Search

The behavior of liquefied soil during an earthquake, which is critical in the context of the earthquake-soil relationship, has been studied for a long time. However, research into determining the liquefaction-earthquake threshold is extremely limited. This study was conducted for this purpose. The ground is composed of Quaternary dated alluviums including silt and sandy layers, according to field observations obtained in the Konarlı area of the Iskenderun Bay, where the ground is loose and the water level is high. In the study area, a total of 2 ground drilling wells (SK1 and SK2) were drilled, one at a depth of 20 meters at each location. In the SK1 well, the first 1 meter portion of vegetable soil, up to 4 meters of sandy silt and from this depth up to 20 meters of silty, clayey-clay silty sand levels were determined. In the SK2 location it was reached with two layers up to a depth of 20 meters, with the first 8 meters thick upper layer consisting of gravelly-silty sand and the second layer consisting of silty sand. I Despite discrepancies in detail in the sample analyses, the soil class advised for the strata observed in both locations is silty-sand (SM). The average value determined for the soil bearing capacity is 7.9 kN/m2 as a result of the SPT tests conducted in both locations. The average liquefaction safety factor (F) determined for M=6 and larger probable earthquakes for the same soil is less than 1, indicating that it is in the dangerous region. This means the soil has a significant potential for liquefaction., Deprem-zemin ilişkisi kapsamında son derece önem taşıyan sıvılaşan zeminin deprem esnasındaki davranışı uzun zamandır incelenen bir konudur. Ancak sıvılaşma eşiğinin belirlenmesini içeren çalışmalar son derece sınırlıdır. İskenderun Konarlı’da bu amaca yönelik bir çalışma gerçekleştirilmiştir. Zeminin gevşek ve su seviyesinin yüksek olduğu İskenderun körfezinde yer alan Konarlı mıntıkasında yapılan arazi gözlemlerinde, zeminin silt ve kumlu seviyeleri kapsayan Kuvaterner yaşlı alüvyonlardan oluştuğu görülmüştür. Çalışma alanında 20 m derinliğinde 2 adet sondaj açılmıştır (SK1 ve SK2). SK1 kuyusunda ilk 1 metelik kısım nebati toprak, 4 metreye kadar kumlu silt ve bu derinlikten itibaren 20 metreye kadar ise siltli killi-killi siltli kum seviyeleri saptanmıştır. SK2 lokasyonunda 20 metre derinliğe kadar iki tabaka ile ulaşıldığı ve ilk 8 metre kalınlığındaki üstteki tabakanın çakıllı-siltli kumdan oluştuğu onu takip eden sonraki katmanın siltli kumdan oluştuğu saptanmıştır. Gerçekleştirilen numune analizleri detayda farklılıklar göstermesine rağmen her iki lokasyonda saptanan tabakalar için önerilen zemin sınıfı siltli-kumdur (SM). Her iki lokasyonda gerçekleştirilen SPT sonucunda zemin taşıma gücü için hesaplanan ortalama değer 7.9 kN/m2’ dir. Aynı zemin için M=6 ve daha büyük olası deprem için hesaplanan ortalama sıvılaşma güvenlik faktörü (F) 1 değerinden küçük olup riskli bölgede olduğu hesaplanmıştır. Bu da zeminin sıvılaşma potansiyelinin yüksek olduğuna işaret etmektedir.

Bu çalışmada amaç, kayaçların termal kondüktivitesinin doğrudan ölçüm teknikleri ile ölçülmesi dışında dolaylı yoldan termal kondüktivite değerlerinin boyuna (P) dalga hızlarından yararlanarak hesaplanmasıdır. Sismik profillerden yararlanarak saptanan İsparta'nın kuzey kesimindeki çalışma alanına ait P dalga hızlarından k = 0.0681e00006'Vp bağıntısı kullanılarak termal kondüktivite değerleri hesaplanmıştır. Hesaplanan termal kondüktivite değerlerinden bölgenin termal kondüktivite haritası oluşturulmuştur. Termal kondüktivite ve P dalga hızı haritaları incelendiğinde, her iki haritada da çalışma alanının güney kısmında düşük değerler olduğu gözlenmiştir. Düşük termal kondüktivete ve hızlara sahip bu bölgede astenosferik ısı akısının yüzeye ulaşamadığı düşünülmektedir. Bunun sonucunda da çalışma alanının karmaşık deformasyonal kabuk yapısı Batı Anadolu'nunkinden daha soğuk bir yapıda olmaktadır. Anahtar kelimeler: Termal Kondüktivite, P Dalga Hızı, Isparta Büklümü

Bu çalışmada İsparta ve Burdur arasında yer alan fayların kinematik özellikleri belirlenmeye çalışılmıştır. Bu kapsamda, 1) Isparta-Burdur arasında meydana gelen depremler analiz edilmiş, 2) bölgede TPAO tarafından yapılan sismik yansıma çalışmaları sonucunda elde edilen sismik kesitler yeniden yorumlanmış ve 3) çalışma bölgesinde Miyosen sonrası çökelleri etkileyen fayların kinematik analizi yapılmıştır. İsparta deprem istasyonunun kurulmasından sonra (Ekim, 1996) elde edilen geniş-bantlı dalga şekilleri analiz edilerek depremlerin faylanma mekanizması çözümleri elde edilmiş ve bu şekilde bölgedeki aktif fayların yerleri ve tipleri belirlenmiştir. Sismik kesitlerdeki görüntüler sismolojik veriler ile karşılaştırılarak bölgedeki faylardan hangileri aktif ve hangileri aktif olmadığı ayırt edilmiştir. İsparta'daki 3-bileşen geniş-bantlı kayıtlardan elde edilen depremlerin odak mekanizmaları kullanılarak gerçekleştirilen ters çözüm işlemi sonucunda günümüzde etkin olan gerilme tensörü ortaya konmuştur. Bunun yanında, arazide ölçülen özellikle Miyosen sonrası çökelleri etkileyen fayların kinematik analizi sonuçları faylanma mekanizması çözümleriyle birleştirilerek Miyosen'den günümüze kadar etkin olan gerilme tensörünün (stres tensor) durumu saptanmaya çalışılmıştır. Sonuç olarak, Miyo-Pliyosen'den günümüze kadar etkin gerilme rejimi doğrultu atım karakterindedir. Rejimi karakterize eden asal gerilme yönleri a, ve a3 sırasıyla KB-GD ve KD-GB yönündedir. Bu da Fethiye-Burdur fay zonu boyunca sol yönlü doğrultu atım hareketini sağlamaktadır. Bunun yanı sıra, KD-GB yönlü Burdur grabeninin uzanımına dik olarak gelişen ve olasılıkla grabenin oluşumuna katkıda bulunan KB-GD yönlü açılma gerilmesiyle karakterize olan normal faylanma rejimi de gözlenmiştir., In the frame of the present study, we determine the fault kinematics occurring between İsparta and Burdur. For this purpose 1) we determined the faulting parameters of the events that have taken place in the study region, 2) we evaluate the seismic cross-sections based on data acquired from a seismic reflection study carried out by TPAO, 3) retrieve the stress regime that was active during Miocene from the fault movements that cut the sediments accumulated before Miocene. The seismically active and inactive faults are discriminated by comparing the results obtained from the seismic cross-sections with those obtained from seismological data analysis. The kinematics of the active faults is determined through an inversion process of 3-component broadband data recorded at ISP seismic station operated since October, 1996. Moreover, the stress regime that was active during Miocene is determined from the fault movement especially from the faults that cut the sediments deposeted before Miocene. Also, the focal mechanisms of the earthquakes retrieved from the 3-component broadband data are used to determine the present day stress-tensor. Thus, combining the data from the microtectonic studies carried oud in the field with those of seismology enable us to propose a geodynamic evoluton model for the study region from Miocene to present. Our results show that, the stress regime acting from Miyo-Pliyocene till presnt is strike-slip. The Gi and g3 directions of the principal stress axis characterizing the stress regime are NW-SE and NE-SW, respectively. This in turn shows that the motion along the Fethiye-Burdur fault is leftlateral strike-slip. Also, we observe normal faulting regime with NW-SE extensional direction perpendicular to the NE-SW extending Burdur graben which is likely the causative for the graben formation.

On October 30, 2020, an earthquake with a magnitude of 6.8 (Mw) struck the northern coast of Samos Island in the Kusadast Gulf. The solution to the focal mechanism indicates that the earthquake of 30 October 2020 occurred on a normal fault with nodal planes of E-W strike; thus, indicating extension in N-S direction. The fault plane solutions show a N-S trending extension for normal faults, which are obtained by inverting the moment tensor waveforms of 23 earthquakes and the P-wave first motion polarities of 11 aftershocks. A normal fault stress regime of approximately N-S (N6 degrees E) sigma 3 axis is given by the inversion of slip vectors measured at sites located on land in Kuxadast. The mean R value is 0.84, suggesting that the stress regime is triaxial extensional stress state. The inversion of the focal mechanism of earthquakes occurring on land and in the Gulf of Kusadast describes an extensional stress regime active today, characterized by an approximately N-S (N9 degrees E) sigma 3 axis. The calculated R value of 0.31 indicates a triaxial stress state. For the 30 October 2020 earthquake (Mw:6.8), the Coulomb failure stress change analysis shows a substantial reduction in stress in the N-S direction supporting the kinematic results. The N-S extension in Western Anatolia-Aegean is largely influenced by the relatively fast movement of the Hellenic trench southwards, related to the sinking of the African plate beneath Aegean.

In the Aegean Sea, the western part of Gökova Gulf, Kos and Bodrum were struck by a 6.6 (Mw) earthquake on July 20, 2017. The fault plane solution for the main shock shows an E-W striking normal type fault with approximately N-S (N4°E) tensional axis (T-axis). Fault plane solutions of 33 aftershocks show two groups of normal type fault with E-W and NE-SW to ENE-WSW orientations. The inversion of the focal mechanisms of the aftershocks yields two different normal faulting stress regimes: one is characterized by an approximately N-S (N5°E) σ3 axis (minimum horizontal stress axis). This extension is obtained from 13 focal mechanisms of aftershocks with approximately E-W direction. The other is characterized by approximately NW-SE (N330°E) σ3 axis. The latter is calculated from 21 seismic faults of aftershocks with approximately NE-SW direction. These aftershocks occurred on relatively small-scale faults that were directed from NE-SW to ENE-WSW, and possibly contributed to expansion of the basin in the west. The 24 focal mechanisms of earthquakes which occurred since 1933 in and around Gökova Basin are introduced into the inversion analysis to obtain the stress state effective in a wider region. The inversion yields an extensional stress regime characterized by an approximately N-S (N355°E) σ3 axis. The E-W directional metric faults, measured in the central part of Gökova Fault Zone bordering the Gökova Gulf in the north, also indicate N-S extension. The NE-SW extension obtained from NE-SW aftershocks appears to be more local and is responsible for the expansion of the western part of the asymmetric Gökova Basin. This N-S extension which appears to act on a regional-scale may be attributed to the geodynamic effects related to the combined forces of the southwestward extrusion of Anatolia and the roll-back process of African subduction beneath Anatolia.

WOS: 000435590500018, The gravity and magnetic maps of the area between Adana-Kahramanmaras-Hatay provinces were produced from a compilation of data gathered during the period between 1973 and 1989. Reduced to the pole (RTP) and pseudo-gravity transformation (PGT) methods were applied to the magnetic data, while derivative ratio (DR) processing was applied to both gravity and magnetic data, respectively. Bouguer, RTP and PGT maps show the image of a buried structure corresponding to ophiolites under undifferentiated Quaternary deposits in the Adana depression and Iskenderun Gulf. DR maps show two important faults which reflect the tectonic framework in the study area: (1) the Karatas-Osmaniye Fault extending from Osmaniye to Karatas in the south between Adana and Iskenderun depressions and (2) Amanos Fault (southern part of East Anatolian Fault) in the Hatay region running southward from Turkoglu to Amik Basin along Amanos Mountain forming the actual plate boundary between the Anatolian block (part of Eurasian plate) and Arabian plate.

WOS: 000425202000011, The west to southwestward motion of the Anatolian block results from the relative motions between the Eurasian, Arabian and African plates along the right-lateral North Anatolian Fault Zone in the north and left lateral East Anatolian Fault Zone in the east. The Biga Peninsula is tectonically influenced by the Anatolian motion originating along the North Anatolian Fault Zone which splits into two main (northern and southern) branches in the east of Marmara region: the southern branch extends towards the Biga Peninsula which is characterized by strike-slip to oblique normal faulting stress regime in the central to northern part. The southernmost part of peninsula is characterized by a normal to oblique faulting stress regime. The analysis of both seismological and structural field data confirms the change of stress regime from strike-slip character in the center and north to normal faulting character in the south of peninsula where the earthquake swarm recently occurred. The earthquakes began on 14 January 2017 (Mw: 4.4) on Tuzla Fault and migrated southward along the Kocakoy and Babakale's stepped-normal faults of over three months. The inversion of focal mechanisms yields a normal faulting stress regime with an approximately N-S (N4 degrees E) sigma 3 axis. The inversion of earthquakes occurring in central and northern Biga Peninsula and the north Aegean region gives a strike-slip stress regime with approximately WNW-ESE (N85 degrees W) sigma 1 and NNE-SSW (N17 degrees E) sigma 3 axis. The strike-slip stress regime is attributed to westward Anatolian motion, while the normal faulting stress regime is attributed to both the extrusion of Anatolian block and the slab-pull force of the subducting African plate along the Hellenic arc.

WOS: 000386406000008, The Isparta Angle is an important area of SW Anatolia where extensions in all directions (N-S, NE-SW, NW-SE and E-W) meet These extensions were determined by normal faulting structures as well as by shallow earthquakes. All extensions, except the E-W one, were attributed to the deviatoric stresses in relation to slab forces and/or extrusion of Anatolia. The moment tensor inversion of 40 shallow earthquakes which occurred in the inner part of the Isparta Angle give focal mechanisms mostly indicating normal faulting. Inversion of all focal mechanisms of the earthquakes obtained from the moment tensor inversion yields normal faulting characterized by an approximately E-W (N268 degrees E) sigma(3) axis. The calculated stress ratio R is 0.6944 indicating a triaxial stress state. Commonly accepted geodynamic models for the eastern Mediterranean region do not include plate boundary forces acting in the east or west direction. Our hypothesis is that the cause of the E-W extension is the combined forces of Gravitational Potential Energy and the hot asthenosphere upwelling through a tear fault in the subducted African plate between the Hellenic and Cyprus arcs beneath the Isparta Angle. (C) 2016 Elsevier B.V. All rights reserved., TUBITAK-CAYDAG [107Y321], This work was financially supported by TUBITAK-CAYDAG (Project no: 107Y321). The authors would like to thank Catherine Yigit for assistance with English that improved a recent version of the text. The authors are also grateful to the anonymous reviewers for their valuable comments and suggestions that greatly improved the quality of the manuscript.

WOS: 000390181000007, The history of the Late Cenozoic stress regime was determined for an area between the gulfs of Fethiye and Antalya. Fault kinematic analysis and inversion of focal mechanisms of shallow earthquakes reveal significant evolution of the regional stress regime in SW Anatolia, i.e., the area of interaction between the Hellenic and Cyprus arcs, from the Mio-Pliocene to the present time. Fault kinematic analysis yields two different normal faulting stress regimes along the southwestern part of Fethiye-Burdur Fault zone, e.g., in and around cameli Basin (Zone Al) and two different strike-slip to normal faulting stress regimes characterized by a roughly orthogonal set of extensional axes between Fethiye and Demre (Zone B) with an older NW-SE al axis for Mio-Pliocene and a younger NE-SW sigma 3 axis for Plio-Quaternary time. Inversion of focal mechanisms of the earthquakes occurring in Zone Al provideS an extensional stress. state with approximately N- sigma 3 axis. Inversion of those occurring in Zone B, south of Zone Al, yields a dominantly strike-slip stress state with a NE-SW sigma 3 axis and a NW-SE A1 axis respectively. The inversion slip vectors from fault planes yield a consistent normal faulting stress regime in Burdur Basin and its surroundings (i.e., along the northeastern part of Fethiye-Burdur Fault Zone, (Zone A2)) during Plio-Quaternary, continuing into recent time as indicated by earthquake focal mechanism inversions. Both states-have a consistent NW-SE cs3 axis. "Fault kinematic analysis indicates NW-SE extension acting in Zone C (subarea between Demre and Antalya), south of Zone A2, during Mio-Pliocene time. The inversion of focal mechanisms yields normal faulting also characterized by a consistent NW-SE sigma 3 axis. The nearly orthogonal extensional stress regimes (NW-SE and NE-SW) obtained by inversion of both measured and seismic faults seem to have been acting contemporaneously with each other at different intensities from the Mio-Pliocene onwards in SW Turkey. This may be attributed to the geodynamic effects related to the subduction of the African plate beneath Anatolia diffusing along the Hellenic and Cyprus arcs and in the west-southwestward extrusion of Anatolia. The cause of the early NW-SE extension is the slab-pull force due to the subduction process along the Cyprus arc, considered to be dotninant until the Plio-Quaternary in the western part of the study area in zones A1 and B. The dominant status of the Cyprus arc continues today in the eastern part of study area in zones A2 and C. The later NE-SW to present day approximately N-S extension, dominant since the Plio-Quaternary, is related to the combined forces of the Anatolian extrusion and the subduction process along the Hellenic arc. (C) 2016 Elsevier Ltd. All rights reserved., TUBITAK-CAYDAG [107Y321], This work was financially supported by TUBITAK-CAYDAG (Project no: 107Y321). The authors would like to thank Catherine Yigit for assistance with English that improved a recent version of the text. The authors are also grateful to the two anonymous reviewers for their valuable comments and suggestions that greatly improved the quality of the manuscript.

Jeofizik, fizik kurallarının, yerkürenin incelenmesinde kullanılmasıdır. Başka bir deyişle yer kürenin içyapısının tanımlamasını yapmak amacıyla fizik ilke ve yöntemlerin yer küreye uygulanmasıdır. Jeofiziğin bu tanımından yola çıkarak, denizlerin, atmosferin, yerkabuğunun ve yerin derinliklerinin insanların yaşam sürdüğü doğal çevresinin fiziksel yapısı, maden, petrol, su, jeotermal kaynak, endüstriyel hammadde vb. gibi doğal kaynaklar; deprem, heyelan gibi doğal olayların araştırılması anlaşılır. Ayrıca, çeşitli boyut ve türdeki mühendislik yapılarının zemin araştırmaları ve zemin yapı etkileşiminin analizi, kent planlamalarındaki mikrobölgeleme çalışmaları da jeofiziğin temel uğraş alanlarındandır.Daha çok yatay veya yataya yakın katmanlaşma gösteren ortamlarda başarı ile uygulanan ?sismik yöntemler? özellikle zemin katmanlarının tanımlanmasında, zemin dinamik ve elastik parametrelerinin belirlenmesinde kullanılmaktadır.Zeminlerin dinamik ve elastik parametrelerinin elde edilmesi amacını taşıyan bu tez kapsamında, Türkiye'nin güney illerinden Hatay'ın Merkez İlçesi Antakya'da, bu amaçla Antakya Belediyesi tarafından 2007 yılında yaptırılan 2. Etap zemin etüd raporunda kullanılan sismik kırılma yöntemi ve Över vd. (2008) tarafından gerçekleştirilen sismik kırılma mikrotremor yöntemi ile elde edilen verilerden yararlanarak Vp/Vs ilişkisi elde edilerek zeminin geoteknik parametrelerinin hesapları gerçekleştirilerek değerlendirilip yorumlanmıştır. Geophysics is the application of the physical principles and methods for the purpose of making numerical definitions of the earth and surroundings between planets.From this definition it is understood that physical structures of seas, oceans, atmosphere, the earth?s crust and the depths of it and the natural surroundings of the human habitat are defined by geophysics including the researches of mine, petroleum, water and geothermal resources, industrial raw materials and natural events like landslides, floods and avalanches. Moreover soil researches and soil-structure interaction analysis of engineering structures in different sizes and types, micro zoning in development plans are also included in the study areas of geophysics.Seismic methods that are commonly applied successfully in horizontally layered environments are being used in identification of soil layers and determining dynamic and elastic parameters of soil.In this study, which aims to determine elastic parameters of soil using seismic refraction, the results of two studies, first carried out by Antakya Municipaltiy (2007) using seismic refraction and the second performed by Över et al. (2008) using seismic refraction-microtremor were combined. The aim of this study is also to obtain the relationship between Vp and Vs velocities, thus to determine the elastic parameters in the study area, Antakya, the center district of Hatay. 64

Proje alanı olan Antakya merkez yerleşimi ve yakın mahalleleri, Doğu Anadolu Kırık Bölgesi'nin güney ucunda yer almaktadır. Meydana gelen depremler, özellikle alüvyon yapılı alanlarda yer büyütmesi etkisi göstermektedir. Bu durum da potansiyel bir risk oluşturmaktadır. Yerleşim yerlerinin sismik mikrobölgelemesi zeminlerin depremlerden etkilenme duyarlığının belirlenmesi adına bir risk analizi yapılmasına temel oluşturmaktadır. Bu çalışma kapsamında mikrotremor ölçümlerinin değerlendirilmesi ile bir baskın titreşim periyod dağılım haritası oluşturulmuştur. Mikrotremor ölçüleri 69 noktada yapılmıştır. Baskın titreşim periyodları ve yer büyütmeleri mikrotremorların yatay ve düşey spektral (H/V) oranlanmasından saptanmıştır. Baskın titreşim periyodu değişimlerine dayalı bir mikrobölgeleme haritası oluşturulmuştur.Buna göre Antakya'da alınan mikrotremor değerleri 0.2-0.8 sn arasında değişen 5 ayrı bölgeye ayrılmıştır. Asi nehri boyunca kuzey ve güney kesimlerinde beklenenin aksine düşük periyotlu baskın titreşime sahip bir zemin varlığı projelenmiştir. Buna karşın çalışma alanının doğu ve batı kısımlarında etkin periyot en yüksek değerde olup 0.8 sn değerine kadar ulaşmaktadır. Buna paralel olarak bu bölgedeki zemin büyütme değerleri 2-3 kat olarak hesaplanmıştır. Central part of Antakya and its near districts which were studied in this project are located at south edge of East Anatolian Fault. Earthquakes show amplification effect in the grounds, particularty in the alluvial soils. This situation gives riset a potential risk. Seismic microzonation of cities provides a basis for site-specific hazard analysis in urban settlements. A distribution map of dominant period was prepared by evaluating microtremor observations in the frame of this project. Microtremor observations were conducted at 69 sites. The dominant periods and amplifications of the ground were determined from the horizontal to vertical (H/V) spectral ratios of microtremors and a microzonation map was produced depending on dominant period variation distributions.According to this the microtremor values, which get very betveen 0,2 and 0.8 sec. Antakya were divided into the 5 different regions. In the contrary to the expectations, a region of dominant vibration with a low period has been determined at the northere and southere parts along the Asi river. On the other hand, the maximum valve of active period (i.e. up to 0,8 sec.) has been recorded in the easter and westerh parts of the region covered. In line will these findigs the amplifications effects in the region were found to be 2-3 times. 101

ÖZET Yüksek Lisan Tezi KIRIKHAN VE SOĞUKSU (HATAY) ARASINDA KALAN BÖLGEDE AMANOS FAYININ NEOTEKTONİK ÖZELLİKLERİ VE MİYOSEN SONRASI KİNEMATİĞİ İsmail KORKUT Cumhuriyet Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Jeoloji Mühendisliği Ana Bilim Dalı Danışman: Doç. Dr. Semir ÖVER Çalışma alanı Antakya ilinin yaklaşık 35 km. kuzeydoğusunda yer alan Kırıkhan ve civarını kapsamakta olup, Amanoslar'ın orta kesiminde bulunmaktadır. Çalışma alanı bölgede etkin Amanos Fayının güney ucunda yer almaktadır. Bu nedenle bölgede yer alan yapılar esas olarak bu önemli fayın etkisinde gelişmiştir. Çalışma alanında, Triyas-Jura yaşlı Kalecik ve Kretase yaşlı Delibekirli formasyonlarının yanı sıra bölgeye Üst Kretase'de tektonik olarak yerleşen Koçali Karmaşığı'na ait ofiyolit dilimleri de yüzeylemektedir. Bölge de Üst Maestrihtiyen döneminde başlayan transgresyon sonucunda, Üst Maestrihtiyen-Paleosen yaşlı Eşmişek, formasyonu çökelmiştir. Alt Miyosen yaşlı Kıçı formasyonu, Orta-Üst Miyosen yaşlı Kepez ve Üst Miyosen yaşlı Gökdere formasyonları, daha yaşlı birimler üzerinde açısal uyumsuzlukla yer almaktadır. İnceleme alanının D-GD'sunda bulunan Karasu vadisinde, Ölü Deniz Fay Zonunun kuzey uzanımını oluşturan Karasu segmentine bağlı olarak vadi boyunca bazalt oluşumları gözlenmektedir. Ayrıca Karasu graben alanının kuzey kesimlerinde bulunan inceleme alanmda gerek Ölü Deniz Fay Zonu gerekse Doğu Anadolu Fay Zonunun uzanımlarına paralellik sunan yapısalunsurlara rastlanmaktadır. Bölgedeki en genç çökelim ise Kuvaterner yaşlı alüvyonlar tarafından temsil edilmektedir. Bu çalışmada, çalışma alanında ölçülen fayların kinematik analizi gerçekleştirilmiştir. Bölgede etkin gerilme rejiminin KD-GB yönlü açılma KB- GD yönlü sıkışma gerilme eksenleri ile karakterize olan doğrultu atımh rejim olduğu saptanmıştır. Bu rejim KKD-GGB yönlü Amanos yükselimini batıda sınırlayan yaklaşık 145 km uzunluğundaki Amanos fayı boyunca sol yönlü doğrultu atım hareketini sağlamaktadır. Anahtar Kelimeler: Amanos Fayı, Karasu Grabeni, Kinematik, Fay Analizi, Gerilme Rejimi, Neotektonik. İİİ ABSTRACT M.ScThesis KİNEMATÎC OF POST MIOCENE AND NEOTECTONİC FEATURES OF THE AMANOS FAULT BETWEEN KIRIKHAN AND SO?UKSU (HATAY) İsmail KORKUT Cumhuriyet University Institute of Applied and Natural Sciences Geological Engineering Department Supervision Assoc Prof. Dr. Semir ÖVER The study area is influenced by Amonos fault which gives rise to development of the structures the region. The structural elements are located north of the Karasu Graben and appear to be parallel, both to the Dead Sea Fault Zone and the East Anatolia Fault Zone. The following lithological units are exposed in the area: the Triassic-Jurassic Kalecik Fm. and the Cretaceous Delibekirli Fm. also, technically emplaced Cretaceous ophiolitic slabs of the Kocali Complex outcrop in the area and form the core of the Amanos anticline. The Upper Maastrichtian -Paleocene Eşmişek Fm. and the Upper Paleocene - Middle Eocene Hacıdağ formations were deposited in the region related to an initial transgression during Late Maastrichtian time. These transgressive deposits covered the earlier formed Amanos anticline with an angular unconformity. The Lower Miocene Kıçı Formation, the Middle -Upper Miocene Kepez Formation and Upper Miocene Gokdere Formation represent units of a second transgressive cycle, and overlie the older units with an angular unconformity. The east -southeastern part of the study area is limited by the Karasu valley where Quaternary basalts of within -plate type are exposed alongIV the Karasu segment, representing the northern extent of the Dead Sea Fault. Also the structural elements observed of Karasu Graben appear to be parallel both to the Dead Sea Fault Zone and the East Anatolian Fault Zone. The youngest deposits of the area are represented by Quaternary alluvium. In this study we realized the fault kinematic analysis from measured foults. This study yield a strike-slip stress regime which characterized by a NE- SW extensional and a NW-SE compesinal stress axes respectively. This stress regime provides a left-lateral motion along NNE-SSW trending 145 km long Amonos Fault. Key Words: Amanos Fault, Kinematic, Fault analysis, Stress Regime, Neotectonic. 75

V ÖZET Yüksek Lisans Tezi JEOTERMAL SAHALARIN ARANMASINDA UYGULANAN JEOFİZİK YÖNTEMLER VE YOZGAT-SARAYKENT BÖLGESİNDEKİ UYGULAMALARI Atakan ALACA Cumhuriyet Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Jeoloji Mühendisliği Anabilim dalı Danışman : Doç. Dr. Semir ÖVER Yozgat-Saraykent jeotermal alanındaki jeofizik araştırmanın temel amacı; sahadaki jeotermal olasılığı ortaya çıkarmak, jeotermal sistemin özelliklerim ve akiferler ile koyu yerlerim tahmin etmektir. Jeotermal sistemi karakterize eden parametreler, sıcaklık, basınç, porozite (su/buhar içeriği), permeabilite ve akışkanın kimyasal özellikleridir. İyi bir jeotermal rezervuarda yüksek sıcaklık, yüksek basınç, yüksek porozite ve permeabilite olması, ayrıca gazlar ve çözünmemiş katıların olmaması gerekmektedir. Çoğu arama metotları bu temel parametreleri dolaylı olarak tahmin eder. Jeotermal araştırma lardaki en önemli metotlar şunlardır: Jeolojik haritalama, termal suların kimyasal çalışması, jeofizik ölçüler ve arama sondajları. Jeofiziksel araştırmalar, yer kabuğunun fiziksel özellikleri, jeolojik yapı ve jeotermal sistemin özelliklerine ilişkin çeşitli parametrelerin tespiti amacıyla yapılır. Jeotermal araştırmalardakı görev jeotermal kaynağın yerini, yayılımını ve derinliğini ortaya koymaktır. Jeotermal akışkan içeren kayaçlar genellikle düşük rezistivite anomalileri ile karakterizedir. Bu nedenle yerin derinliklerindeki elektrik rezistivite ölçüm metotları, jeotermal rezervuarın araştırılmasında kullanılan jeofizik metotların en faydalısıdır. Jeofizik metotlar sondaja nazaran daha düşük maliyette kesin ve verimli bilgi üretebilmektedir. Hiçbir özel teknik evrensel anlamda kullanılamaz ve metotlar ortama aygun olarak seçilmelidir. Jeofizik metotların çoğu, büyük derinliklere inildikçe gitgide azalara çözünürlük kapasitesine sahiptir.VI Unutulmamalıdır ki yorumlarda tek başına jeofizik verilere dayanılmaz. Saha jeolojisi, jeokimya ve sondaj çalışmalarının, jeotermal sistemin bütün detaylarının tespiti için uygulanması gereklidir. Jeotermal potansiyelin tespit edilmesi amacıyla Yozgat-Saraykent jeotermal alanında gravite, manyetik ve jeoelektrik yöntemler uygulanmışta: Elde edilen veriler jeolojik ve jeokimyasal veriler ile birleştirilmiştir. Bu çalışmaların sonunda, temel kayanın konumu, mağmatik intrüzyonlar, düşük rezistivite zordan, jeolojik yap ve stratigrafi belirlenmiş, jeotermal alan özellikle jeoelektrik haritalar yardımı ile ortaya konulmuştur. Anahtar kelimeler : Jeotermal sahalar, Jeofizik yöntemler, Yozgat-Saraykent VII SUMMAHf M.Sc Thesâ, GEOPHYSICAL METHODS USED IN INVESTJSATING OF GEOTHERMAL AREAS AND APPLICATIONS IN YOZGAT-SARAflKNT GEOTHERMAL AREA Atakan ALACA Cumhuriyet Ünnersitesi Graduate School d` Natural and Applied Sciences Department of Geological Engineering Supervisor : Doç. Dr. Scmir ÖVER The primary aim Of gephysical exploration of Yo^at-Saraykent geothermal area is to find geothermal prospects, estimate properties of the system and locate aquifers and site wells. The fundemental parameters of interest which characterize a geothermal system are : Temperature, pressure, porosity (water/steam content), permeability, chemical composition of fluid. A good geothermal reservoir has high temperatore, high pressure, high porosity and permeability and low content of dissolved solids and gases in the water. Most exploration methods estimate the fundamental parameters indirectly..Ihe most important methods in geothermal exploration are: Geological mapping, chemical study of thermal water, geophysical measurements (fee! methods (temperature, rezistivity), structural methods (seismics, gravity, magnetics), exptaatory drilling, logging. In Gephysical explorations the physical properties of the earth's crust ae examinaned. The various parameters connected to geological structure and the properties of geothermal systems are measured. In geothermal exploration the task is the detection and deliafen of geothermal resources, the location of exploitable reservoirs and the siting of drilholes through which hot fluids at depth can be extracted. Rocks containing geothermal fluids are usualŞr characterized by anomalously low rezistivity. Therefore, those methods Which measure He electrical rezistivity at depth in the ground have been the most useful of all geophysical methods used to prospect for geothermal reservoirs. Geophysical methods can often provide information as effectively, and certainly at a lower cost, than drilling a borehole.V1I1 It should be recognized that no particular technique is universally applicable, and methods should be chosen carefully to suit the situation. Most geophysical methods display a progressive reduction of resolving capasity as they arc extended to greater depths. Further it should be born in mind thai geophysical exploration cannot stand alone, must be applied along with field geology, geochemistry and drilling in order to resolve the nature of the subsurface geothermal systems in as much detail as possible. In order to determine a reservoir, some geophysical methods, such as gravity, magnetic and geoelectric are applied for Saraykent geothermal area. The obtained data have been combined with geologic and geochemical studies. At the end of this application, basement rock position, magmalic intrusions, low rezistivity zones, structure and stratigraphy of the mentioned area have beeen determined and also reservoir lias beeen identified from geoelectric maps. Key words : Geothermal areas, Geophysical methods, Yozgat-Saraykent 77