Search

Neonatal testicular torsion, especially intrauterine testicular torsion (IUTT) is so rare. In testicular torsion, hard testicular tissue is felt in physical examination. Doppler ultrasonography is a sensitive method in diagnosis. Testicle can be rescued in only 0-5% cases even with urgent surgery exploration in IUTT treatment. In this paper, a newborn case with IUTT, who was administered orchiectomy on the first day of life, is presented.In the first examination of healthy term baby were detected big bilateral scrotums. The skin of right scrotum was darker than normal, hard mass in scrotum was felt. Right testicle was harder than contralateral testicle and placed higher. Paratesticular structures were not exactly distinguished. Other examination findings were normal. In scrotal doppler ultrasonography, right testicle was seemed heterogeneous with decreased parenchymal echo. There is no bloodstain in right testicle. The torsion was first considered and operated. Torsion was detwisted, orchiectomy was applied, fixation was applied to contralateral testicle. The patient was discharged on 2 day after the operation. Testis torsions seen in postnatal period must be discussed even though they are admitted as surgically urgent due to the recovery of testis. The torsion cases being generally healthy, term and normal-weight babies decreases the risks.

ÖZET Amaç: Bu çalışmada, anorektal malformasyonlu (ARM) hastalar ile ilgili deneyimlerimizi ve bunlarla beraber görülen anomalileri sunmayı amaçladık. Yöntemler: 2000-2006 tarihleri arasında kliniğimizde ARM nedeniyle takip ve tedavi edilen 115 olgu geriye dönük olarak değerlendirildi. Olgularda genel sistem muayenesi, perineal muayene, laboratuar, direk grafi, ultrasonografi, ekokardiyografi ve gereğinde işeme sistoüretrografisi yapılarak ARM tipi ve ek anomaliler araştırıldı. Olgular ARM çeşidi ve sistem patolojisine göre sınıflandırıldı. Bulgular: Olguların %40,8’i yüksek tip, %31,3’ü alçak tip, %17,3’ü intermedier tip, %9,5’i anteriyor yerleşimli ektopik anüs ve %0,86’sı kloakal malformasyon idi. Tüm olguların %48,6’sında ek anomaliye rastlandı. Ek anomali en sık yüksek tipte (%59,5) görüldü. Kolostomi yapılan 80 olgunun, 56’sına (%70) sağ transvers loop kolostomi, kalan 24 (%30) olguya ise yüksek sigmoid kolostomi yapıldı. Sağ transvers loop kolostomi yapılan olguların %17,8’sinde kolostomi prolapsusu saptandı. Sonuçlar: ARM’li hastaların ilk başvuru ve sonraki takibinde perine muayenesinin dikkatli yapılması ve ek anomali açısından detaylı tetkik edilmesi faydalıdır. Bu olgularda ekokardiyografi, ultrasonografi, distal kolostogram, tüm vücut grafisi ve bazı olgularda işeme sistoüretrografisi faydalıdır. Anorektal malformasyonlu tek seans planlanmayan hastalara yüksek ayrık sigmoid kolostomi uygulaması komplikasyonları azaltabilir. Objective: In this study, we aimed to evaluate our results on children with anorectal malformations (ARM) and associated anomalies. Methods: A total of 115 children who treated and followed in our clinic between 2000 and 2006 were retrospectively evaluated. Physical examination including perineal region, laboratory exams, abdominal X-ray, ultrasonography, echocardiography, and voiding cystourethrography when necessary were done to determine the type of ARM and associated anomalies. The patients were classified according to type of ARM and other pathologies. Results: Of the patients, 40.8% had high type ARM, 31.3% had low type, 17.3% had intermediate type, 9.5% had ectopic anterior located anus, and 0.86% had cloacal malformation. Associated anomalies were seen in 48.6% of patients. Associated anomalies were most commonly seen in high type of ARM patients (59.5%). Colostomy was performed in 80 patients; right transverse loop colostomy was performed in 56 (70%) cases, while high sigmoid colostomy was performed in 24 remaining cases. Stoma prolapse was developed in 17.8% of patients who underwent right transverse loop colostomy. Conclusion: It is crucial to examine perineal area carefully during the first admission and follow-up to determine the type of ARM and associated anomalies. It is beneficial to perform ultrasonography, echocardiography, distal colostogram, X-ray, and voiding cystourethrography when necessary. High divergent sigmoid colostomy may decrease complication rate in ARM patients. Dicle Üniversitesi

ÖZET Cerrahi tedavi ve yoğun medikal tedavilere rağmen konjenital diafragma hernili yeni doğanlarda mortalite halen çok yüksek oranlardadır. Akciğer hipoplazisi daima bu patolojiye eşlik etmektedir. Bu deneysel çalışmada, anne ratlara nitrofen vermek suretiyle yavru ratlarda konjenital diafragma hernisi (KDH) oluşturulması ve prenatal dönemde anne ratlara uygulanan hormonal tedavinin KDH gelişmiş yavru ratlarm akciğerlerine olan etkilerini morfometrik, biyogenetik ve histopatolojik olarak incelemeyi amaçladık. Bu amaçla ratlar, kontrol, nitrofen ve nitrofen+TRH+betametazon olmak üzere 3 ayrı grupta değerlendirildi. Nitrofen grubu ile nitrofen+TRH+betametazon gruplarında elde edilen, akciğer ağırlıkları, akciğer ağırlığı/total vücut ağırlıkları oranlan ve DNA değerleri biribirleriyle karşılaştırıldı. Bu iki grup arasında istatistiki olarak anlamlı bir farklılık bulunamadı. Kontrol grubunda elde edilen sonuçlar diğer iki grupla karşılaştırıldığında, istatistiki olarak anlamlı derecede farklılık olduğu görüldü (pO.0001). Akciğerlerin histolojik değerlendirme sonuçlan, nitrofen ve nitrofen+TRH+betametazon gruplan arasında farklılık göstermeden hipoplazi bulgulan gösteriyordu. Bu sonuçlarla KDH gelişen ratlara uygulanan prenatal tedavinin, akciğer hipoplazisini iyileştirici yönde bir etkisinin olmadığı söylenebilir. 29 SUMMARY Despite standard surgical and medical therapy, the mortality rate is still very high in newborn with congenital diaphragmatic hernia (CDH). CDH usually associated with lung hypoplasia. The purpose of this experimental study was to determine, morphometrically, biogenetically and histopathologically, the effects of maternal hormonal therapy on lung hypoplasia in newborn rats in which CDH has been previously occurred using nitrofen. Three groups were set up. The lung weight, lung weight/total body weight ratio and the amount of DNA were compared. There were no significant difference between the nitrofen and the treatment groups. When compared to the control group, there were significant differences between these groups and the control group (p

Purpose: The aim of this study was to estimate the records of patients treated for congenital muscular torticollis (CMT) in the period between 1986 and 2005. At this point we report our clinical experience with delayed CMT in the light of current literature. Methods: We retrospectively evaluated the records of our patients in terms of age, sex, clinical presentation, localization of the lesion, diagnostic tests, additional abnormalities, findings at operation and surgical procedures. Results: The mean age of the patients (7 girls, 5 boys) was 6.7 years (range: 1.5- 12 years). Most of the lesions were seen on the left aspect of the neck (58%). The most encountered complaint at application was restriction of neck motion (83%). Sternocleidomastoid tumor accounted for only 17% of the patients’ complaints. All patients in this study were treated by surgical intervention. Conclusions: In this study, neck motion and head tilt showed marked improvement with surgical and conservative treatment in majority of children with CMT who admitted to the hospital lately, Amaç: Bu çalışmadaki amacımız geç başvuran konjenital musküler tortikollis (KMT)’li hastalarımızın klinik, tanı ve tedavi özelliklerini analiz etmek ve literatür ile karşılaştırmaktır. Yöntem: Retrospektif olarak hastalarımız yaş, cinsiyet, klinik bulgular, yüzde ikincil biçim değişiklikleri, şişliğin yerleşimi, tanı yöntemleri, ek anomaliler, cerrahi girişimde karşılaşılan bulgular, sağaltım amacıyla uygulanan cerrahi girişimler açısından değerlendirildi. Bulgular: Hastalarımızın (5 erkek, 7 kız) yaş ortalaması 6,7 (1,5-12 yaş) yıl idi. Lezyonların çoğunluğu solda (%58) görüldü. Olgularımızın ikisi küçük yaş grubundaydı. İki olguda (%17) boyunda kitle palpe edilebildi. Olguların çoğunluğunda boyun hareketlerinde kısıtlılık (%83) en sık bulgu idi. Serimizdeki hastaların tümü cerrahi girişimle tedavi edildi ve ayrıca fizik-tedavi egzersizleri de uygulandı. Sonuç: Bu çalışmada, geç başvuran KMT’li çocuklarımızın çoğunluğunda cerrahi tedavi ve konservatif tedavi ile boyun hareketleri ve boyun eğriliğinde belirgin bir düzelme oldu

Özofagus atrezisi; nadir görülen ve cerrahi müdahale gerektiren bir konjenital malformasyondur. Hastalıktaki temel patoloji, özofagus devamlılığının bozulmasıdır. Mortalite oranı zaman içinde giderek azalmıştır. Bu çalışmada amacımız, bu ciddi konjenital anomalinin tedavisi konusunda kliniğimizin deneyim ve sonuçlarını paylaşmaktır. Bu amaçla; Temmuz 2009 ile Aralık 2010 tarihleri arasında kliniğimizde tedavisi ve takibi yapılan 42 özofagus atrezili hasta incelendi. Bu hastalar; cinsiyetleri, ek anomalileri, antenatal takipleri, ameliyat öncesi takipleri, uygulanan ameliyat prosedürü, postoperatif takipleri ve komplikasyonları açısından değerlendirildi. Bu hastaların 25'i (%60) erkek, 17'si (%40) kızdı. Olguların çoğunun (%95) antenatal tanısı yoktu. Ortalama doğum ağırlıkları 2700 gramdı (750-3500 gr). Kliniğimize ortalama geliş süreleri 56 saatti (4 saat-10 gün). Başvuru anında, çoğu hastanın (%85) akciğer komplikasyonu oluşmuş veya ilerlemişti. Bu bebeklerin çoğunda (%64) ek anomali mevcuttu. En sık görülen ek anomali, kardiyak anomali idi (%21). Hastalar uygun olan en kısa sürede ameliyat edildi. Ameliyat sonrası, hastalar bebek yoğun bakım koşullarında ve deneyimli kişilerce takip edildi. Bu ciddi anomaliye sahip bebeklerin, uygun yoğun bakım koşullarında yaşam şansı yüksektir. Erken tanı çok önemlidir. Hastalar uygun olan en kısa zamanda ameliyat edilmelidir. Standart bir cerrahi ve takip uygulamak yerine; hastaya en uygun girişimleri uygulamak gerekir. Klinik tecrübe ve yeterli yoğun bakım koşulları mortaliteyi azaltır. Komplikasyonların, ilerlemeden önce tespit edilmesi ve gerekli müdahalenin yapılması gerekir. ANAHTAR SÖZCÜKLER: Yenidoğan, Özofagus atrezisi, Cerrahi tedavi, Klinik takip, Komplikasyonlar. Esophageal atresia is a rare congenital malformation that requires surgical intervention. The basic pathology in this disease is disruption of the continuity of the esophagus. The mortality rate has decreased gradually over time. Our aim in this study is to share our clinical experience and results on treatment of this severe congenital abnormality. For this purpose 42 esophageal atresia patient examined which treated and follow-up in our clinic between July 2009 and December 2010. These patients were evaluated in terms of features like sex, additional anomalies, antenatal follow-up, pre-operative follow-up, operative procedures which are performed, post-operative complications and follow-ups. Of these patients, 25 were male (%60) and 17 were female (%40). Most of (%95) them had no antenatal diagnosis. The average birth weight was 2700 grams (750-3500 gr). The average arrival time to our clinic was 56 hours (4h - 10d). At the application time pulmonary complications occurred or proceeded most of (%85) the patients . Most of these infants had an additional anomaly (%64). The most frequent additional anomalies were cardiac anomalies (%21). These patients were operated on as soon as appropriate. After surgery, patients were followed up in intensive care with experienced personnel. These infants with serious anomalies, have good chance of life in optimum intensive care conditions. Early diagnosis is very important. Patients should be operated as soon as appropriate. Instead of applying a standard surgery and follow-up, most appropriate initiatives should apply to the patient. Clinical experience and adequate intensive care conditions reduces mortality. Complications must be identified before proceeding and necessary corrective actions must be done. KEY WORDS: Newborn, Esophageal atresia, Surgical treatment, Clinical follow-up, Complications.

Amaç: Bu çalışmadaki amacımız, 20 yıllık süre içerisinde Hirschsprung hastalığı nedeniyle ameliyat ettiğimiz hastaların uzun dönem takip sonuçlarını değerlendirmekti.Gereç ve Yöntem: 1988?2008 yılları arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi kliniğinde Hirschsprung hastalığı nedeniyle ameliyat edilen 116 hasta dosya bilgileri ile ve ulaşılan 50 hasta uzun dönem takip sonuçlarıyla değerlendirildi. Olgular ameliyat çeşidine, başvuru semptomuna, akraba evliliğine, ameliyat yaşına, ek anomalinin varlığına, aganglionik segmentin seviyesine, cinsiyet ve şimdiki yaşlarına göre uzun dönem takip sonuçları değerlendirildi.Bulgular: Kliniğimizde Hirschsprung hastalığı nedeniyle definitif ameliyatları yapılan ve uzun dönem takip sonuçları değerlendirilen 50 hastanın 34'ü erkek, 16'sı kızdı. Aganglionik segmentin uzunluğu hastaların 5'inde (%10) rektum, 39'unda (%78) sigmoid kolon, 5'inde (%10) transvers kolon, 1'inde (%2) inen kolonda sonlanıyordu. Olguların 26'sında (%52) akraba evliliği, 10'unda (%20) ek anomali saptandı. Bir hastada (%2) ise aile hikayesi pozitif idi. Hastaların definitif cerrahiden sonra geçen süreleri 4?23 yıl arasındaydı. Hastaların son takip sırasındaki yaşları 4?25 yaş arasında değişmekteydi. Hastaların 32'si Duhamel Martin, 11'i Transanal Endorektal Pulltrough, 7'si ise Soave Boley modifikasyonu yöntemi ile opere edilmişti. Uzun dönem takip sonuçları değerlendirilen hastalarda en sık görülen komplikasyonlar olguların %38'inde soiling, %34'ünde distansiyon, %32'sinde kabızlık, %18'sinde enterokolit, %12'sinde gelişme geriliği, %8'inde üriner inkontinans ve %8'inde enkoprezis idi.Sonuçlar: Hirschsprung hastalığının tedavisi, sadece cerrahi olarak patolojiyi düzeltme değil, bunun yanında cerrahi ve psikolojik komplikasyonları içermelidir. Cerrahi düzeltmeden sonra yaş ile birlikte barsak fonksiyonlarında iyileşme görülmektedir. Hirschsprung hastalığının tedavisinde cerrahi prosedürlerin son adım olmadığı, hastaların medikal desteğe olan ihtiyacı erişkin yaşa kadar devam edebileceği unutulmamalıdır.Anahtar Kelimeler: Çocuk, Hirschsprung hastalığı, pulltrough, uzun dönem takip, tedavi Purpose: The purpose of the present study was to evaluate the patients who treated due to Hirschsprung?s disease in the last 20 years period.Materials and Methods: A total of 116 patients who operated because of Hirschsprung?s disease between 1988?2008 were evaluated file records and 50 patients who communicated were evaluated for long term results. The patients? type of surgical technique, presentation, intermarriage, operation age, associated anomalies, the level of aganglionic segment, gender and current age were evaluated.Results: The male/ female proportion of 50 patients who operated because of Hirschsprung?s disease in our clinic was 34/16.The level of the aganglionic segments were rektum in 5 (%10) patients, sigmoid colon in 39 (%78) patients, transvers kolon in 5 (%10) patients and descending colon in 1 (% 2). Intermarriage was present in 26 (%52) patients, associated anomalies were present in 10 (%20) patiens. There was parental history in one patient (%2). The time passed after definitive surgery was 4?23 years. The current age of the patients were between 4?25 years. Patients surgical technique were Duhamel Martin in 32 patients, Transanal Endorektal Pullthrough in 11 patient and SoaveBoley modification in 7 patients. The most seen complications of the patients evaluated for long term outcome were soiling in %38, distention in %34, constipation in %32, enterocolit in %18, growth retardation %12, urinary incontinence in %8 and encompresis in %8.Conclusions: The treatment of Hirschsprung?s disease is not only the surgical correction of the pathology, but it should include the treatment of surgical and physiological complications as well. After the surgical repairment the bowel functions getting beter in time. The surgical procedures aren?t the last step in Hirschsprung?s disease and it should be keep in mind that these patients? necessity of medical treatment continue until adult time.Keywords: Child, hirschsprung?s disease, pull-through, long term outcome and treatment 44