101. Tutarlılık sorunu bağlamında sanatın dilsel yapısı
- Author
-
Özgen, Yağız, Fidan, Mürteza, and Resim Anasanat Dalı
- Subjects
Painting ,Öğrenim ve öğretim ,Sanat ,Study and teaching ,Resim ,Art ,Güzel sanatlar eğitimi ,Fine arts education - Abstract
ÖZETTUTARLILIK SORUNU BAĞLAMINDA SANATIN DİLSEL YAPISIBu tez, sanatın dilsel yapısını, tutarlılık sorunu bağlamında soruşturmaktadır. Tutarlılık, dilsel işaret dizileri veya simgelerin, dil dışı karşılıklarını gösterebilmeleri için bunların sahip olmaları gereken mantıksal formdur. Dil, insanı çevreleyen dış dünyanın tasarımını, dil ile dünyanın ortaklaşa sahip oldukları mantıksal tutarlılık yoluyla kurar. Ana hatları doğrultusunda Analitik Felsefe’nin ortaya koyduğu bilgi kuramını kendisine dayanak alarak bu çalışma, bir düşünsel etkinlik için mantıksal tutarlılığın, doğruluktan daha temel bir ölçüt olduğunu savunmaktadır. Bu bakımdan bu tez, insanın sanat türünden düşünsel etkinliğinin de en temel dayanağının mantıksal tutarlılık olması gerektiğini ileri sürerek, bunu tarihsel örnekleriyle gerekçelendirmektedir. Bu tez, bir dil eleştrisi olarak sanatın, insana dış dünyanın dolaylı bilgisini sağlayan düşünsel bir etkinlik olduğunu ortaya koymaktadır. Sanatın, özünde bir dil eleştirisi olduğu görüşünü gerekçelendirmek için bu tezde, G. Frege, B. Russell, L. Wittgenstein ve A. J. Ayer’in simgeleme kuramlarından faydalanılmıştır. Bu düşünürler çalışmalarında, dil ile dünyanın; önermeler ile olguların; sözcükler ile nesnelerin mantıksal konumlarının aynı olduğunu göstererek, dilin mantıksal çözümlemesi yoluyla, dilin resmettiği dış dünya hakkında dolaylı bir biçimde de olsa konuşabileceğini ortaya koymuşlardır. Dil eleştirisi insana, yalnızca dil hakkında değil, dilin betimlediği, temsil ettiği, değişim ve dönüşüm içindeki dış dünya hakkında da bilgi sağlar. Böylece sanat bir dil eleştirisi olduğu ölçüde, insana, kendisini çevreleyen dış dünya hakkında dolaylı da olsa bilgi sağlayan düşünsel bir etkinliktir. Bu çalışma, sanatın da bu türden bir dil eleştirisi olduğu önermesini, Analitik Felsefe’nin yaklaşımını takip ederek, sanatı, sanat yoluyla çözümleyen Kavramsal Sanat olanağında gerekçelendirmiştir. İÇİNDEKİLERSayfa No.ÖZETİİİABSTRACTİVÖNSÖZVİÇİNDEKİLERVİİTABLO LİSTESİİXŞEKİL LİSTESİXRESİM LİSTESİXİKISALTMALARXİİSİMGELERXİİİ1. GİRİŞ12. BİÇİMSEL DİZGELERDE TUTARLILIK82.1. BİLGİ SORUNU82.2. NESNELERDEKİ DEĞİŞİM VE DİL182.3. TUTARLILIK, GEÇERLİLİK VE DOĞRULUK303. SANAT NESNESİNİN SİMGESEL İŞLEYİŞİ403.1. NESNE VE SANAT NESNESİ403.2. SANAT NESNESİNİN SİMGESEL İŞLEYİŞİ513.3. BİR DİL SİSTEMİ OLARAK SANAT NESNESİ553.3.1. Karşıtlık683.3.2. Simgeler ve İşaretler693.3.2.1. “Simgeler ve İşaretler” Bağlamında Sanat Nesnesi713.3.3. Simge Tipleri ve Simge Örnekleri743.3.3.1. “Simge Tipleri ve Simge Örnekleri” Bağlamında Bir Sanat Nesnesi763.4. DİLSEL ANLATIMLARIN SINIFLANDIRILMASI794. SİMGELEMENİN FORMU824.1. “TRACTATUS LOGİCO-PHİLOSOPHİCUS” BAĞLAMINDA “EŞLEME” KAVRAMI824.1.1. SANAT TANIMI TOPLULUĞU KAVRAMSAL SANAT ETKİNLİKLERİ924.2. “DİL, DOĞRULUK VE MANTIK” BAĞLAMINDA ÖNERMELER984.2.1. “RESİMLERİN SINIFLANDIRILMASI” BAĞLAMINDA SANAT NESNESİ1015. SONUÇ104KAYNAKÇA110--------------------ABSTRACTTHE LINGUISTIC STRUCTURE OF ART WITHIN THE CONTEXT OF THE PROBLEM OF CONSISTENCYThis thesis investigates the linguistic structure of art within the context of the problem of consistency. Consistency is the logical form that sequences of linguistic signs or symbols must have in order to signify their non-linguistic counterparts. Language establishes the design of the external world surrounding humans by means of the logical consistency shared by language and the world. By using the language theory put forward by Analytical Philosophy in line with its framework, this work argues that logical consistency is a more fundamental criterion than accuracy in activities of the intellect. In this respect, this thesis asserts that the most basic foundation of human thought with regard to art should be logical consistency and justifies this with historical examples. This thesis proposes art as a criticism of language and suggests that as an activity of thinking it provides one with the indirect knowledge of the external world. In order to justify that art is in essence a criticism of language, this thesis makes use of the theories of semiotics by G. Frege, B. Russell, L. Wittgenstein and A. J. Ayer. These thinkers asserted that the external world can be portrayed -even if indirectly- by language through its logical analysis, by showing that the logical positions of language and the world, of propositions and facts, of words and objects are the same. The criticism of language provides one not only with knowledge about language but also about the external world which is in a state of change and transformation; depicted and represented by language. Thus, art is a criticism of language as much as it is an activity of thinking providing one, although indirectly, with the knowledge of the surrounding external world. By adopting the approach of Analytical Philosophy and particularly focusing on the realm of Conceptual Art which analyzes art through the means of art, this thesis argues that art is also a criticism of language of a similar kind.
- Published
- 2021