Search

Miyazis, Diptera sınıfı larvaların omurgalı doku ve vücut boşluklarını istila etmesi anlamına gelen bir terimdir. Nazal miyaz çoğunlukla Sarcophagidae ve Calliphoridae ailesi üyelerinin neden olduğu bir enfestasyondur. Bulaşında birçok predispozan faktörün rol aldığı hastalığın tedavisinde mekanik temizleme ile beraber antiseptiklerin kullanımı tavsiye edilmektedir. Bu olguda, 75 yaşında yoğun bakımda yatan bir hastada görülen nazofarengeal miyaz sunuldu. Hastanın burnunda dokuz adet larva tespit edilmiştir. Larvalar bölgeden uzaklaştırılarak üç gün boyunca bölge %5’lik iodin solüsyonuyla temizlendi. Makroskobik ve mikroskobik incelemeler sonunda etkenin Sarcophaga sp.’nin üçüncü evre larvaları olduğu belirlendi. Miyaz enfestasyonlarını engellemek için yoğun bakım ünitelerini gibi hastanın bilincinin kapalı olduğu yerlerde görev yapan personeller hastaların burun, ağız ve kulak boşluğu gibi vücut boşluklarını günlük olarak kontrol etmeli, bakım ve temizliğini en uygun şekilde yapmalıdır. Myiasis is a parasitic infestation of tissues and body cavities of vertebrates by Diptera larvae. Nasal myiasis is mostly caused by the Sarcophagidae and Calliphoridae families. Many predisposing factors play a role in the appearance of nasal myiasis. In the treatment of the disease, the use of antiseptics together with mechanical cleaning is recommended. In this report, a case of nasopharyngeal myiasis in a 75-year-old patient hospitalized in the intensive care unit is presented. Nine larvae were detected in the patient's nose. Larvae were removed from the area and were cleaned with iodine solution for three days. As a result of macroscopic and microscopic examination, the larvae were identified as the third stage of Sarcophaga sp. in order to prevent myiasis infestations, personnel working in places where the patient is unconscious, such as intensive care units, should daily check the patient's body cavities such as nose, mouth and ear cavities, and perform their care and cleaning.

Amaç: Bu çalışmada, 2011-2020 yılları arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Parazitoloji Laboratuvarı’na başvuran hastalarda tespit edilen bağırsak parazitlerin dağılımının retrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Parazit incelemesi için parazitoloji laboratuvarına gönderilen dışkı numuneleri native-Lugol yöntemi ve selofan bant ile gönderilen numuneler ise direkt mikroskobi ile incelenmiştir. Ayrıca protozoonların tanımlanmasında modifiye asitfast ve trikrom boyama yöntemi kullanılmıştır. Bulgular: Parazitoloji laboratuvarına gönderilen 60,501 Gaita numunesinin %5,99’unda parazit tespit edildi. Bu parazitlerin içerisinde %57,62 ile Blastocystis spp. en yüksek oranda saptandı, bunun dışında saptanan diğer parazitler ise sırasıyla Giardia intestinalis %31,93, Entamoeba histolytica/dispar %3,75, Hymenelopis nana %2,37, Fasciola spp., %1,57, Taenia spp. %0,91, Enterobius vermicularis %0,72, Cryptosporidium spp.%0,52, Cyclospora cayatenensis %0,42, Ascaris lumbricoides ise %0,19 oranında idi. Sonuç: Çalışmamızda bağırsak parazit enfeksiyonlarının görülme oranları on yıllık süre içinde azalma gösterse de önemini korumaya devam etmektedir. Bu nedenle, bağırsak parazitlerinin prevalansının azaltılması için; temiz su kaynaklarının korunması, alt yapı sorunlarının giderilmesi, toplumun sanitasyon kuralları hakkında bilgilendirilmesi gerekmektedir. Objective: The purpose of this study was to determine and evaluate retrospectively the distribution of intestinal parasites detected in patients who applied to Dicle University Medical Faculty Parasitology Laboratory between 2011-2020. Methods: Stool samples sent to the parasitology laboratory for parasite examination were examined by the native-Lugol method and the samples sent with cellophane tape were examined microscopically for parasite examination. In addition, modified acidfast and trichrome staining methods were used to identify protozoan. Results: Parasites were detected in 5.99% of 60.501 stool samples sent to the parasitology laboratory. Blastocystis spp. (57.62%) was detected with the highest rate among positive samples, followed by 31.93% Giardia intestinalis, 3.75% Entamoeba histolytica/ dispar, 2.37% Hymenolepis nana, 1.57% Fasciola spp., 0.91% Taenia saginata, 0.72% Enterobius vermicularis, 0.52% Cryptosporidium spp., 0.42% Cyclospora cayetanensis, 0.19 Ascaris lumbricoides were detected. Conclusion: Although the incidence of intestinal parasite infections in our study decreased over a ten-year period, it continues to maintain its importance. Therefore, to reduce the prevalence of intestinal parasites; It is important to safeguarding clean water resources, solve infrastructure problems, and inform the public about sanitation rules.

Introduction: Fasciolia sp. is a trematode causes infection by settling in the liver bile ducts of domestic animal and human liver. Fascioliasis is a parasite disease that might have changes in liver parenchyma and in bile ducts. Many inflammatory reactions occur during the settlement of larvae and mature parasites into the liver. The neutrophil/lymphocyte ratio (NLR) has become a prominent marker of underlying inflammation. The objective of the present study is to investigate the relationship between the hematological parameters in patients with fascioliasis.

Background: Leishmaniasis is a protozoan disease caused by more than twenty Leishmania species which are transmitted by infected phlebotomine sandflies to humans. Leishmaniasis include multiple clinical syndromes such as visceral , mucosal and cutaneous forms. Cutaneous Leishmaniasis (CL) is the most common and endemic form in southeastern Turkey. Purpose: CL can be caused by L. major, L. tropica, L. mexicana and L. amazonensis. Microscopy remains to be the standard diagnostic method because of its cheapness, ease of application and high specificity . Microscopic examination of smears, parasite culture and serological tests are performed for diagnosis. Recently several molecular methods, especially those based on the Polymerase chain reaction (PCR) have been developed for identification of Leishmania species. Method: In this study, 150 smear samples taken from patients with clinical findings of CL were studied by PCR- RFLP (restriction fragment length polymorphism) Results: Leishmania tropica was detected in 128 smear sample. L. tropica was found to be the most common species causing CL in southeastern Turkey. Conclusion: Identification of Leishmania species is important because different types may require different treatments. Determining the common species in the region may lead to develop treatment protocols.

Bu araştırma, Van yöresinde ELISA yöntemi ile Toxocara canis’in insanlardaki seroprevalansını ve köpeklerde bağırsak parazitlerinin yaygınlığını saptamak amacıyla yapıldı. Araştırma Eylül 2005-Eylül 2007 tarihleri arasında yürütüldü. Çalışma kapsamına, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Araştırma Hastanesinin değişik polikliniklerinde muayene edilen eozinofili, ürtiker ve karın ağrısı gibi şikâyetleri olan 800 hasta ile kontrol grubu olarak sağlıklı görünümlü 100 kişi alındı. Hastalar ve kontrol grubunu oluşturan kişilerden alınan kan örneklerinde eozinofil ve total IgE düzeyleri ve ELISA yöntemiyle T. canis seropozitifliği araştırıldı; dışkı örnekleri ise nativ-Lugol, trichrome boyama ve formol-eter çöktürme yöntemleri ile incelendi. Ayrıca 420 köpekten dışkı örneği alınarak makroskobik olarak, nativ-Lugol, modifiye asit-fast boyama ve yüzdürme yöntemleri ile T. canis ve diğer bağırsak parazitleri araştırıldı. İnsanların %15.25’inde toxocariasis pozitifliği, %13.88’inde ise bağırsak parazitleri saptandı. Hastaların %25’inde eozinofili ve bu hastaların ise %28.05’inde toxocariasis pozitifliği belirlendi. Toxocariasis’li hastaların %32.78’inde ürtiker, %22.13’ünde kaşıntı, %9.83’ünde ise karın ağrısı saptandı. Köpeklerin %63.10’unda bir ya da daha çok sayıda bağırsak paraziti bulunmuş olup, T.canis’e %19.05 oranında rastlandı. İnsanlarda toxocariasis ile kırsal alanda ikamet etme (P

Bu araştırmada, Van Gölü çevresinde yaşayan martılardan toplanan 170 adet taze dışkı örneğinin helmintolojik incelemesi yapıldı. Toplanan taze dışkı örnekleri nativ ve sedimantasyon yöntemleri kullanılarak helmintolojik açıdan incelendi. Araştırmada numunelerin %54.11’inde helmint yumurtası saptandı. Bu yumurtaların %49.41’inin Echinostoma revolutum ve %19.41’inin Capillaria spp. olduğu belirlendi

Background: Cystic Echinococcosis is a significant health problem seen in our country and region, as well. Purpose: The purpose of the current study is to evaluate the anti-Echinococcus IgG seropositivity rates of the patients retrospectively who admitted to Dicle University, Department of Medical Microbiology Laboratory between January 2005 and June 2012 with the diagnosis of cystic echinococcosis. Method: The serum samples of 1612 patients 901 of whom were females and 711 males, sent to variety of clinics and polyclinics with the suspicion of cystic echinococcosis were studied. Indirect fluorescent antibody method was used in determining Echinococcus IgG antibodies (IFA). Results: The anti-Echinococcus IgG seropositivity was found to be 41.0% (662) in 1612 cases. 23.8% of seropositive patients were children and 76.1% of them were adults. Furthermore, seropositivity was detected in 43.3% of 901 females and 38.1% 711 of the males. Conclusion: The serological test can be implemented to support the radiological diagnosis of KE, to determine asymptomatic cyst carriers, the prevalence of disease in the community and, if there is to demonstrate the effectiveness of the control program. On the other hand, echinococcosis continues to be a common public health problem in our province.

To determine the presence of Entamoeba histolytica/E. dispar and E. moshkovskii in stool samples, tRNA-based short tandem repeat gene polymorphism in E. histolytica isolates, and the relationship between amoeba load and clinical outcome in studies. Materials and methods: This study involved 840 stools samples of individuals having diarrhea/dysentery and individuals who were asymptomatic by using microscopy, culture, E. histolytica antigen ELISA, and conventional/real-time PCR methods. Results: Of the 840 samples analyzed, 4.3% (36/840), 2.6% (22/840), and 7.4% (62/840) of the stool samples were determined to be positive by E. histolytica antigen ELISA, and real-time PCR for E. histolytica and E. dispar, respectively. Thirty-five of the 62 (56.4%) samples positive for E. dispar and 20 of the 22 (91.0%) samples positive for E. histolytica were from dysenteric individuals as revealed by real-time PCR. Although there was no statistically significant difference in patients with diarrhea, a correlation might be seen between amoeba load and clinical outcome in those infected with E. histolytica, since amoeba load was usually determined 103 copies/mL or higher in patients with diarrhea. In this study, 3 different genotypes were defined in 16 isolates by using 6 loci (A-L, N-K2, D-A, R-R, S-D, and STGA-Q). Conclusion: Our results demonstrated that real-time PCR is a useful, reliable, and sensitive method for the determination of E. histolytica in stools and for differentiation from E. dispar. It is suggested that parasite load might affect clinical outcome.

Objectives: This study was planned to determine the role of Cryptosporidium sp. and other intestinal parasites in the diarrheal diseases in children with 0-15 years old Van district. Materials and methods: In this study, stool samples of 450 children were examined for parasites. In the study, nativ-lugol, formaldehyde-ethyl acetate sedimentation methods and trichrome staining methods were used to detect parasites in stool samples. Additionally, sedimentation methods and modified acid fast staining method were used to detect the Cryptosporidium oocysts. Results: Parasites were found in 154 (34.2%) among 450 children\'s with diarrhea. In this study; the ratios of parasites were as follow: Giardia intestinalis 13.5%, Blastocystis hominis 10%, Entamoeba coli 3.78%, Cryptosporidium spp. 2.2%, Hymenolepis nana 1.33 %ve Ascaris lumbricoides 1.11%.Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar 0.89%, Chilomastix mesnili 1.78%, Iodamoeba butschlii 0.89%, Entamoeba hartmanni 0.89%, Trichomonas hominis 0.67%, Enteromonas hominis 0.67%, Conclusion: In the investigate, it was found that Giardia intestinalis and Blastocystis hominis were most prominent agents in children with diarrhea in our vicinity and Cryptosporidium spp also was an important agent which should be investigated carefully in especially risk group in routine laboratory studies., Amaç: Bu çalışma, Van yöresinde 0-15 yaş grubu ishalli çocuklarda Cryptosporidium spp. ve diğer barsak parazitlerinin ishalle seyreden hastalıklardaki rolünü belirlemek amacıyla gerçekleştirildi. Gereç ve yöntem: Çalışmada, 450 çocuğun dışkı örnekleri parazitolojik yönden incelendi. Araştırmada, dışkı örneklerine nativ-lugol, formol-etil asetat ile sedimentasyon ve trichrome boyama yöntemleri uygulandı. Ayrıca Cryptosporidium spp. ookistlerinin teşhisi için sedimentasyon yönteminden sonra modifiye asit fast boyama yöntemi kullanıldı. Bulgular: Toplam 450 ishalli çocuğun 154 (% 34.2)\'ünde parazit saptandı. Bu çalışmada bulunan parazit oranları aşağıdaki gibidir; Giardia intestinalis % 13.5, Blastocystis hominis % 10, Entamoeba coli % 3.78, Cryptosporidium spp. % 2.2, Chilomastix mesnili % 1.78, Hymenolepis nana % 1.33 ve Ascaris lumbricoides % 1.11, Iodamoeba butschlii % 0.89, Entamoeba hartmanni %0.89, Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar % 0.89, Trichomonas hominis %0.67 ve Enteromonas hominis % 0.67. Sonuç: Çalışmada, çocuklarda seyreden ishallerde en sık etkenler Giardia intestinalis ve Blastocystis hominis olmakla birlikte, Cryptosporidium\'un da önemli bir etken olduğu ve rutin laboratuarda özellikle risk gruplarının bu parazit yönünden dikkatle incelenmesinin gerektiği kanaatine varıldı.

ÖZET Çiçek, M. Yüzüncü Yıl üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniğinde Muayene Edilen 0-15 Yaş Grubu Çocuklarda Cryptosporidium sp ve Diğer Barsak Parazitlerinin Görülme sıklığı. Y.Y.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Van, 2002. Bu çalışma, Van yöresindeki 1-15 yaş grubu ishalli çocuklarda Cryptosporidium ve diğer barsak parazitlerinin ishalle seyreden hastalıklardaki rolünü belirlemek amacıyla planlandı. Çalışma, Eylül 2000 ile Eylül 2001 tarihleri arasında Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Parazitoloji Laboratuvarı'nda yapıldı. Çalışmada, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniği' nde muayene edilen ve 0-15 yaşlan arasında ishalli 450 hastanın dışkı örneklerinin parazitolojik incelemesi yapıldı. Parazitlerin teşhisi için nativ- lugol, çinko sülfat yüzdürme ve formol-eter sedimentasyon yöntemleri uygulandı. Ayrıca Cryptosporidium ookistlerinin teşhisi için ise konsantrasyon yöntemlerinden sonra modifiye sıcak asit fast ve Kinyoun soğuk asit fast yöntemleri kullanıldı. Toplam 450 ishalli çocuğun dışkısının 154 (%34.2)'ünde parazitoz saptandı. Çalışmada, Cryptosporidium sp. 10 (%2.2), Giardia intestinalis 61 (%13.5), Blastocystis hominis 45 (%10), Entamoeba histolytica 22 (%4.8), Entamoeba coli 17 (%3.7), Chilomastix mesnili 8 (%1.7), Iodamoeba butschlii 4 (%0.8), Entamoeba hartmanni 4 (%0.8), Trichomonas hominis 3 (%0.6), Enteromonas hominis 3 (%0.6), Hymenolepis nana 6 (%1.3) ve Ascaris lumbricoides 5 (%1. 1) kişide saptandı. Çalışmada, Cryptosporidium' un çocuklarda seyreden ishallerde önemli bir etken olduğu ve rutin laboratuvarda özellikle risk gruplarının bu parazit yönünden dikkatle incelenmesinin gerektiği ve teşhisi için, dikkatli çalışıldığı takdirde, asit fast boyalarının yeterli olduğu kanaatine varıldı. Anahtar sözcükler: Cryptosporidium sp., barsak parazitleri, ishalli çocuklar, Van/Türkiye. SUMMARY Çiçek, M. Distribution of Cryptosporidium sp. and Other Intestinal Parasites in 0-15 Years Old with Diarrhea Children, Inspected at Pediatric Policlinic in Medical Faculty, Yüzüncü Yıl University, Health Sciences Institute of the University of Yüzüncü Yd, An MsD Thesis in Parasitology, Van, 2002. This study was planned to investigate the role of Cryptosporidium sp. and other intestinal parasite on the diseases with diarrhea of 0-15 years old children in Van vicinity. The study was performed in the Parasitology Laboratory of the Research Hospital of the Yüzüncü Yıl University, between September 2000 and September 2001. In the study, stool samples taken from 450 patients, who had diarrhea and inspected the Pediatric Policlinic, between 0-15 years old children, were examined parasitically. Nativ-lugol, zinc sulfate flotation, formaldehyde-ether sedimentation methods were used to determine the parasites. After from mentioned concentration techniques, hot acid fast and Kinyoun cold acid-fast methods were used to determine the oocysts of Cryptosporidium. Parasites were found in 154 (34.2%) of total 450 patients, whom stool samples were examinated. Cryptosporidium sp. 10 (2.2%), Giardia intestinalis 61 (13.5%), Blastocystis hominis 45 (10%), Entamoeba histolytica 22 (4.8%), Entamoeba coli 17 (3.7%), Chilomastix mesnili 8 (1.7%), Iodamoeba butschlii 4 (0.8%), Entamoeba hartmanni 4 (0.8%), Trichomonas hominis 3 (0.6%), Enteromonas hominis 3 (0.6%), Hymenolepis nana 6 (1.3%) and Ascaris lumbricoides 5 (1.1%) were found in the patients. In the study, it was found that Cryptosporidium sp. was an important agent in diarrhea of children. Therefore the parasite must be investigated carefully in risk group in routine laboratory studies and using acid fast staining can be enough to determine the parasite as long as carefully working. Key words: Cryptosporidium sp., children had diarrhea, intestinal parasites, Van/Turkey. 34 45

Blastocystis sp. insan ve hayvanlardan izole edilen patojen bir etken olup günümüze kadar tespit edilebilmiş 17 subtipi bulunmaktadır. Bu subtiplerden 9 tanesi insanda görülmekte ve Blastocystis hominis olarak isimlendirilmektedir. Blastocystis hominis'in bulaş kaynakları ve patojenliği üzerinde en fazla tartışılan konulardan biriydi. Son yapılan çalışmalar sonucu Blastocystis hominis'in patojen bir etken olduğu kabul edilmektedir. Özellikle gastrointestinal (GİS) şikâyetleri ve ürtiker gibi hastalıklarla ilişkili olduğu yönünde fikir birliği sağlanmış ise de bu etkenin patojen ve apatojenliğini etkileyen faktörlerin ayrımında tartışmalar devam etmektedir. Günümüzde subtiplerin ve morfolojik formların Blastocystis hominis'in patojenliğini etkileyen faktörler olabileceği ifade edilmektedir. Çalışmaya, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji, Dermatoloji ve Onkoloji polikliniklerinden toplanmış Blastocystis hominis yönünden pozitif 51 hasta dışkı örneği, kontrol grubu olarak herhangi bir şikayeti olmayan sağlıklı bireylerden toplanmış 18 dışkı örneği; sığır, koyun, at ve tavuklardan toplanan Blastocystis hominis yönünden pozitif 27 hayvan dışkı örneği dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen örnekler nativ-Lugol ve trikrom boyama yöntemi ile değerlendirildi. Pozitif bulunan örnekler kültür yöntemi ile çalışıldı. Kültürde pozitif çıkan örneklerin subtip tespiti PCR yöntemi ile yapıldı. PCR işleminde insanda enfeksiyon yapabilen 9 subtipin tayini için Sequence-Tagged Site (STS) primerleri kullanıldı. Bu çalışmada direk bakıda pozitif bulunan bütün örnekler Jones medium kültür yöntemiyle de pozitif olarak tespit edildi. Kültür yöntemi, içerisinde çok sayıda hücresel yapı ve artefakt bulunduran hayvan dışkı örneklerinin tanımlanmasında daha güvenilir bir yöntem olarak değerlendirildi. Çalışmamızda, ST3 en yaygın subtip olarak belirlendi. ST3’ten sonra en sık görülen subtipler sırasıyla ST1, ST2, ST7, ST6 ve ST5 olarak tespit edildi. Bu çalışmada, ülkemizde ilk defa koyunlarda ST5 ve ST6 tespit edildi. Çalışmamızda insanlarda Blastocystis sp. genel primerleri pozitif olarak tespit edilen 12 hastada hiçbir subtip belirlenemedi. Bu durum bizlere, insanda enfeksiyon yapan subtiplerin 9’dan daha fazla olduğu ve ileride yapılan moleküler dizi analiz çalışmalarıyla başka subtiplerin de tespit edilebileceği fikrini verdi. Anahtar kelimeler: Blastocystis hominis, Suptip, Jones Medium Kültür Yöntemi, Polimeraz Zincir Reaksiyonu, Blastocystis sp., isolated from human beings and animals, has 17 subspecies that can be detected up to day. Nine of these subspecies can be seen in humans and they are called Blastocystis hominis. Infection sources and pathogenesis of Blastocystis hominis was one of the most debated topics. As a result of the conducted studies, Blastocystis hominis is considered to be a pathogenic factor. Although there is consensus on the fact that it is associated with diseases such as gastrointestinal (GI) complaints and urticaria, there are still debates on the differentiation of factors that affect the pathogenesis and apoptosis. It is stated today that subtypes and morphological forms may be factors affecting the pathogenicity of Blastocystis hominis. The study included 51 positive stool samples collected from patients admitted to the Gastroenterology, Dermatology, Oncology polyclinics of the Dicle University Faculty of Medicine and from control groups, 18 stool samples from healthy individuals with no complaints, and 27 positive animal specimens in regards to Blastocystis hominis consisting of double-claw, single-claw and poultry groups. The samples included in the study were evaluated by Native-Lugol and trichrome staining method. Positive samples were evaluated by the culture method. The subtypes of the samples which were positive in culture were determined by the PCR method. Sequence-Tagged Site (STS) primers were used for the detection of 9 subtypes capable of infecting in-house during PCR. All specimens positive for direct microscopic examination were also detected as positive by the Jones medium culture method too. The culture method was evaluated as a more reliable method of identifying animal stool specimens with numerous cellular structures and artefacts. ST3 was identified as the most common subtype in our research. The frequency of sighting following ST3 was determined as ST1, ST2, ST7, ST6 and ST5 respectively. In this study, ST5 and ST6 were detected in sheep for the first time in our country. In our study, no subtypes could be detected in 12 patients with PCR positive Blastocystis hominis general primers. This provided us the idea that subtypes infecting humans are more than 9 and we could detect other subspecies in the future studies conducted with molecular sequence analysis. Key words: Blastocystis hominis, Subtype, Jones Medium Culture Method, Polimerase Chain Reaction