Search

AMAÇ: Çalışmamızda D-galaktozamin (D-GalN) ile uyarılan akut karaciğer hasarında probiyotiklerin koruyucu etkinliğinin olup olmadığını araştırmayı hedefledik. MATERYAL ve METOD: 2 aşamalı bir deney yaptık. İlk deneyin amacı D-GalN'in uyardığı AST ve ALT yükselmesini en fazla düşüren 2 probiyotik suşunu ikinci deney için seçmekti. Deneyde toplam 48 adet erkek Wistar-Albino sıçan kullanılmıştır. Sıçanlar 4'er adet olmak üzere 12 gruba ayrıldı. 10 gruba farklı probiyotik suşları verildi, iki grup ise kontrol grubu olarak ayrıldı. Deney sonunda 2 adet probiyotik suşu 2. deney için seçildi (L. plantarum BK9-40 (Lb) ve E. malodaratus AK7-32 (E.)). Deney 2'de N. Kontrol, Lb. Kontrol, E. Kontrol, D-GalN, Lb./D-GalN, E./D-GalN olmak üzere toplam 48 sıçandan 6 grup oluşturuldu. Lb. Kontrol, E. Kontrol, Lb./D-GalN, E./D-GalN gruplarına 7 gün süresince probiyotik verildi. 7. gün D-GalN, Lb./D-GalN, E./D-GalN gruplarına i.p 1gr/kg dozunda D-GalN kontrol gruplarına SF i.p verildi. 8. gün sakrifiye edilerek vena cava inferiordan kan, karaciğer ve dalaktan doku örnekleri alındı. Serumda karaciğer fonksiyon testleri (AST, ALT, ALP) karaciğer dokusundan hazırlanan homojenatlarda GSH, CAT, SOD, GSH-Px, MDA, TNF-a, NO düzeyleri çalışıldı. Karaciğer dokusunun histolojik incelemesi ve karaciğer ile dalaktan alınan örneklerle aerob ve anaerob bakteri kültürleri yapıldı. BULGULAR: 1 gr/kg dozunda i.p olak verilen D-GalN ile sıçanlarda histolojik ve biyokimyasal olarak akut karaciğer hasarı gözlendi. D-GalN grubunda akut karaciğer hasarının biyokimyasal parametreleri ve karaciğer dokusunda MDA düzeyleri anlamlı olarak yüksek iken SOD düzeyi anlamlı olarak düşük saptandı. Lb/D-GalN ve E./D-GalN gruplarında MDA D-GalN grubuna göre anlamlı derecede daha düşük iken SOD düzeyi anlamlı derecede yüksek saptandı. Lb./D-GalN grubunda MDA düzeyi N. Kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek iken E./D-GalN grubunda N.Kontrol grubuna göre anlamlı bir farklılık yoktu. E./D-GalN grubundaki TNF-a düzeyini, diğer tüm gruplardakinden düşük bulduk. Bu bulgu, E. maloduratus öntedavisinin karaciğer yıkımını önlemekte başarısız olmasına karşın, kısmi bir antiinflamatuvar aktivite gösterdiğine işaret etmektedir. GSH, CAT, GSH-Px düzeyleri gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı değildi. Histopatolojik olarak D-GalN, Lb./D-GalN, E./D-GalN gruplarında hepatosellüler hasarın oluştuğunu gözledik. Anahtar Kelimeler: D-Galaktozamin (D-GalN), Akut karaciğer yetmezliği, Probiyotik, Oksidatif stres., AIM: In our study we aimed to investigate the possible protective effect of probiotics on the D-galactosamine (D-GalN) induced hepatotoxicity. MATERIALS AND METHODS: We did our study in two parts. The first part aimed to choose two probiotic species which protects mostly from D- GalN hepatotoxicity, and leads lower AST- ALT levels. In first experiment forty eight male Wistar rats were randomly divided into twelve groups. All 12 groups contained 4 rats in each group. Two groups were control groups. Different probiotic species were given to other ten groups. At the end of the first experiment two probiotic species were chosen for second experiment (L. plantarum BK9-40 (Lb.) ve E. malodaratus AK7-32 (E.)). In second experiment, 48 rats were divided into six groups; N. Control, Lb. Control, E. Control, D-GalN, Lb./D-GalN, E./D-GalN. Lb. Control, E. Control, Lb./D-GalN, E./D-GalN groups were given probiotics for 7 days. Seventh day, D-GalN, Lb./D-GalN, E./D-GalN groups were given i.p 1gr/kg D-GalN; control groups were given SF i.p. Twenty-four hours later all animals were sacrificed, laparotomy was performed and liver tissues were taken. Liver tissue samples were histologically evaluated. Malonyldialdehyde (MDA), glutation (GSH), tumor necrosis factor-alpha (TNF-a) and Nitric Oxide (NO) levels from liver were evaluated. Superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT) and glutathione peroxidase (GSH-Px) enzyme activities were also analzed in liver tissue. AST, ALT and ALP activities were analyzed in serum which obtained from vena cava inferior. RESULTS: Dose of 1gr/kg i.p. D-GalN caused to acute hepatic damage histologically and biochemically in all rats. While biochemical parameters of acute hepatic damage and MDA levels of liver tissue were significantly increased, SOD levels were significantly decreased in D-GalN group. While MDA levels were detected significantly lower, SOD levels were significantly higher in Lb/D-GalN and E./D-GalN groups than D-GalN group. While MDA levels were significantly higher in Lb./D-GalN than N.Control group; MDA levels were not significantly different between E./D-GalN group and N.Control group. TNF-a levels in group E./ D-GalN were lower than other groups. This finding shows that premedication with E. maloduratus is not protective against liver damage, but has a particular antiinflammatory activity. GSH, CAT and GSH-Px enzyme levels were not significantly different between all groups. Hepatocelluler damage was found in D-GalN, Lb./D-GalN and E./D-GalN groups histologically. But no protective effect of probiotics was shown histologically. Keywords: D-galactosamine (D-GalN), Hepatotoxicity, Probiotics, Oxidative stress., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

İnsan mezenkimal kök hücrelerinin osteoblastlara veya adipositlere farklılaşabilmesi ve obez bireylerde kemik mineral dansitesinin yüksek olduğuna dair bilgiler kemik metabolizması ile yağ hücrelerinin doğrudan etkileştiğini düşündürmektedir. Biz de bu çalışmada Tip 2 diyabeti (DM) ile osteoporozu olan ve olmayan postmenopozal kadınlarda leptin, adiponektin ve insülin direnci ile kemik mineral dansitesi arasında ilişki olup olmadığını belirlemeyi amaçladık. Çalışmaya toplam 76 postmenopozal kadın hasta alındı. Osteoporoz için tedavi almakta olanlar, 65 yaş üstü olanlar, kemik metabolizmasını etkileyen ilaç alan ve hastalığı olanlar dışlandı. Hastaların L2-L4 vertebra ve femur kemik mineral dansitesi (KMD), yağ yüzdesi, yağsız vücut kitlesi ve yag kitlesi ölçüldü. Vertebra ve/veya femur T skoru -2'nin altında olanlar çalışmaya dahil edildi. Hastalar DM ve osteoporoz tanılarına göre dört gruba ayrıldı. Birinci grup Tip 2 DM ve osteoporoz tanısı olan 19 , ikinci grup Tip 2 DM tanısı olan ve osteoporoz tanısı olmayan 20, üçüncü grup Tip 2 DM tanısı olmayan ve osteoporozu olan 19, dördüncü grup Tip 2 DM tanısı olmayan ve osteoporoz tanısı olmayan 18 kadın hastadan oluşuyordu. Çalışmanın sonucunda osteoporozu olan ve olmayan kadınlarda leptin, adiponektin ve insülin direnci arasında bir farklılık saptanmadı. Aynı zamanda bu hastalarda leptin, adiponektin ve insülin direnci ile KMD arasında herhangi bir birliktelik saptanmadı. Tip 2 diyabetik osteoporozu olan ve olmayan kadınlarda leptin , adiponektin ve insülin direnci ile L2-L4 vertebra, femur boyun ve trokhanter KMD arasında herhangi bir birliktelik saptanmazken leptin ile femur wards üçgeni KMD arasında negatif birliktelik saptandı. Tip 2 diyabetiklerde leptin, adiponektin ve insülin direncini kemik metabolizması üzerine etkileri ile ilgili daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: adiponektin, leptin, insülin direnci, osteoporoz, Tip 2 diabetes mellitus., Both the information on the differantion capacity of human mesenchymal stem cells into ostoeblasts or adipocytes and the increased bone mineral density in obese individuals suggest that bone metabolism and adipocytes directly influence each other. In this study, we aimed to determine whether there is an relation between leptin, adiponectin and insulin resistance and bone mineral density (BMD) in postmenapausal women with and without type 2 diabetes mellitus (DM) and osteoporosis. In total, 76 postmenapausal women were included into the study. Osteoporosis therapy, the age over 65, women who have bone metabolism disease or having drugs that interfere with bone metabolism were exclusion criteria. BMD of L2-L4 spine and femur, fat percentage, lean body mass and fat mass of the patients were measured. The patients whose spine and/or femur T score under -2 were included into the study. Patients were divided into 4 groups according to diagnosis of DM and osteoporosis. First group consisted of 19 women both with type 2 DM and osteoporosis; second group consisted of 20 women with type 2 DM but without osteoporosis; third group consisted of 19 with osteopororsis but without type 2 DM; fourth group consisted of 18 women with neither type 2 DM nor osteoporosis. At the result of the study, there was no difference between leptin, adiponectin and insulin resistance in women with or without osteoporosis. In addition, there was no any association between leptin, adiponectin and insulin resistance and BMD in these patients. In the patients with and without type 2 diabetic osteoporosis, there was no any association between leptin, adiponectin, insulin resistance and L2-L4 spine, femur neck and trochanter but there was an inverse association between leptin and BMD of femur wards triangle. In conclusion, further studies about the effects of leptin, adiponectin and insulin resistance on bone metabolism are required. Keywords: adiponectin, leptin, insulin resistance, osteoporosis, tip 2 diabetes mellitus., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2007., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

Nonalkolik yağlı karaciğer hastalığı (NAYKH) sık görülen bir karaciğer hastalığı olup, histolojik olarak izole hepatosteatoz (IHS) ile nonalkolik steatohepatit (NASH) arasında bir spektrumu içermektedir. Günümüzde obezite, insülin direnci ve metabolik sendrom arttıkça nonalkolik karaciğer yağlanması görülme sıklığı da artmaktadır. Nonalkolik karaciğer yağlanması, metabolik sendromun karaciğerdeki tutulumu olarak düĢünülmektedir. Obezitenin proteinüri yaptığı ve kronik böbrek hasarına sebep olduğu, insülin direncinin ise mikroalbüminüriye sebep olduğu yapılan çalıĢmalar ile gösterilmiĢtir. Nonalkolik yağlı karaciğer hastalığı olanlarda proteinüri varlığını araĢtırmak amacıyla 18-80 yaĢ arasındaki nonalkolik hepatosteatozlu 200 hastanın dosya kayıtları ve hastane bilgisayar sistemindeki laboratuvar verileri incelendi. Demografik verileri, antropometrik ölçümleri, karaciğer yağlanması ile iliĢkili laboratuvar değerleri ve abdomen veya hepatobiliyer ultrasonogrofik verilerinin hem tanımlayıcı hem de karĢılaĢtırmalı olarak birbirleriyle iliĢkisi incelendi. ÇalıĢmaya alınan 200 nonalkolik hepatosteatozlu hastanın 114'ü (%57) kadın 86'sı (%43) erkekti. NAYKH oranı kadınlarda daha fazla tespit edildi. Yağlanma derecesi ile kilo arası iliĢki (P< 0,0001) ve yağlanma derecesi ile vücut kitle indeksi (VKĠ) arası iliĢki anlamlı bulundu (P< 0,0001). Hastaların kilosu ve VKĠ arttıkça yağlanma derecesinin de arttığı bulundu. 200 nonalkolik hepatosteatozlu hastada ALT (P: 0,001), AST (0,006), ürik asit (0,032), hemoglobin (P:0,005), lökosit (P: 0,011) düzeyi ile hepatosteatoz derecesi arasında anlamlı bir iliĢki vardı. ÇalıĢmamızda lökosit değerleri ile NAYKH arası anlamlı iliĢkinin yanında lökosit değerleri ile kilo (rho: 0,160, P: 0,024), insülin (rho: 0,181, P: 0,010 ) ve HOMA-IR (rho: 0,178, P: 0,012) değerleri arasındaki anlamlı iliĢki de tespit edildi. Yağlanma derecesi ile HOMA-IR (P: 0,043) ve insülin (P:0,020) değerleri arasında anlamlı bir iliĢki bulunmaktaydı. ÇalıĢmamızdaki 200 hastanın proteinüri değerleri; en az 20 mg, en fazla 840 mg olarak hesaplandı. Ortalama proteinüri değeri 94,3 mg olarak fizyolojik proteinüri sınırlarında bulundu. Fizyolojik proteinüri sınırı olan 150 mg'dan daha fazla miktarda proteinürisi olan hasta sayısı 24 olup, 13'ü kadın 11'i erkekti. Hepatosteatozu olan tüm hastaların proteinüri düzeyleri ile yaĢları arasında pozitif yönde zayıf korelasyon bulunmaktaydı (rho: 0,250, P, Nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD) is a common liver disease and histologically includes a spectrum between isolated hepatosteatosis (IHS) and nonalcoholic steatohepatitis (NASH). Nowadays, as the obesity, insulin resistance and metabolic syndrome increase, the incidence of nonalcoholic liver fat is increasing. NAFLD is thought to be the involvement of the metabolic syndrome in the liver. Studies have shown that obesity is caused by proteinuria and chronic renal damage, while insulin resistance is caused by microalbuminuria. To investigate the presence of proteinuria in patients with nonalcoholic fatty liver disease, file records of 200 nonalcoholic hepatosteatous patients between 18-80 years of age and laboratory data of the hospital computer system were examined. Demographic data, anthropometric measurements, laboratory values related to liver fatigue, and the relationship between abdominal or hepatobiliary ultrasonographic data, both descriptive and comparative, were examined. Of the 200 nonalcoholic hepatosteatosis patients studied, 114 (57%) were female and 86 (43%) were male. The rate of NAFLD was found more in women. The relationship between fatigue level and weight was found to be significant (P, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2018., Kaynakça var.

Çalışmamızın amacı invaziv mide adenokarsinomlu hastalarda Her-2 ekspresyon sıklığının saptanması, klinikopatolojik özelliklerin değerlendirilmesi ve Her-2 ekspresyonunun progresyonsuz sağkalım ve genel sağkalım üzerine etkisini belirlemektir. Çalışmaya toplam 198 hasta dahil edildi. Her-2 sıklığı %18,2 olarak saptandı. Her-2 pozitif tümörlü hastaların yaş ortalaması 66,5, negatiflerin ise 62,6 idi. Her-2 pozitif grupta hastaların çoğu kadınken (%75), Her-2 negatif grupta hastaların çoğu erkekti (%64,8). Her iki grupta da sigara içmeyenler fazlaydı. Hem Her-2 pozitif hem de Her-2 negatif grupta tümör en sık antrum yerleşimliydi. İntestinal tip her iki grupta da sıklıkla rastlanan histolojik alt tipti. Lenfovasküler invazyon ve perinöral invazyonu pozitif tümörler her iki grupta da fazlaydı. Her-2 pozitif ve negatif hastalar tanı anında sıklıkla evre 3 ve evre 4 te idi. En sık metastaz bölgesi her iki grupta da karaciğerdi. Sistemik tedavi alan olgulara 5 FU tabanlı kemoterapi uygulanmıştı. Trastuzumab tabanlı kemoterapi sadece 4 olguda metastatik basamakta kullanılmıştı. Her-2 pozitif ve negatif grupta sırasıyla tüm popülasyonda medyan progresyonsuz sağkalım 7,1 ay, 10,3 ay; nonmetastatik olgularda 7,1 ay, 13,9 ay; metastatik olgularda ise 6,8 ay, 4,9 aydı. Her-2 pozitif ve negatif grupta sırasıyla tüm popülasyonda medyan genel sağkalım 23,4 ay, 15,5 ay; nonmetastatik olgularda 35,9 ay, 28 ay; metastatik alt grupta 11,8 ay, 5,1 aydı. Çalışmamızda Her-2 sıklığı %18,2 olarak saptandı. Her-2 ile Lauren sınıflaması (p, The aim of our study is to find the frequency of stomach adenocarcinoma, also know as gastric cancer on patients to evaluate the clinicopathological features and to determine the pregression-free survival and overall survival of Her-2. A total of 198 patients were admitted in the study. Frequency of Her-2 was found to be %18,2. The mean age of the patients with Her-2 positive tumors was 66.5 and the negatives were 62.6. In the Her-2 positive group, most of the patients were female (75%) and most of the patients in the Her-2 negative group were male (64,8%). The people who don’t smoke are over in both groups. In both the Her-2 positive and Her-2 negative groups, the tumor was most frequently located in the antrum. Intestinal type which is found frequently in both groups was histological subtype. Lymphovascular invasion and perineural invasion positive tumors were more common in both groups. Her-2 positive and negative patients were often stage 3 and stage 4 at the time of diagnosis. The most frequent metastatic site was liver in both groups. Patients receiving systemic treatment received 5 FU based chemotherapy. Trastuzumab-based chemotherapy was used only in 4 metastatic stages. Median progression-free survival over the whole population in the Her-2 positive and negative groups, respectively, was 7.1 months, 10.3 months; in nonmetastatic cases 7,1 months, 13,9 months; in metastatic cases, 6,8 months, 4,9 months. Median overall survival over the entire population in the Her-2 positive and negative groups, respectively, was 23.4 months, 15.5 months; in nonmetastatic cases 35,9 months, 28 months; in the metastatic subgroup 11,8 months, 5,1 months. Her-2 frequency was found to be 18.2% in our study. While there was a significant correlation between Her-2 and Lauren classification (p, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2017., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2007., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2006., Kaynakça var.

Bu çalışma, hipertansiyon tanısı almış hastalara uygulanan eğitim programının, tedavi uyumu ve yaşam kalitesine etkisini incelemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma Aydın Çine İlçe Devlet Hastanesinde Nisan-Haziran 2013 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırmanın örneklemini tedavi ya da kontrol için başvuran ve çalışmaya katılma kriterlerini karşılayan 60 birey oluşturmuştur.Araştırmada veri toplama araçları olarak, Sosyo Demografik Form, Hill Bone Hipertansiyon Tedavisine Uyum Ölçeği ve SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği ve kullanılmıştır. Verilerin frekans dağılımları, tanımlayıcı ve çapraz tablolar, normallik analizleri Kolmogorov-Smirnov uyum iyiliği testi ve tekrarlayan ölçümler arasındaki farklar ise tekrarlayan ölçümlerde varyans analizleri ile değerlendirilmiştir.Hastaların cinsiyetine, egzersiz yapma durumuna, ilacı düzenli kullanma durumuna ve medeni durumuna göre SF-36 alt boyut skorlarının eğitim sonrası bütün skor ortalamalarının istatistiksel olarak anlamlı derecede yükseldiği saptanmıştır (p, This study is performed in order to investigate the treatment compliance of the training program applied to the patients with hypertension and its effect to the quality of life. The study is conducted between April-June 2013 in Aydın Çine State Hospital. The sample of the study consists of 60 individuals applied for the treatment and control and has met the criteria to participate in the study.As data collection tools, Socio-demographic form, Hill Bone Compliance Scale for Hypertension treatment and SF-36 Scale of Quality of Life are used in the study. The differences between the frequency distribution of the data, descriptive and cross tables, normality analysis, Kolmogorov- Smirnov compliance goodness test are evaluated with variance analysis in repeated measurements.According to the patients' sex, exercise status, regular use of drugs and marital status, SF-36 subscale scores after training and the average of all scores were found to have been increased significantly statistically (p, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, 2014., Kaynakça var.

Bu çalışma kronik atriyal fibrilasyonda yaşam kalitesi ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmada Isparta merkez sınırları içerisinde yer alan Süleyman Demirel Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi ve Isparta Devlet Hastanesinde Nisan-Eylül 2013 tarihleri arasında kronik atriyal fibrilasyon tanısı ile takipli 160 hasta örneklem olarak seçilmiştir. Veriler araştırmacı tarafından hasta tanılama formu ve SF-36 yaşam kalitesi ölçeği uygulanarak toplanmıştır.Araştırmanın uygulanması için etik kurul izni dâhil gerekli izinlerin tümü alınmıştır.Hastaların sosyodemografik ve hastalık özellikleri bağımsız değişken, yaşam kalitesi ölçeği puanları bağımlı değişken olarak değerlendirilmiştir. Elde edilen veriler Kolmogorov-Smirnov uyum iyiliği testi, t-testi, Mann-Whitney U testi, tek yönlü varyans analizi (One-way ANOVA), Kruskal Wallis testi ve Pearson Korelasyon analizi kullanılarak değerlendirilmiştir. Araştırma kapsamına alınan hastaların yaş ortalaması 67.56±11.83'tür. Hastaların % 60.6'sının erkek, % 44.3'ünün fazla kilolu, % 51.3'ünün okuryazar, % 58.7'sinin ev hanımı olduğu, % 53.7'sinin yalnız eşiyle yaşadığı, % 38.8'nin ilçede yaşadığı ve % 88.8'inin daha önceden AF hakkında bilgi aldığı, % 76.2'sinin başka bir kronik hastalığı olduğu ve % 47.5'inde ciddi semptomlar bulunduğu belirlenmiştir. Genel olarak; erkek hastaların, üniversite mezunlarının, işçi veya memurların, eşi ve çocukları ile beraber yaşayanların, şehirde yaşayanların, hastalıkları ile ilgili bilgi alanların, diyet yapanların, başka bir kronik hastalığı ve semptomu olmayanların yaşam kalitesi ölçeğinden yüksek puanlar (p, This study is performed to determine the quality of life and the affecting factors in chronic atrial fibrillation. In the study; 160 patients who are followed up with the diagnosis of chronic atrial fibrillation between April and September 2013 at Süleyman Demirel University Research and Application Hospital and Isparta Public Hospital within the boundaries of Isparta are selected as the sample group. Data is collected by the researcher by applying a socio-demographic data form and SF-36 Quality of Life Scale. In order to perform the investigation, all the required permissions including the research ethics committee approval are taken. Sociodemographical and disease features of the patients are assessed as independent variables and the quality of life scale grades are assessed as dependent variables.Data obtained is assessed by using Kolmogorov-Smirnov goodness of fit test, t-test, Mann-Whitney U test, one-way analysis of variance (One-way ANOVA), Kruskal Wallis test and Pearson Correlation analysis. The average of age of the patients within the scope of the research is 67.56±11.83 years. It is specified that 60.6% of the patients is male, 44.3% of them is overweighed, 51.3% is literate, 58.7% is housewife, 53.7% is only living with his/her spouse, 38.8% is living in a district and 88.8% has taken information about AF before, 76.2% has another chronic disease and 47.5% has severe symptoms. Generally it is specified that the patients who are male, university graduates, workers or officers, patients living together with their spouse and children, living in a city, getting information about their disease, applying a diet and do not have any additional chronic diseases get high scores (p, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, 2014., Kaynakça var.

GİRİŞ: H. pylori enfeksiyonu ile B12 vitamini düzeyi arasında bir sebep-sonuç ilişkisi olduğuna dair çalışmalar mevcuttur. Bu çalışmanın amacı serum B12 vitamin düzeyinin H.pylori ve mide mukozasındaki histolojik değişiklikler ile ilişkisinin incelenmesi, H.pylori eradikasyon tedavisinin serum vitamin B12 düzeylerine etkisinin araştırılmasıdır. MATERYAL METOD: B12 vitamini düzeyi 150 pmol/L'nin (normal aralık 220-900 pmol/L) altında olan 85 hastaya üst GİS endoskopisi yapıldı. 79 hastada (% 92.9) H.pylori pozitifti. 6 hasta H.pylori negatif saptandığı için, 4 hasta atrofik gastrit saptandığı 1 hasta patolojik olarak malign epitelyal mide tümörü saptandığı için çalışma dışı bırakıldı. Geriye kalan 74 hastadan 13'ü kontrol endoskopisi yaptırmadığı veya takip edilemediği için çalışma 61 hasta ile tamamlandı. Gastrektomi öyküsü, vejeteryanlık, son 1 ay içerisinde antibiyotik, proton pompa inhibitörü kullanım öyküsü olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. B12 vitamini düzeyleri Enzim İmmunoassay Kemilüminesans yöntemi ile, İmmulite 2000 (Diagnostic Products Corporation Los Angoles USA) cihazı kullanılarak ölçüldü. Endoskopi esnasında antrum ve korpustan 4 er adet biyopsiler alındı. 74 hastaya H. pylori eradikasyon (Klaritromisin 500 mg 2x1, amoksisilin 2x1gr, omeprazol 2x20 mg veya Ranitidine bismuth citrat 2x400 mg, tetracycline 2x500 mg, metronidazole 2x500 mg) tedavisi 14 gün süre ile verildi. 61 hastaya kontrol endoskopisi yapıldı ve biyopsiler alındı. Hastalar kontrol endoskopi sonucuna göre H.pylori negatif ve pozitif olmak üzere iki gruba ayrıldı. BULGULAR: Tedavi öncesi vitamin B12 düzeyi ile antrum ve korpustaki inflamasyon ve nötrofil aktivasyonu arasında anlamlı bir ilişki yoktu. H.pylori eradikasyon tedavisi sonrası eradikasyondan bağımsız olarak hemoglobin, B12 vitamini düzeyinde tedavi öncesine göre anlamlı bir düzelme mevcuttu. H.pylori eradike olan grupta serum vitamin B12 düzeyi tamamen normale dönen hasta sayısı H.pylori eradike olmayan gruptan (% 37 ye karşı % 11.7) anlamlı olarak daha fazlaydı (p=0.03). TARTIŞMA VE SONUÇ: H.pylori eradikasyon tedavisi sonrası B12 düzeyi yükselmektedir. B12 vitamini normale dönme oranı eradikasyon sağlanan grupta daha fazladır. H.pylori B12 vitamini eksikliğinde primer rol oynamasa da H.pylori eradikasyon tedavisi hem aerobik ve anaerobik bakteriyel baskılanmayı hem de H.pylori eradikasyonunu sağlayarak serum vitamin B12 düzeylerini yükseltebilmektedir., INTRODUCTION: A number of studies which relate to the existence of a cause and effect relationship between H. pylori infection and vitamin B12 level are available. The aim of this study is to examine the relationship between the serum vitamin B12 level and H.pylori as well as histological changes within the stomach mucous and to investigate the effect of H.pylori eradication treatment to the serum vitamin B12 levels. MATERIAL AND METHOD: 85 patients whose B12 vitamin level is below 150 pmol/L (normal, 220-900 pmol/L) underwent upper gastrointestinal endoscopy. In 79 patients (% 92.9), H. Pylori proved to be positive. 6 patients were excluded from the study due to negative H.pylori, 4 patients for their atrophic gastritis, and 1 patient for his malign epithelial stomach tumor. Since 13 more patients out of 74 left did not undergo control endoscopy or could not be followed, the study was completed with a total of 61 patients.. The patients who had gastric surgery, vegetarianism and intake of antibiotics as well as proton pump inhibitors for at least one month prior to the study were not included. Vitamin B12 levels were measured by Chemiluminescent Enzyme Immunoassay method using the immunoassay analyzer, Immulite 2000 (Diagnostic Products Corporation Los Angoles USA). 4 biopsy specimens were taken from the antrum and corpus during the endoscopy. 74 patients underwent a H. pylori eradication treatment of (Clarithromycin, 500 mg 2x1, amoxicillin 2x1 gr, omeprazole 2x20 mg veya Ranitidine bismuth citrat 2x400 mg, tetracycline 2x500 mg, metronidazole 2x500 mg) for a period of 14 days. Control endoscopy was performed on 61 patients and the biopsies were taken. Then, the patients were classified into two groups called H. negative and positive, based on the endoscopy results. RESULTS: There wasn't a significant relationship between vitamin B12 levels and neutrophile activation as well as inflammation in antrum and corpus. Following H.pylori eradication, a significant improvement was observed in hemoglobin and vitamin B12 levels irrespective of the eradication. The number of patients whose serum vitamin B12 level back to normal was more in H.pylori eradicated group than that in H.pylori not eradicated one (37 % versus 11.7 %), and this finding proved to be statistically significant. DISCUSSION AND CONCLUSION: Following H.pylori eradication treatment, B12 level increases. The rate at which vitamin B12 returns to normal levels is higher in the group in which H.pylori eradication is assured. Even though it does not play a primary role in vitamin B12 deficiency, H.pylori eradication treatment seems likely to increase serum vitamin B12 levels by assuring not only aerobic and anaerobic bacterial suppression but also H.pylori eradication., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2006., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 1999., Kaynakça var.

Amaç: Akut pankreatit ciddi morbidite ve mortalitesi olan, inflamatuar süreçler içeren önemli bir hastalıktır. Tanı konulduktan sonra prognozunun erken dönemde belirlenmesi; hastada tercih edilecek uygun tedavi modalitesinin belirlenmesi açısından büyük önem arz etmektedir. Bu amaçla ucuz ve invazif olmayan biyomarkerların günlük uygulamada kullanıma girmesi hastaların yönetiminde büyük fayda sağlayacaktır. Çalışmamızda son dönemde inflamatuar hastalıklarda prognostik önemi incelenmiş olan nötrofil/lenfosit oranı (NLO), eritrosit dağılım aralığı (RDW) ve platelet/lenfosit oranı (PLO) değerleri ile pankreatit şiddetinin ilişkisini inceledik. Gereç ve Yöntem: Araştırmamızda 01.01.2016 ve 01.01.2019 tarihleri arasında SDÜ Tıp Fakültesi Gastroenteroloji Servisine akut pankreatit tanısı ile yatışı yapılmış olan hastalar retrospektif olarak incelendi. Çalışmamıza kriterlere uyan 275 hasta alındı. Akut pankreatitin şiddetini sınıflandırmak için Ranson kriterleri kullanıldı. Hastalar hafif ve şiddetli olarak iki gruba ayrıldı. Verilerin analizi Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) v.22.0 programı ile yapıldı. Bulgular: Çalışmamıza dahil edilen 275 hastanın 135'i erkek (%49,1), 140'ı kadın (%50,9) idi. Pankreatit tanısı alan 275 hastanın yaş ortalaması 62,36±18,70 yıldı. Başvuru esnasında bakılan NLO, PLO ve RDW değerlerinin ağır vakalarda istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu görüldü (sırasıyla; p, Aim: Acute pancreatitis is an important disease with severe morbidity and mortality, including inflammatory processes. Early prediction of the prognosis after diagnosis; It is important to determine the appropriate treatment for the patient. For this purpose, the use of cheap and non-invasive biomarkers in daily practice will be of great benefit in the management of patients. In our study, we investigated the relationship between the severity of pancreatitis and neutrophil/lymphocyte ratio (NLR), red cell distribution width (RDW) and platelet/lymphocyte ratio (PLO). Material and Method: In our study, patients who were hospitalized in the SDU Medical Faculty Hospital's Gastroenterology Service with the diagnosis of acute pancreatitis between 01.01.2016 and 01.01.2019 were examined retrospectively. 275 patients who met the criteria were included in our study. Ranson criteria were used to classify the severity of acute pancreatitis. Patients were divided into two groups as mild and severe. The data were analyzed using the Statistical Package for Social Sciences (SPSS) v.22.0. Results: Of the 275 patients included in our study, 135 were male (49.1%) and 140 were female (50.9%). The mean age of 275 patients with pancreatitis was 62.36±18.70 years. NLO, PLO and RDW values were found to be significantly higher in severe cases (in order; p, Tez (Uzmanlık Tezi) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2019., Kaynakça var.

Giriş: Obstrüktif Uyku Apne Sendromu (OUAS) uyku sırasında tekrarlayan tam (apne) veya parsiyel (hipopne) üst solunum yolu obstrüksiyonu epizodları ve sıklıkla kan oksijen satürasyonunda azalma ile karakterize bir sendromdur. OUAS ile metabolik sendrom (MS) birlikteliği yapılan çalışmalarla gösterilmiş olup, son yıllarda obeziteden bağımsız olarak OUAS’un insülin direnci üzerine etkisi yeni çalışmaların araştırma konusu olmuştur. Nesfatin-1 yeni tanımlanmış prekürsör molekülü NUCB2 (nukleobindin2) olan 82 aminoasitli bir proteindir. Nesfatin-1’in sadece gıda alımının düzenlenmesinde değil aynı zamanda bazı beyin fonksiyonlarının düzenlenmesinde, otonom regülasyonunda, stres, ruh hali ve paradoksal uykuda düzenleyici olarak rol aldığı bilinmektedir. Çalışmamızda OUAS’lu hastaların MS ile olan ilişkisini ve son zamanlarda enerji balansı, glukoz metabolizması, obezite üzerine etki gösteren hipotalamik doygunluk peptidlerinden biri olan Nesfatin-1’in bu ilişkide MS’a bağımlı ya da bağımsız etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık.Materyal Metod: OUAS kliniği ile başvuran hastalar alındı. Polisomnografi’de Apne-Hipopne indexi (AHİ) değerlerine göre hastalar hafif, orta ve ağır OUAS olmak üzere 3 gruba ayrıldı, kontrol grubu ile birlikte toplam dört grup oluşturularak 59 hasta alındı. MS ve MS ile ilişkili laboratuvar değerleri ile çeşitli OUAS parametreleri karşılaştırıldı. MS olan ve olmayan OSAS’lı tüm hasta gruplarında Nesfatin-1 düzeyleri değerlendirildi. Bulgular: Hafif OUAS grubunda 12, orta OUAS grubunda 12, ağır OUAS grubunda 17 ve kontrol grubunda ise 18 hasta mevcuttu ve tüm hasta gruplarında erkek cinsiyet daha fazla görüldü (p=0,007). Tüm gruplar arasında PSG bulguları açısından bakıldığında arousal-index, toplam uyku süresi, desatürasyon indexi istatiksel olarak anlamlı bulundu (p değerleri sırasıyla p=0,043, p=0,042, p=0,00). Arousal-indexi ve desatürasyon indexi OUAS şiddeti arttıkça artmaktayken, toplam uyku süresi OUAS şiddeti arttıkça anlamlı olarak azalmaktaydı. AHİ≥30 olan grupta AHİ, Introduction: Obstructive sleep apnea syndrome (OSAS) is a syndrome characterised with recurrent complete (apnea) or partial (hypopnea) obstruction of upper respiratory tract during sleep. In many studies, the association of metabolic syndrome (MS) and OSAS was shown. In recent years, effects to insulin resistance of OSAS is not associated with obesity has been new research topic of studies. Nesfatin-1 is a new defined protein consisting of 82 amino acids and percursor molecule is NUCB2 (nukleobindin2). Nefsatin-1 is known that not only in the regulation of food intake, but also takes part in the regulation of brain function, otonom regulation, stress, psychology and paradoxical sleep also. We aimed in our study to evaluation the association of metabolic syndrome (MS) and OSAS and effetiveness of dependent or independent of the metabolic syndrome of Nefsatin-1 that is a peptid affects on energy balance, glucose metabolism, obesity.Material and Methods: The patients admitted to hospital with OSAS were enrolled. Patients were divided into 3 groups; mild, modatere, severe according to apnea-hypopnea index (AHI) of polysomnography. Creating a total of 4 groups with the control group, 59 patients were enrolled. MS and MS associated laboratory values comparied with OSAS parameters. With and without MS in patient groups with OSAS, Nefsatin-1 levels were evaluated. Results: 12 patients in the mild OSAS group, 12 patients in the middle OSAS group, 17 patients in the severe OSAS group and 18 patients in the control group were available and male gender were higher in all patient groups (p = 0.007). From the perspective of PSG findings among all groups, arousal index, total sleep time, desaturation index were statistically significant (p values, respectively, p = 0.043, p = 0.042, p = 0.00). Arousal-index and the desaturation index had increased with increasing the severity of OSAS, but total sleep time had significantly decreased with increasing severity of OSAS. Incidence of MS in the group with AHI ≥ 30 was higher than in the group with AHI, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2014., Kaynakça var.

Giriş: Kolanjiokarsinoma (KK) safra yolları epitelinden köken alan, agresif bir kanser türüdür. Günümüzde yeni tanısal tekniklerin ortaya çıkmasına rağmen KK tanısını koymak ve cerrahi öncesi değerlendirmesini yapmak oldukça güçtür. Diğer kanser ve metastazlarından (Örn: pankreas kanseri) ve iyi huylu safra kanalı darlıklarından ayırt edilmesi çok önemlidir.(4-5) Materyal ve Metod: Çalışma, araştırmaya katılan gönüllüler SDÜ Tıp Fakültesi, Gastroenteroloji kliniğine Kasım 2008- Mayıs 2011 tarihleri arasında KK tanısı konulan 40 hasta ve malignitasi olmayan 40 hasta (kontrol grubu) alındı.Bu hastaların ERCP ile safra sıvıları alınarak p 53 tümör supresör geninde ekson 5-8 nolu kodonlarında mutasyon araştıldı. Bulgular: Kolanjiokarsinomlu hastalardan oluşan hasta grubunda ERCP ile alınan safra sıvısında p 53 geninin 5. Eksonuda 4 adet mutasyon saptanıldı. Bunlardan 1. Mutasyon 28934576. Kodonda normal pozisyonda Adenin bazı yerine Guanin gelmesiydi.Bu durum malign gruptaki hastaların 38 (95) inde görülürken 2 hastada (5) görülmedi. Ekson 5 deki 2. mutasyon 34607064 nolu kodonunda citozin bazının delesyona uğraması idi. Bu mutasyon hastların 34 sinde (85) görülürken 6 hastada (15) izlenmedi. Ekson 5 deki 3. mutasyon 66759322 nolu kodonda adenozin bazının delesyona uğramasıyla idi. Hastaların 36 sında (90) bu mutasyona rastlanıldı. 4 hastada (10) izlenmedi. Ekson 5 deki 4. mutasyon 67389650 nolu kodonda Timin bazının insersiyona uğraması idi. Hastaların 39 sında (97,5) bu mutasyona rastlanıldı. 1 hastada (2,5) izlenmedi. Ekson 8 de 2 bölgede mutasyona rastlanıldı. Birinci mutasyon 78378222 nolu kodonda normal pozisyonda Adenin bazı yerine Citozin bazının gelmesiydi. Bu Kolanjiokarsinomlu hastaların 32 sinde (85) görüldü, 8 inde (15) adenin bazı normal konumunu koruyordu. Ekson 8 deki 2. mutasyon 35659787 nolu kodonda normal pozisyonda Guanin bazı yerine adenin bazının gelmesiydi. Bu Kolanjiokarsinomlu hastaların 32 sinde (85) görüldü, 8 inde (15) adenin bazı normal konumunu koruyordu. Sonuç: Yaptığımız prospektif çalışmada KK lu olgularda safra sıvısında p 53 gen mutasyonu araştırık ve ekson 5-8 de daha önce tanımlanmamış mutasyonları tanmladık. Bu mutasyon alanlanları daha önceki çalışmalarda tanımlanmamış mutasyonlardı. Bu durum farklı çoğrafyalarda farklı genetik yapıya sahip olmak ve farklı mutajenlere maruz kalmakla ilişkili olabilir. Bu mutasyonların hepsinin klinikte kullanımında tanı kriteri olmaya yetmeceği, ancak tanıyı kuvvetlendirici bir kriter olabileceği düşünüldü. Anahtar Kelimeler: Kolanjiokarsinom, P53 mutasyonu, ERCP, Tez, (Uzmanlık Tezi) Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2012., Kaynakça var.

Tez, (Uzmanlık Tezi) Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Romatoloji Bilim Dalı, 2012., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Bu çalışmada, sıçanlarda D-Galaktozamin (GAL) ile oluşturulan karaciğer hepatotoksisitesinde Trimetazidinin (TMZ) koruyucu etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya toplam 80 dişi Wistar-albino sıçan alındı ve her grupta 20 sıçan olacak şekilde 4 ana gruba ayrıldı. Kontrol grubuna serum fizyolojik i.p. yolla uygulandı. TMZ grubuna i.p. TMZ 5 mg/kg dozunda uygulandı. GAL grubuna i.p. GAL 500 mg/kg dozunda uygulandı. TMZ+GAL grubuna ise TMZ 5 mg/kg i.p. uygulandıktan 1 saat sonra GAL 500 mg/kg i.p. uygulandı. Her gruptan sıçanlara, 5'şerli alt gruplar halinde 6'şar saat ara ile laparatomi yapıldı; kanları alındı ve karaciğerleri çıkarıldı. Karaciğer dokuları histolojik olarak değerlendirildi. Serumda malondialdehit (MDA) ve total antioksidan kapasite (TAC) düzeyleri ölçüldü. Ayrıca inferior vena cava.dan alınan kan örneklerinden elde edilen serumda AST, ALT, LDH ve plazmada PT-INR çalışıldı. Çalışmada 500 mg/kg dozunda i.p. olarak verilen GAL ile tüm sıçanlarda histolojik ve biyokimyasal olarak akut karaciğer hasarı gözlendi. Akut karaciğer hasarının biyokimyasal parametreleri, serum MDA düzeyleri GAL grubunda anlamlı olarak yüksek saptandı. MDA düzeyleri TMZ+GAL grubunda GAL grubuna göre anlamlı derecede daha düşük saptandı. PT-INR düzeyleri GAL grubunda TMZ+GAL grubuna göre 24. saatte daha yüksek saptandı. Serum TAC düzeyi sadece 18. saatte, TMZ grubunda Kontrol grubuna göre yüksek saptandı. Histolojik olarak GAL grubunun hasarlanma skorları, TMZ+GAL grubuna göre anlamlı derecede yüksek saptandı. D-Galaktozamin ile oluşturulan hepatit modelinde, daha önceki çalışmalarda antioksidan ve antiiskemik özellikleri bildirilen TMZ'nin, biyokimyasal parametreleri iyileştirdiği ve histolojik düzeyde de koruyucu etkisinin olduğu görülmektedir. Anahtar Kelimeler: Antioksidan, D-Galaktozamin (GAL), Hepatotoksisite, Oksidatif stres, Trimetazidin (TMZ), The aim of this study was to investigate the protective effect of trimetazidine (TMZ) on D galactosamine (GAL) induced hepatotoxicity. Eighty female Wistar rats were randomly divided into four groups. All 4 groups contained 20 rats in each group. Saline was administered to Control group intraperitoneally (i.p.). and TMZ was administered to TMZ group 5 mg/kg i.p. and GAL was administered to GAL group 500 mg/kg i.p. and TMZ was administered to TMZ+GAL group 5 mg/kg i.p. then one hour later GAL was administered to TMZ+GAL group 500 mg/kg i.p.. Laparatomy was performed with 6 hour intervals to all groups by subgroups which have 5 rats in each subgroup and then blood samples and liver samples were taken. Liver tissue samples were histologically evaluated. Malondialdehyde (MDA) and total antioxidant capacity (TAC) levels were measured in serum. AST, ALT and LDH activities were analyzed in serum and PT-INR in plasma which obtained from vena cava inferior. Dose of 500 mg/kg i.p. GAL caused acute hepatic damage histologically and biochemically in all rats. Biochemical parameters of acute hepatic damage, MDA levels of serum were significantly increased in GAL group. MDA levels were found significantly more lower in TMZ+GAL group than GAL group. PT-INR levels were significantly higher in GAL group than TMZ+GAL group at the 24th. hour. TAC levels were higher at the 18th. hour only in the TMZ group than Control group. Histologically, injury scores were significantly higher in GAL group than TMZ+GAL group. It was shown that an antioxidant and antiischemic agent TMZ has protective effects both according to biochemical markers and histological parameters on GAL induced hepatitis. Keywords: Antioxidant, D-Galactosamine (GAL), Hepatotoxicity, Oxidative stress, Trimetazidine (TMZ), Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2009., Kaynakça var.

Tip 2 DM hastalarda KMD değerlerinden bağımsız olarak kırık riskinde artış olduğunu gösteren meta analizler mevcuttur. Diyabette kemik frajilitesindeki artış pentosidin ile ilişkilendirilmiştir. Çalışmamızda postmenopozal Tip 2 DM hastalarda kontrol grubuna göre diyabete bağlı olarak artmış kırık riskini ortaya koymak için WHO FRAX ölçeğini kullanarak hesapladığımız kırık riski yüzdesi ile kemik turnover belirteçleri, sclerostin ve pentosidin düzeylerinin ilişkisini göstermeyi planladık. Çalışmaya 55-65 yaş arası 80 postmenopozal kadın alındı. 50 kişi Tip 2 DM grubuna ve 30 kişi (DM olmayan) kontrol grubuna alındı. Çalışmaya sekonder osteoporoz nedenlerine sahip hastalar alınmadı. Diyabetik ve kontrol grubu arasında kırık riski yüzdeleri ve kemik turnover belirteçleri, pentosidin, sclerostin düzeyleri arasında anlamlı fark saptanmadı. Ayrıca kırık riski yüzdesi, KMD değerleri ile serumda bakılan belirteçler arasında korelasyon saptanmadı. Diyabetik hastalarda osteoporoza bağlı kırık riskini değerlendirmede KMD yetersiz olup, kandaki belirteçlerden faydalanılması ve FRAX a entegre edilebilmesi için yeni çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: Osteoporoz, Tip 2 DM de fraktür riski, pentosidin, sclerostin, There are some meta analysis about high fracture risk in type 2 DM group, independent of high BMD values. Fracture risk in DM; related with Pentosidine. In this study we aimed to determine whether there is a relation between bone turnover markers, pentosidin, sclerostin and increased fracture risk, calculated with WHO FRAX algoritm. In totaly, 80 postmenupausal women between ages 55-65 were included to this study. 50 patients with type 2 DM for DM group and 30 patients choosed for control group. Patients who have seconder osteoporosis were excluded. As a result of study there was no significant difference between with diabetics and control group as following parameters: Bone turnover markers, pentosidin and sclerostin levels and fracture risk percentages. Morover, among the markers assesed by fracture risk persentages no significant correlation determined. Keywords: Osteoporosis, fracture risk in TYPE 2 DM, pentosidin, sclerostin, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2015., Kaynakça var.

Çalışmada Kolorektal Adenokarsinomlu hastalarda prognoza etki eden faktörler araştırıldı. Hastaların klinikopatolojik, laboratuar verileri ile tedavileri kaydedildi (n=980, ortalama yaş 63,9). Sıklıkla dışkıdan kanama vardı, ECOG-PS 0-2 arasında olup sigara – komorbidite - aile öyküsü yoktu. Laboratuar parametrelerinden ulaşılanlar arasında sıklıkla NLO 1,4, AGO (Ortalama) ≥1,31, HLAN, In this study, the factors affecting prognosis were investigated in patients with colorectal adenocarcinoma. Clinicopathologic, laboratory data along with treatments of the patients were recorded (n=980, mean age 63.9 years). Rectal bleeding was commonly present, ECOG-PS was between 0-2, and there was no smoking, comorbidity, or family history. The laboratory parameters reached were commonly as follows: NLR 1.4, AGR (Average) ≥1.31, HLAN, Tez (Uzmanlık Tezi) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç hastalıkları Anabilim Dalı, 2018., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2005., Kaynakça var.

Endoskopik olarak kanama bulguları olan peptik ülserli hastaların günümüzdeki standart tedavisi, endoskopik ve farmakolojik tedavi kombinasyonudur. Ancak, gastrointestinal (GI) sistem kanamalı hastalarda proton pompa inhibitörü (PPI) nün ideal tedavi dozu kesinleşmemiştir. Son yıllarda, iki konsensus raporu, yüksek doz PPİ tedavisinin (80 mg bolus, takiben 72 saat boyunca 8 mg/h infüzyon ve izleyen günlerde 40 mg/gün oral) plasebodan üstün olduğunu öne sürmüştür. Diğer yandan yeniden kanama riskini azaltmak açısından yoğun PPI tedavisiyle düşük doz PPI tedavisi arasında anlamlı bir fark olmadığı bir metaanalizde ifade edilmiştir. Amacımız; kanamayla gelen peptik ülser hastalarında, infüzyon PPI tedavisi ile günde 2 doz intravenöz (IV) bolus PPI tedavisinin, yeniden kanama, ölüm, hastanede kalış süresi ve cerrahi tedaviyi önleme açısından başabaş karşılaştırılmasıdır. 1 Ocak 2006'dan 1 Ocak 2009 tarihine kadar olan 3 yıllık dönemde, üst gastrointestinal sistemin varis dışı kanamasıyla gelen hastalar çalışma kapsamına alındı. Tüm hastalara hastaneye alındıklarından sonraki 24 saat içinde üst gastrointestinal endoskopi ve gerekli olduğu durumlarda epinefrin injeksiyonu şeklinde endoskopik hemostaz tedavisi uygulandı. Hastalara randomize olarak esomeprazol fl. infüzyon (80 mg IV bolus ve izleyen 72 saatte 8 mg/h infüzyon) veya standart (40 mg bolus ve izleyen 72 saatte 2x1/gün) tedavilerinden biri verildi. IV tedavi sonrasında tüm hastalar günde 2 defa oral PPI tedavisi aldı. Karşılaştırmada primer kriterimiz; yeniden kanama, sekonder kriterlerimiz; hastanede kalış süresi, cerrahi tedavi ihtiyacı ve ölüm oranı olarak belirlendi. Toplam 376 hasta takip edildi. Aktif kanama bulgusu olan, görünen damar veya yapışık pıhtı görülen 131 hasta randomize olarak infüzyon tedavisine (n=66) veya standart tedaviye (n=65) alındı. Yeniden kanama infüzyon tedavisine alınan hastaların 11 % 16.6).inde, standart tedavi grubundaki hastaların 11 (%16.9).inde görüldü (p=0.880). Hastanede kalış süresi infüzyon grubunda 5.9 ł 2.79 gün, standart tedavi grubunda 5.49ł 2.0 gündü. Her iki gruptan ikişer hasta (% 3 ve % 3.1) cerrahiye verildi. İnfüzyon grubundan 3 hasta (% 4.5) ve standart tedavi grubunda 3 hasta (% 4.6) öldü (p=0.950). Kanamalı peptik ülseri olan ve endoskopik hemostaz tedavisi uygulanan hastalarda, infüzyon tedavisi ile standart tedavi arasında yeniden kanama, cerrahi tedavi ihtiyacı, hastanede kalış süresi ve ölüm oranı açısından anlamlı bir fark yoktur. Çalışmamız, maliyet avantajı nedeniyle, 3 günlük infüzyon tedavisi yerine günde 2 kez PPI bolus tedavisinin verilebileceğini açıkça ortaya koymaktadır. Anahtar kelimeler: Üst Gastrointestinal sistem kanaması, infüzyon tedavisi, proton pompa inhibitörü, peptik ülser yeniden kanama., A combination of endoscopic and pharmacologic treatment is the standart management for patients with peptic ulcer which have the major endoscopic stigmata of recent hemorrhage. However, ideal treatment dosage of proton pump inhibitors (PPI) remains unclear for the patients with upper GIS bleeding. High dose PPI regimen (80 mg bolus injection followed by an infusion of 8 mg/h for 72 h and daily 40 mg oral PPI in following days) has been found to be superior to placebo by two consensus documents. However, a meta-analysis has reported no difference in the magnitude of rebleeding risk reduction between intensive-and low-dose regimens. Our aim is a headto- head comparison of the continuous infusion of proton pump inhibitor treatment and twice daily IV PPI treatment in the prevention of rebleeding, death and surgery in patients bleeding peptic ulcers. From 1st January 2006 to 1st January 2009, the patients presented with upper GI nonvariceal bleeding were eligible for our study. All patients underwent an upper GI endoscopy and endoscopic hemostasis (epinephrine injection) when necessary within 24h of presentation. The patients were randomized to receive an infusion esomeprazole regimen (80 mg bolus followed by 8 mg/h as continuous infusion for 72h) or a standart esomeprazole regimen (40 mg bolus daily for 72h). After the IV therapy, all patients were given oral PPI twice daily. Our primary objective was rebleeding; secondary objectives were length of hospital stay, need of surgery and mortality. A total of 376 patients were screened for inclusion to the study. 131 patients with actively bleeding ulcers and those with nonbleeding visible vessel or adherent clot randomly assigned to either an infusion regimen (n=66) or standart regimen (n=65). We observed rebleeding at 11 (16.6%) patients who were assigned to the infusion treatment group and 11 (16.9%) patients in the standard treatment group (p = 0,880). Length of hospital stay was 5.9 ł 2.79 days in the infusion group, 5.49ł2.0 days in the standard treatment group. Two (3%) patients in the infusion group and 2 (3.1%) patients in the standard treatment group needed surgery. Three (4.5%) patients in the infusion group and 3 (4.61%) patients in the standard treatment group died (p=0.950). Conclusion: No significant difference in rebleeding rates, need for surgery length of hospital stay, or mortality was found between the infusion and the Standard treatment in patients with bleeding peptic ulcers with endoscopic hemostasis. Our study demonstrates that 3-day PPI infusion can be replaced with a twice daily intravenous bolus for its cost-saving potential. Keywords: Upper GI hemorrhage, infusion treatment, proton pump inhibitor, peptic ulcer rebleeding., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

İnflamatuvar barsak hastalığı (İBH), doku hasarı ve proinflamatuvar mediatörlerin salınımı ile karakterize inflamatuvar bir hastalıktır ve barsak dışı çeşitli organ tutulumları gösterebilmektedir. Yapılan klinik çalışmalarda, İBH'lı hastaların %1-26.sında asemptomatik/semptomatik akciğer tutulumu saptanmıştır. Bununla birlikte İBH.lı hastalarda akciğer tutulumunun histopatogenezi ile ilgili bilgilerimiz son derece sınırlıdır. Çalışmamızda İBH.da akciğer tutulumunu doku düzeyinde gösterebilmek ve muhtemel etyolojik faktörleri ortaya koymak amacıyla, deneysel kolit modelinde akciğer tutulumunun histopatolojik olarak incelenmesi ve doku vasküler endotelial growth faktör (VEGF) ve Tümör nekrozis faktör alfa (TNF-.) düzeylerinin araştırılması planlanmıştır. Çalışmaya 24 tane Wistar albino sıçan alındı ve 4 gruba ayrıldı; 2 ayrı grupta Dekstran sülfat sodyum (DSS) ve Trinitrobenzen sulfonik asid (TNBS) ile akut kolit oluşturuldu, diğer 2 grup ise her bir kolit modeli için kontrol grubu olarak alındı. Sıçanların kolonları ve akciğerleri çıkarılarak, her iki dokunun makroskopik (kolonda Wallace skorlaması esas alınarak) ve akciğerlerin histopatolojik incelemesi yapıldı. Akciğer dokusundaki VEGF ve TNF-. konsantrasyonları ELISA yöntemiyle ölçüldü. Her iki kolit grubunda da makroskopik kolit skoru kontrol gruplarından anlamlı derecede yüksekti (p=0.002 ve p=0.002). TNBS ve DSS kolit oluşturulan grupların akciğer dokularının histopatolojik incelemesinde yaygın alveolar hemoraji görüldü. Kontrol gruplarının akciğer dokularının histopatolojik incelemesi normaldi (p=0.015 ve p=0.015). Akciğer dokusundaki VEGF (p= 0.002 ve p=0.004) ve TNF-. (p= 0.002 ve p=0.002) düzeyleri kontrol gruplarına göre anlamlı olarak yükselmişti. Kolon dokusunda TNF-. düzeyi kontrol grubuna göre daha yüksek bulundu (p=0.002). Sonuç: İBH oluşturulan sıçanların akciğerlerinde, kontrol grubundan farklı olarak alveolar hemoraji oluştuğu gözlenmiştir. İBH'lı sıçanların akciğer dokularında aynı zamanda VEGF ve TNF-. düzeyleri de artmaktadır. Bu bulgular, İBH.nın sistemik tutulumunda TNF-..nın bir proinflamatuvar sitokin olarak önemli bir rol oynadığını, alveolar hemorajiye akciğerde VEGF artışının eşlik etmesi nedeniyle, alveolar permeabilite artışının indüklediği alveolar hemoraji ile başlayan, pulmoner hemosiderozis ve fibrozise kadar gidebilecek bir patolojik sürecin söz konusu olduğunu düşündürmektedir. Anahtar Kelimeler: İnflamatuvar barsak hastalığı, akciğer tutulumu, deneysel kolit., Inflammatory bowel disease (IBD) is characterized by tissue damage and proinflammatory mediator secretion and may show various organ involvements apart from bowel. In the clinical studies, it was found out that %1-26 of IBD patients had asymptomatic/symptomatic lung involvement. However, our knowledge on histopathogenesis of lung involvement in IBD patients is limited. In this study it is aimed to investigate histopathological features of lung involvement in experimental colitis model, and the tissue levels of vascular endothelial growth factor (VEGF), tumor necrosis factor alpha (TNF-.) to show lung involvement histologically, and possible etiological factors, . The study included 24 Wistar albino rats which were classified as four groups; in the first two groups, acute colitis was induced with Dextran sulfate sodium (DSS) and Trinitrobenzene sulfonic acid (TNBS). The second two groups were taken as control groups for each colitis type. After extraction of colons and lungs of rats, both tissues were analysed macroscopically (by using Wallace score index for colon), and the lungs were examined histopathologically. The VEGF and TNF-. concentrations in the lung tissue were measured by ELISA method. In both colitis groups macroscopic colitis scores were significantly higher than the control groups (p=0.002 and p=0.002). The histopathological examination of the lung tissues of TNBS and DSS colitis groups showed a widespread pulmonary hemorrhagea. The histopathological features of lung tissues was normal in the control group (p=0.015 and p=0.015). VEGF (p= 0.002 and p=0.004) and TNF . (p= 0.002 and p=0.002) levels in lung tissue were significantly increased in the control groups compared to those of the colitis groups. TNF-. level in colon tissue was found to be higher than that of the control group (p=0.002). Conclusion: In the lungs of rats with IBH, the features of alveolar hemorrhage are observed in contrast to control group. This histological feature is associated with an increase in the levels of VEGF and TNF-. in the lung tissues. Based on these findings, it is considered that TNF-. plays an important role in systemic involvements of IBD as a proinflammatory cytokine; and since VEGF increase in the lung accompanies alveolar hemorrhage, there is a pathological process which starts with alveolar hemorrhage induced by alveolar permeability increase and can result in pulmonary hemosiderosis and fibrosis. Keywords: Inflammatory bowel disease, lung involvement, experimental colitis., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2009., Kaynakça var.

Otolog hematopoetik kök hücre nakli (OHKHN) relaps/refrakter Hodgkin lenfoma (HL) için kurtarma tedavisi sonrasında uygulanılan standart bir tedavidir. Çalışma ile merkezimizdeki relaps/refrakter HL tanılı OHKHN uygulanılan hastaların hastalıksız (DFS) ve genel sağkalım (OS) saptamasını ve risk faktörlerinin sağkalım üzerindeki etkisini incelenmeyi amaçladık. Merkezimizde Ocak 2009–Mart 2020 tarihleri arasında takipli OHKHN uygulanılan 314 hastanın 35 (%11)’i HL tanılıydı. Çalışmaya relaps/refrakter HL tanılı 18 yaşından büyük OHKHN uygulanılan 35 hasta dahil edildi. Hastaların %46’sı kadındı. Medyan tanı yaşı 29 (14-62) ve nakil yaşı 33 (22-62)’idi. Primer kemoterapi sonrasında hastaların %66’sında remisyon sağlanırken %34’ü refrakter kaldı. Relaps/refrakter HL’ye uygulanılan kurtarma tedavisi sonucunda %6 parsiyel yanıt, %26 tam yanıt, %68 refrakter kabul edildi. OHKHN sonrası hastaların %49’unda remisyon sağlanırken, %51’inde relaps gelişti. OHKHN sonrasında relaps olan hastaların tedavi yanıtında %39’u remisyon, %17’si refrakter, %44’ü hayatını kaybetti. Hayatını kaybeden hastaların %88'i lenfoma kaynaklı, %12’si lenfoma harici nedenden kaybedildi. OHKHN sonrası hastaların ortalama OS 99(±8,9) ay; DFS 60(±10,7) aydı. OHKHN sonrası relaps süresi 12 ay altında (p=0,033) ve relaps anındaki sedimentasyon düzeyinin normal olması (p=0,021) DFS için anlamlı; relaps anında LDH düzeyinin normal olması (p=0,022) OS için anlamlı olduğu saptandı. Çok değişkenli analizde OS üzerinde etkili prognostik risk faktörü saptanmadı. Diğer taraftan DFS üzerinde; hemoglobin düzeyinde bir birimlik artışın relaps riskini 1,67 kat arttırdığı, nötrofil engraftmanında bir birimlik artışın relaps riskini %30 ve relaps süresi 12 ay üzerinde olmasının relaps riskini %85 düzeyinde azalttığı saptandı. Çalışmamızda hastaların birkaç risk faktörünün OHKHN sağkalımı ve süresi üzerinde etkili olduğunu saptadık. Ancak daha anlamlı sonuçlar için çalışmaların örneklem grubunun genişletilmesi ve takip süresinin uzatılması gerekmektedir. Autologous hematopoietic stem cell transplantation (AHSCT) is a standard treatment applied after rescue treatment for relapse/refractory Hodgkin's lymphoma (HL). In our study, we aimed to determine the disease-free (DFS) and overall survival (OS) of patients diagnosed relapse/refractory HL who applied AHSCT in our center and to examine the effect of risk factors on survival. Thirty-five (11%) of 314 patients who underwent AHSCT between January 2009 and March 2020 and followed up in our center were defined HL. 46% of the patients were female. The median age of diagnosis was 29(14-62), and the transplantation age was 33(22-62). After primary chemotherapy; 66% of patients remained in remission, 34% refractory. The rescue treatment’s result applied to relapse/refractory HL, 68% refractory. 26% complete and 6% partial response. After AHSCT, the patients accomplished remission of 49% and developed relapsed 51%. The result of the treatment applied to patients who relapsed after AHSCT was accomplished remission in 39%, considered refractory at 17%, and died at 44%. The patients who died after AHSCT died 88% from lymphoma and died 12% from causes other. After AHSCT, the mean OS of patients was 99(±8.9); the mean DFS was 60(±10.7) months The time-to-relapse being less than 12 months (p=0.033) and normal sedimentation at relapse (p=0.021) were found to be substantial on DFS, and normal LDH at relapse (p=0.022) was found to be substantial on OS. In multivariate analysis, no prognostic risk factor was detected affecting OS. On the other hand, that was found that the increase in hemoglobin at diagnosis on PFS increased the risk of relapse 1.67 times; increase in one-unit neutrophil engraftment decreased the risk of relapse by 30%, and the time-to-relapse being over 12 months decreased the risk of relapse by 85%. In our study, we could validate several risk factors affecting survival and duration of patients who underwent AHSCT. However, that ıs necessary to expand the sample group of the studies and extend the follow-up period for more meaningful results.

Kronik miyeloid lösemi (KML), kemik iliğindeki hematopoietik kök hücrelerin monoklonal çoğalmasıyla karakterize myeloproliferatif bir hastalıktır. Gebelikte KML oldukça nadir görülür, tahmin edilen yıllık insidansı 100.000 gebelikte 1’dir. KML gebelikte görülen lösemilerin %10’undan azını oluşturur. Gebelikte löseminin tedavi ve bakım süreci, anne ve bebek sağlığı açısından son derece önemlidir. Lösemili gebe olguların hemşirelik bakımının önemine dikkat çekmek ve daha etkin bir hemşirelik bakımına ilişkin farkındalık oluşturmak amacı ile 27 yaşında, 5 aylık gebe, KML tanılı olgu ele alındı. KML tedavisi altında sağlıklı canlı doğum yaptırıldı. Gebelik ve pospartum hemşirelik bakımı gerçekleştirildi., Chronic myeloid leukemia (CML) is a myeloproliferative disease characterized by monoclonal proliferation of hematopoietic stem cells in the bone marrow. CML is extremely rare in pregnancy, with an estimated annual incidence of 1 in 100,000 pregnancies. CML is less than 10% of leukemias seen in pregnancy. The treatment and care process of leukemia during pregnancy is extremely important in terms of maternal and infant health. The aim of this study was to evaluate the importance of nursing care of pregnant women with leukemia and to develop awareness of more effective nursing care. Healthy live birth was performed under CML treatment. Pregnancy and pospartum nursing care were performed.

Diabetes mellitus toplumda çok yaygın görülen, akut ve kronik komplikasyonları ile toplum sağlığını yakından ilgilendiren kronik metabolik bir hastalıktır. Ülkemizde ve dünyada görülme sıklığının yıllar içinde giderek artıyor olması, farklı organ sistemlerini etkileyen komplikasyonlara yol açması, diabetes mellitusu tüm branşlardaki hekimleri ilgilendiren bir hastalık haline getirmektedir. Diabetes mellitus hastalığını erken tanımak, doğru şekilde tiplendirmesini yapmak ve gerekli tedavileri gecikmeden etkin şekilde uygulamak hastanın daha sağlıklı bir yaşam sürmesi için çok önemlidir. Diyabetin en iyi şekilde tedavi ve takibi için çalışmalar sürekli devam etmekte ve konu güncelliğini her zaman korumaktadır. Bu kitapta hekimlerin diabetes mellitusun tanı, tedavi ve izleminde yeterli ve güncel bilgi düzeyine sahip olmaları ve bu halk sağlığı sorununun çözümüne katkıda bulunmaları hedeflenmiştir.

Çalışmada metastatik yumuşak doku sarkomu tanısıyla trabektedin tedavisi alan hastaların tedavi yanıtları, sağkalım sonuçları, ilaç yan etkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Sarkom tanısıyla trabektedin tedavisi alan 16 hastanın dosyaları retrospektif olarak tarandı. Hastaların demografik özellikleri, tedavi süreleri, tedavi yanıtları, ilaç yan etkileri kaydedildi. 16 hastanın 9’u erkek (%56,2), 7’si kadındı (%43,7). Trabektedin için medyan progresyonsuz sağkalım (progression-free survival, PFS) 2,9 ay, genel sağkalım (overall survival, OS) 6,7 ay saptandı. Sağkalım üzerine etkili olan tek faktör trabektedin tedavi sırası olarak belirlendi. Trabektedini 2. ya da 3.sıra tedavi olarak alan hastalar daha iyi PFS süresine (medyan PFS 10,3 aya karşı 1,6 ay, %95 GA: 0-21.9, p= 0.003) ve OS süresine (medyan 26,7 ay’a karşı 5,7 ay, %95 GA: 16.9-36.5, p= 0.003) sahipti. Sarkom çalışmalarında objektif yanıt değerlendirme kriteri olarak kullanılan büyüme modülasyon indeksi (growth modulation index, GMI) değeri 1,33’ün üzerinde olan hastaların PFS ve OS süreleri istatiksel anlamlı olarak daha iyiydi (medyan PFS 19,8 ay, p=0.002; medyan OS 26,7 ay, p=0.047). Tüm hastalarda yan etki gözlendi, grad 3/4 yan etkiler hematolojik yan etkiler %62,5 ve alanin aminotransferaz (ALT)/ aspartat aminotransferaz (AST) artışı %50 sıklıkta oldu. Çalışmada saptanan PFS, OS, yanıt oranları ve yan etkiler diğer çalışmalar ile benzer saptanmış, trabektedini 2.ve 3.sıra tedavi olarak alan hastaların ilaçtan daha fazla fayda gördüğü belirlenmiştir. This study aimed to evaluate the treatment responses, survival results, and drug side effects of patients treated with trabectedin for metastatic soft tissue sarcoma. The files of 16 patients who received trabectedin treatment with the diagnosis of sarcoma were reviewed retrospectively. Demographic characteristics of the patients, duration of treatment, response to treatment, and drug side effects were recorded. Of 16 patients, 9 (56.2%) were male and 7 (43.7%) were female. Median progression-free survival (PFS) for trabectedin was 2.9 months, and overall survival (OS) was 6.7 months. The only factor effective on survival was determined as trabectedin treatment line. Patients receiving trabectedin as second or third-line therapy had better PFS time (median PFS 10.3 vs 1.6 months, 95% CI: 0-21.9, p= 0.003) and OS time (median 26.7 vs 5.7 months, 95% CI: 16.9-36.5, p= 0.003). Patients with a growth modulation index (GMI) value above 1.33, which is used as an objective response evaluation metric in sarcoma studies, had statistically significantly better PFS and OS times (median PFS 19.8 months, p=0.002; median OS 26.7 months, p=0.047). Any grade side effects were observed in all patients, grade 3/4 side effects were hematological side effects in 62.5% and alanine aminotransferase (ALT)/ aspartate aminotransferase (AST) increase in 50%. The PFS, OS, response rates and side effects detected in the study were found to be similar to other studies, and it was determined that the patients who received trabectedin as the second and third-line treatment benefited more from the drug.

Bu çalışma, Hipertansiyon tanısı almış bireylerin hastalıkları ile ilgili internet kullanım durumları ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarını belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırma Nevşehir Devlet Hastanesi dahiliye ve kardiyoloji polikliniklerinde 20 Kasım 2019 -15 Mayıs 2020 tarihleri arasında çalışma kriterlerine uyan hipertansiyon tanılı 300 birey ile yürütülmüştür. Çalışmanın yapılabilmesi için etik kurul onayı, kurum izinleri ve katılımcıların bilgilendirilmiş olurları alınmıştır. Çalışmanın verileri araştırmacı tarafından hazırlanan Tanıtıcı Özellikler Bilgi Formu, Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği II kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde; tanımlayıcı istatistikler, Shaphiro Wilk Testi, Bağımsız Örneklem t Testi ve ANOVA testi kullanılmıştır. Çalışmada Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği II alt boyut ve toplam puan ortalamaları incelendiğinde; sağlık sorumluluğu alt boyutu 21.41±5.92; fiziksel aktivite 12.40±4.84; beslenme 19.39±4.55; manevi gelişim 25.05±5.93; kişiler arası ilişkiler 25.27±5.63, stres yönetimi 18.66±4.49 ve sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği toplam puan ortalaması 122.18±23.62 olarak hesaplanmıştır. Çalışmaya katılan bireylerin internet kullanma durumları, internette hipertansiyon ile ilgili edinilen bilgiye ulaşması, ulaştığı bilginin faydalı olduğunu düşünmesi, internet kullanımına bağlı doktor randevularına hazırlıklı gitmesi, bilgisayar ve akıllı telefon varlığı ile sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği puan ortalamaları arasında anlamlı bir fark bulunmuştur (p

D vitamininin kalsiyum ve fosfor metabolizması üzerine etkisinin yanında son yıllarda immun sisteme ve yangısal-enfeksiyöz hastalıkları önlemede olumlu etkileri olduğu ileri sürülmektedir. Bu çalışmada doğumdan 24 saat sonra D3 vitamini uygulanan ineklerde, uygulamanın kalsiyum, fosfor metabolizması üzerine etkisi ile birlikte karbonhidrat ve yağ metabolizması, yangısal parametrelere, karaciğer aktivite indeksi (LAI) ve karaciğer fonksiyon indeksi (LFI) üzerindeki etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Çalışmada yüksek süt verimli 20 Holştayn multiparaous inek kullanıldı. İneklerin 10 adetine doğumdan 24 saat sonra 5 milyon U D3 vitamini (im, 5 ml) uygulandı. Kontrol grubundakilere aynı zamanda izotonik sodyum klorür (5 ml, im) yapıldı. Bütün ineklerden doğumdan sonra 1. (enjeksiyon öncesi), 3., 7., 14. ve 28 günlerde antikoagülansız tüplere kan alındı ve serumları -20 °C'da depolandı. Kan serumlarında kalsiyum, fosfor, magnezyum, potasyum, D ve A vitamini, parathormon, NEFA, BHBA, kolesterol, trigliserid, albumin, total protein, haptoglobin, serum amiloid A, seruloplazmin, AST, GGT ve total bilirubin düzeyleri ölçüldü. Her iki gruptaki ineklerin LAI ve LFI değerleri hesaplandı.Çalışmada subklinik hipokalsemi (SCH) oranı deney süresi boyunca deney grubunda %32, kontrol grubunda ise %34 olarak hesaplanırken, tüm ineklerde ilk 14 gün içinde %41.25 olarak bulunmuştur. D vitamini grubunda SCH 3.günden sonra bir inekte, kontrol grubunda beş inekte görülmüştür. Deney grubunda D vitamini düzeyi kontrol grubuna göre 7.günden itibaren anlamlı olarak yükselmiştir (P0,700 mEq/L 3, 7 ve 14.günlerde D vitamini grubunda 2 inekte 3 kez, kontrol grubunda 6 inekte 14 kez tespit edilmiştir. Haptoglobin, serum amiloid A ve seruloplazmin düzeylerinde gruplar arasında önemli bir farklılık görülmezken, serum amiloid A yalnız 3.günde deney grubunda daha yüksek bulunmuştur (P0,700 mEq/L were determined three times in two cows and fourteen times in six cows in the experimental group and in the control group respectively at the 3rd, 7th and 14th days. Although there are no statistically significant differences determine between the groups in haptoglobin, serum amyloid A and caeruloplasmin levels, in the experimental group serum amyloid A levels were determined statistically significantly higher than the control group only third day (P

Bu çalışmanın amacı, taylarda ilk kombine aşılamanın akut faz reaksiyon üzerine etkilerinin total lökosit sayısı (WBC), plazmada serum amiloid A (SAA) ve fibrinojen (Fb) konsantasyonları temelinde değerlendirilmesidir. Bu amaçla 6 aylık yaştaki klinik olarak sağlıklı 13 tay, kontrol (KON; n=5) ve AŞI (n=8) grubuna ayrıldı. AŞI grubundaki taylara Equine İnfluenza (EI), Tetanoz ve Equine Herpes Virüs 1,4 (EHV 1,4) kombine aşıları intramuskuler uygulandı. KON grubuna aynı yolla %0,9 NaCl uygulandı. Her iki grupta vücut sıcaklıkları ve kan örnekleri uygulama öncesi (0. gün) ve sonrası 1., 2., 4., 7. ve 15. günde alındı. Tekrarlı ölçümler için varyans analizi vücut sıcaklığı (p = .033), WBC sayısı (p = .040), plazma SAA (p = .05) ve Fb (p < 0,001) konsantrasyonunun zamanla önemli düzeylerde arttığını ve iki grup arasındaki farkın SAA (p = .020) ve Fb (p = .011) için anlamlı olduğunu gösterdi. AŞI grubunda çıkış değerine (0. gün) göre; kombine aşılamayı takip eden 1. günde WBC sayısı, 1. ve 2. günlerde plazma SAA ve 4. ve 7. günlerde plazma Fb konsantrasyonları anlamlı düzeylerde arttı. Belirtilen örnekleme günlerinde AŞI grubu SAA ve Fb değerleri KON grubundan yüksek bulundu. Sonuç olarak, bu çalışma Equine İnfluenza (EI) + Tetanoz ve Equine Herpes Virüs 1,4 (EHV 1,4)’e karşı ilk kombine aşılaması yapılan taylarda hızlı fakat hafif bir AFY oluştuğunu ilk kez ortaya koydu. Bu yanıtın aşı etkinliğinin değerlendirilmesinde kullanılabilirliğine ilgili takibi çalışmalara ihtiyaç olduğu kanısına varıldı. KABUL VE ONAY SAYFASI .……………………………………………………. i TEŞEKKÜR .………………………………………………………….……………. ii İÇİNDEKİLER ……………………………………………………………………... iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ ……………………….…………….…. v ŞEKİLLER DİZİNİ ...………….…………………………...………………………. vii RESİMLER DİZİNİ ...………….…………………………...…………………….... viii TABLOLAR DİZİNİ ...………….…………………………...……………………... ix ÖZET ..……………………………………………………………………………… x ABSTRACT ..………………………………………………………………………. xi 1. GİRİŞ …..……………….…………………...……………………………….…... 1 2. GENEL BİLGİLER ..…………………..…………………………………...……. 2 2.1. Taylarda İmmünite …………………………………………………………….. 2 2.1.1. Doğal İmmünite ……………………………………………………………… 3 2.1.2. Adaptif İmmünite .…………………………………………………………… 5 2.2. Aşılamalar ..…….……………...……….……………………………………… 6 2.2.1. Equine İnfluenza Virüs Enfeksiyonu ve Aşılama …………………………… 8 2.2.2. Equine Herpes Virüs Enfeksiyonu ve Aşılama ……………………………… 10 2.2.3. Tetanoz ve Aşılama ...…..……………………………………………………. 11 2.3. Aşı Etkinliğinin Kontrolü ……………………………………………………… 12 2.4. Akut Faz Yanıt, Akut Faz Proteinler, Sentezi ve Regülasyonu …….…………. 14 2.4.1. Akut Faz Yanıt (AFY) …..…………………………………………………… 14 2.4.2. Akut Faz Proteinlerin Sentezi, Regülasyonu ve Sonlandırılması .…………… 16 2.4.3. Akut Faz Proteinleri (AFP) ………………………………………………….. 17 2.4.3.1. Serum Amiloid A (SAA) …………………..………………………………. 20 2.4.3.2. Fibrinojen (Fb) .………………………………………….…………………. 24 2.5. Taylarda AFP’ler ile İlgili Önceki Çalışmalar .................................................... 26 3. GEREÇ VE YÖNTEM ……...…………………...………………….…………… 28 3.1. Gereç …………………………………………………………………………… 28 3.1.1. Hayvan Materyali ……………………………………………………………. 28 3.2. Yöntem ………………………………………………………………………… 29 iv 3.2.1. Gruplandırma ve Aşılama Protokolü …..……………………..……………… 29 3.2.2. Laboratuvar Analizleri ……...…………...…..………..…………...…………. 30 3.3. İstatistiksel Değerlendirme ...……….…………..……………………………… 33 4. BULGULAR .......................................................................................................... 34 4.1. Klinik Bulgular …….……………...………………………………….………... 34 4.2. Laboratuvar Bulgular ...………………..………………………….….………… 36 4.2.1. WBC …………………………………………………………………………. 36 4.2.2. SAA ………………………………………………………………………….. 37 4.2.3. Fibrinojen ……………………………………………………………………. 39 5. TARTIŞMA .…………...………...………………...……...….……………...…... 41 6. SONUÇ VE ÖNERİLER …….……………………….…..…………..……….… 48 KAYNAKLAR ...…………………..…………...……...…………………………… 49 Ek 1 Çiftlik İzin Belgesi ...……………………………….….……………………… 64 Ek 2 ADÜ-HADYEK Kararı ...……...……..……………..……...………………… 65 ÖZGEÇMİŞ .…………………………..……………...…………………………….. 66

Bu çalışmada opere pankreas kanserli hastalarda tümör dokusunda immunohistokimya ile BRCA1,BRCA2, ATM ekspresyonlarının belirlenmesi ve bunun prognoz ve platin içeren tedavilerin etkinliği ile ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışmaya Hacettepe Üniversitesi Onkoloji Hastanesi'nde 2005-2017 yılları arasında pankreas kanseri nedeniyle opere olmuş, tanıda metastazı olmayan, 18 yaş ve üzerinde olan 130 hasta dahil edildi. Hastaların demografik ve klinikopatolojik özellikleri ve tümör dokularında BRCA1, ATM ve TP53 ekspresyonları değerlendirildi. BRCA2 ekspresyonu teknik nedenlerle değerlendirilemedi. Hastaların %42'sinde (n=46) BRCA1 ekspresyonu düşüktü, %23'ünde (n=25) ATM ekspresyon kaybı, %62'sinde (n=66) anormal TP53 ekspresyonu gözlendi. Düşük ve yüksek BRCA1 ekspresyonu olanlarda genel sağkalım (GSK) ve hastalıksız sağkalım (HSK) benzerdi (GSK:23,1 vs 16,2 ay, p=0,17, HSK:16,8 vs 10,6 ay, p=0,12). ATM'de ekspresyon kaybı olanlarda ve olmayanlarda GSK (19 vs 21,9 ay, p=0,92) ve HSK (11,4 vs 14,9 ay, p= 0,84) benzerdi. Anormal TP53 ekspresyonu olan hastalarda GSK (23,1 vs 15,5 ay, p=,034) ve HSK'nin (14.1 vs 9,2 ay, p=,025) daha uzun olduğu gözlendi. BRCA1 ekspresyonu düşük olanlarda veya ATM ekspresyon kaybı gözlenenlerde platin içeren adjuvan tedavi alan hastalarla, platin içermeyen adjuvan tedavi alanların hastalıksız ve genel sağkalım süreleri benzerdi. Çok değişkenli analizde GSK için bağımsız prognostik faktörler evre, post-op CA19-9 yüksekliği, tanıda tromboz varlığı, diyabet ve anormal TP53 ekspresyonu olarak bulundu. Hastalıksız sağkalım için bağımsız prognostik faktörler evre, post-op CA19-9 yüksekliği, vasküler invazyon, diyabet ve anormal TP53 ekspresyonu olarak bulundu. Sonuç olarak opere pankreas kanserli hastalarda BRCA1 ve ATM'nin İHK ile değerlendirilmesi prognozu tayin etmede ve tedavi seçiminde yararlı bir yöntem değildir. P53'ün İHK ile değerlendirilmesi prognozu öngörmede faydalı olabilir. In this study, we aimed to evaluate the expression of BRCA1, BRCA2, ATM in tumor tissue with immunohistochemistry (IHC) in patients with resected pancreatic cancer and association with prognosis and effectiveness of platinum-based treatments. One hundred thirty patients over the age of 18 with resected non-metastatic pancreatic cancer in Hacettepe University Hospital between 2005 and 2017 were included in the study. Demographic and clinicopathological features of the patients and IHC expression of BRCA1, ATM and TP53 in tumor tissues were evaluated. BRCA2 expression could not be evaluated because of the technical reasons. 46 patients (42%) had low BRCA1 expression, 25 patients (23%) had loss of ATM expression, 66 patients (62%) had abnormal TP53 expression. According to the expression of BRCA1 and ATM, there was no difference in OS and DFS between the groups (BRCA1 expression low vs high; OS:23,1 vs 16,2 mo p=0,17, DFS:16,8 vs 10,6 mo, p=0,12 ; ATM expression negative vs positive; OS:19 vs 21,9 mo, p=0,92, DFS: 11,4 vs 14,9 mo, p= 0,84). Patients with abnormal TP53 expression had longer OS (23,1 vs 15,5 mo, p=0,034) and DFS (14,1 vs 9,2 mo, p=0,025) compared to those with normal expression. Among patients with low BRCA1 or no ATM expression, there was no difference in OS and DFS between the patients who received or did not receive platinum agents. Multivariate analysis showed that disease stage, high post- op CA19-9 level, presence of thrombosis, diabetes and abnormal TP53 expression were independently associated with overall survival, whereas disease stage, high post-op CA19-9 level, presence of vascular invasion, diabetes and abnormal TP53 were associated with disease free survival. In conclusion, expression of BRCA1 and ATM with IHC in patients with resected pancreatic cancer is not useful in determining the prognosis and choosing the treatment. Evaluation of TP53 with IHC might have prognostic value. 83

Sekmek S., Renal Transplantasyon Yapılan Hastalarda Diyare Yan Etkisi Sebebiyle Mikofenolattan Azatioprine Geçilmesinin Etkinlik Ve Güvenliği. Hacettepe Üniversitesi İç Hastalıkları Uzmanlık Tezi, Ankara, 2020. Mikofenolat, renal transplantasyon sonrasında sık kullanılan bir immunsupresif ilaçtır. Mikofenolat tedavisinin klinik pratikte en sık karşılaşılan yan etkilerinden birisi ishaldir. Mikofenolat tedavisi altında ilaca bağlı ishal gelişen hastalarda, azatioprin tedavisine geçilmesi alternatif yollardan birisidir. Çalışmamızda ishal sebebiyle mikofenolat tedavisi kesilerek azatioprin tedavisi başlanan hastaların, tedavi değişikliği sonrasında ishal şikayetinde ne oranda düzelme olduğunun ve bu tedavi değişikliğinin rejeksiyon gelişimi ve greft ve hasta sağ kalımına etkisinin araştırılması planlanmıştır. Çalışmaya 59'u azatioprine geçilen gruptan, 118'i kontrol grubundan olmak üzere toplam 177 hasta katılmıştır. Çalışmaya katılan hastalardan, azatioprine geçilen gruptaki bazal glomerüler filtrasyon hızının, kontrol grubuna göre daha düşük olduğu (p < 0,0001); bazal kreatinin (p = 0,001) ve bazal proteinüri (p = 0,004) değerlerinin kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu saptanmıştır. İshal sebebiyle azatioprine geçilen hastaların %89,8'inde ishal şikayetinin düzeldiği gözlenmiştir. Azatioprine geçilmesine rağmen ishal şikayeti düzelmeyen hastalar incelendiğinde, hastaların %83,3'ünün amiloidoz tanılı hastalar olduğu görülmüştür. Çalışmamızın sonucunda, azatioprin kullanan hastalarda, mikofenolat kullanan hastalara göre daha çok greft kaybı olduğu gözlenmiştir (p = 0,004). Özellikle glomerüler filtrasyon hızı 30 ml/dk'nın altında olan hastalarda, ishal sebebiyle mikofenolattan azatioprine geçiş yapıldığında, greft kaybı riskinin arttığı gözlenmiştir. Uygun hastalarda, ishal sebebiyle mikofenolat tedavisinin kesilip azatioprin tedavisine başlanmasının, ishal şikayetinin düzelmesinde etkili bir yaklaşım olduğu saptanmıştır. Sekmek S, Efficacy and Safety of Switching from Mycophenolate to Azathioprine in Renal Transplant Patients Due to Diarrhea Side Effect. Thesis in Internal Medicine, Ankara, 2020. Mycophenolate is a commonly used immunosuppressive drug after renal transplantation. Diarrhea is one of the most common side effects of mycophenolate treatment in clinical practice. In patients with drug-induced diarrhea under mycophenolate treatment, one of the options is to switch from mycophenolate to azathioprine. In this study, we aimed to investigate the effect of switch from mycophenolate to azathioprine on amelioration of diarrhea complaints and the risks on rejection and graft and patient survival. A total of 177 patients, 59 of whom were switched to azathioprine and 118 of which were control group, participated in this study. Basal glomerular filtration rate was lower in the patients who were switched to azathioprine than the control group (p

Abomazum deplasmanı (AD) sütçü sığırlarda önemli ekonomik kayıplara sebep olan bir hastalıktır. Bu projede AD'li sütçü sığırların metabolizması serum, idrar ve karaciğer ekstraktları üzerinden NMR bazlı metabolomik yaklaşımla geniş kapsamlı olarak değerlendirilmiştir. Bu çalışmanın materyalini multiparous AD'li 50 Holstein sütçü sığır (42 LDA, 8 RDA) ve klinik olarak sağlıklı multiparous 20 Holstein sığır oluşturdu. Tüm grupların genel klinik muayeneleri yapıldı. AD teşhisi anamnez, oskultasyonda karakteristik ping sesi varlığı, ultrason muayenesi ve Liptak testi ile konuldu. Hasta grubu oluşturan sığırların bazılarında ketozis bulunmaktaydı. Tüm gruplardan hematolojik analizler için coccygeal venadan heparinli ve K3-EDTA'lı tüplere kan örnekleri alındı. Kan örneklerinden biyokimyasal ve NMR bazlı metabolomik profillendirmeler için serum örnekleri elde edildi. Tüm hayvanlardan idrar örnekleri steril, metal kateter ile; karaciğer biyopsileri sağ 11-12. interkostal aralıktan Tru-cut biyopsi torakarı ile alındı. Tüm sığırların hematolojik ve biyokimyasal analizleri ile birlikte NMR bazlı metabolomik profillendirmeleri yapıldı. Glikoneojenik substratlar ve ketojenik amino asitlerle birlikte birçok yağ asidi fraksiyonu ve kolesterol metabolitleri, her serum, idrar ve karaciğer ekstraktında her iki veri seti (lipofilik ve hidrofilik fraksiyonlar) kullanılarak identifiye ve kantifiye (opsiyonel birim) edildi. Yapılan laboratuvar analizlerinde hasta gruplarda (hem LDA hem RDA) sağlıklı gruba göre serum laktat, GGT, NEFA ve BHBA seviyelerinde artış gözlendi. Hasta gruplar arasında LDA'lı gruba göre RDA'lı grupta laktat, BE ve CRP seviyelerinde önemli artış ve K ve Cl seviyesinde önemli düşüş gözlendi. Diğer parametrelerde farklılıklar gözlense de bunlar normal referans değerleri içerisindeydi. Serum örneklerinde yapılan metabolomik profillendirme sonucu hasta gruplarda (hem LDA hem RDA) sağlıklı gruba göre karnitin seviyesi yüksek; hippürat, löysin, izolöysin, tirozin, trimetil amin N-oksit, valin, fenilalanin, treonin, alanin, glisin, glutamin ve prolin seviyeleri düşüktü. RDA'lı grupta 3-hidroksibütirat, isopropanol ve asetat seviyesi LDA'lı gruba göre daha yüksekti. İdrar örneklerinde yapılan metabolomik profillendirmede hasta gruplarda (hem LDA hem RDA) sağlıklı gruba göre dimetilamin, kolin, kreatin ve laktat seviyeleri yüksek; hippürat ve trimetilamin N-oksit seviyeleri ise düşüktü. Sağlıklı gruba göre LDA'lı grupta 3-hidroksi butirat ve 2-hidroksi 3-metilvalerat seviyeleri, RDA'lı grupta ise dimetilamin seviyesi yüksekti. Karaciğer biyopsi örneklerinden yapılan metabolomik profillendirmede hasta gruplarda (hem LDA hem RDA) sağlıklı gruba göre 2-hidroksi bütirat ve myoinostol seviyeleri yüksek; glikoz seviyesi ise düşüktü. Bu parametrelerdeki değişimler LDA'lı grupta çok daha anlamlıydı. AD'li sığırlarda serum örneklerinde su ve yağ bazlı metabolitler düşerken, karaciğer örneklerinde yağ asidi fraksiyonları ve kolesterol metabolitleri artmıştır. Yapılan metabolomik ve biyokimyasal profillendirmeler ile AD'li (özellikle LDA'lı) sığırların ketozis ve yağlı karaciğer riski altında olduğu belirlendi. NMR bazlı metabolom profillendirilmesi sonucu AD'li sığırlardaki farklı vücut sıvıları ve karaciğer dokusunda metabolit değişimleri açıkça ortaya kondu, biyokimyasal bir ağ ve yolak haritalaması ile AD durumunda en olası değişmiş metabolik yolak olarak valin, löysin ve izolöysin biyosentezi ile fenilalanin, tirozin ve triptofan biyosentezi belirlendi. Böylece hastalık patogenezinin aydınlatılmasına katkı sağlandı. 1H-NMR analizi için optimal biyolojik matrisin serum olduğu desteklendi., Abomasal displacement (AD) is a disease that causes significant economic losses in dairy cattle. In this project, the metabolism of dairy cattle with AD was extensively evaluated by NMR-based metabolomic approach over serum, urine and liver extracts. The material of this study consisted of multiparous 50 Holstein dairy cattle (42 LDA, 8 RDA) with AD and multiparous 20 clinically healthy Holstein cattle. General clinical examinations of all groups were performed. The diagnosis of AD was made by anamnesis, presence of characteristic ping sound in auscultation, ultrasound examination and Liptak test. Some of the cattle in the patient group had ketosis. Blood samples were taken from the coccygeal vein to heparinized and K3-EDTA tubes for hematological analysis. Serum samples were obtained from blood samples for NMR based metabolomic and biochemical profilings. Urine samples from all animals were collected with a sterile metal catheter; liver biopsies were collected from the right flank 11-12. intercostal space with Tru-cut biopsy trocar. Hematological and biochemical analyzes with NMR based metabolomic profiling of all cattle were performed. Many fatty acid fractions and cholesterol metabolites, together with gluconeogenic substrates and ketogenic amino acids, were identified and quantified (optional units) using both data sets (lipophilic and hydrophilic fractions) in each serum, urine and liver extract. Increased serum lactate, GGT, NEFA and BHBA levels in the patient groups (both LDA and RDA) compared to the healthy group were observed by laboratory analyses. Between the patient groups, significant increases in lactate, BE and CRP levels and a significant decrease in K and Cl levels were observed in the RDA group compared to the LDA group. Differences were observed in other parameters, but these were within normal reference values. As a result of metabolomic profiling in serum samples, carnitine levels were high; hippurate, leucine, isoleucine, tyrosine, trimethyl amine N-oxide, valine, phenylalanine, threonine, alanine, glycine, glutamine and proline levels were low in the patient group (both LDA and RDA) compared to healthy group. In RDA group, 3-hydroxybutyrate, isopropanol and acetate levels were higher than LDA group. Metabolomic profiling of urine samples showed high levels of dimethylamine, choline, creatine and lactate, and lower levels of hippurate and trimethylamine N-oxide in the patient groups (both LDA and RDA) compared to the healthy group. Compared to the healthy group, 3-hydroxy butyrate and 2-hydroxy 3-methylvalerate levels were higher in the LDA group and dimethylamine was higher in the RDA group. Metabolomic profiling of liver biopsy samples showed high levels of 2-hydroxybutyrate and myoinostole and lower glucose levels in the patient groups (both LDA and RDA) compared to the healthy group. The change in these parameters was much more significant in LDA group. In cattle with AD, serum and water-based metabolites decreased in serum samples, while fatty acid fractions and cholesterol metabolites increased in liver samples. The metabolomic and biochemical profiles determined that cattle with AD (especially LDA) were at risk of ketosis and fatty liver. As a result of NMR-based metabolome profiling, metabolite changes in different body fluids and liver tissue in cattle with AD were clearly demonstrated and contributed to the elucidation of disease pathogenesis. With biochemical network and pathway mapping, valine, leucine and isoleucine biosynthesis with phenylalanine, tyrosine and tryptophan biosynthesis were determined as the most likely altered metabolic pathway in AD status. Thus, contribution was made to elucidate the pathogenesis of the disease. It was supported that the optimal biological matrix was serum for 1H-NMR analysis.

Bu tanımlayıcı ve prospektif araştırmanın amacı, ilk defa paklitaksel rejimi alan meme kanserli hastalarda semptom durumu, beden algısı, anksiyete ve depresyon belirtilerinin incelenmesidir. Araştırma, üç farklı hastanede 84 meme kanserli hastayla 29 Temmuz 2019-15 Haziran 2020 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırmada paklitaksel rejimini haftada bir defa, toplam 12 hafta süreyle alan hastalar prospektif olarak takip edilmiştir. Hastalara paklitaksel rejimi başlamadan önce (T₁), 1. hafta (1. kür sonu-T₂), 4. hafta (4. kür sonu-T₃), 8. hafta (8. kür sonu-T₄) ve 12. hafta (12. kür sonu-T₅) olmak üzere Kemoterapi Semptom Değerlendirme Ölçeği (C-SAS), Beden Algısı Ölçeği (BAÖ) ve Hastane Anksiyete ve Depresyon Skalası (HADS) toplamda 5 kez uygulanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, ortalama, Cochran Q Testi, Friedman Testi, Wilcoxon Testi ve Spearman korelasyon testleri kullanılmıştır. Paklitaksel tedavisi boyunca hastalarda el ve ayaklarda iğnelenme ve uyuşma, ağrı, cilt veya tırnak değişiklikleri görülme sıklığı T₁ ile karşılaştırıldığında T₂, T₃, T₄ ve T₅ değerlendirmelerinde istatistiksel olarak anlamlı düzeyde arttığı bulunmuştur (p0.05). Based on the assessments according to the cures, symptom status and depression level increased, and body perception and anxiety levels decreased in breast cancer patients. In this context, oncology nurses should provide consultation and training related to effective symptom management, the changes in body perception and the alleviation of the symptoms of anxiety and depression in breast cancer patients receiving adjuvant paclitaxel. 101

Bu çalışmada viral solunum yolu enfeksiyonlarına bağlı yatan hasta tedavi harcamalarının, yani doğrudan sağlık harcamalarının ve iç gücü kaybına bağlı dolaylı harcamaların incelenmesi amaçlanmıştır. 01 Aralık 2018 ve 31 Mart 2019 tarihleri arasında Hacettepe Üniversitesi Erişkin Hastanesi İç Hastalıkları servislerinde tanı ve tedavi amacıyla yatan ve solunum yolu viral paneli gönderilen hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen 262 hastanın 125 (%47,7)'inde en az bir viral etken saptandı. Hastaların 55'i (%20,9) influenza pozitif olarak bulundu. Viral etken pozitif ve viral etken negatif olan hastaların demografik özellikleri ve komorbiditeleri benzerdi. Ancak, solunum yolu panelinde herhangi bir viral etken saptanan hastaların kişi başı ortalama hastane yatış maliyetinin viral etken saptanmayanlardan 2.220,74 TL daha fazla olduğu görüldü (sırasıyla 17.069,98 TL ve 14.849,24 TL). İnfluenza enfeksiyonu diğer viral solunum yolu enfeksiyonları ile kıyaslandığında 913,49 TL (sırasıyla 17.581,53 TL ve 16.668,04 TL) doğrudan ek tıbbi maliyete neden olmaktaydı. İnfluenza ile enfekte hastalar ile hiçbir virüsle enfekte olmayan hastalar arasında 2.117,24 TL doğrudan tıbbi maliyet farkı bulundu (sırasıyla 17.581,53 TL ve 15.464,29 TL). İnfluenza enfeksiyonu olan hastalarda ise aşılı olmayan hastaların kişi başı hastane yatış maliyeti aşılı olan hastalardan 15.594,27 TL fazlaydı (sırasıyla 19.715,27 TL ve 4.121 TL). İnfluenza enfeksiyonuna bağlı yatan hasta tedavi harcamalarının büyük bir kısmı Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanmaktadır. İnfluenzaya bağlı ortaya çıkan harcamaların fonksiyonel olarak sınıflandırılmasına bakıldığında en büyük pay ilaç harcamalarına aittir (%43). İlaç harcamalarını hizmet giderleri (%18) ve sarf malzeme harcamaları (%15) takip etmektedir. İnfluenza enfeksiyonuna bağlı hastane yatışı nedeniyle oluşan iş gücü kaybı sonucu kişi başı 5.397,95 TL dolaylı hastalık maliyeti olduğu görülmüştür. In this study, we aimed to investigate the cost of hospitalizations, i.e. direct medical costs and indirect medical costs caused by loss of productivity, due to respiratory viral infections. Patients hospitalized in internal medicine wards and who had nasal swab sampling for a suspected viral infection were included between 1 August 2018 to 31 March 2019. At least one viral agent was detected in 125 (47.7%) of 262 patients who were included in the study. Fifty-five (20.9%) of the patients were infected with influenza virus. Viral pathogen positive group and viral pathogen negative group were similar in terms of demographic characteristics and comorbidities. However, the median hospitalization cost per person in the viral pathogen-positive group was 2,220.74 TL higher than the viral pathogen-negative group (17,069.98 TL vs 14,849.24 TL, respectively). Influenza infection was associated with an additional direct medical cost of 913.49 TL compared to other respiratory infections (17,581.53 TL vs 16,668.04 TL, respectively). There was a direct medical cost difference of 2,117.24 TL between patients with influenza infection and those without any viral pathogen detected (17,581.53 TL vs 15,464.29 TL, respectively). The mean cost of hospitalization per person was 15,594.27 TL higher in unvaccinated patients when compared to vaccinated patients in influenza infected group (19,715.27 TL vs 4,121 TL, respectively). Most of the hospital expenditure was covered by the third-party payer. Almost half of this expenditure was pharmaceutical expenditure (43%). Second and third highest expenditure were due to care provided by medical staff (18%) and consumable material (15%) respectively. Indirect medical cost due to loss of productivity in influenza positive patients was 5,397.95 TL per person. 82

Özlem Beydaş, Clinicopathological Correlation of Clinical Features with Platelet Function Tests in Hemorrhagic Patients Hacettepe University Faculty of Medicine, Internal Medicine Specialization Thesis, ANKARA, 2020. Platelets are important in ensuring hemostasis. Platelet function disorders (PFD) include a large and heterogeneous group of bleeding disorders ranging from asymptomatic, mild to severe. One method in which PFD is evaluated is light transmission aggregometry (LTA). LTA is a system consisting of a light source, a mixing mechanism that enables sample mixing, a spectrophotometer, recorder and a computer that provides data analysis. With this method, a lot of information about platelet function and biochemistry can be obtained. LTA is frequently used worldwide in clinical practice and is still considered the gold standard. ISTH / SCC BAT is a standardized, quantitative Bleeding Assessment tool that can convert the severity of various bleeding symptoms into a summing bleeding score (BS). In this study, BS was calculated with this method. Between 01.08.2017-01.08.2019, the study was carried out with patients 18 years of age and older (18% male), whose LTA was studied at Hacettepe University Faculty of Medicine. Clinical and laboratory data previously determined were recorded in all patients. Data collected retrospectively were analyzed with appropriate statistical methods. PFD was present in 52 (46%) patients. PFD was present in 68.4% of patients with significant BS. In this study; It was observed that decreased aggregation with collagen alone affects the bleeding clinic and bleeding site. Bleeding localization was found to have a significant relationship with ADP (2 µM) and collagen. It was shown that nasal bleeding was significantly high in patients with an aggregation response with ADP-2 and decreased aggregation with ADP-2 in the majority of patients with menorrhagia. It was shown that LTA should be studied with ADP (2 µM) in patients with recurrent nasal bleeding, therefore, in which advanced treatment options such as electrocautilization are applied. Özlem Beydaş, Kanamalı Hastalarda Klinik Özelliklerin Trombosit Fonksiyon Testleriyle Klinikopatolojik Korelasyonu Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Uzmanlık Tezi, ANKARA, 2019.Trombositler hemostazın sağlanmasında önemlidir. Trombosit fonksiyon bozuklukları (TFB), asemptomatik, hafif, şiddetli arasında değişen geniş ve heterojen bir kanama bozuklukları grubunu içerir. TFB’nun değerlendirildiği bir yöntem de ışık transmisyon agregometridir(LTA). LTA; bir ışık kaynağı, örneğin karışmasını sağlayan karıştırıcı bir mekanizma, spektrofotometre, kaydedici ve veri analizini sağlayan bilgisayardan oluşan bir sistemdir. Bu yöntemle platelet fonksiyonu ve biyokimyası hakkında bir çok bilgi elde edilebilir. LTA klinik rutinde dünya çapında sıklıkla kullanılmakta olup hala altın standart olarak kabul edilmektedir. ISTH/SCC BAT, çeşitli kanama semptomlarının şiddetini özetleyici bir kanama skoruna (KS) dönüştürebilen standartlaştırılmış, kantitatif bir Kanama Değerlendirme aracıdır. Çalışmamızda KS bu yöntemle hesaplanmıştır. 01.08.2017-01.08.2019 tarihleri arasında HÜTF’de LTA’sı çalışılmış olan 18 yaş ve üzeri hastalarla (%18 erkek) çalışma gerçekleştirildi. Tüm hastalarda önceden belirlenmiş klinik ve laboratuvar verileri kaydedilmiştir. Retrospektif olarak toplanan veriler uygun istatistik yöntemlerle değerlendirildi. TFT bozukluğu 52(%46) hastada mevcuttu. Anlamlı kanama skoru olan hastaların %68.4’ünde TFT bozukluğu mevcuttu. Çalışmamızda; Kollagen ile azalmış agregasyonun tek başına kanama kliniği ve kanama yerini etkilediği görüldü. 1. Kanama yerinin ADP(2 uM) ve kollagen ile anlamlı ilişkisinin olduğu görüldü. ADP-2 ile agregasyon yanıtının bozuk olduğu hastalarda burun kanamasının anlamlı olarak yüksek olduğu ve menorajili hastaların büyük bir bölümünde de ADP-2 ile azalmış agregasyonu olduğu gösterildi. Tekrarlayan burun kanaması olan, bu nedenle elektrokoterizasyon gibi ileri tedavi seçenekleri uygulanmak durumunda kalınan hastalarda ADP (2 uM) ile LTA çalışılmasının gerektiği gösterildi.

Kısaca Na-metre olarak adlandırılan LAQUAtwin Na-11 (Horiba, Japonya), su, toprak ve paketlenmiş veya işlenmiş gıdalardaki sodyum ([Na]) iyon konsantrasyonunu doğrudan ölçen portable bir iyon selektif elektrot (ISE) cihazıdır. Bu çalışmanın amacı, köpeklerde tam kan ve plazma örneklerinde, Na+ konsantrasyonunun ölçümü için belirtilen portable ISE cihazının analitik performansını değerlendirmektir. Bu kapsamda, Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesine getirilen 100 köpeğin (55 sağlıklı ve 45 hasta) tam kan ve plazma örnekleri analiz için kullanıldı. Na-metrenin referans yönteme (direkt ISE, Prolyte, Diamond, Amerika Birleşik Devletleri) karşı doğruluğu Passing-Bablok regresyon ve Bland-Altman grafikleri kullanılarak değerlendirildi. Na-metre, tam kan Na+ konsantrasyonunu plazma Na+ konsantrasyonundan %1 daha yüksek olarak ölçtü. Na-metreyle ölçülen tam kan ve plazma Na+ konsantrasyonları, referans metotla ölçülen plazma Na+ konsantrasyonu ile karşılaştırıldığında, sırasıyla 12,1 mmol/L (%8,7) ve 13,5 mmol/L (%9,7) düşük bulundu. Sonuç olarak, portable LAQUAtwin ISE (Na-metre), köpeklerde tam kan ve plazma Na+ konsantrasyon ölçümü için yeterince güvenilir, hızlı ve düşük maliyetlidir ve bir dereceye kadar hassasiyetin kabul edilebilir olduğu durumlarda klinik kullanım için uygundur. KABUL VE ONAY SAYFASI ........................................................................................... i TEŞEKKÜR ........................................................................................................................ ii İÇİNDEKİLER .................................................................................................................... iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ ........................................................................ v ŞEKİLLER DİZİNİ ............................................................................................................. vii RESİMLER DİZİNİ ............................................................................................................ viii TABLOLAR DİZİNİ ........................................................................................................... ix ÖZET ................................................................................................................................... xi ABSTRACT ........................................................................................................................ xii 1. GİRİŞ ............................................................................................................................. 1 2. GENEL BİLGİLER ........................................................................................................ 2 2.1. Sodyum ......................................................................................................................... 2 2.2. Sodyumun Fonksiyonları ............................................................................................. 3 2.3. Sodyum Homeostazı ..................................................................................................... 6 2.4. Sodyum Dengesizlikleri ............................................................................................... 11 2.4.1. Hiponatremi ............................................................................................................... 11 2.4.2. Hipernatremi .............................................................................................................. 15 2.5. Sodyum Ölçüm Yöntemleri .......................................................................................... 19 2.5.1. Atomik Absorpsiyon Spektrofotometresi .................................................................. 19 2.5.1.1. Atomik/optik emisyon spektrofotometresi ............................................................. 20 2.5.1.2. Alev emisyon spektrofotometresi ........................................................................... 20 2.5.2. İyon Selektif Elektrod ................................................................................................ 21 2.6. Metot Karşılaştırma ...................................................................................................... 24 2.7. Sodyum Ölçümündeki Hatalar ..................................................................................... 28 2.7.1. Preanalitik Faktörler .................................................................................................. 30 2.7.2. Analitik Faktörler ...................................................................................................... 32 3. GEREÇ VE YÖNTEM ................................................................................................... 34 3.1. Gereç ............................................................................................................................ 34 3.1.1. Hayvan Materyali ...................................................................................................... 34 3.2. Yöntem ......................................................................................................................... 37 3.2.1. Muayene Protokolü ................................................................................................... 37 iv 3.2.2. Laboratuvar Analizleri ............................................................................................... 37 3.2.3. İstatistiksel Değerlendirme ........................................................................................ 43 4. BULGULAR ................................................................................................................... 45 5. TARTIŞMA .................................................................................................................... 57 6. SONUÇ VE ÖNERİLER ................................................................................................ 64 KAYNAKLAR .................................................................................................................... 65 Ek 1 Aydın ADÜ-HADYEK raporu ................................................................................... 73 ÖZGEÇMİŞ ......................................................................................................................... 74

WOS: 000411827200025, PubMed ID: 28961828, Background: Reed-Sternberg cells of classical Hodgkin's lymphoma (cHL) are characterized by genetic alterations at the 9p24.1 locus, leading to over-expression of programmed death-ligand 1 and 2. In a phase 1b study, nivolumab, a PD-1-blocking antibody, produced a high response in patients with relapsed or refractory cHL, with an acceptable safety profile. Patients and methods: We present a retrospective analysis of 82 patients (median age: 30 years; range: 18-75) with relapsed/refractory HL treated with nivolumab in a named patient program from 24 centers throughout Turkey. The median follow-up was 7 months, and the patients had a median of 5 (2-11) previous lines of therapy. Fifty-seven (70%) and 63 (77%) had been treated by stem-cell transplantation and brentuximab vedotin, respectively. Results: Among 75 patients evaluated after 12 weeks of nivolumab treatment, the objective response rate was 64%, with 16 complete responses (CR; 22%); after 16 weeks, it was 60%, with 16 (26%) patients achieving CR. Twenty patients underwent subsequent transplantation. Among 11 patients receiving allogeneic stem-cell transplantation, 5 had CR at the time of transplantation and are currently alive with ongoing response. At the time of analysis, 41 patients remained on nivolumab treatment. Among the patients who discontinued nivolumab, the main reason was disease progression (n = 19). The safety profile was acceptable, with only four patients requiring cessation of nivolumab due to serious adverse events (autoimmune encephalitis, pulmonary adverse event, and two cases of graft-versus-host disease aggravation). The 6-month overall and progression-free survival rates were 91.2% (95% confidence interval: 0.83-0.96) and 77.3% (0.66-0.85), respectively. Ten patients died during the follow-up; one of these was judged to be treatment-related. Conclusions: Nivolumab represents a novel option for patients with cHL refractory to brentuximab vedotin, and may serve as a bridge to transplantation; however, it may be associated with increased toxicity.

Son yıllarda insanlar ve hayvanlar için ciddi bir sağlık problemi olan obezite ideal vücut ağırlığının %15-20'sinden fazla olması olarak tanımlanmaktadır ve köpeklerde genel olarak vücut kondisyon skorlaması yapılarak sınıflandırılma yapılmaktadır. Obez olduğu belirlenen köpeklerin obezite ile eş zamanlı olarak asemptomatik veya semptomatik çeşitli hastalıklardan muzdarip oldukları bilinmektedir. Bu hastalıklar birtakım kan parametrelerinde değişikliklere sebep olmaktadır. Bu çalışmanın amacı normal vücut kondisyonuna sahip ve obez köpeklerde rutin biyobelirteçler yanında asimetrik dimetilarjinin (ADMA) ve oksidatif stres [süperoksitdismutaz (SOD), malondialdehit (MDA), katalaz (CAT)] parametrelerinin belirlenmesidir. Çalışmamızda 20 adet normal vücut kondisyonlu ve 20 adet obez olmak üzere toplam 40 adet köpekten kan örnekleri alınmıştır. Bu kan örnekleri hemogram ve rutin biyokimyasal parametreler açısından laboratuvarda değerlendirilmiştir. Analizi yapılan rutin biyobelirteçler dışında ADMA ve oksidatif stres parametreleri de değerlendirilmiştir. Elde edilen verilerin bir kısmı obez ve normal vücut kondisyonlu köpek grupları arasında belirgin farklılık göstermiştir. Hematolojik parametrelerden MCV (P=0,036), MCH (P=0,018), PLT (0,009) ve MPV (P

I. Uluslararası İç Hastalıkları Hemşireliği Kongresi’nde sözel bildiri olarak sunulmuştur (25-27 Kasım 2018, Antalya). Çalışma, akut lösemi hastalarında alopesinin beden imajı ve benlik saygısına etkisini belirlemek ve sağlıklı bireylerle karşılaştırmak amacıyla planlandı. Tanımlayıcı nitelikte olan çalışmaya, 6 aylık sürede hematoloji polikliniği, kliniği ve ayaktan kemoterapi ünitesinde tedavi gören 91 akut lösemi hastası ile 94 sağlıklı birey dahil edildi. Çalışmanın verileri, Hasta/Sağlıklı Bilgi Formu, Kemoterapiye Bağlı Alopeside Yaşam Kalitesi Ölçeği (KBAYKÖ), Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği ve Beden İmajı Ölçeği ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde; SPSS kullanılarak, yüzdelik, ki-kare, student t testi, ANOVA ve Pearson korelasyon analizleri yapıldı. Alopesi görülme oranı akut lösemi hastalarında %63.7, sağlıklı bireylerde ise %57.4 olarak bulundu (p>0.05). Ancak alopesi düzeyinin hastaların %84.5’inde gözle açıkça görülebilir, sağlıklı bireylerde ise %75’inde gözle belli belirsiz görülebilir şeklinde olduğu saptandı (p=0.000). Hastaların genel sağlık puanı ile benlik saygısı (p=0.000) ve beden imajı (p=0.000) arasında pozitif ilişki olduğu belirlendi. Alopesinin akut lösemi hastalarında benlik saygısını olumsuz etkilediği, beden imajını etkilemediği saptandı. Akut lösemi hastalarında genel sağlık ile ilişkisi göz önüne alındığında, alopesinin hastalar üzerindeki etkisi, benlik saygısı ve beden imajının değerlendirilmesinin gerektiği düşünülmektedir. The aim of study was to determine the effect of alopecia on body image and self-esteem in acute leukemia patients and to compare with healthy individuals. The descriptive study was performed at the hematology outpatient polyclinic, clinic and chemotherapy unit within 6 months. 91 patients with acute leukemia and 94 healthy individuals were included in the study. Data were collected by Patient/Healthy Information Form, Chemotherapy Induced Alopecia Quality of Life Scale (CIAQLS), Rosenberg Self-Esteem Scale and Body Image Scale. Percentage, chi-square, student t test, ANOVA and Pearson correlation analyzes were performed by using SPSS. The rate of alopecia was 63.7% in acute leukemia patients and 57.4% in healthy individuals (p>0.05). However, alopecia level was found clearly seen in 84.5% of the patients and visibly invisible 75% in healthy individuals (p=0.000). It was determined that there was a positive relationship between the general health score of the patients and self-esteem and body image (p=0.000). Alopecia had negative effects on self-esteem in patients with acute leukemia and did not affect body image. Considering its relationship with general health in patients with acute leukemia, the effect of alopecia on patients, self-esteem and body image are thought to be evaluated.

The study was carried out descriptively aiming order to determine the pain, functional status and daily life activities of elderly women with osteoarthritis who underwent total hip and knee prosthesis. The study included 290 women with osteoarthritis who underwent total hip and knee arthroplasty and admitted to Orthopedics and Traumatology outpatient of Ibni Sina Hospital between August 2017 and November 2018. Data of the study were collected using The Introductory Information Form, Visual Analog Scale (VAS), Functional Assesment Form and Barthel Daily Living Activities Index. Descriptive statistics (mean, standard deviation, median, minimum, maximum) and Wilcoxon test were for data analysis. As a result of the study: all patients at the 6th week after arthroplasty had mild persistent pain; pain after arthroplasty, infection, fear of dislocation, arthrodesis, fear of falling, and other causes limitation of mobility of the patients; it was founded that the functional levels of the patients after arthroplasty were better than those before the arthroplasty, and the median of the Functional Assessment point and Barthel Index score increased significantly. According to the results of the study, patients are less painful and have functional restraint than before. Therefore, we suggest to give importance to symptom management in nursing care in the postoperative period. ONAY SAYFASI ii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI ii ETİK BEYAN ii TEŞEKKÜR ii ÖZET ii ABSTRACT ii İÇİNDEKİLER ii SİMGELER VE KISALTMALAR ii TABLOLAR ii 1. GİRİŞ 2 1.1. Problem Tanımı 2 1.2. Araştırma Soruları 2 2. GENEL BİLGİLER 2 2.1. Osteoartrit 2 2.1.1. Epidemiyoloji 2 2.1.2. Patofizyoloji 2 2.1.3. Etiyoloji 2 2.1.4. Risk Faktörleri 2 2.1.5. Klinik Bulgular 2 2.1.6. Tanı 2 2.1.7. Tedavi 2 2.2. Total Kalça ve Diz Protezi Yapılan Osteoartritli Hastalarda Hemşirelik Bakımı 2 3. GEREÇ VE YÖNTEM 2 3.1. Araştırmanın Şekli 2 3.2. Araştırmanın Yapıldığı Yer ve Özellikleri 2 3.3. Araştırmanın Evreni ve Örneklemi 2 3.4. Veri Toplama Formunun Hazırlanması 2 3.5. Araştırmanın Uygulaması 2 3.6. Verilerin Değerlendirilmesi 2 3.7. Araştırmanın Etik Yönü 2 4. BULGULAR 2 5. TARTIŞMA 2 5.1. Hastaların Ağrı Özelliklerinin Tartışılması 2 5.2. Hastaların Fonksiyonel Değerlendirme Puanlarının Tartışılması 2 5.3. Hastaların Barthel Günlük Yaşam Aktiviteleri İndeksi Puanlarının Tartışılması 2 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 2 6.1. Sonuç 2 6.2. Öneriler 2 7. KAYNAKLAR 2 8. EKLER EK-1. Etik Kurul Kararı EK-2. Tanıtıcı Bilgi Formu EK-3. Görsel Analog Skala (VAS) EK-4. Fonksiyonel Değerlendirme Formu EK-5. Barthel Günlük Yaşam Aktiviteleri İndeksi EK-6. Hasta Onam Formu EK-7. Hastane İzin Yazısı EK-8. Orijinallik Raporu EK-9. Dijital Makbuz 9. ÖZGEÇMİŞ Çalışma total kalça ve diz protezi yapılan osteoartritli yaşlı kadınlarda ağrı, fonksiyonel durum ve günlük yaşam aktivitelerinin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı şekilde yapılmıştır. Çalışmanın örneklemini Ankara Üniversitesi İbni Sina Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Polikliniğine Ağustos 2017- Kasım 2018 tarihleri arasında başvuran total kalça ve diz protezi ameliyatı olan 290 osteoartritli yaşlı kadın hasta oluşturmuştur. Çalışmanın verileri Tanıtıcı Bilgi Formu, Görsel Analog Skala (VAS), Fonksiyonel Değerlendirme Formu ve Barthel Günlük Yaşam Aktiviteleri İndeksi kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler (ortalama, standart sapma, ortanca, minimum, maksimum) ve Wilcoxon testi kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda total kalça ve diz protezi yapılan hastalarda artroplasti sonrası 6. haftada tüm hastaların hafif düzeyde devam eden ağrısı olduğu; ağrı, enfeksiyon, dislokasyon korkusu, artrodez, düşme korkusu gibi nedenlerden dolayı mobilizasyon kısıtlılığı olduğu belirlenmiştir. Ayrıca hastaların fonksiyonel düzeylerinin artroplasti öncesine göre daha iyi hale geldiği, buna bağlı olarak Fonksiyonel Değerlendirme puan ortancası ve Barthel İndeksi puan ortancasının istatistiksel olarak anlamlı düzeyde arttığı görülmüştür. Çalışma sonuçlarına göre hastalar artroplasti öncesine göre daha az olmakla birlikte ağrı ve fonksiyonel kısıtlama yaşamaktadırlar. Bu nedenle işlem sonrası akut dönemde hemşirelik bakımında semptom yönetimine önem verilmesini önermekteyiz.

Bu araştırma, kalp yetersizliği hastalarının beslenme davranışlarının belirlenmesi amacıyla metodolojik olarak yapıldı.Araştırmanın evrenini Eylül 2018-Şubat 2019 tarihleri arasında İstanbul Üniversitesi Kardiyoloji Enstitüsü, Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi ve Tokat Devlet Hastanesi kardiyoloji polikliniklerine başvuran 472 hasta oluşturdu. Veri toplama aracı olarak hasta tanılama formu ve araştırmacı tarafından literatür doğrultusunda beşli likert tipte hazırlanan 124 maddeden oluşan taslak ölçek kullanıldı. 124 maddeden oluşan taslak ölçek uzman görüşlerinin değerlendirilmesinden sonra dörtlü likert tipte 49 maddelik taslak ölçek şekli ile veriler toplandı.Verilerin analizinde KMO-Barlett testi, KGİ, AFA, Cronbach alfa ve pearson momentler çarpımı korelasyon analizi teknikleri kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre Kalp Yetersizliğinde Beslenme Davranışları Ölçeği (KYBDÖ) 4 alt boyut (sağlıklı alışkanlıklar, tuz kısıtlaması, şeker kısıtlaması, retansiyonu önleme) ve 19 maddeden oluşmuştur. Oluşan ölçeğin ''Sağlıklı Alışkanlıklar'' alt boyutu: madde 4, 5, 11, 12, 16; ''Tuz Kısıtlaması'' alt boyutu: madde 1, 3, 7, 9, 10, 15; ''Şeker Kısıtlaması'' alt boyutu: madde 6, 17, 19; ''Retansiyonu Önleme'' alt boyutu: madde 2, 8, 13, 14 ve 18'den oluşmaktadır.Toplam ölçek Cronbach alfa güvenirlik katsayısı 0,72'dir. Ölçeği oluşturan Madde 1, 2, 4, 5, 8, 11, 12, 13, 14, 16, 17 ve 18 olumlu, Madde 3, 6, 7, 9, 10, 15 ve 19 olumsuzdur. Olumsuz olan maddelerin ters kodlanması gerekmektedir. Olumlu maddeler artan sırada, olumsuz maddeler azalan sırada kodlanmalıdır. Ölçekten alınabilecek en düşük puan 19, en yüksek puan 76 olarak hesaplanmaktadır. Ölçekten alınan puanın ≤46 olması kalp yetersizliği hastalarının kılavuzların önerilerine göre beslenmediğini, puan ne kadar artarsa kalp yetersizliği hastalarının kılavuzların beslenme önerilerine o kadar çok dikkat ettiklerini ifade etmektedir. Anahtar Kelimeler:Kalp Yetersizliği, Beslenme, Kalp Hastalıkları, Ölçek Geliştirme, Beslenme Davranışları This study was conducted as a method of determining the nutrition behaviors of heart failure patients.The population of the study consisted of 472 patients who applied to cardiology outpatient clinics of Istanbul University Cardiology Institute, Tokat Gaziosmanpaşa University and Tokat State Hospital between September 2018 and February 2019. A patient diagnostic form and a draft scale consisting of 124 items prepared in five-point Likert type were used by the researcher. After the evaluation of the expert opinions of the draft scale consisting of 124 items, data were collected with a 49-item draft scale form of four-likert type.KMO-Barlett test, CGI, AFA, Cronbach alpha and pearson moment product correlation analysis were used to analyze the data. According to the results, the Nutritional Behavior Scale in Heart Failure Scale (QOLSS) consisted of 4 sub-dimensions (healthy habits, salt restriction, sugar restriction, retention prevention) and 19 items. '4 Healthy Habits' sub-dimension of the resulting scale: items 4, 5, 11, 12, 16; 10 Salt Restriction 3 madde sub-dimension: items 1, 3, 7, 9, 10, 15; ;, Sugar Restriction boyut 'sub-dimension: items 6, 17, 19; 8 oluş Retention Prevention, 8 sub-dimension consists of articles 2, 8, 13, 14 and 18. The Cronbach's alpha reliability coefficient for the total scale was 0.72. Item 1, 2, 4, 5, 8, 11, 12, 13, 14, 16, 17 and 18 constituting the scale are positive, Article 3, 6, 7, 9, 10, 15 and 19 are negative. Negative substances need to be coded in reverse. The positive items should be coded in ascending order, while the negative items should be coded in descending order. The lowest possible score is calculated as 19 and the highest score is 76. The score obtained from the scale is et46, indicating that heart failure patients are not nourished according to the guidelines of the guidelines, and the more the score increases, the more attention is paid to the nutritional recommendations of the guidelines. Key Words: Heart Failure, Nutrition, Heart Disease, Scale Development, Nutrition Behavior 128

Tanımlayıcı nitelikteki bu çalışma; hematopoetik kök hücre transplantasyonu (HKHT) uygulanan hastalarda taburculuk sonrası erken dönemde evde yaşanılan semptomların ve bu semptomları etkileyen değişkenlerin belirlenmesi, semptomların yönetimi konusunda hastaların kullandığı baş etme davranışlarının saptanması ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesi amacıyla yapıldı. Çalışmaya Ekim 2017-Kasım 2018 tarihleri arasında Anadolu Sağlık Merkezi Hastanesi'nde hematopoetik kök hücre transplantasyonu yapılıp taburcu olan, hematoloji polikliniğinde ayakta takibi devam 200 hasta dahil edildi. Çalışmanın verileri, araştırmacı tarafından oluşturulan Hasta Tanım ve Görüşme Formu, Memorial Semptom Değerlendirme Ölçeği ve Avrupa Kanser Araştırma ve Tedavi Organizasyonu Yaşam Kalitesi Ölçeği kullanılarak toplandı. Verilerin istatistiksel değerlendirilmesinde Mann Whitney U testi, Kolmogorov-Smirnov testi ve Kruskall-Wallis testi kullanıldı. Örnekleklemi; büyük bir çoğunluğu evli (%82) ve yaş ortalaması yaklaşık 51 olan, %39'u (n=78) bayan, %61'i (n=122) erkek hastalar oluşturdu. Araştırma kapsamına alınan hastaların HKHT ardından taburcu olduktan sonra en sık yaşadıkları üç semptomun; ağrı (%63), halsizlik (%48), iştahsızlık (%43) olduğu tespit edildi. Cinsiyet, klinik tanı, nakil türü, meslek, eğitim durumu, taburculuk sonrası tekrar hastaneye yatış durumu, aile tipi, destek veren kişi, gelir düzeyi, eşlik eden kronik hastalık varlığı ve yaşanan sorun sayısının yaşam kalitesi ile semptomlara etkisi incelediğinde; hastaların tedaviye ilişkin semptom deneyimi ve yaşam kalitesinin birçok alt boyutunda önemli değişken oldukları (p

Deneysel nitelikte olan bu çalışma hematopoetik kök hücre nakli yapılan hastalarda rahatlatıcı nefes egzersizlerinin ağrı, yorgunluk ve lökosit sayısı üzerinde etkisini incelemek amacıyla planlandı. Çalışma Ekim 2017-Ağustos 2018 tarihleri arasında Özel Anadolu Sağlık Merkezi Hastanesi Kemik İliği Nakil Ünitesi'inde tedavi olan ve dahil edilme kriterlerini sağlayan 67 gönüllü hasta ile gerçekleştirildi. Önceden hazırlanan randomizasyon listesi kullanılarak 30 hasta deney, 37 hasta kontrol grubuna alındı. Çalışmaya dahil edilen tüm hastalara çalışmanın amacı ve uygulama şekli açıklandı. Deney grubuna haftanın beş günü 20 dakika eğitmen eşliğinde rahatlatıcı nefes egzersizleri öğretildi ve uygulatıldı. Hasta Tanılama Formu, Visual Analog Skala (VAS), Kısa Ağrı Anketi ve Yorgunluk için Görsel Benzerlik Ölçeği (YİGBO) değerlendirme aracı olarak kullanıldı. Verilerin istatistiksel değerlendirilmesinde Student t, Mann Whitney U, Kruskal Wallis, Spearman Rho Korelasyon Analizi, Pearson Ki-Kare testi, Continuity (Yates) Düzeltmeli Ki-Kare testi, Fisher Tam ki Kare testi ve Shapiro Wilks testleri kullanıldı. Hastaların demografik özelliklerini incelediğimizde; çoğunluğunun erkek (%64,2), evli (%78) ve çocuk sahibi olduğu (%78), eğitim düzeyi ilköğretim ve altı (%49,2) olduğu görüldü. Çalışma grubunda yer alan hastaların yorgunluk ve enerji düzeyini kıyaslandığımızda, kontrol grubunda yer alan hastaların deney grubunda yer alan hastalara göre yorgunluk düzeyinin daha yüksek, enerji düzeyinin ise daha düşük olduğu tespit edildi.Sonuç olarak; rahatlatıcı nefes egzersizlerinin yorgunluğun yönetiminde etkili bir girişim olduğu, allojenik nakil olan hastaların taburculuk süresininin azaltılmasında etkili olduğu, ağrı ve bağışıklık sistemi üzerinde etkisinin olmadığı görüldü.Anahtar Kelimeler: Kök hücre nakli, nefes egzersizleri, yorgunluk This experimental study was designed to investigate the effects of relaxation breathing exercises on pain, fatigue and leukocyte in patients who had hematopoietic stem cell transplantation.The study was carried out with 67 volunteer patients who were treated at Private Anadolu Health Center Hospital Bone Marrow Transplantation Unit between October 2017 and August 2018. The experiment group of the study was consisted of 30; while 37 patients were included in the control group. The aim and the method of the study were explained to all patients and 20 minutes of breathing exercises were taught and practiced to the experimental group by. Patient Assessment Form, The Visual Analog Scale (VAS), Brief Pain Questionnaire, and the Visual Analog Scale for Fatigue were used as the evaluation tool. In the statistical evaluation of the data, Student's t, Mann Whitney U, Kruskal Wallis, Spearman Rho Correlation Analysis, Pearson's Chi-Square Test, Continuity (Yates) Corrected Chi-Square Test, Fisher's Full-Square Test, and Shapiro Wilks Test were used. Regarding the demographic characteristics of the patients in the study; the majority were male (64.2%), married (78%) and having children (78%), having education level at primary level and below (49.2%). Regarding the fatigue and energy levels of the patients in the experimental group compared to control groups, it was found that the patients in the control group had a higher fatigue level than the experimental group, whereas they had lower energy level. To conclude, it was observed that relaxing breathing exercises have positive effects on fatigue management and trough these exercises it is possible to shorten the discharge time of patients with allogeneic transplantation. On the other hand, there is no statically meaningful evidence that the relaxing breathing exercises have affect on the pain and immune system the patients.Key Words: Stem cell transplantation, breathing exercises, fatigue 97

Lisansüstü tezlerin elektronik ortamda toplanması, düzenlenmesi ve erişime açılması konusuna ilişkin yök'ün 18.06.2018 tarihli yönergesine istinaden artık bu tarihten sonra gizlilik şartı aranmayan bütün tezler erişime açılacaktır. Amaç: Diyarbakır yöresindeki kedilerin üst solunum sistemi problemlerinde Feline calicivirüs'ün rolünün ortaya konularak bölgede enfeksiyonun insidansının belirlenmesi, hasta kedilerin tedavilerinin yapılması ve hastalığın profilaksisine katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem:Çalışmanın materyalini Dicle Üniversitesi Veteriner Fakültesi Prof. Dr. Servet SEKİN Polikliniği'ne üst solunum sistemi problemi şikâyeti ile getirilen farklı ırk, yaş ve cinsiyetteki Feline calicivirüsenfeksiyonuna karşı aşılanmamış 20 hasta kedi ile herhangi bir sağlık problemi olmayan ve rutin muayene için getirilen 10 sağlıklı kedi oluşturdu. Hayvanların rutin klinik muayeneleri yapıldıktan sonra oral ve konjunktival swap örnekleri ile kan örnekleri alındı. Kan örneklerinin hematolojik ve biyokimyasal analizleri, swap örneklerinin ise etkenin tanısıiçin PCR analizleri yapıldı. Bulgular:Hasta kedilerin klinik muayenelerinde ağız lezyonları, hipersalivayon, burun akıntısı ile öksürük ve solunum güçlüğü tespit edildi. Kontrol grubu ile kıyaslandığında istatistiksel olarak hasta kedilerin solunum frekansının önemli düzeyde düşük olduğu kaydedildi (p

Bu araştırma, hemodiyaliz tedavisi alan hastaların arteriyovenöz fistüllerinin (AVF) değerlendirilmesi amacıyla metodolojik, kesitsel ve tanımlayıcı olarak yapıldı. Araştırmacı tarafından geliştirilen üçlü̈ likert tipteki AVF Değerlendirme Ölçeği (AVF-DÖ), 18 maddeden ve üç alt boyuttan oluşmaktadır. Ölçeğin Cronbach alfa güvenirlik katsayısı `AVF Kan Akımı` alt boyutu için 0,72, `Stenoz ve İskemi` alt boyutu için 0,71 ve `İğne Giriş Yeri` alt boyutu için 0,83 olarak elde edildi. Toplam ölçek Cronbach alfa güvenirlik katsayısı 0,82'dir. Araştırmaya kronik hemodiyaliz tedavisi alan 384 hasta dahil dildi. Olguların yaş ortalaması 61,52±14,33 yıl olup %58,9'unu erkek hastalar oluşturdu. AVF-DÖ ile AVF'lerin geç dönem komplikasyonlarının değerlendirildiği çalışmada AVF giriş yeri problemlerinin, stenoz ve iskemik komplikasyonlarının ve gelişme risklerinin olduğu saptandı. Bu komplikasyonlara etki eden faktörler yaş, cinsiyet, hemodiyaliz tedavi yılı ve oluşturulan AVF sayısıdır. Saptanan komplikasyonların hemodiyaliz makinesi pompa hızını ve hemodiyaliz yeterliliğini olumsuz yönde etkilediği bulundu. Diyabet, hipertansiyon, AVF'ün bulunduğu kol, interdiyalitik sıvı volümü, ultrafiltrasyon (UF) miktarı, diyaliz öncesi ve sonrası kan basınçlarının AVF komplikasyon gelişme riskini etkilemediği bulundu. Çalışma sonucunda, değerlendirilen AVF'lerde komplikasyon gelişme riskinin olduğu ve AVF değerlendirme puanının artıkça diyaliz yeterliliğinin azaldığı saptandı. Bu sonuç AVF komplikasyon gelişme riskinin en aza indirilmesi için düzenli takip ve değerlendirme yapılması gerekliliğinin önemini ortaya çıkartmıştır This study was performed as a methodological, cross-sectional and descriptive study to evaluate arteriovenous fistulas (AVF) of patients undergoing continuous chronic hemodialysis treatment. The 3-point Likert-type scale AVF Assessment Scale (AVF-AS) developed by the researcher and consists of 18 items and 3 subscales. The Cronbach's alpha reliability coefficient was calculated as 0.72 for the subscale of `AVF Adequacy`, 0.71 for `Stenosis and Ischemia` and 0.83 for the subscale of `Needle Entry Site`. Cronbach's alpha reliability coefficient of the total scale was 0.82. The study was included 384 patients undergoing continuous chronic hemodialysis treatment. The mean age of the patients was 61.52±14.33 years and 58.9% were male patients. In the study, the late complications of AVFs were evaluated with AVF-AS and AVF entry site problems, stenosis and ischemic complications were detected. The factors that influence these complications were were age, gender, year of hemodialysis treatment and the number of AVF. It was found that the complications affected the hemodialysis machine pump speed and hemodialysis adequacy negatively. Diabetes, hypertension, AVF arm, interdialitic fluid intake, ultrafiltration (UF) volume, pre-dialysis and post-dialysis blood pressure did not affect the risk of developing AVF complications. As a result of the study, it was determined that there was a risk of complications in the evaluated AVFs and the dialysis adequacy decreased as the AVF evaluation score increased. This result revealed the importance of regular monitoring and evaluation to reduce the risk of AVF complications. 97

Bu araştırma yatağa bağımlı bireylere bakım veren hemşirelerin inkontinansalakalı dermatit(İAD) ve basınç yaralanması ayrımına dair farkındalıklarınınincelenmesi amacı ile tanımlayıcı olarak tasarlandı.Araştırmacı tarafından literatüre dayalı olarak hazırlanan veri toplama formuMart 2019- Mayıs 2019 tarihlerinde, 235 yoğun bakım hemşiresine, iki devlet hastanesive üç eğitim araştırma hastanesinde olmak üzere uygulandı. Veri toplama formuuygulanmadan önce İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Etik Kurul'undanizin alındı. Verilerin analizinde NCSS (Number Cruncher Statistical System) 2007,Kolmogorov-Smirnov, Shapiro-Wilk, Mann Whitney U, Kruskal Wallis, Bonferroni-Dunn, Pearson Ki-Kare testleri kullanıldı.Araştırmaya katılan hemşirelerin demografik özellikleri, İAD ve basınçyaralanması bilgi düzeyleri değerlendirildi. Hemşirelerin %74,9'u lisans mezunu,%49,4'ü ise 1-5 yıl arası yoğun bakım deneyimlidir. Hemşirelerin İAD bilgi düzeyipuanı ortalama 43.19±27.47, basınç yaralanması bilgi düzeyi puanı ise ortalama79.26±22.00'dir. Hemşireler, İAD ile ilgili sorularda yüzde oranları sırasıyla %68,1 ve%77,9 olmak üzere en çok İAD patofizyolojisine ve İAD önlenmesine dair yanlışcevap vermişlerdir. Basınç yaralanması ile ilgili sorularda ise doğru yanıtlama oranıyüksektir.Hemşirelerin İAD bilgi düzeylerinin basınç yaralanması bilgi düzeylerindenoldukça düşük olduğu saptanmış ve İAD ile ilgili eğitimlerin arttırılması ve bilimselçalışmaların yapılması önerilmiştir.Anahtar Kelimeler: İnkontinans Alakalı Dermatit, Basınç Yaralanması, Yoğun Bakım,Hemşirelik, Bilgi Düzeyi Patients Regarding The Distinction Between Incontinence Associated Dermatitis andPressure Injury. İstanbul University-Cerrahpasa, Institute of Graduate Studies,Department of Internal Diseases NursingMaster Thesis. Istanbul.This research was designed as a descriptive study to investigate the awareness ofnurses who care about bed-ridden patients about the separation of incontinenceassociated dermatitis(IAD) and pressure injury(PI).The data collection form, which was prepared pressure injury the researcherbased on the literature, was applied between March 2019 and May 2019 with 235intensive care nurses. Number Cruncher Statistical System 2007, Kolmogorov-Smirnov,Shapiro-Wilk, Mann Whitney U, Kruskal Wallis, Bonferroni-Dunn, Pearson and ChiSquare test have been used for evaluate the data.Demographic characteristics of the nurses and knowledge of IAD and PI wereevaluated. 74.9% of nurses have licence graduated degree and 49.4% have experiencedintensive care unit between 1-5 years. The score of İAD knowledge level of is 43.19 ±27.47, while the score of PI knowledge level is 78.26 ± 22.00. The nurses often gave thewrong answers about the pathophysiology of IAD and the prevention of IAD. PIquestions mostly answered correctly.The knowledge level of İAD of the nurses was significantly lower than theknowledge level of PI. It was suggested to plan the education about IAD and to conductscientific research.Key Words: Incontinence Associated Dermatitis, Pressure Injury, Intensive Care Unit,Nursing, Level of knowledge 105

Radyodermatit, hastaların beden imajını ve yaşam kalitesi olumsuz etkileyen önemli sorunlardan biridir. Ülkemizde onkoloji hemşirelerinin radyodermatit ile ilgili bilgi düzeyini ve uygulamalarını değerlendiren bir çalışmaya ulaşılmamıştır. Bu nedenle, bu çalışma onkoloji alanında çalışan hemşirelerin radyodermatit konusunda bilgi düzeyini değerlendirmek amacıyla gerçekleştirildi. Tanımlayıcı nitelikte olan bu çalışma, Temmuz-Ağustos 2018 tarihleri arasında, Onkoloji Hemşireliği Derneği'ne üye olan 845 hemşireye on-line katılım daveti gönderilerek, 120 onkoloji hemşiresinin katılımı ile online gerçekleştirildi. Veri toplama aracı olarak, literatür doğrultusunda araştırmacı tarafından hazırlanan, katılımcıların tanımlayıcı özelliklerini ve radyodermatit konusunda bilgi düzeyini ve uygulamalarını inceleyen, 23 sorudan oluşan tanılama formu kullanıldı. Verilerin istatiksel değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler, Mann Whitney U, Kruskal Wallis ve Spearman korelasyon analizi kullanıldı. Anlamlılık düzeyi p

Angiopoietin benzeri protein-4 (ANGPTL-4) yara iyileşmesi, lipid ve glukoz metabolizmasında önemli rol oynayan bir angiopoietin benzeri proteindir. Follistatin benzeri 1 (FSTL1) protein ise angiogenez ve inflamasyonda etkileri olan bir kardiyokindir. Bu çalışmanın amacı diyabetik ayak tanısı ile takip edilen Tip 2 diyabetik hastalarda ANGPTL-4 ve FSTL1 düzeyleri ile ANGPTL-4 genindeki rs4076317 ve rs1044250 tek nükleotid polimorfizmlerinin (TNP) ilişkisini değerlendirmektir. Bu çalışmaya diyabetik ayak tanısı ile izlenen 60 Tip 2 diabetes mellituslu hasta (Grup 1), diyabetik ayak sorunu olmayan 70 Tip 2 diabetes mellituslu hasta (Grup 2) ve 53 sağlıklı birey kontrol grubu (Grup 3) olarak alındı. TNP analizi Sanger yöntemi kullanılarak yapıldı. ANGPTL-4 ortalaması grup 1'de 12.32 ± 5.58 ng/mL, grup 2'de 9.49 ± 2.88 ng/mL, grup 3'te 8.33 ± 3.15 ng/mL idi ve aralarındaki fark anlamlıydı (p < 0.001). ANGPTL-4 ortalamaları proliferatif retinopatisi, periferik duyusal nöropatisi, nefropatisi, hipertansiyonu, koroner arter hastalığı ve periferik arter hastalığı olan diyabetik hastalarda olmayanlara göre anlamlı olarak daha yüksekti. Gruplar arasında her iki TNP genotiplerinin dağılımı açısından bir fark yoktu. Diyabetik hastalarda rs1044250 CT genotipi olanlarda hipertansiyon sıklığı CC/TT olanlara göre anlamlı olarak daha yüksekti (p < 0.001). FSTL1 seviyesi grup 1'de 972.22 (799.83-1695.45) pg/mL, grup 2 ve 3'te 843.54 (680.02-1099.67) pg/mL idi ve aradaki fark anlamlıydı (p = 0.003). ANGPTL-4 genindeki rs1044250 ve rs4076317 TNP'lerin diyabetik ayak için moleküler bir risk oluşturmadıkları saptandı. Bu çalışmada ANGPTL-4 seviyelerinin diyabetik hastalarda komplikasyonları göstermede bir biyobelirteç olarak kullanılabileceği gösterildi. Angiopoietin-like protein-4 (ANGPTL-4) is an angiopoietin-like protein that plays an important role in wound healing, lipid and glucose metabolism. Follistatin-like 1 (FSTL1) is a cardiokin with effects on angiogenesis and inflammation. The aim of this study was to evaluate the relationship between ANGPTL-4 and FSTL1 levels and rs4076317 and rs1044250 single nucleotide polymorphisms (SNP) in the ANGPTL-4 gene in Type 2 diabetic patients with diabetic foot. Sixty patients with type 2 diabetes mellitus with diabetic foot (Group 1), 70 patients with type 2 diabetes mellitus without diabetic foot (Group 2) and 53 healthy subjects (Group 3) were included in this study. SNP analysis was performed using Sanger method. The mean ANGPTL-4 was 12.32 ± 5.58 ng/mL in group 1, 9.49 ± 2.88 ng/mL in group 2, 8.33 ± 3.15 ng/mL in group 3, and the difference was significant (p

Bu araştırma yaşlıların yaşlılık algısı ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla planlandı. Tanımlayıcı-ilişki arayıcı tasarımda olan araştırma İstanbul Üniversitesi- Cerrahpaşa Cerrahpaşa Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Geriatri Bilim Dalı polikliniğinde Eylül 2017- Mart 2018 tarihleri arasında araştırmaya katılma kriterlerine uyan ve katılmayı kabul eden 125 yaşlı birey ile gerçekleştirildi. Yaşlılardan yazılı onam alınarak veri toplandı. Yaşlıların yaşlılık algısını belirlemek amacıyla dünya Sağlık Örgütü Avrupa Yaşlanma Tutumu Anketi Türkçe Sürümü (AYTA-TR), Günlük Yaşam Aktivitesi (GYA) seviyesini belirlemek amacıyla Modifiye Barthel İndeksi (MBI), Enstürmental Günlük Yaşam Aktivitesi (EGYA) seviyesini belirlemek amacıyla da Lawton Broody Enstrümental Günlük Yaşam Aktivitesi Skalası, tanımlayıcı özelliklerini belirlemek amacıyla araştırmacı tarafından literatür taranarak oluşturulan Yaşlıya İlişkin Veri Toplama Formu kullanıldı. Verilerin analizinde SPSS (Statistical Package for Social Sciences) for Windows 22.0, sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, Kolmogorov- Smirnov testi, t-testi, tek yönlü (one way) Anova testi, post-hoc analizi olarak Scheffe testi ve Pearson korelasyon analizi kullanıldı. Araştırma sonucunda yaşlının eğitim durumunun, gelir durumunun, yaşadığı bölgenin, kaç kişiyle yaşadığının, dinsel organizasyonlara gönüllü katılım durumunun, sağlık durumunu nasıl değerlendirdiğinin, cinsel yaşam aktifliğinin, sürekli ilaç kullanma durumunun, son iki haftada ilgi azalması yaşamasının ve kendini üzgün hissetmesinin, tarama testi yaptırmasının, tarama testlerinden kolonoskopi ve görme testlerini yaptırmasının, günlük yaşam aktivitesi ve enstrümental günlük yaşam aktivitesi seviyesinin yaşlılık algısını etkilediği bulundu (p

Bu çalışmada farklı klinik bulguları bulunan, hipertiroidizm tanısı konulan kedilerde alerjen spesifik in vitro IgE seviyelerinin tespiti ile endokrin bozukluğa ilişkin korelasyonun belirlenmesi amaçlanmıştır. Tezin içeriğini Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Veteriner Fakültesi, İç Hastalıkları Ana Bilim Dalına hipertiroidizm ile uyumlu dermatolojik, gastrointestinal, kardiyovasküler bulgular ile getirilen değişik yaş, her iki cinsiyetten kediler oluşturdu. Yapılan teşhis çalışmalarında göre I. grupta (n=9) hipertiroidizmi bulunan kediler, II. grupta (n=14) ise sağlıklı kediler yer aldı. Olgularda ilişkin hastalığa yönelik diğer hastalıkların ekarte edilmesi amacıyla V-check (Vcheck V200, Bionote, Kore: ELK Diagnostic, Türkiye) cihazı ile total T4 (TT4) seviyeleri ölçüldü. Her iki gruptaki kedilerde Vena cephalica antebrachii’den antikoagulantsız serum tüplerine 0.2’şer ml kan örneği alınarak santrifüj işlemi uygulandıktan sonra in vitro yöntem ile 20 farklı alerjene spesifik Ig E düzeyleri Polycheck alerji testi (Biocheck, Almanya: Atateknik/RDA Grup, Türkiye) ile belirlendi. In vitro test sonuçları baz alındığında D. farinae (P=0.000), D. pteronyssinus (P=0.000), Malassezia (P=0.000), Lepidoglyphus (P=0.013), Aspergillus-Penicillium (P=0.019), Ragweed (Ambrosia) (P=0.000), kayın/kızılağaç/fındık/poleni (P=0.009), çınar/söğüt/kavak poleni (P=0.000), Parietaria (Wall pellitory) (P=0.000), çavdar poleni (P=0.002), ot karışımı (P=0.003), ısırgan otu (P=0.000), beyaz kaz ayağı (P=0.000), sinirli ot (P=0,001), adi pelin (P=0,000), kuzu kulağı (P=0,000), Acarus siro (P=0,000), Tyrophagus (P=0,000), pire (P=0,000) spesifik IgE konsantrasyonları açısından hipertiroidili kediler ve sağlıklı kedilerin P değerleri arasında istatistiksel olarak belirgin farklılıklar tespit edildi. Bu çalışmada kontrol grubuna (n=14) dahil edilen kedilerin bazılarında çeşitli alerjenlere karşı IgE yanıt geliştiği, ancak bu durumun hipertiroidili kediler ile karşılaştırıldığında daha düşük miktarlarda olduğu görüldü. Sonuç olarak hipertiroidili kedilerde farklı alerjenlerin hastalık aktivitesi ile ilişkide olabileceği yapılan çalışma kapsamında serum total T4 seviyeleri ve alerji test sonuçları baz alınarak söylenebilir. KABUL VE ONAY SAYFASI i TEŞEKKÜR ii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ vii RESİMLER DİZİNİ ix ŞEKİLLER DİZİNİ xiv TABLOLAR DİZİNİ xvi ÖZET…. xviii ABSTRACT xix 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 5 2.1. Tiroid Bezlerinin Histolojik Yapısı 5 2.2. Tiroid Bezlerinin Anatomisi 6 2.3. Tiroid Bezi Fizyolojisi: Tiroid Hormon Sentezi Ve Sekresyonu 8 2.4. Kedilerde Hipertroidizm 10 2.4.1. Tanımlama 10 2.4.2. Kedi Hipertiroidizminin Etiyolojisi 11 2.4.2.1. Genetik yapının hipertiroidizm üzerine etkisi 11 2.4.2.2. Soya izoflovanlarının hipertiroidizm üzerine etkisi 11 2.4.2.3. Diyetin iyot içeriğinin hipertiroidizm üzerine etkisi 13 2.4.2.4. Diyetin selenyum içeriğinin hipertiroidizm üzerine etkisi 13 2.4.2.5. Bisfenol a (BPA) maddesinin hipertiroidizm üzerine etkisi 13 2.4.2.6. Polibromlu difenil eter (PBDE) maddesinin hipertiroidizm üzerine etkisi 14 2.4.2.7. Çevresel pestisitler ve herbisitlerin hipertiroidizm üzerine etkisi 15 2.5. Kedi Hipertiroidizminin Diğer Sistemler İle Etkileşimi 16 2.6. Kedi Hipertiroidizminin Klinik Bulguları 17 2.7. Kedi Hipertiroidizminin Teşhisi 18 2.7.1. Serum Total T4 (TT4) Seviyelerinin Ölçümü 19 2.7.2. Serum Serbest T4 (fT4) Seviyelerinin Ölçümü 20 2.7.3. Serum Total T3 (TT3) Seviyelerinin Ölçümü 21 2.7.4. T3 Supresyon Testi 21 2.7.5. TRH (Tirotropin Salgılayıcı Hormon) Stimülasyon Testi 21 2.8. Kedi Hipertiroidizminde Görüntüleme Yöntemleri 22 2.8.1. Radyografi 22 2.8.2. Bilgisayarlı Tomografi 23 2.8.3. Ultrasonografi 24 2.8.4. Sintigrafi 25 2.9. Kedi Hipertiroidizminin Tedavisi 30 2.9.1. Antitiroidal İlaçlar 30 2.9.2. Cerrahi Tiroidektomi 32 2.9.3. Radyoaktif İyot Tedavisi 33 2.9.4. Besinsel Yönetim 38 3. GEREÇ VE YÖNTEM 42 3.1. Gereç 42 3.2. Yöntem 42 3.2.1. Klinik Muayene ve Ek Tetkikler 42 3.2.2. Total T4 ve Serbest T4 Hormonlarının Ölçümü 44 3.2.2.1. Kan Örneklerinin Alımı ve Hazırlanması 44 3.2.2.2. V-check V200 cihazı ile serum total T4 seviyelerinin ölçülmesi 44 3.2.2.2.1. Kullanım amacı……. 44 3.2.2.2.2. Test prensibi……. 44 3.2.2.2.3. Sağlanan materyaller 45 3.2.2.2.4. Depolama ve stabilite 45 3.2.2.2.5. Önlemler…………. 45 3.2.2.2.6. Numune alma ve hazırlama 46 3.2.2.2.7. Test prosedürü…. 46 3.2.2.2.7.1. İnkübe et ve oku…… 46 3.2.2.2.7.2. Hemen oku……….. 49 3.2.2.2.8. Sonuçların yorumlanması 53 3.2.3. In Vitro Ige Analizi 53 3.2.3.1. Test prensibi…… 53 3.2.3.2. Polycheck test içeriği 54 3.2.3.3. Polycheck alerji testinin uygulanması 55 3.2.3.4. Testin aşamaları.. 56 3.2.3.5. Sonuçların yorumlanması 64 3.2.4. İstatistiksel analizler 65 4. BULGULAR 67 4.1. Alerjen Spesifik Analiz Sonuçları 68 4.2. Test Grubu 70 4.2.1. Olgu 1’e Ait Demografik ve Laboratuvar Bulgular 70 4.2.2. Olgu 2’ye Ait Demografik ve Laboratuvar Bulgular 71 4.2.3. Olgu 3’e Ait Demografik ve Laboratuvar Bulgular 72 4.2.4. Olgu 4’e Ait Demografik ve Laboratuvar Bulgular 74 4.1.5. Olgu 5’e Ait Demografik ve Laboratuvar Bulgular 75 4.1.6. Olgu 6’ya Ait Demografik ve Laboratuvar Bulgular 77 4.1.7. Olgu 7’ye Ait Demografik ve Laboratuvar Bulgular 78 4.1.8. Olgu 8’e Ait Demografik ve Laboratuvar Bulgular 81 4.1.9. Olgu 9’a Ait Demografik ve Laboratuvar Bulgular 82 4.3. Kontrol Grubu 84 4.3.1. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 1 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular…….. 84 4.3.2. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 2 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 85 4.3.3. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 3 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 87 4.3.4. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 4 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 88 4.3.5. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 5 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 90 4.3.6. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 6 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 91 4.3.7. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 7 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 93 4.3.8. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 8 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 94 4.3.9. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 9 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 96 4.3.10. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 10 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 97 4.3.11. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 11 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……… 99 4.3.12. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 12 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 100 4.3.13. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 13 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular……. 102 4.3.14. Kontrol Grubuna Dahil Edilen 14 Numaralı Kedide Demografik ve Laboratuvar Bulgular…….. 103 5. TARTIŞMA 105 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 113 KAYNAKLAR 114 ÖZGEÇMİŞ 130