ionomer cement (X=2.45) and polycarboxylate cement (X=3.20). The greatest degree of microleakage was detected in the crowns fixed with zincphosphate cement (X=3.33). Conclusion. The investigated dental cements revealed different sealing abilities. The use of resin cement resulted in the percentage of 0 microleakage scores. Due to this feature, the resin cement is to be recommended in everyday clinical practice., Uvod. Mikropropustljivost je klinički neuočljivo prodiranje tečnosti, bakterija, molekula i jona između cementnog sloja i dentina ili cementnog sloja i nadoknade. Ovaj problem je od velikog praktičnog značaja za trajnost fiksnih nadoknada. Cilj rada. Cilj ovog istraživanja in vitro bio je da se ispita uticaj različitih dentalnih cementa (cink-fosfatni, polikarboksilatni, glasjonomer i kompozitni cement) na mikropropustljivost krunica izrađenih od različitih materijala (metalokeramičke, metalokeramičke s rubom u keramici i keramičke krunice Empress2 i In Ceram Alumina), cementiranih na eksperimentalnim modelima ekstrahovanih zuba. Metode rada. Korišćeno je 160 ekstrahovanih intaktnih premolara koji su prema vrsti krunice svrstani u četiri grupe sa po 40 uzoraka u svakoj. Zubi su uobičajenim postupkom pripremljeni za prihvatanje metalokeramičkih i keramičkih krunica. Odgovarajućim laboratorijskim postupkom izrađene su krunice. Unutar svake grupe izvršena je dodatna podela uzoraka na četiri podgrupe od po 10 eksperimentalnih parova, u zavisnosti od tipa cementa kojim je krunica cementirana. Cementirani parovi su podvrgnuti termocikliranju, potopljeni u rastvor metilen-plavog, postavljeni u blokove epoksi smole, a zatim sečeni paralelno s aksijalnom osom zuba u meziodistalnom i bukooralnom pravcu. Mikropropustljivost je definisana kao dubina linearnog prodora boje duž spoja dentina i cementa, procenjena je primenom mikroskopa i iskazana skalom sa gradacijom u prodoru boje od 0 do 5 bodova. Rezultati. Analizom dobijenih rezultata uočena je statistički značajna povezanost između vrste cementa i stepena mikropropustljivosti (p=0,001). Analizom dubine prodora boje između različitih krunica cementiranih istom vrstom cementa nije uočena statistički značajna razlika. Statistički značajno najmanje vrednosti mikropropustljivosti zabeležene su kod kompozitnog cementa (srednja vrednost bodova 1,73), nešto veće vrednosti pokazao je glasjonomer (srednja vrednost bodova 2,45) i polikarboksilatni cement (srednja vrednost bodova 3,20). Najveći stepen mikropropustljivosti uočen je kod krunica cementiranih cink-fosfatnim cementom (srednja vrednost bodova 3,33). Zaključak. Ispitivani dentalni cementi imaju različitu sposobnost rubnog zatvaranja. Najmanja mikropropustljivost, iskazana sa 0 bodova, zabeležena je kod kompozitnog cementa, zbog čega se on preporučuje za primenu u svakodnevnoj kliničkoj praksi.

Tooth color selection in prosthodontics is a very important factor for successful rehabilitation. The aim of this paper was to present different instruments for tooth color selection in prosthodontic rehabilitation. Knowledge of basic principles of a complex psychophysical phenomenon such as color is of essential interest in prosthodontic therapy. Furthemore, the mechanism of physiological perception of color and available methods for an objective determination of tooth color are also presented in the paper., Određivanje boje zuba u stomatološkoj protetici predstavlja važan faktor uspeha protetske rehabilitacije. Ciljovog rada je bio da jasno predstavi različite instrumente za određivanje boje u protetskoj rehabilitaciji. Poznavanje elementarnih postulata o složenom psihofizičkom fenomenu kao što je boja, za terapeuta je od esencijalnog interesa u protetskoj terapiji. Takođe su predstavljeni procesi fiziološke percepcije boje i apostrofirane metode koje su dostupne stručnoj praksi za objektivno vrednovanje boje zuba.

This paper is a continuing evaluation of dental and facial parameters in the estimation of aesthetic characteristic of fixed restorations. First of all, attention is paid to the phenomenon describing the tooth tissue's characteristics (transiucency, opalescence, and transparency). The paper also discusses tooth color as a special occurrence, the position of the lower lip line as well as the symmetry of the smile. In addition to these fundamental objective criteria, the paper also deals with subjective criteria (tooth arrangement and position, variation in tooth form, and relative crown length), which play a part in the successful aesthetic integration of fixed restorations., U drugom delu rada se nastavlja pričao dentalnim i facijalnim parametrima koji imaju značaj u proceni estetskih obeležja fiksnih nadoknada. Pažnja je usmerena na fenomene koji odlikuju zubna tkiva (translucencija, opalescencija, transparencija), razmatraju se boja zuba kao složena psihofizička pojava, pozicija i balans donje usne i govori se o pojedinim determinantama osmeha. Pored objektivnih estetskih kriterijuma, rad opisuje i subjektivne parametre (uređenost zuba, varijacije u obliku zuba, relativnu dužinu zuba, vidljivost zuba) koji definišu validnost rekonstruisane dentalne kompozicije.