Search

Objectives: In this study, we aimed to compare clinical and radiographic outcomes of retrograde intramedullary Kirschner-wire (K-wire) fixation with those of plate-screw (PS) fixation. Patients and methods: A total of 98 metacarpal shaft fractures in 75 patients (65 males, 10 females; mean age: 31.2±10.9 years; range, 16 to 65 years) were included between January 2011 and December 2017. The total joint active range of motion (AROM) and grip strength of the healthy and broken hands were evaluated. The Visual Analog Scale (VAS) and Quick Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (QuickDASH) scores were recorded. We compared surgery duration, number of fluoroscopy images, and cost-effectiveness for each technique. Results: The overall mean follow-up was 21.9 (range, 12 to 56) months. At the last follow-up, total joint AROM (p=0.072), VAS score (p=0.298), QuickDASH score (p=0.132), and hand grip strength (p=0.947) were similar between the groups. Radiological union occurred in the PS and K-wire groups in a mean of 5.84 (range, 3 to 8) and 4.46 (range, 3 to 20) weeks, respectively (p=0.173). A significant difference was found in surgery duration (p=0.021) and number of fluoroscopy images (p Conclusion: Retrograde intramedullary K-wire fixation has certain advantages such as being less invasive and more accessible with shorter operation time, compared to PS fixation. Similar radiological and clinical scores can be obtained in patients undergoing retrograde intramedullary K-wire fixation or PS fixation.

Objective: AO (Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen) type C distal humerus fractures are difficult fractures to reduce and fix due to the difficulty of the elbow anatomy and small size of the broken bone parts. We hypothesize that although parallel plating technique is biomechanically superior for humerus distal fracture, orthogonal plating technique in clinical conditions is as reliable and effective as a method of parallel plating for Type C humerus fractures.Materials and Methods: Between 2012 and 2018, 36 patients who underwent operations for AO type C distal humerus fractures and met the inclusion criteria were evaluated retrospectively. Parallel plating was performed in 20 patients and orthogonal plating (medial and posterolateral plating) in 16 patients. All patients were fixed with LC-DCP plates. Quick DASH, Mayo elbow, and VAS scores; grip strength; elbow ROM (Range of Motion); extension loss; and evaluations complications at the last visit.Results: There was no statistically significant difference between the groups in terms of the Quick DASH, Mayo elbow, or VAS scores, grip strength, elbow ROM, extension loss, union time, postoperative heterotrophic ossification, elbow and olecranon nonunion, post-op neuropraxia, or other complications (P > 0.05). There was a statistically significant difference between the two groups regarding ulnar nerve transposition (P, Amaç: AO tip C distal humerus kırıkları, dirsek anatomisinin zorluğu ve kırık kemik parçalarının küçük olması nedeniyle redükte edilmesi ve düzeltilmesi zor kırıklardır. Humerus distal kırığı için paralel plaklama tekniği biyomekanik olarak daha üstün olmasına rağmen, klinik koşullarda ortogonal plaklama tekniğinin Tip C humerus kırıkları için paralel plaklama yöntemi kadar güvenilir ve etkili olduğunu varsayıyoruz.Gereç ve Yöntem: 2012-2018 yılları arasında AO tip C distal humerus kırığı nedeniyle ameliyat edilen ve çalışmaya alınma kriterlerini karşılayan 36 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. 20 hastaya paralel, 16 hastaya ortogonal (medial ve posterolateral) plaklama uygulandı. Tüm hastalar LC-DCP plakları ile tespit edildi. Her iki grup için aşağıdaki veriler toplandı: yaş; Cinsiyet; taraf; operasyondan önceki süre; sigara alışkanlıkları; kırık tipi; ek yaralanma; kaynama zamanı; takip süresi; Quick DASH, Mayo dirsek ve VAS skorları; kavrama gücü; dirsek EHA; ekstansiyon kaybı; ve son kontrolde komplikasyonlar değerlendirildi.Bulgular: Gruplar arasında yaş, cinsiyet, taraf, ameliyattan önceki süre, sigara içme alışkanlığı, kırık tipi ve ek yaralanma açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (P> 0.05). Gruplar arasında Quick DASH, Mayo dirsek veya VAS skorları, kavrama gücü, dirsek EHA, ekstansiyon kaybı, kaynama süresi, postoperatif heterotrofik ossifikasyon, dirsek ve olekranon kaynamama, ameliyat sonrası nöropraksi veya diğer komplikasyonlar açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (P > 0.05). Ulnar sinir transpozisyonu açısından iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardı (P

PubMed ID: 30423646 Lateral epicondilytis is a frequent cause of elbow pain in the adult age population. The purpose of this study was to determine the effects of extracorporeal shock wave therapy (ESWT) effective on long term clinical and functional results in the treatment on patients with lateral epicondylitis. Forty-six patients suffering from lateral epicondylitis for at least 3 months were treated in this study. Clinical evaluation scoring system tests were used before an done year after the treatment for each patients. The VAS improved from 9,3 to 1.8, and the Nirschl values improved from 6,4 to 4.3. In the control group, VAS improved from 8,4 to 7, and the Nirschl values improved from 6,8 to 6,1. ESWT application to LE patients those are resistent to the theraphy, carries beneficial effects to the long term which was previously stated fort he short term, both clinically and functionally. © 2017, Acta Orthopædica Belgica.

A 16-year-old girl presented to our clinic with a nocturnally aggravating pain on her 5th metacarpal bone for approximately one year, which responded well to salicylate medication. Clinical diagnosis of our case was achieved through anamnesis, physical examination, and imaging studies. In plane X-Ray, increased sclerosis in middle 1/3 of the 5th metacarpal bone extending from cortical area to medulla was observed. MRI revealed an intracortical lesion surrounded by increased sclerotic tissue. History of nocturnally aggravating and salicylateresponding pain made us suspect osteoid osteoma for diagnosis. After curettage of the area we thought as nidus, autografting was performed. After excisional biopsy, histopathological examination confirmed the diagnosis. In our case, we would like to draw attention for the fact that although being a rare localization, osteoid osteoma should be kept in mind in patients with nocturnally aggravating and salicylate-responding pain in metacarpal region, where radiological studies showed an intracortical lesion. On altı yaşındaki bayan olgumuz beşinci metakarp üzerinde yaklaşık bir senedir geceleri artan, salisilatlara cevap veren ağrı şikayeti ile polikliniğimize başvurdu. Olgumuzda tanıya anamnez, klinik muayene ve görüntüleme yöntemleri ile ulaşıldı. Eksizyonel biyopsi yapılan hastada küretaj sonrasında otogreft ile greftleme işlemi yapıldı. Direkt grafide beşinci metakarp 1/3 orta bölümde korteksten medulla içine kadar uzanan skleroz artışı tespit edildi ve sonrasında manyetik rezonans görüntüleme yapıldı. Manyetik rezonans görüntülemede intrakortikal lezyon varlığı ile etrafındaki sklerotik dokunun artışı ve klinik olarak geceleri artıp, salisilatlara cevap veren ağrının olması ön tanı olarak bizi osteoid osteomaya yöneltti. Nidus olarak tahmin edilen bölgenin küretajı yapıldıktan sonra otogreft ile greftleme yapıldı. Eksizyonel biyopsi sonrasında yapılan patolojik değerlendirme sonucu osteoid osteoma olarak tanı kesinleştirildi. Biz bu olgu sunumuzda, metakarpal bölgede intrakortikal bir lezyon varlığında osteoid osteomanın akla getirilmesi gerektiğine dikkat çekmek istedik., On altı yaşındaki bayan olgumuz beşinci metakarp üzerinde yaklaşık bir senedir geceleri artan, salisilatlara cevap veren ağrı şikayeti ile polikliniğimize başvurdu. Olgumuzda tanıya anamnez, klinik muayene ve görüntüleme yöntemleri ile ulaşıldı. Eksizyonel biyopsi yapılan hastada küretaj sonrasında otogreft ile greftleme işlemi yapıldı. Direkt grafide beşinci metakarp 1/3 orta bölümde korteksten medulla içine kadar uzanan skleroz artışı tespit edildi ve sonrasında manyetik rezonans görüntüleme yapıldı. Manyetik rezonans görüntülemede intrakortikal lezyon varlığı ile etrafındaki sklerotik dokunun artışı ve klinik olarak geceleri artıp, salisilatlara cevap veren ağrı- nın olması ön tanı olarak bizi osteoid osteomaya yöneltti. Nidus olarak tahmin edilen bölgenin küretajı yapıldıktan sonra otogreft ile greftleme yapıldı. Eksizyonel biyopsi sonrasında yapılan patolojik değerlendirme sonucu osteoid osteoma olarak tanı kesinleştirildi. Biz bu olgu sunumuzda, metakarpal bölgede intrakortikal bir lezyon varlığında osteoid osteomanın akla getirilmesi gerektiğine dikkat çekmek istedik.

Yarık ayak klinik olarak, basit cilt yarığından ayağın santral yerleşimli parmaklarının yokluğuna dek çeşitlilik gösterebilmektedir. Tipik olan formunda I. ve V. parmaklar mevcut olup bu parmaklar arasında kalan parmakların bir ya da daha fazlası mevcut değildir. Olgular cerrahi olarak tedavi edilmezlerse ayaklarda zamanla kerpetene benzer bir görünüm oluşur. Cerrahi tedavide amaç; yarığı belli seviyelere dek kapatmak, simetrik bir ayak oluşturmak ve I. ve V. parmakların pozisyonlarını korumasını sağlayarak valgus deformitesini önlemektir. Bu sunumda, bir ayağında santral yerleşimli üç parmağı, diğer ayağında ise santral yerleşimli iki parmağı olmayan ve iki taraflı yarık ayak deformitesi “double opposing z-plasty” yöntemini kullanılarak düzeltme yapılan olgu sunulmaktadır.

OBJECTIVE: We assessed importance of primary hip hemiarthroplasty in treatment algorithm. And we have evaluated patients treated with primary hip hemiarthroplasty for unstable intertrochanteric hip fractures according to morbidity rates. MATERIAL and METHODS: In our clinic between 1995 and 2006; we selected 75 patients treated with primary hip hemiarthroplasty for intertrochanteric femur fracture (IFF). Mean follow-up was 44 months (20-82). Genders of patients were female 43% and male 32%. Numbers of affected hips were 45 right and 30 left. Patients were evaluated with Harris Hip Score. RESULTS: Harris Hip Score of patients; Excellent 4, Good 54, Fair 9 and Poor 8 results were obtained. Seventyeight percent excellent to good results obtained primary hip hemiarthroplasty for unstable intertrochanteric femur fracture patients over 70 years of age. CONCLUSION: There are advantages of primary hip hemiarthroplasty over osteosynthesis for patient's population over 70 years of age such as; short surgery time, no radiation exposure and immediate weight bearing. Primary hip hemiarthroplasty can be an alternative treatment for unstable intertrochanteric fractures in elderly patients so as to achieve earlier mobilization. It is also current and effective treatment option for most elderly., AMAÇ:Yetmiş yaş üzeri anstabil intertrokanterik femur kırıklarda (İFK) hemiartroplasti uyguladığımız olgularımorbidite açısından değerlendirdik. Günümüzdeki hemiartroplastinin yerini tartışmayı amaçladık.GEREÇ ve YÖNTEMLER:Kliniğimizde 1995-2006 yılları arasında hemiartroplasti yöntemi ile tedevi edilenintertrokanterik femur kırıklı hastaların 75'i çalışmaya dahil edildi. Ortalama takip süreleri 44 ay idi.Hastaların 43'ü kadın,32'si erkekti. 45 hastanın sağ, 30 hastanın sol kalçası etkilenmişti. Olguların hepsi Harriskalça skorlamasına göre değerlendirildi.BULGULAR:Harris kalça skorlama sistemine göre dört hastada mükemmel sonuç, 54 hastada iyi sonuç, dokuzhastada orta, sekiz hastada kötü sonuç saptandı. Yetmiş yaş üzeri anstabil İFK'larında uygulanan hemiartroplastiolgularının %78'inde iyi-mükemmel sonuca ulaşılmış olduğu saptandıSONUÇ:Ameliyat süresinin çok kısa olması, skopi gibi teknik donanıma sahip olma şartının olmaması ve erkentam yük verebilme gibi avantajları olan hemiartroplasti yönteminin yaşlı İFK olgularında halen geçerliliğini veetkinliğini koruyan bir yöntem olduğu sonucuna vardık