Search

Objective: Treatment of cholangitis is life-saving in patients with severe acute cholangitis (AC). We aimed to investigate usefulness of interleukin-33 (IL-33) to discriminate need of early or urgent biliary drainage in patients with acute cholangitis according to Tokyo Guidelines 2018 (TG18) grading system.Materials and Methods: The study population consisted of a total of 79 subjects (48 AC and 31 healthy controls). Patients with AC were categorized based on TG18, and the IL-33 levels and laboratory markers were measured. Results: IL-33 level was significantly higher in the AC group (p, Amaç: Şiddetli akut kolanjiti (AK) olan hastalarda kolanjit tedavisi hayat kurtarıcı öneme sahiptir. Bu çalışmada akut kolanjitli hastalarda IL-33'ün erken veya acil biliyer drenaj ihtiyacını ayırt etmek için kullanılabilirliğini 2018 Tokyo kılavuzu (TG18) derecelendirme sistemine göre araştırılmasını amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışma popülasyonu toplam 79 kişiden oluşmaktaydı (48 AK ve 31 sağlıklı kontrol). Akut kolanjitli hastalar TG18'e göre kategorize edildi ve hastaların IL-33 düzeyleri ve laboratuvar belirteçleri ölçüldü.Bulgular: IL-33 düzeyi AK grubunda anlamlı olarak yüksekti (p

Giriş ve Amaç: Endoskopik retrograt kolanjiyopankreatografi, pankreatobiliyer hastalıklarda etkin bir tanı ve tedavi aracı olmakla beraber ciddi komplikasyonlara sahip olan invaziv bir işlemdir. Endoskopik retrograt kolanjiyopankreatografiişleminin önemli komplikasyonlarından biri kanamadır. Retrospektif olarak tek merkezde yapılan bu çalışmanın amacı,endoskopik sfinkterotomi sonrası kanamanın sıklığını, derecesini, tipini, risk faktörlerini ve uygulanan tedavi yöntemlerini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Ocak 2008-Nisan 2013 tarihleri arasında merkezimizde çeşitli endikasyonlar ile endoskopik retrograt kolanjiyopankreatografi yapılan hastalara ait kayıtlar retrospektif olarak incelendi. Bu süre aralığında endoskopik retrograt kolanjiyopankreatografi yapılan toplam 12.893 hastadan endoskopik sfinkterotomi yapılan naiv papillalı 6552 hasta vardı. Endoskopik sfinkterotomi sonrası kanama gelişen hastalar çalışma popülasyonunu oluşturdu. Bulgular: Endoskopik sfinkterotomi yapılan hastaların 81?inde (%1.23) kanama saptandı. Hastaların 46?sı (%56.8) kadın ve 35?i (%43.2) erkek idi. Yaş ortalaması 64.9 (18-89) yıl olarak saptandı. Erken kanama 50 (%61.7) ve geç kanama 31 (%38.3) hastada görüldü. Kanama derecesi 53 (%65.4) hastada hafif, 21 (%25.9) hastada orta ve 7 (%8.6) hastada şiddetli saptandı. Hastaların 41?ine (%50.6) epinefrin enjeksiyonu, 25?ine (%30.8) epinefrin enjeksiyonu ile heater probu kombinasyonu, 7?sine (%8.6) heater probu, 2?sine (%2.4) balon tamponadı, 3?üne (%3.7)?üne balon tamponadı ile epinefrin enjeksiyon kombinasyonu, 2?sine (%2.4) tam kaplı metalik stent ve 1?ine (%1.2) hemoklips uygulandı. Endoskopik sfinkterotomi kanaması gelişen bu hastalarda cerrahi gereksinim ve mortalite olmadı. Sonuç: Endoskopik retrograt kolanjiyo- pankreatografi işleminin önemli komplikasyonlarından biri olan kanama, eski çalışmalara göre günümüzde insidansı azalmakla birlikte halen önem arzetmektedir. Çalışmamızda, son yıllarda literatürde bildirilen endoskopik sfinkterotomi sonrası kanama oranlarına benzer oranda (%1.23) saptandı. Aynı zamanda çalışmamız, endoskopik sfinkterotomi sonrası kanamalara erken tanı ve zamanında müdahalenin önemli olduğunu göstermektedir., Background and Aims: Endoscopic retrograde cholangiopancreatography is an effective diagnostic and therapeutic method; however, its invasive nature can lead to serious complications, including bleeding. The primary aim of this retrospective study, which was performed in a tertiary reference center, was to demonstrate the frequency, severity, and types of post-endoscopic sphincterotomy bleeding, identify the risk factors of post-endoscopic sphincterotomy bleeding, and determine the appropriate treatments for these patients. Material and Methods: Medical information on patients treated with endoscopic retrograde cholangiopancreatography between February 2008 and April 2013 was examined retrospectively. In this period, a total of 12,893 patients were detected; 6552 of them had no previous endoscopic retrograde cholangiopancreatography history. Patients with bleeding after endoscopic sphincterotomy were included in the study. Results: The frequency of bleeding after endoscopic sphincterotomy was 1.23% (81 patients). The mean patient age was 64.9 (18–89) years, 46 patients were women (56.8%), and 35 patients were men (43.2%). Immediate bleeding was observed in 50 (61.7%) patients, and delayed bleeding was observed in 31 (38.3%) patients. Most bleeding episodes were mild (53 patients, 65.4%), moderate bleeding was seen in 21 patients (25.9%), and severe bleeding was seen in 7 (8.6%) patients. Epinephrine injection alone was the most frequent treatment method (41 patients, 50.6%), followed by epinephrine injection plus heater probe (25 patients, 30.8%), heater probe alone (7 patients, 8.6%), epinephrine injection plus balloon tamponade (3 patients, 3.7%), balloon tamponade alone (2 patients, 2.4%), self-expandable full covered metal stent (2 patients, 2.4%), and endoclips alone (1 patient, 1.2%). These patients did not require surgery, and mortality was not observed. Conclusion: To date, the frequency of post- endoscopic sphincterotomy bleeding is lower than reported by older studies; nonetheless, bleeding is an important complication of endoscopic retrograde cholangiopancreatography. We found a 1.23% frequency of post-endoscopic sphincterotomy bleeding, in agreement with previous literature. Our study also demonstrates the importance of early diagnosis and prompt treatment of this complication.

Objective: In this study, we investigated the technicaland clinical success and complications of transpapillary gallbladder drainagewith endoscopic retrograde cholangiopancreatography in patients with gallbladderor cystic duct related diseases accompanied by comorbid conditions.Materialand Methods: Thisstudy was performed on 19 patients with acute cholecystitis who had already anindication for endoscopic retrograde cholangiopancreatography due to choledocholitiasis,cholangitis or Mirizzi syndrome between 2011-2017. After choledochal and cysticduct stones had been removed, or choledochal stents had been placed accordingto indication, transpapillary gallbladder drainage with nasocystic drain orpigtail stent were provided in all patients. The technical and clinical success oftranspapillary gallbladder drainage and the complications of the procedure wereevaluated.Results:15 (79%) of the patients had atleast one comorbid disease. Cystic duct stones were observed in 10 patients. Balloon lavage to all patients with cysticduct stones, basket and mechanical lithotripsy to 3 patients, and balondilatation to the entrance of cystic duct to one patient were applied. Transpapillarygallbladder drainage was provided with 7F nasocystic drain in 8 patients, stentmade from 7F nasobiliary drain in 6 patients, 7F double pigtail stent in 3patients and 10F double pigtail stent in 2 patients. In this study, the technical successof transpapillary gallbladder drainage was found 100% and clinical success wasfound 89%. No complications including death were observed due to the procedure.Conclusion:Transpapillary gallbladder drainage with endoscopicretrograde cholangiopancreatography is a successful and less complicated procedurein patients who have gallbladder or cystic duct related diseases with comorbidconditions., Girişve Amaç: Bu çalışmadakomorbit durumların eşlik ettiği sistik kanal veya safra kesesi ilişkilihastalıklarda ERCP ile transpapiller safra kesesi drenajının teknik ve klinikbaşarısını ve komplikasyonlarını araştırdık. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma 2011-2017 yılları arasında koledoktaşı, kolanjit veya Mirizzi sendromu nedeniyle endoskopik retrograd kolanjiopankreotografiendikasyonu zaten konulan ve eşlik eden akut kolesistiti olan toplam 19 hasta ileyapıldı. Endikasyona göre koledok taşları ve sistik kanal taşları çıkarıldıktanveya koledoğa stent yerleştirildikten sonra tüm hastalarda nazosistik dren veyapigtail stent ile transpapiller safra kesesi drenajı sağlandı. Transpapillersafra kesesi drenajının teknik ve klinik başarısı ve işlemin komplikasyonlarıdeğerlendirildi. Bulgular: Hastaların 15’inde (%79) en az bir komorbid hastalık vardı.10 hastada sistik kanalda taş izlendi. Sistik kanalında taş olan tüm hastalarabalon ile lavaj, 3 hastaya basket ve mekanik litotripsi ve bir hastaya dasistik kanal girişine balon dilatasyonu uygulandı. Transpapiller safra kesesidrenajı 8 hastada 7F nazosistik dren, 6 hastada 7F nazobiliyer drenden yapılmastent, 3 hastada 7F double pigtail stent ve 2 hastada 10F double pigtail stentile sağlandı. Çalışmada transpapiller safra kesesi drenajının teknik başarısı%100 ve klinik başarısı %89 olarak bulundu. İşleme bağlı ölüm dahil herhangibir komplikasyon görülmedi. Sonuç: Komorbit durumların eşlik ettiği safrakesesi veya sistik kanal ile ilişkili hastalıklarda endoskopik retrograd kolanjiopankreotografiile transpapiller safra kesesi drenajı başarılı ve komplikasyonu az biryöntemdir.

Giriş ve Amaç: Kendiliğinden genişleyebilen metalik stentler kolonun benign ve malign bir çok hastalığında giderek artan sıklıkta kullanılmaktadır. Malign ve benign darlıklar, kaçaklar ve perforasyonlar en sık görülen kullanım endikasyonlarıdır. Bu çalışmada amacımız kolona kendiliğinden genişleyebilen metalik stent yerleştirmiş olduğumuz hastaların verilerini retrospektif olarak değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Türkiye Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 2010-2017 yılları arasında kolona kendiliğinden genişleyebilen metalik stent yerleştirilen hastaların verileri retrospektif olarak incelendi. Hastalara kolon stentleri 2 farklı teknik kullanılarak yerleştirildi. Distal lezyonlarda kılavuz tel üzerinden yalnızca floroskopi yardımıyla, proksimal lezyonlarda ise kolonoskopun terapötik kanalından kendiliğinden genişleyebilen metalik stent geçirilerek endoskop ve floroskop birlikte kullanılarak yerleştirildi. Bulgular: Çalışmaya toplam 41 hasta alındı (yaş ortancası: 63,6, erkek/kadın: 28/13). 40 hastaya kolonik obstrüksiyon, 1 hastaya ise anastomoz kaçağı nedeniyle kendiliğinden genişleyebilen metalik stent yerleştirildi. Kolonik obstrüksiyonu olan hastaların 36 tanesinde neden kolorektal kanserken diğer 4 hasta benign nedenlere bağlı darlık gelişmişti. Genel olarak bakıldığında teknik başarı oranı %82, klinik başarı oranı ise %96 olarak izlendi. Toplam 4 hastada komplikasyon geliştiği görüldü; iki hastada erken dönemde perforasyon ve migrasyon gelişti. Diğer iki hastada geç dönemde reobstrüksiyon geliştiği görüldü. Tartışma: Kolonik metal stentlerin yüksek teknik ve klinik başarıları ve düşük komplikasyon oranları, bu stentleri uygun endikasyonu olan hastalarda önemli bir tedavi modalitesi haline getirmiştir. Bu nedenle sadece kolorektal kanserde değil, anastomoz darlıklarında ve kaçaklarında da kolonik metal stentlerin önemli bir tedavi metodu olduğu akılda tutulmalıdır., Giriş ve Amaç: Kendiliğinden genişleyebilen metalik stentler kolonun benign ve malign bir çok hastalığında giderek artan sıklıkta kullanılmaktadır. Malignve benign darlıklar, kaçaklar ve perforasyonlar en sık görülen kullanımendikasyonlarıdır. Bu çalışmada amacımız kolona kendiliğinden genişleyebilenmetalik stent yerleştirmiş olduğumuz hastaların verilerini retrospektif olarakdeğerlendirmektir. Gereç ve Yöntem:Türkiye Yüksek İhtisas Eğitim veAraştırma Hastanesinde 2010-2017 yılları arasında kolona kendiliğindengenişleyebilen metalik stent yerleştirilen hastaların verileri retrospektifolarak incelendi. Hastalara kolon stentleri 2 farklı teknik kullanılarakyerleştirildi. Distal lezyonlarda kılavuz tel üzerinden yalnızca floroskopiyardımıyla, proksimal lezyonlarda ise kolonoskopun terapötik kanalından kendiliğindengenişleyebilen metalik stent geçirilerek endoskop ve floroskop birliktekullanılarak yerleştirildi.Bulgular: Çalışmaya toplam 41 hasta alındı (yaş ortancası: 63,6,erkek/kadın: 28/13). 40 hastaya kolonik obstrüksiyon, 1 hastaya ise anastomozkaçağı nedeniyle kendiliğinden genişleyebilen metalik stent yerleştirildi. Kolonikobstrüksiyonu olan hastaların 36 tanesinde neden kolorektal kanserken diğer 4hasta benign nedenlere bağlı darlık gelişmişti. Genel olarak bakıldığındateknik başarı oranı %82, klinik başarı oranı ise %96 olarak izlendi. Toplam 4hastada komplikasyon geliştiği görüldü; iki hastada erken dönemde perforasyonve migrasyon gelişti. Diğer iki hastada geç dönemde reobstrüksiyon geliştiğigörüldü.Tartışma: Kolonik metal stentlerin yüksek teknik ve klinikbaşarıları ve düşük komplikasyon oranları, bu stentleri uygun endikasyonu olanhastalarda önemli bir tedavi modalitesi haline getirmiştir. Bu nedenle sadecekolorektal kanserde değil, anastomoz darlıklarında ve kaçaklarında da kolonikmetal stentlerin önemli bir tedavi metodu olduğu akılda tutulmalıdır.