Search

STRIA GRAVİDARUMU OLAN GEBELERDE RİSK FAKTÖRLERİNİN VE VÜCUTALGISININ BELİRLENMESİÖZETGebelikte oluşan fizyolojik ve patolojik süreçlerdeki değişimler sonucunda gebenin derisindekloazma, stria gravidarum (SG), melazma, palmar eritem vb. deri değişikliklerioluşabilmektedir. Bunların içerisinde en sık görülen deri değişikliği SG’dir.Genellikle 24. gebelik haftasından sonra abdomen, uyluk, distal femoral alanlar, inguinalbölge ve memelerde ortaya çıkmaktadır. SG baslangıçta eritemli veya viyolase renkte olupdoğumdan sonra giderek deri rengi hipopigmente, atrofik çizgilere dönüşen, ince veya kalınlineer bantlar ile karakterizedir. SG sağlığı riske edecek ciddi bir durum olmamasına karşınciltte kaşıntı ve yanma gibi yakınmalara neden olabilmektedir. Derideki bu fizyolojikdeğişiklikler, bazen gebede ciddi anksiyeteye yol açabilecek düzeyde olabilmektedir. SGvarlığında gebe kadınların beden algısının kötüleştiği ve SG’li gebelerin SG’si olmayangebelere göre daha mutsuz olduğu belirlenmiştir.SG ile ilişkili yapılmış klinik ve epidemiyolojik çalışmalar ülkemizde sınırlı sayıdadır. Bunedenle risk faktörleri ile SG arasındaki ilişki tam olarak kanıtlanmamıştır. Bu araştırmaSG’si olan gebelerde risk faktörlerinin ve vücut algısının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.Araştırma, Kayseri il merkezinde bulunan Erciyes Üniversitesi Sağlık Araştırma ve UygulamaMerkezi Perinatoloji Servisi’nde 23 Eylül 2018-31 Temmuz 2019 tarihleri arasında, 226 kişiile yapılmıştır. Araştırmay18 yaş üzerinde, okur-yazar olan, iletişim engeli olmayan, kronikbir sağlık sorunu olmayan, tek fetüsu bulunan, dermatolojik problemi olmayan vetopikal/sistemik kortikosteroid kullanmayan gönüllü gebeler ile yapılmıştır. Çalışmanınyapılabilmesi için ilgili kurum izni, Etik Kurul onayı ve katılımcılardan bilgilendirilmişgönüllü olur formu alınmıştır.Araştırmada veriler; tanıtım formu, Fitzpatrick Classification Scale (FCS), Atwal skoru,Vücut Algısı Ölçeği ve kadınların cilt nem düzeylerini ölçmek için DMM Cilt Nem Ölçeraleti kullanılarak toplanmıştır.Yapılan analizler sonucunda, gebelerin %59.29’unda memede, %86.28’inde abdomende,%86.28’inde kalçada, %85.39’unda uylukta stria saptanmıştır. Memedeki (p0,05).Kadınların sosyo-demografik ve obstetrik özellikleri ile bölgesel stria varlığı arasındakiilişkiye bakıldığında; kalçadaki stria varlığı ile gelir düzeyi ve gebelik öncesi kilo arasında;memedeki stria varlığı ile gebelik öncesi aktivite şekli ve yaş arasında; karındaki stria varlığıile gebelik öncesi kilo, gebelik öncesi BKİ (Beden Kütle İndeksi), gebelikte alınan toplamkilo, gebelik sonrası kilo, gebelikten sonraki BKİ, doğum yapılan gebelik haftası, bebeğinkilosu ve gaita sıklığı arasında; uyluktaki stria varlığı ile gebelik öncesi spor yapma durumu,gebelikten önce kilo dağılımı arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmaktadır(pSonuç olarak SG oluşumunda genetik ve fiziksel faktörlerin rolünün olduğudüşünülmektedir. Ancak daha fazla sayıda olgu içeren geniş ölçekli çalışmalara ihtiyaçduyulmaktadır.TEŞEKKÜR: Bu çalışma; Erciyes Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi TSA-2019-8766 proje tarafından desteklenmiştir.Anahtar Kelimeler: Kadın, Gebe, Striae Gravidarum, Risk, Vücut Algısı&nbsp

ÖZETAmaç: Bu çalışmada vitiligolu hastaların serumlarında proinflamatuvar karakterde olan interferon-gamma(IFN-γ) ve antiinflamatuvar karakterde olan interlökin (IL)-10 seviyeleri ve bu sitokinlerin birbiriyle olan oranı;bunların hastalığın yaygınlığı ve aktivitesi ile ilişkili olup olmadığını araştırmak amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya klinik olarak vitiligo tanısı konulan 42 hasta ve 42 kontrol alındı. Serum IFN-γ, IL-10, antinükleer antikor (ANA), C-reaktif protein (CRP) seviyeleri ölçüldü; vitiligo alan şiddet indeksi (VASI) vevitiligo hastalık aktivite skoru (VIDA) değerleri hesaplandı ve uygun istatiksel analizler yapıldı.Bulgular: Hasta ve kontrol grubu arasında IFN-γ, IL-10, ANA, CRP seviyeleri ve IFN-γ / IL-10 oranı açısından anlamlıfark bulunmadı. VASI > 200 (yaygın tutulumlu hastalar) olan hastalarla, kontrol grubu karşılaştırıldığındaIL-10 değerleri arasında anlamlı farklılık saptandı (p= 0,02). VIDA > 2 (son 6 ayda yeni lezyon çıkışı olan, aktifhastalar) hastalarda IL-10 seviyeleri arasında yapılan korelasyon analizinde serum IL-10 değerinin pozitif yöndeetkilendiği gözlendi (p= 0,028; r= 0,656). Hastalık süresinin IL-10 üzerine etkisi olup olmadığı değerlendirildiğindekorelasyon saptandı (p= 0,034). Bu korelasyonun negatif yönde orta derecede ilişkili olduğu saptandı(r = -0,502). IFN-γ / IL-10 oranı VASI > 200 olan hastalar ile VIDA > 2 olan hastalarda kontrole kıyasla anlamlıderecede yüksek bulundu (p= 0,04; p= 0,018).Sonuç: Çalışmamızda en çok dikkat çeken sonuç, IL-10 seviyesinin hastalığın aktif döneminde ve yaygın tutulumuolan hastalarda anlamlı derecede yüksek bulunmasıydı. Bu çalışma, yüksek sitokin seviyelerinin, melanosithasarının daha geniş alanlarda gözlenmesinin nedeni olduğunu ve vitiligo patogenezinde otoimmün sürecinönemli derecede katkısı olduğunu göstermiştir.Anahtar kelimeler: Vitiligo ; Gama- interferon ; İnterlökin-10ABSTRACTAim: The aim of this study is to investigate whether the levels of interferon-gamma (IFN-γ) which have proinflammatorycharacter, interleukin (IL)-10 which have antiinflamatory character and the ratio of these cytokineswith each other are related to the prevalence and activity of the disease.Materials and Methods: The study included 42 patients with clinically diagnosed vitiligo and 42 controls.Serum IFN-γ, IL-10, antinuclear antibody (ANA), C-reactive protein (CRP) levels were measured; vitiligo areaseverity index (VASI) and vitiligo disease activity score (VIDA) were calculated and appropriate statistical analyzeswere performed.Results: There was no significant difference between the patient and control groups in terms of IFN-γ, IL-10,ANA, CRP levels and IFN-γ / IL-10 ratio. There was a significant difference between IL-10 values in patientswith VASI > 200 (patients with diffuse involvement) and control group (p = 0,02). In the correlation analysisbetween IL-10 levels in VIDA > 2 (active patients with new lesion emergence in the last 6 months), a positiveeffect of serum IL-10 value was observed (p = 0,028; r = 0,656). There was a correlation between the durationof disease and IL-10 (p = 0,034). This correlation was found to be moderately correlated negatively (r = -0,502).IFN-γ / IL-10 ratio was significantly higher in patients with VASI > 200 and patients with VIDA > 2 compared tocontrol (p = 0,04; p = 0,018).Conclusion: The most striking result in our study was that IL-10 levels were significantly higher in patients withactive involvement and widespread involvement. This study demonstrated that high cytokine levels are thecause of melanocyte damage observed in larger areas and that autoimmune processes contribute significantlyto the pathogenesis of vitiligo.Key words: Vitiligo; Gama-interferon ; Interleukin-10

Background/ObjectivesAndrogenetic alopecia (AGA) occurs due to the effect of androgens and genetic predisposition. The association between hyperandrogenism and insulin resistance (IR) has been clearly documented. In recent years there have been reports supporting the presence of IR in AGA. The study aimed to investigate the presence of IR in women with AGA and discern whether or not it is associated with hyperandrogenism.

AMAÇ: Son yıllarda dermatoloji polikliniğine başvuran gebe sayısı artmıştır. Bu da beraberinde bu hastalara özel bir yaklaşım zorunlulu- ğunu getirmiştir. Gebe bir hastaya dermatolojik olarak yaklaşabilmek için klinisyenlerin gebelikte görülen dermatolojik hastalıkları iyi bilmesi gerekmektedir. Gebeler ve gebelik düşüncesi olanlar ayrıcalıklı olarak gözden geçirilmelidir. Bu çalışmadaki amacımız gebelerde görülen deri hastalıklarını incelemek ve şehrimizdeki dermatologların bu hasta grubunda tercih ettiği tedavileri belirlemekti. YÖNTEM: Kliniğimize başvuran 697 hasta retrospektif olarak de- ğerlendirmeye alındı. Bu hastalara verilen tanılar ve reçetelendirilen ilaçlar analiz edildi. BULGULAR: Gebe hastalarda en sık görülen hastalıklar kaşıntı, ürtiker, akne ve kontakt dermatit olarak bulundu. Bu hastalara ço- ğunlukla topikal tedaviler reçete edilmişti. Sistemik tedavilerden en sık tercih edilenler antihistaminikler, steroidler ve antibakteriyellerdi. Bu sistemik tedaviler sırası ile 195, 148 ve 87’şer defa reçete edilmişti ve gebe hastalarda yazılan sistemik tedavilerin yaklaşık % 96’sını oluşturuyorlardı. SONUÇ: Gebelik çok sayıda dermatolojik hastalığın görülmesi ile kendine özgü bir dönemdir. Aynı zamanda gerek anne gerek de fetüs açısından çok hassas bir dönemdir. Bu nedenlerden dolayı doktorlar bu hasta grubunda genellikle topikal tedavileri tercih etmektedirler. Bu çalışma bölgemizdeki dermatologlarının gebe hastalarda tedavi tercihlerini göstermesi açısından yol göstericidir., AIM: The number of pregnant women applying to dermatology outpatient clinics has increased. This has brought to notice the need for a specialized approach. In order to deal with pregnant women and their diseases, one must have a good knowledge of the skin disorders of pregnancy. Pregnant women and women who are considering pregnancy should be treated exclusively. METHODS: Our aim was to evaluate the skin disorders of the pregnant women and to establish the treatment choices of dermatologists in our city when their patients were pregnant women. RESULTS: Six hundred and ninety seven pregnant women who applied to the outpatient clinics were included in the study. Their diagnoses and the medications which are prescribed to them are retrospectively analyzed. Results: Pruritus, urticaria, acne and contact dermatitis were the most common diagnoses. Mostly topical medications were prescribed by the dermatologists. Among the systemic therapies antihistamines, steroids and antibacterials were prescribed 195, 148 and 87 times respectively which account for almost 95.98% of all systemic medications. CONCLUSION: Pregnancy is a unique period with a different range of dermatological diseases. It is also a vulnerable stage in terms of both the mother and the fetus. That’s why the physicians generally choose topical therapies. Our study is an instructive one, showing the therapy preferences of dermatologists in our city when their patients are pregnant women.

Vitiligo, herhangi bir yaşta ortaya çıkabilen, değişik büyüklükte ve sayıda, iyi sınırlı, süt beyazı renkte yamalar şeklinde görülen, melanosit yıkımı ile karakterize kazanılmış bir deri hastalığıdır. Vitiligonun patogenezini açıklamaya yönelik, literatürde birçok hipotez bulunmasına rağmen, hiç biri henüz tek başına patogenezi açıklamaya yeterli değildir. En çok üzerinde durulanlar; nöral, otoimmün ve otositotoksik hipotezlerdir. Otoimmün hipotez, vitiligonun otoimmün hastalıklar ile klinik ili kisi olmasına ve hastalarda immünitede rol oynayan sitokinlerin varlığının gösterilmesine dayanır. Vitiligoda daha çok Th1 kaynaklı sitokinler baskın olmakla birlikte, proinflamatuar ve antiinflamatuar karakterde birçok sitokin bir arada patogenezde yer almaktadır. Bunlardan, proinflamatuar karakterde olan IFN-gamma ve antiinflamatuar karakterde olan IL-10 seviyelerinin ve bu sitokinlerin birbiriyle olan oranının; hastalığın yaygınlığı ve aktivitesi ile ili kili olup olmadığı çalı mamızın temel amacını olu turmaktadır. Bu amaç doğrultusunda, Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Anabilim Dalı Polikliniği'ne Mart 2017 ile Kasım 2017 tarihleri arasında ba vuran 22 kadın ile 20 erkek hasta; kontrol grubunu oluşturması için yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiş sağlıklı gönüllü 21 erkek ile 21 kadın, toplam 8 katılımcı çalışmaya alınmıştır. Serum IFN-gamma ve IL-10 seviyeleri, aynı zamanda tiroid fonksiyon testleri, tiroid otoantikorları, ANA, ferritin, vitamin B12, CRP seviyeleri ölçülmüş, hasta grubunun VASI ve VIDA değerleri hesaplanmış ve bu parametreler arasında istatiksel olarak anlamlı fark açısından analizleri yapılmıştır. Çalışmamız sonucunda, hasta ve kontrol grubu arasında IFN-gamma, IL-10 ve IFN-gamma / IL-10 seviyeleri arasında anlamlı fark bulamadık. Bu değerler, VASI ve VIDA ölçekleriyle de ilişkili bulunmadı. Hastalık süresi ile IFN-gamma ve IL-10 değerleri arasındaki korelasyon analizinde ise, IFN-gamma ile korelasyon saptanamazken, IL-10 ile negatif yönde korelasyon izlendi. Tiroid fonksiyon testleri, tiroid otoantikorları, ANA, ferritin, vitamin B12, CRP ile hasta ve kontrol grubunda anlamlı fark bulunamadı. Çalışmamızda, parametreler arasında sayısal olarak farklılık olmasına rağmen, örneklem sayımız az olduğundan dolayı istatistiksel farklılık bulamadığımızı düşünüyoruz. Bu nedenle daha geniş hasta ve kontrol grubuyla yeni çalışmalar düzenlenebilir. Vitiligo is a skin disease characterized by melanocyte destruction, which can occur at any age and is characterized by patches of varying sizes and numbers, well-defined, milky white patches. Despite the existence of many hypotheses in the literature to explain the pathogenesis of Vitiligo, none are yet sufficient to explain the pathogenesis alone. The most common ones are; neural, autoimmune and autocotoxic hypothesis. The autoimmune hypothesis is based on the clinical relevance of vitiligo with autoimmune diseases and the presence of cytokines that play a role in immunity in patients. Vitiligo is predominantly Th1-mediated cytokines, while many cytokines, both proinflammatory and antiinflammatory, are involved in pathogenesis. Of these, the proportion of proinflammatory IL-10 levels with IFN-gamma and anti-inflammatory characteristics and the ratio of these cytokines to each other, and whether it is associated with the prevalence and activity of the disease. For this purpose, 22 female and 20 male patients who applied to Erciyes University Medical Faculty Dermatology Department Policlinic between March 2017 and November 2017; A total of 84 participants, 21 males and 21 females matched in terms of age and gender, were included in the study to establish the control group. Serum IFN-gamma and IL-10 levels, thyroid function tests, thyroid autoantibodies, ANA, ferritin, vitamin B12 and CRP levels were measured and VASI and VIDA values of the patient group were calculated and statistically significant differences were analyzed between these parameters.As a result of our study, we could not find any significant difference between IFN-gamma, IL-10 and IFN-gamma / IL-10 levels between patient and control group. These values were not related to VASI and VIDA scales. Analysis of correlation between disease duration and IFN-gamma and IL-10 values revealed no correlation with IFN-gamma, but correlation with IL-10 was negative. Thyroid function tests, thyroid autoantibodies, ANA, ferritin, vitamin B12, CRP and patient and control groups were not significantly different. In our study, although there are numerical differences between the parameters, we think that we can not find any statistical difference due to the small number of samples. For this reason, new studies can be organized with wider patient and control groups. 107