Search

Çalışmamızda, revizyon ve primer endoskopik sinüs cerrahisi (ESC) yapılan kronik rinosinüzit (KRS) hastaları arasındaki klinik, radyolojik ve hematolojik farklılıkları bulmayı amaçladık. Rekürrenslerin daha sık görüldüğü astım, aspirin duyarlılığı ve atopinin revizyon ESC'ye olan etkisini bulmayı amaçladık. Ayrıca paranazal sinüs bilgisayarlı tomografi (PNBT) bulgularını değerlendirerek hastalığın şiddetini, önceki ameliyatta yapılanları ve gelişen komplikasyonları tespit etmeyi amaçladık. Retrospektif yapılan klinik veri taramasında, nazal polip (NP) tanısı ile tedavi edilen 204 hasta dosyası değerlendirildi. Bu çalışmada 2008-2019 yılları arasında kliniğimizde nazal polipozis nedeniyle 108 primer ESC ve 96 revizyon ESC yapılan KRS hastalarını karşılaştırdık. Hastaların dosyaları incelenerek; cinsiyeti, yaşı, ameliyat sayısı, astım varlığı, aspirin duyarlılığı, ek sistemik hastalığı, preop ve postop endoskopi bulguları, cilt prick testi sonuçları, kan eozinofil düzeyi ve preop PNBT bulguları tespit edildi. Ayrıca revizyon ESC grubunda preop PNBT incelenerek; cerrahi başarısızlıklar ve komplikasyonlar tespit edildi. Bizim çalışmamızda astımı (p=0,07), aspirin duyarlılığı (p=0,038), cilt prick testi pozitifliği (p=0,016) ve Samter triadı (p=0,016) olan hastalar revizyon ESC için riskli hastalar olarak tespit edildi. Ayrıca revizyon ESC grubunda hastalık daha şiddetliydi. Preop endoskopik polip evresi (p=0,003), Lund-Mackay BT skoru (p=0,001), daha yüksekti. Cinsiyet, kan eozinofil düzeyi ve osteitte ise istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Poliplerin nüks etmesinde cerrah tecrübesinin etkisine baktığımızda da anlamlı farklılık saptanmadı. Revizyon ESC grubunun preop PNBT'leri incelendiğinde çoğunlukla açılmayan hücreler olduğu ve orta konkanın lateralize olduğu izlendi. Sonuç olarak NP hastasının komorbid hastalıkları iyi tanımlanmalı ve bunlara yönelik tedavisi yapılmalıdır. Ayrıca ameliyat başarısızlıklarını engellemek için preop PNBT'ler iyi incelenmelidir. Cerrahi tedavi, kurallara uygun olarak detaylı ve titizlikle yapılmalıdır. In this study, we aimed to find clinical, radiological and hematological differences between patients with chronic rhinosinusitis (CRS) undergoing revision and primary endoscopic sinus surgery (ESC). We aimed to find out the effects of asthma, aspirin sensitivity and atopy on incidence of revision ESC, where recurrences are more common. In addition, we evaluated the paranasal sinus computed tomography (PNBT) findings to determine the severity of the disease, previous surgery and complications. In the retrospective clinical data analysis, 204 patients who were treated with nasal polyps were evaluated. In this study, we compared 108 patients who underwent 108 primary ESC and 96 revision ESC for nasal polyposis in our clinic between 2008-2019. Examining the files of patients; Sex, age, number of operations, presence of asthma, aspirin sensitivity, additional systemic disease, preop and postop endoscopy findings, skin prick test results, blood eosinophil level and preop PNBT findings were determined. In addition, preop PNBT was examined in the revision ESC group; Surgical failures and complications were detected.In our study, patients with asthma (p=0,07), aspirin sensitivity (p=0,038), skin prick test positivity (p=0,016) and Samter triad (p=0,016) were risky for revision ESC. patients. In addition, the disease was more severe in the revision ESC group. Preop endoscopic polyp stage (p=0,003) and Lund-Mackay CT score (p=0,001) were higher. There was no statistically significant difference in sex, blood eosinophil levels and osteitis. When we look at the surgeon's experience in the recurrence of polyps, there was no significant difference. When the preop PNBTs of the revision ESC group were examined, mostly unopened cells and lateralized middle turbinate were observed. As a result, comorbid diseases of nasal polyp patients should be well defined and treated accordingly. In addition, preop PNBTs should be well examined to prevent surgical failures. Surgical treatment should be performed in detail and meticulously according to the rules. 75

Amaç: Bu çalışmada preepiglottik alan PEA invazyonu varlığı ve servikal nod metastazı arasındaki ilişki ve bunların hastalıksız sağkalım üzerindeki etkisi değerlendirildi.Hastalar ve Yöntemler: Bu retrospektif kohort çalışmaya iki taraflı boyun diseksiyonu ile açık supraglottik larenjektomi geçiren 49 hasta 45 erkek, 4 kadın; ort. yaş 65 yıl; dağılım 49-87 yıl dahil edildi. Çalışma Ocak 2007 - Ocak 2016 tarihleri arasında yapıldı. Geçmiş bilgisi hastaların dosyalarından edinildi. Toplanan veri PEA invazyonu ve diğer olası prognostik faktörler arasındaki ilişkiyi değerlendirmek için kullanıldı.Bulgular: Preepiglottik alan invazyonu ve aynı taraf nod metastazı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki vardı p=0.001 . Preepiglottik alan invazyonu olmayan hastalarda hastalıksız sağkalım oranı anlamlı olarak daha yüksekti p=0.033 , fakat nod metastazı olanlarda anlamlı ilişki görülmedi.Sonuç: Açık supraglottik parsiyel larenjektomi erken ve seçilmiş ileri evre supraglottik karsinomlu hastalarda kullanılabilecek, onkolojik olarak güvenilir bir işlemdir. Preepiglottik alan invazyonu kötü prognoza yol açan önemli bir risk faktörü olduğundan, tedaviden önce farklı görüntüleme yöntemleri ile titizlikle değerlendirilmelidir, Objectives: This study aims to evaluate the relationship between presence of preepiglottic space PES invasion and cervical nodal metastasis and their impact on disease free survival. Patients and Methods: This retrospective cohort study included 49 patients 45 males, 4 females; mean age 65 years; range 49 to 87 years who underwent open supraglottic laryngectomy with bilateral neck dissection. The study was conducted between January 2007 and January 2016. The background information was retrieved from patients’ files. The collected data were used to assess the association between PES invasion and other possible prognostic factors. Results: There was a statistically significant relationship between PES invasion and ipsilateral nodal metastasis p=0.001 . Disease free survival rate was significantly higher in patients with no PES invasion p=0.033 but not in those with nodal metastasis. Conclusion: Open supraglottic partial laryngectomy is an oncologically safe procedure that can be used in patients with early and selected advanced stage supraglottic carcinoma. Since PES invasion is a significant risk factor that causes poor prognosis, it should be rigorously evaluated via different imaging modalities before treatment.