Hanser, W.E., Vingerhoets, Ad, Mark, Ruth, Kop, Willem, van Hooren, S.A.H., Hoondert, Martin, Giner-Sorolla, Roger, Kreutz, G., and Medical and Clinical Psychology
Music and emotions are inextricably linked to one another. Music's ability to evoke emotion in listeners, is one of the reasons why people turn to music to improve their mood or express what they are feeling. Even though music is able to console, little systematic research has considered how music can offer consolation. This dissertation investigates music's consoling properties and considers related behavior, such as crying over music. Our research shows that listening to music is one of the foremost ways for people to console themselves, even more so than looking for support from others, eating, or crying. Moreover, it is a very private and intimate activity that mostly occurs when alone after the experience of a personal loss, such as the loss of a loved one or feeling misunderstood. Songs of consolation elicit feelings of being moved, sadness, and nostalgia, but also give rise to feeling strengthened, and relaxed. According to listeners it is the music itself (e.g., the melody), the lyrics (in case of pop music), and the memories that music evokes, which brings solace. It provides listeners with a sense of connection in which music can function as an understanding friend. In follow-up research, we investigated a possible association between emotional eating and several ways of regulating one's mood through music listening, including consolation, and discharge. We found an association between emotional eating and discharge, but not between emotional eating and consolation. Discharge is the venting of one's emotions, for instance, by listening to very loud music. Discharge appears to be the opposite of consolation. Crying over music is a common behavior. It mostly occurs when alone, and crying episodes tend to be short with mostly moist eyes and some sobbing. Listeners experience feelings of being moved, sadness, nostalgia and powerless when crying over music. They attribute their tears to sad memories evoked by music, nostalgia, the music itself, and the lyrics. Women cry more often and more intense than men, but the typical gender differences that are reported in the general crying literature, appear to be smaller when crying over music. Normally, these smaller differences are reported in case of severe distress or profound joy (e.g., a wedding, birth, or loss of a loved one). Lastly, we compared the linguistic and musical characteristics of often-used Dutch and English sung funeral music to popular hit music by the same artists. Funeral music sounds sadder, is less energetic, and more acoustic than popular music. Funeral music is also more often in a major key. This suggests a mixture between positive and negative feelings that also found in consolation through music and crying over music. We also find this mixed affect in the lyrics, which has more positive than negative words, and most of these negative words express sadness. We further found interesting differences in the use of second-person pronouns, and verbs in the future tense; second-person pronouns, and future tense verbs were more common in funeral songs. These pronouns express a personal connection with somebody else, while the future-focused words give this connection some permanence. A clear example is: "I will always love you." The acoustic character of the music allows one to focus and emphasize the lyrics. The emotions listeners experience when experiencing consolation or when crying over music have recently been linked to prosocial behavior and processes underlying social connections. Our findings can prove useful in the field of mood-regulation through music, and the general understanding of consolation. _ Muziek en emoties zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het gegeven dat het luisteren naar muziek emoties oproept bij luisteraars, is een reden waarom mensen zich vaak tot muziek wenden om hun stemming te verbeteren of om uiting te geven aan wat zij voelen. Hoewel het luisteren naar muziek kan troosten, is er nog weinig systematisch onderzoek gedaan naar hoe muziek troost biedt. Deze dissertatie onderzoekt de troostende eigenschappen van muziek en gedrag dat daarmee samenhangt, waaronder huilen met muziek. Uit ons onderzoek blijkt dat muziek luisteren een van de belangrijkste manieren is om je getroost te voelen, meer nog dan bijvoorbeeld steun zoeken bij anderen, eten of in tranen uitbarsten. Het is bovendien een zeer persoonlijke, intieme aangelegenheid, die plaatsvindt wanneer men alleen is en volgt op het ervaren van persoonlijk verlies, bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare of je onbegrepen te voelen. Troostliederen wekken gevoelens op van ontroering, verdriet en nostalgie, maar geven ook een gevoel van kracht en ontspanning. Luisteraars schrijven het troostende vermogen van muziek toe aan de muziek zelf (bijv. de melodie), de teksten (bij popmuziek) en de herinneringen die de muziek oproept. Het zorgt voor gevoelens van verbinding, waarbij muziek kan dienen als een begripvolle vriend. In vervolgonderzoek keken we naar een mogelijke samenhang tussen emotioneel eten en diverse manieren van stemmingsregulatie door middel van het luisteren naar muziek, waaronder troost en ontlading. We vonden geen samenhang tussen emotioneel eten en troost, maar wel tussen emotioneel eten en ontlading. Ontlading is het ventileren van emoties door bijvoorbeeld naar harde muziek te luisteren en lijkt tegenovergesteld te zijn aan troost. Huilen met muziek komt veel voor, gebeurt meestal wanneer men alleen is, is doorgaans kort van duur en gaat gepaard met vochtige ogen en wat snikken. Luisteraars ervaren vooral ontroering, verdriet, nostalgie en machteloosheid en schrijven hun tranen toe aan droevige herinneringen, de muziek zelf, nostalgie en de teksten. Vrouwen huilen vaker en intenser bij muziek dan mannen, maar de sekseverschillen die doorgaans gerapporteerd worden in regulier huilonderzoek zijn kleiner wanneer muziek in het spel is. Die kleinere verschillen ziet men normaliter bij zeer emotionele situaties van blijdschap of verdriet (bruiloft, geboorte, overlijden). Tot slot vergeleken we de tekstuele en muzikale eigenschappen van veelgebruikte Nederlands- en Engelstalige begrafenismuziek met populaire hits van dezelfde artiesten. Begrafenismuziek klinkt droeviger, is minder energiek en vaker akoestisch dan populaire muziek. Bovendien is begrafenismuziek vaker in majeur. Er is dus sprake van een mix van positieve en negatieve gevoelens die we eerder vonden bij muziek als troost en huilen met muziek, en ook terugzien in de teksten. De emotionele toon van de teksten is namelijk veelal positief, met minder negatieve woorden dan positieve. Het merendeel van die negatieve woorden drukt verdriet uit. Interessante verschillen zitten er in het gebruik van tweede persoons voornaamwoorden (je, jij, jouw) en toekomstgerichte werkwoorden. Die vonden we namelijk meer bij begrafenismuziek. Deze voornaamwoorden drukken een verbinding met iemand anders uit, terwijl de toekomstgerichte woorden deze relatie iets blijvends geven. Denk bijvoorbeeld aan "I will always love you." Het akoestische karakter van de muziek zorgt ervoor dat de nadruk op deze teksten kan worden gelegd. De emoties die luisteraars ervaren wanneer ze huilen met muziek of wanneer ze getroost worden, zijn recent in verband gebracht met prosociaal gedrag en sociale verbindingsprocessen. Onze bevindingen kunnen nuttig zijn op het gebied van stemmingsregulatie via muziek en het algemene begrip van troost.