Search

The provision of active parks/public open space is the key factor in promoting active living, because people and specially low-income and elderlies are being more interested in doing non-organized/informal, and no-cost sports/physical activities in outdoor spaces in recent decades. Giving the concern about low rate of physical activities among low-income minority, elderlies and over weighted people, the municipality of Groningen invested in renovation of parks/ open spaces, in order to encourage all people to become more physically active. To what degree park renovations accomplish this goal is unknown.

Inhoudelijk inbreng gegeven aan workshop 2 over 'Gezondheid en/in de openbare ruimte'

In februari 2017 is de komst van honderden nieuwe student-bewoners in de Groningse wijk Paddepoel volop in voorbereiding. Een aantal nieuwbouwcomplexen voor jongeren zijn in het najaar van 2017 al voltooid. De toekomstige wooncomplexen waar dit rapport over gaat, worden gebouwd in het hart van Paddepoel, direct ten zuiden van het winkelcentrum. Daar is het oude Rabokantoor inmiddels volledig gesloopt; voorbereidingen voor de herontwikkeling van de GAK-locatie zijn gestart. Op beide locaties verrijzen de komende jaren studenten- en jongerencomplexen, en appartementen in de vrijehuursector. Omdat de ontwikkeling van deze nieuwbouwcomplexen in het centrum tegelijkertijd kansen biedt tot transformatie van het gehele openbare gebied ertussenin en eromheen, heeft de werkgroep Bouwen & Duurzaamheid van Cocreatie Paddepoel begin 2016 contact gezocht met de Hanzehogeschool Groningen. De gedachte was om studenten in samenwerking met bewoners ideeën te laten ontwikkelen voor zowel de openbare ruimte als het winkelcentrum, dat slechts door de Pleiadenlaan gescheiden is van de Rabo- en GAK-locaties Studenten van de opleiding Vastgoed & Makelaardij hebben in het kader van een onderzoeks- en adviessemester de opdracht gekregen een bijdrage te leveren aan de gezamenlijke herontwikkeling van dit gebied, op zodanige wijze dat toekomstige student-bewoners van deze complexen uitgenodigd worden ‘met hun gezicht naar de wijk’ te komen wonen. Met andere woorden, het is de bedoeling dat de cocreatieve herontwikkeling van het centrumgebied eraan bijdraagt dat toekomstige studenten goed landen in de wijk Paddepoel, dat zij daadwerkelijk gebruik gaan maken van voorzieningen in de wijk en in contact komen met de huidige bewoners.

Introduction The provision of active parks/public open space is the key factor in promoting active living, because people and specially low-income and elderlies are being more interested in doing non-organized/informal, and no-cost sports/physical activities in outdoor spaces in recent decades (Borgers et al, 2013; Thiesen-Raaphorst, 2015; Sallis, Owen & Fisher, 2008; Humpel, Owen & Leslie, 2002). Giving the concern about low rate of physical activities among low-income minority, elderlies and over weighted people, the municipality of Groningen invested in renovation of parks/ open spaces, in order to encourage all people to become more physically active. To what degree park renovations accomplish this goal is unknown. Method We used the System for Observing Play and Recreation in Communities (SOPARC), to measure open space/park users and their physical activity levels after the renovation. We also surveyed parks users before and after renovation, and local residents about their use of the parks. Results All respondents were happy with the renovation that is increasing the social cohesion of the neighborhood. The users are mainly active young athletes and children, and the renovation significantly increased their park use. However, the improved parks/spaces do not attract inactive people. Weather condition and the different time of the day were not associated with using the park. Conclusion Park’s improvements can have a significant impact on increasing the frequency of park use, however, it is not enough to encourage inactive people to be physically active. Key words Physical activity, active living, open spaces, Groningen Reverences Borgers, J., Thibaut, E., Van der Meerschen, H., Van Reusel, B., Vos, S., & Scheerder, J. (2015). Sports participation styles revisited: A time-trend study in Belgium from the 1970s to the 2000s. International review for the sociology of sport, 50(1), 45-63. Bouckaert, G. (2006). Prestaties en prestatiemanagement in de publieke sector. Tijdschrift voor Economie en Management, 51(3), 237. Humpel, N., Owen, N., & Leslie, E. (2002). Environmental factors associated with adults’ participation in physical activity: a review. American journal of preventive medicine, 22(3), 188-199. Sallis, J. F., Cerin, E., Conway, T. L., Adams, M. A., Frank, L. D., Pratt, M., ... & Davey, R. (2016). Physical activity in relation to urban environments in 14 cities worldwide: a cross-sectional study. The Lancet. Tiessen-Raaporst, A. (2015). Rapportage sport 2014. The Hague, SCP.

Dit artikel onderzoekt de hedendaagse studentenprotesten in Zuid-Afrika in het licht van vragen rond de betekenis van democratie, de wet en burgerschap. Een onderliggende vraag is of we eigenlijk wel een maatstaf hebben voor het beoordelen van de legitimiteit van instituties, de wet, protest en geweld. Daarbij laat ik me inspireren door het werk van Hannah Arendt, Claude Lefort en Bonnie Honig. Deze denkers komen overeen in hun historisch geïnformeerde en fenomenologische of "diagnostische" benadering van democratische verschijnselen en burgerschap, die bij elk van hen leidt tot een agonistische opvatting van democratie. Desalniettemin heeft hun denken wel degelijk normatieve consequenties. Eerst bespreek ik de betekenis, waarde en grenzen van (democratische) instituties met behulp van Arendts begrip van wereld. Aan de hand van Honigs werk laat ik vervolgens zien dat politiek en recht, vrijheid en structuur een paradox vormen binnen de democratie. De zwarte burgerrechtenbeweging in het Zuiden van de VS in de jaren '50 en '60 illustreert de politieke betekenis die de wet kan hebben. Tenslotte onderzoek ik de legitimiteit van gewelddadige protesten in democratieën aan de hand van het conceptuele onderscheid tussen macht en geweld en een vergelijking tussen de burgerrechtenbeweging en gewelddadige facties in de studentenbeweging in de jaren '60 in de VS. Ik concludeer dat instituties als de universiteit waardevol zijn omdat ze het menselijke samenleven enigszins stabiliseren, maar anderzijds de blijvende aanvulling van democratisch collectief handelen (inclusief protest) van burgers nodig hebben. Strijd en het conflict zijn permanent in de democratie. Dat betekent dat democratie bestaat uit (niet perse aangename) meningenstrijd en onrust. Die strij d heeft wel betrekking op gedeelde democratische objecten of "publieke dingen" (res publicae) die op die manier bemiddelen tussen mensen (burgers, studenten, de staat, universiteitsbesturen) die het fundamenteel niet met elkaar eens zijn. Ook betoogde ik dat res publicae letterlijker dan gebruikelijk genomen moet worden. Gedeelde artefacten vormen niet alleen gespreksonderwerp, maar ook een podium voor democratische strijd. Het sluiten van campussen moet dan ook met de grootst mogelijke terughoudendheid gebeuren. Als kern van de democratie kan het conflict principieel nooit gesloten worden, noch door de (grond)wet, noch door geweld. Een poging tot het eerste is de legalistische reflex van de staat om zich louter te beroepen op rechten die door de grondwet gegarandeerd worden. De aanspraak op het (nog) niet bestaande recht op gratis hoger onderwijs sluit daarentegen aan bij de belofte van democratisch burgerschap. Ten tweede vormt geweld (of dat nu staatsgeweld, het geweld van andere instituties of dat van protestbewegingen is) als poging tot sluiting van de strijd (en dus niet op grond van een moreel principe) de grens van legitiem protest en het optreden daartegen. Geweldsinzet door de staat, universiteiten en studenten zijn geen indicatie van macht maar juist van haar tegendeel. This article investigates the current student protests in South Africa in light of the meaning of democracy, the law and citizenship. It also addresses the fundamental question about the existence - if at all - of an independent norm or yardstick for judging the legitimacy of institutions, the law, protest and violence. I draw on the work of Hannah Arendt, Claude Lefort and Bonnie Honig. These thinkers share a historically informed and phenomenological or "diagnostic" approach to democratic phenomena, which leads them to embrace an agonistic conception of democracy and the place of institutions, including the law and the constitution. While recognizing the groundlessness of democratic action and the law, their reflections nevertheless have important normative ramifications for collective democratic action and political freedom. First, I discuss the meaning, value and limits of institutions, using Arendt's notion of "world". With the help of Honig's work, I subsequently demonstrate that the paradoxical relation between politics and law, freedom and structure are inherent to democracies. The black Civil Rights movement of the 1950's and 60's in the Southern states of the US illuminates the political meaning the law may have. Finally, I investigate the legitimacy ofviolent protest in democracies, by exploring the conceptual distinction between power and violence and by comparing the civil rights movement to violent factions in the 1960's student protest movement in the US and Europe. I conclude that institutions like the university are valuable because they stabilize human coexistence somewhat, yet they are in permanent need of supplementation by citizens' democratic collective action (including protest). Struggle, contestation and conflict are inherently part of what democracy is. That is, democracy means unrest, and the struggle of opinions may be unpleasant at times. Struggles do however concern shared democratic objects or "public things" (res publicae) which, as a consequence, mediate between people (citizens, students, state officials, university administrators) who fundamentally disagree. I also argue that res publicae should be taken more literal than it usually is. Shared artifacts do not only constitute topics of debate, but also serve as stages or arenas for democratic struggles. Decisions to close down campuses should therefore only be taken with great caution. As inherent to democracy, conflict can on principle never be resolved or closed, neither through the law or the constitution, nor by violent means. An attempt to achieve the first is the state s legalist reflex to strictly stick to rights that are guaranteed by the constitution. In contrast, the claim to the not (yet) existing right to free higher education fits in with the promise of democratic citizenship. Second, violence sets the limit of legitimate protest and action against it, not just for pragmatic reasons, or because a moral principle prohibiting violence is imposed on democratic action. Instead, violence is anti-democratic because it pursues the closure of conflict. The fact that violence easily gets out of hand is not merely incidental, but inherent to the illusion that democratic action is a kind of "making". Violence, whether it is deployed by the state, universities or protesting students, is never an indication of power, but rather of its opposite.

Visie op 'Gezondheid en welzijn in de openbare ruimte' voor Gemeente Smallingerland

Het project 'Kunst met een opdracht, kunst en gemeenschap’ is gericht op de versterking van de relatie tussen het museum, de lokale gemeenschap en kunst in de publieke ruimte. Het doel is om gezamenlijk de waardering voor kunst in de openbare ruimte door het publiek te onderzoeken. Als studie-case voor dit project wordt het werk van de van oorsprong Amsterdamse kunstenaar Jaap van der Meij (1923-1999) gebruikt.

Citizen participation is booming, especially the number of urban bottom-up initiatives where information and communication technologies (ICT) are deployed is increasing rapidly. This growth is good news for society as recent historical research shows that the more citizens actively and persistently interfere with public issues, the more likely a society will be resilient. And yet, at the same time, a growing number of scholars argue that due to the unprecedented impact of ICT, the public sphere is at stake. How to understand both trends? How do the anti-‘public sphere’ developments relate to the growing number of citizens’ initiatives using ICT? And if these citizen initiatives can indeed be understood as manifestations of public spheres, how can ICT foster or hinder the development of these public spheres? These questions will be explored by analyzing a Dutch citizen initiative called ‘Buuv’ (an online ‘market’ place for and by local residents) from a ‘public sphere’ perspective. The author will turn to The human condition (1958) of Hannah Arendt in order to elaborate a ‘public sphere’ perspective. An Arendtian perspective (as any perspective) highlights, however, some aspects and underexposes other aspects. Furthermore, chances are that Arendt’s thoughts are somewhat outdated, in the sense that we now live in a world where the online and the offline life intertwine — an experience that is referred to with the term ‘onlife’. Bearing these remarks in mind, the author will elaborate on the value of Arendt’s ideas to 1) the endeavor of understanding current trends in society—more urban bottom-up initiatives and anti-‘public sphere’ developments due to the broad uptake of ICT—and 2) the endeavor of revitalizing the public sphere in an onlife world. IEEE copyright

Het project 'Kunst met een opdracht, kunst en gemeenschap’ is gericht op de versterking van de relatie tussen het museum, de lokale gemeenschap en kunst in de publieke ruimte. Het doel is om gezamenlijk de waardering voor kunst in de openbare ruimte door het publiek te onderzoeken. Als studie-case voor dit project wordt het werk van de van oorsprong Amsterdamse kunstenaar Jaap van der Meij (1923-1999) gebruikt.

Citizen participation is booming, especially the number of urban bottom-up initiatives where information and communication technologies (ICT) are deployed is increasing rapidly. This growth is good news for society as recent historical research shows that the more citizens actively and persistently interfere with public issues, the more likely a society will be resilient. And yet, at the same time, a growing number of scholars argue that due to the unprecedented impact of ICT, the public sphere is at stake. How to understand both trends? How do the anti-‘public sphere’ developments relate to the growing number of citizens’ initiatives using ICT? And if these citizen initiatives can indeed be understood as manifestations of public spheres, how can ICT foster or hinder the development of these public spheres? These questions will be explored by analyzing a Dutch citizen initiative called ‘Buuv’ (an online ‘market’ place for and by local residents) from a ‘public sphere’ perspective. The author will turn to The human condition (1958) of Hannah Arendt in order to elaborate a ‘public sphere’ perspective. An Arendtian perspective (as any perspective) highlights, however, some aspects and underexposes other aspects. Furthermore, chances are that Arendt’s thoughts are somewhat outdated, in the sense that we now live in a world where the online and the offline life intertwine — an experience that is referred to with the term ‘onlife’. Bearing these remarks in mind, the author will elaborate on the value of Arendt’s ideas to 1) the endeavor of understanding current trends in society—more urban bottom-up initiatives and anti-‘public sphere’ developments due to the broad uptake of ICT—and 2) the endeavor of revitalizing the public sphere in an onlife world. IEEE copyright

Presentatie publiek-private samenwerking in het kader van het symposium Centre of Expertise Healthy Ageing.

De stad als sportschool.

Sinds de introductie van CCTV (closed circuit television) in de vroege jaren negentig in de Brusselse publieke ruimte groeide dit cameratoezichtsysteem qua reikwijdte en doeleinden. Het cameranetwerk van de Belgische hoofdstad kent opeenvolgende uitbreidingsgolven en wint geleidelijk terrein, zowel fysiek als ideologisch. In dit artikel onderzoeken we de geografische uitbreiding en de verdeling van camera’s in de Brusselse publieke ruimte, evenals het beleid en de beweegredenen die daaraan ten grondslag liggen. We hebben een exhaustieve kaart gemaakt van de ruimtelijke verdeling van de beveiligingscamera’s op schaal van de stadsregio’s. Deze ruimtelijke analyse werd aangevuld met een reeks van semigestructureerde interviews met publieke autoriteiten en lokale politie. We beschrijven het Brusselse CCTV-netwerk enerzijds in een context van wereldwijd verweven stedelijke concurrentie en neoliberaal beleid ten opzichte van onveiligheid, maar anderzijds bekijken we de daadwerkelijke ontwikkeling van videosurveillance in het licht van zijn lokale politieke economie., Traduction de Arnoud van Adrichem, Aussi disponible en français et en anglais, http://journals.openedition.org/brussels/1428, info:eu-repo/semantics/published

De gemeente Den Haag heft sinds 2010 zeven outdoor fitness locaties aangelegd om haar inwoners meer te laten bewegen. Maar worden deze 'fitplaatsen' wel gebruikt? En wat zijn de randvoorwaarden en succesfactoren voor gebruik van de Haagse fitplaatsen?

De gemeente Den Haag heft sinds 2010 zeven outdoor fitness locaties aangelegd om haar inwoners meer te laten bewegen. Maar worden deze 'fitplaatsen' wel gebruikt? En wat zijn de randvoorwaarden en succesfactoren voor gebruik van de Haagse fitplaatsen?

‘De stad als sportschool’ illustreert dat de gemeente Groningen stadjers uitnodigt om te sporten en bewegen in de openbare ruimte van Groningen. Van hardlopen in het Noorderplantsoen, skeeleren in het Stadspark tot crossfit trainingen op de Grote Markt, steeds meer mensen sporten in de openbare ruimte. De nota de ‘Bewegende Stad’ moet Groningen de komende jaren sport- en beweegvriendelijker maken, Groningen zet in op het zichtbaarder en bereikbaarder maken van sportvoorzieningen, waarbij sport en spel een groter onderdeel uitmaken van de openbare ruimte. In het kader van de ‘Bewegende Stad’ zijn er van januari 2015- mei 2016 drie concrete projecten gerealiseerd: a) Outdoor Fitness Reitdiep (outdoor fitness apparaten), b) Hunze- van Starkenborgh (sport- en speelvoorzieningen) en c) Oosterkade (multifunctionele sport- en speelplek). In dit onderzoek staat de monitoring van deze projecten centraal en wordt bekeken in hoeverre de vernieuwde inrichting van de openbare ruimte uitnodigt tot meer bewegen, sporten en spelen. Hierbij zal er gekeken worden in welke mate de voorzieningen worden gebruikt, wie de gebruikers zijn en in welke mate de gebruikers tevreden zijn over de vernieuwde voorzieningen.

‘De stad als sportschool’ illustreert dat de gemeente Groningen stadjers uitnodigt om te sporten en bewegen in de openbare ruimte van Groningen. Van hardlopen in het Noorderplantsoen, skeeleren in het Stadspark tot crossfit trainingen op de Grote Markt, steeds meer mensen sporten in de openbare ruimte. De nota de ‘Bewegende Stad’ moet Groningen de komende jaren sport- en beweegvriendelijker maken, Groningen zet in op het zichtbaarder en bereikbaarder maken van sportvoorzieningen, waarbij sport en spel een groter onderdeel uitmaken van de openbare ruimte. In het kader van de ‘Bewegende Stad’ zijn er van januari 2015- mei 2016 drie concrete projecten gerealiseerd: a) Outdoor Fitness Reitdiep (outdoor fitness apparaten), b) Hunze- van Starkenborgh (sport- en speelvoorzieningen) en c) Oosterkade (multifunctionele sport- en speelplek). In dit onderzoek staat de monitoring van deze projecten centraal en wordt bekeken in hoeverre de vernieuwde inrichting van de openbare ruimte uitnodigt tot meer bewegen, sporten en spelen. Hierbij zal er gekeken worden in welke mate de voorzieningen worden gebruikt, wie de gebruikers zijn en in welke mate de gebruikers tevreden zijn over de vernieuwde voorzieningen.

De gemeente Groningen wil zoveel mogelijk Stadjers de gelegenheid geven om te sporten en te spelen. De gemeente Groningen heeft in samenwerking met de InnovatieWerkPlaats Beweegvriendelijke Inrichting Openbare Ruimte (IWP BIOR) het afgelopen jaar een aantal kansen benut om de openbare ruimte zo in te richten dat het uitnodigt tot spelen, bewegen en ontmoeten. De Oosterkade is hier onderdeel van en deze locatie is op 20 mei 2016 officieel geopend.

De gemeente Groningen wil zoveel mogelijk Stadjers de gelegenheid geven om te sporten en te spelen. De gemeente Groningen heeft in samenwerking met de InnovatieWerkPlaats Beweegvriendelijke Inrichting Openbare Ruimte (IWP BIOR) het afgelopen jaar een aantal kansen benut om de openbare ruimte zo in te richten dat het uitnodigt tot spelen, bewegen en ontmoeten. De Oosterkade is hier onderdeel van en deze locatie is op 20 mei 2016 officieel geopend.

Er is een trend zichtbaar dat steeds minder mensen in georganiseerd verband willen sporten. Mensen sporten steeds vaker op de momenten en plekken dat het hen uitkomt. Daarmee is de beweegvriendelijke omgeving een nieuw opkomend thema. In samenwerking met de InnovatieWerkPlaats Beweegvriendelijke Inrichting Openbare Ruimte (IWP BIOR) is het afgelopen jaar een pilot gestart om het Julianapark in Stadskanaal te activeren tot beweegvriendelijke omgeving

Er is een trend zichtbaar dat steeds minder mensen in georganiseerd verband willen sporten. Mensen sporten steeds vaker op de momenten en plekken dat het hen uitkomt. Daarmee is de beweegvriendelijke omgeving een nieuw opkomend thema. In samenwerking met de InnovatieWerkPlaats Beweegvriendelijke Inrichting Openbare Ruimte (IWP BIOR) is het afgelopen jaar een pilot gestart om het Julianapark in Stadskanaal te activeren tot beweegvriendelijke omgeving

Verschijnselen als klimaatverandering, verstedelijking en toenemende politieke instabiliteit zorgen wereldwijd voor grote uitdagingen.Steeds meer steden kiezen ervoor om deze uitdagingen aan te gaan door digitale technologie in te zetten om de kwaliteit van leven in de stad te bewaren of te verbeteren. Ze streven ernaar een smart city te worden. Dr. Mettina Veenstra, lector Media,Technology & Design bij Saxion, belicht in deze rede het fenomeen smart city kritisch vanuit het perspectief van de openbare ruimte. Hoe kunnen we met behulp van digitale technologie de openbare ruimte wat betreft aantrekkelijkheid, veiligheid en mobiliteit verbeteren? Naast de verbindende technologie en de toepassingen besteedt zij speciale aandacht aan vormen van samenwerking waarmee slimme steden tot stand kunnen komen.

Verschijnselen als klimaatverandering, verstedelijking en toenemende politieke instabiliteit zorgen wereldwijd voor grote uitdagingen.Steeds meer steden kiezen ervoor om deze uitdagingen aan te gaan door digitale technologie in te zetten om de kwaliteit van leven in de stad te bewaren of te verbeteren. Ze streven ernaar een smart city te worden. Dr. Mettina Veenstra, lector Media,Technology & Design bij Saxion, belicht in deze rede het fenomeen smart city kritisch vanuit het perspectief van de openbare ruimte. Hoe kunnen we met behulp van digitale technologie de openbare ruimte wat betreft aantrekkelijkheid, veiligheid en mobiliteit verbeteren? Naast de verbindende technologie en de toepassingen besteedt zij speciale aandacht aan vormen van samenwerking waarmee slimme steden tot stand kunnen komen.

De gemeente Groningen wil zoveel mogelijk Stadjers de gelegenheid geven om te sporten en te spelen. De gemeente Groningen heeft in samenwerking met de InnovatieWerkPlaats Beweegvriendelijke Inrichting Openbare Ruimte (IWP BIOR) het afgelopen jaar een aantal kansen benut om de openbare ruimte zo in te richten dat het uitnodigt tot spelen, bewegen en ontmoeten. De pilot was in de wijken de Hunze- van Starkenborgh en deze wordt in april 2016 officieel geopend.

De openbare ruimte wordt niet alleen gebruikt van om A naar B te komen, te fiets of wandelend. Recreanten en sporters maken ook van de openbare ruimte gebruik. De druk op de openbare ruimte neemt daarmee toe. Tegelijk zien we dat de openbare ruimte niet altijd goed is ingericht naar de eisen en wensen van de verschillende gebruikers. We constateren dan ook dat er nog veel winst is te halen in de inrichting van de openbare ruimte om (meer) actieve beweging te stimuleren. De Innovatie Werkplaats Beweegvriendelijke Inrichting Openbare Ruimte (samenwerkingsverband tussen onderwijs-onderzoek, overheden en bedrijfsleven) ontwikkelt kennis omtrent dit thema. Via verschillende projecten in het landelijke en stedelijke gebied onderzoeken we welke inrichtingsprincipes geschikt zijn om actieve beweging in de openbare ruimte te stimuleren. Daarnaast wordt u bijgepraat over recente wetenschappelijk en praktische ontwikkelingen rondom de beweegvriendelijke openbare ruimte.

In de (grote) steden blijkt fysiek actief gedrag steeds minder een evidentie te zijn en in toenemende mate voldoen inwoners niet aan de beweegnorm. Naast sport- en beweegaanbod en ruimtelijke ordening biedt ook innovatieve technologie nieuwe mogelijkheden om mensen te stimuleren meer te bewegen. Op basis van onderzoeksresultaten en praktijkrealisaties in Amsterdam en Eindhoven worden mogelijkheden die innovatieve technologie kan bieden voor een actieve en sportieve leefstijl en leefomgeving weergegeven. Onderzoeksresultaten laten zien dat laagdrempelige technologie zoals smartphone applicaties (apps) en wearables veelvuldig gebruikt worden door minder actieve lopers en door vrouwelijke lopers. App-gebruikers zijn vaak jonger en individuele lopers met hardlopen als hoofdsport. App-gebruik is gerelateerd aan het verhogen van het trainingsvolume en een hogere ervaren gezondheid. Hardlopers geven zelf aan apps niet voor gezondheidsbevordering te gebruiken, maar voor gevoel van veiligheid en lage kosten. Het draagcomfort wordt daarentegen als beperkend ervaren. Voorbeelden van meer gepersonaliseerde en evidence based hardloop-apps zijn de Commit Sensei app en de Inspirun app. Ook kunnen beacons worden ingezet in de openbare ruimte om mensen in beweging te krijgen en worden interactieve hardloop- en wandelroutes ontwikkeld. Ontwikkelingen omtrent het gebruik van slimme innovatieve technologie en interactieve technologie om duurzaam gezond gedrag in de openbare ruimte te stimuleren lijken veelbelovend. Maar toekomstig onderzoek is nodig om korte- en langetermijneffecten van deze technologie te bevestigen.

De gemeente Groningen wil zoveel mogelijk Stadjers de gelegenheid geven om te sporten en te spelen. De gemeente Groningen heeft in samenwerking met de InnovatieWerkPlaats Beweegvriendelijke Inrichting Openbare Ruimte (IWP BIOR) het afgelopen jaar een aantal kansen benut om de openbare ruimte zo in te richten dat het uitnodigt tot spelen, bewegen en ontmoeten. De pilot was in de wijken de Hunze- van Starkenborgh en deze wordt in april 2016 officieel geopend.

De openbare ruimte wordt niet alleen gebruikt van om A naar B te komen, te fiets of wandelend. Recreanten en sporters maken ook van de openbare ruimte gebruik. De druk op de openbare ruimte neemt daarmee toe. Tegelijk zien we dat de openbare ruimte niet altijd goed is ingericht naar de eisen en wensen van de verschillende gebruikers. We constateren dan ook dat er nog veel winst is te halen in de inrichting van de openbare ruimte om (meer) actieve beweging te stimuleren. De Innovatie Werkplaats Beweegvriendelijke Inrichting Openbare Ruimte (samenwerkingsverband tussen onderwijs-onderzoek, overheden en bedrijfsleven) ontwikkelt kennis omtrent dit thema. Via verschillende projecten in het landelijke en stedelijke gebied onderzoeken we welke inrichtingsprincipes geschikt zijn om actieve beweging in de openbare ruimte te stimuleren. Daarnaast wordt u bijgepraat over recente wetenschappelijk en praktische ontwikkelingen rondom de beweegvriendelijke openbare ruimte.

The phenomenon of graffiti has received much attention from many sub-disciplines in social science. Scholars often engage with a small fragment of graffiti writing using ideas popular in their own-subdiscipline. This practice has given birth to a rich, but fragmented literature. This paper tries to connect the fragments by focusing on the spatial behaviour of practitioners of graffiti (i.e. (graffiti) writers) in Amsterdam. Interviews with them provide a basis for demonstrating that graffiti is part of a global phenomenon associated with recurrent social features such as the achievement of fame. Moreover, the triggers for graffiti writers to produce graffiti on a certain surface seem to be interconnected with 1) geographical factors such as the visibility of a location and 2) a certain regulatory regime which characteristics writers can observe on a surface. The complex mixture of such factors on a certain place influences the behaviour of individual graffiti writers, it creates a specific sense of place. Nevertheless, there seem to be groups of graffiti writers whose actions are rather similar. In order to understand their spatial behaviour better this paper argues to use a typology with the dimensions “degree of illegality of the graffiti produced” and “connection to graffiti subculture”. Consequently, four types of writers are distinguished: amateurs, outsiders, bombers, and artists, making it possible to research graffiti in a much less fragmented way. Onderzoek naar graffiti is binnen de sociale wetenschappen door talrijke sub-disciplines uitgevoerd. Het onderzoek beperkt zich vaak tot een element van graffiti en maakt gebruikt van ideeën en theorieën uit sub-disciplines. Hierdoor is een rijke, maar gefragmenteerde literatuur over het fenomeen graffiti ontstaan. In deze paper is gepoogd om verschillende inzichten bij elkaar te brengen door het ruimtelijk gedrag van Amsterdamse (graffiti)schrijvers te bestuderen. Uit interviews wordt duidelijk dat het gedrag van Amsterdamse graffitischrijvers sterk lijkt op gedrag zoals beschreven in internationale literatuur. Zo is het krijgen van naamsbekendheid (“fame”) ook in Amsterdam een sterke motivatie om graffiti te zetten. De behoefte van graffitischrijvers om op een bepaalde plaats graffiti aan te brengen lijkt sterk te worden beïnvloedt door geografische factoren – zoals zichtbaarheid – en de aanwezigheid van een bepaald “regulerend regiem”. De complexe mix van deze elementen op een bepaalde plaats beïnvloed het ruimtelijk gedrag van graffiti schrijvers. De schrijver creëert zo een eigen “sense of place”. Er lijken ook gedeelde “senses of place” te bestaan. Om deze gedeelde senses of place beter te begrijpen wordt in deze paper voorgesteld om een typologie te gebruiken gebaseerd op twee assen. De ene as betreft de mate van illegaliteit van de geproduceerde graffiti, de andere as de connectie van de schrijver tot de graffiti subcultuur. De hieruit voortvloeiende “typen” graffitischrijvers zijn amateurs, outsiders, bombers, en kunstenaars. Ze maken het mogelijk om op een minder gefragmenteerde manier onderzoek te doen naar het (ruimtelijk) gedrag van graffitischrijvers.

Steeds vaker duikt in de media op dat niet alleen volwassen en jongeren te weinig bewegen, ook baby’s en peuters bewegen onvoldoende. De doelgroep van 0-4 jaar is echter een lastige doelgroep om beweeginterventies voor te ontwikkelen. Waar vanaf vier jaar kinderen kan bereiken via scholen en later ook via verenigingen, zijn de baby’s en peuters vaak relatief veel thuis. Interventies vinden dan ook plaats via de ouders en worden middels bijvoorbeeld het consultatiebureau of een crèche ingezet. Een voorbeeld van een veelgebruikte interventie is ‘beweegkriebels’ dat in sportimpuls projecten, maar ook door JOGG teams, wordt ingezet. De interventie is eigenlijk een workshop voor ouders om voorgelicht te worden over het belang van bewegen voor hun kind, en om inspiratie op te doen over wat je met jouw kind zou kunnen doen.

De gemeente Den Haag heeft zeven outdoor fitness locaties aangelegd ter beweegstimulering van haar inwoners. Om inzicht te krijgen in het gebruik, belangrijke randvoorwaarden en succesfactoren van de Haagse ‘fitplaatsen’ heeft het lectoraat Gezonde Leefstijl in een Stimulerende Omgeving op vier dagen systematisch geobserveerd. Daarnaast zijn enquêtes en interviews afgenomen onder (niet-) gebruikers en professionals. Fitplaats Zuiderpark is de meest succesvolle locatie van de onderzochte fitplaatsen. Op alle observatiemomenten was hier een aanzienlijke groep mensen actief (gemiddeld 14 per uur). Op twee andere fitplaatsen (Strand en Ketelplein) zijn af en toe actieve mensen geobserveerd, maar op de overige fitplaatsen was per uur gemiddeld minder dan 1 persoon aanwezig. Bekendheid, zichtbaarheid, goede bereikbaarheid en goed onderhoud zijn belangrijke randvoorwaarden. De belangrijkste succesfactoren zijn promotie en begeleiding. Het merendeel van de Haagse fitplaatsen wordt momenteel niet optimaal gebruikt. Om hier verandering in aan te brengen is een stappenplan opgesteld.