Search

WOS: 000330091000006 Fifty-one landraces and one released variety 'Gurbuz-2001' of grass pea (Lathyrus sativus L.) collected from Turkey and grown in Samsun-Turkey condition were characterized by morpho-agronomic traits, protein and neurotoxic beta-ODAP (beta-N-oxalyl-L-alpha,beta-diaminopropionic acid) contents in seed. High variation was observed among landraces regarding all the studied traits. beta-ODAP content was determined by using capillary zone electrophoresis (CZE) and extreme levels of beta-ODAP were 1.40 and 3.05 mg g(-1) in among the landraces (average 1.96 mg g(-1)). Also the correlations between traits were investigated and, the strongest positive correlations were between main stem number and leaflet length and, between seed yield per plant and pod number per plant. Seed yield significantly (p< 0.01) and positively correlated with most of the investigated traits. Correlations between beta-ODAP content and other traits were negative or no significant. In general, many of the landraces were superior than released variety 'Gurbuz-2001' with their seed yield, protein content and beta-ODAP content.

Baklagiller familyasında yer alan Lathyrus (Mürdümük) cinsi 187 tür veya alt tür ile geniş bir cinstir. Lathyrus cinsi Akdeniz havzası, Ön Asya, Kuzey Amerika ve Güney Amerika’nın sıcak bölgelerinde tür ve çeşit zenginliği göstermektedir. Lathyrus türleri dünya genelinde hayvan ve insan besini olarak kullanılmaktadır. Türkiye’de ise Lathyrus türlerinin tarımı çok az yapılmakta, çoğunlukla hayvan beslenmesinde ve çok insan beslenmesinde kullanılmaktadır. Dünyada ve ülkemizde en fazla kültürü yapılan tür, kuraklığa, olumsuz toprak koşullarına ve su basmalarına karşı dayanıklı olan, L. sativus (yaygın mürdümük)’dur. Lathyrus türlerinde, insan ve hayvan sağlığı üzerine olumsuz etkileri olan maddeler bulunmaktadır. Bunlardan en önemlisi, merkezi sinir sistemini etkileyerek, insanlarda ve hayvanların arka bacaklarında kalıcı felçlere yol açan, oxalyl diamino propionic acid (ODAP)’tir. Bu hastalığa “lathrism” denilmekte ve tanelerinin 3-4 aylık bir süre yoğun olarak tüketilmesi sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bu derleme de lathyrus cinsinin ülkemiz ve dünyadaki genel durumu ve tarımı incelenmiştir., Baklagiller familyasında yer alan Lathyrus (Mürdümük) cinsi 187 tür veya alt tür ile geniş bir cinstir. Lathyrus cinsi Akdeniz havzası, Ön Asya, Kuzey Amerika ve Güney Amerika’nın sıcak bölgelerinde tür ve çeşit zenginliği göstermektedir. Lathyrus türleri dünya genelinde hayvan ve insan besini olarak kullanılmaktadır. Türkiye’de ise Lathyrus türlerinin tarımı çok az yapılmakta, çoğunlukla hayvan beslenmesinde ve çok insan beslenmesinde kullanılmaktadır. Dünyada ve ülkemizde en fazla kültürü yapılan tür, kuraklığa, olumsuz toprak koşullarına ve su basmalarına karşı dayanıklı olan, L. sativus (yaygın mürdümük)’dur. Lathyrus türlerinde, insan ve hayvan sağlığı üzerine olumsuz etkileri olan maddeler bulunmaktadır. Bunlardan en önemlisi, merkezi sinir sistemini etkileyerek, insanlarda ve hayvanların arka bacaklarında kalıcı felçlere yol açan, oxalyl diamino propionic acid (ODAP)’tir. Bu hastalığa “lathrism” denilmekte ve tanelerinin 3-4 aylık bir süre yoğun olarak tüketilmesi sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bu derleme de lathyrus cinsinin ülkemiz ve dünyadaki genel durumu ve tarımı incelenmiştir

The objective of this study was to determine the most suitable method (or methods) to improve in the rangelands around Samsun-Turkey rangelands between 1993 and 1999. The 12 management treatments in this study included: control, aeration, burning, herbicide application, fertilization, over-sowing, ploughing + resowing and a combination of all the treatments. A mixture of seeds consisting of alfalfa, sainfoin, smooth bromegrass, orchardgrass and blue wheatgrass was used for oversowing and in the ploughing + resowing plots. The trial was established in a randomized block design and four replications. Lime and no lime were applied as split plot treatments.The highest yield and crude protein ratio were obtained from the ploughing + resowing plots. Although most seeds in the resowing and over-sowing plots germinated, all young seedlings died due to competition with existing vegetation. The results obtained from this research showed that satisfactory results could not be obtained with the treatments without sufficient aeration in soils. It was determined that aeration using the rake had not been adequate. High yield and hay protein ratio were obtained from the ploughing + resowing plots as the ploughing provided adequate air to soil before resowing. Liming increased the soil pH from 6.0 to 6.5 and also increased hay yield and crude protein ratio., Bu çalışma Samsun yöresindeki doğal meralarda en iyi ıslah yöntemini belirlemek amacıyla 1993-1999 yılları arasında yürütülmüştür. Bu çalışmada havalandırma, havalandırma + üstten tohumlama, yakma, yakma + üstten tohumlama, herbisit uygulaması, herbisit uygulaması + üstten tohumlama, gübreleme, gübrele + üstten tohumlama, kontrol, kontrol + üstten tohumlama, havalandırma + yakma + herbisit uygulaması +gübreleme + üstten tohumlama, sürüm + yeniden ekim olmak üzere 12 mera ıslah işlemi uygulanmıştır. Üstten tohumlama işleminde ve sürüm + ekim yapılan tüm parsellerde baklagil yembitkisi olarak yonca, korunga, buğdaygil yembitkisi olarak kılçıksız brom, domuz ayrığı ve mavi ayrık türleri kullanılmıştır. Deneme Tesadüf Blokları Deneme Deseninde dört tekerrürlü olarak kurulmuştur. Ayrıca tüm işlemlerde parsellerin yarısına kireç verilmiş, yarısına verilmemiştir. En yüksek kuru ot verimi ve ham protein oranı sürüm + yeniden ekim parsellerinden elde edilmiştir. Üstten tohumlama ve yeniden ekim parsellerinde ekilen tohumların çoğu çimlenmesine rağmen, genç fidecikler mevcut vejetasyon ile rekabet edemediklerinden dolayı ölmüşlerdir. Bu araştırmada, toprakta yeterli havalandırma yapılmadığı taktirde uygulanan işlemlerin etkilerinin tam olarak görülemeyeceği sonucuna varılmıştır. Tırmık kullanılarak yapılan havalandırma yeterli olmamıştır. Sürüm + yeniden ekim parsellerinde en yüksek kuru ot verimi ve protein oranının belirlenmesi, bu parsellerde sürüm işleminin toprakta yeterli havalandırmayı sağlanması ile açıklanabilir. Kireçleme toprak pH’sını 6.0’dan 6.5‘e yükseltmiştir. Kireçleme ile kuru ot verimi ve otun protein oranı artmıştır

Bu çalışma 2000 ve 2001 yıllarında Samsun’da yüzlek-eğimli arazilerde yürütülmüştür. Araştırmada ICARDA’dan sağlanan 15 hat ve Samsun’dan toplanan 1 yerel populasyonu Kullanılmıştır. Her iki yılda da ekim işlemi kasım ayı başında, ot hasadı mayıs ayının ikinci yarısında, tohum hasadı ise temmuz ayı başında yapılmıştır. Yeşil ot, kuru ot, ham protein, ham kül ve tohum verimi yönünden hatlar arasında istatistiksel önemlilikte farklılıklar belirlenmiştir. Denemeden elde edilen kuru ot verimi dekara 139.1-417.9 kg, ham protein verimi 17.92-50.35 kg, tohum verimi ise 52.6-112.9 kg arasında değişmiştir., Bu çalışma 2000 ve 2001 yıllarında Samsun’da yüzlek-eğimli arazilerde yürütülmüştür. Araştırmada ICARDA’dan sağlanan 15 hat ve Samsun’dan toplanan 1 yerel populasyonu kullanılmıştır. Her iki yılda da ekim işlemi kasım ayı başında, ot hasadı mayıs ayının ikinci yarısında, tohum hasadı ise temmuz ayı başında yapılmıştır. Yeşil ot, kuru ot, ham protein, ham kül ve tohum verimi yönünden hatlar arasında istatistiksel önemlilikte farklılıklar belirlenmiştir. Denemeden elde edilen kuru ot verimi dekara 139.1-417.9 kg, ham protein verimi 17.92-50.35 kg, tohum verimi ise 52.6-112.9 kg arasında değişmiştir

Türkiye’de hayvansal üretimin en önemli sorunlarından birisi, kaliteli kaba yem üretiminin yetersizliğidir. Ülkemizde birçok kaliteli yembitkisi doğal olarak yetişmesine rağmen, çok az sayıda yembitkisinin tarımı yapılmakta ve yembitkileri tarımının tarla tarımı içindeki oranı %6’yı geçmemektedir. Bu oran tarımı gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında oldukça düşüktür ve arttırılması için, yeni yembitkisi tür ve çeşitlerinin tarla tarımına dahil edilmesi gerekmektedir. Yembitkileri alanında bu amaçla yapılacak çalışmalar için Türkiye ve bölgemiz (Orta Karadeniz) önemli bir genetik çeşitliliğe sahiptir. Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Kurupelit yerleşkesinde baklagil familyasına ait, birçoğu önemli tarımsal özellikler taşıyan 46 tür, alttür veya varyetenin doğal olarak yetiştiği belirlenmiştir. Bu makalede yerleşke alanında belirlenen baklagil yembitkilerine ait bazı morfolojik ve tarımsal özellikler değerlendirilmiştir., Türkiye’de hayvansal üretimin en önemli sorunlarından birisi, kaliteli kaba yem üretiminin yetersizliğidir. Ülkemizde birçok kaliteli yembitkisi doğal olarak yetişmesine rağmen, çok az sayıda yembitkisinin tarımı yapılmakta ve yembitkileri tarımının tarla tarımı içindeki oranı %6’yı geçmemektedir. Bu oran tarımı gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında oldukça düşüktür ve arttırılması için, yeni yembitkisi tür ve çeşitlerinin tarla tarımına dahil edilmesi gerekmektedir. Yembitkileri alanında bu amaçla yapılacak çalışmalar için Türkiye ve bölgemiz (Orta Karadeniz) önemli bir genetik çeşitliliğe sahiptir. Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Kurupelit yerleşkesinde baklagil familyasına ait, birçoğu önemli tarımsal özellikler taşıyan 46 tür, alttür veya varyetenin doğal olarak yetiştiği belirlenmiştir. Bu makalede yerleşke alanında belirlenen baklagil yembitkilerine ait bazı morfolojik ve tarımsal özellikler değerlendirilmiştir

İki ak üçgül çeşidinde farklı fosfor dozlarının ot verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak olmak üzere iki ayrı yerde yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerinde fosforlu gübrelemenin (0, 4, 8 ve 12 kg P2O5/da) ot verimine etkisi incelenmiştir. İki yılın ortalaması olarak Çarşamba’da dekardan 1616.1 kg yaş ot, 349.1 kg kuru ot elde edilirken, Kavak’ta ise bu değerler sırasıyla; 1952.8 ve 449.3 kg olmuştur. P dozları artıkça yaş ot veriminde önemli artış meydana gelirken, kuru ot verimindeki artış önemsiz bulunmuştur. Klondike çeşidinden elde edilen yaş ve kuru ot verimi (sırasıyla; 1980.9 ve 452.7 kg/da) Nanouk çeşidi (sırasıyla; 1588.1 ve 412.0 kg/da)’ne göre daha yüksek olmuştur. Bitkilerin ham kül oranı % 10.11, ham protein oranı ise % 20.38 olarak belirlenmiştir. Tohum hasadından sonra biçilerek sap verimi belirlenmiştir. Denemenin genel ortalaması olarak dekara 1074.3 kg yaş sap, 475.6 kg kuru sap elde edilmiştir. Tohum hasadı döneminde bitkilerin ham kül oranı % 10.53, ham protein oranı ise % 18.07 olarak belirlenmiştir., İki ak üçgül çeşidinde farklı fosfor dozlarının ot verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak olmak üzere iki ayrı yerde yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerinde fosforlu gübrelemenin (0, 4, 8 ve 12 kg P2O5/da) ot verimine etkisi incelenmiştir. İki yılın ortalaması olarak Çarşamba’da dekardan 1616.1 kg yaş ot, 349.1 kg kuru ot elde edilirken, Kavak’ta ise bu değerler sırasıyla; 1952.8 ve 449.3 kg olmuştur. P dozları artıkça yaş ot veriminde önemli artış meydana gelirken, kuru ot verimindeki artış önemsiz bulunmuştur. Klondike çeşidinden elde edilen yaş ve kuru ot verimi (sırasıyla; 1980.9 ve 452.7 kg/da) Nanouk çeşidi (sırasıyla; 1588.1 ve 412.0 kg/da)’ne göre daha yüksek olmuştur. Bitkilerin ham kül oranı % 10.11, ham protein oranı ise % 20.38 olarak belirlenmiştir. Tohum hasadından sonra biçilerek sap verimi belirlenmiştir. Denemenin genel ortalaması olarak dekara 1074.3 kg yaş sap, 475.6 kg kuru sap elde edilmiştir. Tohum hasadı döneminde bitkilerin ham kül oranı % 10.53, ham protein oranı ise % 18.07 olarak belirlenmiştir

Günümüz biyoteknolojisinin bitkiler üzerinde uygulanması sonucu elde edilen genetik yapısı değiştirilmiş (GM) bitkiler, bu bitki ya da bitkisel ürünlerin üretim ve kullanımını destekleyen, karşı çıkan ya da tarafsız kalan değişik grupların oluşmasına neden olmuştur. Biyoteknoloji tarihsel gelişimi içinde değerlendirildiğinde, özellikle GM-bitkilerin klasik anlamda yapılan bitki ıslahından biraz farklı olduğu görülmektedir. Geçen 10 yıllık zaman sürecinde, önemli kültür bitkilerinin de yer aldığı GM-bitkilerin dünyadaki üretiminin giderek arttığı gözlenmektedir. Bu durum yakın bir gelecekte, bu bitkilerin ekim oranları ile birlikte ekilen bitkilerdeki bitki çeşitliliğinin de artacağına işaret etmektedir. Diğer taraftan GM-bitki ve ürünlerinin potansiyel yararları ile kullanım risklerinin doğrudan ya da dolaylı olarak tüm insanlığı etkileyeceği düşünüldüğünde, bu konuda yapılan tartışmaların bilimsel boyutta yapılması ve kamuoyunun bilimsel gerçeklerle bilgilendirilmesi gereği ve gerçeği de ortaya çıkmaktadır. Bu çalışma, GM-bitkilerin kullanım terminolojisi yanında, geçmişi, günümüzdeki durumu ve gelecekte sağlayacağı potansiyel yararlar ile taşıyabileceği riskler konusundaki değişik görüşleri kapsamaktadır., Günümüz biyoteknolojisinin bitkiler üzerinde uygulanması sonucu elde edilen genetik yapısı değiştirilmiş (GM) bitkiler, bu bitki ya da bitkisel ürünlerin üretim ve kullanımını destekleyen, karşı çıkan ya da tarafsız kalan değişik grupların oluşmasına neden olmuştur. Biyoteknoloji tarihsel gelişimi içinde değerlendirildiğinde, özellikle GM-bitkilerin klasik anlamda yapılan bitki ıslahından biraz farklı olduğu görülmektedir. Geçen 10 yıllık zaman sürecinde, önemli kültür bitkilerinin de yer aldığı GM-bitkilerin dünyadaki üretiminin giderek arttığı gözlenmektedir. Bu durum yakın bir gelecekte, bu bitkilerin ekim oranları ile birlikte ekilen bitkilerdeki bitki çeşitliliğinin de artacağına işaret etmektedir. Diğer taraftan GM-bitki ve ürünlerinin potansiyel yararları ile kullanım risklerinin doğrudan ya da dolaylı olarak tüm insanlığı etkileyeceği düşünüldüğünde, bu konuda yapılan tartışmaların bilimsel boyutta yapılması ve kamuoyunun bilimsel gerçeklerle bilgilendirilmesi gereği ve gerçeği de ortaya çıkmaktadır. Bu çalışma, GM-bitkilerin kullanım terminolojisi yanında, geçmişi, günümüzdeki durumu ve gelecekte sağlayacağı potansiyel yararlar ile taşıyabileceği riskler konusundaki değişik görüşleri kapsamaktadır

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000278589300008 This experimental study was conducted in Samsun/Turkey on a secondary succession rangeland during 2006-2008. Botanical composition of the experimental area consists of 28% legumes, 64% grasses, and 8% of other species. Target rates of sheep manure were 0, 25.0, 50.0, 75.0, and 100 kg total N ha(-1), based on the manure analyses results (according to N rates in sheep manure). The sheep manure was applied at two different times. Means of 3 years of experimental period and total dry matter yield was obtained from the manure treatment of 75.0 kg N ha(-1) and 50 + 50 kg N ha(-1) (4153 kg ha(-1), and 3813 kg ha(-1), respectively). With respect to the three-year average, ratios of legumes, grasses, and other plants ranged from 20.8 to 40.7%, 41.6 to 66.9%, and 10.7 to 20.7%, respectively. Although ratios of legumes, and other plants increased in the all of the treatments, grass ratios decreased. The crude protein content of obtained rangeland hay ranged between 107.0 and 143.0 g kg(-1) in 2006, 93.0 and 123.4 g kg(-1) in 2007, 116.3 and 166.4 g kg(-1) in 2008. The maximum benefit was provided from the application of 75.0 kg N ha(-1) with a sum of (sic) 971.2 ha(-1).

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000313376200007 Nine Cowpea (Vigna unguiculata L. Walp) genotypes were assessed for forage yield and quality features during 2005 and 2006 summer growing season at two locations (Samsun and Kayak) in Turkey. Experiments were established on May and arranged in a randomized complete block design with 3 replications in both years and locations. Although cowpea is not grown for forage purposes, their forage yield and quality are desirable in experiment conditions. Forage yield significantly (P < 0.01) affected by genotype, year and location and ranged between 6.03 and 7.94 t ha(-1) among genotypes over the years and locations. No differences were found in crude protein (CP) among cultivars and years, which ranged from 170.2 g kg(-1) for cultivar Akkiz up to 185.2 g kg(-1) for genotypes G3, G4 over the years and locations. There were no significant differences among genotypes for ADF, NDF, Mg and P contents. P, Mg, Ca and K contents in all the genotypes were higher than animal needs in both locations. In general, cowpea genotypes had higher forage yield, CP and lower ADF and NDF at Samsun compare to Kayak location.

The objectives of this study were to determine the effects of different phosphorus (P) rates and cutting management on seed yield and the other traits. Experiments were carried out in Çarşamba and Kavak districts (Samsun-Turkey) during 2000 and 2001. In the study, 0, 40, 80 or 120 kg P2O5 ha-1 rates were applied to Klondike and Nanouk cultivars. Seed was harvested when the 50-67% of inflorescences became brown. In 2001, while the first growth was left for seed in Çarşamba, the second growth was left for seed in some plots. There was not any difference among cultivars and also among P rates for seed yields in both Çarşamba and Kavak locations. Seed yield was higher in the first growth especially in Kavak (101.2 kg ha-1). Despite of the fact that P rates did not affect the seed yield; 80 kg P2O5 ha-1 rate of P was suitable for seed yield because it increased seed germination vigour.Farklı fosfor dozları ve biçim sırasının ak üçgülün tohum verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak’ta yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerine 0, 40, 80 ve 120 kg P2O5/ha olacak şekilde gübre dozları uygulanmıştır. Tohum hasadı kömeçlerin %50-67’sinin kahverengi olduğu dönemde yapılmıştır. 2001 yılında Çarşamba’da birinci gelişme doğrudan tohuma bırakılmış, bazı parsellerde ise ikinci gelişme tohuma bırakılmıştır. Hem Çarşamba hem de Kavak’ta tohum verimi bakımından çeşitler ve P dozları arasında farklılık görülmemiştir. İlk gelişimi tohuma bırakılan bitkilerin tohum verimi özellikle Kavak’ta (101.2 kg ha-1) daha fazla olmuştur. Fosfor dozları tohum verimini etkilememesine rağmen, tohumun çimlenme gücünü artırdığından 80 kg P2O5 ha-1 fosfor tohum verimi için uygun bulunmuştur., Farklı fosfor dozları ve biçim sırasının ak üçgülün tohum verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak’ta yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerine 0, 40, 80 ve 120 kg P2O5/ha olacak şekilde gübre dozları uygulanmıştır. Tohum hasadı kömeçlerin %50-67’sinin kahverengi olduğu dönemde yapılmıştır. 2001 yılında Çarşamba’da birinci gelişme doğrudan tohuma bırakılmış, bazı parsellerde ise ikinci gelişme tohuma bırakılmıştır. Hem Çarşamba hem de Kavak’ta tohum verimi bakımından çeşitler ve P dozları arasında farklılık görülmemiştir. İlk gelişimi tohuma bırakılan bitkilerin tohum verimi özellikle Kavak’ta (101.2 kg ha-1) daha fazla olmuştur. Fosfor dozları tohum verimini etkilememesine rağmen, tohumun çimlenme gücünü artırdığından 80 kg P2O5 ha-1fosfor tohum verimi için uygun bulunmuştur

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000292018300002 In this study, variation regarding the days from sowing to 50% flowering stage (FL); dry weight at 50% flowering stage (DW); and contents of crude protein (CP), calcium (Ca), magnesium (Mg), potassium (K), phosphorus (P), acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF), and dry matter digestibility (DDM), dry matter intake (DMI), relative feed value (RFV), Ca/P ratio and K/(Ca+Mg) ratio characteristics in hay were investigated in 56 grass pea (Lathyrus swims L.) accessions comprice of 51 Turkish landraces, one released variety 'Gurbuz-2001', and 4 ICARDA lines (560, 564, 565, 566) in 2007-2008 and 2008-2009 growing seasons. Number of the days to 50% flowering was between 174 and 184, and plant dry weight was between 7.63 and 25.52 g amongst grass pea accessions. The range in hay was 20.95 - 26.31% for CP, 28.80 - 34.40% for ADF, 33.42 - 45.01% for NDF and 129 - 185 for RFV amongst accessions. In general, while hay of landraces had higher CP, Ca, Mg, K and P content and RFV than ICARDA lines and released variety, the earliest accession was Gurbuz-2001 variety. Landraccs N2, D1 and BR1 were the most promising accessions for hay production or breeding for their CP, ADF, NDF contents, RFV value and yield.

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000298782800020 The aim of the present study was to investigate effective methods in breaking the seed dormancy for red clover populations collected from Central-Black Sea Region of Turkey. To increase germination percentage of red clover, precooling, preheating, hot water, potassium nitrate and mechanical scarification were used. The results pointed out that there was a significant difference among the populations and treatments regarding germination rates. While average germination vigor of seeds was 29.4% in control treatments, it increased to 54.2% in mechanical scarification. Additionally preheating and precooling treatments were recommended.

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000294612200017 In this study, 52 landraces accessions belonging to the species of Lathyrus sativus and Lathyrus clymenum collected from different regions of Turkey and one released variety of Lathyrus sativus were evaluated for some quality traits like seed coat color, 1000 seed weight, crude protein and neurotoxin beta-N-oxalyl-L-alpha,beta-diaminopropionic acid (beta-ODAP) content. Among the investigated landraces, high variation was determined for all the investigated traits, which was attributed to both genetic as well as environmental factors. Protein content was as between 24.07 to 30.90% and beta-ODAP content was as 1.35 to 3.86 mg g(-1) for seed. Many landraces with low beta-ODAP content (< 2.00 mg g(-1)) and high protein content seem to be promising material for Lathyrus breeding. Furthermore, many investigated landraces showed lower beta-ODAP and higher protein contents compared with the released variety. Also, the local consumption of L. sativus landraces as a food or feed was determined during the collection process.

Farklı fosfor dozları ve biçim sırasının ak üçgülün tohum verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu arastırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarsamba ve Kavak’ta yürütülmüstür. Denemede, Klondike ve Nanouk çesitlerine 0, 40, 80 ve 120 kg P _2O _5/ha olacak sekilde gübre dozları uygulanmıstır. Tohum hasadı kömeçlerin %50-67’sinin kahverengi olduğu dönemde yapılmıstır. 2001 yılında Çarsamba’da birinci gelisme doğrudan tohuma bırakılmıs, bazı parsellerde ise ikinci gelisme tohuma bırakılmıstır. Hem Çarsamba hem de Kavak’ta tohum verimi bakımından çesitler ve P dozları arasında farklılık görülmemistir. İlk gelisimi tohuma bırakılan bitkilerin tohum verimi özellikle Kavak’ta (101.2 kg ha {-1}) daha fazla olmustur. Fosfor dozları tohum verimini etkilememesine rağmen, tohumun çimlenme gücünü artırdığından 80 kg P _2O _5 ha {-1} fosfor tohum verimi için uygun bulunmustur. The objectives of this study were to determine the effects of different phosphorus (P) rates and cutting management on seed yield and the other traits. Experiments were carried out in çarsamba and Kavak districts (Samsun- Turkey) during 2000 and 2001. In the study, 0, 40, 80 or 120 kg P _2O _5 ha {-1} rates were applied to Klondike and Nanouk cultivars. Seed was harvested when the 50-67% of inflorescences became brown. In 2001, while the first growth was left for seed in çarsamba, the second growth was left for seed in some plots. There was not any difference among cultivars and also among P rates for seed yields in both çarsamba and Kavak locations. Seed yield was higher in the first growth especially in Kavak (101.2 kg ha {-1}). Despite of the fact that P rates did not affect the seed yield; 80 kg P _2O _5 ha {-1} rate of P was suitable for seed yield because it increased seed germination vigour.

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000286174600017 Rangelands are the most important feed sources for animal husbandry in Turkey. The purpose of this study was to determine the effectiveness of different improvement methods on pasture yield and quality obtained from the rangeland harvested at the grazing maturity stage. This study was conducted on a rangeland that cultivated 30 years ago and then abandoned in the Samsun region in Turkey between 2007 and 2008. Treatments were control, aeration, commercial fertilization; sheep manure application, over-seeding, aeration+fertilization, aeration+sheep manure, fertilization+over-seeding, and sheep manure+over-seeding. Harvest was realised when dominant grass+legume plants reached at grazing maturity. According to the results of two-year mean, the highest hay yield was obtained from the aeration+fertilizer treatment with 3720.5 kg ha(-1) and from fertilization treatment with 3412.4 kg ha(-1). In both years, the highest yields were generally obtained from each of the first cuts. Compared to control, all improvement methods generally increased the total yields in both years. In general, the first cut gave higher crude protein and REV content and lower ADF and NDF content compared to the second or third cuts. According to quality standards of American Forage and Grassland Council, rangeland hay samples were generally classified in the first class. Rangeland improvement methods, especially aeration and its combinations, increased the hay yield and quality.

Two semi-leafless and four leafed pea (Pisum sativum L.) genotypes were evaluated for plant height, lodging scores, and forage yield in eight diverse locations with typical Mediterranean or Mediterranean-type climate in the 2001-2002 and 2002-2003 growing seasons. The genotypes used in this study were forage type with indeterminate growing habit. Significant differences among pea genotypes were found for all traits over years and locations. All interactions which related to G x E interaction showed significance (P>0.01) for all traits. The forage yield of the pea genotypes averaged 26605 kg ha(-1) and the highest yield was obtained from the leafed genotype Urunlu. Its forage yield reached to 35970 kg ha(-1) yield level at Samsun location.

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000286174600002 This study was conducted under irrigated conditions to determine the effects of seeding rate and harvest stage of pea (Pisum sativum asp. arvense L. Poir), which was used here as a companion crop, on the hay yield, red clover (Trifolium pratense L.) densities and weed densities. Field studies were conducted as two separate experiments between 2004-2008. Red clover was sown together with pea at the rate of 20, 40, 60 and 80 seed m(-2). Plots were cut either at the 50% flowering stage for pea or when 70% of pea pods reached at typical lenght. Also, red clover was sown alone as a control and harvested at 50 % flowering stage. In the establishment year, companion crop had increasing effect on hay yield. Regarding total yield at the end of the 3 years, it is suggested that red clover was able to sown with pea at the seeding rate of 40 or 60 seed m(-2) and it was harvested at 70% of pea pods reached typical lenght. The University of Ondokuz Mayis Scientific Research CommitteeOndokuz Mayis University This research was supported financially by The University of Ondokuz Mayis Scientific Research Committee.

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000273727300040 The study was conducted to determine the effects of sowing rates and harvest stages of three companion crops (barley, triticale and forage pea) sown with red clover on hay quality in Samsun conditions. Field studies were conducted at two different experiments arranged as randomized complete plots with three replications. Companion crop sowing rates were 150, 300, 450 and 600 seeds m(-2) for barley; 200, 350, 500 and 650 seeds m(-2) for triticale and 20, 40, 60 and 80 seeds m(-2) for forage pea. Cereals + red clover mixtures were harvested at the flag leaf or milk dough stages. Forage pea + red clover mixtures were harvested at the 50% flowering or poding (70% of pods have typical size) stages. Acid detergent fibre (ADF), neutral detergent fibre (NDF), crude ash, protein, Ca, Mg, K and P contents of hay were determined. Forage quality significantly varied with treatments. While the highest crude ash content was obtained from barley harvested at flag leaf stage (97.5 - 99.9 g kg(-1)), the highest crude protein content was obtained from pea harvested at flowering stage (193.9 - 205.6 g kg(-1)). ADF concentration of hay varied between 306.7 and 432.1 g kg(-1). Apart from Ca content of hay, Mg, K and P contents were adequate for ruminants. OMU Scientific CommitteeOndokuz Mayis University This study was supported by OMU Scientific Committee.

Bu çalışmada Kampüs alanındaki kanalizasyon sularından izole edilenEnterobacteriaceae üyelerine ait bazı Gram negatif bakterilerden Escherichia coli,Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. ve Enterobacter spp. suşlarına disk diffüzyonmetoduyla antibiyogram testi yapıldı. İmipenem, amphicillin, sulbactam amphicillin,ceftazidime, chloramphenicol, nitrofurantoin, streptomycin, tetracycline ve metronidazoleantibiyotikleri denendi.Çalışmada Bergey's Manuel of Determinative Bacteriology'e göre izolasyonu yapılantoplam 235 bakteri üzerinde çalışıldı. Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. veEnterobacter spp. suşlarının tümünde denenen antibiyotiklerden imipeneme karşı yüksekseviyede duyarlılık gözlendi. Ayrıca en yüksek antibiyotik dirençliliği Escherichia coli'deamphicillin, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. ve Enterobacter spp. suşlarında isemetronidazol olduğu test edildi. Transformasyon testlerinde verici olarak Escherichia coliZPC21 suşu, alıcı olarak ise Escherichia coli ZPC37 suşu kullanıldı. Transformasyondenemesi sonucunda 105 transformant elde edildi.Anahtar kelimeler: Antibiyogram testi, Disk difüzyon metotudu, Escherichia coli,Enterobacter spp., Klebsiella spp., Pseudomonas spp., Elektroporasyon. In this study, researched antibiyogram tested by disc diffussion method theEscherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. and Enterobacter spp. strainsfrom some Gram negative bacteria belonging of Enterobacteriaceae groups isolated fromseawer waters at the Kampus region. Imipenem, amphicillin, sulbactam amphicillin,ceftazidime, chloramphenicol, nitrofurantoin, streptomycin, tetracycline and metronidazoleare tested the antibiotics.According to Bergey?s Manuel of Determinative Bacteriology?e it is isolated 235bacteria, as total. We have observed sensitive at high level against imipenem from testingantibiotics all of them of Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. ve Enterobacter spp.strains. In addition it has tested amphicillin at Escherichia coli highest antibiotic resistanceand happened metronidazol at Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. and Enterobacterspp. strains. At the isolates were determined the ceftizidime antibiotic resistance originatedplasmid at the Escherichia coli. We used in Escherichia coli ZPC37 strain as recipient,Escherichia coli ZPC21 strain as donör at the transformation tests. From the bacteriumisolates, 105 transformants via electroporation were obtained.Key words: Antibiogram test, Disc diffussion method, , Escherichia coli, Enterobacter spp.,Klebsiella spp., Pseudomonas spp., Electroporation 100

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000267957000019 PubMed: 20120500 This study was conducted under humid and warm climatic conditions in 19 Ondokuz Mayis University, Kurupelit campus area (1300 ha) during March and July in 2004. The study aimed to evaluate the forage grass species, which have been protected for over 30 years, and to observe the biological diversity by determining their morphological characters and forage qualities. Some morphological characters and chemical properties of 20 grass species were examined. Statistically significant differences were determined regarding all morphological characters and chemical properties within species and individual species. In examined grass species, number of tiller per plant and main stem length ranged from 5.5 to 40.5 and 39.38 to 96.18 cm, respectively. Root crown diameter, dry matter of root, dry forage weight changed between 6.24 and 21.60 mm, 0.27 and 20.33 g plant(-1), 0.80 and 46.76 g plant(-1), respectively. Protein content of the samples varied from 4.37 to 9.42%. Trace elements content of the samples such as Ca (0.08-0.79%), Mg (0.06-0.17%) and K (0.76-3.03%) were also determined. Potassium contents of dry grass forages were excessively high, however their phosphor contents were generally insufficient, calcium and magnesium contents were fairly insufficient and K/Ca+Mg ratios were over the critic value (2.20) except for two species. In general, Fe, Zn and Mn in dry grass forage samples were found adequate.

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000264758900020 This study was conducted in 14 different flat pastures representing Samsun Coastal region. The relationships among the soil structure with plant covered area, botanical composition and distribution of the plants according to their families were inspected in these pastures. Average altitudes of these pastures were about 4 m. Observations and measurements were done between 26th April and 17th May 2005 and transect method was used for measurements. Considering each pasture zone, soil samples were analyzed to determine the general soil characters. Silty, sandy clay and different soil textures with different compositions of these soil characters were determined in the pastures. Generally, organic matter contents were high in the clay soil pastures, moderate in the silty soil pasture and moderate and low in the sandy soil pastures. Nitrogen contents of the pasture soils were between 0.007 and 0.043 %, pH values varied from 7.2 to 8.7. Phosphorous contents of the soil samples were between 1.846 and 23.080 ppm; lime content were between 0.20 and 12.82 %; salt contents were 146.2-974.4 mu mhos/cm; C/N ratio was 12.14 and 48.4. Plant covered areas of the pastures changed between 35.62 and 84.80 %. Generally clay soil pastures had higher plant covered area values than other pastures. Considering the plant families, it is observed that silty soil pastures had more legumes and sandy soil pastures had the plants belonging to the other families. However, any other relationship could not be determined between soil structure and the grass family-plants.

WOS: 000251463500088 In this study, some morphological, agricultural and cytological characters of naturally grown Lathyrus species (Lathyrus hirsutus L, L. ochrus L. (DC), L. aphaca L. var affinis, L. laxiflorus ssp laxiflorus, L. annuus L., L. sphaericus Retz.) were investigated in 2003 and 2004. Average plant height varied between 32.50 and 131.00 cm, dry yield/plant between 0.32 and 22.16 g/plant, crude protein of hay between 15.00 and 2 1.00 % and, 20.51 and 28.36 % in seed and ash content between 7.06 and 10.82 %. K, Ca, Mg, Fe, Zn and Mn contents were determined in both whole plants and seeds. Chromosomal and cytogenetic studies have shown that investigated Lathyrus species has diploid with 2n = 14 somatic chromosome number.

Baklagiller familyasında yer alan Lathyrus (Mürdümük) cinsi 187 tür veya alt tür ile geniş bir cinstir. Lathyrus cinsi Akdeniz havzası, Ön Asya, Kuzey Amerika ve Güney Amerika'nın sıcak bölgelerinde tür ve çeşit zenginliği göstermektedir. Lathyrus türleri dünya genelinde hayvan ve insan besini olarak kullanılmaktadır. Türkiye'de ise Lathyrus türlerinin tarımı çok az yapılmakta, çoğunlukla hayvan beslenmesinde ve çok insan beslenmesinde kullanılmaktadır/Dünyada ve ülkemizde en fazla kültürü yapılan tür, kuraklığa, olumsuz toprak koşullarına ve su basmalarına karşı dayanıklı olan, L. sativus (yaygın mürdürnük)'dur. Lathyrus türlerinde, insan ve hayvan sağlığı üzerine olumsuz etkileri olan maddeler bulunmaktadır. Bunlardan en önemlisi, merkezi sinir sistemini etkileyerek, insanlarda ve hayvanların arka bacaklarında kalıcı felçlere yol açan, oxalyl diamino propionic acid (ODAP)'tir. Bu hastalığa "lathrism" denilmekte ve tanelerinin 3-4 aylık bir süre yoğun olarak tüketilmesi sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bu derleme de lathyrus cinsinin ülkemiz ve dünyadaki genel durumu ve tarımı incelenmiştir. Lathyrus genus which is in Leguminosea is large with 187 species and subspecies. The main centres of diversity in the genus is around the Mediterranean region, Asia Minor, North America and temperate region of South America. Lathyrus species are mainly used as a food and'feed in the world. In Turkey Lathyrus species heve been cultivated in small field area and used mainly forage and rarely as a food. Only I. sativus (grass pea) which is tolerated to drought, poor soils and flooding is widely cultivated in the world and Turkey. Lathyrus species contains some toxic substances. One of the most important of these substances is a neurotoxin -oxalyl diamino propionic acid -(ODAP), which can result in paralysis in humans and the lower limbs of animals by affecting the central nervous system. This disease named as Lathyrism, is generally occurs when seeds are consumed in large quantities in diet during 3-4 months.

İki ak üçgül çeşidinde farklı fosfor dozlarının ot verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak olmak üzere iki ayrı yerde yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerinde fosforlu gübrelemenin (0, 4, 8 ve 12 kg P2(Vda) ot verimine etkisi incelenmiştir. İki yılın ortalaması olarak Çarşamba'da dekardan 1616.1 kg yaş ot, 349.1 kg kuru ot elde edilirken, Kavak'ta ise bu değerler sırasıyla; 1952.8 ve 449.3 kg olmuştur. P dozları artıkça yaş ot veriminde önemli artış meydana gelirken, kuru ot verimindeki artış önemsiz bulunmuştur. Klondike çeşidinden elde edilen yaş ve kuru ot verimi (sırasıyla; 1980.9 ve 452.7 kg/da) Nanouk çeşidi (sırasıyla; 1588.1 ve 412.0 kg/da)'ne göre daha yüksek olmuştur. Bitkilerin ham kül oranı % 10.11, ham protein oranı ise % 20.38 olarak belirlenmiştir. Tohum hasadından sonra biçilerek sap verimi belirlenmiştir. Denemenin genel ortalaması olarak dekara 1074.3 kg yaş sap, 475.6 kg kuru sap elde edilmiştir. Tohum hasadı döneminde bitkilerin ham kül oranı % 10.53, ham protein oranı ise % 18.07 olarak belirlenmiştir. This research in which the effect of different phosphorus doses on hay yield and some traits of two different white clover varieties were studied, during 2000 and 2001 years under Kavak and çarşamba ecological conditions. In this study, Klondike and Nanouk varieties with 0, 4, 8 and 12 kg P2Os/da phosphorus levels were used in this experiment. At two years means, fresh and hay yields in Kavak were higher (1952.8 and 449.3 kg/da, respectively) than in çarşamba (1616.1 kg/da, 349.1 kg/da, respectively). The fresh yields were increased with increasing P doses, but hay yiels were not effect P doses. Fresh and hay yield in Klondike (1980.9 and 542.7 kg/da, respectively) were higher than in Nanouk (1588.1 and 412.0 kg/da, respectively). Crude protein and ash ratio, respectively were 20.38 % , 10.11% in forage and 18.07 %, 10.53 % in straw of white clover. Straw yield was been determined after seed harvest. As a mean value of experiment, 1074.3 kg/da fresh yield and 475.6 kg/da dried straw yield were been determinated.

Yembitkileri tarımında çok sayıda ve farklı amaçlarla karışık ekim sistemleri uygulanmaktadır. Bu sayede birim alandaki verim ve kaliteyi arttırmak mümkün olmaktadır. Fiğ, yem bezelyesi, mürdümük gibi sarılıcı bitkiler yatmayı önlemek için tahıllarla birlikte ekilirler. Fide devresinde yavaş gelişen çok yıllık yembitkileri yabancı otlarla mücadele amacıyla, hızlı gelişen tek yıllık bir arkadaş bitki (genellikle tahıllarla) ile birlikte ekilebilir. Arkadaş bitki yabancı otları baskıladığı gibi, ilk yıl elde edilen verimi artırır, kaymak tabakasını kırar, toprak ve su erozyonunu azaltır. Yembitkileri diğer kültür bitkileri ile beraber de ekilmektedir. Tahıl nadas sisteminin uygulandığı Orta Anadolu gibi yerlerde tek yıllık yonca ve üçgüller tahıllarla birlikte ekilebilirler. Tahıl hasadından sonra hem kaliteli kaba yem üretilir hem de toprak yapısı iyileştirilir. Yeni kurulmuş meyve bahçelerinde ağaçlar gelişip toprağı kaplayıncaya kadar yembitkileri yetiştirilebilir. Son yıllarda dünyada daha az kimyasal kullanarak verimli ve kaliteli ürün elde etme yoluna gidilmektedir. Organik mısır ve soya tarımında, yabancı otlarla mücadele amacıyla tek yıllık yonca ve üçgüller baskılayıcı bitki olarak ekilmektedir. In forage crops production, many intercropping systems are used for different aim. Thanks to these systems it is possible to increase the yield and quality obtained per unit area. Vetch, forage pea and grass pea are sown with cereals to prevent lying. Also for weed control, perennial forage crops which are slowly grown in seedling stage can be sown with companion crops (especially cereals) annual and, rapidly grown. Companion crop penetrates hard soil surface, conserves soil and water sources and increases the yield in first year, as prevent the weed infestation. Differently, forage crops are sown together with other crops in same field. For instance, some annual medics and clover species can be sawn with cereals in Middle Anatolia on which carried out fallow cereals system. In this case, both quality forage are produced and soil structure improved. In new established orchards, forage crops can be grown until trees cover the full area. Recently, low chemical uses most current issue in agriculture. So, in organic maize and soya been agriculture, annual medics and clover species can be used for weed control as a smother plant.

Türkiye'de hayvansal üretimin en önemli sorunlarından birisi, kaliteli kaba yem üretiminin yetersizliğidir. Ülkemizde birçok kaliteli yembitkisi doğal olarak yetişmesine rağmen, çok az sayıda yembitkisinin tarımı yapılmakta ve yembitkileri tarımının tarla tanrriı içindeki oranı %6'yı geçmemektedir. Bu oran tarımı gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında oldukça düşüktür ve arttırılması için, yeni yembitkisi tür ve çeşitlerinin tarla tarımına dahil edilmesi gerekmektedir. Yembitkileri alanında bu amaçla yapılacak çalışmalar için Türkiye ve bölgemiz (Orta Karadeniz) önemli bir genetik çeşitliliğe sahiptir. Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Kurupelit yerleşkesinde baklagil familyasına ait, birçoğu önemli tarımsal özellikler taşıyan 46 tür, alttür veya varyetenin doğal olarak yetiştiği belirlenmiştir. Bu makalede yerleşke alanında belirlenen baklagil yembitkilerine ait bazı morfolojik ve tarımsal özellikler değerlendirilmiştir. One of the most important problems of livestock production is insufficiency of quality fodder production in Turkey. Although many natural legume forage species grown, few forage species are cultivated and the rate of forage crops in the field crops is approximately 6% in our country. This rate is lower than agriculturally developed countries. So, new forage species and varieties must be added to field crops in order to develop fodder production. Turkey and our region (Middle Black Sea) have important genetic diversity for researches doing this aim. It was determineted that fourty six forage species, subspecies or varieties of leguminosae family growing naturally in Kurupelit Campus of 19 Mayıs University (OMU) in Samsun. In this article some morphological and agricultural characters of forage legume crops determined in Campus area were given.

Bu çatışma 2000 ve 2001 yıllarında Samsun'da yüzlek-eğimli arazilerde yürütülmüştür. Araştırmada ICARDA'dan sağlanan 15 hat ve Samsun'dan toplanan 1 yerel populasyonu kullanılmıştır. Her iki yılda da ekim işlemi kasım ayı başında, ot hasadı mayıs ayının ikinci yarısında, tohum hasadı ise temmuz ayı başında yapılmıştır. Yeşil ot, kuru ot, ham protein, ham kül ve tohum verimi yönünden hatlar arasında istatistiksel önemlilikte farklılıklar belirlenmiştir. Denemeden elde edilen kuru ot verimi dekara 139.1-417.9 kg, ham protein verimi 17.92-50.35 kg, tohum verimi ise 52.6-112.9 kg arasında değişmiştir. This study was carried out on slope-shallow soils in Samsun in 2000 and 2001 years. In this study, 15 Vicia ervilia L lines obtained from İCARDA and one local Vicia ervilia L population collected from Samsun were used. Experiment was established in the beginning of the October. Forage harvest was done in the second half of May and grain harvest was done in the beginning of the July. There were significant differences in terms of the fresh yield, hay yield, grain yield, crude protein yield, crude ash yield among to lines and, hay yield was between 139.1 - 417.-9 kg/da, crude protein yield vas between 17.92 - 50.35 kg/da and grain yield vas between 52.6-112.9 kg/da.

ÖZETıGünümüz biyoteknolojisinin bitkiler üzerinde uygulanması sonucu elde edilen genetik yapısı değiştirilmiş (GM) bitkiler, bu bitki ya da bitkisel ürünlerin üretim ve kullanımını destekleyen, karşı çıkan ya da tarafsız kalan değişik grupların oluşmasına neden olmuştur. Biyoteknoloji tarihsel gelişimi içinde değerlendirildiğinde, özellikle GM-bitkilerin klasik anlamda yapılan bitki ıslahından biraz farklı olduğu görülmektedir. Geçen 10 yıllık zaman sürecinde, önemli kültür bitkilerinin de yer aldığı GM-bitkilerin dünyadaki üretiminin giderek arttığı gözlenmektedir. Bu durum yakın bir gelecekte, bu bitkilerin ekim oranlan ile birlikte ekilen bitkilerdeki bitki çeşitliliğinin de artacağına işaret etmektedir. Diğer taraftan GM-bitki ve ürünlerinin potansiyel yararları ile kullanım risklerinin doğrudan ya da dolaylı olarak tüm insanlığı etkileyeceği düşünüldüğünde, bu konuda yapılan tartışmaların bilimsel boyuttayapılması ve kamuoyunun bilimsel gerçeklerle bilgilendirilmesi gereği ve gerçeği de ortaya çıkmaktadır. Bu çalışma, GM-bitkilerin kullanım terminolojisi yanında, geçmişi, günümüzdeki durumu ve gelecekte sağlayacağı potansiyel yararlar ile taşıyabileceği riskler konusundaki değişik görüşleri kapsamaktadır. There are various consumer attitudes including proponents, opponents, and having no opinion about genetically modified (GM) plants and their products generated by application of today's biotechnology to crop plants. Considiring historical progress of the biotechnology, it seems that genetically modified plants are little different than plants developed by conventional plant breeding. GM-plant production including several important crop plants has been significantly increased during the last decade. This indicates that proportion of global planting area and varieties of GM-plants planted will increase in the near future. On the other hand, when we consider all potantial benefits and risks of GM plants, consumption of these plants and their products will result direct or indirect effects to all man kind. Therefore, debate about the potantial benefits and risk of GM-plants has to be done on the scientific platforms but general public concerns about the value of biotechnology need to be adequately addressed. The aim of this paper is to introduce used terminology, past, present and future of GM-plants and to give a brief summary about the potential risks and benefits of these crops.

Bu çalışma, Samsun yöresi yüzlek ve engebeli topraklarında, küçük çayır düğmesinin yetişme durumu ile uygun sıra aralığı, azot dozu ve diğer bazı özelliklerin belirlenmesi amacıyla 3 tekrarlamalı olarak "Tesadüf Bloklarında Bölünmüş parseller" deneme desenine göre 1995-1997 yılları arasında yürütülmüştür. Deneme 30-45 cm sıra aralıkları ve ü, 4, 8, 12 kg/da azot dozları uygulanmıştır. Sulama yapılmamış ve her iki yılda da iki biçim yapılmıştır, ikinci yıl verimler çok önemli düzeyde artmıştır. Denemeden yılda ortalama dekara 1970.4 kg yeşil ot, 746.0 kg kuru ot ve 131.7 kg ham protein verimi elde edilmiştir. En yüksek verimler, 30 cm sıra aralığı 8-12 kg/da azot verilen parsellerden alınmıştır. This study was conducted to determine the appropriate of row spacing, nitrogen dozes and some characteristics of lesser burnet in a "Split Plots in Randomized Block" desing with 3 replications grown on shallow and slopy lands in Samsun Province from 1995 to 1997. In this study 0, 4, 8, 12 kg/da nitrogen dozes and 30, 45 cm row spacings were applied to plots. Two cuttings were taken both 1996 and 1997 under rainfed conditions. In the second year (1997), the yields were increased significantly. Average 1970.4 kg herbage yield, 746.0 kg hay yield and 131.7 kg crude protein yields per decar were obtained. The highest yields were obtained from the plots with 30 cm row spacing and 8-12 kg/da nitrogen fertilization program.

Samsun ekolojik koşullarında farklı azotlu gübre dozlarının, horoz ibiğinin ot ve tohum verimi ile diğer bazı özellikleri üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 1995 ve 1996 yıllarında Karadeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü'nde yürütülmüştür. Denemede A. mategazzianus türüne ait beyaz tohumlu D-337 ve A. cruentus türüne ait-siyah tohumlu D-338 adlı iki horoz ibiği çeşidi kullanılmıştır. Çeşitlere 0, 3, 6, 9 ve 12 kg/da olacak şekilde gübre dozları uygulanmıştır. Her iki yılda da ekim işlemi mayıs ayı sonlarında, ot için hasat süt olum devresinde, tohum için hasat ise bir salkımdaki tohumların %75'den fazlasının olgunlaştığı devrede yapılmıştır. Azot dozu arttıkça çeşitlerin genellikle bitki boyları, bitkide yaprak sayıları ve sap kalınlıkları artmıştır. Bu özellikler yönünden çeşitler arasında da önemli farklılıklar bulunmuştur. Uygulanan azot dozunun artışına paralel olarak, elde edilen kuru ot verimleri artmıştır. D-337 çeşidinden (566 kg/da), D-338'e göre daha yüksek kuru ot verimi alınmıştır. Azot dozlarının artışı ile, çeşitlerin ham protein ve ham kül oran ve verimleri artmıştır. D-338 çeşidinden (167.5 kg/da), D-337'ye göre daha yüksek ortalama tohum verimi alınırken, azot dozlarının tohum verimi üzerine önemli bir etkisinin olmadığı belirlenmiştir. Uygulanan azot dozları, ayrıca, tohumların bin tane ağırlıkları ve çimlenme güçlerini de etkilememiştir. This research in which the effects of different nitrogen fertilizer doses on hay and seed yields and some traits of amaranth were studied, was conducted during 1995 and 1996 growing periods at "Black-sea Regional Agricultural Research Institute". In this study, white seeded D-337 variety (A mategazzianus) and black seeded D-338 variety (A cruentus) with 0, 3, 6, 9 and 12 kg/da nitrogen levels were used. Sowing process was achieved on the end of may both two years. Harvest for hay production was made at milk stage and for seed production at period in which above 75% of seeds in one raceme were at full ripen stage.Plant heights, leaf numbers and stem thickness were increased with increasing nitrogen doses. In terms of these traits, there were significant differencies between the varieties. Hay yield was increased parallel to increases in N doses. Average hay yield obtained from D-337 variety (566 kg/da) higher than D-338. Crude protein and crude ash yields were increased depend on N doses increasing. Higher average seed yield was obtained from D-338 (167.5 kg/da) compare with D-337. There were no significant effect of nitrogen doses on seed yield, 1000-seed weight and germination vigor.

Bu çalışma 1995 yılı yaz döneminde Samsun'da "Bölünen Bölünmüş Parseller Deneme Deseni"ne göre 3 tekrarlamalı olarak, biri sulu, diğeri kuru koşullarda iki deneme şeklinde yürütülmüştür. Gübre faktörü olarak dekara 3 ton yanmış çiftlik gübresi ve 13 kg N, 13 kg P2O5 düşecek şekilde mineral gübreleme yapılmıştır. Uygulanan ekim tarihleri 15, 30 mart ve 15, 30 nisan, sıra aralıkları ise 30, 60 ve 90 cm'dir. Sulu ve kuru koşullarda hayvan pancarının yumru, yaprak, ham protein, kül ve şeker verimleri incelenmiştir. Bir yıl süren bu' çalışma sonucunda aşağıdaki öneriler ortaya konmuştur. (1) Samsun koşullarında hayvan pancarından yüksek verim alabilmek için mutlaka sulama yapılmalıdır. (2) Ekim mutlaka mart ayı içerisinde gerçekleştirilmelidir. (3) Özellikle sulanan koşullarda dar şıra aralıklarından daha yüksek verimler alınmıştır. Sıra aralıkları arasındaki açıklık daha dar tutularak en uygun sıra aralığı belirlenmelidir. (4) ilkbaharda yapılacak ekimlerde, sonbaharda çiftlik gübresi verilmemişse, yüksek verim alabilmek için mineral gübreleme yapılmalıdır. This study was conducted as two experiments, one is under irrigated conditions the other is not, according to "Split-Split Plots Experiment Desing" with 3 replicates in 1995 under Samsun climatic conditions. Two fertilizer factors were compared. One is 3 ton/da manure, the other is 13 kg/da N and 13 kg/da P2O5 mineral fertilizers. In addition, 15, 30 march and 15, 30 april sowing dates and 30,60,90 cm row spacihgs were compared. In terms of above factors, under irrigated andnonirrigated conditions, the tubers, leaves, crude protein, ash and sugar yields of fodder beet were investigated.In the lights of this one-year experiments, the recommendations could be summarized as follows: (1) Fodder beet should be irrigate for higher yield under Samsun ecological conditions. (2) The sowing treatment should be performed in march. (3) Expecially under irrigated conditions the yield of fodder beet was increased when row spacing was narrowed. In another experiment the spaces among the rows were reduced and the best row spacing should be determined. (4) During the period of the spring sowing, if in autumn season the field was not manured, mineral fertilizers would be applied for higher yield.

Bu araştırmada farklı dozlarda azot (0, 3, 6, 9 ve 12 kg/dekar) ile gübrelemeden elde edilen horoz ibiğinin silo yemi olarak değerlendirilebilirle imkanı araştırılmıştır. Hasat edilen yemler 45 gün süreyle laboratuvar tipi özel silaj kaplarında fermantasyona bırakılmıştır. Bu süre sonucunda yapılan kimyasal analizlerde kurumadde içeriğinin %18.3-21.8; ham proteinin %8.3-10.2, Ham yağın %2.5-3.1; ham sellülozun %25.5-27.2, ham külün %16.7-18.9; N'siz öz maddelerin %41.3-45.1 arasında değiştiği saptanmıştır. Organik asitlerden sirke asiti %0.49-0.91; tereyağ asiti %0.09-0.52 ve süt asiti %2.01-2.42 olarak belirlenmiştir. Gerek silajın besin madde içerikleri, gerekse organik asit içerikleri N dozlarına bağlı değişim göstermemiştir (P0.05). pH değerleri ile fiziksel değerlendirmeye göre silaj niteliği oldukça iyi bulunmuş, silo yemi asit içeriğine göre ise iyi veya memnuniyet verici sınıfına girmiştir. Horoz ibiğinin hayvan beslemedeki potansiyel işlevinin belirlenmesi için daha detaylı araştırmalara ihtiyaç duyulmaktadır. In this study, possibilities of utilising amaranth as silage material were studied. With this aim, materials obtained from plots fertilised with 0, 3, 6, 9, 12 kg/da N respectively were used. Forages harvested from these plots were silaged in laboratory type silos. At the end of the silage process (45 days); dry matter content; crude protein content; crude fat content; crude cellulose content; crude ash content; nitrogen free extracted material contents were ranged between 18.3-21.8 %; 8.3-10.2 %; 2.5-3.1 %; 25.5-27.2 %; 16.7-18.9 %; 41.3-45.1%, respectively. Organic acid contents were ranged between 0.49-0.91 % for acetic acid; 0.09- 0.52 % for butyric acid; 2.01-2.42 % for lactic acid, respectively. Neither nutrient nor organic acid contents changed with levels of N doses (P>0.05). While silage quality was found to be goodaccording to the pH values and physical values, it was considered to be in good quality class according to the organic acid contents. More detailed researches about amaranth are needed to determine the potential effects of it in animal feeding.

VI ÖZ Bu çalışma, Samsun ekolojik koşullarında kış döneminde ot verimi amacıyla, yalnız ve adi fiş ile karışık olarak ve tane verimi için yetiştirilebilecek en uygun yulaf çeşit veya çeşit lerini ve ayrıca ot ve tane verimi üzerine etki eden verim un surlarının etki oranlarını belirlemek amacıyla, 1990-1992 yılla rı arasında Ondokuz Mayıs üniversitesi Kurupelit Kampüsünde yer- alan Ziraat Fakültesi deneme tarlalarında yürütülmüştür. Çalış mada 17 farkla yulaf çeşidi kullanılmıştır. Yulaf çeşitlerinin yalnız ekildiği denemeye 6 kg/da, yulaf+fig karışım denemesine ise 3 kg/da N uygulanmıştır. Yulaf denemesinden dekara iki yılın ortalaması 993.1 kg, yulaf+fig karışım denemesinden ise 638.5 kg kuru ot verimi alın mıştır. Yulaf denemesinden ayrıca iki yılın ortalaması olarak dekara 296.8 kg tane verimi elde edilmiştir. Kuru ot elde etmek amacıyla yulaf çeşitleri yalnız ekilecekse, 1779-Yeşilköy ve A- pak; tane verimi için ise 8351-Century ve Coker-1214 çeşitleri önerilirken, yulaf+fig karışık ekiminde kuru ot verimi yönünden, yulaf çeşitleri arasında önemli bir farklılık bulunamamıştır. Hem yulaf hem de yulaf+fig karışım denemesinde kuru ot ve rimi ile, incelenen diğer özellikler arasındaki çoklu regresyon katsayıları (E2) önemsiz bulunduğu için, diğer özelliklerin kuru ot verimi üzerindeki etki oranlarını belirlemek amacıyla path a- nalizi yapılmamıştır. Samsun ekolojik koşullarında yüksek tane verimi yönünden yapılacak seleksiyon çalışmalarında, yapılan path analizi sonucunda tane verimini doğrudan olumlu yönde ve yüksek oranda etkiledikleri belirlenen m2'de fertil sap sayısı, bayrak yaprak ayası uzunluğu, salkımda boğum sayısı ve fertil sapta tane verimi gibi özelliklerin gözönüne alınması gerektiği sonucuna varılmıştır. VII ABSTRACT This study was conducted to determine superior oat variety or varieties grown under ecological conditions of Samsun seeded alone and mixed with vetch for grain and forage production res pectively. In addition, the influence ratios of grain and forage yield components were also determined. The experiments was established on the experimental area of Agricultural Faculty in Kurupelit Campus of Ondokuz Mayıs Uni versity during the period from 1990 to 1992. In the experiments, 17 oat varieties were used and 6 and 3 kg of N per decare were applied to the oat plots seeded alone and mixed with vetch res pectively. The average hay yields were 993.1 and 638.5 kg per decare obtained from oat plots seeded alone and oat+vetch mixture res pectively. The average grain yield of oat plots seeded alone was 296.8 kg per decare. When oat plots seeded alone 1779-Yeşilköy and Apak varieti es for hay production and 8351-Century and Coker-1214 varieties for grain production are recommended under ecological conditions similar that of Samsun. în terms of hay yields of oat+vetch mixture there were no significant differences among the oat varieties. Path analysis was not performed, because of there were no significant multiple regression coefficients (R2) between hay yield and other characters in both pure stand of oat and oat+- vetch mixture. According to the results of path analysis results it was been determined that fertile stem number per m2, flag leaf blade length, node number per panicle and grain yield per fertile stem had positively significant effects on grain yield. In selection improvement studies for high grain yield in Samsun ecological conditions, more attention should be paid to these characters. 151

Tez (yüksek lisans) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 1988 Libra Kayıt No: 36582 Bu çalışma Samsun ekolojik şartlarında ikinci ürün olarak yetiştirilebilecek en uygun silajlık mısır çeşitlerini belirlemek ve değişik sıra aralıklarının ot verimine ve ot verimiyle ilgili bazı unsurlara etkilerini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Kuru ot verimi yönünden en iyi sonuç Tüm 8212 çeşidinden allınırken bitkilerin kuru ot veimi için 20 ve 40 cm koçan verimi için 40 ve 80 cm hem kuru ot hem de koçan verimi için 40 cm sıra aralığında ekilmesinin en uygun olacağı sonucuna varılmıştır.

8. ÖZET Bu deneme Samsun ekolojik şartlarında ikinci ürün olarak yetiştirilmesi öngörülen 4 silajlık mısır çeşidinin ve 4 deği şik sıra aralığının, kuru ot verimi ve diğer bazı agronomik ka rakterler üzerine etkilerini araştırmak için 18 Temmuz 1986 tarihinde Karadeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsünde kurulmuş tur. Denemede kullanılan çeşitler Ada, Sapanca, TÜM 8212 ve Ter li, uygulanan sıra aralığı mesafeleri ise 20, 40, 60 ve 80 cm' dir. Hasad, bitkiler süt olum devresinin sonuna gelince 12 Ekim 1986 günü yapılmıştır. Gelişme süresi 86 gün olmuştur. Araştırma sonunda fenolojik gözlemler ile birlikte, is tatistiksel analizlerden elde edilen sonuçlar aşağıdaki gibi özetlenebilir: 1. En erken çıkış ve çiçeklerime Yerli ve Ada çeşitlerin de, en geç ise Sapanca çeşidinde gözlenmiştir. 2. Ortalama bitki boyu bakımından çeşitler arasında çok önemli farklar ortaya çıkmıştır. En uzun ortalama bitki boyu 252,5 cm ile Yerli ve 248,0 cm ile TÜM 8212 çeşitlerinde, en kısa ise 221,2 cm ile Sapanca çeşidinde belirlenmiştir. 20 ve 40 cm sıra aralığının uygulandığı parsellerde görülen yatma nedeniyle sıra aralığının bitki boyu üzerine önemli bir etkisi olmamıştır. 3. Bitkide ortalama yaprak sayısı yönünden çeşitler a- rasındaki farklılık çok önemli bulunmasına karşılık, sıra ara lığının bu karakter üzerine önemli bir etkisi olmamıştır. En fazla ortalama yaprak sayısı 12,99 adet ile TÜM 8212 ve 12, 54 adet ile Sapanca, en az ise 11,22 ve 11,14 adet olmak üzere35 sırasıyla Terli ve Ada çeşitlerinde sayılmıştır. 4. Sıra aralıklarının dekara toplam koçan sayısı üzerine etkisi çok önemli bulunmuştur. Sıra aralığı daraldıkça dekara toplam koçan sayısı doğrusal olarak artmıştır. Çeşitler arasın da dekara toplam koçan sayısı bakımından önemli bir fark orta ya çıkmamıştır. Çeşit x sıra arası interaksiyonunun da dekara toplam koçan sayısı üzerine etkisi çok önemli olmuştur. Ayrıca dekara toplam koçan sayısı ile kuru ot verimi arasındaki ilişki çok önemli bulunmuştur. 5. Dekara toplam koçan verimi üzerine çeşitlerin ve sıra aralıklarının etkisinin çok önemli olduğu tespit edilmiştir. Dekara toplam koçan verimi yönünden en yüksek değer TÜM 8212 çeşidinden, en düşük ise Yerli çeşitden elde edilmiştir. 80,60 ve 40 cm sıra aralığı uygulanan parseller arasında önemli bir farklılık bulunamazken, 20 cm sıra aralığı uygulanan parseller den elde edilen verimin diğerlerinden önemli şekilde az olduğu belirlenmiştir. Dekara toplam koçan verimi üzerine Çeşit x Sıra arası interaksiyonunun etkisi de çok önemli olmuştur. 6. Kuru ot verimi yönünden çeşitler ve sıra aralıkları arasında çok önemli farklılık bulunmuştur. Çeşit x Sıra arası interaksiyonu da çok önemli olmuştur. En yüksek kuru ot verimi deltara 776,6 kg ile TÜM 8212 çeşidinden, en düşük ise de'cara 620,0 kg ile Yerli çeşitden elde edilmiştir. 40 cm' ye kadar sıra aralığı daraldıkça TÜM 8212 dışında kalan çeşitlerin deka ra kuru ot verimleri doğrusal olarak artmış, 40 cm1 den sonra ise tekrar azalmaya başlamıştır.36 7. Elde edilen bir yıllık sonuçlara göre, Samsun eko lojik şartlarında kuru ot ve koçan verimi bakımından TÜM 8212 çeşidinin 40 cm sıra aralığı ile yetiştirilmesi önerilir. Ay rıca, bu ekolojik koşullarda koçan verimi bakımından yetiştiri lecek çeşitlerin 40-80 cm sıra aralığında, ot verimi için ise 20-40 cm sıra aralığında yetiştirilmeleri uygun olacaktır. 9. SUMMARY This experiment was conducted: to investigate the effects of 4 row spacings on hay yield and some agronomic characteristics of 4 silage maize varieties grown as a second crop under the ecological conditions of Samsun, at Black-Sea Regional Agricul tural Institue. Four varieties named as Ada, Sapanca, TÜM 8212 and Local (Yerli) were compared in the row spacings of 20, 40, 60 and 80 cm. The seeding was made on July 18, 1986 and the plants were harvested on October 12, 1986 at the end of milk stage, thus the growing period was 86 days. Results of this experiment could be summarized as fol lows : 1. The earliest dates of emerging and bloom were observed with Local and Ada varieties while the latest were in Sapanca variety. 2. The effects of varieties on average plant height were found to be highly significant (P

This study was conducted to deterrnine the appropriate of row spacing, nitrogen dozes and some characteristics of lesser burnet in a "Split Plots in Randomized Block" desing with 3 replications grown on shallow and slopy lands in Samsun Province from 1995 to 1997. In this study O, 4, 8, 12 kg/da nitrogen dozes and 30, 45 cm row spacings ware applied to plots. Two cuttings were taken both 1996 and 1997 under rainfed conditions. In the second year 1997 , the yields were increased significantly. Average 1970.4 kg herbage yield, 746.0 kg hay yield and 131.7 kg crude protein yields per decar were obtained. The highest yields ware obtained from the plots with 30 cm row spacing and 8-12 kg/da nitrogen fertilization program., Bu çal ışma, Samsun yöresi yüzlek ve engebeli topraklar ı nda, küçük çay ı r düğmesinin yetişme durumu ile uygun s ı ra aral ığı , azot dozu ve diğer baz ı özelliklerin belirlenmesi amac ı yla 3 tekrarlamal ı olarak "Tesadüf Bloklar ı nda Bölünmüş parseller" deneme desenine göre 1995-1997 y ı lları aras ı nda yürütülmü ştür. Deneme 30-45 cm s ı ra aral ı klar ı ve O, 4, 8, 12 kg/da azot dozlar ı uygulanmışt ı r. Sulama yap ı lmamış ve her iki y ı lda da iki biçim yap ı lm ış t ı r. Ikinci y ı l verimler çok önemli düzeyde artm ıştı r. Denemeden y ı lda ortalama dekara 1970.4 kg ye ş il ot, 746.0 kg kuru ot ve 131.7 kg ham protein verimi elde edilmi ştir. En yüksek verimler, 30 cm s ı ra aral ığı 8-12 kg/da azot verilen parsellerden al ı nm ışt ı r.

ÖZETYüksek Lisans BAZI YEŞİL ALAN BİTKİLERİNİN SAMSUN EKOLOJİK KOŞULLARINA UYUMU VE KALİTE ÖZELLİKLERİNİN BELİRLENMESİSedat ARSLANOndokuz Mayıs ÜniversitesiFen Bilimleri EnstitüsüTarla Bitkileri Anabilim DalıDanışman: Prof. Dr. Zeki ACARBu araştırma, bazı serin mevsim çim tür ve çeşitlerinin uyumu, çim kaliteleri ve sürdürülebilirliklerinin belirlenmesi amacıyla, 2010-2012 yıllarında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi deneme alanında Eksik Bloklar Deneme Deseninde (Confounding) yürütülmüştür. Araştırmada, 5 adet Festuca arundinacea Schreb., 6 adet Lolium perenne L., 5 adet Festuca rubra L. subsp. commutata, 6 adet Festuca rubra L. subsp. rubra, 5 adet Festuca ovina L., 7 adet Poa pratensis L., 2 adet Poa trivialis L., 1 adet Agrostis stolonifera L., 1 adet Agrostis capillaris L, 1 adet Agrostis tenuis Sibth., 1 adet Festuca trichophyla L. olmak üzere 40 adet yeşil alan çim bitkisi tür/çeşidi kullanılmıştır. En hızlı çıkış Lolium perenne L., en yavaş çıkış ise Poa pratensis L. çeşitlerinde görülmüştür. Bu durumun kaplama hızında da benzer olduğu saptanmıştır. En kaba yapılı tür Festuca arundinacea Schreb.'dir. Tüm türlerde mevsimlere göre çok belirgin renk değişimleri görülmüştür. Diğer türlerle karşılaştırıldığında, Festuca rubra L. ve Festuca ovina L. türlerinde mevsimlere göre renk değişiminin daha sınırlı düzeyde kaldığı belirlenmiştir. Poa pratensis L. çeşitlerinde en koyu yaprak rengi kış aylarında gözlenmiştir. Agrostis sp. türlerinde ise en koyu yaprak rengi yaz döneminde tespit edilmiştir. Poa pratensis L. ve Poa trivialis L. çeşitlerinin orta, diğer türlerin ise sık ve çok sık kardeşlendikleri saptanmıştır. Genel görünüm bakımından salkımotu türleri kötü diğerleri ise iyi ve çok iyi görünmektedir. Yöremizde salkım otu dışında kalan türlerin yabancı otlara karşı rekabet güçlerinin çok iyi olduğunu ve bu çim türlerinin yabancı otların gelişmesine izin vermedikleri belirlenmiştir. Birçok özellik bakımından iyi olan çok yıllık çim ve kamışsı yumak çeşitlerinde yeşil ve kuru kütle veriminin düşük olduğu tespit edilmiştir.Karadeniz Bölgesi yabancı ot durumu dikkate alındığında, hızlı çimlenerek çıkış yapan ve alanın hızla bitki ile kaplanması için oluşturulacak karışımlara belirli oranlarda Lolium perenne L. ve Festuca arundinacea Schreb. çeşitlerinin katılmasının uygun olacağı belirlenmiştir. Haziran 2019, 90 sayfaAnahtar Kelimeler: Çim bitkileri, Lolium perenne L., Festuca sp., Poa sp., Agrostis sp. ABSTRACTMaster's ThesisTHE DETERMİNATİON OF ADAPTATİON AND QUALİTY CHARACTERİSTİCS OF SOME GRASSLAND PLANTS IN ECOLOGİCAL CONDİTİONS OF SAMSUNSedat ARSLANOndokuz Mayis UniversityGraduate School of SciencesField Crops DeartmentSupervisor: Prof. Dr. Zeki ACARThis expriment has been conducted on experiment area of Ondokuz Mayıs University, Faculty of Agriculture via incomplete block design (Confounding) experimental design between 2010-2012 in order to define adaptation of some kind of grass.In the scope of the research 40 green field grass consisting of 5 Festuca arundinacea Schreb.,6 Lolium perenne L, 5 Festuca rubra L. subsp. commutata,6 Festuca rubra L. subsp. rubra, 5 Festuca ovina L., 7 Poa pratensis L., 2 Poa trivialis L., 1 Agrostis stolonifera L., 1 Agrostis capillaris L, 1 Agrostis tenuis Sibth., 1 Festuca trichophyla L. have been studied.It has been confirmed that Lolium perenne L. pullulated first and Poa pratensis L. last. It has also been determined that the same trend is similar for propagation speed. The most coarse-textured kind is Festuca arundinacea Schreb. for all types significant colour changes has been observed according to season during the experiment. When compared to other types, seasonal colour changes on Festuca rubra L. and Festuca ovina L.types are limited. The darker leaf colour for Poa pratensis L. has been observed in winter. The darker leaf colour for Agrostis sp. has been observed in summer. While Tillering speed level for Poa pratensis L. and Poa trivialis is medium, for other types the speed is often or very often. In terms of general view, Poa pratentis seems lifeless, other types seem lively and very lively. It has also been determined that competitive capacity toward weed of types other than Poa pratentis is strong and these types do not allow growth of weed. Green and dry mass yield for perennial grass and Festuca arundinacea Schreb., which are known well in terms of many features,is low.In consideration of weed degree in Blacksea Region,it has also been determined that Lolium perenne L. and Festuca arundinacea Schreb. should be added with particular proportions into mixtures with intend to get high propagation .June 2019, 90 pagesKey words: Turfgrass, Lolium perenne L. Festuca sp. Poa sp. Agrostis sp. 90

Bu çalışma, Samsun, Sinop ve Kastamonu illerinin farklı yerlerinde toplanmış 85 adet Bituminaria bitiminosa genotiplerinin tuzluluğa dayanıklılık düzeylerinin belirlenmesi amacıyla, 2017 yılında Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Laboratuvar ve Seralarında yürütülmüştür.İki aşamalı olarak planlanan çalışmada, ilk aşamada 85 genotipe ait tohumların sert tohum kabuğu giderildikten sonra farklı NaCl yoğunluklarında (0, 25, 50, 75 ve 100 mM) çimlendirilmiş ve en iyi sonuç veren 10 genotip seçilmiştir. Bunlar 7, 8, 11, 13, 15, 33, 56, 71, 77 ve 78 numaralı genotiplerdir. İkinci aşamada ise seçilen bu 10 genotiple serada fide aşamasında çalışılmış ve aynı tuz yoğunluğu içeren çözeltiler sulama suyu olarak kullanılmıştır. Fidelerde bitki boyu, yaprak sayısı, kök boğazı çapı, bitki kök yaş ve kuru ağırlığı, gövde yaş ve kuru ağırlığı; yapraklarda pigment (klorofil a, klorofil b ve karotenoid), lipit peroksidasyonu ve prolin miktarına bakılmıştır. Tuz yoğunluğu arttıkça çimlenme oranı, kökçük ve sürgün uzunluğu ve ağırlıkları azalmıştır. Yüksek dozlarda bazı genotiplerde hiç çimlenme olmamıştır. Sera çalışmalarında, yüksek NaCl yoğunluğuyla beraber topraktaki tuzluluk artmış, belirli bir süreden sonra 75 ve 100 mM' daki bitkiler tamamen ölmüştür. Her iki uygulamada da en son 56 ve 78 numaralı genotipler hayatta kalmıştır. Artan tuz yoğunlukları ile birlikte fidelerde bitki boyu, yaprak sayısı, bitki kök ve gövde ağırlığı önemli oranda azalmıştır. Yine tuz yoğunluğu arttıkça yapraklardaki klorofil a, klorofil b ve karotenoid miktarı azalırken, lipit peroksidasyonu ve prolin miktarının arttığı tespit edilmiştir. This study was carried out to determine salinity tolerance level of 85 Tedera genotypes collected from different spots of Samsun, Sinop and Kastamonu provinces at laboratories and greenhouses of OMU Agricultural Faculty in 2017. The study was performed at two steps. In the first step, the seeds of 85 genotypes scarfied wth sandpaper and germination with using different NaCl solutions (0, 25, 50, 75 and 100 mM) and 10 genotypes that observed the highest germination ratio were selected. In the second step, the seeds of selected 10 genotypes germinated in small pots and transplanted to big pots i greenhouse. The same NaCl doses were used also in greenhouse. Plant height, leaf number, crown diameter, fresh and dry weights of roots and stems, pigment ( chlorophyll a and b, caretenoids), lipid peroxidation and prolin concentration of the leaves were investigated. As NaCl concentration was increased, length and weight of radicula and plumula decreased. There were no germination for some genotypes in higher doses. As consequence of inreasing salinity in the soil all plants were died for 75 and 100 mM NaCl doses in greenhouse. The last died genotypes were 56 and 78 for both doses. As parallel to increasing NaCl doses, plant height, leaf number, root and stem weights were declined, significantly. While decreasing the amount of chlorophyll a and b, caretenoids, lipid peroxidition and prolin concentration of the leaves inclined as NaCl concentration were increased. 93

Salmeri, Cristina/0000-0002-5261-590X WOS: 000454161300003 Psoralea acaulis Hoffm. is a very peculiar and taxonomically isolated species of the tribe Psoraleeae, occurring in the Caucasian territories. Currently, this tribe contains 10 distinct genera, well differentiated morphologically. Due to some morphological similarities, P. acaulis was attributed to Bituminaria Heist ex Fabr., a genus with a Mediterranean-Macaronesian distribution. However, as it has many characters, some of which are autapomorphic, it was assigned its own subgenus: Christevenia Barneby ex C. H. Stirt. In light of detailed cladistic and phylogenetic analyses, this arrangement is taxonomically questionable and rather controversial. In order to clarify its status, extensive macromorphological, micromorphological, karyological, and palynological investigations of the currently known species of Bituminaria and all other genera of the tribe Psoraleeae were carried out. This allowed us to establish that P. acaulis should be placed in a separate genus in this tribe. According to the cladistic analysis of all known genera of Psoraleeae, this new monospecific genus, named Kartalinia Brullo, C. Brullo, Cambria, Acar, Salmeri & Giusso, is morphologically and karyologically very distinct and taxonomically isolated from Bituminaria, as well as from the other members of Psoraleeae. In this paper, the morphology and micromorphology of pod and seed testa, pollen grains, and seedlings; the karyology (2n = 22); ecology; conservation status; and chorology of K. acaulis (Hoffm.) Brullo, C. Brullo, Cambria, Acar, Salmeri & Giusso are examined. An analytical key to all genera of Psoraleeae is also provided. research program "FIR 2014" - University of Catania The authors are very grateful to Dr. Girolamo Fichera from the University of Catania for his useful collaboration and technical assistance for the SEM surveys. This research was financially supported by the research program "FIR 2014" funded by the University of Catania.

Tez (yüksek lisans) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2018 Libra Kayıt No: 120096 …

Tez (yüksek lisans) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2017 Libra Kayıt No: 96381 …

Tez (yüksek lisans) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 2017 Libra Kayıt No: 118209 …

Bu çalışma, kışlık ara ürün olarak yemlik kolza, yem bezelyesi, macar fiği, yaygın fiğ ve yulafın yalın ve yemlik kolzanın diğerleriyle ikili karışımlarında yem verimi, kalitesi ve rekabet ilişkilerini belirlemek amacıyla planlanmıştır. Araştırma şansa bağlı bloklar deneme desenine göre 4 tekrarlamalı olarak OMÜ Ziraat Fakültesi deneme parsellerinde 2016 ve 2017 yıllarında yürütülmüştür. En yüksek kuru ot verimi kolza+yem bezelyesi ve kolza+yulaf parsellerinden elde edilmiştir (2016'da 945, 2017'de 819 kg/da). Yalın ekimlerle karşılaştırıldıklarında, tüm ikili karışımlarda kuru ot verimi önemli oranda artmıştır. Baklagillerin yer aldığı parsellerde ham protein artarken, yulaf parsellerinde azalmıştır.En yüksek ADF ve NDF oranları yulaf ve yem bezelyesinin bulunduğu parsellerde tespit edilmiştir. Çeşitlerin yalın veya ikili karışım halinde yetiştirilmesi ADF ve NDF içeriklerinde anlamlı bir değişikliğe yol açmamıştır. Yulaf dışında diğer türlerin yalın ve ikili karışımlarından elde edilen kuru otların Nisbi Yem Değeri 140'dan büyük bulunmuş ve çok iyi olarak sınıflandırılmıştır. Tüm ikili karışımlarda LER>1 bulunmuştur. İkili karışımlarda yemlik kolza macar fiği ve yaygın fiğe karşı baskılayan, yem bezelyesine karşı baskılanan, yulafa karşı ise koşullara göre baskılanan veya baskılayan tür olarak tespit edilmiştir. This study was planned to determine forage yield and quality and competition relations of forage rape, forage pea, Hungarian vetch, common vetch and oat grown as solely or binary mixture of forage rape with the others in winter period. The study was conducted according to Randomized Block Desing with 4 replicates on Resarch and Application Center of Agricultural Faculty, Ondokuz Mayis University in 2016 and 2017 years. The highest hay yields were obtained from forage rape + forage pea and forage rape + oat plots (945 kg/da in 2016 and 819 kg/da in 2017). Hay yield increased importantly in binary mixture plots compare to solely ones. Crude protein ratio of hay increased in all the plots consist of legumes while it was decreasing in the plots consist of oat.The highest ADF and NDF ratios were observed in the plots covered oat and forage pea. In terms of ADF and NDF ratios there were no differences between the solely and binary mixtures of the same cultivars. Relative Feed Values of all cultivars except oat, growing in solely or binary mixture were higher than 140 and they classified as very good. LER > 1 in all mixtures. Forage rape was oppress plant on Hungarian vetch and common vetch, suppressed plant on forage pea and oppress or suppress plant on oat in binary. 67