Search

Bu çalışma, Merinos ırkı koyunlarda gebeliğin perifer kan lenfositlerinin alfa naftil asetat esteraz (ANAE) ve asit fosfataz (ACP-az) aktiviteleri ile perifer kan lenfosit oranları üzerindeki etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Hayvanlardan her grupta 20şer adet olacak şekilde gebe olmayan-kontrol, bir aylık, iki aylık, üç aylık, dört aylık ve beş aylık gebeler olmak üzere toplam 6 dönemde perifer kanlar alındı. Histolojik incelemeler sonucunda en düşük ANAE pozitif-lenfosit oranı (%63.5) bir aylık gebe koyunlarda tespit edilirken aynı dönemde null lenfosit sayısı da en yüksek seviyede (%12.75) belirlendi. Gebeliğin son dönemindeki koyunların perifer kan lenfosit (%42.9) ve ACP-az pozitif lenfosit (%43.35) oranlarında da istatistiksel olarak önemli düşüşler gözlendi. Tüm gebelik dönemlerinde perifer kan lenfosit oranlarında hormonal değişimlerin neden olduğu düşünülen dalgalanmalar olsa da en belirgin değişimler gebeliğin ilk ve son dönemlerinde gözlendi. Bu çalışmadan elde edilen bulguların maternal toleransın olası mekanizmalarının anlaşılmasına katkı sağlayabileceği sonucuna varıldı., This study was performed to determine the effects of pregnancy on the activities of alpha naphthyl acetate esterase (ANAE) and acid phosphatase (ACP-ase) of the peripheral blood lymphocytes in pregnant Merino sheep. Peripheral blood lymphocyte percentages were also estimated. Periferal blood samples were taken from animals in six different gestational stages as non-pregnant control, in the first, the second, the third, the fourth and the fifth month of pregnancy. Each group was contained 20 animals. The lowest ANAE () lymphocytes percentage (63.5%) was determined in the first month of pregnancy whereas the highest null lymphocytes proportion (12.75%) was detected in the same gestational period. There were statistically decreases in the proportions of peripheral blood lymphocyte (42.9%) and the ACP-ase () lymphocytes (43.35%) in the last gestational stages. Although the posibble hormonal changes may cause the fluctuation of peripheral blood lymphocyte proportions in all gestational periods, the most distinctive changes were observed at the begining and at the end of the pregnancy. It was concluded that the data was obtained from this study was useful for understanding of the possible mechanisms of maternal tolerance.

Çinçilyalarda derinin histolojisi ve kıl matriks pili hücrelerinde AgNOR sayısının ışık mikroskobik seviyede incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Onbeş adet ergin ve sağlıklı çinçilyadan alınan deri örnekleri tamponlu formol salin solüsyonunda tespit edildi ve rutin histolojik yöntemlerle parafinde bloklandı. Bloklardan alınan kesitler Crossmon’un üçlü boyaması, Gordon ve Sweet’in retiküler iplik boyaması, Verhoef’in elastik iplik boyaması ve AgNOR boyama yöntemleriyle boyandı. Derinin toplam kalınlığı ile epidermis ve dermis kalınlıkları, birim alandaki (1 mm2) ortalama kıl folikül sayıları ve germinal matriks pili hücrelerinde AgNOR sayısı ve alanı belirlendi. Bulgular: Germinal matriks hücrelerinin çekirdeklerindeki AgNOR’ların kahverengi-siyah lekeler halinde 1 ile 4 adet arasında değişen sayılarda olduğu tespit edildi. Çinçilyalarda birleşik kıl foliküllerinin bir ya da iki primer folikül çevresinde çok sayıda sekonder folikülden oluştuğu gözlendi. Sekonder foliküllerin primer foliküllere oranı (S/P) 13/1 olarak tespit edildi. Öneri: Daha geniş populasyonlarda ve mevsimsel değişiklikler göz önüne alınarak yapılacak çalışmalarda, kıl foliküllerinin sayı ve dağılımı ile germinal matriks hücrelerindeki AgNOR parametrelerinin belirlenmesi seleksiyonda kürk kalitesi için önemli bir kriter olabilir., In this study, histology of the skin and number and area of the argyrophilic nucleolar organiser regions (AgNORs) of the germinal matrix epithelial cells of the chinchilla were investigated by light microscopic techniques. Materials and Methods: Skin samples were taken from 15 adult healthy chinchilla, fixed in formol saline and immersed in parafine. Tissue sections were stained with Crossman’s trichrome, Gordon and Sweet’s reticuler fiber, Verhoef’s elastic fibre and AgNOR staining methods. The total thickness of epidermis and dermis, hair follicle numbers per square milimetres, and number and area of AgNORs of the germinal matrix epithelial cells were measured. Results: AgNORs were seen as 1-4 black dots which distributed in the nuclei of the germinal matrix cells of the hair follicles. The chinchilla compound hair follicle consisted of one or two primary follicles surrounded by multiple smaller secondary follicles. The ratio of secondary to primary hair follicles (S/P) was 13/1. Conclusion: In further studies on a larger population seasonal differences, determination of number and distribution of hair follicules and AgNOR parameters in the germinal matrix cell should be used as significant criteria for fur quality in selection.

Proteinüri, yaygın ödem, perikardiyal sıvı ve asit etyolojisi araştırılmak üzere yatırılan hastaya; ateş ve aritmi gelişmesi, balgam ve parasentez sıvısında Mycobacterium tuberculosis'in saptanması sonucu tüberküloz perikardit tanısı konuldu. Tüberküloz perikarditin nadir ama, hala önemli bir sorun olması ve ilk klinik bulgularının proteinüri ve yaygın ödem olması nedeniyle bu olgu sunuldu. Ülkemiz gibi tüberkülozun endemik olduğu bölgelerde, perkarditin ayırıcı tanısında mutlaka tüberküloz akılda tutulmalıdır. Anahtar kelimeler: Perikardit, Tüberküloz, Proteinüri, Yaygın ödem, Tuberculous pericarditis was diagnosed in a patient who was hospitalized for investigation of etiology of proteinuria, widespread edema, pericardial fluid and ascites. Fever and arythmia developed during clinical course, Mycobacterium tuberculosis was isolated from sputum, and pericardial fluid. Tuberculous pericarditis is a rare but life thereatening health problem. Because of initial clinical signs were proteinuria and widespread edema, this case was presented. In endemic areas such as our country, tuberculosis should be kept in mind in the differential diagnosis of pericarditis. Key words: Pericarditis, Tuberculosis, Proteinuria, Widespread edema

In this case, it was presented a rare cerebellar abscess case due to Proteus mirabilis has an intraparenchymal gas formation at the early stage of cerebritis where gas formation disappeared at the late cerebritis phase of the abscess formation.©2008, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Bu çalışmada, erken serebrit aşamasında parankim içi gaz oluşumu gözlenmesine karşın geç serebrit aşamasında bu görünümün kaybolduğu Proteus mirabilis'e bağlı nadir bir serebellar apse olgusu sunuldu.©2008, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Objectives: Existence of inducible beta-lactamases (IBL) at hospital acquired Gram negative bacteria causes to problem to treat infections on clinical basis. Resistance may occur to many beta-lactam antibiotics including new ones during treatment and thus, treatment can remain insufficient. Materials and Methods: In this study, existence of IBL studied with the direct induction method at 50 Pseudomonas aeruginosa strains that isolated different clinical specimens of the patients who diagnosed as hospital acquired infections. Results: IBL existence was detected the most at P. aeruginosa strains isolated from wound specimens. Three strain to ceftazidim, 16 to ceftriaxone and 24 to cefotaxime were seen as susceptible on routin antibiotic disk sucsebtibility test among the 41 strains detected produce IBL. Conclusion: To eliminate this artificial sensitivity, disks must be arranged to detect the IBL on antibiotic susceptibility test. ©2007, Fırat University, Medical Faculty, Giriş: Hastane kaynaklı Gram-negatif bakterilerdeki indüklenebilir beta-laktamaz (İBL) varlığı, klinik açıdan ciddi problemlere neden olmaktadır. Yeni beta-laktamlar başta olmak üzere tedavi sırasında bir çok beta-laktam antibiyotiğe direnç gelişebilmekte ve tedavi yetersiz kalmaktadır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda hastane infeksiyonu tanısı almış hastalardan alınan çeşitli örneklerden izole edilen 50 Pseudomonas aeruginosa suşunda direkt indüksiyon yöntemiyle İBL varlığı araştırıldı. Bulgular: En sık yaradan izole P.aeruginosa suşlarının İBL salgıladığı belirlendi. İBL saptadığımız 41 suşa yapılan rutin antibiyogramda üçü seftazidime, 16'sı seftriaksona ve 24'ü sefotaksime duyarlı görünmekteydi. Sonuç: Bu yalancı duyarlılık sorununun giderilmesi için antibiyogramda disk diziliminin İBL üretimini saptayacak şekilde yapılması gerekmektedir. ©2007, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Objectives: To determine the prevalence of infections, predominant organisms and their resistance pattern. Materials and Methods: Prospective cohort study. All patients over 16 years old were occupying an intensive care unit bed over a 24-hour period. All patients admitted to the unit were evaluated on a daily basis for nosocomial infections in compliance with National Nosocomial Infections Surveillance System (NNISS) methodology. Infection site definitions were in agreement with Center for Diseases Control and Prevention (CDC) definitions. Results: The NI incidence was 72%; ventilator associated pneumonia was the most common NI (41.2%), followed by urinary tract catheter-associated infection (28.2%), bloodstream infections (13.7%), and sepsis (6.9%), surgical site infection (4.6%). Pseudomonas spp. was the most common pathogen identified in the NIs (31.3%), followed by (%), and yeasts. The most frequent isolated microorganisms from patients were as follows: Pseudomonas aeruginosa (31.3%), Staphylococcus aureus (11.5%), Coagulase negative staphylococci (CoNS) (10.7%), Acinetobacter baumanii (9.2%), Candida spp. (8.4%), Escherichia coli (8.4%), Enterobacter spp. (4.6%), Enterococcus spp. (3.1%) and others (12.8%). Methicillin resistance was 96% at staphylococci. It was observed Gram-negative microorganisms had multi-resistant pattern. Conclusion: The rate of nosocomial infection is high in intensive care unit patient, especially for respiratory infections. The predominant bacteria were P. aeruginosa and S. aureus, CoNS and A. baumanii (resistant organisms). This study documents the clinical impression that prevalence rates of intensive care unit-acquired infections are high and suggests that preventive measures are important for reducing the occurrence of infection in critically ill patients.©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Amaç: Anestezi ve Reanimasyon yoğun bakım ünitesinde gelişen hastane infeksiyonlarını (Hİ), bu infeksiyonlarda saptanan etkenleri ve antibiyotik duyarlılıklarını prospektif olarak incelemek. Gereç ve Yöntem: Prospektif sürveyans çalışması. 01 Kasım 2004–28 Şubat 2005 tarihleri arasında (4 ay) Fırat Üniversitesi Fırat Tıp Merkezi Anestezi ve Reanimasyon YBÜ'de en az 24 saat yatan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışma kapsamına alınan hastalar, National Nosocomial Infections Surveillance System (NNISS) önerilerine göre hasta ve laboratuar verilerine dayalı sürveyans yöntemleri bir arada kullanılarak izlenmiş, tanımlamalar "Centers for Disease Control and Prevention (CDC)" ölçütlerine göre yapılmıştır. Mikroorganizma tanımlamasında konvansiyonel yöntemler ve API 20E testi kullanılmış, antibiyotik duyarlılıkları disk difüzyon yöntemi ile çalışılmıştır. Sonuçlar: YBÜ'ne yatırılan 182 hastadan 60'ında 131 Hİ gelişti. YBÜ'de Hİ hızı %72 olarak saptandı. YBÜ'de en sık görülen infeksiyon türleri; ventilatör ilişkili pnömoni (%41.2), üriner sistem infeksiyonu (%28.2), laboratuar olarak tanımlanmış kan dolaşımı infeksiyonu (%13.7), klinik sepsis (%6.9), cerrahi alan infeksiyonları (%4.6) ve diğer nozokomiyal infeksiyonlar idi. Hastalardan en sık izole edilen patojenler; Pseudomonas spp. (%31.3), Staphylococcus aureus (%11.5), koagülaz negatif stafilokoklar (%10.7), Acinetobacter spp. (%9.2), Candida spp. (%8.4), Escherichia coli (%8.4), Enterobacter spp. (%4.6), Enterococcus spp. (%3.1) ve diğerleri (%12.8) idi. Stafilokoklardaki metisilin direnci %96 olarak saptandı. Gramnegatif mikroorganizmaların büyük kısmının çoklu antibiyotik direnci taşıdığı görüldü. Sonuç: YBÜ'de hastane infeksiyonları en önemli sorunlardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu infeksiyonların kontrol altına alınması ya da önlenmesi için YBÜ'lerine yönelik sürveyans çalışmalarının süreklilik göstermesi ve özellikle infeksiyon kontrol önlemlerine titizlikle uyulması konusunda azami çaba gösterilmelidir. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Objectives: It was aimed to detect the prevalence of nasal carriage of methicillin-resistant Staphylococcus aureus and Coagulase negative staphylococci (CoNS) of the healthcare personnel in our hospital and if any relation with slime production and methicillin resistance in these strains. Materials and Methods: Specimens for culture were collected from the anterior nares from healthcare personnel with sterile cotton swabs. The nasal swabs were cultured on 5% sheep blood agar plates and incubated at 37ºC for 24-hour. Coagulase tests were performed for the strains identified with colony morphology and Gram staining. The susceptibilities of the isolates to oxacillin were determined by the disk diffusion method according to National Committee for Clinical Laboratory Standards. Slime production was investigated by Congo Red Agar plate method. Results: When thirty-seven (31.4%) of the isolated strains were S. aureus, and 35.1% of these were methicillin-resistant, methicillin resistance was 59.3% for CoNS (p=0.015). Slime positivity was 73% at S. aureus strains, and 65.4% for CoNS (p=0.4). It was detected a risk factor that studying at surgical departments (%23.1 vs. %76.9, r= 0.48, %95 CI: 0.196-0.768, p=0.002). Conclusion: The potential of slime production was observed higher at MR staphylococci. No methicillin resitancy was observed at slime produced species, but it was observed a high prevalence rate of MRSA carriage. Thus, it proposes that it needs to continuing education for hospital infection control and applicable and permanent solution for eradication of MRSA. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Amaç: Bu çalışmada, sağlık çalışanlarının burunlarında metisilin dirençli Staphylococcus aureus (MRSA) ve koagülaz negatif stafilokok taşıyıcılık oranı ve bu suşlarda metisilin direnci ile slime oluşumu arasında ilişki olup olmadığının irdelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Steril eküvyonlu çubuklarla 118 hastane çalışanının her iki burun mukozalarından alınan sürüntü kültürleri %5 koyun kanlı agara ekilerek 35ºC'de 24 saat inkübe edildi. Koloni morfolojisi ve Gram boyama ile stafilokok olarak tanımlanan suşlar için koagülaz testi yapıldı. Metisilin direnci (oksasilin direnci) NCCLS önerilerine göre disk difüzyon yöntemi ile belirlendi. Slime oluşumu Kongo Red Agar plak yöntemiyle araştırıldı. Bulgular: İzole edilen suşların 37'si (%31,4) S. aureus ve bunların %35.1'i metisiline dirençli iken KNS suşlarında metisilin direnci %59.3 idi (p=0.015). S. aureus suşlarında slime pozitiflik oranı %73, KNS suşlarında %65.4 idi (p=0.4). Cerrahi kliniklerde çalışmanın MRSA taşıyıcılığı için bir risk faktörü olduğu saptandı (%23.1'e karşı %76.9, r= 0.48, %95 güvenilirlik aralığı: 0.196–0.768, p=0.002). Sonuç: Metisiline dirençli stafilokoklarda slime oluşturma potansiyeli oldukça yüksek oranda saptandı. Slime oluşturan suşlarda metisilin direncinde artış gözlenmedi ancak MRSA taşıyıcılık oranının oldukça yüksek düzeyde olduğu göz önüne alınırsa hastane infeksiyonlarının kontrolü için yapılan eğitimlerin sürekliliğine ve MRSA eradikasyonu için uygulanabilir ve kalıcı çözümlere ihtiyaç vardır. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Isolated tuberculous prostatitis is a rare clinical condition. A 42-year old male admitted with the complaints of premature ejaculation and perineal pain during sexual intercourse to the Urology Department of our hospital. The patient had no evidence of past or present pulmonary tuberculosis. Another focus for tuberculosis could not be found except prostate gland in spite of all investigation with history, physical examination, chest X-ray, intravenous pyelography (IVP). It was seen acid-fast bacilli in the prostate secretion of the patient. Therefore, the case was diagnosed as isolated prostate tuberculosis.©2006, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İzole tüberküloz prostatit oldukça nadir bir klinik durumdur. 42 yaşında erkek hasta prematür ejakülasyon ve cinsel ilişki sırasında artan perineal ağrı yakınmaları ile Üroloji Kliniğine başvurdu. Hastada tüberküloz öyküsü yoktu. Hastanın prostat sekresyonunda asido-rezistan basil (ARB) görülmesi; öykü, fizik muayene ve klinik bulgularda prostatite özgü bulguların dışında bulgu olmaması, akciğer grafisi, abdominal ultrasonografi ve intravenöz piyelografi incelemelerinde prostat dışı herhangi bir odakta tüberküloz lezyonuna rastlanmaması nedeniyle olgu izole tüberküloz prostatit olarak tanımlandı.©2006, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Herpes simplex virus (HSV) is a common cause of viral encephalitis. Herpes simplex encephalitis (HSE) remains one of the most devastating infections of the central nervous system despite available antiviral therapy. Herpes simplex encephalitis (HSE) typically presents with acute neurological changes and the initial cerebrospinal fluid examination is nearly always abnormal. However, these clinical findings are not pathognomonic because numerous other diseases in the central nervous system can mimic HSE. In the current era, the diagnostic gold standard is the detection of HSV DNA in the cerebrospinal fluid by polymerase chain reaction. Cystic encephalomalacia is uncommon after HSE. In addition it can effect bilateral hemisferic structre and characterised with cystic cavite and gliosis. In this study, it was presented a rare case cystic encephalomalacia occurred after HSV encephalitis., Herpes simpleks virüs (HSV), viral ansefalitlerin en sık nedenlerinden biridir. Herpes simpleks ansefaliti (HSE) ise uygun antiviral tedaviye rağmen santral sinir sisteminin en harap edici enfeksiyonu olmaya devam etmektedir. HSE'nin başlangıcında beyin omirilik sıvısı (BOS) sıklıkla anormal ve eşlik eden akut nörolojik bulguların varlığı ise tipiktir. Santral sinir sisteminin birçok hastalığı HSE'e benzer bir tablo oluşturduğundan bu klinik bulgular patognomonik değildir. Günümüzde tanı için altın standart, BOS'da polimeraz zincir reaksiyonu ile HSV DNA'sının tespit edilmesidir. Her iki beyin yarısını etkileyebilen kistik kavite ve gliozisle karakterize yıkıcı bir olay olan kistik ansefalomalazi, HSE sonrası çok nadir görülen bir durumdur. Bu çalışmada, HSV ansefaliti sonrası son derece nadir olarak görülen bir kistik ansefalomalazi olgusu sunulmuştur.

Objective: The aim of this study was to evaluate the hospital acquired infections among the hospitalized patients between January 01, 2006 and December 31, 2006 in 820 bed Fırat University Hospital. Materials and Methods: Data regarding hospital acquired infections were collected with laboratory and patient based active surveillance method and description of Disease Control and Prevention were used in the diagnosis of these infections. Results: The hospital acquired infection ratio was found to be 5.97 % during this period. Most of the hospital infections were detected from Intensive Care Unit of Anesthesia and Reanimation Department (57.1 % ), followed by Cardiothoacic Surgery Intensive Care Unit (16.3 %) and Neurology Clinics (13.1 %). Most common infections were urinary tract infections (41.6 %), boodstream infection (22.5%), pneumonia (18.7 %) and surgical site infection (10.4 %), respectively. Most encountered organisms were Escherichia Coli, Pseudomonas spp., coagulase negative staphylocoocci, Staphylococcus aureus, Candida spp and Klebsiella spp. Methicilline resistance was 85.8 % among S. aureus species. E. coli, Klebsiella spp. and Pseudomonas spp. had ratios of extended spectrum beta lactamase as 47.8 %, 50.6 % and 56.7 % , respectively. Conclusion: The disemination of survelliance and training studies of infection control committee in our hospital and formation of self hospital infection control policy way lower these ratios in the future., Amaç: Bu çalışma 820 yataklı Fırat Üniversitesi Hastanesi'nde 01 Ocak 2006 ile 31 Aralık 2006 tarihleri arasında yatan hastalarda saptanan hastane enfeksiyonlarını değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Hastane enfeksiyonlarına ait veriler laboratuar ve hastaya dayalı aktif sürveyans yöntemi ile toplandı ve hastane enfeksiyonu tanısında Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezi'nin tanımları kullanıldı. Bulgular: Bu döneme ilişkin hastane enfeksiyon hızı %5.97 olarak bulunmuştur. Hastane enfeksiyonlarının en sık gözlendiği birim Anestezi ve Reanimasyon Yoğun Bakım Ünitesi (%57.1) olup bunu Kardiyovasküler Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesi (%16.3) ve Nöroloji Kliniği (%13.1) takip etmiştir. En sık saptanan enfeksiyon türü üriner sistem enfeksiyonları (%41.6) olup bunu kan dolaşımı enfeksiyonu (%22.5), pnömoni (%18.7) ve cerrahi alan enfeksiyonları (%10.4) izlemiştir. En sık tespit edilen etkenler ise sırasıyla Escherichia coli, Pseudomonas spp., koagülaz negatif stafilo-kok, Staphylococcus aureus, Candida spp. ve Klebsiella spp. olmuştur. S. aureus suşları arasında metisilin direnci %85.8 idi. E. coli, Klebsiella spp. ve Pseudomonas spp. arasında Genişlemiş Spektrumlu Beta-Laktamaz oranının ise sırası ile % 47.8, % 50.6 ve %56.7 olduğu görüldü. Sonuç: Hastanemizde Enfeksiyon Kontrol komitesi tarafından yapılacak sürveyans ve eğitim çalışmalarının yaygınlaşması ve kendi HE kontrol politikalarımızın oluşturulması bu oranları gelecekte daha aşağılara çekecektir.

Objective: Several problems are present nosocomial sepsis which still remains an important health problem in Turkish intensive care units (ICUs). The aim of the study is to decrease the mortality rate of nosocomial sepsis in ICUs. This study sought to find mortality – related risk factors in ICUs. Material and Methods: The prospective study was performed with following of one year in the ICUs of Firat University Hospital. The patients who were followed in the ICUs for at least 48 hours were enrolled in the study. Nosocomial infections were defined according to the Center for Disease Control and Prevention (CDC) criteria and were categorised by specific infection site. Results: Among the 470 patients, 81 had ICU- acquired sepsis episodes. In- ICUs nosocomial was sepsis rate 17.2% (81/470) and mortality rate 63% (51/81). Needs for mechanical ventilation, entubation, nasogastric catheter, urinary catheters episodes of sepsis were significantly associated with fatalities. Respiratory failure, used of H2 receptor antagonist was associated with a fatal outcome. The most frequent primary sources of nosocomial sepsis were lungs 38.3%, urinary 29.7% and intra-abdominal 12.4%. Cultures were positive of the patients with common microorganisms were Pseudomonas spp. 22.3% (14.5% P.aeruginosa), E.coli 17.1%, S.aureus 17% (including 9% methicillin-resistant), Acinetobacter spp. 13.1%. Conclusion: The most important risk factors of mortality were observed older age, high APACHE II score, mechanical ventilation, intubation, nasogastric catheterization, urinary catheterization, respiratory failure and used H2 receptor antagonist., Amaç: Nozokomiyal sepsis, yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) önemli bir sorun olmaya devam etmektedir. Klinik çalışmanın amacı, yoğun bakım ünitelerindeki nozokomiyal sepsiste mortaliteyle ilişkili risk faktörlerinin tespitidir. Bu çalışmada yoğun bakım ünitelerinde mortaliteyle ilişkili risk faktörleri bulunmaya çalışıldı. Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalışma Fırat Üniversitesi Hastanesi Yoğun Bakım Üniteleri'nin bir yıllık izlemi ile yapıldı. YBÜ'ne kabul edilen hastalar en azından 48 saat izlendikten sonra çalışmaya dahil edildi. Nozokomiyal infeksiyonların tanısı CDC (Center for Disease Control and Prevention) kriterlerine göre kondu ve spesifik infeksiyon alanlarına göre sınıflandırıldı. Bulgular: 470 hastadan 81'inde YBÜ kaynaklı sepsis atağı gelişti. YBÜ'nde nozokomiyal sepsis oranı %17.2 (81/470) ve mortalite oranı %63 (51/81) idi. Sepsis atağında gereksinim duyulan mekanik ventilasyon, entübasyon, nazogastrik tüp, üriner kateter mortaliteyi önemli ölçüde artırıyordu. Solunum yetmezliği, H2 reseptör antagonisti kullanımı mortaliteyi artırıyordu. Nozokomiyal sepsisin en sık primer kaynağı pulmoner %38.3, üriner % 29.7 ve intra-abdominal infeksiyonlar %12.4 idi. Kültür pozitif hastalardaki en sık mikroorganizmalar Pseudomonas spp. %22.3 (%14.5 P.aeruginosa), E.coli %17.1, S.aureus %17 (%9 metisilin-rezistans), Acinetobacter spp. %13.1 idi. Sonuç: Mortaliteyle ilişkili en önemli risk faktörleri yaş, APACHE II skoru yüksekliği, mekanik ventilasyon, entübasyon, nazogastrik tüp, üriner kateterizasyon, solunum yetmezliği, H2 reseptör antagonisti kullanımı ve H2 reseptör antagonisti kullanma süresi olarak gözlemlendi.

The aim of this work was to evaluate changes in lymphocyte subpopulations, especially helper and cytotoxic T cells, in acute brucellosis patients undergoing treatment. Forty-three acute brucellosis patients were included in the study. Twenty healthy subjects served as controls. Total lymphocytes and the CD3+, CD4+, CD8+, CD19+ and CD (16+56)+ subpopulations were counted by two-color flow cytometric analysis. The CD4+ counts in patients before and after treatment were not statistically different (p = 0.7), but healthy subjects had significantly more of these cells (p = 0.001 and p = 0.001 compared to pre- and post-treatment patients, respectively). The CD8+ counts in acute brucellosis patients decreased after treatment (p = 0.004), but remained higher in both pre- and post-treatment samples than in healthy subjects (p = 0.001 and p = 0.01 respectively). Neither the total leukocyte counts nor the numbers of cells in any subpopulation correlated with blood culture results (positive or negative). No statistically significant differences in the patients' CD4+ T cell counts were observed between the pre-and post-treatment periods, and the count was higher in healthy subjects. Counts of CD8+ T cells increased in acute brucellosis patients, and although they decreased after treatment they remained higher than in the controls. In view of this increase, it was concluded that CD8+ T cells could be the major component in immunity against brucellosis.

The objective of our study was to assess procalcitonin (PCT) and C-reactive protein (CRP) plasma concentrations in end-stage renal disease (ESRD) patients undergoing haemodialysis sessions and the effect of intermittent haemodialysis on PCT levels. We measured plasma PCT and CRP levels in 43 ESRD patients without evidence of systemic infection at the beginning of haemodialysis and 4 hours later. Control group consisted of 40 volunteers with no complaints. Venous blood samples were collected from the patient before and after hemodialysis and the control groups. PCT was assayed by immunoluminometry. The mean plasma concentration of PCT (2.13 ± 0.7 ng/mL) and CRP (14.3 ± 2.9 mg/L) was elevated prior to the start of the patients hemodialysis compared to healthy controls (PCT; 0.18 ± 0.03 ng/mL, CRP; 4.5 ± 2.2 mg/L) (P < 0.0001). After 4 h of haemodialysis, the levels of PCT decreased significantly (P > 0.05). In addition, a weak correlation between PCT and CRP before dialysis was established. It was found that PCT levels significantly increased in haemodialysis patients without signs of infection. This confirms the presence of a chronic systemic inflammatory state in these patients. Although haemodialysis was associated with a significant decrease of serum PCT, haemodialysis had no significant effect on CRP levels.

Bu çalışma, sığırlarda gebeliğin perifer kan lenfositlerinin alfa naftil asetat esteraz (ANAE) ve asit fosfataz (ACP-az) aktiviteleri ile perifer kan lenfosit oranları üzerindeki etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Hayvanlar Kontrol; I. trimester; II. trimester ve III. trimester olmak üzere 4 gruba ayrıldılar (n 20). I. ve III. trimesterde ACP-az pozitif lenfosit oranlarında istatistiksel olarak önemli düşüşler gözlendi. En düşük ANAE () T-lenfosit oranı I. trimesterde tespit edilirken gruplar arasındaki farklar istatistiksel açıdan önemli değildi. I. trimesterde perifer kan lenfosit oranında belirgin bir düşüş dikkati çekerken (p0,05) en yüksek null hücre oranı da yine bu dönemde tespit edildi. Gebeliğin sığırlarda özellikle I. trimesterde perifer kan lenfositlerini etkilediği sonucuna varıldı., This study was performed to determine the effects of pregnancy on the activities of alpha naphthyl acetate esterase (ANAE) and acid phosphatase (ACP-ase) of the peripheral blood lymphocytes in pregnant cattle. Peripheral blood lymphocyte percentages were also estimated. These animals divided into four groups as Control; Trimester I; Trimester II and Trimester III (n 20 for each group). There was a statistically decreases in the proportions of the ACP-ase () lymphocytes in Trimester I and Trimester III. The lowest ANAE () T-lymphocytes percentage was determined in Trimester I but the differences between the groups were not statistically important. A dramatic reduction in the percentage of peripheral blood lymphphocytes was recorded in Trimester I (p

Bu çalışma, tavşanlarda deneysel olarak oluşturulan intraabdominal adezyonların engellenmesinde fluniksin meglumine ve mepiramin maleat'ın etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Çalışmada 36 adet tavşan kullanıldı. Tavşanlar 12'li 3 gruba ayrıldı. Her bir gruptaki tavşanlara 4-6 cm uzunluğunda median laparotomi uygulandı ve sol tarafta peritonda, 2-4 cm uzunluğunda 6 adet longitudinal ensizyon yapıldı. Sağ tarafta peritondan yaklaşık 1x2 cm'lik bir alan uzaklaştırıldı. Operasyonu takip eden 5 gün 1. gruba (kontrol) 5 ml/kg serum fizyolojik, 2. gruba 5 ml/kg serum fizyolojik ve 1 mg/kg fluniksin meglumine, 3. gruba 5 ml/kg serum fizyolojik ve 2 mg/kg mepiramin maleat intraperitoneal olarak uyguladı. On dört gün sonra her üç gruptaki tavşanlarda adezyonları değerlendirmek için paramedian tekrar laparotomi uygulandı ve adezyonların durumuyla derecesi arattırıldı. Elde edilen bulgulara dayanılarak kullanılan ilaçların, peritoneal adezyonların oran ve derecesini kontrol grubuna göre anlamlı şekilde azalttığı sonucuna varıldı., The aim of the study was to evaluate the effects of flunixin meglumine and mepyramine maleate in the prevention of experimentally induced intraabdominal adhesions in rabbits. A total of 36 rabbits were used, and the animals were divided into 3 groups, each having 12 rabbits. The abdominal cavity of each animal was accesed via a ventral midline incision of approximately 4-6 cm in length. Six longitudinal incisions of 2-4 cm in length were made on the left peritoneal surface and 1x2 cm area was excised from the right peritoneal surface. Group 1, 2, and, 3 were intraperitoneally administered 5 ml/kg of the physiologycal saline (0.9%NaCI solution), 1 mg/kg flunixin meglumine in 5 ml of the physiologycal saline, and 2 mg/kg mepyramine maleate in 5 ml of the physiologycal saline respectively following the laparotomy, and injections were continued for 5 days after laparotomy. Fourteen days after surgery, all rabbits underwent a new laparotomie (relaparatomie) via a paramedian incision, in order to evaluate whether the presence and extend of the intraabdominal adhesions. The results suggested that the drugs used in this study significantly decrease the incidence and degree of the peritoneal adhesions when compared to the control (0.9%NaCI solution) group.

Bu çalışmada, Akkaraman koyunlarındaki hemal düğümlerin histolojik yapıları ve bu organlardaki alfa-naftil asetat es-teraz (ANAE) pozitif lenfositlerin yerleşimlerinin belirlenmesi amaçlandı. Bu amaçla 2 yaşlı 20 Akkaraman koyunundan alınan hemal düğümü örnekleri materyal olarak kullanıldı. Rutin histolojik işlemleri takiben alınan kesitlere Crossman'ın üçlü boyası, hematoksilen-eozin, Gordon ve Sweet'in retiküler iplik boyası, toluidin mavisi, metil-green pironin ve Pappenheim'ın panoptik boyama yöntemleri uygulanırken, kriyostat kesitlerinde alfa-naftil asetat esteraz (ANAE) demonstrasyonu gerçekleştirildi. Hemal düğümlerin düz kas hücrelerini de içeren bağ dokusundan bir kapsülle çevrildiği ve organın, içleri kanla dolu subkapsüler ve derin sinuslardan oluşan gelişmiş bir sinus sistemine sahip olduğu gözlendi. Hemal düğümlerin çatısını retiküler bağ dokusu oluşturmaktaydı. Organda korteks ve medula ayırımı belirgin değildi. Lenf folikülleri ve lenfatik kordonlarda plazma hücreleri, megakaryositler, makrofajlar ve mast hücreleri gözlendi. Organda belirgin lenf damarları ve lenfatik sinuslara rastlanmadı. ANAE-pozitif lenfositlerin, özellikle sekonder foliküllerin germinal merkezlerinde yoğunlaştığı dikkati çekti., This study was performed to determine the histologic structure and localization of the alpha-naphthyl acetate esterase (ANAE)-positive lymphocytes in hemal nodes of Akkaraman sheep. For this purpose, tissue samples from hemal nodes of twenty, 2-year-old-aged Akkaraman sheeps were used. After processing, tissue sections were taken and stained with Grossman's trichrome, hematoxylin-eosine, Gordon-Sweet's reticular fiber stain, toluidine blue stain, methyl-green-pyronin and Pappenheim's panoptic stain. In frozen sections, alpha-naphthyl acetate esterase (ANAE) was demostrated. The results showed that the hemal nodes were surrounded by a connective tissue capsule involving smooth muscle fibers and had a sinus system compromised by subcapsular and deep sinuses filled with blood. The node stromal tissues displayed a meshwork pattern of reticular fibers. Cortical and medullar regions were not definite. Lymphatic nodules and cords were formed by clumps of plasma cells, megakaryocytes, macrophages and mast cells. The nodes had no definite lymphatic sinuses. ANAE-positive lymphocytes localized especially in the germinal centers of the secondary lymphatic nodules.

Bu çalışmada, yumurtacı Nick Chick tavuk ırkı ile etçi Hubbard hattının hepatosit çekirdeklerindeki gümüşle boyanan nükleolus organizer bölgelerin (AgNOR'ların) sayıları, lokalizasyonları, büyüklükleri ve alanları, her iki ırkta da embriyonik dönem boyunca ve etçi tavuklarda kuluçka sonrası 6., yumurtacılarda ise 32. haftalara kadar belirlenerek; bu parametrelerde oluşan değişiklikler saptanmıştır. Elde edilen verilere dayanılarak, her iki ırkta dönemler arasında, her dönemde yumurtacılarda cinsiyetler arasında ve ırklar arasında karşılaştırmalar yapılmıştır. Yumurtacıların (Nick Chick ırkı) he-patositlerinin çekirdek alanı ve çekirdek çapı, kuluçkanın 17. gününde broylerlerden önemli derecede yüksek bulunmuştur. Çıkış gününde broylerlerin, 6. haftada ise yumurtacıların daha fazla sayıda AgNOR'a sahip oldukları tespit edilmiştir. AgNOR alanı, kuluçkanın 14. günü ile kuluçkadan sonraki 6. haftada broylerlerde daha fazla iken, kuluçkanın 17. gününde yumurtacılarda daha fazladır. Kuluçkanın 17. günü ve çıkış gününde yumurtacılar daha iri AgNOR'lara sahipken, kuluçka sonrası 6. haftada broylerlerin daha iri AgNOR'lara sahip olduğu bulunmuştur. Bu çalışmada elde edilen bulgulara dayanılarak, büyüme ve yumurta verimi ile hepatosit AgNOR parametreleri arasında direkt bir bağıntının kurulamayacağı sonucuna varılmıştır., In this study, the number, localization, size and area of the silver staining nucleolus organiser regions (AgNORs) were determined in the livers of both a layer (Nick Chick) and broiler (Hubbard) chickens through the hatching period and afterwards up to either 6th week for broilers or 32th week of age for layers. Comparisons were made for each period between genders of each group, and also between the layers and broilers. The results showed that nuclear area of the layers was significantly higher at the 17th day of hatching period. AgNOR number was higher in broilers on the day of hatch, whereas the layers had higher diameter on the hatch and at the 17th day of hatching period. AgNOR number at the 6th week of post-hatch. AgNOR number was higher in the broilers on the day of hatch, whereas the layers had more AgNORs at 6th week of posthatch area of the layers was higher both at the 14th day of hatch and the 6th week of post-hatch. Both at the 17th day of the hatching period and on the day of hatch, broilers had larger AgNORs, although broilers had larger AgNORs at 6th week of post-hatch. Based on the findings, it is impossible to correlate the growth performance and egg production traits with the AgNOR and nuclear parameters of the hepatocytes investigated in this study.

Bu araştırmada, yumurtaya değişik miktarlarda verilen AFB-ı'in, civcivlerin çıkış ağırlıkları üzerindeki etkileri belirlendi. Bu amaçla 360 adet kuluçkalık yumurta kullanıldı. Yumurtalardan, her birinde 60 adet yumurta bulunan kontrol grubu, delinip-kapatılan grup, ETOH grubu, 5ng AFB_1 /yumurta grubu, 7.5 ng AFB_1 yumurta grubu ve 10 ng AFBi /yumurta grubu olmak üzere toplam 6 grup oluşturuldu. Aflatoksin verilen grupların civciv çıkış ağırlıklarında doza bağımlı olarak önemli düşüşler gözlendi. Rölatif civciv ağırlıklarında da benzer düşüşler tespit edildi., In this study, effects of in ovo given, various doses of aflatoxin B1 on the chicken hatching weight was investigated. For this purpose, a total of 360 fertilized layer hen's eggs were used. The eggs were divided into 6 groups each having 60 eggs as, controls, drilled-sealed, ETOH, 5 ngAFBi/egg, 7.5 ng AFB_1 /egg and 10 ng AFB_1 /egg. Chick hatching weights of the in AFBi given groups declined in a dose dependent manner. Similar decrease pattern was also observed in relative embriyo weight values of the groups.

Bu çalışma, genç ve ergin sülünlerin (Phasianus colchicus) perifer kan lökosit formüllerini ve perifer kandaki alfa-naftil asetat esteraz (ANAE)-pozitif lenfosit oranlarını belirlemek amacıyla yapıldı. Çalışmada 11 genç ve 11 erginden alınan kan örnekleri kullanıldı. Genç sülünlerde perifer kan lenfosit, heterofil, monosit, eozinofil ve bazofil oranları sırasıyla %56,00, %30,09, %7,45, %4,64 ve %1,81 ve ANAE-pozitif lenfosit oranları %36,82 olarak tespit edildi. Erişkinlerde ise lökosit oranları sırasıyla %52,91, %41,09, %2,81, %2,00 ve %1,18 iken, ANAE-pozitif lenfosit oranları %33,73 olarak bulundu. İki yaş grubunun, perifer kan lenfosit oranları dışındaki ortalama değerleri arasında önemli (P0,05) farklar tespit edildi., This study was carried out to determine the percentages of both leukocyte types and lymphocytes with alpha-naphthyl acetate esterase (ANAE) positivity in the peripheral blood of young and adult pheasants (Phasianus colchicus). For this purpose, heparinised (10 IU heparine/mL blood, Liquenine, Roche) peripheral blood samples of 11 young and 11 adult pheasants were used. In the young pheasants, the percentages of lymphocytes, heterophils, monocytes, eosinophils and basophils were 56,00%, 30,09%, 7,45%, 4,64%, 1,81% respectively and ANAE-positive lymphocyte rate was 36,82%, whereas in the adults the values were found as 52,91%, 41,09%, 2,81%, 2,00% and 1,18% for lymphocytes, heterophils, monocytes, eosinophils and basophils respectively. ANAE-positive lymphocyte rate was 33,73% in the adult pheasants. Except for the percentages of the peripheral blood lymphocytes, the differences between the other values were statistically important (P

Bu çalışmada, yumurtaya verilen aflatoksin B1 (AFB1)'in, tavuk dalağının embriyonik gelişimi üzerindeki etkileri histolojik yöntemlerle araştırıldı. Toplam 651 adet yumurta kontrol-1, kontrol-2, %30'luk etil alkol (ETOH), 5 ng/yumurta AFB1, 10 ng/yumurta AFBı, 20 ng/yumurta AFBı ve 40 ng/yumurta AFBı olmak üzere toplam 7 gruba ayrıldı. Test solüsyonları hava kamarası yoluyla ve inkübasyon öncesi enjekte edildi. İnkübasyonun 12,13,15 ve 18. günleri ile kuluçkadan çıkışın ilk gününde her gruptaki 6'şar hayvandan alınan dalak dokusu örnekleri %10'luk tamponlu formal şalinde tespit edildi. Takiben, rutin histolojik tekniklerle takipleri yapılarak parafinde bloklandılar. Bloklardan alınan 6 jim kalınlığındaki kesitler üçlü boyama, retiküler iplik boyası ve Pappenheim'ın panoptik boyama yöntemleriyle boyandı. Işık mikroskobik incelemelerde, farklı dozlarda AFBı verilen gruplarda dalağın embriyonik gelişiminin, kontrollerden geri kaldığı, özellikle de beyaz pulpanın gelişiminin belirgin biçimde baskılanmış olduğu dikkati çekti. Kuluçkadan çıkışın ilk gününde 5 ve 10 ng/yumurta AFBı gruplarına ait civcivlerin dalaklarının tam olarak gelişmemiş olduğu görüldü. Yumurtada bulunan AFB-ı'in, kanatlı lenfoid sisteminde çok önemli rolleri olan dalağın embriyonik gelişimini önemli derecede baskıladığı sonucuna varıldı., In this study, the effects of aflatoxin Bı (AFB-ı), in ovo administrated,on the embryonic development of chicken spleen was evaluated. For this purpose, 651 laying hen's eggs were divided into 7 groups. These groups were designed as control-1, control-2, 30% ethyl alcohol .(ETOH), 5 ng/egg AFBı, 10 ng/egg AFBı, 20 ng/egg AFBı and 40 ng/egg AFB-ı. Test solutions were injected via the air sac at pre-incubation period. Six eggs from each groups were opened at 12nd, 13rd, 15th and 18th days of incubation. At these periods and at the day of hatching, splenic tissue samples from were collected and processed for routine histological techniques. Light microscopic investigations of the tissue preparations have revealed that embryonic development of the chicken spleen was substantially impaired and, white pulp regressed when compared those of the controls. At the day of hatching, development of spleen taken from 5 and 10 ng/egg AFBı groups was incomplete. It was concluded that small amounts of AFBı found in fertilised avian egg has detrimental effects on the embryonic development of chicken spleen.

In this study, embryonic development of the chicken thymus were investigated light microscopically Nor- mal involutive changes occured at post hacthing period and effects of hydrocortisone acetate (HCA) treatment on this lymphoid organ were also determined. As materials, 80 fertilized eggs from Avian Bred and tissue samples taken from 200 chickens from the same strain were used. On the 6th day of incubation, a number of large and dark ba- sophilic cells were observed in the organ primordium, and on the 8th day these cells have formed acumulations. On the 10th day, the thymic tissue has become lobulated. On the day 12, interlobular the connective tissue has thickened and in the central region of lobuli the vaskularization has increased. On the day 13, a difference between cortical and medullar regions was appearent. In this period, both large and small lymphocytes were observed in both cortical and medullar region, and reticular cells have accumulated in the medullar region. There after 13th day of incubation, a number of ANAE-positive lymphocytes were observed in the medullar region. On the day 15, medullary cysts located intercellularly were observed in the reticular cell accumulations, and both their numbers and sizes increased gradually at the following periods. During the posthatching period, on the 2nd day following HCA treatment, a relative decrease in cortical thickness of thymus and a striking increase in the number of medullar cysts were observed. Four days after HCA treatment, the cortical region has almost disappeared, and in some of the sections most of the cortical lymphocytes had pyknotic nuclei. Interlobar and interlobular connective tissue septae have thickened, the cysts have enlarged and their numbers were increased. Degenerated reticular cells and their groups have also formed large ac cumulations. Involutive changes continued gradually also in the following periods of the experiment., Bu çalışmada, tavuk timusunun embryonal dönemdeki histogenezisi ile kuluçkadan çıkıştan sonra verilen hidrokortizon asetatın (HCA) bu doku üzerine etkileri ışık mikroskopik olarak incelendi. Materyal olarak, S.Ü. Veterinar Fakültesi Zootekni ve Hayvan Besleme Bölümü'nden temin edilen Avian Irkı'na ait 80 adet dollü yumurta ve aynı irka ait 200 civcivden alınan doku ömekleri kullanıldı. Embriyonal gelişimin incelendiği grupta, inkubasyonun 6. gününde organ taslağını oluşturan hücre topluluğu içinde gözlenen, az sayıda, ini ve koyu bazofilik hücrelerin, 8. günde yer yer gruplaştıklar, 10. günde de küçük lopçuklar oluşturduklan gözlendi. Onikinci günde interlobuler dokunun daralmış ve lopçuların sıkaca paketlenmiş olduğu ve lopçukların merkezi bölümlerinde vaskülarizasyonun arttığı tespit edildi. Or ganin korteksmedulla ayınmi 13, günde belirgindi. Bu dönemde korteks ve medullada küçük ve büyük lenfositlerin her kisi de gözlenirken, medullada retikulum hücrelerinin gruplar oluşturduğu dikkati çekti. Onüçüncü günden itibaren timusun medullasinda az sayıda ANAE-pozitif lenfosite rastlandı. Inkubasyonun 15. gününde medulladaki retikulum hücre gruplarında küçük ve az sayıda kistik yapılar gözlendi. Kistik yapıların büyüklük ve sayılarının sonraki do nemlerde gittikçe arttiği tespit edildi. HCA uygulanan grupta, uygulamanın 2. gününde timusun medullasındaki kistlerde kontrol grubuna göre belirgin bir artış ve korteksin kalınlığında bir azalma dikkati çekerken; uygulamanın 4 gü nünde, organin korteksinin hemen hemen ortadan kalkmış olduğu gözlendi. Kortekste bulunan az sayıdaki lenfositin piknotik çekirdeklerinin olduğu, loplar ve lopçuklar arası bağ dokusunun kalınlaştığı dikkati çekti. Medullada ise kistlerin hem say ve hem de büyüklüklerinde artış, retikulum hücre gruplarında çoğalma ile birlikte dejenarasyon belirlendi. Bu bulgular ileriki dönemlerde de tespit edildi.

Marek's disease (MD) and other lymphoproliferative diseases such as lymhoid leucosis show similar clinical symptoms. Age of the bird, neural lesions, histopathologic and cytologic changes are important criteria in the differentiation of these diseases. T lympohcytes were reported as predominant in MD and Alpha Naphtyl Acetate Esterase (ANAE) demonstration has been used in the description of T cells in chickens. In this study, results of the lymphocyte enzyme histochemistry were compared with macroscopic and histopathologic findings, and also, value of enzyme histochemical findings were evaluated in the diagnosis of MD. For this reason, ANAE was demonstrated in peripheral blood and tissue samples in animals showing clinical signs of MD and compared with histopathological results. The proportion of ANAE positive lymphocytes was found significantly higher in both peripheral blood and lymphocytic infiltration in affected tissues of animals displaying clinical symptoms of MD and these results were supported by gross and microscopic findings. It is concluded that ANAE demonstration in peripheral blood and tissue sections is useful method with clinical and histopathological findings in the diagnosis of MD., Tavukların lenfoproliferatif bir hastalığı olan Marek hastalığı (MD), lenfoid lökozis gibi diğer lenfoprolifertatif hastalıklar ile benzer klinik belirtiler gösterirler. Hastalığın ayırıcı tanısı için yaş, sinirsel belirtiler, histopatolojik ve sitolojik bulgular önemli kriterler olmakla birlikte yetersizdir. T lenfositlerin MD’de baskın hücre olduğu bildirilmektedir. Alfa Naftil Asetatat Esteraz (ANAE) tespiti ise tavuklarda T lenfosit tanımlamasında kullanılan önemli bir yöntemdir. Bu çalışmada, hastalık şüpheli tavuklardan alınan kan ve doku örneklerinde ANAE demonstrasyonu yapıldı ve elde edilen sonuçlar makroskobik ve mikroskobik bulgularla karşılaştırıldı. Marek hastalığının teşhisinde lenfosit enzim histokimya sonuçları ile makroskobik ve histopatolojik sonuçlar karşılaştırılarak, Marek hastalığı teşhisinde enzim histokimyasal bulgular değerlendirildi. ANAE Marek hastalıklı tavukların hem perifer kanlarında hem de tümörlü dokularında önemli derecede yüksek olarak tesbit edildi. Sonuç olarak, klinik ve histopatolojik bulguların yanısıra perifer kan ve doku lenfositlerinde ANAE tesbitinin Marek hastalığının teşhisinde yararlanılabilecek bir metod olduğu kanısına varıldı.

In this study, fermented sausage samples of both experimentally produced by addition of different organs (larynx, lung, tongue, tripe, intestine, spleen, liver, heart, testicle and mammary gland) and 48 sausage samples obtained from markets in Konya were studied histologically. Each sample was divided into two pieces and one of them was processed by routine histological techniques and immersed in paraffine blocks. The sections were stained with hematoxyleneeosin, trichrome and Pappenheimis panoptic stain. The other half of the sample was immersed in gelatine and stained with the same as the paraffine sections. In light microscobic investigation, tissue types in each mic roscopic field were counted and the data was analysed statistically in order to determine whether there was any re- lation between addition ratio of the organs and their observation incidence in the sections. By comparison the staining properties and histological structure of the tissues in the sections prepared by different processing procedures, an appropriate processing and staining method for sausage histology was outlined. A close relationship were observed between the addition ratio of the organs and their observation frequency in the sections, although there was not any statistically significant difference among the groups. With the advantages of paraffine method such as, sectioning is relatively easy, staining properties and preservation of the tissues are perfect; it has also some disadvantages such as time consuming, more chemicals needed and some of these chemicals are carcinogen. For these reasons, the gelatine embedding method was superior to the paraffine method. When compared the staining methods, trichrome staining gave the best results with its capability of staining the epithelial, connective, muscular, cartilage tissues in different colors. In 18 (37\%) of the 48 sausage samples obtained from markets, the organ sections, which were prohibited by the related items of rules and regulations of Food Standards, were observed. As a result histological examination has been assumed a useful method in addition to the chemical, microbiological and organoleptical met hods in the control and classification of the fermented Turkish sausages., Bu çalışmada, içlerine farklı oranlarda iç organ (gırtlak, akciğer, dil, rumen, barsak, dalak, karaciğer, kalp, testis ve meme) lave edilmek suretiyle deneysel olarak üretilen fermente sucuklarla, Konya şehir merkezinde tüketime sunulan 48 farklı markalı fermente sucuklardan alınan örnekler, histolojik yöntemlerle incelendi. Ömeklerin yansı rutin histolojik yöntemlerle işlenerek parafinde bloklanmış ve alınan kesitler hematoksilen-eozin, üçlü boyama ve Pappenheim' in panoptik boyama yöntemleriyle boyanmıştır. Örneklerin diğer yarısı ise jelatine beleme yöntemi ile iş- lenmiş ve dondurma mikrotomu ile alınan kesitlerde de yine parafin kesitlerine uygulanan boyama yöntemleri uygulanmıştır. Hazırlanan preparatların işık mikroskobik incelemesinde, birim mikroskop sahasında (1.256 cm2) rastlanan doku tipleri tespit edilmiş ve elde edilen sayısal veriler istatistiksel yöntemlerle analiz edilerek; organların su- cuğa ilave edilme oranlarıyla preparatlarda rastlanma sıklığı arasında bağıntı olup olmadığı belirlenmeye çalışılmıştır. Aynca, farklı doku işleme teknikleri ile hazırlanan preparatlarda dokuların boyanma özellikleri ve histolojik yapılannin korunması gibi özellikleri arasında da kalitatif karşılaştırmalar yapılarak, sucuk histolojisinde uygulanabilecek olan en uygun bloklama ve boyama yöntemleri ana hatlarıyla belirlenmiştir. İstatistiki analiz sonuçlanı, farklı oranlarda organ katılan gruplar arasındaki farkların önemli olmadığını ortaya koymakla birlikte, deneysel olarak hazırlanan sucuk örneklerinden elde edilen sayısal veriler, sucuğa daha yüksek oranda katılan doku tiplerinin kesitlerine daha sık rastlandığını ortaya koymaktadır. Parafinde bloklama yönteminin, bu yöntemle hazırlanan bloklardan kesit alma işleminin daha kolay gerçekleştirilmesi, dokuların boyanma özellikleri ile histolojik yapılarının daha iyi korunabilmesi gibi avantajları olmakla birlikte: uzun sürmesi, daha fazla kimyasal madde kullanılması ve kullanılan maddelerin bazılarının kanserojen olması gibi önemli dezavantajları bulunmak adır. Bu nedenle jelatine beleme ve takiben dondurma mikrotomuyla kesit alma tekniğinin sucukların histolojik muayenesinde daha pratik ve uygun olduğu sonucuna vanılmıştır Boyama yön temleri arasında yapılan karşılaştırmada ise üçlü boyama tekniğinin; epitel, kas, bağ ve kıkırdak doku türlerinin ayırt edilmesinde diğer yöntemlerden daha iyi sonuç verdiği belirlenmiştir Piyasadan temin edilen 48 fermente sucuk örneğinin 18 inde (7), Tüzük ve Standard a göre fermente sucuklara katılmaması gereken organ kesitlerine rastlanmıştır Sonuç olarak, fermente sucukların Tüzük ve Standard'a uygun olarak imal edilip edilmediklerinin kontrolü ve kalitelerinin Sınıflandınlmasında, kimyasal, mikrobiyolojik ve organoleptik muayenelere ilaveten histolojik muayenelerin de yapılmasının yararlı olacağı ve bu amaçla da jelatine beleme yöntemiyle hazırlanan preparatların üçlü boyama yöntemiyle boyanmasının daha uygun olacağı kanaatine varılmıştır.

The aim of this experimental study was to evaluate the aplicability of autogenic skin graft in the treatment of large hernial defects in sheep. Total of 24 sheep used, were divided into 4 groups. Each groups had 6 sheep. Skin flaps, approximately 11 cm in diameter and 15 cm in length were removed over the umbilical area. Consequently, her nial defect corresponding to the removed skin flap size, were created through the removal of abdominal musculuture and periton. Epidermal and dermal layers of skin flaps facing to the abdominal wall were placed in 3 sheep of each groups Sheep were euthanized in 15, 30, 45 and 60 days, in groups 1, 2, 3 and 4, respectively Following this, tissue. samples were collected from different spots of autogen skin flaps and submitted for histologic evaluations. It was concluded that skin autograft was superior to other hernioplasty materials because of the elasticity, easy applicability and inexpensiveness., Araştırma: koyunlarda deneysel oluşturulan geniş defektli fitiklanın tedavisinde hernioplasti materyali olarak deri otogreftinin kullanılması amacıyla yapıldı. Çalışmada, 24 adet koyun kullanıldı. Koyunlar kendi aralarında 6 şart: 4 gruba ayrıldı. Koyunların her birinin göbek bölgesinden, ortalama 11 cm eninde ve 15 cm boyunda eliptik bir ensizyon yapılarak otogreft olarak kullanılacak deri parçası elde edildi. Takiben aynı ebatlarda kaslar ve pentonu içine alan bir doku parçası uzaklaştırılarak fitik deliği oluşturuldu. Her bir gruptan 3 koyuna deri otogreftinin epiderma, diğer 3 ko- yuna ise derma tabakası karin boşluğuna dönük gelecek şekilde transplante edildi. Grup sırasına göre koyunlar 15. 30. 45 ve 60. günlerde ötenazi edildi. Greft implante edilen bölgenin değişik yerlerinden doku ömekleri alınarak, sonuçlan histolojik olarak değerlendirildi, Çalışmanın klinik ve histolojik sonuçlarına göre, hernioplasti amacıyla kullanılan deri otogreftinin hayvanın kendinden elde edilmesi, kolay uygulanabilmesi ve maliyetinin olmaması ile diğer doğal ya da sentetik hernioplasti materyallerine bir alternatif olabileceği kanısına varıldı.

The aim of this study was to investigate the effects ol in ovo administrated testosterone propionate (TP) on the embryonıc development ol bursa ol Fabricius and also to determine the histological changes occuring at posthathcing period. In the study, toıally 350 lertilized eggs ol a hybrid breed, B55 were usecl. The eggs were divided into two groups. First-group eggs were served as controls, in the second group-eggs, which were treated with tesıosterone propionate, constituted experimentals. light microscopic observations have showed that in ovo hormonal bursectomy adversely allected Iymphoid follicle development via blocking the epithelial bud formation. Nevertheless, TP-treatment did noı compleıely prevented folliele formation in the organ; atrophic and degenerated lollicles wilh cysts were also seen, a/lhough they were in smail numbers. In TP-trealed group, the organ was smailer than those of conlrols and most ol the Iymphoid follicles have nol compleled their development. At the lirst week of post·halching period Iymphoid inliltration areas and cysts were obseNed in the lamina propria ol the organ. At the 8th week ol post-hatching period, a rudiment of the organ which was mainly constituted of the connective tissue conıaining diffuse Iymphoid infillration areas was observed., Bu çalışmada, erken embriyonal dönemde yumurtaya verilen teslosleron propiyonalın fTP), tavuklarda bursa Fabricii'nin embriyonal gelişimi üzerindeki etkileri ile kuluçkadan çıkıştan sonra bu organda oluşan histolojik değişikliklerin incelenmesi amaçlanmıştır_ Çalışmada B55 yerli hibrit anaçlardan elde edilen 350 adet döllü yumurta kullanıldı. Bu yumurtaların yarısı kontrol grubu olarak kullanllır1

Bu çalışmada, iyi bir organik çözücü olan asetonun farklı konsantrasyonlarının embriyotoksisitesi döllü tavuk yumurtaları kullanılarak araştırıldı. Bu amaçla, dört farklı konsantrasyondaki (%30, %50, %70 ve %100 v/v) aseton solüsyonu (20 pl/yumurta) kuluçka başlangıcında yumurtalara hava kamarası yoluyla enjekte edildi. Yumurtalar kuluçkanın 8L2 gününde açılarak grupların ölü ve anormal embriyo sayıları, malformasyon tipleri, canlı ve rölatif embriyo ağırlıkları ile embriyoların tepe-kıç boyları (Crown-Rump Length, CRL) tespit edildi. %70 ve %100’lük aseton gruplarında mortalite sırasıyla %22.22 ve %21.05 olarak gerçekleşti ve kontrol grubundan önemli derecede yüksek bulundu (p0.05). Elde edilen bulgulara dayanılarak; asetonun özellikle düşük konsantrasyonlarının sahip olduğu düşük yan etkileri sebebiyle, döllü tavuk yumurtası kullanılarak yapılacak olan embriyotoksisite, teratojenite, mutajenite ve genotoksisite çalışmalarında tercih edilebilecek bir çözücü olduğu sonucuna varılmıştır.

Bu çalışmada Bursa Fabricii'nin (Kanatlıların Kloakal bursası) embriyonal gelişmesi ışık mikroskopik seviyede incelendi. Yerli hibrid GXSX anaçlardan elde edilen 150 adet döllü yumurta materyal olarak kullanıldı. Kuluçkanın altıncı gününden başlayarak onyedinci gününe kadar, her gün beşer yumurta açılarak doku örnekleri alındı. Alkolik-formalin ve Helly tespit sıvılarında, uygun sürelerle tespit edilen doku örnekleri, histolojik yöntemlerle takip edilerek parafinde bloklandı. Bloklardan alınan 6 xm kalınlığındaki kesitler, Crossman'ın üçlü boyaması ve Pappenheim'in panoptik boyama yöntemleriyle boyandı. Mikroskopik incelemelerde merkezi lümenli ve kese şeklindeki organ taslağına kuluçkanın yedinci gününde rastlandı. Lenfoid foliküllerin gelişmesi, organ mezenkiminde ilk kez kuluçkanın yedinci gününde gözlenen iri bazofilik hücrelerin, onuncu günde yüzey epitelinin bazal yüzüne ulaşmalarıyla başlamaktaydı. Onyedinci günde organa özgü lenf foliküllerinin histolojik organizasyonu tamamlanmış durumdaydı. Gelişmesi tamamlanmış organın lümenini çevreleyen epitelde, foliküllerin üzerini örten folikül ilişkili epitel (FAE) ile interfoliküler bölgeyi örten epitel (İFE) bölgeleri ayırt edildi. Lenf foliküllerinin medullaları, kortiko-medullar sınır hücreleri ile korteks bölümünden ayrılmaktaydı. Endoderm kökenli olan bu hücreler, lenf foliküllerinin gelişmesi esnasında subnodüler epiteli (Sne) oluşturmaktaydı., In this study embryonic development of Chicken Bursa Fabricii (Avian cloacal bursa) was investigated by light microscopy. For this purpose 150 fertilised eggs of a domestic hybrid line, GXSX were used as a material. From 6th to 17 th days of hatching, 5 of embryo containing eggs were opened each day and tissue samples were taken. Following fixation in alcholic-formaline or Helly fixatives, the tissue samples were immersed in paraffine blocks by means of common histological techniques. Tissue sections taken at 6 im in thickness were stained with Crossman's trichrome and Pappenheim's panoptic staining methods. Primordial bursa with a centrally located lumen was first observed on the 7 th day of hatching. Lymphoid follicle development started on 10 th day when large, basophylic mesenchymal cells migrated underneath the epithelial layer of the central lumen. The follicles have completely formed and gained organ-spesific organization by the 17 th day of hatching. In the surface epithelium of the organ, follicle associated epithelium (FAE) and interfollicular epithelium (IFE) were distinguished. Follicular medullae have been surrounded by a definite cortico-medullar cell line. The cortico-medullar epithelium, which is endodermal origin, constituted the subnodular epithelium (Sne) during the follicular development.

Bu çalışmada, Ankara tavşanının perifer kan lenfositlerinin (PBL) oranı, alfa-naftil asetat esteraz (ANAE) enzimi aktivitesi ve bazı AgNOR parametrelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 8 adet erkek ve 8 adet dişi olmak üzere toplam 16 adet Ankara tavşanından alman perifer kan örneği kullanıldı. PBL oranlan dişilerde %73.25, erkeklerde ise %71.13 olarak tespit edildi. ANAE-pozitif lenfosit oranlan dişi tavşanlarda % 34.25, erkeklerde %34.63 olarak bulundu. Ortalama AgNOR sayısı dişilerde çekirdek başına 2.03, erkeklerde 2.05 olup, AgNOR alanı dişilerde 2.25 um2, erkeklerde ise 1.95 um2, çekirdek alanı dişilerde 11.28 \mu2 iken erkeklerde 11.24 \mu2, nispi AgNOR alanı dişilerde %19.96, erkeklerdeyse % 16.90 olarak tespit edildi. Grupların PBL'lerinin incelenen parametreleri arasında istatistiksel öneme sahip fark tespit edilmedi (P0.05)., This study was carried out to determine peripheral blood lymphocyte (PBL) percentages, and alfa-naphthyl acetate esterase (ANAE) positivity, and some AgNOR parameters of PBL in Angora rabbits. For this purpose, heparinised peripheral blood samples of 8 male and 8 female "Angora rabbits were used. The percentages of lymphocytes in the female and male rabbits were 73.25 %, 71.13% respectively, and ANAE positive lymphocyte rate was found as 34.25%, 34.63%. Mean AgNOR numbers of the PBL in the female and males were 2.03, 2.05 respectively. AgNOR area of the females was 2.25 \mu2, whereas the value was 1.95 \mu2 in the males. PBL nuclear area of the females was 11.28 \mu2 and males had quite similar (11.24 \mu2) nuclear area. The mean relative AgNOR areas of the females and males were 19.96% and 16.90% respectively. There was no significant difference (P>0.05) in the investigated parameters of the PBLs between males and females.

Bu çalışmada, broilerlerde tibia'nın embriyonik gelişimi ve ossifikasyonu ışık mikroskobik düzeyde incelendi. Çalışmada, Hubbard ırkı broiler damızlıklara ait toplam 74 adet kuluçkalık yumurfa kullanıldı. Yumurtalar optimal koşullarda 21 gün süreyle inkübe edildi. İnkübasyonun 5, 7, 9, 11, 13, 15, 17, 19 ve 21. günlerinde açılan yumurtalardan çıkan embriyoların tibiaları yumuşak dokularından temizlendikten sonra, rutin histolojik yöntemlerle işlenerek parafinde bloklandı ve bloklardan alman 6 \mum kalınlığındaki kesitler Crossmon'un üçlü boyası, hematoksilen-eozin, Schmorl'un Pikro-tiyonin, Alizarin red-S ve Von Kossa metoduyla boyandı. Yapılan mikroskobik incelemelerde, kuluçkanın 5. gününde tibia'nm hiyalin kıkırdak modelinde ossifikasyön odaklarına rastlanmadı. Ossifikasyon odakları, yedinci ve dokuzuncu günlerde subperiostal lokalizasyonlu, dar bandlar halinde diyafizin orta bölgesinde gözlendi. On birinci günde, manşon biçimi alan mineralize sahadan merkezi bölgedeki kıkırdağa doğru vasküler invazyonun başlamasıyla birlikte, kıkırdak dokusunda da yıkımlanmanın başladığı tespit edildi. Sonuç olarak, broilerlerde tibia' nın hiyalin kıkırdak modelinde ossifikasyomm kuluçkanın yedinci gününde, diyafizin ortasındaki subperiostal mineralizasyon odakları halinde başladığı ve embriyonik dönem boyunca ilerleyerek decvam ettiği; distal ve proksimal bölgedeki konik kıkırdak kitlelerin kuluçka dönemi boyunca varlıklarım sürdürdükleri saptanmıştır., In this study, embryonic development and ossification of tibia in broiler chicks were determined histologically. A total of 74 fertilised eggs of Hubbard parent stocks were used in the study. The eggs were incubated under optimal condition for 21 days. Five eggs were opened on 5, 7, 9, 11, 13, 15, 17, 19 and 21 days of incubation,. Embryonic developmental stages were evaluated according to the Hamburger- Hamilton scale (H-H scale). The tibial tissue samples were processed and immersed in parafin blocks by means of the routine histological techniques. The blocks were cut into 6 \mum thick sections and stained with Crossmon's trichrome, hematoxylin-eosin, Schmorl's Picrro-thionine, Alizarin red-S and Von Cossa methods. Some of the tibial samples were also stained in toto with Alizarin Red-S. The results showed that at the 5th day of incubation, ossification centers have not formed. At the 7th and 9th days, subperiostal ossification centers as narrow bands were observed in the middle part of the diaphysis. On the day 11, the periostal bone sleeve was extended and diaphyseal region thickened by sequential deposition of additional cylindirical layers. At is period, vascular invasion and erosion of the cartilage core also occured. The nutrient artery penetrate through the mineralised cylinder into the diaphyseal region and the formation of bone marrow cavity begun, while the: radial apposition of new periostal bone proceeded concominantly.. As a result, the first appearance of primary ossification centres in the diaphysis of the tibia occured between the days 7 and 9 of incubation period.

In thıs study effects of aflatoxlcosis. which was experımentally induced by giving mixed aflatoxins ın feed (2. 5 mg/kg) for 21 days. on phagocytic and Candidacidal activities of chicken peritoneal macrophages and pre· ventıve actıon ol polyvinylpolypyrrolidone (PVPP) supplementation (3g/kg) were investigated. Feeding experıments were performed on totally 200 mala one·day·old chlcks of Avlan strain. The animals were divided into tour groups each containing 50 chickens and leed with dilterant diets as fallows: First group, with commercial broıler feed. Second group, wıth mixed aflatoxıns containing (2.5 mg/kg) commercial broiler feed Third group, wıth PVPP (0.3 %) supplemented commercial broiler feed. Fourth group, with both PVPP (0.3 %) and mixed aflatoxıns (2.5 mgfkg) con· taınıng feed At the end ol the feeding experiment, peritoneal macrophages were isolated. The phagocytıc and ınt· racellular Candidacidal indlces were determined. The data were analysed statistically. The results have revealed that allatoxıcosıs depressed both phagocytıc and Candidacidal potential of paritonaat macrophages. PVPP addrtıon pre· vented the anımals from deppressive effects caused by aflatoxins on peritoneal macrophage functıons., Bu çalışmada yemle 21 gün süreyle 2, 5 mg/kg yem düzeyinde karışık aflatoksin verilerek oluşturulan deneysel allatoksikoziste etlik civcivlerin peritoneal makrofajlarının fagositik ve Candidasidal etkinilklerı ile yeme 3 g/kg düzeyinde ilave edilen polivinıl polıpırolıdon (PVPP)'un koruyucu etkisi araştırıldı.Yedirme denemeleri 200 adet Avian ırkı, günlük erkek etçi civcivde gerçekleştirildi. Hayvanlar, herbirinde 50'şer civciv bulunan 4 gruba ayrıldı ve aşağıdaki yemlerle beslendi: Birinci grup ticari etlik piliç yemiyle, ikinci grup 2.5 mg/kg düzeyinde aflatoksin Içeren ticari etlik piliç yemiyle, üçüncü grup% 0.3 oranında PVPP ilave edilen ticari etlik piliç yemiyle, dördüncü grup "'o O, 3 oranında PVPP ve 2.5 mg/kg düzeyinde aflatoksin içeren ticari etlik piliç yemiyle. Yedirme denemesi sonunda, peritoneal makrofajlar elde edildi. Fagositik ve Candidasidal indeksler belirlendi. Sonuçlar istatıstiksel metodlarla analız edildi. Sonuçlar. aflatoksikozisin makrofajların hem fagositoz ve hem de Candidasidal güçlerini baskıladığını ortaya koymaktadır. PVPP ilavesi hayvanları. aflatoksinlerin peritoneal makrofajların görevlerınde neden olduğu baskılamadan korumaktadır.

In this study, the production of aflatoxin at a grade appropriate for dietary aflatoxin feeding studies were performed under our laboratory conditions. After sporulation of Aspergillus parasiticus NRRL 2999 strain in the tubes containing Sabouraud Dextrose Agar (SDA), the spores were removed by washings with 0.005% Triton X-100 (Merck) and an enriched suspension of spores were obtained. Following determination of the spore numbers in per ml. of suspension, the suspension was used to inoculate the sterilized rice in erlenmeyer flasks and after inoculation the flasks were in to an incubator for fermentation at 28 °C. At first stage of the study, thirtyfour erlenmeyer flasks were fermented. On the 2nd day of fermentation four erlenmeyers were removed because that rice kernels formed a large compact mass. After seven days fermentation, aflatoxin levels of the flasks were determined by Fluorescence Spectrophotometry. The mean aflatoxin level of thirty flasks was approximately 62.71 mg/kg (ppm). At second stage, three groups of erlenmeyers each having six ones, were fermented for 6,9, and 12 days. Aflatoxin levels were de- termined as follows; 30. 16 mg/kg, 29.65 mg/kg and 29.58 mg/kg respectively. Observation of no increase after 6 th day of the fermentation. As a result, 62.71 mg/kg total aflatoxin level were produced on rice, provides a sufficient amount for dietary aflatoxin feeding studies., Bu çalışmada, yedirme denemelerinde kullanılmak üzere pirinçte aflatoksin üretimi gerçekleştirildi. Aspergillus parasiticus NRRL 2999 suşu, Sabouraud Dekstroz Agar (SDA) içeren tüplerde sporlandırıldıktan sonra, sporlar % 0.005'lik Triton X-100 çözeltisi ile alınarak spor süspansiyonu hazırladı. Spor sayımı yapıldıktan sonra, sterilize edilerek önceden hazırlanan pirinç içeren erlenmayerlere ekimler yapıldı ve fermantasyon için 28 °C'ye ayarlanmış etüve kondu. İlk aşamada, 34 adet erlen fermentasyona tabi tutuldu. İlk iki gün içerisinde topaklanma nedeniyle 4'ü fermantasyondan çıkartıldı. Kalanlar 7 gün süreyle fermente edildikten sonra aflatoksin düzeyi Floresans Spektrofotometre ile belirlendi. 30 erlende ortalama 62.71 mg/kg (ppm) düzeyinde total aflatoksin tespit edildi. İkinci aşamada, 6'sı 6 gün, 6'sı 9 gün ve 6'sı da 12 gün süreyle toplam 18 adet fermentasyon gerçekleştirildi. Aflatoksin düzeyleri mg/kg olarak sırasıyla 6. günde 30.16, 9. günde 29.65 ve 12. günde ise 29.58 olarak tespit edildi. Böylece fermentasyon süresinde renk değişimi de dikkate alındığında 6. günden itibaren aflatoksin düzeyinde bir farklılığının olmadığı görüldü. Sonuç olarak, pirinçte üretilen 62.71 mg/kg düzeyindeki total aflatoksin düzeyi, deneysel yedirme çalışmalarında kullanılabilecek yeterli miktarı sağlamaktadır.