Search

Background: breast cancer is the most common cancer in women worldwide with an estimated 2.3 million breast cancer cases diagnosed annually. The outcome of breast cancer management varies widely across the globe which could be due to a multitude of factors. Hence, a blanket approach in standardisation of care across the world is neither practical nor feasible. Aim: to assess the extent and type of variability in breast cancer management across the globe and to do a gap analysis of patient care pathway. Method: an online questionnaire survey and virtual consensus meeting was carried out amongst 31 experts from 25 countries in the field of breast cancer surgical management. The questionnaire was designed to understand the variability in diagnosis and treatment of breast cancer, and potential factors contributing to this heterogeneity. Result: the questionnaire survey shows a wide variation in breast surgical training, diagnosis and treatment pathways for breast cancer patients. There are several factors such as socioeconomic status, patient culture and preferences, lack of national screening programmes and training, and paucity of resources, which are barriers to the consistent delivery of high-quality care in different parts of the world. Conclusion: on-line survey platforms distributed to global experts in breast cancer care can assess gaps in the diagnosis and treatment of breast cancer patients. This survey confirms the need for an in-depth gap analysis of patient care pathways and treatments to enable the development of personalised plans and policies to standardise high quality care.

Objective: This study aimed to present the data of patients with prostate cancer (PCa) whose detailed information was stored in the Urologic Cancer Database-Prostate, Urooncology Association, Turkey with the title of ``Turkey Prostate Cancer Map 2021.{''} Materials and Methods: Patient data between 1995 and 2020 were retrospectively scanned. The age of the patients, their distribution according to age groups, symptoms during diagnosis, examination findings {[}digital rectal examination (DRE)], prostate-specific antigen (PSA) values, biopsy methods in the diagnosis, metastatic disease rates, treatment methods, and progression rates at follow-up were examined. These results were compared with the results of the previous report, namely ``Prostate Cancer Incidence (Incidence) in Turkey,{''} by the Urooncology Association in Turkey in 2009. Results: This study analyzed the data of 5040 patients from 19 different centers. The mean patient age was 63.6 (37-97) years. The age distribution examination revealed that most patients (49.8\%) were aged 60-69 years. Of the patients, 51.8\% were symptomatic at the time of diagnosis. The presence of symptoms was determined in 88.6\% in 2009 data. The ORE of patients revealed that 25\% of patients had malignancy findings. The PSA distribution examination revealed a >10 ng/mL PSA value in 37.5\% of patients. With the increasing use of magnetic imaging resonance (MRI) in PCa diagnosis over the years, increased MR-fusion biopsy rates have been observed. Considering the biopsy data, 91\% of patients were diagnosed with a classical transrectal ultrasound-guided biopsy, whereas 9\% were diagnosed with MR-Fusion biopsy. Fusion biopsies revealed that 23\% of patients with Prostate Imaging-Reporting and Data System (PI-RADS) 4 lesion and 57\% with PI-RADS 5 lesion were diagnosed with cancer. Of the patients, 8.9\% of patients had metastases during the initial diagnosis. This rate was 17\% in 2009 data. The treatment methods examination after the diagnosis revealed that 73.9\% of patients had undergone radical prostatectomy. This rate was 51.8\% in 2009. Robotic and laparoscopic approaches, which are among the surgical modalities, have increased over the years. However, the most frequently applied modality in our country was open radical prostatectomy with 62.6\%. Considering the follow-up data after treatment, 8.9\% of patients had progression, of which 62.6\% was biochemical, 30.2\% was radiological, and 6.9\% was a clinical progression. Conclusion: Technological advancements for PCa diagnosis (MRI and MR-guided biopsies) are becoming a routine part of daily practice compared to the results of the ``Prostate Cancer Incidence in Turkey{''} project in 2009. The comparative study results revealed that the rate of symptomatic and metastatic disease decreases at the time of diagnosis, and laparoscopic and robotic surgery methods are used at increasing rates for localized disease.

Tez projesinin amacı Wwox ifade etmeyen TNBC hücre hattında (MDA-MB-231) gelişen cisplatin direncinin miR-182 regülasyonuna bağlı olup olmadığını açıklığa kavuşturmaktır. Bu amaçla bir onkomiR olduğu bilinen miR-182'nin CRISPR yöntemi ile knockout ya da alternatif bir yöntem olarak düşündüğümüz miRNA inhibitörleri ile knockdown edilmesiyle cisplatinin etkisinin araştırılması hedeflenmiştir. miRNA knockout deneylerinde sıklıkla kullanılmayan fakat günümüzde gen tedavisi çalışmalarında sıklıkla kullanılan CRISPR knockout için miR-182 gen bölgesine spesifik rehberRNA'lar (gRNA) tasarlandı. Agoroz jelde knockout oluşumunu doğrulayacak bir indel (insersiyon/delesyon) gözlemlenmedi. Amacımızı gerçekleştirmek için alternatif bir yöntem olarak belirlediğimiz anti-miR (mikroRNA inhibitörü) kullanılarak knockdown yapılması kararlaştırıldı. Anti-miR182 inhbitörü MDA-MB-231 hücrelerine lipofektamin RNAimax ile transfekte edildi. cDNA sentezi ile Gerçek Zamanlı PZR yapılarak miR-182 geninin knockdown edildiği gösterildi. Anneksin V ile apoptoz testi gerçekleştirildi. Anti-miR182 ve cisplatin uygulanan hücrelerin hücrelerin %20,02'sinin apoptozda olduğunu %20,10'unun ise geç apoptozda olduğunu saptadık. Anti-miR182 ve cisplatin uygulanmayan hücrelerin %11,71'i apoptozda, %18,37'sinin geç apoptozda olduğunu saptadık. Ardından flow sitometri ile hücre döngüsü analizi çalışmaları yapıldı. miR-182 inhibitörü ve cisplatin uygulanan hücrelerde cisplatin ve anti-miR182 uygulanmayan MDA-MB-231 hücrelerine göre G2 fazında %12,23 oranında daha fazla artış saptandı. Sonuçlar, Wwox ifade etmeyen TNBC hücrelerindeki cisplatin direnci ve miR-182 arasındaki bu olası ilişkinin meme kanseri tedavisinde cisplatin direnci için yeni bir gen tedavisi stratejisinin geliştirilmesinde kullanabileceğini önermektedir. The aim of the thesis project is to clarify whether cisplatin resistance developed in the TNBC cell line (MDA-MB-231) that does not express Wwox is due to miR-182 regulation. For this purpose, it was aimed to investigate the effect of cisplatin by knocking out miR-182, which is known to be an oncomiR, with the CRISPR method or knockdown with miRNA inhibitors, which we consider as an alternative method. For CRISPR knockout, which is not frequently used in miRNA knockout experiments but is frequently used in gene therapy studies today, guideRNAs specific to the miR-182 gene region were designed. No indel (insertion/deletion) was observed in the agarose gel, which would confirm knockout formation. In order to realize our aim, it was decided to knockdown using anti-miR (microRNA inhibitor), which we determined as an alternative method. Anti-miR182 inhibitor were transfected to MDA-MB-231 cells with lipofectamine RNAimax. It was shown that the miR-182 gene was knocked down by performing Real Time PCR with the cDNA synthesis. Apoptosis assay was performed by Annexin V. Analyzing the cells that were treated with anti-miR182 and cisplatin. Based on the data, 20.02% of the cells were in apoptosis and 20.10% were in late apoptosis. Analyzing the cells that were not treated with anti-miR182 and cisplatin. The data showed that 11.71% of cells were apoptosis and 18.37% of them are in late apoptosis. Then, cell cycle analysis studies were carried out by flow cytometry. Cells treated with miR-182 inhibitor and cisplatin had a 12.23% increase in G2 phase compared to MDA-MB-231 cells without cisplatin and anti-mir182 treatment. The results suggest that this link between cisplatin resistance and miR-182 in non-Wwox-expressing TNBC cells could be exploited in the development of a new gene therapy strategy for cisplatin resistance in breast cancer therapy.

© 2022 by Turkish Society of Medical Oncology.Objective: The development of bioinformatics and comprehensive genomic profiling (CGP) has provided insights into the ap-plicability and functionality of the genomic alterations (GA). In this study, we evaluated the impact of CGP on the treatment plan and outcomes in a significant number of patients. Material and Methods: We carried out a retrospective case-control study on 164 adult patients with advanced solid tumors from 15 oncology centers in Türkiye. Results: In all cases, CGP was performed within 23.8 [standard deviation (SD)±32.1] months of initial diagnosis. Non-small cell lung carcinoma, breast cancer, unknown primary carcinoma, colorectal carcinoma, and sarcoma were among the most common tumor types, accounting for 61.5% of all cases. CGP was performed immediately after the diagnosis of advanced cancer in 13 patients (7.9%). In 158 patients (96.4%), at least one GA was found as per the CGP report. Also, in the reports, the average tumor mutational burden (TMB) and GAs were 7.3 (SD±8.7) mut/Mb and 3.5 (SD±2.0), respectively. According to CGP reports, 58 patients had 79 evidence-based drug suggestions for their particular tumor type, whereas 97 patients had 153 evidence-based drug suggestions for another tumor type. After the primary oncologist interpreted the CGP reports, significant changes were made to the treatment of 35 (21.3%) patients. Conclusion: We strongly believe that in the future, high-TMB or other tumor-agnostic biomarkers will become much more afford-able, and CGP will serve as one of the major decision-making tools for the treatment of patients along with pathological, radiological or lab-oratory tests.

– Objective: This study aims to determine the relationships between care needs and satisfaction with nursing care quality of chemotherapy-treated cancer patients. Patients and Methods: This cross-sectional study was conducted between November and December 2021 in an Outpatient Chemotherapy Unit in Istanbul. The interview form consists of sociodemographic and treatment-related questions, cancer needs of patients, the satisfaction with the quality of nursing care. Results: Most of the participants were 55 years of age and older (61%), women (57.8%), had comorbid diseases (52.4%), and 48% were diagnosed with stage II cancer (48%). The care needs to be reported frequently by patients were mostly psychological and interpersonal communication. It was determined that the most important variables that increased the health care needs were perception by patients of their health status, age, stage of cancer, and the level of satisfaction they perceive together with the quality of nursing care. Conclusions: This study determined that patient care should be planned based on the factors affecting patient care needs and that care needs could decrease with increasing satisfaction with nursing care.

Over tümörleri epitelyal, stromal veya germ hücre kökenlidir ve epitelyal tümörlerin over yüzeyini kaplayan tek sıralı mezotelden geliştiği düşünülür. MDM2 (Murine Double Minute 2) bir protoonkogendir. MDM2 geni bir tümör baskılayıcı gen olan p53'ü negatif olarak düzenleyen bir hücre döngüsü düzenleyicisi olarak görev yapar. Normal hücrelerde p53 ve MDM2 bir denge içinde sentezlenmektedir. p53 kendi inhibitörü olan MDM2'nin ekspresyonunu artırarak hücredeki bu dengenin korunmasını sağlamaktadır. Hücrede bir hasar meydana geldiğinde ya da hücre bölünmemesi yolunda bir sinyal aldığında p53 ve MDM2'de meydana gelen bazı modifikasyonlar, bu iki protein arasındaki etkileşimi inhibe ederek, p53'ün aktif kalmasını sağlar. Bu çalışmaya over tümörleri histopatolojik olarak incelenerek "seröz tümör" tanısı alan 63 olgu dahil edilmiştir. Bu çalışma ile overin benign, borderline ve malign seröz tümör gruplarında MDM2 ve Anti-p53 ekspresyonlarının tespiti ile bu genin malign transformasyona etkisine bakılmıştır. Anti-p53 ve MDM2 için yapılan immünohistokistokimyasal boyamalar pozitif hücre dağılımı, yoğunluğu ve bileşik indeks skorlamaları değerlendirilip istatistiksel analizi yapılmıştır. Yapılan analizde benign, borderline ve malign grupların MDM2 ve p53 skorlamaları değerlendirilirken yaşa göre dağılımları da dikkate alınmıştır. Anti-p53 ekspresyonlarının en fazla malign grupta anlamlı bir artış gösterdiği, MDM2'nin ise malign grupta azaldığı görülmüştür. ICS skorlama sonuçlarına göre Anti-p53 indeks skoru malign grupta, benign (p

Objective: This study aimed to determine the predictive factors for patients whose International Society of Urological Pathology (ISUP) score was upgraded in radical prostatectomy (RP) pathologies with a prostate biopsy pathology of ISUP grade group 1. Materials and Methods: Among patients who underwent RP in our clinic within 10 years, 158 patients with prostate biopsy pathology of ISUP grade group 1 were examined retrospectively. Age, serum prostate-specific antigen (PSA) level, prostate biopsy ISUP grade group, number of cores taken in the prostate biopsy, number of tumor-positive cores, RP pathology ISUP grade group, and pathological stage were evaluated. Results: The mean age (± standard) of the 158 patients whose prostate biopsy pathology was ISUP grade group 1 were 64.07 (±6.6). ISUP group upgrading was detected in 47 patients (29.7%). The mean PSA value of these patients was 10.6 ng/mL (±6.9). The mean PSA value of the other 111 patients without ISUP group upgrading was 7.98 ng/mL (±4.9). The serum PSA level was significantly higher in patients with upgraded ISUP in the RP pathology (p=0.02). The percentage of tumor-positive cores in the group with ISUP group upgrading (37%) was significantly higher than that in the group without ISUP group upgrading (27%) (p=0.01). The detection rates of surgical margin positivity (42.6% vs. 18%), capsule invasion (55.3% vs. 19.8%), and seminal vesicle invasion (23.6% vs. 3.6%) were also significantly higher in the upgraded ISUP group after RP (p10 ng/mL. Moreover, the presence of a higher number and percentage of tumor-positive cores constituted risks of ISUP group upgrading with concomitant poor pathological outcomes such as surgical margin positivity, capsule invasion, and seminal vesicle invasion.

Karmaşık bir hastalık olan kanser, ölüm nedenleri arasında dünya genelinde ilk sıralarda yer almaktadır. Kemoterapi, kanser için sistemik tedavi yöntemi olup ilaçların plazma membranından kolayca geçip hücre içi hedeflerine ulaşmaları durumunda etkili olabilmektedir. Kemoterapi ilaçlarına karşı hücre zarının gösterdiği direnç kanser terapisinin başarısını engelleyen en önemli faktörlerden biridir. Son yıllarda kemoterapi ilaçların kullanılmasıyla birlikte elektrik alan darbeleri de uygulanmaktadır (elektrokemoterapi). Elektrokemoterapi (ECT) tedavisinde kısa süreli ve yüksek şiddete elektrik pulslarının hücre veya dokulara uygulanması, hücre zarında nanometre boyutunda geçici porlar oluşturarak hücre membranlarının DNA, RNA, ilaç, boya ve antikor gibi moleküllere geçirgen hale gelmesine neden olmaktadır. Böylece daha düşük dozda kemoterapötik ajanlarla etkin tedavi sağlanarak, ilaçların yan etkileri minimize edilir. Farklı kemoterapötik ilaçlarla ECT'nin etkinliği birçok in vivo ve in vitro çalışmada gösterilmiştir. Bununla birlikte, birçok çalışmada iyonize radyasyonun (IR) ECT'nin verimliliğini değiştirebileceği iddia edilmektedir. Yapılan literatür taramasında ECT ve ECT+IR'nin MCF-7 meme kanseri hücrelerinde metotreksatın antikanser aktivitesi üzerindeki etkisi ile ilgili yapılan herhangi bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmadaki amacımız, MCF-7 meme kanseri tedavisinde hem ECT'nin metotreksatın aktivitesi üzerindeki etkinliğini araştırmak hem de IR'nin ECT verimliliğine etkisini incelemektir. Çalışmada, MCF-7 (meme kanseri) hücre hattı kullanıldı. Kanser hücrelerine elektroporasyon (EP), Metotreksat (MTX), MTX+EP (ECT), sadece 140 kV X-ışını (IR_140kV), sadece 500 kV X-ışını (IR_500kV), ECT +IR_140kV (ECT'den 10 dk sonra 140 kV X-ışını) ve ECT+IR_500kV (ECT'den 10 dk sonra 500 kV X-ışını) gibi farklı tedaviler uygulandı. ECT'de ise 100 ?s uzunluğunda, 800 V/cm şiddetinde 1 Hz tekrarlama frekansına sahip kare dalgalı 8 puls treni kullanıldı. Uygulanan tedavilerin etkinliğini belirlemek için MTT analiz yöntemi kullanıldı. Tedaviden 24 saat sonraki kanser hücre canlılığı bakımından MTX, EP, IR_140kV, IR_500kV ve ECT tedavi grupları kontrol grubu ile karşılaştırıldığında MCF-7 kanser hücre canlılığında (%) önemli bir azalma meydana gelmiştir (p

Objective: COVID-19 pandemic has become a global public health problem and led to phobia among people. There is also no doubt that the COVID-19 pandemic had a great impact on the quality of people\"s lives. The goal of this study was to assess the factors that might be affecting the quality of life and COVID-19 phobia of the cancer patients receiving chemotherapy. Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted between November 2021 and April 2022 in an outpatient chemotherapy unit within a state hospital in Istanbul. Participants\" data was gathered by a questionnaire that had 3 components: participants\" characteristics, the COVID-19 phobia scale, and the WHOQOL-BREF scale. Results: The results showed that perceived economic status, education level, having comorbidities, having a caregiver and who is the caregiver had an impact on the Quality of Life, and people who have an acquaintance who died due to COVID-19 had higher COVID-19 phobia total score. Furthermore, it was seen that as the age or COVID-19 phobia total score increased, each component of the Quality of Life score decreased. Conclusions: Quality of life and COVID-19 phobia of cancer patients were observed to be inversely proportional in chemotherapy receiving patients in a state hospital in Istanbul.

Günümüzde çocukluk çağı kanserlerinin tedavisi, klinik, biyolojik, genetik faktörler ve tedaviye yanıtı dikkate alınarak risk odaklı bir yaklaşım olarak gelişmiştir. Uzun dönem çocukluk çağı kanseri hastalarında kalp hastalıkları kanser dışı ölümlerin en sık nedenidir. Kemoterapi ve radyoterapinin toksik etkileri ile kardiyomiyopati, konjestif kalp yetmezliği, perikardiyal efüzyon, konstriktif perikardit, koroner arter hastalığı, miyokard enfarktüsü ve aritmi gelişebilir. Önceki yıllarda yüksek doz radyoterapiye bağlı olarak görülen radyasyon pnömonisi, pulmoner fibrozis ve spontan pnömotoraks gibi akciğer komplikasyonları günümüzde nadiren görülmektedir. Hodgkin lenfoma hastaları gibi mediastinal radyoterapi ve/veya kardiyotoksik ajanlarla tedavi edilen hastaların uzun süreli takibi hayati öneme sahiptir. Sol ventrikül ve kalp kapak fonksiyonları ekokardiyografi ile, QTc ve ritim anormallikleri elektrokardiyografi ile izlenmeli, kardiyovasküler sağlığı etkileyebilecek diğer faktörler ve solunum fonksiyon testleri periyodik olarak değerlendirilmelidir. Bilgisayarlı tomografi anjiyografi, aldıkları tedaviler ve özellikle mediastinal radyoterapi nedeniyle risk altında olan Hodgkin lenfoma yaşayanlarında olası koroner anormalliklerin erken teşhis edilmesinde önemli bir role sahiptir., Current treatment of childhood cancers has developed as a risk-oriented approach considering clinical, biological, genetic factors and treatment response. Cardiac diseases are the most common cause of non-cancer death in long-term childhood cancer patients. Cardiomyopathy, congestive heart failure, pericardial effusion, constrictive pericarditis, coronary artery disease, myocardial infarction, and arrhythmias may develop with the toxic effects of chemotherapy and radiotherapy. Pulmonary complications such as radiation pneumonitis, pulmonary fibrosis and spontaneous pneumothorax, which are seen in previous years due to high dose radiotherapy are currently rarely seen. Long-term follow-up of patients who are treated with mediastinal radiotherapy and/or cardiotoxic agents, such as patients with Hodgkin lymphoma, is of vital importance. Left ventricular and heart valve functions should be monitored by echocardiography, QTc and rhythm abnormalities should be monitored by electrocardiography and other factors that may affect cardiovascular health and pulmonary function tests should be evaluated periodically. Computerized tomography angiography has a role of in the early identification of possible coronary abnormalities in Hodgkin lymphoma patients at risk for coronary artery disease due to the treatments they received, especially mediastinal radiotherapy.

Giriş ve Amaç: Küçük hücreli akciğer kanseri (KHAK) tüm akciğer kanserlerinin yaklaşık %15’ini oluşturmaktadır. Küçük hücreli akciğer kanserinde prognoz; yeni kemoterapotik ajanların kullanılması, radyoterapi (RT) tekniklerinin gelişmesi ve profilaktik kraniyal ışınlamanın (PKI) eklenmesi ile tedavi sonuçları iyileşmesine rağmen halen kötüdür. Akciğer kanserinde prognostik faktörlerin önceden belirlenmesi tedavi ve takip açısından çok önemlidir. Bu tür çalışmaların çoğu küçük hücreli dışı akciğer kanserli hastalarla yapıldığı için çalışmamızda küçük hücreli akciğer kanserli olgularımızda tedavi sonuçlarını ve prognostik faktörleri değerlendirdik. Gereç ve Yöntemler: Hastanemizde 2002–2017 yılları arasında tedavi edilen 123 küçük hücreli akciğer kanserli olgu değerlendirmeye alındı. Retrospektif olarak hasta dosyaları tarandı.Bulgular: Hastaların 102’si erkek olup, medyan yaş 61 (29-81) olarak saptandı. Başlangıçta 59 hastada kilo kaybı vardı, en sık şikayet öksürüktü. 72’si (58.5) sınırlı, 51’i (%41,5) yaygın evreydi. Tümör 68 hastada sağ taraf yerleşimliydi. 24 hastada aile öyküsü vardı. 48 hastada ek hastalık ve119’unda sigara öyküsü vardı. Radyoterapi 63 (%51,2) hastada küratif, 60 hastada palyatif olarak uygulandı. 55 hasta radyokemoterapi aldı.79 hastada kemoterapi kür sayısı 5 ve üzerinde olup,44 hastada 4 ve daha az sayıda kür uygulandı.68 hasta PKI aldı. Ortalama izlem süresi 19.2 aydı. Bir yıllık genel sağ kalım%62,2, 2 yıllık sağkalım%30,1 ve genel sağ kalım 15 ay ve progresyonsuz sağkalım %15 olarak bulunmuştur. 59 hastada lokal nüks, 47 hastada uzak metastaz gelişti. Evre, yaş, ECOG, kilo kaybı, kraniyal metastaz gelişmesi, başlangıçta başağrısı, dispne ve kemoterapi kür sayısı; genel sağ kalımda istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. ECOG, kilo kaybı, cinsiyet ve KT kür sayısı progresyonsuz sağ kalımda anlamlı bulunmuştur. Sonuç: KHAK’nin tedavisinde önemli mesafeler alınmasına karşılık, sağ kalım oranlarında beklenen artış henüz sağlanamamaktadır. Çalışmamızda sağ kalım oranları literatürle uyumludur. PKI’nın sınırlı evrede tedaviye eklenmesi belirgin şekilde beyin metastazını azaltmaktadır. Beyin metastazsız yaygın evre hastalıkta PKI’nın tedaviye eklenmesi genel sağ kalım üzerine etkili bulunmamakla birlikte beyin metastazı gelişme süresinin uzadığı görülmüştür. Küçük hücreli akciğer kanserinde torasik radyoterapi ve PKI uygulamasıyla bir çok çalışmada sağ kalımda artış görülmüş olup, radyoterapinin rolü giderek artmaktadır. Her hasta için potansiyel fayda ve riskler başlangıç tedavisinden önce belirlenmeli ve kişiye özel tedavi planlanmalıdır., Objective: Small cell lung cancer (SCLC) accounts for approximately 15% of all lung cancers. The prognosis in small cell lung cancer is still poor despite the use of new chemotherapeutic agents, the development of radiotherapy (RT) techniques, and the addition of prophylactic cranial irradiation (PCI). Predetermination of prognostic factors in lung cancer is very important in terms of treatment and follow-up. Since most of such studies were conducted with patients with non-small cell lung cancer, we evaluated treatment outcomes and prognostic factors in our patients with small cell lung cancer.Materials and Methods: 123 Small Cell Lung Cancer Cases Treated İn Our Hospital Between 2002 And 2017 Were Evaluated. Patient Files Were Reviewed Retrospectively.Results: 102 of the patients were male, and the median age was 61 (29-81). Initially, 59 patients had weight loss, the most common complaint was cough. 72 (58.5) were limited stage, 51 (41.5%) were extensive stage. The tumor was located on the right side in 68 patients. 24 patients had a family history. 48 patients had a history of comorbidity and 119 had a history of smoking. Radiotherapy was applied curatively in 63 (51.2%) patients and palliatively in 60 patients. 55 patients received radiochemotherapy. The number of chemotherapy cycles was 5 or more in 79 patients, and 4 or less cycles were applied in 44 patients. 68 patients received PCI. The mean follow-up period was 19.2 months. One-year overall survival rate was 62.2%, 2-year survival rate was 30.1%, and overall survival for 15 months and progression-free survival was 15%. Local recurrence developed in 59 patients and distant metastasis developed in 47 patients. Stage, age, ECOG, weight loss, development of cranial metastases, headache at baseline, dyspnea and number of chemotherapy cycles; was found to be statistically significant in overall survival. ECOG, weight loss, gender and number of CT cycles were found to be significant in progression-free survival.Conclusion: Although significant progress has been made in the treatment of SCLC, the expected increase in survival rates has not yet been achieved. The survival rates in our study are consistent with the literature. The addition of PCI to the treatment at the limited stage significantly reduces brain metastasis. Although the addition of PCI to the treatment in diffuse stage disease without brain metastases was not found to be effective on overall survival, it was observed that the development time of brain metastasis was prolonged. Many studies have shown an increase in survival with thoracic radiotherapy and PCI application in small cell lung cancer, and the role of radiotherapy is gradually increasing. The potential benefits and risks for each patient should be determined prior to initial therapy and personalized therapy should be planned.

Bu çalışmanın amacı; Cyberknife ile gerçekleştirilen intrakranial tedavilerde IRIS kolimatör ve MLC ile yapılan planların kalitelerini değerlendirmek ve karşılaştırmaktır. Değerlendirme yapılırken homojenite, konformalite, gradiyent indeks, Monitör Unit ve tedavi süresi parametreleri kullanıldı. Tedavi planları oluşturulurken kritik organların maksimum derecede korunması sağlanırken reçete edilen dozun %100’ünün, hedef hacmin %95’ini sarmasına dikkat edildi. Beyin metastazlı 10 olgunun, iki farklı kolimatör kullanılarak farklı lokalizasyonlarda bulunan hedef hacimlere yönelik, tedavi planları yapıldı. Planlarda reçete edilen doz 3 fraksiyonda 18 Gy olarak tanımlandı. Doğru bir karşılaştırma yapabilmek için IRIS kolimatör ve MLC için kullanılan planlama parametreleri, her bir olgu için sabit tutuldu. Reçete edilen doz minumum %80’lik izodoz eğrisine tanımlandı. HI, nCI, GI değerleri için iki ayrı planlama arasında istatistiksel anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05). CI, IRIS ile yapılan planlarda MLC’ye göre daha düşük, MU ve tedavi süreleri için ise MLC ile yapılan planlarda IRIS kolimatöre göre oldukça düşük değerler elde edildi ve istatistiksel olarak anlamlı fark vardır (p, The purpose of this study is to evaluate and compare the quality of the plans made with IRIS collimator and MLC for intracranial treatments performed with Cyberknife. Homogeneity, conformality, gradient index, Monitor Unit and treatment time parameters were used in the evaluation. When creating treatment plans, attention was paid to the fact that % 100 of the prescribed dose enveloped % 95 of the target volume, while ensuring maximum protection of critical organs. Treatment plans were made for the target volumes of 10 cases with brain metastases in different localizations using two different collimators. The dose prescribed in the plans was defined as 18 Gy in 3 fractions. In order to make an accurate comparison, the planning parameters used for IRIS collimator and MLC were kept constant for each case. The prescribed dose was defined as a minimum isodose curve of % 80. There was no statistically significant difference between the two decouples for the values of HI, nCI, GI (p>0.05). CI was lower in plans with IRIS than MLC, and for MU and MLC treatment periods, quite low values were obtained in plans with IRIS collimator and there is a statistically significant difference (p

It is aimed to compare target volume and critical organ doses by using Volumetric Arc Therapy (VMAT) and CyberKnife techniques in accelerated partial breast irradiation in patients with early stage breast cancer. For this study, 10 patients diagnosed with early stage breast cancer who received radiotherapy were selected. VMAT and CyberKnife (SBRT) virtual plans were created with a daily fraction dose of 6 Gy and a total dose of 30 Gy. Homogeneity index (HI), conformity index (CI), treatment duration (s), gross tumor volume (GTV) and dose values received by critical organs were compared. A significant difference was found between the treatment plans in favor of the VMAT technique in the Dmax (p=0.002) value of GTV. It was observed that 30 Gy (V30) (p=0.013) and 15 Gy (V15) values (p=0.007) of the ipsilateral breast received less dose in CyberKnife technique. There was no significant difference in terms of Dmax (p=0.218) of the contralateral breast. No significant difference was found for Dmax (p=0.282) and volume of the heart receiving 1.5 Gy (V1.5) (p=0.548) in cases located in the right breast. There was no significant difference in heart Dmax (p=0.095) in cases located in the left breast; however, the value (p=0.008) of the heart receiving 1.5 Gy (V1.5) was found to be lower in the CyberKnife technique. The duration (s) of treatment (p, Erken evre meme kanserli hastalarda hızlandırılmış kısmi meme ışınlamasında Volümetrik Ark Terapi (VMAT) ve CyberKnife teknikleri kullanılarak hedef volüm ile kritik organ dozlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışma için radyoterapi almış 10 erken evre meme kanseri tanılı hasta seçilerek, günlük fraksiyon dozu 6 Gy ve toplam doz 30 Gy olacak şekilde VMAT ve CyberKnife (SBRT) sanal planları oluşturuldu. Homojenite indeksi (HI), konformite indeksi (CI), tedavi süresi (s), görünür hedef volümü (GTV) ve kritik organların aldığı doz değerleri karşılaştırıldı. Tedavi planları arasında GTV’nin Dmax (p=0,002) değeri VMAT tekniği lehine anlamlı fark bulundu. Aynı taraf memenin 30 Gy (V30) (p=0,013) ve 15 Gy alan (V15) volüm değerlerinin (p=0,007) CyberKnife tekniğinde daha az doz aldığı görüldü. Karşı memenin Dmax (p=0,218) değeri açısından anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sağ meme yerleşimli olgularda kalbin Dmax (p=0,282) ve 1,5 Gy alan (V1,5) volümü için (p=0,548) anlamlı fark bulunmadı. Sol meme yerleşimli olgularda kalbin Dmax (p=0,095) değerinde anlamlı fark görülmedi; ancak kalbin 1,5 Gy alan (V1,5) volüm değerinin (p=0,008) CyberKnife tekniğinde daha düşük olduğu görüldü. Tedavi süresi (s) (p

AMAÇ: Kanser hastası çocuğa sahip ebeveyn tanı ve tedavi sürecinde fiziksel ve psikolojik bir çok zorlayıcı faktörle yüzleşir. Bu çalışma bu ebeveyn grubunda kaygı düzeyi ve kaygıya etki eden faktörleri incelemek amacıyla yapılmıştır.GEREÇ VE YÖNTEM: Araştırma, Haziran - Temmuz 2021 tarihleri arasında bir çocuk hematoloji tedavi merkezinde gerekli etik izinler alınarak yapıldı. Çocuğu kanser tanısı almış 100 ebeveyne ‘STAI anksiyete ölçeği anketi’ uygulandı. Veriler dağılım özelliğine göre seçilmiş olan uygun istatiksel yöntemlerle (ki-kare, Anova ve ortalama-t-testi) ile değerlendirildi; p, OBJECTIVE: Parents of a child with cancer faces many physical and psychological challenging factors during the diagnosis and treatment process. This study was conducted to examine the level of anxiety and the factors affecting anxiety in this parent group.MATERIAL AND METHODS: The study was conducted in a pediatric hematology treatment center between June and July 2021 after obtaining ethical permissions. The 'STAI anxiety scale questionnaire' was administered to 100 parents whose children were diagnosed with cancer. The data was evaluated with appropriate statistical methods (chi-square, Anova and mean-t-test) selected according to the distribution feature; p

Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de ölüm nedenleri arasında ilk sıralarda yer alan kanser, fiziksel olmanın yanında ruhsal ve psikososyal bileşenleri olan önemli bir hastalık grubudur. Yapılan araştırmalar bu alanda çalışan hekim ve hemşirelerin kansere yönelik tutumlarının, hastalığın süreci ve seyri üzerinde etkili olduğunu göstermektedir. Bu araştırma onkoloji hastalarıyla çalışan hekim ve hemşirelerin kansere yönelik tutumu, iş doyumu ve bunları etkileyen değişkenlerin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı türde yapılmıştır. Araştırmanın evrenini, Kayseri İl Merkezinde bulunan Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesine bağlı Onkoloji-Hematoloji Klinikleri ile Kayseri Şehir Hastanesi Onkoloji-Hematoloji Kliniklerinde çalışan hekim ve hemşireler oluşturmuştur. Ayrıca bir örneklem seçimine gidilmeyip, araştırma hakkında bilgi verildikten sonra katılmak isteyen 150 hekim ve hemşire örnekleme dahil edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak; araştırmacılar tarafından ilgili literatür taranarak hazırlanan Anket Formu, Kansere Yönelik Tutum Ölçeği ve Minnosota İş Doyumu Ölçeği kullanılmıştır.Araştırmaya katılan hekim ve hemşirelerin Kansere Yönelik Tutum Ölçeği (KYTÖ) toplam puan ortalaması 91.62±14.80 (27.00-132.00) olarak belirlenmiştir. Katılımcıların Minnesota İş Doyum Ölçeği (MİDÖ) genel doyum puan ortalaması 3.34±0.55 (2.05-5.35), içsel doyum alt boyutu puan ortalaması 3.60±0.56 (2.08-6.17) ve dışsal doyum alt boyutu puan ortalaması ise 2.94±0.77 (1.38-6.75) olarak saptanmıştır. Bu sonuçlar çalışmaya katılan sağlık profesyonellerinin kansere yönelik tutumlarının orta düzeyde, genel ve içsel iş doyumlarının yüksek, dışsal iş doyumlarının ise düşük olduğunu göstermektedir. Ölçek puanları arasındaki ilişki incelendiğinde; MİDÖ toplam, MİDÖ içsel ve MİDÖ dışsal alt boyutları ile KYTÖ toplam puanı arasında pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlı düzeyde ilişki saptanmıştır (p

Amaç: Gelişen teknoloji ile beraber meme kanseri tedavilerinde, kritik organ ve sağlam dokuları daha iyi koruyabilmek için en büyük yardımcı immobilizasyon (sabitleyici) sistemler ve pozisyon destek araçlarıdır. Çalışmamızın amacı, Meme Bordu (MB) ve Akciğer Bordu (AKB) kullanılarak Tomoterapi-Helical (TH) ve Tomoterapi-Direct (TD) IMRT yöntemi ile yapılmış olan planlamalardan elde edilen hedef hacim ve kritik organ dozlarının karşılaştırılarak, bu iki immobilizasyon sisteminin uygulanabilirliğinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Yapılan bu çalışma retrospektif olup, meme kanserli 15 hasta verisi tedavi planlama arşivinden seçilmiştir. TH-TD yöntemleri ile hedef hacim dozu 50 Gy/ 25 fraksiyon olacak şekilde hastaların Bilgisayarlı Tomografi (BT)’de sanal tedavi planları oluşturulmuştur. Bulgular: Yapılan çalışma sonucunda, aynı veri kaynağından elde edilmiş olan iki ölçüm sonuçları arasında fark olup olmadığı, hedef hacim ve kritik yapılara ait parametrelerdeki farklar, SPSS programında wilcoxon signed rank testi uygulanarak sonuçlar istatistiksel analiz sonucunda anlamlı ve anlamsız olarak değerlendirilmiştir. MB’nun TH-TD teknikleri ile AKB’nun TH-TD teknikleri arasında, hedef hacim (CTV) üzerinde anlamlı bir farklılık saptanmamıştır (p değerleri her biri için>0.05). Kritik organlar için elde edilen verilerde; genel olarak TH tekniğinin MB ve AKB üzerinde yüksek doz alan bölgelerde anlamlı derecede daha etkili olduğu gözlenmiştir. Tedavi süreleri açısından değerlendirildiğinde ise, MB ve AKB TH tekniğinde bloklama kullanılmış olmasına rağmen MB ve AKB’nun TD tekniği arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır (p>0.05). Sonuç: Her iki immobilizasyon sisteminde kullanılan her iki tekniğinde meme kanseri radyoterapisinde hastanın anatomisi göz önünde bulundurularak tercih edileceği görülmüştür., Objective: With the developing technology, it is the biggest auxiliary immobilization (stabilization) systems and position support tools to better protect critical organs and healthy tissues in breast cancer treatments. The aim of our study; The aim of this study is to investigate the applicability of these two immobilization systems by comparing the target volume and critical organ doses obtained from the plans made with Tomotherapy-Helical (TH) and Tomotherapy-Direct (TD) IMRT methods using Breast Board (BB) and Lung Board (LB).Material and Method: This study is retrospective and data of 15 patients with breast cancer were selected from the treatment planning archive. With TH-TD methods, virtual treatment plans were created in Computed Tomography (CT) of patients with a target volume dose of 50 Gy/ 25 fractions. Results: As a result of the study, Whether there is a difference between the two measurement results obtained from the same data source, the differences in the parameters of the target volume and critical structures, the Wilcoxon signed rank test was applied in the SPSS program and the results were evaluated as significant and meaningless as a result of the statistical analysis. no significant difference was found between TH-TD techniques of BB and TH-TD techniques of LB on CTV (p values >0.05 for each). In the data obtained for critical organs; In general, it was observed that the TH technique was significantly more effective in areas with high doses on BB and LB. When evaluated in terms of treatment times, no significant difference was found between the TD technique of MB and ABP, although blocking was used in the BB and LB TH technique (p>0.05).Conclusion: As a result, it was seen that both techniques used in both immobilization systems would be preferred in breast cancer radiotherapy considering the patient’s anatomy.

Amaç: Çalışmamızda Accuray marka Tomoterapi cihazının volo tedavi planlama sistemiyle akciğer kanserinde Stereotaktik Beden Radyoterapisi (SBRT) ve Yoğunluk Ayarlı Radyoterapi (IMRT) teknikleri kullanılarak elde edilen doz dağılımlarının ve çevre dozların karşılaştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Doz ölçümü için 7 hastanın Bilgisayarlı Tomografi (BT) görüntüleri üç boyutlu konturlama yazlım sistemi (MIM) konturluma istasyonuna aktarılmıştır. Tedavi başlamadan önce çekilmiş bilgisayarlı tomografi görüntüleri, network sistemi yardımıyla üç boyutlu konturlama sistemine aktarılarak,hastanın tümör ve kritik organları belirlenmiştir. BT görüntüsü üzerinden hedef hacim; planlanan hedef hacim (PTV) sağ veya sol akciğer, kritik organlar; kalp,kosta, özefagus, medulla, bilateral akciğer (her iki akciğer) belirlenerek Tomotheraphy Volo Planlama Sistemi’ne aktarılmıştır. Çalışmada sanal olarak oluşturulan akciğer tümörleri 1 cm, 3 cm ve 5 cm olacak şekilde oluşturulmuştur. Akciğer tümör boyutları değişirken eş zamanlı olarak tomoterapi cihazının kesit (jaw) alanı da 1 cm, 2.5 cm ve 5 cm olacak şekilde değiştirilerek her bir tümör boyutunda SBRT ve IMRT teknikleri için denenmiştir. PTV dozu 60 Gy ve 3 fraksiyon olacak şekilde tedavi planları oluşturulmuştur. Bulgular: Yapılan çalışma sonucunda Akciğer kanserinin tedavisinde karşılaştırılan SBRT ve IMRT tekniklerinden 1 cm’lik tümör boyutunda 1 cm’lik jaw , 2.5 cm’lik jaw ve 5 cm’lik jaw için ve 5 cm’lik tümör boyutunda kullanılan 1 cm’lik jaw için PTV max, D95 değerleri ve kritik organ olan bilateral akciğer max değerleri üzerinde SBRT lehine anlamlı bir farklılık saptanmıştır (p0,05).Sonuç: Sonuç olarak, 1 cm, 3 cm ve 5 cm’lik tümör boyutlarında kullanılan 1 cm, 2.5 cm ve 5 cm kesit (jaw) alanlarına göre her iki teknikte kritik organları korumuştur. Fakat SBRT tekniğinin hedef hacim (PTV) ve her iki akciğer açısından daha iyi sonuçlar verdiği görülmüştür., Objective: In our study, we aimed to compare the dose distrubutions of Accuray brand TomoTherapy device Volo treatment planning system lung stereoactic body radiation therapy (SBRT) and intensity-adjusted radiation therapy in cancer dose distributions obtained using (IMRT) techniques and environmental doses.Matetial and Method: Computed Tomography (CT) images of 7 patients were transferred to the MIM contouring station for dose measurement. CT target volume via image; PTV right or left lung ,critical organs: heart, costa,esophagus, medulla, bilateral lung transferred to planning system. Lung tumors created virtually. In study 1 cm tumor of the size it is formed to be cm,3 cm and 5 cm. Spouse as lungtumor sizes change.in time, the cross-section (jaw) area of the TomoTherapy device will also be 1 cm, 2.5 cm and 5 cm it has been modified and tested for SBRT and IMRT techniques at each tumor size.Results: PTV dose treatment plans have been established to be 60 Gy and 3 fractions. The study 1 cm tumor of the size SBRT and IMRT techniques compared to the treatment of lung cancer as a result for 1 cm jaw, 2.5 cm jaw and 5 cm jaw in cm tumor size and 5 cm tumor PTV max, D95 values for 1 cm jaw used in size and bilateral, which is the critical organs. A significant difference in lung max values was found in favor of SBRT (p 0.05).Conclusion: As a result, 1 cm, 3 cm and 5 cm tumor sizes used in 1 cm, 2.5 cm and 5 cm section (jaw) areas according to both techniques preserved critical organs. But the SBRT technique showed better results in terms of target volume (PTV) and both lungs.

Plasmablastic lenfoma (PBL) is a diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL)’s variant form that is especially reported in HIV-infected patients. PBL is a rare entity seen most commonly in the setting of immunocompromise. However, this disease may present in extraoral sites in which the genital tract appears to be the less common. Here we present a patient with uterine and fallopian mass diagnosed PBL. A 51-year-old multipara (G6P4C2) woman with a chief complaint of irregular vaginal bleeding was presented to our outpatient clinic. She had a prior history of breast cancer treated by right mastectomy and adjuvant chemotherapy.Transvaginal ultrasonography and magnetic resonance imaging both showed an uterine mass thought to be leiomyoma, which 4×3 cm in size on the anterior wall of uterin corpus. The pathology result of the mass was found to be plasmablastic lymphoma. Genital involvement also appears to be last but possible site option to find PBL focus in immunocompetent patients.

Weaimed to compare the clinical and histopathologic features at the time ofdiagnosis of patients with metastatic colorectal cancer according to the RASmutation status. In thiscross-sectional study, archive records of patients with diagnosing colorectalcancer who were followed-up and treated at oncology center of an universityhospital in Turkey between 01.04.2012 and 24.08.2017 was analyzed retrospectively. A totally 530patients' archive records were evaluated. The relationship between the RASmutant/wild groups and primary tumor localization, location of metastases atdiagnosis, tumor markers, tumor differentiation grade and overall survivalrates were compared with the literature data. Wefound no statistically significant difference between RAS mutant and wildgroups. When overall survival rates were compared with the RAS mutation status,the overall survival of 2 years in patients with RAS wild type was 59% whilethe 2 year overall survival of RAS mutant patients was 27.8% and thisdifference was statistically significant (p = 0.004). However, there was nostatistically significant difference between the median survival of patientsreceiving bevacizumab or cetuksimab/panitumumab in th efirst line treatment ofRAS wild patients (57.1% versus 70.7%; p=0.221, respectively). Inthis study, we determined that RAS mutation status of our patients withmetastatic colorectal cancer is more similar to Western countries and theclinical and pathological characteristics of patients at the time of diagnosisare independent of RAS mutation status. However, there is still need broaderparticipation and prospective trials in this subject., Bu çalışmada metastatik kolorektalkanserli hastalarda tanı anındaki histopatolojik ve klinik özelliklerin RASmutasyon durumuna göre karşılaştırılması amaçlandı. Bu kesitsel çalışma için, 01.04.2012-24.08.2017 tarihleri arasındabir üniversite hastanesinin onkoloji merkezinde takip ve tedavisi yapılmıştoplam 530 kolorektal kanser tanısı almış hastanın dosyası retrospektif olarakincelendi. Çalışmaya 18 yaşından büyük, tanı anında metastatik hastalığa sahipveya takipleri boyunca metastaz gelişen ve RAS mutasyonu bakılmış 75 hastadahil edildi. Rasmutant olan ve olmayan hastaların tümör lokalizasyonu, tanıanındaki metastaz yerleri, tümör belirteçleri, tümör diferansiyasyon derecesive genel sağkalım süreleri arasındaki farklılıklar analiz edildi. RAS mutasyonusıklığı %50.7 olarak saptandı. Klinik ve patolojik özellikler açısındanbakıldığında RAS mutant ve wild gruplar arasında istatistiksel anlamı farklılıksaptamadık. RAS mutasyon durumuna göre genel sağkalım süreleri incelendiğinde,RAS wild tip olan hastaların 2 yıllık genel sağkalımı% 59 iken, RAS mutanthastalarımızın 2 yıllık genel sağkalımı %27.8 idi ve bu fark istatiksel olarakanlamlıydı (p=0.004). Ancak, RAS wild hastaların ilk hat tedavisindebevacizumab veya cetuksimab/panitumumab alan hastaların ortalama sağkalımlarıarasında (sırasıyla %57.1'e karşı %70.7; p=0.221) istatistiksel farksaptanmadı. Bu çalışmada, metastatikkolorektal kanserli hastalarımızın RAS mutasyon durumunun daha ziyade Batılıülkelere benzer olduğunu ve hastaların tanı anındaki klinik ve patolojiközelliklerinin RAS mutasyon durumundan bağımsız olduğunu saptadık. Ancak bukonuda yapılacak prospektif ve daha geniş katılımlı çalışmalara hala ihtiyaçduyulmaktadır.

The aim of this study was to assess vitamin D serum levels in autoimmune thyroid disease, Hashimato thyroiditis in the Turkish population. the subjects with Hashimato thyroiditis (HT, n=67, mean age 45.1±10.9,F/M-61/6), control subjects (mean age 42.1±15.7, n=29, F/M-26/3) were recruited for the study. Thyroid function tests, thyroid antibodies (AntiTg, AntiTPO, TSHRAb), ultrasound features, demographic and antropometric variables were recorded. Vitamin D level was not different between the HT and the control groups (53.1±24.7 nmol/L and 54.1±19.8 nmol/L, as mean, respectively, p = 0.482) in the HT group, 35.8% of subjects had vitamin D insufficiency, only 16.4% of subjects with HT were vitamin D sufficient. There was no significant difference between the HT and the control groups according to the vitamin D classification status (p = 0.666). Vitamin D levels were significantly higher in the subjects who were taking replacement compared to subjects who were not (58.7 ± 26.0 vs. 46.0 ± 23.3, as mean, respectively, p = 0.033). There was no significant correlation between vitamin D levels and TgAb and TPOAb levels in HT group (p = 0.754 r = -0.039, p = 0.134 r = -0.290, respectively). in both HT and control groups, vitamin D levels were significantly correlated only with the fT4 levels (p

The achievement of euthyroid state has been suggested in patients with thyrotoxicosis undergoing surgery to reduce the risk of thyroid storm. However, euthyroid state could not always be achieved by antithyroid drugs. Therefore, therapeutic plasma exchange (TPE) is an option in this condition. A 58-year-old male patient with a history of type-2 diabetes using 200 mg amiodarone per day, admitted for diabetic ketoacidosis (DKA), induced by thyrotoxicosis. with palpitation, sweating, polyuria, and polydipsia. Euthyroid state could not be achieved, despite all apropriate treatments for thyrotoxicosis. Therefore, preparation with TPE followed by total thyroidectomy was planned. A 35% decrease in fT3 (free T3) and fT4 (free T4) levels were achieved, after two sessions of TPE. A 74-year-old male patient, admitted for acute anterior myocardial infarction (AMI) induced by thyrotoxicosis due to Graves disease. Multiple vessel disease was detected on primer percutanous coronary angiography, and an emergency coronary artery bypass grafting (CABG) was planned. Therefore, preperation with TPE was planned before surgery. A substential decrease in fT4 and fT3 levels (45% and 72%, respectively) levels were achieved, after one session of TPE. Most of the studies evaluating the efficacy of TPE in patients with thyrotoxicosis are including patients with Graves disease and toxic multinodular goiter, and TPE was indicated as an effective option for preparation of these patients for surgery. However, as presented in case 1, TPE may not be effective in amiodarone induced thyrotoxicosis (AIT) as in cases with thyrotoxicosis due to Graves disease. [Med-Science 2019; 8(1.000): 233-6]

Gastric cancer comprises 10% of all cancers in the world and is rarely seen before the age of 30. Different genetic interactions or molecular changes like e-cadherin, P16, APC, c-erb B2, c-met, ras, or c-myc have been described in the pathogenesis of the disease. MiRNAs play critical roles in various biological processes such as cell proliferation, cell differentiation, apoptosis, repairing of DNA damage, angiogenesis, stress response, and stem cell division. The aim of this study is to investigate the relationship between miRNA gene expressions and gastric cancer. Method: Sixty-four patients with gastric cancer diagnosed consecutively in our pathology laboratory and 30 consecutive participants with normal gastric tissue, as a control group, were included in our study between 2011 and 2013. Total miRNAs were obtained by using genomic miRNA extraction kit (QIAGEN Sample & Assay Technologies, Hilden, Germany) after the samples had been deparaffinized. MiR-21, 107, 141, 150, 192, 202, 218, 331 gene expressions were evaluated by using real time-PCR (RT-PCR) from the whole miRNA. Results: MiR-331 was downregulated in the stage 2 patients and the rest of the miRNAs were significantly upregulated (p < 0.001). All miRNAs were significantly upregulated in the stage 3a patients (p < 0.001). In the antrum localized tumors, miR-107, -150, -202, -218, and -331 were significantly upregulated, whereas miR-21, -192 were statistically downregulated (p < 0.05). In the cardia localized tumors, miR-21 (p > 0.05) was downregulated and miR-107, -150, -202, -218, and -331 were upregulated (p < 0.05) Different gene expressions of miRNAs according to the different localizations of gastric cancer and different stages suggest that it can be tumor marker to predict the stage and localization of gastric cancer. [Med-Science 2019; 8(1.000): 255-9]

Chest pain (CP) is the major presenting symptom of coronary artery disease (CAD) wherein history remains to be a fundamental and challenging diagnostic step. Despite the clarity of typical CP characteristics in guidelines; interpretation and description of CP by patients are open to wide variations. The aim of this study was to define the components of CP that most closely associate to presence of obstructive CAD and determine the influence of gender on CP features. Herein, consecutive patients with suspected stable CAD who were scheduled for a coronary angiography(CAG) were prospectively enrolled. The data on demographic and pain characteristics were collected by a questionnaire. Patients were categorized into CAD and Normal groups with respect to presence of obstructive CAD in CAG. Among 402 patients, 86 had chest discomfort or equivalent symptoms but denied CP. Patients with CAD were more commonly male; with older age, lower BMI, more frequent prior revascularization, clopidogrel use, higher creatinine and lower HDL levels. When classical features of CP such as quality; location, duration, relationship to exertion were compared; stabbing/sharp pain, CP related to cold or emotional stress and CP that radiates to back were significant factors against CAD; while absence of precipitating factors was related to CAD. Yet, none of the features of typical angina pectoris were significantly related to presence of CAD. Determinants of CAD were; prior revascularization (OR= 22.7, p=0.021), body mass index (OR=1.4, p=0.007), clopidogrel use(OR=55.5, p=0.018) and blood glucose (OR=1.02, p=0.046) in women; and age (OR=1.2, p=0.029) was the single predictor of CAD in men. This study demonstrated no association between classical features of typical CP and presence of CAD in patients with stable angina pectoris. Clinical factors that influenced presence of CAD in different genders were also different. [Med-Science 2019; 8(1.000): 88-92]

HHV-8 is associated with Kaposi sarcoma, multicentric Castleman disease and primary effusion lymphoma mostly in immunocompromised patients. in this report, we describe a female patient without any immunosuppressive state, encountering those three malignancies throughout her lifetime. A-69-year-old female patient was diagnosed with Kaposi sarcoma in 2009 and multicentric Castleman disease in 2011. She received several chemotherapy regimens during 4 years and stayed in remission during following 5 years. Then, she was diagnosed with primary effusion lymphoma, extracavitary/solitary variant on excisional biopsy of her cervical lymphadenopathy. Despite having 5 different lines of chemotherapy protocols, including autologous stem cell transplantation, and systemic cidofovir treatment, she died because of progressive disease. HHV-8 associated malignancies are not prevalent in immunocompetent patients. Our patient, who has suffered from all three malignancies related to HHV-8, is the only HIV negative patient in the literature with primary effusion lymphoma, extracavitary/solitary variant.

INTRODUCTION: In this study, the effects of changes in coagulation tests on survival and distant organmetastasis in lung cancer patients were investigated.METHODS: We retrospectively evaluated the data of patients who were diagnosed with primary lung cancer byour radiation oncology clinic. The relationship between age, sex, histopathological diagnosis, metastasis status andcoagulation test values and lifespan were analyzed.RESULTS: A total of 342 patients were included in the study. 18,4% of the patients had small cell lung cancer(SCLC), and 81,6% had non-small cell lung cancer (NSCLC). Adenocarcinoma (45.0%) was the most commonhistopathological subtype in patients with NSCLC. When distant organ metastasis rates were handled for allpatients, while there weren’t distant organ metastasis in 44.4% of patients, distant organ metastasis was found outin 55.6% of the patients. 65.1% of patients with SCLC and 53.4% of patients with SCLC were in advanced stageswith distant organ metastasis. 18.4% of the patients had brain metastasis, and 81.6% had no brain metastasis. Therewas no statistically significant effect of APTT, PT, INR, % PT which are among the coagulation tests, andfibrinogen values on brain metastasis status and survival (p 0.05). However, in patients with brain metastases,increase in the ratio close to statistical significance the INR and% PT values was found (p 0.068, p 0.059,respectively) when compared to the non-men.DISCUSSION AND CONCLUSION: In the case of lung cancer, an increase in the frequency of brain metastasismay be associated with the hypothesis that prolongation of the coagulation test and deterioration of the blood-brainbarrier, but there is a need for extensive studies with more patients. GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada akciğer kanserli hastalarda koagulasyon testlerindeki değişikliklerin sağkalımve uzak organ metastazı üzerine etkisi araştırıldı.YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamız, hastanemiz radyasyon onkolojisi kliniğine başvuran primer akciğerkanseri tanısı almış hastaların verileri retrospektif değerlendirilerek yapıldı. Ya?, cinsiyet, histopatolojik tanı,metastaz durumu ile koagulasyon test değerleri ve yaşam süresi arasında ilişki analiz edildi.BULGULAR: Çalışmaya toplam 342 hasta dahil edildi. Hastaların %18.4’ü küçük hücreli akciğer kanseri(KHAK) iken %81.6 küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHAK) tanısına sahipti. KHDAK’li hastalarda en sıkgörülen histopatolojik alt tip Adenokarsinom (%45.0) idi. Tüm hastalar için uzak organ metastaz oranlarınabakıldığında hastaların %44.4’ünde uzak organ metastazı yokken, %55.6’sında uzak organ metastazı vardı.KHAK’li hastaların %65.1’i, KHDAK’lı hastaların ise %53.4’ü uzak organ metastazı olan ileri evre olgulardı.Hastaların %18.4’ünde beyin metastazı varken, %81.6’sında ise beyin metastazı yoktu. Koagulasyon testlerindenAPTT, PT, INR, %PT ve fibrinojen değerlerinin beyin metastazı durumu ve sağkalım üzerine istatistiksel anlamlıetkisi saptanmadı (p0.05). Ancak beyin metastazı olanlarda, olmayanlarla karşılaştırıldığında INR ve %PTdeğerlerinde istatiksel olarak anlamlılığa yakın oranda artış tespit edildi (sırasıyla p0.068, p0.059).TARTIŞMA ve SONUÇ: Akciğer kanseri olgularında koagulasyon testlerindeki uzama ile kan beyin bariyerininde bozulduğu hipotezi ile ilişkili olarak beyin metastazı sıklığında artış oluşabilir ancak daha fazla hasta sayısınınolduğu geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır.

INTRODUCTION: Retrocaval ureter (RU) is a rare congenital anomaly characterized by the passage of the ureter through the posterior of the vena cava. We aimed to present the data of 8 cases treated with open surgical repair without excision of the retrocaval segment. METHODS: Eight patients who were operated with the diagnosis of RU in our clinic between 2005-2018 were included in the study. Demographic data, peri- and postoperative data of the patients were recorded and evaluated. in addition, imaging modalities were recorded. Pre- and postoperative values of T½ values in dynamic scintigraphy were compared. All patients underwent open ureterouretereral anostomosis without excision of the retrocaval segment. SPSS 22.0 was used for statistical analysis and p values less than 0.05 were considered statistically significant. RESULTS: Five patients were male and 3 were female. the mean age was 36.2 years (25-48). the mean operation time was 64 minutes (58-92). Six patients (75%) presented with flank pain. the mean hospitalization duration was 2.32 days. in the postoperative period, all patients underwent computed tomography-urography and dynamic and static renal scintigraphy with nuclear medicine study. There was no statistically significant difference between preoperative and postoperative static scintigraphy values (p = 0.741), but dynamic renal scintigraphy difference was significant (T½ was 25.7 min. preoperatively and 14.4 min. postoperatively, p = 0.016). DISCUSSION AND CONCLUSION: Re-anostomosis performed for the retrocaval ureter without any excision of the retrocaval segment yields successful results with minimal postoperative morbidity and short hospital stay., GİRİŞ ve AMAÇ: Retrokaval üreter (RÜ), üreterin vena kavanın posteriorundan geçmesiyle karakterize, oldukça nadir görülen bir konjenital anomalidir. Retrokaval segmentin eksizyonu olmadan açık cerrahi onarım ile tedavi ettiğimiz 8 olgunun verilerini sunmayı amaçladık. YÖNTEM ve GEREÇLER: 2005-2018 yılları arasında kliniğimizde RÜ tanısı ile opere edilen 8 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik verileri, peri- ve postoperatif verileri hasta dosyalarından kaydedildi ve değerlendirildi. Ayrıca hastalara uygulanan görüntüleme yöntemleri kaydedildi. Dinamik sintigrafideki T½ değerinin pre- ve postoperatif değerleri karşılaştırıldı. Tüm hastalara açık yöntemle retrokaval segmentin eksizyonu olmadan üreteroüreteral anostomoz uygulandı. İstatistiksel analiz için SPSS 22.0 kullanıldı ve p değerinin 0.05'den küçük değerleri, istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. BULGULAR: Hastaların 5'i erkek, 3'ü kadındı. Ortalama yaş 36.2 yıldı (25-48). Ortalama operasyon süresi 64 dakikaydı (58-92). Altı hastada (%75) başvuru yakınması yan ağrısıydı. Ortalama hastanede yatış süresi 2.32 gündü. Postoperatif dönemde tüm hastalara kontrol amacıyla bilgisayarlı tomografi-ürografi ve nükleer tıp çalışması ile dinamik ve statik renal sintigrafi uygulandı. Hastaların preoperatif ve postoperatif statik sintigrafileri arasında istatistiksel anlamlı bir ilişki yoktu (p=0.741) ancak, dinamik renal sintigrafi farklılığı anlamlıydı (preoperatif ortalama T½ değeri 25.7 dk, postoperatif ortalama T½ değeri ise 14.4 dk, p=0.016). TARTIŞMA ve SONUÇ: Retrokaval segmentte eksizyon yapılmaksızın retrokaval üretere uygulanan reanostomoz, minimal postoperatif morbidite, kısa hastanede kalış süresi ile başarılı sonuçlar sağlamaktadır.

Endometrial cancer is the most common gynecological cancer. Increased postmenopausal endometrial thickness may be an indicator of endometrial cancer. Transvaginal ultrasound (TV-USG) is the primary imaging method for evaluating endometrial thickness in the postmenopausal period. The aim was to employ transvaginal ultrasonography in the evaluation of adnexal masses synchronously seen in postmenopausal women with increased endometrial thickness. The work was designed as a retrospective study. The medical records of 155 patients evaluated for increased postmenopausal endometrial thickness were examined. Ultrasonography had been performed on the women in the study for routine follow-up, postmenopausal hemorrhage, pelvic pain, pelvic mass on examination and family history of gynecological cancer. All patients had undergone endometrial evaluation with fractional dilatation and curettage (D & C) or pipelle endometrial sampling. Histopathological diagnosis was based on endometrial sampling results. Adnexal mass was present simultaneously in 17.4% (n = 27) of the women included in the study, while 82.6% (n = 128) had no gynecological pathology other than increased endometrial thickness. The endometrial thickness in the women with postmenopausal adnexal masses was greater than in those without adnexal mass (11.7 mm vs. 7.8 mm, p = 0.009). Non-atypical and atypical endometrial hyperplasia was more frequent in the group with postmenopausal adnexal mass (11.1% vs. 2.8%, 11.1% vs. 3.79, p = 0.03, p = 0.04, respectively). Final histopathological evaluation of patients operated on for adnexal masses revealed tubo-ovarian abscess in 1.9% (n = 1), benign ovarian tumor in 25.9% (n = 7) and malignant ovarian tumor in 11.1% (n = 3) of the patients. In postmenopausal women, adnexal masses can be seen simultaneously with increased endometrial thickness. In this regard, transvaginal ultrasound offers important opportunities for evaluation of both the endometrium and adnexa. Pre-surgery transvaginal ultrasound as well as multivariate serum markers may be used in evaluation models. [Med-Science 2018; 7(4.000): 848-51]

Purpose: This study aimed to evaluate the Turkish validity and reliability of the revised version of the Cancer Patients Needs Questionnaire (rCPNQ-T) for parents whose children with cancer.Materials and methods: This methodological study conducted on 142 parents of children with cancer in Turkey’s southeast region. Data were collected with sociodemographic form and the rCPNQ-T.Results: The parents’ average age was 33.2±6.9 and most of them were a mother. Their children’s average age was 6.1±3.6, 72.5% diagnosed with acute lymphocytic leukemia (ALL). According to expert opinions, the content validity index was found to be 0.87, the total Cronbach's α coefficient of the questionnaire was 0.94, and the Cronbach's α coefficient of the sub-dimensions was ranged from 0.77 to 0.92.Conclusion: The validity and reliability analyses showed that the rCPNQ-T is a valid and reliable measurement questionnaire, accepted as 4 dimensions (informational, emotional, psychosocial, and practical needs) and 26 items. This scale can be used to determine the parents’ needs of children with cancer., Amaç: Bu çalışmanın amacı kanserli çocukların ebeveynleri için kanserli hasta gereksinimleri soru formu revize versiyonunun (rKHGSF-T) Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışmasını yapmaktır.Gereç ve yöntem: Metodolojik çalışma, Türkiye'nin güneydoğu bölgesinde kanserli çocuğa sahip 142 ebeveyn ile yapıldı. Veriler sosyodemografik form ve rCPNQ-T ile toplandı.Bulgular: Ebeveynlerin yaş ortalamasının 33,2±6,9 ve çoğunun anne olduğu belirlendi. Çocukların yaş ortalamasının 6,1±3,6 ve %72,5'inin akut lenfositik lösemili (ALL) olduğu saptandı. Uzman görüşlerine göre soru formunun kapsam geçerlilik indeksinin 0,87, anketin toplam Cronbach's α katsayısının 0,94, alt boyutlarının Cronbach's α katsayısının ise 0,77-0,92 arasında olduğu saptandı. Sonuç: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışmasına göre rCPNQ-T’nin, 4 alt boyut (bilgi, duygusal, psikososyal ve uygulama gereksinimi) ve 26 madde olarak geçerli ve güvenilir bir soru formu olduğu belirlenmiştir. Bu ölçme anketi kanserli çocukların ebeveynlerinin gereksinimlerini belirlemek için kullanılabilir.

Background/Aim: Identifying the epidemiological factors associated with the causation and development of colorectal cancer may help gain a better understanding of the disease to assist in screening and assessing the prognosis. This study aimed to determine and analyze the clinical-epidemiological profile of colorectal cancer.Methods: A cross-sectional study was conducted at a tertiary teaching hospital on 138 colorectal cancer patients for 1.6 years (June 2017 to December 2018). The participants were examined clinically, and detailed history regarding demographic features, adverse habits, occupation, and family history was taken using a structured pro forma. The tumor stage and site of cancer were considered the primary outcomes. Descriptive and inferential analyses were carried out using coGuide software, V.1.03, and the P-value was set at

Purpose: The aim of our study is to determine the effects of an antiangiogenic agent (bevacizumab) in combination with or without classic chemotherapeutics on the endometrium carcinoma and use these information in our clinic practice.Materials and Methods: In vitro tests were done to determine the cytotoxic and apoptotic effects of Cisplatin, Adriablastine and Bevacizumab. Cytotoxic effect was determined by the standard MTT assay (Tetrozolium Test) and apopthosis by DAPI staining, caspase-3 on human endometrium cancer cell culture (Ishikawa).Results: The MTT assay determined that 9.6 mg/ml dose of bevacizumab caused a higher rate of decrease in cell number on Ishikawa cells compared to the highest doses of Cisplatin and Adriablastine. Therewithal, when Bevacizumab, Cisplatin, and Adriablastine were applied together for 24 hours, the number of cells decreased with an increasing dose. With the use of the triple combination with DAPI staining, it is seen that the cell silhouettes are effaced and the findings indicating apoptosis become more apparent. When bevacizumab was applied alone, the caspase 3 activity it produced was ascertained to be higher than the other two drugs individually and in combination. Caspase-3 activity was ascertained to have increased significantly as a result of the collective usage of 40 µM Cisplatin + 20 µM Adriablastine + 9.6 µgram / ml Bevacizumab, and this was found to be the highest cytotoxic activity compared to other applications.Conclusion: Preclinical studies have shown that murine antihuman monoclonal antibody against Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF) have promising activity in many gynecologic and non-gynecologic human tumors.

Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde Ewing sarkom tanısı ile izlenen hastaların klinik özellikleri, tedavi detayları ve tedavi yanıtları değerlendirilmiştir.Gereç ve Yöntem: Ocak 1985– Ocak 2020 tarihleri arasında Çocuk Onkoloji Kliniğinde Ewing sarkom tanısı ile takip ve tedavi edilen 56 olgunun dosyaları incelendi. Klinik karakteristikleri, uygulanan tedavi, yaşam hızları analiz edildi.Bulgular: Ewing sarkom tanılı 56 hastanın 48’inin verilerine ulaşılabildi. Bu hastaların ortanca tanı yaşı 12 yaş (0-17 yaş), Erkek/Kız oranı 0,8 idi. Semptomların başlangıcından tanıya dek geçen ortanca süre 10 hafta (0-108 hafta) idi. Primer tümör yerleşim yeri: ekstremite %35,4 (n:17), paravertebral %8,3 (n:4), pelvik %20,8 (n:10), göğüs duvarı %20,8 (n:10), kafa ve yüz kemikleri %8,3 (n:4), yumuşak doku %6,4 (n:3) idi. Histopatolojik incelemede, %75’i Ewing (ekstraosseoz 17, osseoz 19), %25’i PNET (n:12) idi. Hastaların %35,4’ü tanıda metastatikti (akciğer n: 13, kemik n: 5, kemik iliği n: 3, uzak lenf nodu n: 2, karaciğer n: 1). Ortanca izlem süresi 23 ay (2 ay– 22 yıl) olup olaysız yaşam hızı 5 yıllık %37, 10 ve 15 yıllık %33 bulundu. Genel yaşam hızı 5 yıllık %42,10 ve 15 yıllık %33 bulundu.Sonuç: Kemoterapi ve primer bölge radyoterapisine rağmen olgularımızın yarısı kaybedilmiştir. Olaysız ve genel yaşam hızları düşük olmasına rağmen literatür ile uyumludur. Hastaların ileri evre hastalıklı olmaları, tedavi altında progresyon gelişmesi ve cerrahi oranlarının düşük olması ile ilişkili olabilir. Son 10 yılda sonuçların daha iyi olması, multidisipliner tedavi yaklaşımındaki gelişmeler ile ilişkilidir.Anahtar Kelimeler: Ewing sarkom, Tek merkez deneyimi, Tedavi sonuçları

Introduction: Whether respiratory rehabilitation is beneficial for patients, who have undergone lung resection due to cancer, is still under debate. We investigated the impact of respiratory rehabilitation on the quality of life, and anxiety and depression levels of patients.Method: Patients, to whom respiratory rehabilitation was recommended after lung resection, were assessed with the 6-minute Walk Test (6MWT), Visual Analog Pain Scale (VAS), Quality of Life Questionnaire (EORTC QLQ C30) and Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) on date of first admission and date of discharge. These questionnaires were repeated 6 months after respiratory rehabilitation ended.Results: 186 patients applying to the physiotherapy unit after lung resection were included in the study. 78 (42%) of these patients received respiratory rehabilitation services and the assessment questionnaires were repeated with these patients 6 months after discharge. During respiratory rehabilitation the average quality of life score increased from 55.4 to 67.9 (p

Amaç: Over kanseri jinekolojik kanserler arasında en yüksek ölüm oranına sahip olan kanserdir.İnflamasyon temelli skorlar olan nötrofil lenfosit oranı (NLR), trombosit lenfosit oranı (PLR), CRP albümin oranı (CRP/Alb) çoğu kanserde prognoz üzerine etkisi gösterilmiştir. Biz de bu çalışmada NLR, PLR, CRP/Albümin oranlarının over kanserinin prognozu üzerine olan etkisini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza Eylül 2014 - Aralık 2020 tarihleri arasında Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı polikliniğine başvuran over karsinom tanılı 124 hasta çalışmaya alındı. Evre 1-4 arasında değişen toplam 124 hasta hasta çalışmaya dahil edildi. NLR, PLR, CRP/Albumin kesme noktaları ROC analizi ile yapıldı. Bulgular: Hastalarımızın medyan yaşı 56 (sınırlar 24-84 ) idi. NLR oranı 63 hastada (%50), PLR oranı 56 hastada (%45), CRP/Alb oranı 61 hastada (%49) kesme değerine göre yüksek saptandı. PLR değeri ile progresyon sağkalım arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki yokken, genel sağkalımla istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmaktaydı (p=0.01). PLR değeri yüksek olanlarda medyan genel sağkalım 23 ay iken PLR değeri düşük olanlarda 45 aydır olarak saptandı. CRP/Alb oranının ise hem progresyonsuz sağkalım hem de genel sağkalım ile istatistiksel olarak anlamlı ilişkisi mevcuttu (p=0.011; p=0.008). CRP/Alb değeri düşük olanlarda daha uzun progresyonsuz sağkalım ve genel sağkalım olduğu saptandı. Sonuç: Diğer kanser tiplerinde olduğu gibi over kanserinde de inflamasyon belirteçlerinin kanser progresyonu üzerine dolayısıyla prognoza olan etkisi dikkat çekmektedir. PLR oranının genel sağkalımla, CRP/alb oranının ise hem genel sağkalım hemde progresyonsuz sağkalımla istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkisi olduğunu gösterdik. Bu oranların gelecekte farklı tedavi gruplarını oluştururken hastaların seçiminde yardımcı olabileceği kanısındayız.

Gemsitabin bir primidin antimetabolitidir, küçük hücreli dışı akciğer karsinomu, pankreas, meme, ürogenital malignitelerde artan sıklıkta kullanılan, iyi tolere edilen bir kemoteropatiktir. En önemli doz kısıtlayıcı toksisitesi myelosupresyondur. Gemsitabin kullanımına bağlı gelişen pulmoner toksisiteler bronkospazm, Acute Respiratory Distress Syndrome (ARDS), plevral effüzyon ve interstisyel pnömonidir. Mesane karsinomu nedeniyle 5 kür sisplatin-gemsitabin kemoterapisi alan erkek hastada nefes darlığı, ateş ve öksürük yakınmaları ortaya çıkması, toraks bilgisayarlı tomografisinde (BT) periferik ağırlıklı, yamalı tarzda konsolidasyon alanları görülmesi, antibiyotik tedavisiyle yanıt alınamaması, olası dispne nedenleri dışlanması sonucunda klinik ve radyolojik olarak bronşiolitis obliterans organize pnömonisi (BOOP) düşünülmüş ve kortikosteroid tedavisi ile belirgin düzelme sağlanmıştır. Tanı ve tedavide gecikme fatal sonuçlara yol açabileceği için gemsitabin kullanımına bağlı pulmoner toksisite olarak BOOP gelişebileceği de akılda tutulmalıdır, Gemcitabine is a primidine antimetabolite, a well tolerated chemotheropathic used in non-small cell lung carcinoma, pancreas, breast, urogenital malignancies. The most important dose-limiting toxicity is myelosuppression. Pulmonary toxicities due to gemcitabine use are bronchospasm, Acute Respiratory Distress Syndrome (ARDS), pleural effusion and interstitial pneumonia. Complaints of shortness of breath, fever and cough occurred in a male patient who received 5 cycles of cisplatin-gemcitabine chemotherapy for bladder carcinoma. There was no response to antibiotic treatment in the patient, who had mainly peripheral, patchy consolidation areas on thorax computed tomography. In the patient whose other causes of dyspnea were excluded, bronchiolitis obliterans organizing pneumonia (BOOP) was considered clinically and radiologically, and significant improvement was achieved with corticosteroid therapy. It should be kept in mind that BOOP may develop as pulmonary toxicity due to gemcitabine use, as delay in diagnosis and treatment may lead to fatal results.

Amaç: Yerel ve/veya bölgesel yineleme sonrası ikinci seri radyoterapi (İSRT) uygulanan nazofarenks kanserli hastalardaki tedavi sonuçlarımızı retrospektif olarak irdelemektir.Gereç ve Yöntem: 1991 ve 2018 yılları arasında nazofarenks kanseri için definitif radyoterapi ± kemoterapi aldıktan sonra lokal ve/veya bölgesel yineleme saptanan 44 hastadan 27’sine ikinci seri radyoterapi uygulanmış ve çalışmaya dahil edilmiştir.Bulgular: İlk tedavi sonrası medyan takip 49 (13-255) aydır. Primer radyoterapi sonrası yinelemeye kadar geçen süre medyan 18 ay (3-216) olup, 20 (%74) hastada yerel, 5 (%19) hastada bölgesel ve 2 (%7,4) lokal ve bölgesel yineleme saptanmıştır. İSRT, 16 (%59) hastaya konvansiyonel, 5 (%18) hastaya konformal, 4(%11) hastaya VMAT ve 2(%7) hastaya Stereotaksik Radyoterapi tekniği kullanılarak, medyan 30 (4-35) fraksiyon ve 2 Gy (2-7) fraksiyon dozu ile medyan toplam doz 60 Gy (15-70) olacak şekilde uygulanmıştır. RT sonrası yanıt değerlendirmede; 7 (%26) tam yanıt, 11 (%41) kısmi yanıt ve 9 (%33) hastada progresyon saptanmıştır. İki-5 yıllık genel sağ kalım oranları sırasıyla %85-%47, yineleme sonrası ise %44-%24’dür. İSRT sonrası 2 ve 5 yıllık progresyonsuz sağ kalım oranları ise %34 ve %20’dir. Tek değişkenli analizde; genel sağkalım için, yinelemeye kadar geçen süre (p< 0,001), ISRT doz (p=0,048); PSK’da ise, ISRT tekniği (p= 0,01), yenilemeye kadar geçen süre (p

Purpose: Cox Proportional Hazard (CPH) model is the most commonly used multivariate regression model for survival analysis. However, it is not always possible to obtain the proportional hazard (PH) assumption. In this case, Parametric Accelerated Failure Time (AFT) models may be applied. In this study, AFT and CPH models were applied to patients with early stage breast cancer and the results were compared. Materials and Methods: Retrospective survival data of 697 patients with early stage breast cancer were analyzed in this study. 13 independent variables and overall survival time as the dependent variable were tested. Multiple CPH regression analysis were performed for significant variables . For the AFT model, hazard functions of the data belonging to log-normal, log-logistic, Weibull and of exponential distributions were examined. Results: Although age groups, tumor grade, neural invasion and extra capsule involvement did not provide the assumption of COH, when statistically significant 9 independent variables were applied to the multivariate COX model, metastatic lymph nodes and menopausal status were found to be significant. According to AIC value and hazard function distributions, the most appropriate AFT model was with log-logistic. AFT model with log-logistic regression, number of metastatic lymph nodes, menopausal status and tumor size were found to be significant. Conclusion: In the literature, the CPH model is one of the most commonly used survival models. In cases where the assumption of the proportionality of hazards were violated; it may be more appropriate to use alternative models such as the AFT regression model., ÖZET Amaç: Cox Orantılı Hazard (COH) modeli sağkalım analizinde en sık kullanılan çok değişkenli regresyon modelidir. Ancak uygulamada orantılı hazard (OH) varsayımını sağlamak her zaman mümkün olmamaktadır. Bu durumda Parametrik Hızlandırılmış Başarısızlık (Ölüm) Zamanı (HBZ) modelleri uygulanır. Bu çalışmada HBZ ve COH modelleri meme kanseri tanısı olan hastalara uygulanarak sonuçlar karşılaştırılmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada 697 erken evre meme kanserli hastanın retrospektif sağkalım verileri analiz edilmiştir. Bağımlı değişken olan genel sağkalım ve 13 bağımsız değişkenle test edilmiştir. Anlamlı çıkan değişkenler çoklu regresyon analizi olan COH modeli ile yapılan regresyonla tahmin edilmeye çalışılmıştır. HBZ modeli için verilerin olası log-normal, log-lojistik, Weibull ve üstel dağılımlarına ait Hazard Fonksiyonlarına bakılmıştır. Bulgular: Yaş grupları, tümör derecesi, nöral invazyon ve ekstra kapsül tutulumu COH varsayımını sağlamamasına rağmen, istatistiksel olarak anlamlı çıkan 9 bağımsız değişken çok değişkenli COX modeline girdiğinde sadece metastatik lenf nodu sayısı ve menopoz değişkenleri anlamlı bulunmuştur. HBZ modeli için, bağımlı değişken olan genel sağkalıma ait, AIC değerine ve hazard fonksiyonu dağılımlarına göre en uygun HBZ modelinin Log-lojistik olduğu görülmüştür. Log-lojistik regresyonu sonucunda ise metastatik lenf nodu sayısı, menopoz ve tümör boyutu değişkenleri anlamlı çıkmıştır. Sonuç: Literatürde COH modeli en sık kullanılan sağkalım modellerinin başında gelir. Hazardların orantılı olmadığı durumlarda COH regresyon modeli yerine HBZ regresyon modeli gibi modellerin kullanımı daha uygun olabilir.

Amaç: Çocukluk çağı solid tümörlerinde febril nötropeni ataklarının klinik seyir ve özelliklerini değerlendirerek uygun bir takip ve tedavi yaklaşımı oluşturmaktır.Yöntemler: Çalışmamızda, Kasım 2019- Nisan 2020 tarihleri arasında kliniğimizde takip edilen lösemi dışı çocukluk çağı kanseri tanılı 18 yaş altı 30 hastanın 60 febril nötropeni atağı, tedavileri, tedavi yanıtları ve ailelerin sosyo-ekonomik düzeyleri incelendi.Bulgular: En sık tanılar; nöroblastom (%31,7), Wilms tümörü (%16,7) ve non-Hodgkin lenfoma (%18,3) idi. Ataklar sırasında alınan kültürlerin 15’inde (%25) üreme saptandı. 10 atakta (%16,6) bakteriyemi mevcuttu. Febril atakların %76,7’sinin (46 atak) kemoterapi uygulamasından sonraki ilk 7 gün içinde meydana geldiği saptandı. En fazla atak görülen günler, kemoterapi uygulamasından sonraki 5. ve 6. (%33,4) günlerdi. Başvuru sırasında ateşi daha yüksek olan ve beyaz küre sayısı düşük hastaların ilerleyen süreçte tedavilerinde değişiklik yapılma ihtiyacının diğer hastalara göre daha yüksek olduğu saptandı. Üç hasta (%5) atak sırasında kaybedildi. Aylık geliri 4000 TL üzerinde ve eğitim düzeyi daha düşük olan ailelerin, hastaneye ulaşma sürelerinin anlamlı olarak daha kısa olduğu görüldü.Sonuç: Febril nötropeni atakları sırasında ailelerin sosyo-kültürel ve ekonomi düzeyleri, iyileşme sürecini doğrudan etkileyebilmektedir., Objective: To establish an appropriate follow-up and treatment approach by evaluating the clinical course and characteristics of febrile neutropenia attacks in childhood solid tumors.Methods: In our study; 60 febrile neutropenia attacks, treatments they received, treatment responses and socio-economic levels of families under the age of eighteen years of 30 patients diagnosed with non-leukemia childhood cancer between November 2019 and April 2020 were examined.Results: The most common diagnoses were neuroblastoma (31.7%), Wilms tumor (16.7%) and non-Hodgkin lymphoma (18.3%). Bacteremia was present in 10 attacks (16.6%). It was found that 76.7% (46 attacks) of febrile attacks occurred within the first 7 days after chemotherapy cure. Most attacks occured on the 5th and 6th days (33.4%). It was found that patients with higher fever temperatures and low white blood cell counts during the hospital admission had a higher need to make changes in their treatment in the future. Three patients (5%) died during febrile neutropenia attacks. It was determined that the families who have monthly income over 4000 TL and lower education level have a significantly shorter reaching time to hospital than other families.Conclusion: During episodes of febrile neutropenia, the socio-cultural and economic levels of families can directly affect the recovery process.

Amaç: Kötü beslenme, kanserli çocuklarda kemoterapi ve radyoterapi gibi tedavi yöntemlerinin toleransı etkileyebilen tehlikeli bir komorbiditedir. Aynı zamanda tedavi sonucunu ve genel sağkalımı da olumsuz etkilemektedir. Bu çalışmanın amacı, kanser tedavisi gören yetersiz beslenen çocuklarda oral beslenme desteğinin vücut kitle indeksi (VKİ) üzerindeki etkisini değerlendirmektir.Yöntemler: Bu çalışma tek merkezli retrospektif bir çalışma olup, çalışmaya dahil edilen malnütriye pediatrik kanser hastaların kayıtları Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi, Pediatrik Onkoloji Bölümü (Kocaeli, Türkiye)'nden toplanılmıştır ve analiz edilmiştir. Spesifik anti-kanser rejimlerine ek olarak oral nütrisyonel destek (OND) alan hastaların beslenme durumları takip ziyaretlerinde ölçülen kilo, boy ve VKİ'ye göre 8 aylık bir süre boyunca değerlendirilmiştir. Veriler, tüm hastalar için veya aşağıdaki tümör gruplarına kümelendikten sonra analiz edilmiştir; CNS tümörleri% 13.3 (8 hasta), lenfoma% 18.3 (11 hasta), diğer tümörler% 68.3 (41 hasta).Bulgular: Çalışmaya beslenme bozukluğu olan 60 pediatrik kanser hastası (% 64,6 erkek,% 35,4 kadın) dahil edilmiştir. OND öncesi ve OND sonrası antropometrik verilerin karşılaştırılması sonrası, 36 hastada (%60) VKİ'de artışa karşın 24 hastada (%40) VKİ'de azalma olduğu görülmüştür (p, Background/Aim: Malnutrition is a dangerous comorbidity in children with cancer that can affect tolerance to treatment modalities such as chemotherapy and radiotherapy. It also adversely affects the treatment outcome and overall survival. It has been known that low Z score of body mass index (BMI) indicates malnutrition. This study aims to underline the effects of oral nutritional supplementation (ONS) on pediatric oncology patients.Methods: All records were collected from Kocaeli University Hospital, Department of Pediatric Oncology, Kocaeli, Turkey, and analyzed. Weight, height, and BMI status of sixty patients who received ONS with cancer treatment were recorded during visits up to 8 months after the start of ONS. Statistical analyses were maintained on the whole cohort as well as on following tumor sub-groups: CNS tumors (13.3%), lymphoma (18.3%), other tumors (68.3%).Results: Sixty malnourished pediatric oncology patients (64.6% male, 35.4% female) were included in the study cohort. BMI values of the majority (60%, P

Purpose: The aim of this article is to show the expression and methylation levels of matrix metalloproteinases (MMPs), tissue inhibitors of metalloproteinases (TIMPs) and vascular endothelial growth factor (VEGF)genes in patients diagnosed with childhood acute lymphoblastic leukemia (ALL) and their relationship with clinical findings.Materials and Methods: In this study, we determined the expression level and methylation percentage of MMP2, MMP9, TIMP1, TIMP2 and VEGF-A genes between patients with childhood ALL and healthy children. Expression and methylation analyzes were performed by RT-PCR. The results of MMP2, MMP9, TIMP1, TIMP2, VEGF-A and other clinical parameters were compared between the two groups.Results: The expression levels of MMP2 (2.55-fold), MMP9 (5.06-fold), TIMP1 (2.91-fold) and VEGF-A (4.76-fold) was significantly higher in the patients, but the same results were not found for TIMP-2. The methylation levels of MMP2 (29.74%), MMP9 (30.98%), TIMP2 (11.91%) and VEGF-A (6.55%) were significantly higher in the patients than in the controls. Conclusion: MMP2, MMP9 and VEGF-A genes have high expression and methylation levels. These results make this complex structure intriguing in childhood ALL for further studies and reinforce the emphasis that it should be investigated., Amaç: Bu makalenin amacı, çocukluk çağı akut lenfoblastik lösemi (ALL) tanısı almış hastalarda matriks metaloproteinazlar (MMP'ler), doku inhibitörleri metaloproteinazlar (TIMP'ler) ve vasküler endotelyal büyüme faktörünün (VEGF) genlerinin ekspresyon ve metilasyon düzeylerini ve bunların klinik bulgularla ilişkisini göstermektir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, çocukluk çağı ALL hastaları ile sağlıklı çocuklar arasında MMP2, MMP9, TIMP1, TIMP2 ve VEGF-A genlerinin ekspresyon düzeyini ve metilasyon yüzdesini belirledik. Ekspresyon ve metilasyon analizleri RT-PCR ile yapıldı. MMP2, MMP9, TIMP1, TIMP2, VEGF-A ve diğer klinik parametrelerin sonuçları iki grup arasında karşılaştırıldı.Bulgular: Hastalarda MMP2 (2.55-kat), MMP9 (5.06-kat), TIMP1 (2.91-kat) ve VEGF-A (4.76-kat) ekspresyon seviyeleri anlamlı olarak yüksekti, ancak aynı sonuçlar TIMP-2 için geçerli değildi. Hastalarda MMP2 (% 29.74), MMP9 (% 30.98), TIMP2 (% 11.91) ve VEGF-A (% 6.55) metilasyon düzeyleri kontrollere göre anlamlı derecede yüksekti.Sonuç: Verilerimiz MMP2, MMP9 ve VEGF-A genlerinin yüksek ekspresyon ve metilasyon seviyelerine sahip olduğunu gösterdi. Bu sonuçlar, çocukluk çağı ALL’de bu karmaşık yapıyı daha ileri çalışmalar için ilgi çekici hale getirmekte ve araştırılması gerektiği vurgusunu pekiştirmektedir.

Hidradenitis süpurativa apokrin salgı bezlerinde genellikle ağrılı, derin yerleşimli ve influmatuar lezyonlu kıl folliküllerinin tekrarlayan kronik inflamatuar bir deri hastalığıdır. Hastalık aksilla, inguinal, perineal ve genital bölgelerde görülür. Radyoterapi dirençli hastalıkta tedavi seçeneğidir. Radyoterapi hidradenitis süpürativa hastalığında semptomları düzeltir. Biz hidradenitis süpürativalı bir olgu sunduk. Olgu 47 yaşında 3 yıldır hidroadenitis süpurativa tanılı erkek hastaydı. Bilateral aksiller bölgesinde ağrılı , akıntılı yuvarlak nodüllü lezyonlara sahipti. Hastalık hastanın yaşam kalitesini bozmuştu. Hasta düzenli olarak alkol ve sigara kullanıyordu. Olgu fazla kiloluydu. Bilateral aksillaya 2,5 Gy/gün toplam 7,5 Gy konformal radyoterapi uyguladık. Radyoterapiden 3 ay sonraki muayenesinde semptomlar belirgin azaldı. Nodüller ve akıntılı lezyonlar belirgin iyileşti., Hidradenitis suppurativa is a chronic, recurrent, inflammatory, skin disease of the hair follicle that presents with painful, deep-seated lesions in apocrine glands. The disease is seen in the axillary, inguinal, perineal and genital areas. Radiation therapy is a successful treatment option of resistant disease. Radiation therapy improve symptoms. We present a case of hidradenitis suppurativa. A 47-year-old male was diagnosed with hidradenitis suppurativa before 3 years. The case had painful, draining, round lesions of bilateral axillary regions. The patient's quality of life was worse due to disease. The patient was regular using alcohol and cigarette. The patient was overweight. The case recievid total doses of 7.5 Gy at 2.5 Gy per fraction with conformal radiotherapy to bilateral axillary regions. The patient 's axillary symptoms were reduced significantly after 3 months of radiation treatment. The nodules, discharge lesions were significantly recovered.

Kanser hastalarında tümörün tipi, uygulanan tedavi türü, tedaviye bağlı gelişen yan etkiler nedeniyle beslenme sorunları gelişmektedir. Beslenme sorunları erken dönemde tanılanıp tedavi edilmezse refrakter kaşeksi gibi ciddi sorunlara neden olmakta ve hastanın yaşam kalitesini olumsuz etkilemektedir. Bu nedenle hastaların beslenme sorunları açısından tanı anından itibaren düzenli olarak malnütrisyon riski açısından tarama ve değerlendirmesinin yapılması önemlidir. Malnütrisyon gelişen hastaların beslenme sorunlarının yönetiminde ise beslenme danışmanlığı, ek gıda takviyeleri, fiziksel aktivite, farmakolojik tedavi ve oral alımın yetersiz olduğu durumlarda enteral veya parenteral beslenme adımları yer almaktadır. Kanser tedavisinde beslenme desteğinin sağlanması kanser tedavisinin ara vermeden etkin şekilde sürdürülmesinde oldukça önemlidir. Bu nedenle tedavi ekibinde önemli rol ve sorumlulukları bulunan onkoloji hemşireleri beslenme desteğinin sağlanmasında da anahtar role sahiptirler. Beslenme desteğinin sağlanmasında onkoloji hemşireleri, hastanın beslenme durumunun değerlendirilmesi ve risk taramasının yapılması, antineoplastik tedavi nedeniyle beslenmeyi olumsuz etkileyen semptomların yönetimi, enteral ve parenteral beslenmenin uygulanması, komplikasyonların önlenmesi ve hasta eğitimi adımlarında rol almaktadırlar. Onkoloji hemşirelerinin beslenme desteği ve yönetimi konusunda bilgi ve becerilerinin geliştirilmesi ve daha etkin rol almaları için beslenme sorunlarının yönetimine ilişkin eğitim programlarına katılmaları desteklenmelidir., Nutritional problems develop in cancer patients due to the type of tumor, type of treatment applied, and side effects related to treatment. If nutritional problems are not diagnosed and treated in the early period, they cause serious problems such as refractory cachexia and negatively affect the patient's quality of life. For this reason, it is important to regularly screen and evaluate patients for malnutrition risk from the moment of diagnosis in terms of nutritional problems. In the management of nutritional problems of patients with malnutrition, nutritional counseling, additional food supplements, physical activity, pharmacological treatment and enteral or parenteral nutrition steps are included in cases where oral intake is insufficient. Providing nutritional support in cancer treatment is very important for the effective continuation of cancer treatment without interruption. For this reason, oncology nurses, who have important roles and responsibilities in the treatment team, have a key role in providing nutritional support. In providing nutritional support, oncology nurses play a role in the evaluation of the patient's nutritional status and risk screening, management of symptoms that adversely affect nutrition due to antineoplastic treatment, administration of enteral and parenteral nutrition, prevention of complications and patient education. Oncology nurses should be supported to participate in training programs on the management of nutritional problems in order to develop their knowledge and skills on nutritional support and management and to take a more active role.

Araştırma kanser hastalarında kırılganlığın, yaşam doyumu ve umutsuzluğa etkisini değerlendirmek amacıyla tanımlayıcı ve ilişki arayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın evrenini İstanbul'da bir vakıf üniversite hastanesi ve bir eğitim araştırma hastanesi, Eskişehir'de bir üniversite hastanesine başvuran 18 yaş üzeri 1002 kanser hastası oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama araçları olarak 'Sosyo-Demografik ve Hastalığa İlişkin Veri Toplama Formu', 'Edmonton Kırılganlık Ölçeği', 'Beck Umutsuzluk Ölçeği' ve 'Yaşam Doyum Ölçeği' kullanılmıştır. Veriler tek yönlü varyans analizi ANOVA testi, t testi ve Spermaan Korelasyon Analizi ile analiz edilmiştir. Kırılganlık ölçeği ile hastaların %41,5'sı kırılgan değil, %18,4'ü görünürde savunmasız, %15'1'i hafif kırılgan, %14,5'i şiddetli kırılgan, %10,5'i orta kırılgan olarak bulunmuştur. Sosyal güvence ve cinsiyet ile kırılganlık arasında anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür. Benzer şekilde cinsiyet ile umutsuzluk düzeyi arasında anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür. Araştırmaya göre umutsuzluk ile yaşam doyumu arasında negatif yönlü ve zayıf şiddetli bir ilişki olduğu, kırılganlık ile umutsuzluk arasında pozitif yönlü ve şiddetli bir ilişki olduğu, kırılganlık ile yaşam doyum arasında da negatif yönlü ve zayıf bir ilişki olduğu saptanmıştır. Çalışma sonucuna göre kırılganlığın yalnızca geriatri hastalarında değil, kanser tanısı almış 18 yaş ve üzeri kanser hastalarında da çalışılabileceği önerilmektedir. Hastalığa ilişkin verilerden elde ettiğimiz oranlara göre en çok görülen kanser grubunda da kırılganlığın incelenebileceği önerilmektedir. The research was conducted as descriptive and relationship seeker to assess the effect of fragility on life satisfaction and despair in cancer patients. The population of the study consisted of a foundation university hospital and a training and research hospital in Istanbul, and 1002 cancer patients over the age of 18 who applied to a university hospital in Eskisehir. Data collection tools such as 'Socio-Demographic and Disease Data Collection Form', 'Edmonton Vulnerability Scale', 'Beck Desperation Scale' and 'Life Satisfaction Scale' were used as data collection tools in the study. The data were analyzed with one-way variance analysis ANOVA test, t test and Spermaan Correlation Analysis. According to the fragility scale, 41.5% of the patients were not frail, 18.4% were apparently vulnerable, 15.1% were mildly frail, 14.5% were severely frail, and 10.5% were moderately frail. It was observed that there was no significant difference between social security and gender and vulnerability. Similarly, there was no significant difference between gender and the level of despair. According to the research, it was determined that there is a negative and weak severe relationship between hopelessness and life satisfaction, there is a positive and violent relationship between fragility and despair, and there is a negative and weak relationship between fragility and life satisfaction. According to the results of the study, it is recommended that fragility can be studied not only in geriatric patients, but also in cancer patients aged 18 and over who have been diagnosed with cancer. According to the rates we obtained from the data on the disease, it is suggested that fragility can be examined in the most common cancer group.

WWOX protein ifadesi çoğu insan kanserlerinde sıklıkla kaybolur veya azalır. WWOX protein ifadesi kaybı üçlü negatif meme kanserlerinde sık görülmektedir. İmmün sistem meme kanseri gelişiminde, ilerlemesinde ve kontrolünde aktif rol oynamaktadır. Programlanmış hücre ölüm ligandı 1 (PD-L1), immün sistemden kaçışa katılan önemli immün kontrol noktası molekülüdür. PD-L1 çeşitli immün hücrelerde ve meme kanseri de dâhil olmak üzere birçok farklı tümör tiplerinde ifade edilir. STAT3, PD-L1 ifadesinin düzenlenmesinde önemli rol oynar. PD-L1'in, JAK aracılı STAT3 fosforilasyonu ve aktivasyonu nedeniyle meme kanseri hücre hatlarında ifadesi yüksektir. Kanser hücrelerinde STAT3 sinyal yolağı, IFN-?'nın atipik bir sinyal ileticisi olarak aktive edilir. WWOX proteini IL-6 / JAK2 / STAT3 sinyal iletim yolağı üzerinden kanser hücrelerinin büyümesini ve metastazını STAT3'e bağlı olarak baskılamaktadır. WWOX'un aşırı ifadesi bazal meme kanseri hücrelerinde STAT3 aktivitesini inhibe eder. Tüm bu bulgular, WWOX'un PD-L1 ifadesinin düzenlenmesinde olası bir rol oynayacağını ve böylece meme kanserinin ilerlemesinde ve metastazında potansiyel bir baskılayıcı olarak görev yapacağını göstermektedir. Bu tezin amacı WWOX'un MDA-MB-231 insan üçlü negatif meme kanseri hücrelerinde bazal düzeyde ve/veya IFN-? ile uyarılmış PD-L1 ifadesi üzerindeki etkilerini araştırmaktır. MDA-MB-231 hücrelerinde WWOX'u aşırı ifade etmek için geçici transfeksiyonlar gerçekleştirildi. Wwox proteininin aşırı ifadesi western blot ile değerlendirildi. PD-L1 ifadesi flow sitometri sistemi ile analiz edildi. IFN-? uygulanmamış, WWOX ifade eden hücrelerde WWOX ifade etmeyen hücrelere göre istatistiksel olarak anlamlı artmış PD-L1 ifadesi saptandı (p=0,05). Bu bulgulara ek olarak, IFN-? uygulanmış, WWOX ifade eden hücrelerde WWOX ifade etmeyen hücrelere göre istatistiksel olarak anlamlı artmış PD-L1 ifadesi saptandı (p=0,05). Sonuç olarak, WWOX ifade etmeyen MDA-MB-231 hücreleri ile karşılaştırıldığında MDA-MB-231 hücrelerinde WWOX ifadesinin arttırılması IFN-? varlığında veya yokluğunda PD-L1 ifadesini anlamlı olarak azaltmaktadır. WWOX protein expression is often lost or reduced in most human cancers. Loss of Wwox protein expression is common in triple negative breast cancers. The immune system plays an active role in the development, progression and control of breast cancer. Programmed cell death ligand 1 (PD-L1) is an important immune checkpoint molecule involved in escape from the immune system. PD-L1 is expressed in a variety of immune cells and many different tumor types, including breast cancer. STAT3 plays an important role in the regulation of PD-L1 expression. PD-L1 is overexpressed in breast cancer cell lines due to JAK-mediated STAT3 phosphorylation and activation. The STAT3 signaling pathway is activated as an atypical signal transmitter of IFN-? in cancer cells. WWOX suppresses growth and metastasis of cancer cells through the IL-6 / JAK2 / STAT3 signal transduction pathway, depending on STAT3. Overexpression of WWOX inhibits STAT3 activity in basal breast cancer cells. All these findings suggest that WWOX can play a possible role in the regulation of PD-L1 expression and thus act as a potential suppressor in the progression and metastasis of breast cancer. The aim of this thes is to investigate the effects of WWOX on PD-L1 expression at basal level and / or IFN-? stimulated in MDA-MB-231 human triple negative breast cancer cells. Transient transfections were performed to overexpress WWOX in MDA-MB-231 cells. Overexpression of the WWOX protein was assessed by western blotting. PD-L1 expression was analyzed by flow cytometry system. A statistically significant increase in expression of PD-L1 was found in cells expressing WWOX compared to cells not expressing WWOX (p=0.05). In addition to these findings, a statistically significant increase in expression of PD-L1 was found in cells expressing WWOX in IFN-? treated cells compared to cells not expressing WWOX (p=0.05). As a result, the increase of WWOX expression in MDA-MB-231 cells significantly decreased PD-L1 expression levels in the presence or absence of IFN-? compared to MDA-MB-231 cells not expressing WWOX.

Cancer patients are among patient groups most affected by the COVID-19 outbreak. During the COVID-19 pandemic, rearrangement of oncological services and adaptation to the pandemic process has become mandatory. In this review, we mentioned the changes in medical oncology practice and adaptive treatment modifications. COVID-19 infection will continue to affect and change the practice of oncology unless the COVID-19 outbreak ends. Kanser hastaları COVID-19 pandemi sürecinden en çok etkilenen hasta grupları arasında yer almaktadır. COVID-19 salgın sürecinde onkolojik hizmetlerin yeniden düzenlenmesi ve pandemi sürecine adapte olması zorunlu hale gelmiştir.Biz bu derlemede Turkiye’de medikal onkoloji pratiğindeki değişikliklerden ve adaptif tedavi modifikasyonlarından bahsettik. COVID-19 salgını sürdükçe COVID-19 enfeksiyonu onkoloji pratiğimizi etkilemeye ve değiştirmeye devam edecektir.