Search

Doel Het effect vaststellen van systeeminterventie voor somatiserende patiënten in vergelijking met gebruikelijke zorg. Opzet Gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek. Plaats Tien gezondheidscentra in Almere. Methoden De onderzoekspopulatie bestond uit een interventiegroep van 54 en een controlegroep van 54 patiënten. De behandelgroep kreeg 1-7 gesprekken met de systeemtherapeut; de controlegroep kreeg de gebruikelijke zorg. De belangrijkste uitkomstmaten waren: de medische consumptie, aantal bezoeken aan de huisarts, het welbevinden van de patiënt en de relatie tussen huisarts en patiënt, zowel één als twee jaar na de start van de interventie. Resultaten Twee jaar na de start van de interventie is de medische consumptie bij de interventiegroep weliswaar een stuk lager dan bij de controlegroep, maar dit verschil is niet significant. Het welbevinden van patiënten uit beide groepen is niet veranderd, terwijl het aantal bezoeken aan de huisarts in beide groepen is afgenomen. Huisartsen ervaren patiënten uit de interventiegroep niet langer als moeilijk en patiënten uit de controlegroep nog wel (F(1,59)=7,27; p=0,01). Conclusie Systeeminterventie bij somatiserende patiënten heeft geen aantoonbaar effect op de medische consumptie en het welbevinden van de patiënt, maar wel op de perceptie van de patiënt door de huisarts.

Doel Het effect vaststellen van systeeminterventie voor somatiserende patiënten in vergelijking met gebruikelijke zorg. Opzet Gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek. Plaats Tien gezondheidscentra in Almere. Methoden De onderzoekspopulatie bestond uit een interventiegroep van 54 en een controlegroep van 54 patiënten. De behandelgroep kreeg 1-7 gesprekken met de systeemtherapeut; de controlegroep kreeg de gebruikelijke zorg. De belangrijkste uitkomstmaten waren: de medische consumptie, aantal bezoeken aan de huisarts, het welbevinden van de patiënt en de relatie tussen huisarts en patiënt, zowel één als twee jaar na de start van de interventie. Resultaten Twee jaar na de start van de interventie is de medische consumptie bij de interventiegroep weliswaar een stuk lager dan bij de controlegroep, maar dit verschil is niet significant. Het welbevinden van patiënten uit beide groepen is niet veranderd, terwijl het aantal bezoeken aan de huisarts in beide groepen is afgenomen. Huisartsen ervaren patiënten uit de interventiegroep niet langer als moeilijk en patiënten uit de controlegroep nog wel (F(1,59)=7,27; p=0,01). Conclusie Systeeminterventie bij somatiserende patiënten heeft geen aantoonbaar effect op de medische consumptie en het welbevinden van de patiënt, maar wel op de perceptie van de patiënt door de huisarts.

De aanpak en preventie van de complexe jeugdproblematiek vragen om afitemming en samenwerking tussen organisaties die daarvoor de instrumenten in huis hebben. Jeugdgezondheidszorg is een van die instrumenten en nog een uniek instrument ook. Maar dat moet de Jeugdgezondheidszorg wel duidelijk maken. Zij moet zich heel actief opstellen en nieuwe vaardigheden ontwikkelen. En snel!

De aanpak en preventie van de complexe jeugdproblematiek vragen om afitemming en samenwerking tussen organisaties die daarvoor de instrumenten in huis hebben. Jeugdgezondheidszorg is een van die instrumenten en nog een uniek instrument ook. Maar dat moet de Jeugdgezondheidszorg wel duidelijk maken. Zij moet zich heel actief opstellen en nieuwe vaardigheden ontwikkelen. En snel!

Background Good questionnaires are essential to support the early identification of children with psychosocial dysfunction in community based settings. Our aim was to assess which of three short questionnaires was most suitable for this identification among school-aged children Methods A community-based sample of 2,066 parents of children aged 7-12 years (85% of those eligible) filled out the Child Behavior Checklist (CBCL) and - randomly determined - one of three questionnaires to be compared: the Strengths and Difficulties Questionnaire with Impact Supplement (SDQ), the Pediatric Symptom Checklist (PSC) and the PSYBOBA, a Dutch-origin questionnaire. Preventive Child Healthcare professionals assessed children's psychosocial functioning during routine health examinations. We assessed the scale structure (by means of Structural Equation Modelling), validity (correlation coefficients, sensitivity and specificity) and usability (ratings by parents and professionals) of each questionnaire and the degree to which they could improve the identification based only on clinical assessment (logistic regression). Results For the three questionnaires, Cronbach's alphas varied between 0.80 and 0.89. Sensitivities for a clinical CBCL at a cut off point with specificity = 0.90 varied between 0.78 and 0.86 for the three questionnaires. Areas under the Receiver Operating Curve, using the CBCL as criterion, varied between 0.93 and 0.96. No differences were statistically significant. All three questionnaires added information to the clinical assessment. Odds ratios (95% confidence intervals) for added information were PSC: 29.3 (14.4-59.8), SDQ: 55.0 (23.1-131.2) and PSYBOBA: 68.5 (28.3-165.6). Parents preferred the SDQ and PSYBOBA. Preventive Child Health Care professionals preferred the SDQ. Conclusions This randomized comparison of three questionnaires shows that each of the three questionnaires can improve the detection of psychosocial dysfunction among children substantially.

The association between poverty, malnutrition, illness and poor socioeconomic conditions on the one side, and poor growth and short adult stature on the other side, is well recognized. Yet, the simple assumption by implication that poor growth and short stature result from poor living conditions, should be questioned. Recent evidence on the impact of the social network on adolescent growth and adult height further challenges the traditional concept of growth being a mirror of health. Twenty-nine scientists met at Glücksburg castle, Northern Germany, November 15th - 17th 2013, to discuss genetic, endocrine, mathematical and psychological aspects and related issues, of child and adolescent growth and final height.

The association between poverty, malnutrition, illness and poor socioeconomic conditions on the one side, and poor growth and short adult stature on the other side, is well recognized. Yet, the simple assumption by implication that poor growth and short stature result from poor living conditions, should be questioned. Recent evidence on the impact of the social network on adolescent growth and adult height further challenges the traditional concept of growth being a mirror of health. Twenty-nine scientists met at Glücksburg castle, Northern Germany, November 15th - 17th 2013, to discuss genetic, endocrine, mathematical and psychological aspects and related issues, of child and adolescent growth and final height.