Search

RESUMO Pretende-se discutir neste artigo a dimensão espacial da experiência religiosa entre candomblecistas e evangélicos, o que envolve as práticas espaciais destes agentes e, igualmente, suas representações acerca do espaço. Esta tarefa será realizada estabelecendo-se um paralelo entre a Geografia Mítica e a Geografia Profética com o Candomblé (Terreiro do Cobre) e com o neopentecostalismo (Igreja Universal do reino de Deus), respectivamente. Tais geografias (Mítica e Profética) foram descritas por Dardel (2015) e expressam variados modos de relacionamento do ser humano com a Terra. São esses modos de relacionamento com o espaço - sintetizados no conceito de geograficidade - que se pretende discutir com base em distintos credos em que entram em cena maneiras diferenciadas de percepcionar, representar e agir na realidade sustentadas através de duas formas simbólicas (CASSIRER, 1994), a do mito - o que substancia uma Geografia Mítica - e a da religião - o que dá origem, por sua vez, a uma Geografia Profética. RESUMEN En este artículo tenemos la intencíon de discutir la dimensíon espacial de la experiencia religiosa entre los miembros del Candomblé y evangélicos, lo que implica las práticas espaciales de estos agentes y, igualmente, suyas representaciones del espacio. Esta tarea se cumplirá estableciendo un paralelo entre la Geografía Mítica y la Geografía Profética con el Candomblé (Terreiro do Cobre) y con el neo-pentecostalismo (Igreja Universal do Reino de Deus), respectivamente. Tales geografías (Mítica y Profética) fueron descritas por Dardel (2015) y reflejan diferentes formas de relaciones de los seres humanos con la Terra. Son estos modos de relación con lo espacio - sintetizados en el concepto de geograficidade - que tenemos la intencíon de discutir con base en distintos credos, los cuales disponen de maneras diferenciadas de percibir, representar y actuar em la realidad sostenidas por dos formas simbólicas (CASSIRER, 1994), la del mito - lo que nos lleva a una Geografía Mítica - y la religion - lo que origina, por su vez, una Geografía Profética. ABSTRACT This article discusses the spatial dimension of the religious experience between candomblecistas and evangelicals, which involves these agents' spatial practices and equally, their representations of space. This is done by establishing a parallel between Mythical Geography and Prophetic Geography with Candomblé (Terreiro do Cobre) and Neo-Pentecostalism (Universal Church of the Kingdom of God), respectively. These geographies (Mythical and Prophetic) were described by Dardel (2015) and express various ways of human beings relating to the Earth. It is these modes of relationship with space - synthesized in the concept of geographicity - that are discussed based on distinct creeds in which different ways of perceiving, representing and acting in reality are presented through two symbolic forms (CASSIRER, 1994), that of myth - which substantiates a Mythical Geography - and that of religion - which in turn gives rise to a Prophetic Geography.

Partant de la pratique de la transcription dans l’analyse des musiques électroacoustiques, cet article pose les fondements d’une nouvelle forme de représentation. Inscrite au coeur même des méthodes d’analyse musicale, la représentation analytique permet de tisser un ensemble de formes symboliques dans des visualisations complexes associant des données acoustiques et musicales sur les oeuvres. Son caractère modulaire et ouvert en fait un outil très intéressant pour la recherche musicale, que ce soit dans le domaine de l’analyse musicale ou de la création artistique., Based on the practice of transcription in the analysis of electroacoustic music, this article lays the foundation for a new form of musical representation. Starting at the very heart of musical analysis methodology, analytical representation allows us to construct a symbolic system within complex visualizations that represent a work’s acoustic and musical properties. The system’s modular and open character makes it a very flexible tool, both for analysis of existing works and for composition.

With a specific emphasis on the imperial durbar as symbolic form and ritual content, the paper explores how the British, until 1857 in the guise of the East India Company, drew on and gradually adjusted local customs and notions of rightful authority as part of their annexation and subjection of South Asian polities. The paper suggests that the the imperial durbars of 1877, 1903 and 1911, as well as the 'non-durbar' of 1936-38, make manifest how the projection and assertion of imperial paramountcy was bound up with efforts to anchor it in symbols and rituals associated with the sovereign expressions of 'native rulers' in particular, and in 'tradition' and the 'traditional' more generally. At the heart of the paper is, hence, not solely the ritualisation that the imperial durbars signified, enacted and made possible. It, in addition, attends to what Douglas E. Haynes has referred to as the co-constitution of 'ritual order' and 'political order' in a South Asian context and its impact on British attempts to concurrently preserve existing hierarchies and to, in vain, present themselves as distant and objective civil servants.

Bu tezin temel problemi edebi metinlerde kullanılan `ayna`yı pratik, simgesel ve imgesel düzlemlerde çözümleyerek bir anlam alanı oluşturmaktır. Böyle bir anlam alanı oluşturmaktaki amaç ayna örneğinde nesnelerin dil içindeki işlevsel ve mecaz anlamlarının, insanın günlük hayatına ve kültürel algısına katkısını göstermeye çalışmaktır. Bu tür çalışmalar edebi metinler modern toplumun ve bireyin kendisini, insanlığı ve diğer varlıkları anlama ve anlamlandırma çabası için önemlidir. Çalışmamızın problemini ortaya koymak, amacına ulaşmak ve önemi gösterebilmek için 1920-1950 arasında yayımlanan şiir kitaplarını seçtik. Bu süreç içerisinde şiirleri yayımlanan 263 şair ve yaklaşık 200 şiir kitabı taranmış 28 şairin 90 şiiri üzerinde çalışma gerçekleştirilmiştir. Seçilen şiir metinlerini amaçlarımız doğrultusunda çözümlemek için kuramsal ve eleştirel bağlamda bir kısmı kaynakçada gösterilen literatür taranmış ve çalışmamızın giriş bölümünde kavramsal bir çerçeve kurulmuştur. Seçilen şiirler aynanın işlevsel ve anlamsal boyutları bakımından tarandığında iki genel kategori oluşmuştur: Birincisi aynanın nesne olarak kullanılması ikincisi ayna yerine kullanılan metaforlar. Bu iki gruplandırma tezi, `ayna, yalnızlık, benlik`; `ayna, zaman, hayat, ölüm, Tanrı`; `ayna, mazi, hafıza`, ayna, kadın, cinsellik` şeklinle bölümlememizi gerektirdi. Bu bölümler içine yerleştirdiğimiz şiirleri gösterge bilimsel ve psikanalitik eleştiri yöntemlerinin bazı tekniklerini kullanarak yaptığımız çözümlemelerde ulaştığımız genel sonucu şöyle ifade edebiliriz: Somut bir nesne olarak yer alan aynanın ve su, yüz, gönül, kadeh, zaman, gökyüzü gibi ayna yerine veya aynayı işaret etmek için kullanılan varlıkların, imalar, göndermeler ve dilin farklı mecaz düzeylerinde genişlediği, özellikle sosyal ve psikolojik sonuçlara ulaştırabilecek nitelikler kazandığı tespit edilmiştir. Bu sınırlı çalışma, edebiyat ve ayna ilişkisinin, türler ve dönemler bağlamında daha geniş olarak çözümlenmesinin gereğini de işaret eder niteliktedir. The main problem of this thesis is to create a domain of meaning by analyzing the `mirror` used in literary texts in practical, symbolic and imaginary planes. The purpose of creating such a domain of meaning is to try to show the contribution of functional and metaphorical meanings of objects in language with the case of mirror to daily life and cultural perception of man. Such studies are important for the efforts of literary texts to understand and interpret the modern society and the individual himself, humanity and other entities. We have selected the poetry books published between 1920 and 1950 in order to reveal the problem of our study, to achieve its goal and to show its importance. 263 poets whose poems were published in this period and 200 poetry books were reviewed and 90 poems from 28 different poets were selected to be analyzed in the current study. In order to analyze the selected poetry texts according to our aims, the literature some of which is given in the reference section was reviewed in the theoretical and critical context and the conceptual framework was established in the introduction part of our study. When the selected poems were analyzed in terms of functional and semantic dimensions of the mirror, two general categories were formed: The first is the use of the mirror as an objective entity; the second is the metaphors used instead of the mirror. These two groupings required us to divide our thesis into sections such as `mirror, loneliness, self`; `mirror, time, life, death, God`; `mirror, past, memory`; `mirror, woman, sexuality`. The general conclusion we have reached as a result of the analyzes we have made on the poems using some techniques of semiotic and psychoanalytic criticism methods is as follows: It has been found that the mirror occurring as a concrete object and entities such as water, face, heart, glass, time, sky used instead of the mirror or to represent the mirror expand towards different metaphorical levels and gain characteristics that can be led to social and psychological results. This limited study also points to the need for a more comprehensive analysis of the literature and mirror relation within the context of genres and periods. 179

Bu çalışma gülün, tarih boyunca Türk kültüründeki yeri ve önemini konu almaktadır. Türk kültüründe gülün simgesel anlamları araştırılırken görülmüştür ki, güle ilişkin gerek Doğu gerek Batı kültürlerinde yoğun bir simgesellik bulunmaktadır. Bu simgesellik, takip edilebildiği kadarıyla, önce gül bitkisi ailesine ait yemişleri ve bunlardan elde edilen içkilerle yapılan dini ritüeller ve gelenekler ile ilgili olurken daha sonraki dönemlerde, tüm bu simgeselliği de kapsayacak şekilde bitkinin çiçeğine odaklanmıştır.Bu nedenle bu çalışmada gül simgeciliği, sadece `çiçek` olarak değil, hem meyve hem ağaç hem de içki ve renk olarak değerlendirilmiş, konunun bölümlendirilmeleri de bu bağlamda düzenlenmiştir. Gülün, Türk kültüründeki simgesel anlamlarını daha net bir şekilde ortaya koyabilmek amacıyla, diğer kültürlerde de gül simgeciliğine yer verilmiş ve elde edilen veriler de karşılaştırmalı olarak incelenmeye çalışılmıştır. This study comprises of the importance and the place of `rose` in Turkish culture throughout of its history. While studying symbolic meanings of rose in Turkish culture, it has been seen that there is a rich symbolism refering to rose both in East and Western cultures. That foregoing symbolism as far as it can be delved into, firstly seems to be related to the fruits and drinks supplied from rose plants (rosales) to be used in rituals and the traditions but the following ages it embraces all that symbolism and just focuses on the plant's flower (rose).As a result of that in this study, rose symbolism is not only addressed as `flower` but also `fruit`, `tree`, `drink` and `color` as well. Consequently the classification of the chapters have been done according to that very mentioned context. In this study for being able to manifest rose symbolism in Turkish culture explicitly, a comprehensive research of rose symbolism in other cultures given place and all the data derived is endeavored to be examined in a comparative manner. 217

İskandinav toplumları kendilerine has özellikleriyle uygarlık tarihindeki en önemli, etkili topluluklardan olmuştur. Bu toplulukların bilinen en yaygın adı Viking'dir. Bu toplumlar Danimarka, Norveç, İsveç, Finlandiya, İzlanda, Faroe Adaları, Aland Adaları ve Grönland Nordik ülkelerinden oluşmaktadır ve gerek kültürel ortam, insan doğası gerekse de coğrafi yapısıyla Avrupa'nın diğer topluluklarından farklı özellikler ortaya koyarlar.Doğanın toplumların yaşamı, kültürleri, mizacı ve sanatı üzerindeki etkisinin belirleyiciliği önemlidir; çevresel şartlar insana dair her şeyi biçimlendirmekte temel bir rol üstlenir. Kuzey Avrupa'nın sert, zorlu, soğuk, buzlarla kaplı coğrafyası da İskandinavya'nın uygarlık tarihindeki konumunda belirleyici olmuştur; bu belirleyicilikten İskandinav sanatçılar da doğrudan etkilenmişlerdir. İskandinav Resim sanatı 19.yy başından itibaren Norveç sanatının en büyük ismi olarak kabul edilen Johan Christian Dahl'ın öncülük ettiği Romantizmin etkisinde bir Görünü Resmi olarak karakterini oluşturmaya başlamıştır. Görünü resmi İskandinav sanatçılar için anavatanlarının olağanüstü, yüce doğasını tanıtma, yüceltme amacında `milli` bir mesele olurken aynı zamanda da doğayla kurdukları ruhsal ilişkinin birer simgesel yansıması haline de gelmiştir. Anahtar Kelimeler: Doğa, Doğacılık, Simge, Simgecilik, İskandinav Resmi, Tinsellik, Yüce. Scandinavia societies have become one of the most important, influential communities in the history of civilization with their special features. The most common name for these communities are Viking. Denmark, Norway, Sweden, Finland, Iceland, Faroe Islands, Alan Islands and Greenland Nordic countries, and the cultural environment is different from the rest of Europe with it's human nature and geographical structure.The importance of nature is determined by the life, culture, temperament and influenced of the arts on the societies; environmental conditions play a fundamental role in shaping everything about people. The hard, tough, cold, ice covered geography of northern Europe has also been decisive in the status of Scandinavia's civilization; they were directly influenced by Scandinavian artists from this determinant.The Scandinavia Painting art has begun to form it's character as landscape painting in the influence of Romantism which was pioneered by Johan Christian Dahl (1788- 1857) considered the greatest name of Norwegian art since the beginning of the 19th century. The landscape painting has become a `national` issue for the Scandinavian artists to promote and elevate the extraordinary nature of their motherland, while at the same time becoming a symbolic reflection of the spiritual relationship they have established with nature.Keywords: Nature, Naturalism, Symbol, Symbolism, Scandinavian Painting, Spirituality, Sublime. 147

Günümüzde çoğunlukla yazmacılık olarak bilinen ''basmacılık'' aslında yazmacılığıda kapsayan daha geniş bir süsleme sanatı dalıdır. Basmacılık sanatının ismini,süslenmek istenen nesneler üzerine hazırlanan kalıbı basarak iz bırakma mantığındanaldığı muhtemeldir. Ve dolaysıyla kalıp basılarak süslenebilen bütün nesnelerbasmacılık sanatının kapsamına dahildir. Yapılan araştırmalar Basmacılık sanatınınne zaman ve nerde ortaya çıktığıyla ilgili kessin bir bulguyu işaret etmese de bu günbasmacılık sanatıyla ilgili en eski bulgular Anadolu'daki Hitit kalıntılarında ( M.Ö7000) mevcuttur. Hitit medeniyeti dışında bir çok kaynağa göre Basmacılığın; baştaAsur medeniyeti olmak üzere dünyanın bir çok medeniyetinde izleri bulunmuştur.Gerek ticari ilişkilerle gerek savaşlar ve işgallerle gerekse başka yöntemlerle dünyadabir çok coğrafyaya yayılan bu sanatın her coğrafyada ve medeniyette farklı biruygulama yöntemi ve farklı bir kullanım amacı vardır. Söz konusu farklılıklarAnadolu'daki yörelerde bazen coğrafi şartlara göre bazen inançlara göre bazen detemin edilen malzemeye göre kendini göstermiştir. Süryani basmacılığınınAnadolu'nun diğer yörelerinde uygulanan basmacılıkla olan farkı inanç temelli birfarklılıktır. Hıristiyanlığın Ortodoks mezhebini benimseyen Süryanilerin inançlarınınanlatımında kullandıkları ikonları basmacılık sanatıyla şekillendirmesi belki deAnadolu'da icra edilen bu farklılıklardan en ilginç olanıdır.Ortodoks Hristiyan ibadetinin ayrılmaz bir parçası olan ikonların bu sanat dalıylaolan ilişkisinin en güçlü kanıtları olan kilise perdeleri, başta Mardin olmak üzerehemen hemen Anadolu'daki her Ortodoks Kilisesinde kullanılmaktadır. Süryanigöçlerinin Anadolu'da yoğunlaşmasıyla beraber yok olmayla karşı karşıya kalan busanatın ve sanatta kullanılan ikonografik simgelerin anlamını tespit etmekaraştırmamızın ana amacını oluşturmaktadır. Today, ` Printing `, mostly known as kerchief, is actually a wider decorative art,including kerchief. It can be said that, the name of the Printing art is probably theresult of the print of the pattern on the objects to be decorated. And therefore all theobjects that can be decorated by stamping are included in the scope of the art ofPrinting. The investigations can not give a definitive proof of when and where the artof Printing emerged, but today, the earliest finds about the art of Printing areavailable in the Hittite remains of Anatolia (7000 BC). According to many sources,thet races of Printing were found not only in the Hittite civilization but also in manycivilizations of the world, especially in the Assyrian civilization. This art, spreadingto many geographies around the world with commerce, wars, occupations andotherways, has different style of practice and different intended use in everygeography and civilization.The differences have been manifested in Anatolia regions,sometimes according to geographical conditions, sometimes according to beliefs, andsometimes according to the material provided.The difference between AssyrianPrinting and other Printing in Anatolia is a belief based difference. It is perhaps themost interesting of these differences that is practiced in Anatolia that the icons usedby the Assyrians in the expression of beliefs of the Christian Orthodox sect, areshaped by the art of Printing.Church curtains, which are the most poweful evidence of the connection of the iconsthat are an integral part of the Orthodox Christian worship, are used in almost everyOrthodox Church in Anatolia, particularly in Mardin.The main purpose of ourresearch is to determine the meaning of this art and the iconographic symbols used inart, which faces the disappearance of the Assyrians because they emigrate fromAnatolia. 184

Nikolaus Pevsner: The Life de Susie Harries et Art, histoire et signification: un essai d’épistémologie d’histoire de l’art autour de l’iconologie d’Audrey Rieber proposent d’apporter une meilleure connaissance de l’œuvre de deux éminents historiens de l’art allemands qui ont marqué l’historio­graphie de l’histoire de l’art du xxe siècle, à savoir Nikolaus Pevsner (1902-1983) et Erwin Panofsky (1892-1968). Ces deux personnalités de la même génération ont en commun leur nationalité et leur for...

Research into the history of understanding Heidegger's ideas allows to reveal how different thinkers were likely to grasp the specific subjective positions that defined the meaning of philosophizing as a cultural practice posited by modern era of intellectual history. The figure of Heidegger is crucial because it shed light on the more general context of the evolution of philosophizing within the system of scientific knowledge. A clear contrast between scientific rationalism and philosophical thinking, inherent for Heidegger's philosophy, is now hardly perceived within general coordinates of scientific philosophy of the last century, combining directions of phenomenology, Neo-Kantian tradition and positivism.Understanding the nature of synthesis of phenomenological method with the principles of the philosophy of life that formed the core of Heidegger's thought was the point of reference of such thinkers like Edmund Husserl and Ernst Cassirer. The problem of how to reconstruct the contours of delineation between the aforementioned philosophical trends remains relevant today and, as the latter define the contours of contemporary philosophy so that the barriers between different traditions of philosophy only intensified.Heidegger's desire to find premises of philosophizing, deeper than principles for a positivist and phenomenological science, would find support from Neo-Kantian thinkers, who also stood for autonomy of philosophy. But radical ontologism of Heidegger refused any possibility of dialogue. Husserl and Cassirer made critical remarks on ontologization as the leading motive of Heidegger's thought, which gave starting intention to further reception of Heidegger's work. It is ontology of time that has a threat of all consuming relativism and opportunism, since it deprives ethics from opportunities that would not fit the immanent structure of Dasein. Ontology of language fell prey to similar criticism, as Heidegger suggested lingual turn of existential analytics of Dasein. Cassirer in his own philosophy of symbolic forms forsaw the opportunity of linguistic totalization of being and developed his theory of generic symbolic forms., В статье реконструирован общий смысл философской оценки онтологического проекта Мартина Хайдеггера со стороны ключевых мыслителей того времени - Эдмунда Гуссерля и Эрнста Кассирера. Критические замечания Э. Гуссерля и Э. Кассирера сфокусированы против онтологизации как ведущего мотива философствования. Ведь онтология времени несет угрозу всепоглощающего релятивизма и оппортунизма, поскольку сводит пределы этики к витальной структуре Dasein., У статті реконструйовано загальний зміст філософської оцінки онтологічного проекту Мартіна Гайдеґґера з боку ключових мислителів того часу - Едмунда Гуссерля й Ернста Кассірера. Критичні зауваження Е. Гуссерля і Е. Кассірера сфокусовані на онтологізації як провідному мотиві філософування. Адже онтологія часу несе загрозу всепоглинаючого релятивізму та опортунізму, оскільки обмежує етику можливостями, що співпадають з іманентною структурою Dasein.

In The Architecture of Theories and The Law of Mind, Charles S. Peirce declares the categories of Chance and Continuity as determinant for the emergence and evolution of ideas on their way from individuality to generality. Ideas, as the emergence of mental activity, spread continuously affecting other ideas and establish patterns of activities. In this process of spreading they lose energy intensity and by merging into other ideas gain generality. Hence, ideas embody both individuality in the sense of occurring once, and continuity as the bonding law of cultural unity, through the force of habit. For Peirce, all thought, including the manifestation of ideas, is performed by means of signs (Peirce 1868: 103-114) anchored in sign-systems. Accordingly, general ideas are performed by general signs called symbols. Symbols are the most fundamental sign-category used to develop and establish cultural “evolution” (Cassirer 1953). Being general ideas, symbols also follow the laws of individuality and continuity. This paper will compare the function of patterns and regularities in mind activity with the function of symbol activity in the establishment of cultural patterns and will argue that both phenomena can be understood as the result of the law of habit.