Search

Bu çalışma son dönem böbrek hastalığı nedeniyle hemodiyalize giren hastaların ayaklarında nöropatinin değerlendirilmesi amacıyla planlandı. Çalışmaya Diabetes Mellitus tanısı olmayan 35 hemodiyaliz hastası (Grup-I), Diabetes Mellitus tanısı olan 26 hemodiyaliz hastası (Grup-II), kronik böbrek hastalığı olmayan Tip 2 Diabetes Mellitus tanısı olan 50 hasta (Grup-III) olmak üzere toplam 111 hasta alındı. Çalışma Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi (ZBEÜ) Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Hemodiyaliz Ünitesi ve Zonguldak Atatürk Devlet Hastanesi Hemodiyaliz Ünitesi ile ZBEÜ Obezite ve Diyabet Uygulama ve Araştırma Merkezi Podoloji Ünitesi'nde gerçekleştirildi. Nöropati tanısında kullanılan tanı kriterlerinden subjektif semptomların varlığı, Semmes Weinstein monofilament incelemesi, diyapazon ve biyoteziyometre ile vibrasyon algılama eşikleri ve aşil refleksinin varlığı hazırlanan veri toplama formuna kayıt edildi.Çalışmada yer alan sürekli değişkenlere ait tanımlayıcı istatistikler ortalama, standart sapma, medyan, minimum ve maksimum değerleriyle; kategorik değişkenler frekans ve yüzde ile gösterildi. Sürekli değişkenlerin normal dağılıma uygunluğu Shapiro wilk testi ile incelendi. Normal dağılım göstermeyen değişkenlerin iki grup karşılaştırmalarında Mann Whitney-U testi, 3 ve daha fazla grup karşılaştırmalarında Kruskal Wallis testi, 2'li alt grup karşılaştırmalarında Bonferonni düzeltmeli MannWhitney-U testi kullanıldı. Nitel değişkenlerin gruplar arası karşılaştırmalarında Pearson ki-kare testi kullanıldı. Çalışmadaki tüm istatistiksel analizlerde p değeri 0,05'in altındaki sonuçlar istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.Grup-I'de ki hastaların %17'sinde nöropati tespit edilirken Grup-II'de ki hastaların %69'unda, Grup-III'de ki hastaların %24'ünde nöropati tespit edildi. Grup II'de ki nöropati oranı Grup-I ve Grup-III'e göre anlamlı yüksek bulundu (p0.05). Sonuç olarak; hemodiyaliz hastalarında Diabetes Mellitus olmasa da nöropati sık görülmektedir. Bundan dolayı hemodiyalize giren hastalara düzenli podolojik ayak muayenesinin yapılmasının ve nöropati açısından değerlendirilmesinin uygun olacağını düşünmekteyiz. This study was planned to evaluation of neuropathy in the feet of patients whichundergoing hemodialysis due to end-stage kidney disease. The study included in 111hemodialysis patients. (Group-I) 35 hemodialysis patients without diabetes mellitus,(Group-II) 26 hemodialysis patients with diabetes mellitus, and (Group-III) 50 patientswith type 2 diabetes mellitus without chronic kidney disease. The study was carriedout in `Zonguldak Bulent Ecevit University (ZBEU) Health Application and ResearchCenter Hemodialysis Unit` and `Zonguldak Ataturk State Hospital HemodialysisUnit` and `ZBEU Obesity and Diabetes Application and Research Center PodologyUnit`.The diagnostic criteria that, presence of subjective symptoms, Semmes Weinsteinmonofilament examination, vibration detection thresholds with diapasone andbiotesiometer, and presence of achilles reflex, used in the diagnosis of neuropathy wererecorded in the data collection form. Descriptive statistics of continuous variables inthe study were shown by means. standard deviation, median, minimum and maximumvalues; and categorical variables shawn by frequency and percentage. The suitabilityof the continuous variables to normal distribution was examined by Shapiro wilk test.Mann Whitney-U test was used for comparison of two groups of variables that did notshow normal distribution, Kruskal Wallis test was used for comparisons of 3 or moregroups, and Bonferonni corrected Mann Whitney U test was used for comparisons of2 subgroups. Pearson chi-square test was used to compare qualitative variablesbetween groups. In all statistical analyzes in the study, p values less than 0.05 wereconsidered statistically significant.Neuropathy was detected in 17% of Group-I patients, 69% of Group-II patients and24% of Group-III patients. The rate of neuropathy in Group II was significantly higherthan Group-I and Group-III (p 0.05).As a result; Since neuropathy is seen frequently in hemodialysis patients withoutdiabetes mellitus, we think that regular podological foot examination and evaluationof neuropathy should be appropriate for hemodialysis patients. 86

Amaç: Bu çalışma Hypericum Perforatum'un periferik nöropati üzerindekinöroprotektif, antiinflamatuar ve antinosiseptif etkilerini araştırmayı amaçlamaktadır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, 18 Balb/C albino türü fare eşit olarak üçgruba ayrıldı. Birinci grup kontrol grubu olarak belirlendi ve herhangi bir işlemuygulanmadı. İkinci ve üçüncü gruplara parsiyel siyatik sinir ligasyon yöntemiylenöropati oluşturuldu. Sadece üçüncü grupta yer alan farelere günde 70 mg/kg dozundaHypericum Perforatum ekstresi gavaj yoluyla on dört gün boyunca verildi. Deneysonunda soğuk plaka testiyle allodini değerlendirildi. Plazma TNF-α, IL-6 seviyesi vesiyatik sinir iNOS, Fosfolipaz A2, COX-2, NFkB, kaspaz-3, Bcl-2, Bax düzeyleriELISA analizi ile ölçüldü.Bulgular: İkinci grupta, cerrahi sonrası on dördüncü günde soğuk plaka testi ilesoğuk allodini saptandı. Üçüncü grupta soğuk plaka latanslarının ikinci gruba göreanlamlı bir şekilde arttığı gözlendi (p0.05).Sonuç: Hypericum Perforatum'un deneysel periferik nöropatik ağrı modelindeallodiniyi azaltarak antinosiseptif etki gösterdiği saptandı. Hypericum Perforatumtedavisinin plazma ve siyatik sinirde oksidatif, inflamatuvar, apoptotik ve sitokindeğişikliklerini iyileştirdiği gösterildi. Hypericum Perforatum'un nöroprotektif,antiinflamatuar ve antinosiseptif etkisinin değerlendirildiği ve olumlu sonuçlarıngözlendiği bu çalışmanın, ileride yapılacak deneysel ve klinik araştırmalara yolgöstereceği düşünülmektedir. Aim: This study aims to investigate the neuroprotective, anti-inflammatory andantinociceptive effects of Hypericum Perforatum on neuropathy.Materials and Methods: In the present study, 18 Balb/C albino mice wereequally divided into three groups. The first group was determined as the control groupand no procedure was performed. Neuropathy was created by partial sciatic nerveligation method in the second and third groups. Only mice in the third group receivedHypericum Perforatum extract at a dose of 70 mg/kg per day for fourteen days bygavage. Allodynia was evaluated by cold plate test at the end of the experiment. PlasmaTNF-α, IL-6 levels and sciatic nerve iNOS, Phospholipase A2, COX-2, NFkB, caspase-3, Bcl-2, Bax levels were measured by ELISA analysis.Results: Cold allodynia was demonstrated by cold plate test on the 14thpostoperative day in the second group. Cold plate latencies were significantly increasedin the third group compared to the second group (p0.05).Conclusion: Hypericum Perforatum showed an antinociceptive effect byreducing allodynia in experimental peripheral neuropatic pain model. HypericumPerforatum treatment has been shown to improve oxidative, inflammatory, apoptoticand cytokine changes in plasma and sciatic nerve. This study, in which evaluates theneuroprotective, anti-inflammatory and antinociceptive effects of HypericumPerforatum and has positive results will guide the future experimental and clinical investigations. 75

Tanımlayıcı nitelikte bu çalışma, kemoterapi alan kanser hastalarında periferal nöropatinin yaşam kalitesi üzerine etkisi ve yapılan girişimlerin etkinliğini belirlemek için yapıldı. Çalışmaya Kasım 2016 – Aralık 2018 tarihleri arasında bir üniversite hastanesinin İç Hastalıkları Tıbbi Onkoloji Servisi ve Polikliniğinde tedavi alan toplam 346 hasta alındı. Veri toplama aracı olarak; Hasta Tanılama Formu, EORTC QLQ-C30, EORTC QLQ-CIPN20, Periferal Nöropatiye Bağlı Yaşanan Sorunlar Formu, Periferal Nöropatiyi Önlemek için yapılan Girişimler Formu ve CTCAE v3.0 Formu kullanıldı. Verilerin analizinde; tanımlayıcı istatistikler, normal dağılım göstermeyen iki grup arasında değişkenler Mann Whitney U Testi, ölçümsel verilerin analizinde Spearman Korelasyon Testi kullanıldı. İstatiksel anlamlılık düzeyi p

Diyabetin en önemli komplikasyonlarından biri diyabetik ayak yaralarına bağlı amputasyonlardır. Kapsamlı diyabetik ayak riski değerlendirmeleri, eğitim ve multi- disipliner yaklaşıma dayalı ayak bakımı ile, ayak komplikasyonlarını ve ampütasyonları %85'e kadar azaltılabilir.Bu çalışma 01.08. 2018- 30.11.2018 tarihleri arasında, Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji polikliniğine başvuran diyabet hastalarında yapılmıştır. Bu dört aylık süre içinde Endokrinoloji polikliniğine başvuran ve araştırmaya katılmayı kabul eden 191 hastanın muayeneleri yapılmış ve ayrıca hastaların diyabetik ayak ve ayak bakımı hakkındaki bilgi ve davranışları sorgulanmış daha sonra bu konuda eğitim verilmiştir. Poliklinik başvurusundan (eğitimden) 45 gün sonra bu hastalar telefon ile aranmış ve 136 hastaya (%71,2) ulaşılabilmiştir; bu grup araştırmanın örneklem grubunu oluşturmuştur.Bu çalışmanın amacı; diyabet hastalarında ayak ülseri gelişme sıklığını ve eşlik eden nöropatik ağrı sıklığını belirlemek, riskli hastalardaki diyabetik ayak gelişmesine neden olabilecek risk faktörlerini belirlemektir. Ayrıca hastaların diyabetik ayak ve ayak bakımı hakkındaki bilgi ve davranışlarını sorguladıktan sonra eğitim verip 45 gün sonra yapılacak olan telefon görüşmesi ile eğitimin bilgi düzeyine ve davranış puanına olan etkisini araştırmaktır.Diyabet hastalarında Modifiye-Nöropati Yetersizlik Skoru (M-NDS) ile belirlenen ayak ülseri riski artmış hastaların %16,2, diyabete eşlik eden nöropatik ağrının %14,7 olduğu görülmüştür. Ayak ülseri riski artmış hastalarda, nöropatik ağrının istatistiksel olarak anlamlı düzeyde eşlik ettiği görülmüştür(p=0,021). Verdiğimiz eğitimle hastaların bilgi ve davranış puanları istatistiksel olarak anlamlı şekilde yükselmiştir (p

Spinal kord stimulasyonu kronik ağrı kontrolünde, geri dönüşümlü minimal invaziv, komplikasyon oranı düşük ve etkin bir tedavi alternatifidir. Diabetik periferik nöropati, herpes sonrası nöralji, karın ve pelvis kaynaklı ağrılar, ampütasyon sonrası ağrılar, göğüs duvarı ağrılarıda, SKS ile ağrının tedavi edilebildiği diğer kronik ağrı durumlarıdır. Çalışmamızda Algoloji Kliniğinde spinal kord stimülasyonu uygulanan hastalarda yöntemin uzun süreli etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık.Spinal kord stimülasyonu uygulanan hastaların işlem öncesi, test süreci, 1. Ay, 6 ay ve 12 ay sonrasındaki ağrı düzeyleri, analjezik ilaç kullanımları, işlem memnuniyetleri ve günlük aktivite değişiklikleri sorgulandı.Çalışmaya dahil edilen 55 kadın, 32 erkek toplam 87 hastanın yaş ortalaması 64.4, boy ortalaması 161.9 ve vücut ağırlığı ortalamaları ise 68.3 olduğunu, işlem öncesi klinik tanılarında %64,4'ünün opere spinal dar kanal, İşlem öncesi 9,5 olan VAS skorlarının test sürecinde 2 ve 12.ayda 0,5'e düştüğü görüldü. İşlem öncesi analjezik ilaç kullanan 67 kişiden test sürecinde 26 tanesinin ilaç gereksiniminin kalmadığı, 12. ay sonunda analjezik ilaç kullanan sadece 3 kişi kaldığı, işlem öncesi 72 kişinin antidepresan kullandığı görüldü. Tedavi sonrası ilaç kullanan hasta sayısının 55'e düştüğü, 12. ay sonunda antidepresan ilaç kullanan sadece 8 kişi kaldığı görüldü. Nottingham sağlık profili skorları için işlem öncesi değerler, anlamlı şekilde yüksekken, test sürecinden başlayarak anlamlı oranda düştüğü, 6.ay ve 12.ay ölçümlerinde ise en düşük düzeye indiği görüldü. Hastaların tamamında test sürecinden itibaren memnuniyetin sağlandığı, 1. aydan sonra ise arttığı saptandı.Sonuç olarak Spinal kord stimulasyonu geleneksel ağrı tedavi yöntemleriyle karşılaştırıldığında non steroid analjezikler, kas gevşeticiler, opioid analjezikler ve antidepresanlar gibi ilaç kullanımını azaltmakta ve hastaların konfor düzeyini arttırmaktadır.Anahtar Kelimeler: Spinal Kord Stimülasyonu, Kronik Ağrı, Nöropatik ağrı Spinal cord stimulation for chronic pain control, reversible, minimally invasive, low complication rate and is an effective treatment alternative. Diabetic peripheral neuropathy, herpes post-neuralgia, abdominal and pelvic pain, pain after amputation, chest wall pain, and other chronic pain conditions in which pain can be treated by SCS. In our study, we aimed to evaluate the long-term efficacy of the method in patients who underwent spinal cord stimulation in the Algology Clinic.Spinal cord stimulation applied to the patient during the procedure, the testing process 1 month, 6 months and 12 months after the pain levels, analgesic drug use, satisfaction was questioned transactions and daily activity changes.Included in the study The mean age of the patients was 64.4, the mean height was 161.9 and the body weight was 68.3, process before clinical diagnosis of spinal stenosis operated at 64.4%, was observed that the pretreatment VAS score of 9.5, which fell from 0.5 to 2, and 12th months of the testing process. In the testing process from 67 people who use analgesic drugs before the procedure, 26 of which are out of the need for medication, which remains at the end of 12 months, only 3 people analgesic medication use was observed that antidepressant use before the operation 72 people. After the treatment, which fell to 55 the number of patients receiving the drug, was to remain only 8 people using antidepressant medication at the end of 12 months. For Nottingham health profile scores, pretreatment values were found to be significantly higher when they were significantly higher than those in the 6th and 12th months. All patients were satisfied with satisfaction from the test period and increased after 1 month.As a result: Spinal cord stimulation compared with conventional pain treatment nonsteroidal analgesics, muscle relaxants, opioid analgesics, and reduces the use of drugs such as antidepressants and increases the comfort level of the patient.Keywords: Spinal Cord Stimulation, Chronic Pain, Neuropathic pain 61

Kronik demiyelinizan polinöropatiler, ön planda miyelin hasarı ile giden, periferik sinir hastalıkları olup en sık görülenleri; edinsel olanlardan immün aracılı bir polinöropati olan kronik inflamatuvar demiyelinizan polinöropati (KİDP) ve herediter olanlardan Charcot Marie Tooth hastalığı tip 1A (CMT-1A), CMT-X1 ile herediter basınca duyarlılık nöropatisidir (HNPP). Bu hastalıklarda kendini duyusal ve otonom disfonksiyona bağlı semptomlarla gösteren ince lif nöropatisi (İLN) görülebilmektedir. Ancak İLN'nin gösterilmesi rutin elektrofizyolojik yöntemler ile mümkün değildir. Çalışmamızda, kronik demiyelinizan polinöropatilerde ince lif etkileniminin, korneal konfokal mikroskopi (KKM) ile araştırılması amaçlanmıştır.Çalışmaya 15 KİDP ve 16 herediter polinöropati (7 CMT-X1, 9 PMP22-ilişkili polinöropati) hastası ile 32 sağlıklı gönüllü alınmıştır. Tüm hastalar klinik özürlülük ölçekleri, nöropatik ağrı anketleri ve otonomik semptom sorgulama ölçekleriyle değerlendirilmiştir ve elektrofizyolojik ve KKM parametreleri açısından incelenmiştir. KİDP hastalarında ve herediter polinöropatilerin PMP22 ilişkili polinöropati alt grubunda kornea sinir lifi yoğunluğu (corneal nerve fiber density, CNFD) ve kornea sinir lifi uzunluğu (corneal nerve fiber length, CNFL) kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmıştır. KİDP hastalarında ayrıca infiltratif hücre sayısı ve sinir lifi tortiyozitesindeki anlamlı artış dikkati çekmektedir (p=0,005 ve p=0,001). Tüm hasta gruplarında nöropatik ağrısı olanların KKM parametreleri ağrısı olmayanlara göre belirgin düşük hesaplanmıştır. Ayrıca tüm hastalarda KKM parametreleri ile elektrofizyolojik parametreler arasında anlamlı korelasyon saptanmıştır.KKM, kronik demiyelinizan polinöropatilerde klinik özürlülük dereceleri, nöropatik ağrı varlığı ve elektrofizyolojik bulgular ile ilişkili bulgular göstermekte olup demiyelinizan nöropatide esas özürlülükten sorumlu olan aksonal dejenerasyon ve ince lif tutulumunun noninvazif bir belirteçi olarak kullanılabilir. Chronic demyelinating polyneuropathies, in which myelin sheath is predominantly affected, can be hereditary or acquired according to etiological causes. The most common types are chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP), which is an acquired and immune-mediated polyneuropathy, and hereditary polyneuropathies, such as Charcot Marie Tooth disease type 1A (CMT-1A), CMT-1X and hereditary neuropathy with liability to pressure palsies (HNPP). Small fiber neuropathy (SFN) can be seen in these diseases, leading to sensory and autonomic symptoms. However, demonstrating small fiber damage is not possible with routine electrophysiological methods. In our study, it is aimed to investigate small fiber neuropathy in chronic demyelinating polyneuropathies with corneal confocal microscopy (CCM).The study includes 15 chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP) patients and 16 hereditary polyneuropathy (7 CMT-X1, 9 PMP22-associated polyneuropathy) patients, and 32 healthy volunteers. Clinical disability scales, neuropathic pain and autonomic symtom questionnaires were applied, and electrophysiological and CCM parameters were analyzed in all patients. Corneal nerve fiber density (CNFD) and corneal nerve fiber length (CNFL) were significantly decreased in patients with CIDP, and in patients with hereditary polyneuropathy, especially in PMP22-related polyneuropathies. Infiltrative cell count and nerve fibre tortuosity were found to be increased in CIDP group. CCM parameters were significantly lower in patients with neuropathic pain compared to those without pain in all groups. Moreover, significant correlation was found between the parameters of CCM and electrophysiological parameters in all patients.In conclusion, CCM may be used as a noninvasive marker of axonal degeneration and small fiber involvement responsible for the main disability in demyelinating neuropathy. 94

Amaç: Karpal tünel sendromu (KTS), el bileği içindeki karpal kemiklerin oluşturduğu tünelden geçen ve parmakların hareketine yardımcı olan medyan sinirin üzerindeki aşırı basınçtan kaynaklanan, medyan sinirin eldeki dağılım bölgelerinde ağrı ve parestezi ile karakterize olan en yaygın sağlık sorunlarından biridir. Bu çalışmanın amacı, B12 vitamini eksikliği ile karpal tünel sendromu arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.Materyal ve Metot: Bu çalışmada, klinik ve elektrofizyolojik testlerle KTS tanısı doğrulanan ve B12 vitamini değerine bakılmış olan 40 hastanın ve KTS tanısı konulmamış olan ve B12 değerine bakılmış olan 20 kişinin önceden ölçülmüş olan B12 vitamini değerlerine bakıldı. İstatistik analiz için IBM SPSS Statistics V21 istatiksel analiz programı kullanıldı.Bulgular: Karpal tünel sendromlu hastaların B12 vitamini değerleri ortalaması 339,28±212,652 pg/ml, karpal tünel sendromu olmayan normal kişilerin B12 vitamini değerleri ortalaması ise 318,15±97,942 pg/ml'dir. İki grup arasında B12 vitamini değerleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir farkın olmadığı tespit edilmiştir (P>0,05).Sonuç: Bu çalışma, karpal tünel sendromu ile B12 vitamini eksikliği arasında anlamlı bir ilişkinin olmadığını göstermiştir. Aim: Carpal tunnel syndrome (CTS) is one of the most common health problems characterized by pain and paresthesia in the distribution regions of the median nerve, caused by excessive pressure on the median nerve passing through the tunnel formed by the carpal tunnel bones in the wrist and assisting the movement of the fingers. The aim of this study is to investigate the relationship between vitamin B12 deficiency and carpal tunnel syndrome.Material and Method: In this study, vitamin B12 values of 40 patients who were diagnosed with CTS by clinical and electrophysiological tests and have vitamin B12 value and 20 people with no CTS and have vitamin B12 value were analyzed. For statistical analysis, IBM SPSS Statistics V21 statistical analysis program was used.Results: The mean of vitamin B12 values of patients with carpal tunnel syndrome is 339.28 ± 212.652 pg /ml, while the mean of vitamin B12 values of normal individuals without carpal tunnel syndrome is 318.15±97.942 pg/ml. There is no statistically significant difference between the two groups in terms of vitamin B12 values (P> 0.05).Conclusion: This study show no significant relationship between carpal tunnelsyndrome and vitamin B12 deficiency. 47

La diabetes mellitus tiene diversas complicaciones entre las que encontramos las úlceras neuropáticas, y esto puede derivar en osteomielitis o amputaciones. En la actualidad hay estudios que dicen que antes de la ulceración se produce una inflamación de la zona, en la que uno de los signos es el calor. También el cambio de temperatura puede obtenerse mediante sistemas sin contacto como la termografía y puede ser indicador de isquemia e inflamación en pie de riesgo. Este estudio se consideró descriptivo, observacional y transversal con 42 participantes con diabetes mellitus que cumplieron los criterios de inclusión. Los pacientes se escogieron en la Asociación de Diabetes de Valencia (ADV) y se utilizó una cámara para realizar las imágenes termográficas. Neuropathic ulcers are one of the several complications caused by diabetes mellitus – and might derive into osteomielitis or amputations. Recent research concludes that ulceration is produced due to inflamation, noticeable by the increase of temperature in the affected zone. Temperature’s changes might be determined through other systems apart from thermography and it is also a sign of ischemia and inflammation in high risk foot. This study is considered descriptive, observational and cross-sectional. 42 volunteers suffering from diabetes mellitus met the required inclusion criteria. Patients were selected from the Valencian Diabetes Association (ADV). A camera was used in order to obtain thermographic images. Enfermería

Ratlarda Oluşturulan Nöropatik Ağrı Modelinde H1, H2 ve H3 Reseptör Antagonist İlaçların Etkilerinin Araştırılması Amaç: Paklitaksel solid tümörlerin tedavisinde kullanılır. Bu ilacın doz kısıtlayan en önemli yan etkisi nöropati ile bu nöropatiye eşlik eden nöropatik ağrı sendromudur. Histamin beyinde farklı reseptörler aracılığıyla iltihabi ve ağrılı süreçte önemli rol oynamaktadır. Bu ilişkiyi ve hangi reseptörün daha etkili şekilde ağrının ağrı modelinde H1, H2 ve H3 reseptör antagonist ilaçların etkilerinin araştırılması` başlıklı çalışmayı hedefledik.Materyal ve Metot: Bu amaçla 220±10 gram ağırlığında 44 adet Albino Wistar türü erkek sıçan Atatürk Üniversitesi Tıbbi Deneysel Uygulama ve Araştırma Merkezi'nden temin edildi. Çalışma deney grubu 8 gruptan oluşturuldu. Negatif ve pozitif kontrol grubuna ilave olarak difenhidramin, famotidin ve betahistin ikişer dozda uygulandı. Paklitakselle oluşturulan nöropatik ağrı modelinde analjeziyometre, von Frey ve lokomotor aktivite metre cihazları kullanılarak sonuçlar elde edildi. Deney sonunda alınan beyincik ve korteks dokularının dejeneratif değişiklikleri histopatolojik yöntem ile incelendi.Bulgular: Elde edilen sonuçlara göre ağrı eşiğinin 94 gramdan 20 gramın altına düştüğü ve tedavi sonrası 7. günde 77 grama kadar yükseldiği görüldü. Deney gruplarımızda H2 reseptör blokürü olan famotidinin 40 ve 80 mg/kg dozlarında kontrol grubuna en yakın olarak bulunurken (P>0.05), diğer tedavi grupları arasında da anlamlı farklılık tespit edildi (P0.05). There was a significant difference between the other treatment groups (P

Nöropatik ağrı günümüzde toplumda giderek sıklığı artan önemli bir sağlık sorunu olarak görülmektedir. Nöropatik ağrı ile ilgilenen araştırmacılar nöropatik ağrı patofizyolojisinde inflamatuvar ve immun süreçlerin çok önemli olduğunu kabul etmektedirler. Son yıllarda yapılan çalışmalar glia hücre aktivasyonu ve nöroglial etkileşimler üzerinde odaklanmış durumdadır. Sinir hasarını takiben glia hücreleri, belirli şekillerde aktive olarak nöroinflamasyonun başlangıç ve idamesinde görev almaktadırlar. Bu aktivasyon basamaklarının aydınlatılması nöropatik ağrının patofizyolojisi anlama ve tedavisi için hedef saptamada çok önemlidir. Bu çalışmada sıçanda siyatik sinir ligasyon modelinde (SNL) glial hücre aktivasyon basamaklarının belirli belirteçler üzerinden zamana karşı nasıl bir seyir izlediğini göstermeyi amaçladık.Çalışmada kullanılan dişi ve erkek sıçanların anestezi altında tek taraflı (sağ) siyatik sinirleri açığa çıkarılarak 4.0 ipek ile sinir etrafına epinöral dolaşımı bozmamaya dikkat edecek şekilde 1 mm aralıklar ile 3 tane düğüm atılarak nöropatik ağrı modeli oluşturuldu. Operasyon sonrası 2, 7, 14, 21 ve 29. günlerde dinamik plantar esteziometre, plantar test ve analjezimetre ile ağrı eşikleri ölçülerek sırasıyla taktil allodini, termal ve mekanik hiperaljezi değerlendirildi. Deney sonlanma noktalarında hayvanlar grup olarak sakrifiye edilerek omurilik lomber bölümü çıkartıldı, total protein elde edildikten sonra sodyum dodezil sülfat poliakrilamid jel elektroforez (SDS-PAGE) sonrasında Western blotting tekniğiyle sinyal transdüseri ve transkripsiyon aktivatörü 3 (STAT3), fosforile STAT3 ve glial fibriler asidik protein (GFAP) protein ekspresyonları değerlendirildi.Nöropatik ağrılı sıçanlar kilo kaybetmedi, hatta 14, 21 ve 29. günlerde kontrol sıçanlardakine benzer şekilde kilo aldı. Siyatik sinir bağlandıktan sonraki 2, 7, 14 ve 21. günlerdeki üç farklı ağrı testinde ağrı eşiklerinde anlamlı düşüşler saptandı. Ağrı eşiğinde düşmeye eşzamanlı olarak 2. ve 14. günlerde belirgin bir şekilde omurilikte GFAP protein ekspresyonunda artış eşlik etti. Omurilikte STAT3 veya fosforile STAT3 protein ekspresyonunda herhangi bir zaman diliminde istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı.Sonuç olarak erişkin sıçanlarda cerrahi ipek kullanılarak oluşturulan siyatik sinir ligasyon modelinde 2. günden itibaren taktil allodini, termal ve mekanik hiperaljezi gelişmekte, taktil allodini 14 gün sürerken termal ve mekanik hiperaljezi 21. güne kadar devam etmektedir ve 29. günde tam iyileşme olmaktadır. Klasik SNL modelinden beklenen kilo kaybı ve ototominin olmaması, ağrı eşiğindeki düşmenin ve omurilikte GFAP protein ekspresyonundaki artışın erken geri dönmesi ve STAT3 ve fosforile STAT3 ekspresyonunda değişiklik saptanmaması siyatik sinire ipek düğüm atılarak oluşturduğumuz modelde nöroinflamasyonun daha hafif seyrettiğini ve bu modelde ek araştırma yapılması gerektiğini düşündürmektedir. Glial aktivasyondaki farklı yolakların veya aracı mekanizmaların da [örneğin glial biyobelirteç iyonize kalsiyum bağlanma adaptör protein-1 (İBA-1), p-38 ve fosforile p-38 gibi mitojenle etkinleşen protein kinazlar (MAP kinazlar), tümör nekroz faktör alfa (TNF-α) ve interlökin 1 beta (IL-1β) gibi sitokinler] omurilik düzeyinde araştırılması önerilmektedir. Neuropathic pain is an increasing health problem in society. Researchers studying neuropathic pain have consensus that inflammatory and immune processes are key factors in the pathophysiology of neuropathic pain. Recent studies focus on glial cell activation and neuroglial interactions. Peripheral nerve injury converts resting spinal cord glia into reactive cells that are required for the development and maintenance of neuropathic pain. Clarification of glial activation steps is very significant in understanding pathophysiology of neuropathic pain and targeting neuropathic pain treatment. Therefore, in the present study, we investigated the time-dependent changes in certain glial activation steps in a rat model of sciatic nerve ligation.Neuropathic pain was induced by loose ligation of right sciatic nerve of female and male rats with 4.0 silk under anesthesia. Pain thresholds were measured by dynamic plantar estesiometer, plantar test and analgesimeter on postoperative 2nd, 7th, 14th, 21st and 29th days to evaluate tactile allodynia, thermal hyperalgesia and mechanical hyperalgesia respectively. At the end of the experimental period, rats were sacrificed under anesthesia, the spinal cord lumbar section was removed and total protein was extracted. Spinal cord STAT3 (signal transducer and transcription activator 3), phosphorylated STAT3 and GFAP (glial fibrillary acid protein) protein expressions were evaluated by Western blotting after SDS-PAGE electrophoresis.Rats with neuropathic pain did not lose weight, even they gained weight similar to control rats at 14th, 21st, and 29th days. Significant decreases in pain threshold were detected in all tests on the 2nd, 7th, 14th and 21st days after sciatic nerve ligation. The decrease in pain threshold was accompanied by an increase in GFAP protein expression in the spinal cord significantly on days 2 and 14. There were no statistically significant differences over time in STAT3 or phosphorylated STAT3 protein expression in the spinal cord.In conclusion, our model of sciatic nerve loose ligation using surgical silk in adult rats resulted in tactile allodynia continuing for 14 days as well as thermal and mechanical hyperalgesia continuing for 21 days. Recovery was observed on day 29. Lack of expected weight loss and autotomy of the classical sciatic nerve ligation model, early recovery from decreased pain thresholds and increased spinal GFAP protein expression and lack of changes in spinal STAT3 and phosphorylated STAT3 expression all together suggest the requirement of additional studies. We recommend that different pathways or mechanisms mediating glial activation (for example, glial biomarker IBA-1, MAP kinase i.e. p-38 and phosphorylated p-38, cytokines such as TNF-α and IL-1β) should be evaluated at spinal level in this model. 55

Giriş ve Amaç:Osteoartrit (OA), en sık görülen eklem hastalığıdır ve kişinin günlükyaşam aktivitelerini ve sosyal performansını önemli ölçüde bozan bir morbiditenedenidir. Kronik romatizmal pek çok hastalıkta uzun dönemde ağrının kronisitegöstermesi hastalık kontrol altına alındığı dönemlerde bile ağrının devam etmesi bizealtta yatan başka mekanizmaları düşündürmektedir. Nöropatik ağrı, santralsensitizasyon (SS) ve sendromları kronik romatizmal hastalıklara sıklıkla eşliketmektedir. Bu çalışmadaki amacımız diz OA olan hastalarda nöropatik ağrı ve SSvarlığını araştırmak ve bunun hastalık şiddeti ve radyolojik evre ile ilişkisinigöstermektir.Gereç ve Yöntem: Çalışma prospektif tanımlayıcı olan planlandı. Çalışmaya TıpFakültesi Hastanesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran 79 hasta dahiledildi. Hastaların yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi (VKİ) kaydedildi. Osteoartritradyolojik evrelemesi için Kellgren Lawrance (KL) evreleme sistemi, ağrı varlığıWestern Ontario ve McMaster Universitesi Artrit İndex (WOMAC), nöropatik ağrıvarlığı Nöropatik Semptom ve Bulguların Özdeğerlendirimi (S-LANSS) ve santralsensitizasyon Santral Sensitizasyon Envanteri (SSE) ile değerlendirildi.Bulgular: Katılımcıların (N=79) 44'ünde (%55.7) nöropatik ağrı, 67'sinde (%84.8)santral sensitizasyon gözlendi. Katılan 79 hastanın 70'i kadın (%88.6), 9'u (%11.4)erkek cinsiyette idi. Hastaların yaş ortalaması 56.45±7.07 yıl ve VKİ 32.83±5.54 kg/m2idi. Kellgren Lawrence evrelemesine göre evre-1 hasta sayısı 1 (%1.3), evre-2 hastasayısı 25 (%31.6), evre-3 hasta sayısı 40 (%50.6), evre-4 hasta sayısı 13 (%16.5)bulunmuştur. Grubu KL evresine göre; KL ileri (evre 3-4) ve düşük (evre 1-2) evre olaraksınıfladığımızda ileri evre olan grup daha ileri yaşta idi (P=0.00). VKİ'leri benzerdi(P=0.56). S-LANSS skorları her iki grupta da benzer idi (P=0.17). WOMAC skorlarıKL evreleri yüksek olan hastalarda anlamlı olarak daha yüksekti (P=0.01).Nöropatik ağrı tanısı konan hastalarda WOMAC (P=0.00) ve SSE skoru(P=0.00) anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Tüm grupta S_LANNSS skoru; WOMAC(rho=0.348; P=0.002) ve SSE skoru (rho=0.483; P=0.000) ile pozitif korele idi. SSEskor WOMAC (rho=0.417; P=0.000) ve TKS (rho=0.277; P=0.014) ile pozitif koreleidi.Sonuç: Diz OA olan hastalarda nöropatik ağrı ve santral sensitizasyon radyolojik evreve hastalık şiddeti ile korele olarak sıklıkla hastalara eşlik etmektedir. Bu hastalardanöropatik ağrı ve santral sensitizasyon varlığı yaşam kalitesini olumsuz etkiler. Bunedenle hastalığın takibinde nöropatik ağrı ve santral sensitizasyonun göz önünealınması gereklidir.Anahtar Kelimeler: osteoartrit, santral sensitizasyon, nöropatik ağrı, kronik ağrı Background and Aim: Osteoarthritis (OA) is the most common joint disease and is acause of morbidity which significantly impairs the person's daily activities and socialperformance. In chronic rheumatic diseases, the long-term pain chronicity and thecontinuation of the pain even in the period when the disease is controlled is suggestiveof other underlying mechanisms. Neuropathic pain, central sensitization (CS) andsyndromes are frequently associated with chronic rheumatic diseases. The aim of thisstudy was to investigate the presence of neuropathic pain and CS in patients with kneeOA and to demonstrate its relationship with disease severity and radiological stage.Materials and Methods: The study was planned as a prospective descriptive. Thestudy included 79 patients who were admitted to the Faculty of Medicine, Hospital ofPhysical Medicine and Rehabilitation outpatient clinic. Age, gender, body mass index(BMI) of the patients were recorded. Kellgren Lawrance (KL) staging system was usedfor osteoarthritis staging, presence of pain was evaluated by Western Ontario andMcMaster University Arthritis Index (WOMAC), presence of neuropathic pain withSelf-Assessment of Neuropathic Symptoms and Signs (S-LANSS) and centralsensitization with Central Sensitization Inventory (CSE).Results: Neuropathic pain was observed in 44 (55.7%) of the participants and centralsensitization was observed in 67 (84.8%) of the participants. Of the 79 patients, 70 werefemale (88.6%) and 9 (11.4%) were male. The mean age of the patients was 56.45 ±7.07 years and the BMI was 32.83 ± 5.54 kg / m2. According to the Kellgren Lawrencestaging, 1 (1.3%) of the stage-1 patients, 25 (31.6%) of the stage-2 patients, 40 (50.6%)of the stage-3 patients, and 13 (16.5%) of the stage-4 patients were found. According to IXKL stage; when we classified KL as advanced (stage 3-4) and low (stage 1-2) stage, theadvanced stage group was at an older age (P = 0.00). BMI was similar (P = 0.56). SLANSS scores were similar in both groups (P = 0.17). WOMAC scores weresignificantly higher in patients with higher KL stages (P = 0.01). WOMAC (P = 0.00)and CSE score (P = 0.00) were significantly higher in patients with neuropathic pain. Inthe whole group, S_LANNSS score; WOMAC (rho = 0.348; P = 0.002) and CSE score(rho = 0.483; P = 0.000) were positively correlated. The CSE score was positivelycorrelated with WOMAC (rho = 0.417; P = 0.000) and TKS (rho = 0.277; P = 0.014). WOMAC (P = 0.00) and SSE score (P = 0.00) were significantly higher inpatients with neuropathic pain. According to CL stage; The patients with advancedstage of KL (stage 3-4) and low (stage 1-2) were in advanced age group (P = 0.00). BMIwas similar (P = 0.56). S-LANSS scores were similar in both groups (P = 0.17).WOMAC scores were significantly higher in patients with higher KL stages (P = 0.01).In this group, S-LANNSS; WOMAC (rho = 0.348; P = 0.002) (Figure 2) was positivelycorrelated with SSE score (rho = 0.483; P = 0.000). The SSE score was positivelycorrelated with WOMAC (rho = 0.417; P = 0.000), TKS (rho = 0.277; P = 0.014). TSSand WOMAC (rho = 0.378; P = 0.001) were positively correlated (Table 9). The SLANSS and WOMAC scores were found to be higher in women compared to the KLstage when we divided the group into two groups. SSE score (P = 0.00) and BMI (P =0.02) were significantly higher in women.Conclusion: Neuropathic pain and CS are frequently associated with radiological stageand disease severity in patients with knee OA. The presence of neuropathic pain and CSin these patients adversely affects quality of life. For this reason, neuropathic pain andcentral sensitization should be considered in the follow-up of the disease.Keywords: osteoarthritis, central sensitization, neuropathic pain, chronic pain 141

Amaç: Bu çalışma taksan ve platin grubu kanser ilaçları ile tedavi edilirken periferik nöropati (PN) semptomları gelişen ya da tedaviden sonraki dönemlerde nöropati şikayetleri devam eden kanser hastalarında nöropati sıklığı/şiddeti ile obezite ve vücut yağ dağılımı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışma toplumumuzda kanser hastalarında kemoterapiye bağlı PN sıklığı/şiddeti ile obezite ve vücut yağ dağılımını beraber araştıran ilk çalışma niteliği taşımaktadır.Yöntem: Çalışmaya Mart 2017 ile Kasım 2018 tarihleri arasında periferik nöropati semptomları olan yüz kanser hastası dahil edildi. Hastaların periferik nöropati şikayetleri Ulusal Kanser Enstitüsü Ortak Toksisite Kriterleri (CTCAE) versiyon 4.0' a göre derecelendirildi. Hastaların boy, kilo, tansiyon, göbek çevresi ölçümleri ve biyoimpedans cihazı ile vücut kompozisyon ölçümleri yapıldı. Hasta verileri hastane sisteminden toplandı. Veriler SPSS versiyon 24 programı kullanılarak analiz edildi. ulgular: Çalışmaya katılan yüz hastanın ortalama yaşı 59,16 ± 10,84, medyanı ise 61'dir. Hastaların 45'i (% 45) erkek, 55'i (% 55) kadındır. Hastaların 37'sinde (% 37) grade 1, 45'inde (% 45) grade 2, 17'sinde (% 17) grade 3 ve 1'inde (% 1) ise grade 4 periferik nöropati geliştiği tespit edilmiştir. Hastalar vücut kitle indeksine ve biyoimpedans cihazı ölçümlerine göre normal kilolu, fazla kilolu ve obez olarak sınıflandırılmıştır. Hastaların verileri incelendiğinde PN şiddeti ile alınan kür sayısı, kemoterapi süresi ve periferik nöropati şikayetlerin devam ettiği toplam süre arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir (p0,05).Sonuç: Kemoterapiye bağlı periferik nöropati sıklığı/şiddeti ile obezite ve vücut yağ dağılımı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Bu parametreler arasındaki ilişkiyi belirleyebilmek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç duyulmaktadır.Anahtar Kelimeler: kanser, periferik nöropati, obezite, vücut kompozisyon analizi Objective: This study aims to evalute the association between neuropathy frequency/severity with obesity and body fat distribution in cancer patients who have peripheral neuropathy (PN) symptoms when receiving taxane and/or platinum based chemotherapy or they have neuropathy symptoms after treatment. This is the first study examined the chemotherapy induced PN frequency/severity with obesity and body fat distribution in cancer patients in our society.Method: Between March 2017 and November 2018, one hundred cancer patients who have peripheral neuropathy symptoms were included in the study. Peripheral neuropathy complaints were graded according to the National Cancer Institute Common Toxicity Criteria (CTCAE) version 4,0. The patients' weight, height, blood pressure, umbilical measurements and body composition measurements using by bioimpedance device were recorded. Patient data was collected from hospital system. Data were analyzed using SPSS v.24 program.Results: One hundred patients had an age average of 59,16 ± 10,84 and the median was 61 years. 45 % were male and 55 % were female. 37 % of the patients have stage 1, 45 % have stage 2, 17 % have stage 3 and 1 % have stage 4 peripheral neuropathy was determined. The patients were classified as normal weight, overweight and obese according to body mass index and bioimpedance measurements. According to data, a statistically significant correlation was found between the PN grade with the number of taken cure, the duration of chemotherapy, and the duration of the complaints (p

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of lumbar stabilization exercises and connective tissue massage on pain severity, functional capacity and quality of life in patients with neuropathic pain by comparing with a control group. Twenty-two patients with neuropathic pain diagnosed with small fiber neuropathy were included in the study. The first group (n=8) consisted of lumbar stabilization exercises, the second group (n=8) consisted of connective tissue massage (CTM) and third group (n=6) was a control group receiving only medical treatment. Patients were included in the treatment program twice a week for six weeks. Pain intensity (numerical assessment scale), pain quality (Neuropathic Pain Scale (NAI)), functional capacity (Brief Pain Inventory (BPI)) and quality of life (Neuropathic Pain Impact on Quality-of-Life Questionnaire) were evaluated before and after treatment. In the exercise and the CTM groups, “average and most severe pain” intensity decreased statistically, but only “most severe pain” intensity was significant when compared with the control group. There was an improvement in ‘sharp and dull’ parameters in exercise group and in ‘sharp and hot’ parameters in the CTM group in NPS (p0.05). In conclusion, it is thought that these treatments can be used as an effective treatment option to reduce the intensity of pain in the clinic as an approach that supports medical treatment in people with neuropathic pain. ONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER VE KISALTMALAR xi ŞEKİLLER xii TABLOLAR xiii 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Periferal Nöropati 4 2.1.1. Tanım 4 2.2. İnce Lif Nöropati 5 2.2.1. Anatomisi 6 2.2.2. Patoloji 7 2.2.3. Semptomları 7 2.2.4. Değerlendirme ve Tanı 7 2.2.5. İnce Lif Nöropati Etyolojisi 10 2.3. Nöropatik Ağrı 12 2.3.1. Nedenleri 13 2.3.2. Semptomları 14 2.3.3. Nöropatik Ağrı Mekanizmaları 15 2.3.4. Değerlendirmesi 17 2.3.5. Tedavi 20 3. BİREYLER VE YÖNTEM 34 3.1. Bireyler 34 3.1.1. Randomizasyon 34 3.2. Yöntem 35 3.2.1. Demografik Bilgiler 36 3.2.2. Hikâye 36 3.2.3. Ağrı değerlendirmesi 37 3.2.4. Sağlıkla ilgili yaşam kalitesi 38 3.3. Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Programı 38 3.3.1. Egzersiz Grubu 39 3.3.2. Konnektif Doku Masajı Grubu 44 3.3.3. Kontrol Grubu 45 3.4. İstatistiksel Analiz 45 4. BULGULAR 46 4.1. Bireylerin Demografik Özellikleri ile İlgili Bulgular 46 4.2. Bireylerin Ağrı Özellikleri 48 4.2.1. Ağrı Lokalizasyonu 48 4.2.2. Ağrı Şiddetine Ait Bulgular 48 4.2.3. Ağrının Niteliğine Ait Bulgular 49 4.2.4. Ağrının Günlük Fonksiyonlar Üzerine Etkisine Ait Bulgular 52 4.2.5. Yaşam Kalitesi Bulguları 53 5. TARTIŞMA 55 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 63 7. KAYNAKLAR 65 8. EKLER EK-1: Etik Kurul Onayı EK-2: Nöropatik Ağrı Ölçeği EK-3: Kısa Ağrı Envanteri EK-4: Nöropatik Ağrının Yaşam Kalitesi Üzerindeki Etkisi Anketi EK-5: Tez Çalışması Orijinallik Raporu EK-6: Dijital Makbuz 9. ÖZGEÇMİŞ Bu çalışmanın amacı; nöropatik ağrılı hastalarda ağrı şiddeti, fonksiyonel kapasite ve yaşam kalitesi üzerine lumbal stabilizasyon egzersizleri ve konnektif doku masajının etkinliğini kontrol grubu ile karşılaştırarak araştırmaktı. Çalışmaya ince lif nöropati tanılı, nöropatik ağrısı bulunan 22 olgu dâhil edildi. Birinci grup (n=8) lumbal stabilizasyon egzersizleri, ikinci grup (n=8) konnektif doku masajı (KDM) ve üçüncü grup (n=6) sadece medikal tedavi uygulanan kontrol grubu olarak belirlendi. Olgular, 6 hafta haftada 2 gün tedavi programına alındı. Tedavi öncesi ve sonrası, ağrı şiddeti (sayısal değerlendirme ölçeği), ağrı niteliği (Nöropatik Ağrı Ölçeği (NAÖ)), fonksiyonel kapasite (Kısa Ağrı Envanteri (KAE)) ve yaşam kalitesi (Nöropatik Ağrının Yaşam Kalitesi Üzerindeki Etkisi Anketi) değerlendirildi. Egzersiz ve KDM gruplarında, tedavi sonrası “ortalama ve en şiddetli ağrı” şiddetinde azalma anlamlı iken (p0.05). Sonuç olarak, bu tedavilerin nöropatik ağrılı kişilerde medikal tedaviyi destekleyen bir yaklaşım olarak klinikte ağrı şiddetini azaltmada etkili bir tedavi seçeneği olarak kullanılabileceği düşünülmektedir.

Amaç: Ratlarda mekanik optik sinir hasarı modeli oluşturmayı ve topikal Koenzim Q10 + Vitamin E TPGS (CoQ10+Vit E) molekülünün retina ganglion hücreleri üzerindeki nöroprotektif etkilerini araştırmayı amaçladık.Gereç-Yöntem: Çalışmamızda 20 adet ratın 30 gözü kullanıldı. Her biri 10 gözden oluşan kontrol, deney ve tedavi grupları olmak üzere 3 grup oluşturuldu. Kontrol grubu optik sinir hasarı oluşumunu test etmek amacıyla kullanıldı. Tedavi grubundaki ratlara 3 hafta süreyle, günde 2 sefer bir damla olmak üzere topikal CoQ10 + Vit E TPGS solüsyonu uygulandı. Deney grubuna ise serum fizyolojik damla günde 2 sefer 3 hafta uygulandı. Üç haftalık süre sonucunda ratların optik sinirleri diseke edildi ve histopatolojik olarak incelendi.Bulgular: Tedavi grubunun elektron mikroskobik incelenmesinde miyelinli sinir liflerinin çoğunluğunda miyelin kılıf ile aksoplazmadaki mitokondriyon, nörotübül ve nörofilamanların normal yapılarını korudukları dikkati çekti. Oligodendrositlerin miyelinli aksonları sarmış oldukları izlendi. Oligodendrositlerin genel olarak normal ince yapılarını koruduğu görülmekteydi. Deney grubunda ise birçok alanda miyelinli sinir liflerinde önemli dejeneratif değişikliklerin meydana geldiği görüldü. Oligodendrositlerde çekirdekte heterokromatin artışı ve sitoplazmada vakuolizasyonun meydana geldiği dikkati çekti. Miyelinli aksonların sayısı, tedavi grubunda, deney grubu ile karşılaştırıldığında önemli ölçüde artmış bulundu (p=0.0028

Nöropatik ağrı sendromları, hastalarda yaşam kalitesini önemli derecede düşürmektedir. Ağrı yönetimi için daha etkili tedavilere ve ayrıntılı araştırmalara belirgin bir ihtiyaç vardır. Bu çalışmada levetirasetam'ın antihiperaljezik etki mekanizmaları iyon kanallarının, nörotensinerjik ve kannabinoiderjik sistemlerin katılımı açısından supraspinal düzeyde incelenmiştir. İlaç uygulama bölgesi olarak ağrı süreçlerine belirgin ölçüdeki katılımı gösterilmiş olan ventral posterolateral talamus seçilmiştir. İn vivo deneyler, mekanik allodini değerlendirilmesinde e-Von Frey, termal hiperaljezi değerlendirmesinde ise plantar cihazı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Kronik konstrüksiyon hasarı modelinde levetirasetam'ın zamana ve doza bağlı belirgin antihiperaljezik etkiler gösterdiği gözlemlenmiştir. Bu etkilere nörotenserjik ve kanabinoiderjik katılım, antagonistlerin ön uygulaması ile araştırılmış ve her iki sistem için de önemli bir katılım tespit edilmiştir. Elektrofizyolojik çalışmalar, levetirasetam'ın yalnızca -130 ile -90 mV aralığındaki hiperpolarize membran potansiyellerinde aktif olan bir veya daha fazla akımı tetiklediğini göstermiştir. Bu bulgular HCN, Kir veya GIRK kanallarının olası katılımına işaret etmektedir. Levetirasetam ve türevleri nöropatik ağrının farmakoterapisinde alternatif seçenekler olarak değerlendirilmelidir. Elde edilen sonuçlar, nöropatik ağrının tedavisi için levetirasetam türevlerine yönelik yeni ilaç geliştirme çalışmalarına öncülük edecek niteliktedir. Neuropathic pain states disrupt quality of life. There is an evident need for more effective treatments and detailed research for its management. In this study, antihyperalgesic mechanisms of levetiracetam have been investigated at supraspinal level regarding ion channel activities, neurotensinergic and cannabinoidergic systems. Ventral posterolateral nucleus of thalamus was choosen as the site of administration since it functionally participates in pain processing to a great extent. In vivo experiments were performed by e-Von Frey and plantar apparatus for assessing mechanical allodynia and thermal hyperalgesia, respectively. Significant effects of levetiracetam were observed in a dose and time-dependent manner in chronic construction injury model. Neurotensinergic and cannabinoidergic involvement was investigated by pre-treatment of antagonists and significant reversal was demonstrated for both systems. Electrophysiological studies showed that levetiracetam has a tendency to open one or more conductances which are only active at hyperpolarized membrane potentials ranging from -130 to -90 mV, indicating the possible involvement of HCN, Kir or GIRK channels. Utilization of LEV and its derivatives can be assessed as alternative choices in pharmacotherapy of neuropathic pain. Obtained results can guide novel drug development studies towards levetiracetam derivatives for management of neuropathic pain. 164

AmaçMultipl Skleroz (MS) hastalarında ağrı ve nöropatik ağrı ile ilişkili faktörlerin saptanması; ağrı semptomu olan hastaların nöropatik ağrı yönünden değerlendirilmesi; ağrı ve nöropatik ağrının özürlülük, fonksiyonellik, günlük yaşam aktiviteleri, yorgunluk, emosyonel durum ve yaşam kalitesi ile ilişkisinin saptanması amaçlandı.Gereç veYöntemNecmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Nöroloji ve Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon kliniklerine Temmuz 2017-Ekim 2017 tarihleri arasında başvuran, McDonald 2010 kriterlerine göre MS tanısı almış 100 hasta çalışmaya dahil edildi.Hastaların yaş, cinsiyet, öğrenim düzeyi, medeni durumu, aile desteği gibi demografik bilgileri kaydedildi. Ayrıntılı nöromuskuloskeletal muayeneleri yapıldı. Hasta kayıtlarından MS tipi, hastalık süresi ve plak yerleşim yerleri kaydedildi. Özürlülük durumunu değerlendirmek için Kurtzke Genişletilmiş Özürlülük Durum Ölçeği, günlük yaşam aktivitelerini değerlendirmek için Barthel Günlük Yaşam Aktiviteleri İndeksi, yorgunluk şiddetini değerlendirilmek için Yorgunluk Şiddet Ölçeği, duygudurumunu değerlendirmek için Beck Depresyon Ölçeği, yaşam kalitesini değerlendirmek için Nottingham Sağlık Profili uygulandı. Ambule olabilen hastaların ambulasyon düzeyini değerlendirmek için Fonksiyonel Ambulasyon Sınıflaması uygulandı. Hastalar ağrı şikayeti olan ve olmayanlar olarak iki gruba ayrıldı. Bu iki grup; sosyodemografik bilgiler, hastalık verileri, özürlülük, fonksiyonellik, günlük yaşam aktiviteleri, yorgunluk şiddeti, duygudurum ve yaşam kalitesi açısından karşılaştırıldı. Ağrı şikayeti olanhastaların ağrı karakterini değerlendirmek için Pain Detect Ağrı Anketi uygulandı. Buna göre ağrı şikayeti olan hastalar, nöropatik komponenti olanlar ve olmayanlar olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Yine bu iki grup da; sosyodemografik bilgiler, hastalık verileri, özürlülük, fonksiyonellik, günlük yaşam aktivileri, yorgunluk şiddeti, duygudurum ve yaşam kalitesi açısından karşılaştırıldı.BulgularHastaların %62'sinde ağrı şikayeti mevcuttu. Çalışmamızda ağrı ile; yaş, cinsiyet, medeni durum, aile desteği, MS tipi, hastalık süresi, plak yerleşimi, özürlülük, fonksiyonellik, günlük yaşam aktiviteleri arasında ilişki bulunmadı. Ağrı şikayeti olan hastaların daha düşük öğrenim düzeyine sahip olduğu; yorgunluk şiddeti ve depresif semptomlarının daha fazla olduğu; yaşam kalitelerinin ise daha düşük olduğu saptandı. 16 hastada Lhermitte bulgusu, 3 hastada ağrılı tonik spazm, 1 hastada ise trigeminal nevralji vardı. Hastalarda en sık olarak baş ağrısı (%38) ve yaygın alt ekstremite ağrısı (%25) görüldü. Ağrı şikayeti olan hastaların %29,03'ünün ağrısının nöropatik komponenti vardı. Nöropatik komponenti olan hastaların ise yalnızca %22,22'si buna yönelik ilaç kullanmaktaydı. Nöropatik ağrı ile; yaş, cinsiyet, öğrenim düzeyi, medeni durum, aile desteği, MS tipi, hastalık süresi, plak yerleşimi, fonksiyonellik, günlük yaşam aktiviteleri ve depresyon arasında ilişki bulunmazken; bu hastalarda ağrı şiddetinin ve yorgunluk şiddetinin daha fazla olduğu, yaşam kalitesinin ise daha düşük olduğu gözlendi.SonuçÇalışmamızda ağrının, MS hastalarında sık görülen bir semptom olduğu gözlendi. Ağrı şikayetinin; düşük öğrenim düzeyi, artmış yorgunluk, depresif duygudurumu ve düşük yaşam kalitesi ile ilişkili olduğu saptandı. Nöropatik ağrısı olanlarda ağrı ve yorgunluk şiddetinin yüksek, yaşam kalitesinin düşük olduğu görüldü. Şikayetlerine yönelik doğru tedavi alan hasta sayısının düşük olduğu gözlendi. Ağrı ve nöropatik ağrının MS hastalığında sık görülen ve hastaların yaşam kalitelerini kötü yönde etkileyen bir semptom olması nedeniyle hekimler tarafından daha iyi sorgulanması ve tedavi edilmesi gerektiği kanaatindeyiz. ObjectivesThe aim of this study was to define the pain/neuropathic pain-related factors, to evaluate the patients with pain in terms of neuropathic pain and to determine the relationship between pain/neuropathic pain and disability, functionality, daily living activities, fatigue, emotional state and quality of life in Multiple Sclerosis (MS).Material and MethodsThis study was conducted in Neurology and Physical Medicine and Rehabilitation clinics of Necmettin Erbakan University, Meram Faculty of Medicine, between July 2017 and October 2017. One hundred patients over 18 years of age, diagnosed with Multiple Sclerosis according to McDonald Criteria 2010. Neuromusculoskeletal examinations of the patients were performed. Patients' age, gender, education level, marital status, family support, duration of illness, MS type, locations of MS plaques were obtained. We used Krutzke Expanded Disability Status Scale (EDSS) to evaluate disability, Barthel Index of Activities of Daily Living to evaluate activities of daily living, Fatigue Severity Scale (FSS) to evaluate severity of fatigue, Beck Depression Inventory to evaluate depression, Nottingham Health Profile to evaluate quality of life, Functional ambulation classification scale to evaluate ambulation ability. Patients were divided into two groups with and without pain. These two groups were compared in terms of sociodemographic informations, disease data and disability, functionality, daily life activities, fatigue severity, mood and quality of life. In patients with pain, we used Pain Detect Questionnaire (PD-viiQ) to identify neuropathic components of their pain. According to PD-Q patients with pain divided into two groups with and without neuoropathic component. Also these two groups were compared in terms of sociodemographic information, disease data and disability, functionality, daily life activities, fatigue severity, mood and quality of life.Results62% of the patients had pain symptom. In our study, no relation was found between pain and age, gender, marital status, family support, type of MS, duration of disease, plaque placement, disability, functionality, daily life activities. Patients with pain had lower education level than patients without pain. In patients with pain, the severity of fatigue and depressive symptoms were higher; the quality of life was lower. Lhermitte sign was present in 16 patients, painful tonic spasm in 3 patients and trigeminal neuralgia in 1 patient. The most common headache (38%) and diffuse lower extremity pain (25%) were observed in the patients. 29.03% of the patients with pain had a neuropathic component of pain. Only 22.22% of patients with neuropathic component of pain were taking medication for this symptom. While there was no relationship between neuropathic pain and age, gender, education level, marital status, family support, type of MS, duration of disease, plaque placement, functionality, daily living activities, depression; pain severity and fatigue severity were higher and quality of life was lower in these patients.ConclusionIn our study, pain was found as a common symptom in MS patients. Pain complaint was found to be associated with increased fatigue, depressive mood and low education level and quality of life. Neuropathic pain was associated with increased pain severity, fatigue and low quality of life. The number of patients receiving correct treatment for their complaints was low. We believe that pain and neuropathic pain should be questioned and treated better by physicians because it is a symptom that is common in MS disease and adversely affects the quality of life of patients. 106

Bu araştırma Non Hodgkin Lenfoma (NHL) hastalarına uygulanan ayak masajının periferik nöropati ile ilişkili ağrı ve uyku kalitesine etkisini incelemek amacıyla yapıldı. Araştırma öncesi tüm izinler alındı. Dahil olma kriterlerine uygun olan hastalar müdahale ve kontrol grubuna ayrıldı. Araştırmanın verileri; Soru Formu, Visuel Analog Skala (VAS), Douleur Neuropathique 4 Questions (DN4) Ağrı Anketi ve Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi (PUKİ) ile toplandı. Müdahale grubundaki hastalara; haftada üç defa, her iki ayağa 10'ar dakika olmak üzere toplam 20 dakika klasik ayak masajı; dört hafta boyunca (12 seans/240 dakika) uygulandı.Her masaj seansı sonrası ağrı düzeyi; VAS ve DN4 nöropatik ağrı anketi ile tekrar değerlendirildi. Uyku kalitesi; masaj öncesi ve masaj sonrası olarak (dördüncü haftanın sonunda)PUKİ ile ölçüldü.Kontrol grubundaki hastalara herhangi bir girişim yapılmadı.Veriler uygun istatistiksel yöntemlerle analiz edildi. Müdahale grubundaki hastaların masaj öncesi; 3.0±2.0 olan VAS ağrı puanının dördüncü haftada 1.4±1.2'ye (p

The study was designed to determine the activities affected by cold intolerance and to investigate the relationship between cold intolerance and sensory function after peripheral nerve injury. Individuals between 18 and 65 years of age who had peripheral nerve injury during the last year of study and who score 30 or more on the Cold Intolerance Symptom Severity Scale (CISS) were included. CISS scale, Rosen Score (RS) and hot-cold sensory evaluations were performed on 60 subjects (37 women, 23 men) with a mean age of 42.28 ± 13.25. The activities in which individuals have difficulties due to cold intolerance were determined by a semi-structured interview. Peripheral nerve injuries were divided into two groups as nerve cuts (n = 30) and nerve neuropathies (n = 30). The CISS score mean was 51.18 ± 16.69, and the RS mean was 1.35 ± 0.54 in the subjects with peripheral nerve cuts (10 women, 20 men) who were 36.27 ± 11.77 years of age. While 16 (53.3%) of these individuals had a hot-cold sensation, the other 14 (46.7%) did not. CISS mean score was 52.46 ± 16.23 and RS mean was 1.87 ± 0.42 in patients with peripheral neuropathy (27 women, 3 men) with a mean age of 48.30 ± 11.98. All the individuals with nerve neuropathy have a hot-cold sensation. In the whole sample, the most difficult activity due to cold intolerance for women was dishwashing (n = 19) and for men was handwashing (n = 9). There was a significant negative correlation between cold intolerance and sensory function in both peripheral nerve cuts and neuropathies (p

Assessing the functionality of the nerve axon provides detailed information on the progression of neuromuscular disorders. Electrophysiological recordings provide a sensitive approach to measure nerve conduction in humans and rodent models. To broaden the technical possibilities for electromyography in mice, the measurement of compound muscle action potentials (CMAPs) from the brachial plexus nerve in the forelimb using needle electrodes is described here. CMAP recordings after stimulating the sciatic nerve in hindlimbs have been previously described. The newly introduced method here allows for the evaluation of the nerve conductivity at an additional site, and thus provides a more profound overview of the neuromuscular functionality. The technique provides information on both the relative number of functional axons and the myelination level. Thereby, this method can be applied to assess both axonal diseases as well as demyelinating conditions. This minimally invasive method does not require extraction of the nerve and therefore it is suitable for repeated measurements for longitudinal follow-up in the same animal. Similar recordings are performed in clinical setups to emphasize the translational relevance of the method. ispartof: JOVE-JOURNAL OF VISUALIZED EXPERIMENTS vol:2018 issue:136 ispartof: location:United States status: published

Las neuropatías inflamatorias son enfermedades autoinmunes raras del nervio periférico que engloban múltiples afecciones. Entre ellas, la Poliradiculopatía desmielinizante inflamatoria crónica (CIDP) y las neuropatías paraneoplásicas. Aunque la patogénesis de estas enfermedades es desconocida, se considera que los autoanticuerpos presentan un papel crucial en su desarrollo. La identificación de autoanticuerpos en estos trastornos puede suponer la detección de nuevos biomarcadores con implicaciones clínicas relevantes para el diagnóstico, el pronóstico y el manejo terapéutico de estos pacientes. Antibodies against peripheral nerve antigens in chronic inflammatory demyelinating polyradiculoneuropathy. Luis Querol MD PhD, Ana Mª Siles MSc, Roser Alba-Rovira MSc, Agustín Jáuregui MD, Jerome Devaux PhD, Catherine Faivre-Sarrailh PhD, Josefa Araque BN, Ricard Rojas-Garcia MD PhD, Jordi Diaz-Manera MD PhD, Elena Cortés-Vicente MD, Gisela Nogales-Gadea PhD, Miquel Navas-Madroñal MSc, Eduard Gallardo PhD, Isabel Illa MD PhD. La CIDP es un trastorno ampliamente heterogéneo que presenta una falta de biomarcadores clínicamente útiles. La descripción de autoanticuerpos específicos en esta enfermedad podría beneficiar el diagnóstico y el pronóstico de los pacientes; tal y como se ha demostrado previamente con el descubrimiento de anticuerpos contra proteínas paranodales. En este estudio, se realizó un cribado en 65 pacientes con CIDP para detectar la reactividad de tipo IgG e IgM contra antígenos previamente descritos en esta enfermedad, así como para detectar nuevas reactividades contra neuronas de ganglios raquídeos dorsales, neuronas motoras y células de Schwann. Un subconjunto de pacientes con CIDP seronegativos reaccionó contra estructuras neurales y gangliósidos. Sin embargo, los experimentos de inmunoprecipitación en los pacientes que reaccionan contra células neurales no revelaron nuevos antígenos, y las frecuencias de reactividad de estos pacientes no difirieron de las observadas en controles sanos. Conclusión: Aunque los experimentos de inmunoprecipitación no han permitido la identificación de nuevos antígenos, nuestro estudio es el mayor estudio de cribado de autoanticuerpos realizado hasta la fecha en la CIDP y demuestra que existe un perfil muy diverso de autoanticuerpos en estos pacientes; reforzando la hipótesis de una fisiopatología heterogénea en esta enfermedad. Antibodies against cell adhesion molecules and neural structures in paraneoplastic neuropathies Ana Mª Siles MSc, Eugenia Martínez-Hernández MD PhD, Josefa Araque BN, Jordi Diaz-Manera MD PhD, Ricard Rojas-Garcia MD PhD, Eduard Gallardo PhD, Isabel Illa MD PhD, Francesc Graus MD PhD, Luis Querol MD PhD. Las neuropatías paraneoplásicas son afecciones neurológicas inmunomediadas raras en las que la descripción de nuevos autoanticuerpos específicos podría beneficiar el diagnóstico y el pronóstico de los pacientes. Dos de los pacientes con CIDP de nuestra unidad con anticuerpos contra Contactin 1 (CNTN1) desarrollaron cáncer además de su neuropatía. Dado que se ha descrito que CNTN1, así como otras moléculas de adhesión celular, contribuyen en la patogénesis del cáncer, se evaluó su papel como posibles antígenos en pacientes con neuropatías paraneoplásicas. En este estudio, se realizó un cribado en 34 pacientes con neuropatías paraneoplásicas en busca de reactividades contra moléculas de adhesión celular neurales, así como reactividades de tipo IgG e IgM contra estructuras neurales relevantes. Nueve (26,5%) pacientes mostraron una reactividad significativa contra las neuronas de los ganglios raquídeos dorsales, neuronas motoras o células de Schwann. En comparación con controles sanos, los pacientes con neuropatías paraneoplásicas sensitivo-motoras presentaron una mayor frecuencia de anticuerpos de tipo IgM contra las células de Schwann. Conclusión: Aunque nuestros experimentos no identificaron nuevos antígenos en neuropatías paraneoplásicas, éste es un estudio exhaustivo de detección de autoanticuerpos que no solo demuestra el perfil heterogéneo de estos pacientes sino que también demuestra que una proporción notable de ellos presenta reactividad contra neuronas de ganglios raquídeos dorsales, neuronas motoras o células de Schwann., Inflammatory neuropathies are rare autoinmune diseases of the peripheral nerve that encompass multiple conditions. Among them, Chronic inflammatory demyelinating poliradiculoneuropathy (CIDP) and paraneoplastic neuropathies can be found. Although the pathogenesis of these diseases remains largely unknown, autoantibodies have been postulated to play a pivotal role in disease progression. Identification of novel autoantibodies in these conditions might provide new biomarkers with relevant clinical implications in the diagnosis, prognosis and treatment of these patients. Antibodies against peripheral nerve antigens in chronic inflammatory demyelinating polyradiculoneuropathy. Luis Querol MD PhD, Ana Mª Siles MSc, Roser Alba-Rovira MSc, Agustín Jáuregui MD, Jerome Devaux PhD, Catherine Faivre-Sarrailh PhD, Josefa Araque BN, Ricard Rojas-Garcia MD PhD, Jordi Diaz-Manera MD PhD, Elena Cortés-Vicente MD, Gisela Nogales-Gadea PhD, Miquel Navas-Madroñal MSc, Eduard Gallardo PhD, Isabel Illa MD PhD. CIDP is a heterogeneous condition featuring a lack of clinically-useful biomarkers, in which the description of specific autoantibodies would benefit patients’ diagnosis and prognosis, as has been previously demonstrated with the discovery of antibodies against paranodal proteins. In this study, a group of 65 CIDP patients were screened for IgG and IgM reactivity against previously described antigens as well as for new reactivities towards dorsal root ganglia neurons, motor neurons and Schwann cells. A subset of seronegative CIDP patients reacted against neural structures and gangliosides. However, immunoprecipitation experiments in patients reacting against neural cells did not reveal novel antigens, and frequencies of reactivity against neural cells did not differ from normal controls. Conclusion: Although immunoprecipitation experiments failed to identify novel antigens, we provide the most comprehensive autoantibody screening study performed to date in CIDP and demonstrate a heterogeneous autoantibody profile in CIDP patients, reinforcing the hypothesis of a significant pathophysiological heterogeneity in this disease. Antibodies against cell adhesion molecules and neural structures in paraneoplastic neuropathies Ana Mª Siles MSc, Eugenia Martínez-Hernández MD PhD, Josefa Araque BN, Jordi Diaz-Manera MD PhD, Ricard Rojas-Garcia MD PhD, Eduard Gallardo PhD, Isabel Illa MD PhD, Francesc Graus MD PhD, Luis Querol MD PhD. Paraneoplastic neuropathies are rare immune-mediated neurological conditions in which description of novel specific autoantibodies might benefit patients’ diagnosis and prognosis. Two of our CIDP patients with antibodies against Contactin 1 (CNTN1) developed cancer in addition to their neuropathy. Since CNTN1, as well as other cell adhesion molecules have been described to contribute to cancer pathogenesis, we assessed their possible involvement as antigens in patients with paraneoplastic neuropathies. In this study, a group of 34 patients with paraneoplastic neuropathies were screened for reactivity against neural cell adhesion molecules as well as for new IgG and IgM reactivities towards relevant neural structures. Overall, nine (26.5%) patients showed significant reactivity against dorsal root ganglia neurons, motor neurons or Schwann cells. Compared with control sera, serum samples from patients with paraneoplastic sensory motor neuropathies had a higher frequency of IgM antibodies against Schwann cells. Conclusion: Although our experiments failed to identify novel antigens in paraneoplastic neuropathies, we provide a comprehensive autoantibody screening study that not only demonstrates the heterogeneous autoantibody profile in these patients but also proves that a remarkable proportion of them target dorsal root ganglia neurons, motor neurons or Schwann cells.

Background: Due to incidental occurrence of ectropion as a late complication of cheek advancement flaps, this study investigated the long-term effects of these flaps for post-Mohs' reconstruction of the cheek aesthetic. Methods: All the patients who underwent a cheek advancement flap in the Catharina Hospital Eindhoven between January 2006 and January 2013 where included and assessed by means of a retrospective chart review and a survey about the long-term outcome and patient satisfaction. Results: A retrospective chart review was performed on all 54 eligible patients, and 41 (76%) of these patients participated in the study. The mean follow-up was 3.5 years (SD = 2.0, range = 1-7 years). Early complications were ectropion (6%), infection (2%), dog-ears (1%), haematoma (4%), and distal tip necrosis (2%). Late outcome and complications were sensory neuropathies (41%), late ectropion (7%), hypopigmentation of scars (29%), contractures (27%), and abnormal hair distribution (17%). Patients rated their reconstruction as good or excellent in 87% of cases. Conclusions: The cheek advancement flap is a suitable technique for reconstruction of large cheek skin defects after excision of skin malignancies. However, patients should be informed that long-term complications, including ectropion, can occur. Additional follow-up might lead to an early detection of these late effects.

International audience; Homozygous frameshift variants in CNTNAP1 have recently been reported in patients with arthrogryposis and abnormal axon myelination. In two brothers with severe congenital hypotonia and foot deformities, we identified compound heterozygous variants in CNTNAP1, reporting the first causative missense variant, p.(Cys323Arg). Motor nerve conductions were markedly decreased. Nerve microscopical lesions confirmed a severe hypomyelinating process and showed loss of attachment sites of the myelin loops on the axons, which could be a characteristic of Caspr loss-of-function. We discuss the pathophysiology of the myelination process and we propose to consider this disorder as a congenital hypomyelinating neuropathy.

We report a rare case of a dual neuro-vascular variation, which was observed in the right extremity of male cadaver. About an inch inferior to the elbow joint, three branches arose from the median nerve. These were the anterior interosseous branch, a Martin-Gruber branch (MGB) and a muscular branch. The MGB coursed infero-medially to join with the ulnar nerve by running posterior to the ulnar artery. It was surprising to observe that the MGB passed between the ulnar artery and its venae comitantes. There was an acute angulation of the MGB here, suggesting entrapment at this site.

Bu çalışmada inmeli hastalarda santral ağrı görülme sıklığı, santral ağrı oluşumunun serebral lokalizasyonla ilişkisi, inme sonrası santral ağrı oluşumunun yaşam kalitesi ve depresyon ile ilişkisi ve santral ağrı oluşumu ile hastaların demografik özelliklerinin ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Dahil edilme ve dışlama kriterlerini karşılayan 140 hasta çalışmaya alındı. Bu çalışma için özel değerlendirme formu oluşturuldu. Bu formla hastaların demografik özellikleri, inme süresi, geçirmiş olduğu inme sayısı, dominant ekstremitesi, inme etiyopatogenezi, hastaların ambulasyon durumları, hastaların fonksiyonel durumları, ağrılarının bulunup bulunmadığı, kullandıkları ilaçlar ve eşlik eden hastalıkları kaydedildi. Çalışmaya Mini-mental test puanı 20 üzerinde olan hastalar dahil edildi. Nöropatik ağrı değerlendirmesi LANSS ağrı skalası ile yapıldı. Nosiseptif ağrı değerlendirilmesi sözel ağrı ölçeği ile yapıldı. Olguların yaşam kalitesini değerlendirmek için KF-36 anketi kullanıldı. Hastaların depresyon durumunu değerlendirmek için Beck Depresyon Ölçeği kullanıldı.Çalışmaya dahil edilen inme öyküsü olan 140 hastadan 23'ünde inme sonrası santral nöropatik ağrı saptandı. İnme sonrası santral nöropatik ağrı gelişen olgularda hastaların beyanına göre inme zamanından nöropatik ağrı başlangıcına kadar ortalama geçen süre 2 (0-12) aydı. İnme sonrası santral ağrısı olan ve olmayan hastalar arasında demografik veriler açısından sadece kadın cinsiyet ile santral ağrı oluşumu arasında anlamlı bir ilişki saptandı. Santral ağrı oluşumu ile serebral lokalizasyon arasında anlamlı bir fark saptanmazken, hemipleji tarafı ile santral ağrı oluşumu arasında anlamlı ilişki saptandı. Ayrıca santral ağrı oluşumunun KF-36 ölçeğinin ağrı, genel sağlık algısı, sosyal fonksiyon, emosyonel rol kısıtlaması ve mental sağlık alt kategorilerini olumsuz etkilediği belirlendi. Bunun dışında ileri yaş ve santral ağrısı olan hastalarda Beck Depresyon Ölçek puanının daha yüksek olduğu saptandı.Çalışmamızda inme sonrası görülen santral ağrının sık görülen bir sorun olduğu ve hastaların yaşam kalitesini olumsuz etkilediği sonucuna varıldı. Bu yüzden inme sonrasında erken dönemde santral nöropatik ağrı tanınmalı ve buna yönelik tedaviler düzenlenmelidir. İn this study, it was aimed to evaulate the relationship between the occurance of central pain in stroke patients, the relation of central pain formation to cerebral localization, the relationship of central pain formation after stroke to quality of life and depression and the development of central pain and relationship between demographics characteristics of patients.140 patients who met inclusion and exclusion criteria were included in the study. A special evaluation form was created for this study. Demographic characteristics of patients, stroke duration, number of stroke, dominant extremity, stroke etiopathogenesis, ambulance status of patients, functional status of patients, drugs used were recorded. Patients with a Mini-mental test score above 20 were included in the study. Neuropathic pain assessment was performed with the Leads Assesment of Neuropathic Symptoms and Signs (LANSS) pain scale. Nociceptive pain assessment was performed with verbal pain scale. SF-36 was used to assess the quality of life of the cases. The Beck depression scale was used to assess the depression status of the patients.Central pain was detected after stroke in 23 of 140 patients with stroke history included in this study. In patients with neuropathic pain after stroke, the average time from stroke time to the onset of neuropathic pain is 2 (0-12) months according to the patient's statement. There was a significant difference between the gender and central pain after stroke, but there was no significant relationship between central pain and education status, height, weight. While no significant difference was found between central painful formation and cerebral localization, significant relationship was found between hemiplegia side and central pain formation. In addition, it was found that SF-36 scale of central pain formation adversely affected pain, general health perception, social function, emotional role restriction and mental health subcategories in our study. It was found that Beck depression scale score was higher in patients with advanced age and central pain except this case.It has been shown that central pain after stroke in our study is a common problem and may negatively affect the quality of life of patients. Therefore, interventions should be interrogated and treated in the early period after stroke. 62

Nöropatik ağrı için onaylanan birçok ilaç, oksaliplatin (OX) kaynaklı nöropatik ağrı tedavisinde yeterince etki göstermemektedir. OX ile ilişkili nörotoksisiteye, hücre içi kalsiyum düzeyi artışı, apoptoz ve oksidatif stresin aracılık ettiği bildirilmesine rağmen, bu değerler üzerinde selenyumun (Se) koruyucu etkisi henüz yeterince bilinmemektedir. Bu nedenle, bu tez çalışmasında, Se uygulamasının, OX kaynaklı nöropatik ağrılı sıçanların periferal nöronlarında (AKG, SN) ve hücre kültürü ortamında (MCF-7) oksidatif stres, apoptoz, ROS, mitokondriyal zar depolarizasyonu, TRPV1 kanal aktivasyonu üzerindeki etkileri araştırıldı. Bu çalışmada 40 yetişkin wistar albino sıçan Kontrol, Se, OX, OX+Se olarak 4 gruba ayrıldı. Sıçanlara OX (haftada iki kez 4 mg/kg) ve Se (gün aşırı 1,5 mg/kg) intraperitonal olarak 4 hafta süreyle uygulandı. Hücre kültürü çalışmasında da aynı gruplarda, MCF-7 meme kanseri hücreleri OX (24 saat süreyle 50 µM) ve Se (2 saat süreyle 200 nm) ile inkübe edildi. Hem in-vivo hem de in-vitro sitozolik serbest kalsiyum, apoptoz, mitokondriyal zar depolarizasyon, oxidative stress seviyeleri ve kaspaz-3 ve -9 aktiviteleri OX grubunda kontrole göre daha yüksekti. Sıçanlarda ağrı (Von-Frey ve Hot-plate) testlerinde OX grubunda pençe çekme eşik kuvveti ve eşik zamanında, TNF-alfa, IL-1 beta ve IL-6 düzeylerinde kontrole kıyasla yükselme gözlendi. Bu yükselen değerlerin Se uygulamaları ile azaldığı gözlemlendi. Sonuç olarak, Se'nin, in-vivo ve in-vitro bu ağrı modellerinde TRPV1 kanal aktivasyonu yoluyla oksidatif stres, apoptoz ve kalsiyum girişi üzerinde koruyucu etkileri olduğunu gözlemledik. Bu sonuçlar, OX'un neden olduğu nöropatik ağrıyı önlemek için potansiyel ilaç geliştirme kaynağı olabilir. Anahtar kelimeler: Apoptoz; Oksaliplatin; Periferik Ağrı; Selenyum; Oksidatif stres; Interlökin; TRPV1. Many drugs already approved in the treatment of neuropathic pain have failed in the oxaliplatin (OX)-induced peripheral neuropathic pain. Dorsal root ganglion (DRG) and sciatic nerve (SN) have main role for induction of the pain. Increase of intracellular calcium, apoptosis, intracellular reactive oxygen species (ROS) production, mitochondrial membrane depolarization (JC1) and cytokine levels were reported in the DRG and SN of OX-treated human and animals, although protective effects of selenium (Se) on the levels have not been clarified yet. We aimed to investigate protective effects of TRPV1 channel activation, JC1, ROS, apoptosis, cytokine production and pain intensity levels in DRG and SN of OX-treated rat and MCF-7 breast cancer cells In this study, 40 adult Wistar albino rats were divided into 4 groups as Control, Se, OX, OX + Se. OX (4 mg/kg twice a week) and Se (1.5 mg / kg every other day) were administered intraperitoneally to rats for 4 weeks. In the cell culture study, MCF-7 cells were incubated with OX (50 μM for 24 h) and Se (200 nM for 2 h) in the same groups. Both in vivo and in vitro cytosolic free calcium, apoptosis, ROS, JC1 and cytokine (TNF-alpha, IL-1 beta and IL-6) levels, and caspase-3 and -9 activities were higher in the OX group than in the control. However, the levels were decreased in the rats by the Se treatment. In the pain tests (Von-Frey and Hot-plate), mechanic and heat peripheral pain sensitivity values were increased by OX treatment, although the values were decreased by the Se treatment. In conclusion, we observed that Se induced neuroprotective effects against oxidative stress, apoptosis, inflammation, calcium entry through TRPV1 activation and pain sensitivity in the OX-treated rats and MCF-7 cells. Se may potential drug for treatment of OX-induced neuropathic pain. Keywords; Apoptosis; Oxaliplatin; Peripheral Pain; Selenium; Oxidative stress; Interleukin; TRPV1. 136

Amaç: NAİON' ye bağlı altitudinal görme alanı defekti olan hastalarda fVEP, pVEP, RNFL ve optik diskin çok renkli (multicolor) OKT görüntüleme sonuçlarını karşılaştırmak ve bu durumun testler üzerindeki etkisini değerlendirmek.Materyal-Metod: NAİON tanısı ile takip edilen ve GA' da altitüdinal defekt olan 30 hastanın 34 gözü ile 30 sağlıklı gönüllünün 41 gözü çalışma kapsamına alındı. Tüm olgulara tam bir oftalmolojik muayene ile birlikte; fVEP, pVEP, RNFL testleri ve çok renkli (multicolor) görüntüleme uygulandı. Hasta ve kontrol grupları bu testler üzerinden karşılaştırıldı. Hasta grubu katılımcıları bazı karşılaştırmalarda kullanılmak üzere, en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri seviyelerine göre görme keskinliği 0,5 ve üzerinde olanlar ile 0,5'in altında olanlar şeklinde alt gruba; ayrıca GA' daki defektin lokalizasyonuna göre (üst veya alt altitüdinal) olarak da ayrı bir alt gruba ayrıldı. Alt gruplar arasında da fVEP, pVEP, RNFL karşılaştırmaları yapıldı. Araştırmada elde edilen veriler, IBM SPSS Statistics 20 programında oluşturulan veri tabanına girildi ve istatistiksel analizler aynı program ile yapıldı.Bulgular: Hasta grubunda kontrol grubuna göre pVEP 120, 60, 30 ve 15 dk'lik paternlerinde P100 piki oluşma zamanının uzadığı ve 60, 30, 15 dk'lık paternlerdeki P100 dalga amplitüdünün de belirgin olarak düştüğü, fVEP N2 ve P2 değerlerinde gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmazken (p> 0.05), fVEP amplitüdünün hasta grubunda belirgin olarak düştüğü saptandı (p0.05). Üst altutidinal GA defekti olan hasta grubunda temporal RNFL, ortalama inferior RNFL, nazal inferior RNFL ve temporal inferior RNFL kalınlığı, kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde incelmiş saptandı (p< 0.05). Aynı şekilde alt altutidinal GA defektli grup ile kontrol grubunun RNFL parametreleri karşılaştırıldı. Alt altutidinal GA defektli grupta, temporal RNFL, ortalama superior RNFL ve nazal superior RNFL kalınlığının kontrol grubuna göre belirgin inceldiği görüldü (p 0.05), fVEP amplitude in the patient group, a significant fall (p0.05). The thickness of the temporal RNFL, mean inferior RNFL, nasal inferior RNFL and temporal anterior RNFL in the patients with upper subthalidinal Ga defect was significantly higher in the control group (p< 0.05). In the same way, RNFL parameters of the control group were compared with the subthalidinal Ga defect group. In the lower subthalidinal Ga defect group, temporal RNFL, mean superior RNFL and nasal superior RNFL thickness were significantly thinner compared to the control group (P

Araştırmamızda, QST uygulanacak vakalarda daha önceden fiziksel eğitim almanın etkisi ve testin ilk ve 15 günlük süre sonunda yapılan ikinci ölçüm sonuçlarına göre test-tekrar test güvenirliğini araştırdık. Bu çalışma 18-45 yaş arasında, bilinen akut veya kronik bir hastalığı olmayan, Manisa Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 66 kişi ile gerçekleştirildi. Katılımcılar görsel, sözel ve fiziksel eğitim verilen Grup 1 ile sadece sözel ve görsel eğitim verilen Grup 2 olmak üzere, yaş, cinsiyet ve eğitim düzeyi açısından homojenlik gözetilerek 33'er kişilik 2 gruba ayrıldı. Grupların sağ el sırtından (C7 dermatomu) ve sağ alt ekstremite ayak sırtından (L5 dermatomu) 15 gün arayla ikişer ölçüm yapıldı.Gruplar arasında ölçüm sonuçları karşılaştırıldığında QST sonuçlarının fiziksel eğitim alma durumuna göre istatistiksel açıdan önemli derecede anlamlı düzeyde farklılaşmadığı görüldü. Bu durum QST uygulanacak bireylere öncesinde fiziksel eğitim vermenin teste ilişkin anksiyete ve ölçüm sonuçları üzerinde önemli etki yaratmadığını göstermektedir.Araştırmada QST'nin test-tekrar test güvenirliğine ilişkin yapılan analizlerde ilk ölçümler ile 15 gün sonrasında tekrarlanan ölçümlerde Pearson korelason ve ICC değerlerinin çok yüksek düzeyde olduğu; LoA, SEM ve MDD değerlerinin testin yüksek güvenilirliğini doğruladığı bulundu. We investigated the test-retest reliability of our study according to the effect of previous physical training at the time of QST and the results of the second measurement at the end of the 15-days period. This was done with 66 people working in Manisa Celal Bayar University Medical Faculty Hospital between 18-45 years old who had no known acute or chronic illnesses and who agreed to participate in the research. Participants were divided into 2 groups of 33 persons, with visual, verbal and physical education named as group 1 and only verbal and visual education named as Group 2, with respect to homogeneous age, sex and education level. One measurement were taken from the right hands (C7 dermatom) and the right lower limb foot (L5 dermatom) of the groups and another after 15 days period.When the measurement results were compared between the groups, it was seen that the QST results did not significantly differ according to the physical education status. This suggests that giving physical education to the individuals does not have a significant effect on the test anxiety and QST measurement results.Analysis of the test-retest reliability of QST in the study showed that Pearson Correlation and ICC values were very high at initial measurements and after 15 days of repeated measurements. Also LoA, SEM and MDD values confirm the high confidence of the test. 64

Nöropatik ağrının tedavisinde kullanılan ilaçlardan pregabalin'in omurga füzyonu üzerine etkisini incelediğimiz çalışmamız, Trakya Üniversitesi Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu onayı (Ek I) alınarak Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Deney Hayvanları ve Araştırma laboratuvarından elde edilen 32 adet SpragueDawley cinsi sıçan üzerinde gerçekleştirildi.Sıçanlar Kontrol grubu: Omurga füzyonu kontrol grubu (Omurga füzyonu uygulanıp pregabalin verilmeyen grup), D10 grubu: Düşük doz pregabalin grubu (Omurga füzyonu uygulanıp 6 hafta boyunca 10 mg/kg oral pregabalin verilen grup), D30 grubu: Orta doz pregabalin grubu (Omurga füzyonu uygulanıp 6 hafta boyunca 30 mg/kg oral pregabalin verilen grup), D100 grubu: Yüksek doz pregabalin grubu (Omurga füzyonu uygulanıp 6 hafta boyunca 100 mg/kg oral pregabalin verilen grup) olacak şekilde 4 gruba ayrıldı.Kontrol grubu omurga füzyonu modeli açısından D10, D30 ve D100 gruplarındaki sıçanlar için kontrol grubu olarak takip edildi. D10 grubundaki sıçanlar düşük doz pregabalin verilen omurga füzyonu modeli, D30 grubundaki sıçanlar orta doz pregabalin verilen omurga füzyonu modeli, D100 grubundaki sıçanlar yüksek doz pregabalin verilen omurga füzyonu modeli olarak ele alındı.Omurga füzyonu modeli olarak tüm sıçanlara orta hat lomber posterior longitudinal insizyonla girilerek L4-L5 omurgaların intertransvers bölgeleri dekortike edilerek füzyon işlemi uygulandı. Sonrasında D10 grubundaki sıçanların içme suyuna 10 mg/kg olacak şekilde pregabalin konularak 6 hafta takip edildi; D30 grubundaki sıçanların içme suyuna 30 mg/kg olacak şekilde pregabalin konularak 6 hafta takip edildi; D100 grubundaki sıçanların içme suyuna 100 mg/kg olacak şekilde pregabalin konularak 6 hafta takip edildi; kontrol grubunun içme suyuna herhangi bir ilaç konulmadı ve 6 hafta takip edildi. Cerrahi işlem sonrası 6 hafta tamamlanınca tüm sıçanlar anestezi altında radyografi çekilmesi işlemini takiben yüksek doz anesteziyle sakrifiye edildi. Tüm sıçanların lomber omurgaları eksize edildi ve manuel palpasyonla muayenenin ardından histolojik araştırma yapılması için ayrıldı. Manuel palpasyon ile değerlendirme sonucunda yüksek doz pregabalin verilen sıçanlarda füzyonun istatistiksel olarak azaldığı görüldü, bu durum yüksek doz pregabalin verilmesinin sıçanlarda omurga füzyonunu inhibe ettiği şeklinde yorumlandı. Radyolojik inceleme sonucunda yüksek doz alan sıçanlarda skorların daha düşük olduğu görüldü ancak gruplar ile arasında füzyon oranı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Histopatolojik inceleme sonucunda kontrol grubu ve düşük doz pregabalin verilen D10 grubundaki fibroblast yoğunluğu, neovaskülarizasyon skorları ve yeni kemik oluşumu skorları, orta doz pregabalin verilen D30 ve yüksek doz pregabalin verilen D100 gruplarına kıyasla istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu bulundu; ancak inflamasyon hücre sayıları kıyaslandığında D30 grubunda inflamasyon hücre sayısının diğer gruplara kıyasla istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu görüldü.Çalışmamızın sonucuna göre herhangi bir nedenle omurga füzyonu uygulanmış hastalarda erken dönemden başlanarak uzun süreli pregabalin kullanılması füzyon oluşumunu inhibe etme riski taşımaktadır. Bununla birlikte bu çalışmada elde edilen sonuçlar, daha çok hayvan bulunduran çalışmaların yapılması gerektiğini de göstermektedir. Our study was searching the influence of pregabalin on spine fusion. Our study was carried out on 32 sprague-Dawley rats obtained from Trakya University Medical Faculty Experimental Animals and Research Laboratory after approval of Local Ethics Commitee of Animal Experiments of Trakya University (Annex 1).Rats were divided into 4 groups, Control group: Spine fusion control group ( Spinal Fusion applied without oral pregabalin given), group D10: Low dose pregabalin group (Spinal fusion applied and 10 mg / kg oral pregabalin was given for 6 weeks), D30 group: Medium dose pregabalin (Spine fusion applied and 30 mg / kg oral pregabalin was given for 6 weeks), D100 group: high dose pregabalin group (Spine fusion applied and 100 mg / kg oral pregabalin was given for 6 weeks).The control group was follewed as a control group for rats in group D10, D30 and D100. The rats in group D10 was considered as low dose pregabalinized spine fusion model, the rats in group D30 was considered as medium dose pregabalinized spine fusion model and the rats in group D100 was considered as high dose pregabalinized spine fusion model.As a model of vertebral fusion, all rats were incised with a midline lumbar posterior longitudinal incision and the intertransverse regions of the L4-L5 vertebrae were decorticated and fused. Thereafter, the rats in the D10 group were followed for 6 weeks by placing 10 mg / kg pregabalin into drinking water; rats in the D30 group were followed for 6 weeks by placing 30 mg/kg pregabalininto the drinking water and rats in the D100 group were followed for 6 weeks by placing pregabalin at 100 mg / kg into drinking water; the control group did not get any medication and was followed for 6 weeks. After 6 weeks of surgery, all rats were sacrificed by high dose anesthesia following radiography under anesthesia. All rats' lumbar vertebrae were excised and left for histological investigation after the examination with manual palpation.The result of assesment by manuel palpation showed significant reduction on fusion rates in rats given high-dose pregabalin. This result suggested that administration of high dose pregabalin inhibitied spine fusion in rats. As a result of the radiologic examination, it was observed that the reduction of scores in rats given high dose pregabalin was statistically significant; but there was no statistically significant difference between the groups in terms of the fusion ratio. Histological rxamination revealed that the fibroblast density, neovascularization scores and new bone formation scores in the D10 group and control group was statistically significantly higher than the D30 and D100 group; however the inflammation cell count were higher in D30 in a statistically significant manner.According to our study showed that long time high dose pregabalin treatment on patients who are in early terms of spinal fusion surgery has risk of fusion failure. however the results in our study reveals that there is need for studies with more animals. 70

Multipl skleroz santral sinir sisteminin otoimmün ve demiyelinizan hastalığıdır. Hastalığın seyrinde nöropatik ağrı sık karşılaşılan bir semptomdur. Her ne kadar santral sinir sistemi demiyelinizasyonu ile giden bir hastalık olsa da bazı hastalar ekstremite distallerinde paresteziler gibi A delta ve C liflerinin hasarında ortaya çıkan şekilde periferik nöropatik ağrıdan da şikayetçi olmaktadır. Bu nedenle çalışmamızda söz konusu nöropatik ağrısı olan ve olmayan MS hastaların ince lifleri alt ekstremite proksimalinden ve distalinden aldığımız deri biyopsilerinde incelemeyi planladık. Bu amaçla altısı primer progresif, yedisi sekonder progresif ve yedisi relapsing remiting MS olmak üzere 20 MS hastası ve kontrol grubu olarak aynı yaş ve cinsiyette herhangi bir nöropatik ağrısı veya ince lif nöropatisine neden olabilecek hastalığı olmayan 10 birey dahil edildi. Nörolojik muayene ve DN4 anketi uygulandı. Sonrasında lateral malleolün 10 cm proksimalinden ve uyluk proksimalinden olacak şekilde iki deri `punch` biyopsisi uygulandı. Örnekler PGP9.5'a karşı geliştirilmiş antikorla boyandıktan sonra her iki grupta intraepidermal sinir lifi yoğunluğu (IENFD) değerlendirildi. Multipl skleroz hastalarının %65'inde DN4 anketi ile nöropatik ağrı tespit edilirken bu hastaların üçünde nörolojik muayenede eldiven-çorap hipoestezisi mevcuttu. Ortalama IENFD proksimalde 8.58 (4.15-17.58) lif/mm iken distalde 9.48 (4.92-20.03) idi. Lif yoğunluğu MS hastaları ile kontrol grubunda veya MS alt grupları arasında farklılık göstermedi. Çalışmada en dikkat çekici bulgu MS hastaların %80'inde IENFD'nin beklenenin aksine proksimalde daha fazla azalmış olmasıydı. Bu bulgunun daha fazla MS hastanın dahil edildiği ve kantitatif duyu testlerinin de uygulandığı daha geniş bir çalışma ile desteklenmesi gerekmektedir. Anahtar kelimeler: İnce lif nöropatisi, multipl skleroz, nöropatik ağrı, DN4 anketi Multiple sclerosis (MS) is a demyelinating autoimmune disease of the central nervous system. Neuropathic pain is a common symptom in all MS types.The pathology of multiple sclerosis is the demyelination of central neurons, however the patients may have neuropathic pain in distal extremities similar to A-delta and C fiber dysfunction. It is not known whether the loss of small fiber may have a role in the generation of neuropathic pain in these MS patients. In this study we aim to investigate the small fiber loss and its length dependency. For this purpose, we evaluated the skin biopsies taken proximal and distal leg of MS patients with neuropathic pain. Twenty MS patients including 6 primary progressive MS, 7 relapsing-remitting MS and 7 secondary progressive MS, as control group ten age and sex-matched patients with different neurological disorders without neuropathic pain were included. Neurological examination, electrophysiological evaluation and DN4 questionnaire were performed. Subsequently, skin punch biopsies from 10 cm above the lateral malleolus and proximal thigh were done. The biopsy samples were stained with PGP9.5 antibody and intraepidermal nerve fiber density (IENFD) was determined. Sixty-five percent of our MS patients complaint about neuropathic pain and three of them had glove-stocking sensation loss. The mean of IENFD was 8.58 (4.15-17.58) fiber/mm in proximal leg whereas 9.48 (4.92-20.03) fiber/mm in distal leg of MS patients. IENFD did not differ between MS and control groups. Moreover IENFD did not differ among MS subgroups. Although the intraepidermal nerve fiber density tends to be lower in proximal part of the leg in 80% of MS patients, there was not any statistical significance. Intraepidermal nerve fiber density in MS patients did not differ from control group. However IENFD was lower in proximal leg in 80% of MS patients. This finding has to be verified with new studies involving larger patient groups and quantitative sensory tests.Keywords: Small fiber neuropathy, multiple sclerosis, neuropathic pain, DN4 questionnar 77

[ES] La enfermedad de Charcot-Marie-Tooth (CMT) o neuropatía sensitivo-motora here-ditaria (NSMH), es la neuropatía periférica hereditaria más común. Engloba un grupo de patologías clínica y genéticamente heterogéneas caracterizado por atrofia mus-cular, debilidad, y pérdida de la sensibilidad principalmente distal. El perfil genético y bioquímico de CMT solapa con el de otras neuropatías, complicando su diagnós-tico. Este Trabajo Final de Grado (TFG) tiene como objetivos: (i) lograr el diagnóstico molecular de una cohorte de pacientes con CMT en quienes previamente se han descartado mutaciones en genes implicados en CMT y otras neuropatías relaciona-das mediante panel de genes. Para ello, se secuenciará el exoma de estos pacientes y sus familiares con el propósito de identificar variantes genéticas candidatas a ser mutación causal. (ii) Investigar el posible efecto patológico de una mutación novel localizada en el gen MPZ (Myelin Protein Zero) mediante ensayos de localización subcelular., [EN] Charcot-Marie-Tooth (CMT) disease, also known as hereditary motor and sensory neuropathy (HMSN), is the most common hereditary peripheral neuropathy. It en-compasses a clinically and genetically heterogeneous group of disorders character-ized by muscle wasting, weakness, and sensory loss usually most severe distally. The genetic and biochemical profile of CMT overlaps with that of other neuropathies, complicating diagnosis. This dissertation aims: (i) to obtain a molecular diagnosis for a cohort of CMT patients who have already undergone gene panel screening to rule out mutations related to CMT and other related neuropathies. The sequenced ex-ome data of patients and their relatives is studied in the search for gene variants with pathogenic potential. (ii) To study the possible pathogenic effect of a novel mu-tation on the gene MPZ (Myelin Protein Zero) via in vitro protein subcellular locali-zation assays.

Pudendal sinirin tuzak nöropatisi (PSTN) perineal ağrının sık görülen nedenlerinden biridir ve hastalarda ortak özellik, pudendal sinir dağılım alanında oturma hareketi ile artan kronik ağrıdır. Etyolojisi net değildir ve tanısı, tipik öyküye dayanılarak klinik olarak konan bir ekartasyon tanısıdır. Birçok hekimin bu sendroma aşina olmaması, semptomların başlangıcından sonra tanı alma süresinin uzun olması ve tanı konmasına yardımcı tetkiklerin çok az merkezde yapılabiliyor olması gibi pudendal nöropati tanısında ve prognozunda birtakım zorluklar mevcuttur.Günümüzde periferik sinir tuzaklanma ve hasarlanmalarının tanı ve takibinde en iyi yöntem pudendal SEP içeren elektronöromiyografidir (ENMG). PSTN tanısının daha hassas şekilde konmasına yardımcı olmak amacıyla bilateral ayrı ayrı ve ek olarak oturur pozisyonda da pudendal SEP yapmanın, klinik olarak PSTN tanısı almış hastalarda daha yüksek doğrulukla tanıya katkıda bulunduğu belirlenmiştir. Periferik sinir yaralanmalarının tanısı ve ayırıcı tanısında kullanılan diğer bir yöntem magnetik rezonans nörografidir. MRN periferik sinir patolojilerinin değerlendirilmesinde kullanılan yüksek çözünürlüklü, non-invaziv bir görüntüleme yöntemidir ve şüpheli pudendal nöropati olgularında giderek daha fazla kullanılmaktadır. Bu tez çalışmasında, 28.06.2012'den 10.04.2017 tarihine kadar Yeditepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı ENMG laboratuvarında pudendal nöropati ön tanısı ile pozisyonel SEP çalışması yapılmış ve pudendal sinir tuzak nöropatisi (PSTN) tanısı almış hastalarda pudendal MRN'si yapılmış olanlar taranarak, hastalarda SEP ile konulan PSTN tanısı ile pudendal MR nörografisinde saptanan patolojiler arasındaki korelasyon araştırılmıştır.Çalışmaya alınan 51 hastanın 38'inde saptanan pudendal nöropati 13 hastada sağda, 13 hastada solda ve 12 hastada ise bilateral olarak tespit edilmiştir. Sağda pudendal nöropati tespit edilen 13 hastanın 2'sinde MR nörografide sağda pudendal nöropati bulgusu görülmüştür. Solda pudendal nöropati tespit edilen 13 hastanın 6'sında MR nörografide solda pudendal nöropati bulgusu görülmüştür. Bilateral pudendal nöropati tespit edilen 12 hastanın MR nörografileri incelendiğinde 1'inde sağ, 3'ünde sol, 1'inde bilateral pudendal nöropati bulgusu görülmüştür. 2 hastada EMG'de sağ pudendal nöropati tespit edilirken MR'da sol pudendal nöropati bulgusu görülmüştür. 4 hastada EMG'de bilateral pudendal nöropati tespit edilirken MR'da 3'ünde sol ve 1'inde sağ pudendal nöropati bulgusu görülmüştür. Pudendal nöropati tespit edilen 38 hastanın 23'ünün MR nörografisinin normal olduğu raporlanmıştır. SPSS programı ile analiz edildiğinde EMG ve MR korelasyonunun p değeri 0,000 olarak tespit edilmiş ve istatistiksel olarak uyumlu olmadıkları görülmüştür. Pudendal nöropati bağlamında pudendal MR nörografinin kullanılacağı ileriki çalışmalarda obturator internus spazmının, tip IV kategori PSTN'nin ve obturator internus ile piriformis kasının anatomik anormalliklerinin iyi değerlendirilmesi ve belki de en önemlisi pudendal sinirin MRN'deki normal görünümünün cut off değerlerinin netleştirilmesi bu konuda daha doğru ve kesin sonuçlar elde edilmesini sağlayabilir. Literatürde bu ön tanıya yönelik EMG ve MR karşılaştımalı herhangi bir çalışmaya rastlamamamız bu antiteye yönelik ilerde daha çok ve ayrıntılı çalışmalar yapılmasını önemli kılmaktadır. Pudendal nerve entrapment neuropathy (PNEN) is a common causes of perineal pain, and its common presentation among patients is chronic pain, increasing when pressure is applied within the area of pudendal nerve distribution. PNEN is diagnosed based on the typical presentation and eliminating other possible differential diagnosis, as the etiology remains unknown.Many physicians find diagnosing pudendal neuropathy challenging, considering they are unfamiliar to this pain syndrome. In addition, the time period needed to diagnose may prolong, while only few centers offer adjunctive tests to confirm the diagnosis of pudendal neuropathy which then reflect the difficulty facing the investigation and prognosis.Currently, the best method for distinguishing and following up in peripheral nerve entrapment and the causes damage is electroneuromyography (ENMG) with pudendal SEP. Bilateral pudendal SEP in lying and sitting position has been proven to assist in more precisely performed diagnosis of PSTN, leading to higher accuracy in clinically diagnosed patients with PSTN.Another method utilized to differentiate peripheral nerve injuries is magnetic resonance neurography. MRN is a high-resolution, non-invasive imaging technique used in the evaluation of peripheral nerve pathologies and has gained more attention in cases of suspected pudendal neuropathy.Patients evaluated by positional SEP study as PNEN in ENMG laboratory of Yeditepe University Medical Faculty from 28.06.2012 to 10.04.2017 underwent pudendal MR neurography imaging at the Radiology Department of Yeditepe University Medical Faculty. In our study the correlation between PNEN diagnosis by SEP and pathologic findings in MRN of these patients has been investigated. Pudendal neuropathy, detected in 38 of the 51 patients analyzed, was found in 13 patients on the right, 13 patients on the left side and in 12 patients bilaterally. In 2 of 13 patients, the pudendal neuropathy found on the right side, confirmed by the MR neurography also indicating right sided pudendal neuropathy. In 6 of 13 patients, the pudendal neuropathy found on the left side with MR neurography investigation also indicating left side pudendal neuropathy. Upon analyzing the MR neurography of 12 patients with bilateral pudendal neuropathy, 1 patient revealed to have right, 3 left, and 1 had bilateral pudendal neuropathy. Right pudendal neuropathy was detected with EMG in 2 patients who also showed left pudendal neuropathy findings on MRN. EMG was positive for bilateral pudendal neuropathy in 4 patients, of whom 3 showed left sided findings and one showed right sided pudendal neuropathy findings on MRN. Of the 38 patients with pudendal neuropathy 23 were reported to have normal MR neurographies. Upon statistical analysis using the SPSS program, the p-value of EMG and MR correlation resulted in 0,000 hence revealing a statistically incompatible outcome. In further studies, a better evaluation of obturator internus spasms, type IV category of PNEN and anatomical abnormalities of the obturator internus and piriformis muscles in pudendal MR neurography in the context of pudendal neuropathy, and perhaps most importantly, clarification of the cut-off values of the normal view of the pudendal nerve in MRN can ensure results to be obtained. Due to our inability to find research articles and studies concerning pudendal neuropathy with EMG and MRN comparison results, we believe our study to lead to further investigation following our publication. 83

Neuropathic pain is a chronic problem which requires multidisciplinary approaches for its management. Patients’ adherence to and satisfaction with drug therapies affect the success of pain management which can be improved by patient education. Therefore, aim of this study was to evaluate patients’ neuropathic pain history and to identify patients’ satisfaction on provision of drug information by a clinical pharmacist in an outpatient clinic. The study was conducted in the Hacettepe University Hospitals, Outpatient Pain Unit during March-May 2017. The patients with neuropathic pain who are taking amitriptylline, gabapentin, pregabalin or doluxetine treatment were included and informed verbally about drug use and drug’s side effects by a clinical pharmacist. Patients’ satisfaction was assessed by four questions (general satisfaction, pharmacist’s feedbacks to their questions, comprehensibleness of information, type and content of information) on 5-point Likert scale after a month via telephone contact. A total of ninety patients were included, informed and followed during the study. The median (25th - 75th) duration of provision of information was 8.5 (7-10) minutes. Ninety-eight percent of patients emphasized that they would like to have information from a pharmacist continuously at the outpatient clinic. In regards to patients’ satisfaction (n=90) which was assessed by four questions, ≥95% of participants rated ‘very satisfied’ or ‘satisfied’ and 90% indicated to have such service at community pharmacy as well. The patients were satisfied with the provision of drug information by a pharmacist beyond the routine clinic practice. Given the fact that, rational drug use is essential for the success of treatment in neuropathic pain, it is important to have such information service provided by a pharmacist regularly at the pain clinic where multidisciplinary collaboration encourages patients’ adherence and maintain effective pain control. ONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER ve KISALTMALAR xi ŞEKİLLER xii TABLOLAR xiii 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Nöropatik Ağrı Tanımı ve Sınıflandırılması 4 2.2. Nöropatik Ağrı Tanısı ve Klinik Değerlendirmesi 7 2.3. Nöropatik Ağrı Tedavisi 12 2.4. Klinik Eczacılık ve Farmasötik Bakım 21 2.5. Ağrı Tedavisinde Eczacının Rolü 23 3. GEREÇ ve YÖNTEM 27 3.1. Çalışma Ortamı ve Rutin Poliklinik İşleyişi 27 3.2. Çalışma Süreci ve Hasta Seçimi 27 3.3. Verilerin Analizi 29 4. BULGULAR 31 4.1. Nöropatik Ağrı (Tanı ve Tedavi) Öyküsü 33 4.2. Nöropatik Ağrı Tedavisi 36 4.3. Klinik Eczacı Tarafından Verilen Bilgilendirme Hizmeti 39 5. TARTIŞMA 42 6. SONUÇ ve ÖNERİLER 49 7. KAYNAKLAR 51 8. EKLER EK-1: Etik Kurul Onayı EK-2: Bilgilendirilmiş Gönüllü Olur Formu EK-3: Eczacı Veri Toplama Formu EK-4: Klinik Eczacı Tarafından Kullanılan Hasta Bilgilendirme Metinleri EK-5: Eczacı Değerlendirme Formu 9. ÖZGEÇMİŞ Nöropatik ağrı, yönetimi multidisipliner bir yaklaşım gerektiren kronik bir sağlık sorunudur. Hasta eğitimi ile geliştirilebilen, ilaç tedavisine olan uyunç ve tedavi memnuniyeti, ağrı yönetiminin başarısını etkiler. Bu çalışmanın amacı, hastalarda nöropatik ağrı öyküsünün değerlendirilerek poliklinikte klinik eczacı tarafından sağlanan ilaç bilgilendirme hizmeti ile ilgili hasta memnuniyetinin belirlenmesidir. Çalışma, Mart-Mayıs 2017 tarihleri arasında Hacettepe Üniversitesi Hastaneleri, ağrı polikliniğinde yürütülmüştür. Nöropatik ağrısı olan ve tedavi için amitriptilin, gabapentin, pregabalin ve duloksetin ilaçlarından en az birini kullanan hastalar çalışmaya dahil edilmiş olup, hastalar ilaç kullanımı ve yan etkileri ile ilgili olarak klinik eczacı tarafından bilgilendirilmiştir. Bilgilendirme ile ilgili hasta memnuniyeti 5’li Likert ölçeği kullanılarak; genel memnuniyet, hastaların sorularına eczacının verdiği cevaplar, bilgilendirmenin anlaşılabilirliği, bilgilendirme şekli ve içeriği ile ilgili memnuniyet olmak üzere dört soru ile ve bilgilendirmeden 1 ay sonra hastalarla telefon ile iletişime geçilerek değerlendirilmiştir. Çalışmaya bilgilendirilerek takibi yapılan 90 hasta dahil edilmiştir. Bilgilendirme süresi ortancası (25. - 75. yüzdelik) 8,5 (7-10) dakika olarak belirlenmiştir. Hastaların %98’i eczacı tarafından verilen bilgilendirme hizmetinin poliklinikte sürekli olmasını istediklerini belirtmiştir. Hasta memnuniyeti ile ilgili dört soruyu; katılımcıların %95’i ‘memnun’ veya ‘çok memnun’ olarak cevaplamış ve %90’ı bu hizmeti serbest eczanelerden de almak istediklerini belirtmiştir. Rutin klinik hizmetleri dışında hastalar eczacı tarafından ilaç bilgilendirme hizmeti almaktan memnun kalmıştır. Nöropatik ağrı tedavisinde akılcı ilaç kullanımının sağlanmasında, ağrı polikliniğinde eczacı tarafından sağlanan düzenli bilgilendirme hizmeti önem taşımaktadır. Multidisipliner işbirliği, hastaların tedaviye uyuncunu arttırarak etkin ağrı kontrolünün sürdürülmesine yardımcı olmaktadır.

Amacımız, inme sonrası santral ağrının fonksiyonel sonuçlar üzerine etkisini ve inme sonrası santral ağrısı olan ve olmayan hastalardaki miyofasyal ağrı sendromu sıklığını araştırmaktı. Çalışmaya 40 inmeli hasta alındı. Hastalar LANNS skalası kullanılarak santral nöropatik ağrısı olanlar ve olmayanlar şeklinde eşit olarak iki gruba ayrıldı. Çalışmaya dahil edilen tüm hastaların ağrı şiddeti VAS ölçeği, fonksiyonel durumu Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçeği (FIM), yaşam kalitesi Kısa Form-36 (SF-36) ve depresyon varlığı Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) kullanılarak değerlendirildi. İki grup arasında miyofasyal ağrı sıklığı miyofasyal ağrı kriterleri baz alınarak değerlendirildi. Çalışmamızın sonucunda santral ağrısı olan ve olmayan iki grup arasında FIM, Beck Depresyon Ölçeği, miyofasyal ağrı sıklığı açısından anlamlı bir fark saptamadık ancak VAS skorunda ve SF-36'nın alt parametrelerinden ağrı skorunda anlamlı bir ilişki bulduk. Yaptığımız korelasyon analizleri sonucunda ise santral ağrı ile FIM, Beck Depresyon Ölçeği, SF-36'nın alt parametrelerinden fiziksel fonksiyon, fiziksel rol güçlüğü, emosyonel rol güçlüğü, vitalite, ruhsal sağlık ve sosyal işlevsellikle santral ağrı arasında güçlü bir ilişki saptadık. SF-36 alt parametrelerinden ağrı ve genel sağlık algısı ile santral ağrı arasında da yine istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulduk. Santral ağrı ile miyofasyal ağrı arasında ise sınırda bir ilişki olduğunu gördük. Elde ettiğimiz sonuçlar santral ağrısı olan hastalarda ağrı şiddetinin daha fazla olduğunu, santral ağrının hastaların günlük yaşam aktivitelerini, yaşam kalitesini ve psikolojik durumunu olumsuz yönde etkileyebileceğini göstermiştir.Anahtar Kelimeler: inme, santral ağrı, yaşam kalitesi, miyofasyal ağrı We aimed to investigate the effect of central pain on functional outcome after stroke and the frequency of myofascial pain syndrome in patients with and without central pain after stroke. Forty patients with stroke were included in the study. Patients were divided into two groups by using the LANNS scale as with and without central neuropathic pain. Pain intensity was assessed with visual analog scale. Functional Independence Scale (FIM) was used for the assessment of functional status. Quality of life was objectivized using 36-Item Short-Form Health Survey (SF-36) and the psychometric assessment was performed by using Beck Depression Inventory. The frequency of myofascial pain was assessed based on criteria for myofascial pain between the two groups. We found no significant difference in FIM, Beck Depression Scale, and myofascial pain frequency between the two groups with and without central pain but there was a significant correlation in the VAS score and subscale of SF-36 pain score. As a result of our correlation analysis, we found a strong correlation between central pain and FIM, Beck Depression Scale, SF-36 sub-parameters-physical function, physical role weakness, emotional role weakness, vitality, mental health and social functioning. We also found a statistically significant relationship between pain and general health perception and central pain sub-parameters of SF-36. The statistical analysis showed that there is a borderline relationship between central pain and myofascial pain. The results of this study showed that the severity of pain is greater in patients with central pain, and that central pain affects patients' daily life activities, quality of life and psychological condition negatively.Keywords: stroke, central pain, quality of life, myofascial pain 74

Amaç: Bu çalışma, kemoterapi uygulanan hastalarda, kemoterapiye bağlı periferalnöropati, günlük yaşam aktivitesi ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesiamacıyla yapılmıştır.Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu araştırmanın örneklemini Mart 2016-Ağustos 2016tarihlerinde Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Tıbbi Onkoloji Bilim Dalı GündüzKemoterapi Ünitesinde kemoterapi uygulanan ve araştırmaya dahil edilmekriterlerini karşılayan 196 kanser hastası oluşturmuştur. Araştırmanın verilerinintoplanmasında, Hasta Tanıtım Formu, Katz Günlük Yaşam Aktiviteleri Ölçeği,Enstrümantal Günlük Yaşam Aktiviteleri Ölçeği, EORTC QLQ-30 ve EORTCQLQ– CIPN20 Ölçeği kullanılmıştır.Bulgular: Hastaların %62.2'si 46-65 yaş arasında, %50.5'i kadın, %83'ü evli,%67.2'si ilköğretim mezunudur. Hastaların günlük yaşam aktivitelerinden yıkanmave giyinmede kısmen bağımlılık düzeyleri yüksektir. Enstrümantal günlük yaşamaktivitelerinden çamaşır yıkama, ev işi yapmada bağımlılık düzeyleri yüksektir. Tanısüresi ve kür sayısı artan hastalarda duyu, motor ve otonomik puan ortalamaları daanlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p

Selektif noradrenalin geri alım inhibitörü bir ilaç olan atomoksetin, dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunun tedavisinde endikedir. Beyinde monoamin konsantrasyonunu artırıcı etki gösteren ilaçların nöropatik ağrı tedavisi için terapötik potansiyele sahip olduğu bilgisinden hareketle, bu çalışmada atomoksetin'in diyabet ile indüklenen nöropatik ağrı üzerine olası etkinliğinin araştırılması planlanmıştır.Randall-Selitto ve Hargreaves testlerinden elde edilen veriler diyabetin, sıçanların pençe çekme eşik değerlerinde ve pençe çekme sürelerinde anlamlı azalmaya neden olduğuna işaret etmiştir. Diğer yandan, atomoksetin'in 7 ve 14 gün süre ile 3 mg/kg/gün dozda uygulanması diyabet ile indüklenen söz konusu hiperaljezik yanıtları düzeltmiştir. Bu çalışma kapsamında, atomoksetin'in antihiperaljezik etkisine katekolaminerjik sistemin ve ayrıca α- ve β-adrenerjik reseptörlerin katılımının araştırılması amacıyla sırasıyla α-metil-para-tirozin metil ester (AMPT), fentolamin ve propranolol ile mekanistik çalışmalar yapılmıştır. Elde edilen veriler AMPT, fentolamin ve propranolol ön-uygulamalarının atomoksetin'in antihiperaljezik etkinliğini antagonize ettiğini ortaya koymuştur. Bu tez çalışmasında atomoksetin'in diyabet ile indüklenen nöropatik ağrı modelinde kayda değer bir antihiperaljezik etkinlik gösterdiği ilk kez ortaya konulmuş ve bu etkiye katekolaminerjik sistemin ve α- ve β-adrenerjik reseptörlerin aracılık ettiği sonucuna ulaşılmıştır. Elde edilen bu bulgular atomoksetin için yeni bir endikasyon olasılığına işaret etmektedir. Atomoxetine is a selective noradrenaline reuptake inhibitor drug that is indicated for the treatment of attention deficit hyperactivity disorder. Regarding the fact that the drugs increasing the monoaminergic concentration in the brain have therapeutic potential for neuropathic pain treatment, it is planned to investigate the possible efficacy of atomoxetine on diabetes induced neuropathic pain in this study. Data from the Randall-Selitto and the Hargreaves tests indicate that diabetes caused a significant decrease in paw withdrawal threshold and paw withdrawal latency in the rats. On the other hand, atomoxetine administered at 3 mg/kg/day for 7 and 14 days, improved the aforementioned hyperalgesic responses induced by diabetes. Mechanistic studies were also carried out using α-methyl-para-tyrosine methyl ester (AMPT), fentolamine and propranolol in order to investigate the participation of catecholaminergic system as well as the α- and β-adrenergic receptors to the antihyperalgesic effect of atomoxetine, respectively. Obtained findings revealed that AMPT, phentolamine and propranolol pre-treatments antagonize the antihyperalgesic activity of atomoxetine.In this thesis study, it was first demonstrated that atomoxetine exhibits a significant antihyperalgesic activity in diabetic-induced neuropathic pain model and concluded that catecholaminergic system as well as α- and β-adrenergic receptors mediates this effect. These findings point to the possibility of a new indication for atomoxetine. 71

Nöropatik ağrı, somatosensoriyel sistemi etkileyen bir lezyon veya hastalıkların doğrudan bir sonucu olarak ortaya çıkan ağrı olarak tanımlanır. Bel ağrısı, nosiseptif, nöropatik veya karışık komponentlere sahiptir. İnflamatuvar bel ağrısı, spondiloartritlerin (SpA) sınıflandırılması için temel klinik kriterlerden biridir. İnflamatuar bozukluklarda nöropatik ağrının genel prevalansı için kesin veri yoktur. Bu çalışmada, SpA'lı hastalarda nöropatik bir bileşen olup olmadığını ve hastalık aktivitesi, klinik bulgular, yorgunluk, uyku kalitesi ve yaşam kalitesi ile ilişkisini saptamayı amaçladık. Neuropathic pain is defined as the pain that arises as a direct consequence of a lesion or diseases affecting the somatosensory system. Low back pain has nociceptive, neuropathic or mixed components Inflammatory back pain is one of the key clinical criteria for the classification of spondyloarthritis (SpA). There are no accurate data for the overall prevalence of neuropathic pain in the inflammatory disorders. In the present study we aimed to determine whether there is a neuropathic component in SpA and also to determine the relationship with disease activity, clinical findings, fatigue, sleep quality and quality of life. 81

Osteoartrit(OA); eklem kıkırdağının ilerleyici yıkımı ile karakterize, genetik, metabolik, biyokimyasal ve biyomekanik faktörlerin karmaşık etkileşimi sonucu gelişen bir hastalıktır. Osteoartritte görülen diz ağrısı genelde nosiseptif ağrı olarak değerlendirilir. Bu çalışmanın amacı, kadınlarda diz osteoartritinde nöropatik ağrı varlığını ve nöropatik ağrının yaşam kalitesi üzerine etkisini araştırmak buna göre alınacak önlemler ve tedavi planını gözden geçirmektir. ESOGÜ Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran 64 kadın hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş, hastalık süresi, Vücut Kitle İndeksi(VKİ),eğitim durumu kaydedildi. OA radyolojik evrelemesi için Kellgren Lawrance(KL) kullanıldı. Ağrı varlığı WOMAC(Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index), nöropatik ağrı varlığı pain DETECT, yaşam kalitesi Nottingham Sağlık Profili(Nottingham Health Profile, NHP) ölçeği ile değerlendirildi. Hastaların % 10,5'inde nöropatik ağrı pozitif, %22,5'unda belirsiz, %67'sinde negatif bulundu. VAS, WOMAC ve NSP tüm alt parametreleri ve VKİ ile painDETECT istatistiksel anlamlı korele bulundu. (p 0.05). In patients who have knee OA, neuropathic pain accompanies to nociceptive pain and reduces the quality of life. Consequently, it has been concluded that the knowledge of neuropathic component presence in knee osteoarthritis treatment is important in the planning of treatment.Key Words: Knee osteoarthritis, neuropathic pain, quality of life 95

Giriş ve Amaç: Ankilozan spondilit (AS) yetişkin yaş grubu kronik bel ağrısının en önemli nedenlerinden biri olup, istirahat ile agreve olan, hareketle azalan enflamatuar nitelikte nosiseptif bel ağrısı ile karakterize romatolojik bir hastalıktır. Nöropatik ağrı (NA), nosiseptif ağrıdan farklı olarak ağrıyı ileten yolaklarda meydana gelen patolojik değişiklikler sonucu oluşur. Bunun sonucunda gelişen hassasiyete bağlı olarak oluşan yanıcı, batıcı, zonklayıcı ve karıncalanma-uyuşma hissi şeklinde özellikleri taşır. Son zamanlarda nosiseptif ağrıda nöropatik bir bileşeninin de rol aldığı ortaya konmuştur. Kronik bel ağrısının sebeplerinden birisi olan AS tanılı hastalarda nöropatik ağrı varlığını, nöropatik ağrının hastalık aktivitesi, fonksiyonel kapasite, yorgunluk, uyku kalitesi ve yaşam kalitesi ile ilişkisinin araştırılması amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Hastanemiz Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran, AS tanılı olup kronik bel ağrısı mevcut olan, 18-64 yaş arası 58 hasta çalışmaya dahil edildi. PainDETECT skoruna göre hastalar nöropatik ağrısı olan ve nöropatik ağrısı olmayan grup olarak ikiye ayrıldı. Sonrasında iki grup arasında sosyo-demografik özellikler, hastalık süresi ve aktivitesi, uyku kalitesi, yorgunluk ve yaşam kalitesi açısından kıyaslama yapıldı.Bulgular: 58 kişilik hasta grubundan 18 hastanın painDETECT skoru 13 ve üzeri idi. Nöropatik ağrısı olan grup ile olmayan grubun BASDAİ, ASDASCRP, BASFİ, MAF, PUKİ puanları karşılaştırmasında istatiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Yaş ve hastalık süresi iki grup arasında anlamlı farklı idi. Tüm hasta grubu incelendiğinde hastalık aktivitesi,yaşam kalitesi, yorgunluk, uyku kalitesinin birbirleri ile korele olduğu görüldü.Sonuç: AS' de kronik ağrıda enflamatuar nitelikte nosiseptif ağrı yanında nöropatik ağrı da olduğu literatür ile uyumlu bulundu. Nöropatik ağrının hastalık aktivitesi, yaşam kalitesi, uyku kalitesi, yorgunluk ve hastanın fonksiyonel duruma olan etkisi kanıtlanamadı. Çalışmamızın daha detaylı olarak planlanmış ve daha fazla hasta sayısı ile ele alınacak çalışmalara ışık tutacağı kanısındayız.Anahtar Kelimeler: Ankilozan Spondilit, Nöropatik Ağrı, Yaşam kalitesi,yorgunluk, uyku kalitesi. Introduction and Purpose: Ankylosing spondylitis is one of the most important causes of chronic low back pain in adults. It is a rheumatologic disease characterized by nociceptive low back pain which is inflammatory in nature and aggravates with resting and decrease with movement. Neuropathic pain is the result of pathological changes in pain-causing pathways, unlike nociceptive pain. As a result of this pain, it develops sensitivity which carries burning, stinging, throbbing and tingling numbness sensation properties. A neuropathic component has recently been shown to play a role in nociceptive pain. The main goal of this study was to investigate the neuropathic pain in patients with ankylosing spondylitis which is the one of the causes of chronic low back pain and it's the relationship between disease activity, functional capacity, fatigue, sleep quality and quality of life.Material and Method: Fifty-eight patients aged between 18-64 years with chronic low back pain who were admitted to our hospital's Physical Medicine and Rehabilitation outpatient clinic and had ankylosing spondylitis were included in the study. According to painDETECT score, patients were divided into two groups with neuropathic pain and without neuropathic pain. Afterwards, a comparison was made between the two groups in terms of socio-demographic characteristics, duration of disease and activity, sleep quality, fatigue and quality of life.Results: The painDETECT score of 18 out of 58 patients was 13 and over. There was no statistically significant difference between the group with neuropathic pain and the group without neuropathic pain's BASDAI, ASDAS-CRP, BASFI, MAF, PSQI scores. Age and disease duration were significantly different between the two groups. When the patient group was examined, it was seen that the disease activity, quality of life, fatigue and sleep quality correlated with each other.Conclusion: Ankylosing spondylitis was found to be compatible with the literature of chronic pain as well as neuropathic pain along with inflammatory nociceptive pain. The effect of neuropathic pain on disease activity, quality of life, sleep quality, fatigue and functional status of the patient could not be proven. We believe that our study will shed light on the studies planned in more detail and the number of patients.Key Words: Ankylosing spondylitis, neuropathic pain, quality of life, fatigue, sleepquality 90

Amaç: Üremik nöropati KBY'de en sık görülen nörolojik komplikasyondur. Son yapılan çalışmalarda nöropatinin diyaliz öncesi (prediyaliz) hastalarında da yaygın (%70) görüldüğü belirtilmektedir. Ayrıca kaşıntısı olan bireylerde nöropatinin daha sık olduğu ve kaşıntının nöropatinin bir göstergesi olabileceği belirtilmektedir. Diyaliz tedavisi alan hastalarda kaşıntı ve nöropati birlikteliği ile ilgili çok sayıda çalışma varken prediyaliz dönemdeki hastaları değerlendiren çok az sayıda çalışma bulunmaktadır. Biz de bu çalışmada, prediyaliz hastalarında standart sinir sinir ileti çalışması ile polinöropati varlığını, sempatik deri yanıtı ile otonom sistemin değerlendirilmesini ve bu incelemelerin pruritus ile ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık. Çalışma planı: Çalışmaya 60 prediyaliz hastası ile 30 sağlıklı gönüllü kontrol dahil edildi. Çalışmaya katılan hastaların ayrıntılı anamnezi alındı ve nörolojik muayeneleri yapıldı. Hastaların yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi (VKİ), hastalık süresi, hastalık evresi, eşlik eden hastalıklar ve laboratuar tetkikleri kayıt edildi. Nöropatik semptom varlığını sorgulamak için NSS, kaşıntı şiddetini sorgulamak için VAS ve modifiye kaşıntı şiddeti ölçekleri kullanıldı. Prediyaliz hastaları ve kontrol grubunda elektromiyografik olarak polinöropati protokolünde sinir ileti incelemesi ve her iki üst ekstremitede sempatik deri yanıtı çalışıldı.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 60 hastanın 44'ü (%73,3) kadın, 16'sı (%26,7) erkek, yaş ortalamaları 59,6±10,5 idi. Kontrol grubuna dahil edilen 30 sağlıklı gönüllünün ise 11'i erkek (%37), 19'u kadın (%63), yaş ortalamaları ise 50,1±7,4 idi. Kaşıntısı olan ve olmayan grup arasında nöropati arasında anlamlı istatiksel fark saptanmadı (p >0,05). Kaşıntısı olan grupta VKİ (p=0,034) ve ürik asit değeri (p=0,022) anlamlı olarak yüksekti, diğer laboratuar bulguları arasında anlamlı fark saptanmadı (p >0,05). Evrelere göre iki gruba ayrılarak kontrol grubuyla yapılan karşılaştırmada gruplar arasında nöropati ve pruritus arasında anlamlı fark izlenmemesine rağmen, hasta grubunda, sol median sinir BKAP'ı ve hızı, sol median sinir DSAP'ı, sol tibial sinir BKAP'ı ve hızı, sağ sural sinir amplitüdü ve sol peroneal sinir motor hızı her iki grupta anlamlı olarak daha düşüktü (p 0,05).Sonuç: Çalışmamızda prediyaliz hastalarında elektromiyografik incelemede polinöropati varlığı anlamlı yüksek saptanmamasına karşın nöropatik şikayetlerin sık gözlenmesi ve bazı elektrofizyolojik parametrelerde anormallik saptanması prediyaliz hastalarının hem nöropatik yakınmalar hemde elektrofizyolojik bulgular açısından takibinin önemli olabileceğini düşündürmektedir. Ayrıca pruritusu olan prediyaliz olgularında VKİ ve ürik asit değerlerinin kontrolü hem pruritusun etyolojisine hem de hastaların semptomlarının azaltılmasına ışık tutması açısından değerli olabilir. Anahtar Kelimeler: Pruritus, Nöropati, Kronik böbrek yetmezliği. Objective: Uremic neuropathy is the most common neurological complication of CRF. Recently conducted studies indicated that neuropathy is also common in predialysis patients (70%). It is also reported that neuropathy was more common in individuals with pruritus and pruritus might be a marker of neuropathy. Although there are numerous studies focused on co-existence of pruritus and neuropathy in the patients undergoing dialysis treatment, the number of studies evaluating patients at the predialysis stage is limited. In this study, our objective was to investigate the presence of polyneuropathy with the standard nerve conduction test, the autonomic system with the sympathetic skin response test and the correlation of these evaluations with pruritus.Method: 60 predialysis patients and 30 healthy volunteers as the control group were included in the study. A detailed anamnesis was obtained from each participating patient and all underwent a neurological examination. Patient's age, gender, body mass index (BMI), duration and stage of the disease, comorbidities and laboratory examinations were recorded. We used the NSS scale for the assessment of the presence of the neuropathic symptoms and the VAS scale for the assessment of the severity of pruritus. In both predialysis patients and the control group, the nerve conduction test was carried out according to the polyneuropathy protocol and the sympathetic skin response test was performed in both upper extremities. Results: 44 (73,3%) of the total 60 participating patients were females and 16 (26,7%) were males.Their average age was 59.6 ± 10.5 years. Regarding the control group, 19 (63%) of the total 30 healthy volunteers were females and 11 (37%) were males. The average age was 50.1 ± 7.4 years in this group. There was no statistically significant difference between the groups with and without pruritus in respect of neuropathy (p>0,05). In the pruritus group, the BMI (p=0,034) and uric acid levels (p=0,022) were significantly higher but other laboratory findings were comparable (p >0,05). Although the comparison with the control group, after dividing the patients into two groups according to the disease stage, revealed that there was no significant difference between the groups considering neuropathy and pruritus, the left median nerve CMAP and velocity, left median nerve SNAP, left tibial nerve CMAP and velocity, right sural nerve amplitude and left peroneal nerve motor velocity were significantly lower in both patient groups. The distal motor latency values in the left median nerve were longer in both patient groups compared to the control group (p 0,05).Conclusion: Although in our study, the presence of the polyneuropathy was not significantly high in the electromyographic examination of the predialysis patients, the common neuropathic complaints and the detection of abnormalities in some electrophysiological parameters indicated that it might be important to follow up the predialysis patients for the neuropathic complaints and electrophysiological findings. Furthermore, the control of the BMI and uric acid values in the predialysis patients with pruritus might be valuable for the elucidation of the etiology of pruritus and to relieve the symptoms of the patients.Key words: Pruritus, Neuropathy, Chronic renal failure. 72

Amaç: Diabetes mellitus (DM), insülin hormon sekresyonunun ve/veya insülin etkisinin mutlak veya göreceli olarak azlığı sonucu karbonhidrat, protein ve yağ metabolizmasında bozukluklara yol açan kronik hiperglisemik bir metabolizma hastalığıdır. Tip 2 diabetes mellitus ve komplikasyonları dünya genelinde büyük bir sağlık sorunudur. Önemli bir morbidite ve mortalite nedeni olmasının yanında ülke ekonomileri için de ciddi bir yük konumundadır. Tip 2 DM' un etyopatogenezinde birçok genetik ve çevresel faktör rol oynamaktadır. Son yıllarda önem kazanmış olan bir çevresel faktör de bağırsak mikrobiyotasındaki değişikler sonucu oluşan metabolik endotoksemidir. Endotoksinin bağışıklık sistemini aktive ederek subklinik inflamasyonla ilişkili tip 2 DM gibi metabolik kronik hastalıkların patogenezinde önemli bir rol oynadığı gösterilmiştir. Biz de bu nedenle diyabet gelişimi ve tedavisinde rolü olabilecek endotoksin ile ilgili yeni bilgiler öğrenmeyi, endotoksinin diyabetin komplikasyonları, hastaların çeşitli demografik ve biyokimyasal parametreleri ile ilişkisini araştırmayı amaçladık.Gereç ve yöntem: Çalışmaya hastanemiz polikliniklerine başvuran 30-80 yaş arası, çalışma için onamı alınmış, kooperasyon ve oryantasyonu yeterli olan, Tip 2 diyabet tanılı 61 ve kronik hastalık öyküsü olmayan 27 gönüllü dahil edildi. 88 kişilik bu hasta grubundan ilave olarak alınan kan örnekleri santrifüj edildi ve bu örneklerden uygun kit temin edildikten sonra endotoksin düzeyleri çalışıldı. Gebeler, akut infeksiyon, akut vasküler olay, malignite hikayesi olanlar ile kooperasyon ve oryantasyonu yetersiz hastalar çalışmaya dahil edilmedi.Bulgular: Yaş ortalamaları 57,2±8,9 olan 45 kadın, 43 erkek toplam 88 hasta çalışmaya dahil edildi. Çalışmaya katılan hastaların ortalama diyabet süresi 11.8±8.5 yıldı. Hastalarda görülen en sık komorbid hastalık %52.5 (n=32) ile hipertansiyon, en sık görülen diyabet komplikasyonu ise %37.7 (n=23) ile nöropati idi. Hastaların ortalama endotoksin düzeyi ise 2,0±1,1 EU/ml olarak saptandı. Çalışmamızdaki tüm hasta grupları değerlendirildiğinde diyabetik hastalarda nondiyabetik kontrol grubuna göre endotoksin seviyeleri anlamlı olarak daha yüksek saptandı. Diyabetik hasta grubu içindeki değerlendirmede koroner arter hastalığı, diyabetik retinopati, diyabetik nöropati ve diyabetik nefropatinin bir göstergesi olarak alınan mikroalbüminüri arasında anlamlı ilişki olmadığı görüldü.Sonuç: Çalışmamız sonucunda diyabetin etyopatolojisinde rol aldığı düşünülen endotoksinin diyabetik hastalarda yükseldiği ancak diyabetik komplikasyonlarla ilişkili olmadığı gösterilmiştir. Ayrıca serum endotoksin seviyesini düşürmenin diyabet tedavisinde yeni bir strateji olabileceği kanaatine varılmıştır. Ancak bu yöntemin pratikte kullanılabilmesi için çok sayıda kapsamlı çalışmaya ihtiyaç duyulmaktadır.Anahtar kelimeler: Diyabet, Endotoksin, Diyabetik Retinopati, Diyabetik Nöropati, Mikroalbüminüri Aim:Diabetes mellitus (DM), is a chronic hyperglycemic metabolic disease that causes alterations in carbohydrate, protein and fat metabolism due to absolute or relative deficiency in insulin secretion and/or insulin effect. Type 2 diabetes mellitus and its complications are major health problems worldwide.DM is an important cause of morbidity and mortality, it is also a serious burden for the country's economy.Several genetic and environmental factors play a role in the etiopathogenesis of Type 2 DM.An environmental factor that has gained importance in recent years is metabolic endotoxemia, which is the resultant change in intestinal microbiota.Endotoxin has been shown to play an important role in the pathogenesis ofchronic metabolic diseases such as type 2 DM associated with subclinical inflammation by activating the immune system.We therefore aimed to investigate the association of endotoxin with complications of diabetes, various demographic and biochemical parameters of patients.Materials and Methods:Patients were chosen from department of Internal Medicine and Diabetes Clinics. 61 patients who were between 30-80 year old, all subject geve informed consent who had sufficient cooperation and orientation and had type 2 diabetes and 27 patient-control group who had no history of a chronic illness were enrolled in our study. The blood samples were taken from 88 patients and controls and centrifuged. Then serum endotoxin concentrations were measured with ELİSA. Patients who were pregnant, who had an acute infection, or history of acute peripheral or cerebrovascular accident and malignancy, who had no sufficient cooperation and orientation were excluded.Findings:A total of 88 patients (45 female and 43 male) with a mean age of 57.2 ± 8.9 were included in the study.The mean duration of diabetes in the study participants was 11.8 ± 8.5 years.The most seen comorbid disease was hypertension (52.5% n=32) , and the most frequent diabetic complication was neuropathy (37.7% n = 23).The mean endotoxin level of the patients was 2.0 ± 1.1 EU / ml.When all the patient groups in our study were evaluated, endotoxin levels were significantly higher in the diabetic patients than in the nondiabetic control group.When only the diabetic patient group was evaluated, there was no significant relationship between endotoxin levelsand coronary artery disease,diabetic retinopathy, neuropathy, microalbuminuria which is an indicator of diabetic nephropathy.Result:Our study showed that endotoxin thought to be involved in the etiopathology of diabetes rises in diabetic patients, but endotoxin is not associated with diabetic complications.It has also been suggested that lowering serum endotoxin levels may be a new strategy in the treatment of diabetes.Although more studies are need to be used in clinical practise.Keywords:Diabetes, Endotoxin, Diabetic retinopathy, diabetic neuropathy, microalbuminuria 60

Amaç: NAİON hastalarının etkilenen gözlerinin, etkilenmeyen gözlerinin ve oftalmolojik açıdan sağlıklı kontrol grubunun makula, RNFL ve koroid kalınlıklarını SD-OKT ve SS-OKT aletleri ile karşılaştırmak.Gereç ve Yöntem: Temmuz 2015 – Temmuz 2017 tarihleri arasında Selçuk Üniversitesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalında oftalmolojik muayene sonucu NAİON tanısı almış (akut dönemden en az 6 hafta sonrası) 73 hastanın toplam 73 gözü çalışmaya dahil edildi (Hasta grubu). Birinci kontrol grubuna; NAİON geçiren olguların diğer gözleri dahil edildi (Kontrol Grubu 1). İkinci kontrol grubuna; benzer yaş ve cinsiyeti olan sağlıklı ve sistemik risk faktörlerini içermeyen 73 hastanın 73 sağ gözü dahil edildi (Kontrol grubu 2). Olgular; pupil dilatasyonu olmaksızın, deneyimli aynı operatör tarafından SD-OKT (Spektralis OKT, Heidelberg, Germany) ve SS-OKT (Atlantis DRI-OKT, Topcon, Japan) araçlarıyla sırasıyla görüntülendi. İstatistiksel değerlendirme için Statistical Package for the Social Sciences versiyon 18.0 (SPSS, Inc., Chicago, IL, USA) Windows paket programı kullanıldı.Bulgular: SD-OKT ve SS-OKT ile ölçülen makula kalınlığındaki farklılıklar istatistiksel olarak anlamlıydı (P = 0.00). Üç grupta da SD-OKT ile alınan ölçümlerin SS-OKT den daha yüksek olduğu görüldü. Grup 2'de; SS-OKT tarafından ölçülen RNFL kalınlığının SD-OKT tarafından ölçülen kalınlıktan daha kalın olduğu tek sektör temporal kadrandı; diğer gruplarda tüm kadranlarda iki alet arasında anlamlı farklılık yoktu. Koroidal kalınlıklarda ise üç grupta da iki cihaz arasında istatiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı.Sonuç: SD-OKT ile makula kalınlık ölçümleri SS-OKT'den daha kalın ölçülmektedir. NAİON geçirmiş hastalarda; RNFL ve koroid kalınlık ölçümleri iki aletle karşılaştırılabilir görünmektedir. Daha fazla bilgi edinmek ve bu sonuçları teyit etmek için gelecek çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Non-Arteritik İskemik Optik Nöropati, Spektral-Domain Optik Koherens Tomografi, Swept-Source Optik Koherens Tomografi Purpose: To compare the macula, RNFL and choroidal thickness of the affected, unaffected eyes of the NAION patients and the ophthalmologically healthy control group, by the SD-OCT and SS-OCT instruments.Materials and methods: Between July 2015 and July 2017, a total of 73 eyes of 73 patients with ophthalmologic examination at Selcuk University Department of Ophthalmology of (at least 6 weeks after the acute phase) were included in the study (patient group). For the first control group; fellow eyes of the patients with neuropathy were included (Control Group 1). For the second control group; 73 right eyes of 73 patients with similar age and gender and without any systemic risk factors were included (Control Group 2). Measurements were performed with ; pupil dilation by the same experienced operator with the SD-OCT(Spektralis OCT, Heidelberg,Germany) and SS-OCT(Atlantis DRI-OCT, Topcon Japan) instruments, respectively. Statistical package for the Social Sciences version 18.0 (SPSS, Inc.,Chicago, IL, USA) was used for statistical evaluation.Results: Differences in macular thickness measured by SD-OCT and SS-OCT were statistically significant (P = 0.00). In all three groups, macular thickness measurements with SD-OCT were found to be as high as 30 μm than SS-OCT measurements. The only sector where the RNFL thickness is significantly different between the two instruments was the temporal quadrant in Group 2 (p = 0.033); there was no significant difference between the two instruments in other quadrants. In choroidal thickness measurements; no statistically significant difference was found between the two devices in the three groups.Conclusion: With SD-OCT, macular thickness is measured thicker than SS-OCT. In patients who have had NAION; RNFL and choroidal thickness measurements seem comparable to the two instruments. Future studies are required to obtain more information and confirm these results.Key words: Non-Arteritic İschemic Optic Neuropathy, Spectral-Domain Optical Coherence Tomography, Swept-Source Optical Coherence Tomography 65

Aden M, Deneysel periferik nöropatide aslan yelesi mantarının (Hericium erinaceus) rejeneratifetkisinin araştırılması, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Tıp FakültesiFizyoloji Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Van, 2018. Kemoterapi kaynaklı periferik nöropati (CIPN),kanser hastalarında önemli, doz sınırlayıcı bir yan etkidir. Cis-diklorodiamin (II) platin (CDDP, sisplatin)platin bazlı kemoterapötik ajandır. Dünya Sağlık Örgütü'nün Temel İlaçlar Listesi'nde listelenen sisplatin,baş, boyun, küçük hücreli akciğer kanseri, testis, ovaryum, beyin ve mesane kanserleri gibi çeşitli katıtümörlerin tedavisinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Nörotoksisite sisplatin'in en yaygın ve dozsınırlayıcı yan etkisidir. Sisplatin tedavisi alan kanser hastalarının % 30'unda ciddi akut ve kronik periferiknöropatiler görülmektedir. Bu bağlamda kemoterapiyle kanser hastalarını hayata bağlarken periferiknöropati komplikasyonuna karşı önlem almak, hastaların yaşam kalitelerini yükseltmek büyük önem arzetmektedir. Bu nedenle, yeni, etkili ve güvenli nöroprotektif ajanların keşfine yönelik araştırılmalar sonyıllarda yaygınlaştı.Yenilebilir ve tıbbi bir mantar olan Aslan Yelesi Mantarı (AYM) (Hericium erinaceus)Asya ülkelerinde binlerce yıldır yaygın olarak tüketilmektedir. AYM'nin antikarsinojenik etkisinin olduğu,sinir ve beyin sağlığı ile ilgili terapötik aktivitelere sahip olduğu bildirilmiştir Bu çalışmada sisplatineduyarlı BALB/c ırkı farelerde periferik nöropati modeli oluşturuldu. AYM'nin sıcak su ekstraktı hazırlandı,intraperitoneal yolla hayvanlara uygulandı. Periferik sinirler üzerindeki etkiler canlı ağırlık testi,elektromyografik inceleme ve immunohistokimyasal tekniklerle araştırıldı. Bulgular periferik nöropatimodelinin oluşturulduğunu doğruladı. Morfolojik ve fonksiyonel bulgular AYM'nin periferik nöropatilihayvanlarda periferik sinir rejenerasyonu başlattığını gösterdi. Ancak AYM tedavi grubunun sisplatingrubundan olan farkı istatistiksel olarak anlamlı değildi. AYM'nin rejeneratif kapasitesininaydınlatılmasına yönelik uzun süreli ve daha ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Aden M, Investigation of the regenerative effect of lion's mane (Hericium erinaceus) mushroom inexperimental peripheral neuropathy, Van Yuzuncu Yıl University, Institute of Health Sciences,Faculty of Medicine; Department of Physiology, Thesis for Master of Science, Van, 2018.Chemotherapy-induced peripheral neuropathy (CIPN) is an substantial, dose-limiting side effect in cancerpatients. Cis-dichlorodiamine (II) platinum (CDDP, cisplatin) is a platinum-based chemotherapeutic agent.Cisplatin, which is listed in the World Health Organization's List of Essential Drugs, is widely used in thetreatment of various solid tumors such as head, neck, small cell lung cancer, testis, ovary, brain and bladdercancers. Neurotoxicity is the most common and dose limiting side effect of cisplatin. Severe acute andchronic peripheral neuropathies are seen in 30% of cancer patients receiving cisplatin therapy. In thiscontext, it is very important to take preventive measures against peripheral neuropathy complications whileincreasing the quality of life of cancer patients with chemotherapy. For this reason, researches into thediscovery of new, effective, and safe neuroprotective agents have become widespread in recent years. Lion'smane (Hericium erinaceus) mushroom (LMM), an edible and medical fungus, has been widely consumedin Eastern Asian countries for thousands of years. It has been reported that LMM has an anticarcinogeniceffect and has therapeutic activities related to nerve and brain health. In this study, a peripheral neuropathymodel was established in cisplatin-sensitive BALB/c mice. The warm water extract of LMM was prepared,applied to the animals intraperitoneally. The effects on peripheral nerves were investigated by live weighttest, electromyographic examination and immunohistochemical techniques. The findings confirmed that aperipheral neuropathy model was established. Morphological and functional findings showed that LMMinitiated peripheral nerve regeneration in animals with peripheral neuropathy. However, the differencebetween the LMM treatment group and the cisplatin group (LMM) was not statistically significant. Longtermand further studies are needed to clarify the regenerative capacity of the LMM. 66

Hastalık algıları ya da bilişsel temsiller, bireyin hastalığa karşı duygusal yanıtını, tedaviye uyumunu ve başa çıkma davranışlarını doğrudan etkiler. Farklı ağrı paternine sahip hastalıklardan fibromiyalji, romatoid artrit, osteoartrit ve nöropatik ağrıda, hastalık algısının etkisi önem taşımaktadır. Bu gözlemsel çalışmanın amacı fibromiyalji, romatoid artrit, generalize osteoartrit veya nöropatik ağrı tanısı olan hastalarda hastalık algısının önemini araştırmak, farklı ağrı mekanizmalarının hastalık algısına etkisini incelemektir.Gereç ve yöntem: Çalışma Mayıs 2017-Şubat 2018 tarihleri arasında Maltepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Fiziksel ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı kliniğinde yapıldı. Bu gözlemsel çalışmaya 30 Romatoid artrit, 31 Osteoartrit, 30 Fibromiyalji, 22 Polinöropati hastası alındı. Hastaların demografik özellikleri (yaş, cinsiyet, eğitim düzeyi, medeni durum, çalışma durumu, gelir düzeyi), ek hastalıkların varlığı, hastalık süresi, sigara öyküleri, VAS skoru, Beck depresyon ölçeği, SF-36, hastalık algısı ölçeği kaydedildi. Hastalık algısı ölçeği hastalıklar arasında karşılaştırıldı. Belirtilen hastalıklarda hastalık algısının Beck depresyon ölçeği, VAS skoru ve SF-36 ile olan ilişkisi değerlendirildi.Bulgular:Hastalık gruplarına göre VAS skoru yüksekliği fibromiyalji ve nöropatik ağrıda istatistiksel olarak anlamlıdır (p

International audience; BACKGROUND: Fingolimod is approved for the treatment of relapsing-remitting multiple sclerosis and was effective in experimental autoimmune neuritis in rats, a possible model for chronic inflammatory demyelinating polyradiculoneuropathy (CIDP). We aimed to evaluate the efficacy of fingolimod in delaying disability progression in patients with CIDP who withdrew from currently effective treatments (intravenous immunoglobulin [IVIg] or corticosteroids). METHODS: This double-blind, multicentre, randomised, placebo-controlled, parallel-group, event-driven study was done at 48 neurology centres in Australia, Canada, Israel, Japan, the USA, and nine countries in Europe. Participants with CIDP who were receiving IVIg or corticosteroids were randomly assigned (1:1) to once-daily oral fingolimod 0\textperiodcentered5 mg or placebo. Owing to the event-driven design, treatment duration was flexible and could be up to 4\textperiodcentered5 years. Randomisation was done with an automated interactive voice response-web response system and was stratified by Inflammatory Neuropathy Cause and Treatment (INCAT) disability scale scores. Previous IVIg treatment was discontinued after one final course ending the day before the first dose of fingolimod or placebo was given, whereas corticosteroids were tapered off over 8 weeks after randomisation. The primary endpoint was time to first confirmed worsening (>=1 point increase on the adjusted INCAT disability scale score versus baseline) and was assessed in the full analysis set, which consisted of all patients who underwent randomisation and had at least one efficacy assessment for the primary analysis. The survival distribution functions of time to first worsening were estimated within each treatment group according to the Kaplan-Meier survival distribution function and compared with a stratified log-rank test. The trial is registered with ClinicalTrials.gov, number NCT01625182. FINDINGS: Of 106 participants randomly assigned between Jan 24, 2013, and March 10, 2016, 54 received fingolimod (41 who had been receiving IVIg and 13 who had been receiving corticosteroids) and 52 received placebo (41 who had been receiving IVIg and 11 who had been receiving corticosteroids). The trial ended for futility as recommended by an independent data monitoring committee after an interim analysis when 44 confirmed worsening events had occurred. At the end of the study, the survival estimate of the proportion of participants free from confirmed worsening was not significantly different between the fingolimod group (42%, 95% CI 23-60) and the placebo group (43%, 28-59; p=0\textperiodcentered91). Adverse events occurred in 41 (76%) participants receiving fingolimod and 44 (85%) on placebo, and serious adverse events occurred in nine (17%) and four (8%) patients, respectively. The most common adverse events with fingolimod were headache (12 [22%] patients), hypertension (ten [19%]), and extremity pain (seven [13%]). Adverse events leading to study discontinuation occurred in seven (13%) participants on fingolimod and none on placebo. INTERPRETATION: Fingolimod 0\textperiodcentered5 mg once-daily was not better than placebo for the treatment of CIDP. Future trial designs should take account of the possibility that if IVIg is stopped abruptly, some patients might relapse soon afterwards whereas others might remain in remission. FUNDING: Novartis Pharma.