Search

En el presente artículo me propuse caracterizar la cognición creativa en una población de niños, niñas y jóvenes en situaciones de retraso escolar y deprivación social. La investigación se fundamenta en los presupuestos teóricos de los enfoques cognitivos, especialmente del modelo Geneplore y el modelo computacional. En la investigación apliqué una prueba de evaluación de la creatividad, a un grupo de 47 niños, niñas y jóvenes entre 9 y 17 años, con una escolaridad entre 1 y 11 grado, seleccionados al azar en diferentes hogares de protección. En la investigación encontré, para este tipo de población, que la cognición creativa se distribuye de manera normal, con una ligera asimetría hacía la izquierda, haciendo plausible la hipótesis central de las teorías cognitivas computacionales que afirman que la creatividad se encuentra distribuida en todos los sujetos humanos, y no en algunos excepcionales, lo que indica indirectamente que la cognición creativa persiste a pesar de las condiciones de vulnerabilidad de los niños, niñas y jóvenes. O presente estudo propone caracterizar a cognição criativa de uma população de crianças y jovens em situação de atraso escolar e privação social. A pesquisa se fundamenta em supostos teóricos de enfoques cognitivos, como o modelo de geneplore y o modelo computacional. Na pesquisa se aplico una prova para a avaliação da criatividade, a um grupo de 47 crianças y jovens entre as idades de 9 y 17 anos e com uma escolaridade entre os graus 1 y 11, selecionados aleatoriamente em diferentes residências de proteção. A pesquisa revelou, uma ligeira assimetria a esquerda, fazendo plausível a hipóteses central das teorias cognitivas computacionais que afirmam que a criatividade se encontra distribuída em todos os sujeitos humanos e não somente em alguns excepcionais, o que indica que a cognição criativa persiste a pesar das condições de vulnerabilidade das crianças y jovens. This actual research has as purpose to characterize the creative cognition over a children and young population in a certain situation which lacks of an educational level according to their due age and also lacks of some social coverage. The research is based on some theoretical arguments focusing on cognition, especially from "the genoplore model" and computable model. On the research a sample model was given to evaluate creativity in a group of children and teenagers between nine and seventeen years old within an educational level between primary and high school. They were randomly selected from several foster homes. We found through this research that this kind of population has some cognitional creativity with a normal distribution and a slightly asymmetry towards the left side, making plausible then central hypothesis of the cognitive and computable theories which assures that creativity is also distributed in all human subjects and not only in some exceptional ones, which indirectly indicates that creative cognition persists and can be found itself distributed without regarding the children and teenagers' vulnerability.

Straipsnyje susitelkiama į meno kūrinių reprezentacijas, jų funkcionavimo būdus istorijos kultūroje. Viena vertus, mūsų akiratin pakliūna meno kūrinių vizualinės reprezentacijos, iliustruojančios „istorijas“: tai fotografiniai-techniniai paminklų ir dailės kūrinių atvaizdai, įsiterpiantys į pasakojimus ar savarankiškai būvantys šalia jų. Video reprezentacijoje meno kūrinys ar paminklas pateikiamas judria, akustiškai artikuliuota trukme. Didžiausias media privalumas — gyvas judėjimo erdve perteikimas, galimybė apimtinus objektus „apeiti“, regėti iš visų pusių. Kamerai padedant ir savaime nejudrūs paminklai patys gali judėti ir „vaizduotis“ pagal tam tikrą režisieriaus-operatoriaus sudaromą žvilgsnio programą. Vizualinė reprezentacija čia lydima akustinės-verbalinės. Kita vertus, meno kūrinių reprezentacijos samprata apima ir žodinius pasakojimus apie išlikusius ir neišlikusius dailės kūrinius, žodines meno kūrinių vizualumo ekspozicijas, randamas ne tik meno, bet ir politinėse istorijose, religinio pobūdžio tekstuose. Tai verbalinės meno kūrinių reprezentacijos, perteikiančios ir apmąstančios juslinio stebėjimo patirtį. Pasakojimo fiksuojama, „atkuriama“ aplinkybė čia jau tampa vizualinės patirties istorija. Ir vienu, ir kitu atveju straipsnyje svarstomas ne tiesioginis, bet tam tikromis priemonėmis atkurtas meno kūrinio regimumas, klausiant ką jis veikia ir kaip veikia istorijoje, ko iš pačios istorijos reikalauja, kokias jos strategijas provokuoja. The article focuses on representation of works of art and their means of functioning in historical culture. On the one hand, what we see are visual representations of works of art, which illustrate “stories”, i.e. photographic-technical representations of monuments and fine arts, which are included into stories or independently existing next to them. In video representation a work of art or a monument is provided in a mobile, acoustically articulated length. The best advantage of media is the conveyance of live movement in space, a possibility to “walk around” embraced objects and see them from every side. With the help of camera static monuments can move and be “represented” according to specific sight programme, which is designed by the director–operator. Visual representation here is accompanied by the acoustic-verbal one. On the other hand, the conception of representation of works of art also includes verbal stories on the extant and lost works of fine arts, verbal expositions of visuality of works of art, which are found not only in stories on art but also on politics, and in religious type of texts. These are verbal representations of works of art, which convey and reflect experience of sensual observance. Factor traced and “re-created” in the story here becomes a story of visual experience. In both cases the article considers not the direct, but by specific means recreated visibility of the work of art by questioning what and how it acts in the story, what it requires from the very story and what strategies thereof it provokes.