Search

This dissertation is about neighbourhood economies of urban residential neighbourhoods: it is about the people, the places and the institutions that shape neighbourhood economies. The neighbourhood economy includes shops, offices and also home-based business. As such, these mostly involve small to medium-sized enterprises and a large share of self-employed, i.e. one-person firms. Changes in economic production processes in advanced urban economies have increased opportunities for small firms and the self-employed. A diverse firm population, in terms of sector, size and firm organisation, can be found in residential neighbourhoods. This research is about how different types of firms are socially, economically and institutionally embedded in the neighbourhood. Neighbourhood economies tell us important stories about entrepreneurship, processes of production and consumption, and their spatiality. The findings of the research show that residential neighbourhoods are important, and changing, sites of production. They accommodate an increasing share of cognitive-cultural economic activities, a sector that has significant growth potential in advanced urban economies. Not all neighbourhoods are equally successful in attracting business activity, since high-end, upscale business services and innovative activities tend to cluster in neighbourhoods of high social-economic status. Also, zoning plans display varying degrees of encouragement and restrictiveness when it comes to economic activities. Some municipalities are actively trying to upgrade commercial spaces in residential neighbourhoods. These processes of commercial gentrification can attract more upscale economic activities to the neighbourhood but at the same time can threaten economic diversity if revitalisation strategies do not include the existing local community of entrepreneurs.

To some, it is surprising when higher educated ethnic minorities identify with their ethnicity. After all, social mobility often requires high levels of adaptation to the society of residence. How then, and why, is this combined with ethnic identification? And why do higher educated individuals with minority backgrounds ‘still’ appreciate the bonds with co-ethnics? This book explores ethnic identification among social climbers with ethnic minority backgrounds. In particular, it focuses on the ethnic identifications of university educated adult children of Moroccan and Turkish immigrants. How strongly do they identify with the ethnic labels ‘Moroccan’ and ‘Turkish’? Does this reduce their identification as Dutch, as some people fear? In what situations do they articulate their ethnic identity, and why? How does their identification develop over time? And, in what ways is their ethnic background relevant for them? Based on a mixed methods approach, this study provides answers to these questions. Results from a structured survey and in-depth interviews reveal that feeling ‘Moroccan’, ‘Turkish’ can be strong among minority climbers but does not necessarily threaten their identification as ‘Dutch’. These results show that identification with these labels has different meanings for different people, and they show how these identifications and meanings depend on time and social context. Specifically, a trajectory of ‘reinvention of ethnic identification’ is identified, in which co-ethnic, higher educated soulmates appear to play crucial roles. This helps us understand why social climbers enter the middle-classes who do not discard their ethnic distinctiveness.

Based on an ethnography of the relationship between Greek immigrants from the former Soviet Union and native Greeks in a neighbourhood in Thessaloniki, Greece, this book enquires into the practical deployment of ideologies of national belonging in immigrant-native figurations. Breaking with those theoretical perspectives that either assume the nationalistic standpoint or ignore it as if it did not matter, it aims to uncover, analyse and problematize the hegemonic power of ideologies of national belonging in structuring immigrant-native relations.

Hoe gaan mensen die huishoudelijk werk uitbesteden om met hun werkster en hoe gedragen zij zich als werkgever? En wie zijn de werksters en hoe verhouden zij zich tot het werk dat zij uitvoeren? Sjoukje Botman onderzocht werksters, degenen die werksters inhuren en de arbeidsrelatie tussen beiden. Ze spreekt daarbij liever van huishoudelijk werkers omdat ook mannen dit werk doen. Betaald huishoudelijk werk wordt van oudsher al gekenmerkt door ongelijkheid, een lage status en een informele organisatie van het werk. Waar de ‘dienstbodekwestie’ een eeuw geleden voortkwam uit verschillen tussen klassen op nationaal niveau zijn huidige huishoudelijk werkers te zien als lokale expressies van mondiale economische ongelijkheid. De huishoudelijk werkers in dit onderzoek zijn bijna allen ongedocumenteerde migranten en zij zijn redelijk opgeleid. Doordat zij een groot aantal werkadressen hebben en niet inwonend zijn, hebben zij een zekere mate van autonomie. De sociale afstand tussen werkgever en werknemer is kleiner dan een eeuw geleden. Het is opvallend dat het vooral de werkgevers zijn die worstelen met de ongelijkheid in het dienstverband. Botman toont hoe gedrag en houding van beide partijen conflicteren en onderscheidt verschillende werknemers- en werkgeversstijlen. Waar het merendeel van de huishoudelijk werkers de ongelijke hiërarchie van het persoonlijke dienstverband accepteert en zich als werknemer én ondernemer zakelijk gedraagt, zijn werkgevers bezig de ongelijkheid en het werkgeverschap te vermijden. Door gevoelens van ongemak en door onwetendheid houden werkgevers de arbeidsvoorwaarden en arbeidsrelatie vaag, waardoor zij de huishoudelijk werker niet als werknemer erkennen en waarderen. Een zakelijke werkgeversstijl waarbij men het gemak en de luxe van de dienst erkent, de voorwaarden duidelijk vaststelt en reële eisen heeft wat betreft uren en prijs, is voor beide partijen een bevredigender stijl dan de vermijdende.

The urban population is becoming increasingly diverse and growing (ethnic) diversity is having a singular effect on nightlife in Dutch cities. By studying the motivation behind and nightlife choices of the young people who participate in ethno-party scenes, Boogaarts-de Bruin investigates how the changing urban population affects the supply side of the nightlife market using an analytical model she has developed and which she calls the model of structured choice. This approach is sensitive to the flexible use of the processes of agency and structure due to the systematic distinction that it makes between societal and personal factors. Accordingly, it is revealed that in order to analyze and adequately explain the nightlife experiences of and choices made by ethnic youngsters, an integrated model is required which centralizes the interaction between the structural strategies of the producers on the one hand and the personal preferences and agency of the consumers on the other. What is more, this book demonstrates that nightlife has changed because of the increasing ethnic diversity of the Dutch population. Finally, in the epilogue, the fieldwork results are discussed in light of the currently heated debate regarding the integration processes of ethnic minority young people (in nightlife).

Toen de PVV medio 2009 Kamervragen stelde over de kosten en baten van immigratie leidde dat tot veel verontwaardiging. De economische effecten van immigratie vormen kennelijk een gevoelig onderwerp. Jan van de Beek verklaart waarom in Nederland - immigratieland bij uitstek - wetenschappelijk onderzoek naar de economische effecten van immigratie lange tijd nagenoeg ontbrak. Ook beschrijft hij het onderzoek dat sinds 1960 wél gedaan is. Van de Beek stelt dat de werkgeverskabinetten in de jaren zestig weinig behoefte hadden aan economisch onderzoek naar gastarbeid. Onder druk van de linkse emancipatiebeweging maakte het CPB in 1972 toch een kosten-batenanalyse. Tijdens het kabinet Den Uyl verschoof de aandacht naar de samenhang tussen ontwikkelingssamenwerking en remigratie van gastarbeiders. Vanaf eind jaren zeventig kwam de programmering van wetenschappelijk onderzoek onder invloed van overheid en minderhedenonderzoek. Een economische visie ontbrak volgens Van de Beek en migratie-economisch onderzoek werd not done, onder meer uit angst extreemrechts in de kaart te spelen. Vanwege een taboe op ‘etnische data' ontbraken ook de benodigde statistische gegevens. Vanaf eind jaren tachtig gaven een crisis in verzorgingsstaat en overheidsfinanciën het economisch potentieel van immigranten meer gewicht en werden er een aantal - vaak politiek geïnspireerde - kosten-batenanalyses uitgevoerd. Rond de eeuwwisseling kwam er meer onderzoek, onder meer omdat ook ‘beleidseconomen' - in het bijzonder die van het CPB - zich steeds sterker gingen oriënteren op de internationale literatuur, er meer statistische gegevens beschikbaar kwamen en het politieke klimaat omsloeg.