Search

The placenta is the main organ that allows the fertilized oocyte to develop and mature. It allows the fetus to grow in the prenatal period by transferring oxygen and nutrients between the mother and the fetus. It acts as a basic endocrine organ which creates the physiological changes related to pregnancy and birth in the mother. Removal of wastes and carbon dioxide from the fetus is also achieved by the placenta. It prevents the rejection of the fetus and protects the fetus from harmful effects. Research on the human placenta focuses on understanding the placental structure and function to illuminate the complex structure of this important organ with technological advances. The structure and function of the placental barrier have been investigated with in vitro studies in 2D/3D, and various results have been published comparatively. In this review, we introduce the nature of the placenta with its 3D composition which has been called niche. Different cell types and placental structures are presented. We describe the systems and approaches used in the creation of current 3D placenta, placental transfer models as 3D placental barriers, and micro-engineered 3D placenta on-a-chip to explore complicated placental responses to nanoparticle exposure.

Beşiktaş-Köyiçi is an old residential area of Istanbul which has hosted many communities throughout its history. The density of the region, combined with some decisions taken by local governments, has led to changes in the diversity and distribution of functions. This change which can be traced in open-public spaces, building groups, or individual structures, has led to erosion in the historical and architectural character of Köyiçi. The aim of this study is to determine the changes/transformations over a period of approximately 100 years and to evaluate the situation in the context of the conservation discipline. The study area’s boundaries are drawn to include the Kartal Statue in the center of Beşiktaş Köyiçi and the building blocks numbered 291, 299, 300, 301, 302, 303, 305, 306, 402 with the surrounding pedestrian and vehicle roads. For the literature review, the function was examined in relation to the historical environment in international and national conservation texts. Then, some criteria were determined in question format to evaluate the study area. Determinations were made by comparing the situation of the study area in the 1922 Pervititch Maps with the 2020 maps. All the data obtained were used to answer the criteria questions determined in the literature research.

Our aim in this study is to reveal the frequency of febrile seizures in patients with Familial Mediterranean Fever and Periodic Fever, Aphthous stomatitis, Pharyngitis, cervical Adenitis syndrome and to compare it to normal population.Patients with Familial Mediterranean Fever and Periodic Fever, Aphthous stomatitis, Pharyngitis, cervical Adenitis syndrome, who were diagnosed accord- ing to Turkish pediatric Familial Mediterranean Fever diagnostic criteria and Marshall criteria, were enrolled to the study. A form containing questions about febrile seizures history was pre- pared for Familial Mediterranean Fever and Periodic Fever, Aphthous stomatitis, Pharyngitis, cervical Adenitis syndrome patients. Demographic data and febrile seizures history of Periodic Fever, Aphthous stomatitis, Pharyngitis, cervical Adenitis patients were obtained by calling the parents by phone. Familial Mediterranean Fever patients were randomly selected during their routine follow-up. The frequency of febrile seizures in both disease groups was compared with the prevalence of previous febrile seizures studies in the general population in Turkey.A total of 417 Familial Mediterranean Fever and 152 Periodic Fever, Aphthous stomati- tis, Pharyngitis, cervical Adenitis subjects were recruited to the study. The frequency of febrile seizures in Familial Mediterranean Fever and Periodic Fever, Aphthous stomatitis, Pharyngitis, cervical Adenitis syndrome was similar (8.4% vs. 8.6%; P.05). The frequency of febrile seizures in Familial Mediterranean Fever and Periodic Fever, Aphthous stomatitis, Pharyngitis, cervical Adenitis syndrome patients was found to be significantly higher than the frequency in general population (8.4% vs. 4.4%) [P.0001, OR: 1.99 (CI: 1.4-2.8)]; (8.6% vs. 4.4%) [P.01, OR: 2.03 (CI: 1.1-3.6)], respectively.The frequency of febrile seizures in patients with Familial Mediterranean Fever and Periodic Fever, Aphthous stomatitis, Pharyngitis, cervical Adenitis syndrome was found to be significantly higher than in the general population. This increased frequency of febrile seizures in both periodic syndromes seems to be a result of recurrent fever.

Turizm sektörü ve sunulan ürün/hizmetler, endüstriyel sektörlerin gelişiminden doğrudan ve dolaylı olarak etkilenmektedir. Sanayi devrimi ile birlikte gelişen yeni ulaşım araçları başlangıçta turizm hareketliliğinin hızla artmasını sağlayan dönüm noktalarını oluşturmuştur. Günümüzde ise modern teknolojinin gerisinde kalmaları nedeniyle ulaşıma ilişkin misyonlarını tamamlamış, kültürel mirasın bir parçası haline gelmiş ve kendileri birer turizm çekiciliği halini almıştır. Son dönemlerde dünya genelinde kültür turizmine ve bu kapsamda niş bir alan olan endüstriyel miras turizmine yönelik ilginin artması, endüstriyel miras unsurlarının turizm sektöründe de daha yoğun bir kullanımını beraberinde getirmiştir. Bu çalışmanın amacı Türkiye’de yeni gelişmekte olan endüstriyel miras turizmi hakkında derinlemesine bilgi edinmek üzere bir örnek olay incelemesinin gerçekleştirilmesidir. Araştırma kapsamında incelenmek üzere Muğla’da faaliyet gösteren Uçak Park Restoran örnek olarak belirlenmiştir. Nitel araştırma yöntemlerinden görüşme ve gözlem teknikleri ile araştırma verileri toplanmıştır. Araştırma bulguları doğrultusunda, endüstriyel miras unsuru olarak incelenen uçağın somut ve somut olmayan kültürel niteliklerine ilişkin değerlendirme yapılmıştır. Ayrıca, benzer uygulamaların farklı ülke ve destinasyonlardaki örneklerinin de söz konusu olması, belirtilen uçağın endüstriyel miras turizmi kapsamında kullanımının bir turizm çekiciliği yaratma potansiyelinin göstergesi olarak değerlendirilmiştir. Araştırma hem mirasın korunmasına hem de ziyaretçiler için benzersiz deneyim fırsatları yaratılmasına katkısını artırmak için endüstriyel miras turizm faaliyetlerini yürütürken korumaya ve sürdürülebilirliğe saygı gösterilmesinin önemi belirtilerek sonuçlandırılmıştır.

Turizm sektörü ve sunulan ürün/hizmetler, endüstriyel sektörlerin gelişiminden doğrudan ve dolaylı olarak etkilenmektedir. Sanayi devrimi ile birlikte gelişen yeni ulaşım araçları başlangıçta turizm hareketliliğinin hızla artmasını sağlayan dönüm noktalarını oluşturmuştur. Günümüzde ise modern teknolojinin gerisinde kalmaları nedeniyle ulaşıma ilişkin misyonlarını tamamlamış, kültürel mirasın bir parçası haline gelmiş ve kendileri birer turizm çekiciliği halini almıştır. Son dönemlerde dünya genelinde kültür turizmine ve bu kapsamda niş bir alan olan endüstriyel miras turizmine yönelik ilginin artması, endüstriyel miras unsurlarının turizm sektöründe de daha yoğun bir kullanımını beraberinde getirmiştir. Bu çalışmanın amacı Türkiye’de yeni gelişmekte olan endüstriyel miras turizmi hakkında derinlemesine bilgi edinmek üzere bir örnek olay incelemesinin gerçekleştirilmesidir. Araştırma kapsamında incelenmek üzere Muğla’da faaliyet gösteren Uçak Park Restoran örnek olarak belirlenmiştir. Nitel araştırma yöntemlerinden görüşme ve gözlem teknikleri ile araştırma verileri toplanmıştır. Araştırma bulguları doğrultusunda, endüstriyel miras unsuru olarak incelenen uçağın somut ve somut olmayan kültürel niteliklerine ilişkin değerlendirme yapılmıştır. Ayrıca, benzer uygulamaların farklı ülke ve destinasyonlardaki örneklerinin de söz konusu olması, belirtilen uçağın endüstriyel miras turizmi kapsamında kullanımının bir turizm çekiciliği yaratma potansiyelinin göstergesi olarak değerlendirilmiştir. Araştırma hem mirasın korunmasına hem de ziyaretçiler için benzersiz deneyim fırsatları yaratılmasına katkısını artırmak için endüstriyel miras turizm faaliyetlerini yürütürken korumaya ve sürdürülebilirliğe saygı gösterilmesinin önemi belirtilerek sonuçlandırılmıştır.

Systemic lupus erythematosus (SLE) is a chronic inflammatory disease characterised by the presence of various autoantibodies. Mild cognitive impairment developing in patients without significant neuropsychiatric (NP) symptoms was thought to be the result of immune-mediated myelinopathy. We aimed to determine the role of myelin oligodendrocyte glycoprotein antibody (MOG-Ab) in the neurological manifestations of childhood-onset SLE (cSLE) and if there is a correlation between various metabolite peaks in magnetic resonance spectroscopy (MRS) and myelinopathy.MOG-Ab levels were studied in all healthy subjects (n=28) and in all patients with (NPSLE=9) and without (non-NPSLE=36) overt neuropsychiatric manifestations. Twenty patients (all had a normal-appearing brain on plain magnetic resonance) in non-NPSLE and 20 subjects in healthy group met the MRS imaging standards for evaluation in which normal appearing brain on plain MR.A total of 45 cSLE (36 non-NPSLE and 9 NPSLE) subjects and 28 healthy children were recruited to the study. The mean age of the SLE patients at study time was 16.22±3.22 years. MOG-Ab was not detected in cSLE or in healthy group. There was no significant difference between the non-NPSLE group and healthy subjects in terms of choline, N-acetyl aspartate (NAA), creatine, NAA/creatine, and choline/creatine.There was no association of MOG-Ab with cSLE, whether NP manifestations were present or not. A causal relationship between immune-mediated myelinopathy and cognitive impairment could not be suggested, since there has been no patient with positive MOG-Ab and there has been no difference in choline, choline/creatine between groups.

Sığırlarda Anti Müllerian Hormon (AMH) konsantrasyonları ile antral folikül sayısı pozitif olarak ve yüksek seviyede ilişkilidir. Bu nedenle ovaryum rezervinin belirlenmesinde, oosit kalitesi, süperovulasyon cevabı, fertilite, verim ömrü gibi kriterlerin belirlenmesi için biyomarker olarak kullanılabilmektedir. Bu çalışmada inek ve düvelerde serum AMH düzeyleri ile fertilite parametreleri arasında olası ilişkilerin ortaya konulması amaçlanmıştır. Araştırmada 44 düve ve 40 inek materyal olarak kullanıldı. İneklerde ilk tohumlama gebelik oranı, gebelik başına ortalama tohumlama sayısı, postpartum 200 günde gruplarda gebelik oranları, açık gün sayısı fertilite parametreleri olarak analiz edildi. Düvelerin ilk tohumlamada gebe kalma oranları, gebe kalmayanların ikinci ve üçüncü tohumlama gebelikleri de ilave edilerek iki grubun gebelik oranları ve gebelik başına ortalama tohum sayıları karşılaştırıldı. Düvelerde ve ineklerde en düşük AMH düzeyi 0.001 ng/ml iken en yüksek seviye her iki grupta da 0.7 ng/ml olarak bulunmuştur. İnek ve düvelerde ortalama AMH düzeyi sırasıyla 0.26±0.17 ve 0.21±0.16 ng/ml±SD olarak belirlendi (p>0.05). AMH ölçümlerinden sonra tohumlanan ineklerde ve düvelerde 1., 2. veya 3. tohumda gebe kalanlar ile gebe kalmayanların ortalama AMH düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki görülmedi (p>0.05). Sonuç olarak düvelerde ve ineklerde tohumlamalar sonrasında gebelik oranlar ile AMH seviyeleri arasında bir ilişki kurulamamıştır. İnek ve düvelerde bireyler arasında AMH düzeyleri açısından varyasyonun çok yüksek düzeyde olması dikkat çekici bir bulgu olmuştur. İneklerde AMH düzeyleri ve fertilite ilişkisini ortaya koymak için yeni araştırmalar yapılarak bu konudaki bilgi birikiminin arttırılması gerekmektedir.

UNESCO Yaratıcı Şehirler Ağı (UNESCO Creative Cities Network-UCCN), 2004 yılında UNESCO tarafından, yaratıcılığı kentsel gelişme sürecinde önemli bir faktör olarak gören şehirlerarasındaki işbirliğini artırmak için gerçekleştirilen proje sonucunda kurulmuştur. Projenin ana amacı, küreselleşmenin etkisi ile ortaya çıkan kültürün homojenize olması ve metalaşması tehditlerine karşı kültür ve yaratıcılığın gelişimini teşvik etmektir. Ayrıca, işbirliği ağı aracılığıyla şehirlerin uluslararası düzeyde tanıtımına ve gelişimine katkı sağlamayı, hem küresel, hem ulusal hem de yerel düzeyde sürdürülebilir kalkınmayı desteklemeyi amaçlamaktadır. Kısaca, UCCN ile kültürel çeşitliliğin artırılması, sürdürülebilir kalkınmanın teşvik edilmesi hedeflenmekte ve küresel bir platformda şehirlerin uluslararası düzeyde görünürlüğü ve tanıtımı desteklenmektedir. UCCN kapsamında, edebiyat, film, müzik, zanaat ve halk sanatları, tasarım, gastronomi ve medya sanatları olmak üzere yedi farklı yaratıcı alan yer almaktadır. Dünya genelinde 70’i aşkın ülkeden 246 şehir UCCN’ye kayıtlıdır. Bu çalışma, Türkiye’de bazı şehirlerin film alanı üzerinden UCCN’ye katılım potansiyelinin incelenmesini amaçlamaktadır. Nitel araştırma yöntemleriyle gerçekleştirilen çalışmada, ikincil veriler betimsel analiz aracılığıyla değerlendirilmektedir. Çalışmada öncelikle UCCN ve özellikle dünya genelinde film alanı üzerinden UCCN’ye dâhil olan şehirler hakkında bilgi verilmektedir. Ardından, Türkiye’de film turizmi konusunda öne çıkan destinasyonlar UCCN film alanı kriterleri üzerinden değerlendirilmekte ve yaratıcı şehirler ağına girme potansiyelleri incelenmektedir. Çalışma sonucunda UNESCO tarafından belirlenen kriterlere uygunluğu nedeniyle Antalya, İzmir ve Muğla’nın UCCN’ye film alanı üzerinden dâhil olma potansiyelinin yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışma, sürdürülebilir turizm anlayışını benimsemiş destinasyonlarda yaratıcılığın bir strateji olarak uygulanabilirliğine ilişkin bulgular sunması açısından önem taşımaktadır. Böylelikle kitle turizminin turizmin ekonomik kazanımlarını önde tutan ve turist odaklı yaklaşımın yerine, turizmin sosyo-kültürel etkilerini de gözeten ve yerel halkın ve toplulukların öncelikli olduğu sürdürülebilir turizm anlayışına geçiş sürecine de destek olabilecektir. Çalışma aynı zamanda UCCN film turizmi ilişkisini irdeleyerek alan yazının gelişimine de katkı sağlamaktadır., The UNESCO Creative Cities Network (UCCN) was founded in 2004 by UNESCO as a result of a project to increase cooperation between cities, which respect creativity as an important factor in the urban development process. The main purpose of the project is to promote the development of culture and creativity against the threats of homogenization and commodification of the culture that emerged with the effect of globalization. In addition, it aims to contribute to the promotion and development of cities at the international level through its cooperation network, and to support sustainable development at both global, national and local levels. UCCN aims to increase cultural diversity and promote sustainable development, and supports to international visibility and promotion of cities on a global platform. Within the scope of UCCN, there are seven different creative fields, which are namely, literature, film, music, crafts and folk arts, design, gastronomy and media arts. Worldwide, 246 cities from over 70 countries are registered in UCCN. This study intends to investigate the potential of some cities in Turkey, in terms of participation in the creative cities network via film field. In this qualitative research, secondary data were analyzed. Firstly, a generic review about UCCN in general and the cities included in UCCN through film field in particular, is provided. Afterward, prominent film tourism destinations in Turkey are evaluated through the criteria of film field of UCCN and their potential to participate into UCCN are examined. It has been concluded that Muğla, Antalya and İzmir are the cities which have a high potential to be included in the UCCN through the film field due to its compliance with the specified criteria. The study is important in terms of providing findings regarding the potential of creativity to be implemented as a strategy in the destinations that have adopted sustainable tourism approach. Thus, it is supportive of the transition from mass tourism which prioritizes the economic gains of tourism and focus on tourists, to a sustainable tourism approach which respects the socio-cultural impacts of tourism and focus also on local people and communities. The study also contributes to the literature by examining the relationship between UCCN and film tourism.

Osmanlı kitap ve kütüphane kültürü, söz konusu olanII. Meşrutiyet Dönemi olduğunda, genellikle Ali Emîrî Efendi gibi sembol isimlerinöne çıktığı, ama “Mecânîn-i Kütüp” ya da “Muhibbân-ı Kütüp” gibi sıfatların yakıştırıldığı birçoğu bilinmeyen çok sayıda aktörünkatkıda bulunduğu bir sahadır. Modern literatürde “kitap delisi” anlamında kullanılan “bibliyoman” ve “kitap sever” anlamındaki “bibliyofil” terimlerine karşılık gelen busıfatlarla anılabilecek bazı isimler, kitap ve kütüphane merkezli yaşamlarıylaOsmanlı kültür tarihine mütevazi katkılarda bulunmuştur. Kitaplarla kurduklarıilişkileri, Muhibbân-ı Kütüplük seviyesinde olan isimlerin bazıları, kitappeşinde geçen yaşamlarıyla, tarihe mâl olmuş ama fiziki varlıkları zamanla efsaneleşmişhale gelen bazı kitapları tesadüfen de olsa bularak yeniden hayata döndürmüştür.Bilinçli bir kitapseverlik ve koleksiyonerliğe karşılık gelen bir ifade olan Muhibbân-ı Kütüp sıfatınıhak eden bu isimlerin bazıları, sahip oldukları çoklu dil yeteneği ve uzakcoğrafyalara seyahat imkânlarıyla, kitaplara vakfettikleri yaşamlarının zenginbirer özeti olan irili ufaklı kütüphaneler kurmuştur. Bu kişi ve kütüphanelerinbazıları biliniyorsa da bazıları farklı sebeplerle çeşitli dönemlerde yaunutulmuş ya da hiç fark edilmemiştir. Bu zeminde kendi kuşağının en meşhurkitap uzmanlarından biri ve oldukça zengin bir kişisel kütüphane sahibi olanbir gazeteciyi merkeze alacak olan bu makale, Osmanlı basın tarihineSebîlürreşâd dergisindeki seyahatyazılarıyla dâhil olan S. M. Tevfik’in bilinmeyen bir yönünü ve sahip olduğuzengin kütüphanesini gündeme getirecektir. II. Meşrutiyet Dönemindegerek kitap uzmanlığı ve gerekse kütüphanesiyle çok uluslu bir üne sahipolmasına rağmen şimdilerde adı unutulmuş olan S. M. Tevfik’in hem gazetecilikhem de kitap koleksiyonerliği anlamında aksiyoner olan yaşamının kitap vekütüphane kültürüne katkısı bağlamında ele alınmasıyla, Türk kitap ve kütüphanetarihinin kayıp halkalarından birinin daha gün yüzüne çıkarılması umulmaktadır., The bibliophile cultureis the Ottoman Empire is usually associated with the names such as Ali Emîrî Efendi as an iconic figurein The Second Constitution Period. Yet, the attributions such a Mecânîn-i Kütüp [Those who are madlyin love with the books] or, “Muhibbân-ı Kütüp” [Book Lovers], can be used to describe a great many cultural activiststhat are generally unknown in academic circles. In modern literature, thefigures who can be explained by the term’s bibliophile and bibliomanhas been recognized and appreciated moderately for the role they have played inthe prospering of book and library culture. The ones whose intimaterelationship with the books have led to their financial ruins and eternalappreciation from history. Only a handful of such figures have got theopportunity to be revived from the annals of history due to recentscholarships. Many of these respectable figures have enriched their librariesand private book collections with extraordinary zest and determination, acquiringvast linguistic knowledge and undertaking extensive voyages in the old world. Thus,they earned the right to be called bibliophile. Most of these scholars, their heroic endeavors, and precious collectionshave joined the annals of history, except for a handful of few. This currentpaper is an attempt to revive and recognize one of the greatest bibliophiles ofthe period, S. M. Tawfiq whosecontribution to Ottoman publication in Sebîlürreşâd journal as a travel writer had earned him fame in publicationcircles, yet, his other contribution to book culture, namely his bookcollection, has received insufficient attention so far. This current paper isan attempt to pay the due tribute to the man whose expertise on books, alongwith his insatiable love of knowledge, his journalism, and his outstanding bookcollection had contributed immensely to the prospering of book culture in TheSecond Constitution Period. This paper hopes to provide S. M. Tawfiq with the recognition that hecertainly deserved.

We aimed to determine whether intraovarian injection of autologous platelet rich plasma (PRP) improves response to ovarian stimulation and in vitro fertilization (IVF) outcome in women with primary ovarian insufficiency (POI). Women (N=311; age 24-40) diagnosed with POI based on ESHRE criteria underwent intraovarian PRP injection. Markers of ovarian reserve, and IVF outcome parameters were followed. PRP treatment resulted in increased antral follicle count (AFC) and serum antimullerian hormone (AMH), while serum follicle stimulating hormone (FSH) did not change significantly. After PRP injection, 23 women (7.4%) conceived spontaneously, 201 (64.8%) developed antral follicle(s) and attempted IVF, and 87 (27.8%) had no antral follicles and therefore did not receive additional treatment. Among the 201 women who attempted IVF, 82 (26.4% of total) developed embryos; 25 of these women preferred to cryopreserve embryos for transfer at a later stage, while 57 underwent embryo transfer resulting in 13 pregnancies (22.8% per transfer, 4% of total). In total, of the 311 women treated with PRP, 25 (8.0%) achieved livebirth/sustained implantation (spontaneously or after IVF), while another 25 (8.0%) cryopreserved embryos. Our findings suggest that in women with POI, intraovarian injection of autologous PRP might be considered as an alternative experimental treatment option.

Turist rehberliği, bilinen en eski mesleklerden biridir. Turist rehberleri, satın alınan turun önemli bir bileşeni olup, turun niteliğini önemli ölçüde etkilemektedir. Turist rehberi, turu başından sonuna kadar etkili bir şekilde yöneten kişidir. Ancak turist rehberliği meslek olarak hak ettiği değeri görememiş, mesleğin rolleri ve ücretleri çoğu zaman ihmal edilmiştir. Bu da, turist rehberlerinin yaşadıkları zorluklarla nasıl başa çıktıkları, yani yaşadıkları stresi nasıl yönettikleri sorusuna yanıt vermeyi önemli hale getirmektedir. Bu çalışma, rehberlerin stresi yönetme biçimlerini ve psikolojik dayanıklılık düzeylerini belirleyerek, bu kavramlar arasındaki ilişki ve etkileşimi ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çalışmanın evreni, Türkiye genelinde aktif olarak faaliyet gösteren kokartlı turist rehberlerinden oluşmaktadır. Çalışmanın örneklemi, % 5 güvenirlik aralığı temel alınarak 370 kişi olarak hesaplanmıştır. Bu çalışmada, elde edilen verilerin analizi korelasyon ve regresyon kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Buna göre, psikolojik dayanıklılık boyutları ile stres yönetimine ait aktif planlama boyutu arasında bir ilişki belirlenirken; psikolojik dayanıklılığın stres yönetimi üzerinde herhangi bir etkisi bulunamamıştır.

The most populous group learning Turkish as a second language in Turkey constitute foreigners who immigrated to Turkey in recent years for various reasons. The laws and rules of the state policies, the characteristics and attitudes of the host society are decisive in terms of educational science in ensuring the interaction of immigrants with the societies of the countries they come from. From the sociocultural and socioeconomic point of view, it is clear that Turkish teaching is the most important part of adaptation. Considering that the need for learning Turkish is a fundamental need not only for Syrians under temporary protection, but also for all internationally protected and irregular migrants, the importance of the need for qualified teachers emerges. In this study, teaching programs, the principles course content, methods and techniques, tools and materials, the types of questions for assessment and evaluation which are used by teachers who teach Turkish in Turkey Public Education Centers of the provinces where Syrians are most concentrated, are investigated and also examined the sources they follow. The data indicate that there is a need for qualified teachers in the field., Türkiye’de Türkçeyi ikinci dil olarak öğrenen en kalabalık grupları, son yıllarda çeşitli sebeplerle Türkiye’ye göç eden yabancılar oluşturmaktadır. Göçmenlerin, geldikleri ülkelerin toplumlarıyla etkileşiminin sağlanmasında devlet politikalarının ortaya koyduğu yasalar ve kurallar, ev sahibi toplumun özellikleri ve tutumları, konunun eğitimbilim açısından hangi oranda ele alındığı belirleyici olmaktadır. Sosyokültürel ve sosyoekonomik açıdan ele alındığında Türkçe öğretiminin uyumun en önemli parçası olduğu ortaya çıkmaktadır. Türkçe öğrenme ihtiyacının sadece geçici koruma altındaki Suriyelilerin değil tüm uluslararası koruma altında olanlar ve düzensiz göç yoluyla gelenler için de temel bir ihtiyaç olduğu düşünüldüğünde alanda yetişmiş nitelikli öğretmen ihtiyacının önemi de ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada Türkiye'de geçici koruma kapsamında olan Suriyelilerin en yoğun olarak bulundukları illerin Halk Eğitim Merkezlerinde açılan Türkçe kurslarında görev yapan öğretmenlerin kullandıkları öğretim programları, ders içeriği belirleme ilkeleri, yöntem ve teknikler, araç gereçler, ölçme değerlendirme için kullandıkları soru tipleri, alanındaki gelişmeleri takip ettikleri kaynaklar araştırılmaktadır. Elde edilen veriler, alanda nitelikli öğretmen ihtiyacının olduğunu göstermektedir.

Benbir Senel, Gulcin/0000-0003-4585-2840; Karadeniz, Derya/0000-0003-2139-091X WOS:000519012100001 Objective: Duchenne muscular dystrophy (DMD) is a hereditary neuromuscular disorder in which respiratory problems arise secondary to the involvement of skeletal muscles. Spinal muscular atrophy (SMA) is a disorder group characterized by the involvement of anterior horn cells. The most common respiratory problems in DMD and SMA patients are pharyngeal muscle weakness in sleep and sleep-related respiratory disorders. In this study, we evaluated sleep structure and sleep-related disorders in pediatric age group diagnosed with DMD and SMA. Materials and Methods: in pediatric patients who were diagnosed to have DMD or SMA upon genetic analysis between 2014 and 2018 were performed polysomnographic investigations in our Sleep and Disorder Units. Results: Age (p=0.074), gender (p=0.065) or Body Mass index (p=0.473) were compatible between the three groups, including 13 DMD patients, seven SMA patients, and six healthy control children. In DMD patients, although rapid eye movement (REM) sleep phase latency was longer and REM sleep phase duration was shorter compared to both healthy controls and SMA patients; it was not statistically significant. In SMA patients, total sleep time and deep non-REM (NREM) sleep duration were shorter than both healthy controls and DMD patients; though this difference was not statistically significant. Pediatric Obstructive Sleep Apnea syndrome (OSAS) was detected in three DMD patients (23.1%) and six SMA patients (85.7%), no pediatric OSAS was detected in the control group (p=0.010). Mean Apnea-hypopnea index was 2.15+4.60/hr in DMD patients, 7.43+6.19/hr in SMA patients and 0.33+0.52/hr in control group (p=0.018). Conclusion: In our study, it was found that sleep structure is disturbed and pediatric OSAS is more commonly encountered in DMD and SMA patient groups, which two disorders causing muscle and respiratory problems due to muscular and neurogenic involvement.

Amaç – Bu çalışmada farklı hastane tiplerinde ayakta ve yatarak tedavi gören hastaların hizmet kalitesi algıları muayene öncesi hizmetler, hekimlik hizmeti, kişisel ihtiyaçların karşılanması-tetkik hizmetler ve fiziksel genel görünüm boyutları aracılığı ile incelenmiştir. Yöntem – Çalışmanın uygulama kısmında devlet, özel veya üniversite hastanesinde ayakta ve yatarak tedavi görmüş olan katılımcılara yöneltilen soru kağıtları ile Muğla ilinde veri toplanmıştır. Verilerin analizinde varyans analizi ve bağımsız t testi kullanılmıştır Bulgular – Elde edilen sonuçlara göre ayakta tedavi gören hastaların özel hastaneye ilişkin algıladıkları hizmet kalitesi düzeyi incelenen tüm boyutlar için devlet hastanesinden, hekimlik hizmetleri boyutu hariç diğer boyutlar için ise üniversite hastanesinden yüksektir. Yatarak tedavi gören hastaların özel hastaneye ilişkin algıladıkları hizmet kalitesi düzeyi ise muayene öncesi hizmetler, kişisel ihtiyaçların karşılanması-tetkik hizmetler ve yatan hasta boyutları için devlet ve üniversite hastanesine göre; fiziksel genel görünüm boyutu için ise yalnızca devlet hastanesine göre yüksektir. Tartışma – Ayakta ve yatarak tedavi gören hastaların algıladıkları hizmet kalitesi düzeyleri üniversite hastanesi ve özel hastane için farklılaşmamaktadır. Devlet hastanelerinde ise kişisel ihtiyaçların karşılanması-tetkik hizmetler boyutu açısından yatarak tedavi gören hastaların hizmet kalitesi algıları ayakta tedavi görenlere göre daha yüksektir. Bu bağlamda, istisnai sağlık hizmetleri dışında ayakta ve yatarak tedavi gören hastaların kalite değerlendirmeleri açısından farklı paydaşlar olarak değerlendirilmeleri güç görünmektedir. Purpose – This paper investigates the inpatients’ and outpatients’ perception of healthcare quality and aims to reveal if their perceptions differ in terms of hospital type. Services before the treatment, physician services, personal needs-laboratory services and physical environment were used as subdimensions of healthcare services. Design/methodology/approach – The research was conducted in Mugla-Turkey, and the data were collected via questionnaires from inpatients and outpatients treated in state, private and university hospitals. Analysis of variance test and t-test were used to analyze the data. Findings – For all dimensions, outpatients’ service quality perceptions of private hospitals are higher than public hospitals and university hospitals except physician services for the latter. Inpatients’ service quality perceptions of private hospitals are higher than public and university hospitals for the sub-dimensions of services before the treatment and personal needs-laboratory services. Besides, inpatients’ service quality perceptions of private hospitals are higher than public hospitals for only dimension of physical environment. Discussion – Service quality perceptions of inpatients’ and outpatients’ are not significantly different for both university and private hospitals. However, for public hospitals, inpatients perceive a higher quality than outpatients for only the dimension of personal needs-laboratory services. In this context, except in spesific services, inpatients and outpatients cannot be seen as separate stakeholders in terms of service quality evaluations.

Düğün fotoğrafları aile fotoğraflarının en güzide örnekleri olarak kuşaktan kuşağa ritüel biçiminde aktarılmaktadır. Ne var ki bu ritüel günümüzde kendini revize etmiş, profesyonel dış çekim düğün fotoğrafçılığı konseptine dönüşmüştür. Düğün fotoğrafları gerçek mekânlarda, arzu ve beklentilere yanıt verecek biçimde dönüşmüş ve çeşitli mizansenler aracılığıyla günü kaydetme geleneği popülerleşmiştir. Düğün fotoğrafları arzuya uygun görüntüleri inşa etme pratiği olarak postmodern özne deneyimlerine dönüşmüştür. Bu deneyimlerin paylaşım evreni konumundaki sosyal medya ise dış çekim düğün fotoğraflarının popülerleşmesini sağlayan önemli bir unsurdur. Bu çalışmada 21.yüzyılda dış çekim düğün fotoğrafı pratiğinin deneyimlenme biçimi ve bu pratiğin popülerleşmesinde sosyal medya etkisinin ortaya koyulması amaçlanmıştır. Yürütülen etnografi araştırmasıyla profesyonel düğün çekimleri sahasına inilerek çekim yaptıran 10 çift ve 3 düğün fotoğrafçısıyla görüşme yapılmıştır. Toplanan veriler içerik analizine tabii tutularak kategori ve temalara ulaşılmıştır. Araştırma sonucunda dış çekim düğün fotoğraflarının kurgulanmış, özel ve planlı bir estetik süreci içeren postmodern bir deneyim olarak anlamlandırıldığı ve bu pratiğin benimsenmesinde sosyal medyanın etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır., Wedding photographs, as the most outstanding examples of family photographs, are transmitted from generation to generation in a ritual form. However, this ritual has revised itself today and has turned into a professional outdoor wedding photography concept. Wedding photos have been transformed in real places to respond to desires and expectations, and the tradition of recording the day through various mise-en-scènes has become popular. Wedding photographs have turned into postmodern subject experiences as a practice of constructing images suitable for desire. Social media, which is the universe of sharing these experiences, is an important factor that makes outdoor wedding photos popular. In this study, it is aimed to reveal the experience of outdoor wedding photography practice in the 21st century and the effect of social media on the popularization of this practice. With the ethnographic research carried out, 10 couples and 3 wedding photographers were interviewed by going down to the professional wedding shooting area. The collected data were subjected to content analysis and categories and themes were reached. As a result of the research, it has been concluded that outdoor wedding photographs are interpreted as a postmodern experience that includes a fictionalized, special and planned aesthetic process, and that social media is effective in the adoption of this practice.

Immunosuppressive therapy is a double-edged sword and causes a risk for some complications, such as opportunistic infections and posttransplant lymphoproliferative disease. The most likely risk factors for posttransplant lymphoproliferative disease are Epstein-Barr virus serology mismatch, prolonged and high viral load for Epstein-Barr virus, higher doses of immunosuppressive therapy, and cytomegalovirus infection. Transplant recipients who are seropositive for Epstein-Barr virus show a lower risk for posttransplant lymphoproliferative disease than seronegative recipients. Here, we present a 3.5-year-old boy who was seropositive for Epstein-Barr virus and developed posttransplant lymphoproliferative disease 18 months after liver transplant with a previous history of cytomegalovirus- related pneumatosis intestinalis.

Canine distemper virus (CDV), which causes severe infections in all domestic and wild carnivores, is transmitted by all secretions and excretions of infected animals. Despite the regular vaccination against it, CDV still manages to circulate in nature and is a worldwide problem in dogs. For many years in the world, the virus managed to circulate in nature. The current investigation aims to identify and characterize CDV in dogs with neurological symptoms and to determine whether CNS symptoms and phylogenetic data might be used to differentiate between CDV strains. The medical records of 35 dogs with central nervous system (CNS) symptoms were examined. An ELISA kit was used to identify CDV-specific IgG antibodies in all of the dogs' serum samples. RT-PCR confirmed the presence of CDV nucleic acid in 30 of these dogs. Of the RT-PCR-positive samples, 6 were randomly chosen for further sequencing, sequence comparisons, and phylogenetic reconstructions. Genes encoding the Hemagglutinin (H) and Fusion (F) proteins were partly sequenced and compared to other CDVs from throughout the world, including vaccine strains. The maximum likelihood method was used to build a phylogenetic tree using CDV H and F gene nucleotide sequences. According to phylogenetic analysis of partial H and F gene nucleotide sequences, the field CDVs in this investigation were unique and different from the vaccination strain. The phylogenetic analysis indicated that all Turkish CDV strains that induced CNS symptoms belonged to the European CDV clade. While the intricacy of the CNS and the complexities of glycosylation pathways may provide significant challenges to infections, future research will bring significant benefits by identifying evolutionarily conserved activities of N-glycosylation in CDV-infected dogs.

Coğrafi şekil ve konumundan dolayı “Hindistan’ın Gözyaşı” benzetmesi yapılarak, geçmişte Serendib ve Seylan gibi farklı isimlerle adlandırılan Sri Lanka, oldukça yakın bir mesafede bulunduğu Hindistan’ın güneyindeki küçük bir ada devletidir. Toplam arazisinin %25’inin potansiyel mücevher barındırmasından dolayı “Hint Okyanusu’nun İncisi” yakıştırması da yapılan Sri Lanka’nın sosyokültürel derinliklerinde, Osmanlı tarihi bağlamında da farklı olan ilginç bir ilişkiler ağı ve geçmiş bulunmaktadır. Farklı azınlık ve dinlere mensup hetorojen bir nüfus yapısına sahip olan Sri Lanka’da yaşayan Moor Müslümanları, Osmanlı Devleti’nin adayla kurduğu ilişkilerin merkezinde yer almıştır. 19. yüzyılın ortalarından başlayarak Seylan Adası’na yerel halktan seçtiği kişileri temsilci olarak atayan Osmanlı Devleti adına Seylan’ın farklı şehirlerinde görev yapan şehbenderlerin bir kısmının ‘Türk Soyluluk’ iddiası taşıyan şecerelere sahip olması oldukça şaşırtıcıdır. Bu makale henüz hakkında nitelikli bir literatürün oluşmadığı Osmanlı – Seylan ilişkileri bağlamında, Seylan Müslümanlarının Osmanlı Devleti ve Türklerle kurduğu ünsiyet bağını analiz ederek, adadaki Türk soylu Sri Lankalılar meselesini literatürde ilk olacak şekilde tartışmaktadır., Nominalized with various names such as Serendib and Ceylon in the past, drawing an analogy of the “Teardrop of India” due to its geographical shape and location, Sri Lanka is a small island state located in the vicinity of southern India. A highly intriguing history and a network of connections is available in terms of Ottoman history within the sociocultural depths of Sri Lanka, ascribed as the “Pearl of Indian Ocean” due to its rich precious stone potential of 25% of its total land. Having a heterogeneous population of various minorities and religions, Sri Lankan Moors have laid at the heart of relations established by the Ottoman State with the island. It is surprising for certain consulates assigned with office in various provinces of Ceylon in the name and on behalf of the Ottoman State appointing local individuals as representatives in Ceylon starting from the mid-19th Century having genealogies alleged to be “Turkic-origin.”This article analyzes the accustoming bond established by Ceylon Muslims with the Ottoman State and Turks within the context of Ottoman-Ceylon relations. In addition, it discusses the issue of Turkic-origin Sri Lankans inhabiting the island to be the first in the literature as currently there is a lack of qualified literature regarding this topic.

In repetitive control of batch processes, current based controller design for handling systems with complex works on combining model predictive control (MPC) and iterative learning control (ILC) are, mostly, based on learning of control inputs from previous batches using a fixed linear prediction model, which limits their applicability in dealing with inherently time-varying and nonlinear batch processes. In this work we propose a novel method that combines MPC and ILC this paper, we study an integrated Iterative Learning-Model based on models derived from the Koopman operator, which can capture nonlinearities in the control of batch processes. Numerical simulation shows the efficacy of the proposed method to control batch process using a 4 tank system.