Search

Dental florozis(DF), diş gelişimi sırasında art arda yüksek florür konsantrasyonlarına maruz kalmanın neden olduğu, minede yüzey altı porözitelere yol açan diş minesinin gelişimsel bir bozukluğudur. DF, minede beyaz opak şeritlerden kahverengi çukur lezyonlara kadar değişen görüntüler oluşturur. Bu olgu sunumunun amacı; dental florozis nedeniyle oluşan estetik sorunların mikroabrazyon, beyazlatma ve rezin inlfiltrasyon sistemi ile minimal invaziv olarak tedavisini anlatmaktır. Kliniğimize başvuran sistemik olarak sağlıklı 22 yaşındaki kadın hasta dişlerinin estetik olarak görünümü tedavisi için minimal invaziv olan kombine (mikroabrazyon, beyazlatma, rezin infiltrasyon) tedavi yöntemleri tercih edildi. İlk seansta fosforik asit ve pomza karışımı peridontal lastikler ile uygulanarak mikroabrazyon ve ofis tipi beyazlatma tedavisi uygulandı. İkinci seansta rezin infiltrasyon tedavisi yapıldı. Rezin infiltrasyon tedavisinden hemen sonra estetik problemlerde gözle görülür bir şekilde renk farkı ve mine saydamlığı sağlandı. Bu tedavinin olumlu sonuçlarının sürekliliğini ve etkinliğini gözlemlemek için hastaların takibi ve bu konuda klinik kontrollü çalışmaların yapılması gerekmektedir. Anahtar Kelimeler: Dental florozis, mikroabrazyon, ofis tipi beyazlatma, rezin infiltrasyonAbstractDental fluorosis (DF) is a developmental disorder of tooth enamel caused by repeated exposure to high fluoride concentrations during tooth development, leading to subsurface porosities in the enamel. DF produces images ranging from white opaque bands to brown pitted lesions in enamel. The aim of this case report is; To explain the minimally invasive treatment of aesthetic problems caused by dental fluorosis with microabrasion, whitening and resin infiltration system. Minimally invasive combined (microabrasion, whitening, resin infiltration) treatment methods were preferred for the aesthetic appearance of the teeth of a systemically healthy 22-year-old female patient who applied to our clinic. In the first session, a mixture of phosphoric acid and pumice was applied with periodontal elastics, and microabrasion and office bleaching treatment were applied. In the second session, resin infiltration treatment was performed.Immediately after the resin infiltration treatment, a visible color difference and enamel transparency were achieved in aesthetic problems. In order to observe the continuity and effectiveness of the positive results of this treatment, it is necessary to follow up the patients and to conduct clinically controlled studies on this subject., Dental florozis(DF), diş gelişimi sırasında art arda yüksek florür konsantrasyonlarına maruz kalmanın neden olduğu, minede yüzey altı porözitelere yol açan diş minesinin gelişimsel bir bozukluğudur. DF, minede beyaz opak şeritlerden kahverengi çukur lezyonlara kadar değişen görüntüler oluşturur. Bu olgu sunumunun amacı; dental florozis nedeniyle oluşan estetik sorunların mikroabrazyon, beyazlatma ve rezin inlfiltrasyon sistemi ile minimal invaziv olarak tedavisini anlatmaktır. Kliniğimize başvuran sistemik olarak sağlıklı 22 yaşındaki kadın hasta dişlerinin estetik olarak görünümü tedavisi için minimal invaziv olan kombine (mikroabrazyon, beyazlatma, rezin infiltrasyon) tedavi yöntemleri tercih edildi. İlk seansta fosforik asit ve pomza karışımı peridontal lastikler ile uygulanarak mikroabrazyon ve ofis tipi beyazlatma tedavisi uygulandı. İkinci seansta rezin infiltrasyon tedavisi yapıldı. Rezin infiltrasyon tedavisinden hemen sonra estetik problemlerde gözle görülür bir şekilde renk farkı ve mine saydamlığı sağlandı. Bu tedavinin olumlu sonuçlarının sürekliliğini ve etkinliğini gözlemlemek için hastaların takibi ve bu konuda klinik kontrollü çalışmaların yapılması gerekmektedir.

OBJECTIVE: This in vitro study aimed to evaluate the cytotoxicity of three different fissure sealant materials.MATERIALS AND METHOD: Cylindrical-shaped (2x5 mm) fissure sealant test samples were prepared according to the manufacturers' directions (Fuji Triage, Dyract Seal, UltraSeal XT Plus). L929 mouse fibroblast cells were plated in 96-well plates, and maintained in an incubator at a mixture of 5% CO2/95% air and at 37 °C for 24 h. The test samples were immersed in Basal Medium Eagle (BME) with 10% New Born Calf Serum and 5% penicillin/streptomycin. After 24 h, the incubation medium of the cells was replaced by the medium in which the test samples were extracted. Cells that were not exposed to the material extracts were used as control. After 24 h, cell viability was determined by using MTT assay. The data were analyzed by One-Way ANOVA and Tukey's HSD Post-hoc tests.RESULTS: Dyract Seal and Fuji Triage were significantly different from the control (p0.05). Dyract Seal presented the greatest cytotoxic effect on the L929 cells.CONCLUSION: The results of this study indicate that fissure sealant materials can release toxic agents. Biocompatibility, like for other restorative materials, is an important aspect for fissure sealants., AMAÇ: Bu in vitro çalışmada üç farklı fissür örtücü materyalin sitotoksisitesinin değerlendirilmesi amaçlandı.GEREÇ VE YÖNTEM: Üretici firmanın önerileri dikkate alınarak silindirik şekilli (2x5 mm) fissür örtücü test örnekleri hazırlandı (Fuji Triage, Dyract Seal, UltraSeal XT Plus). L929 fare fibroblast hücreleri 96-kuyucuklu hücre kültürü plakları içerisine yerleştirildi ve bir inkübatör içerisinde 24 sa. süre ile 37 °C’de, %5 CO2/%95 hava karışımlı bir ortamda bekletildi. Test örnekleri ise %10 New Born Calf Serum ve %5 penisilin/streptomisin içeren Basal Medium Eagle (BME) içerisine alındı. L929 hücrelerinin inkübasyon medyumu 24 sa. sonra uzaklaştırıldı ve yerine içerisinde 24 sa. boyunca test örneklerinin ekstrakte edildiği medyum konuldu. Test materyali içeren medyuma maruz bırakılmayan hücreler kontrol grubunu oluşturdu. Hücre canlılığı 24. sa. sonunda MTT testi ile belirlendi. Veriler One-Way ANOVA ve Tukey's HSD Post-hoc testleri ile analiz edildi.BULGULAR: Dyract Seal ve Fuji Triage, kontrol gurubundan farklı idi (p0.05). Dyract Seal, L929 hücreleri üzerine en fazla sitotoksik etkiyi gösteren materyaldi.SONUÇ: Bu çalışmanın sonuçları fissür örtücülerin bazı toksik ajanlar salabildiğini göstermektedir. Biyouyumluluk, diğer restoratif materyaller gibi fissür örtücüler için de kritik bir özelliktir.

OBJECTIVE: The aim of this study was to evaluate the cytotoxicity of a new self-adhering flowable composite (Vertise Flow) in a dentin barrier test device using three-dimensional cultures of bovine dental pulp derived cells.MATERIALS AND METHOD: Artificial cell culture perfusion chambers were separated into two compartments using a 500 µm dentin disc. In the lower compartment, a pulp chamber was created by placing the three-dimensional cultures onto the dentin disc. Test materials were introduced into the upper compartment in direct contact with the cavity side of the dentin discs following the manufacturers’ directions. Negative and positive controls were President and Vitrebond, respectively. Subsequently, the pulpal part of the perfusion chamber containing the cell culture was perfused with a culture medium. After an exposure period of 24 hours, cell survival was determined by using the MTT assay. Statistical analyses were performed using the Kruskal-Wallis and Mann Whitney U tests.RESULTS: The difference in survival rates between Vertise Flow and Vitrebond groups (positive control) was statistically significant (p0.05).CONCLUSION: Vertise Flow and the negative control group showed similar effects on the survival of the bovine dental pulp-derived cells. Toxic substances released from Vertise Flow may not influence the pulpal cells in case the residual dentin layer is at least 0.5 mm thick., AMAÇ: Bu çalışmanın amacı kendinden bağlanabilen yeni bir akışkan kompozitin (Vertise Flow) sitotoksisitesini, sığır dental pulpasından elde edilmiş hücrelerin üç-boyutlu kültürlerinin kullanıldığı bir dentin bariyer test düzeneği ile değerlendirmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Yapay hücre kültürü perfüzyon odaları 500 µm kalınlığındaki dentin diskleri ile iki kompartımana ayrıldı. Alt kompartımanda, üç-boyutlu hücre kültürleri dentine temas edecek şekilde yerleştirilerek pulpa odası kısmı oluşturuldu. Üst kompartımanda ise test materyalleri, dentin diskinin kavite kısmı üzerine üretici firmanın önerdiği şekilde uygulandı. Negatif ve pozitif kontrol materyalleri sırası ile President ve Vitrebond idi. Daha sonra, pulpal kısımdaki hücre kültürlerinin kültür ortamı ile perfüzyonları sağlandı. Yirmi dört saat sonra hücre canlılığı MTT testi ile değerlendirildi. Veriler Kruskal Wallis ve Mann Whitney U testleri kullanılarak istatistiksel olarak analiz edildi. BULGULAR: Vertise Flow ve Vitrebond (pozitif kontrol) gruplarının hücre canlılık oranları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı idi (p < 0.05). Ancak, Vertise Flow ile President (negatif kontrol) gruplarının hücre canlılık oranları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p > 0.05) SONUÇ: Vertise Flow, sığır dental pulpasından elde edilmiş hücrelerin canlılığı üzerine negatif kontrol grubuna benzer bir etki gösterdi. Kalan dentin tabakası kalınlığının en az 0.5 mm olması durumunda, Vertise Flow’dan salınması muhtemel biyololojik olarak aktif bileşenlerin pulpa hücrelerini etkilemeyebileceği düşünülmektedir.

Kompozit rezin simanlar kompozit ve seramik inlay, onlay simantasyonu, kron ve köprü simantasyonu, gibi geniş bir kullanım alanına sahiptir. Sıklıkla direk olarak prepare edilmiş dentin üzerine uygulandıkları için kompozit rezin simanların biyouyumluluğu çok önemlidir. Bu çalışmanın amacı, beş farklı kompozit rezin simanın sığır ve insan pulpa hücrelerinin canlılıkları üzerine etkilerinin ve oluşturdukları reaktif oksijen ürünlerinin direk kontak testleri ile ve günümüzde in vivo durumu en iyi şekilde taklit ettiği literatürde bildirilen dentin bariyer testleri ile değerlendirilmesidir. Klonal SV 40 large T-antijeni ile transfekte edilmiş sığır ve insan pulpa hücreleri 96 yuvacıklı hücre kültür kaplarına alındı ve 24 saat 37°C'de inkübe edildi. Rely X Unicem Clicker, MaxCem, Panavia F 2.0, BisCem ve Bistite II DC Kompozit rezin simanlar üretici firmanın talimatları doğrultusunda standart teflon halkalar içinde hazırlandı ve polimerize edildi. Örnekler 24 saat serum içeren kültür ortamında saklandı. Kristal viyole testi için, sığır ve insan pulpa hücreleri 24 saat materyal ekstraktı içeren kültür ortamına maruz bırakıldı ve hücre canlılığı kristal viyole boyası ile değerlendirildi. Kompozit rezin simanların monolayer hücre kültürlerinde reaktif oksijen ürünleri üretimi tespiti için materyal ekstraktı içeren kültür ortamına 1 saat maruz bırakılan insan ve sığır pulpa hücrelerinin reaktif oksijen ürünleri üretimi flow sitometre (FAC'S) cihazı ile değerlendirildi. KRS'lerin sitotoksisitesi, dentin bariyer düzeneğinde üç boyutlu hücre kültürleri kullanılarak değerlendirildi. Yapay hücre kültürü perfüzyon odaları dentin diski ile iki odaya ayrıldı. Paslanmaz çelik bir taşıyıcı içinde üç boyutlu hücre kültürleri dentine temas edecek şekilde yerleştirilerek pulpa odası kısmı oluşturdu. Dentin diskinin kavite kısmına ise materyaller uygulandı ve polimerize edildi. Daha sonra, pulpal kısımda hücre kültürlerinin kültür ortamı ile perfüzyonları (2ml/dk) sağlandı, 24 saat sonra hücre canlılığı MTT testi ile değerlendirildi. Mann-Whitney U testi ile istatistiksel değerlendirmeler yapıldı. Kristal viyole testinde, bütün kompozit rezin simanların sığır pulpa hücreleri üzerine sitotoksik olduğu, ancak insan pulpa hücreleri üzerine sadece Maxcem ve Panavia F 2.0 KRS'lerin sitotoksik olduğu tespit edildi. Ayrıca hem insan hem de sığır pulpa hücreleri üzerinde bütün kompozit rezin simanların reaktif oksijen ürünleri üretimini önemli derecede artırdığı saptandı ve dentin bariyer testinde Maxcem kompozit rezin siman en yüksek hücre canlılığı ile kontrol grubuna benzer cevap gösterdi diğer tüm test edilen materyaller üç boyutlu hücre kültürleri üzerine sitotoksik olduğu belirlendi. Sonuç olarak bu çalışmada test edilen kompozit rezin simanların farklı deneylerde sitotoksik etkileri görüldü. Kullanılan kompozit rezin simanların diş hekimliğindeki önemi ve yeri gün geçtikçe artmaktadır. Bu çalışmada kullanılan kompozit rezin simanların sitotoksik potansiyelleri klinik kullanıma ışık tutabilir. Bazı kompozit rezin simanlar dentin kalınlığının yetersiz veya pulpa ile yakın temasta olduğu durumlarda biyolojik olarak aktif monomerler pulpa hücrelerinin metabolizmalarını bozabilir. Bu nedenle rezin simanların biyouyumluluğunun artırılması için çeşitli tedbirlerin alınması gerekmektedir., Composite resin cements have a wide application area and are being use for cementation of composite or ceramic inlay, onlay, fractured teeth, cementation of crowns, bridges and often applied directly to the prepared dentin, so biocompatibility of composite resin cements are very important. The purpose of this study was to evaluate the effects of five self-etch dental composite resin cements on the cell viability of bovine and human pulp derived cells. We hypothesized that composite resin cements might cause cytotoxicity in pulp cells via the generation of reactive oxygen species (ROS), which may also contribute to genotoxic effects in vitro. Clonal SV 40 large T-antigen transfected bovine and human pulp-derived cells were seeded into 96-well plates for 24h at 37°C. The composite resin cements; Rely X Unicem Clicker, MaxCem, Panavia F 2.0, BisCem and Bistite II DC were prepared according to the manufacturers? instructions in standart teflon disks and samples were extracted in complete cell culture medium for 24 hours. For Crystal violet test, the bovine-pulp derived cells and transformed human pulp-derived cells were exposed to extracts for 24 h and cell viability determined using a crystal violet assay. The generation of ROS in monolayer cultures was measured after a 1h exposure period by flow cytometry (FAC?S). The cytotoxicity of the same materials was also analyzed in a dentin barrier test device using three-dimensional pulp cell cultures. A commercially available cell culture perfusion chamber was separated into two compartments by dentin disk. The three-dimensional cell culture tissues were placed in direct contact with the dentin disk and held in place by the stainless-steel holder. Test materials were introduced into the upper compartment in direct contact with the cavity side of the dentin disks. Then, the materials were cured according to the manufacturer?s instructions. Subsequently, the pulpal part of the perfusion chamber containing the cell cultures was perfused with medium (2 ml/h). After an exposure period of 24 h, the cell survival was determined by the MTT assay. Statistical analysis were performed using the Mann?Whitney U-test. In crystal violet test, all composite resin cements tested cytotoxic on bovine pulp cells but only Maxcem and Panavia F 2.0 were cytotoxic on human pulp cells. All composite resin cements increased the amounts of ROS on bovine and human pulp cells and in dentin barrier test cell survival was similar with Maxcem and negative control group, and all other tested materials were cytotoxic for three dimensional cell cultures. As a conclucision, in this study tested composite resin cements showed cytotoxic effects in different experiments. Nowadays in dentistry the significance of composite resin cements are being more important. The cytotoxic potencies demonstrated by these materials might be of clinical relevance. Some composite resin cements the concentrations of biologically active ingredients of some of the composite resin cements may be high enough to modify pulp cell metabolism when the materials are used in deep cavities or directly contact pulp tissue. Therefore to increase biocompatibility of resin cements we must take some precautions., Bu arastırma Selçuk Üniversitesi Bilimsel Arastırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından 06102038 proje numarası ile desteklenmistir.

Kompozit ve amalgam dolgulara alternatif olan rezin modifiye cam iyonomerler, güçlendirilmiş cam iyonomerler, biyoaktif materyaller genellikle derin çürüklerin restorasyonlarında kullanılmaktadırlar. Bu çalışmanın amacı alternatif dolgu materyallerinin L929 hücreleri üzerindeki sitotoksik etkilerinin değerlendirilmesidir.Fuji IX GP Capsule, Fuji II LC Capsule, Equia Forte, Biodentine, Vitrebond, GlassFill ve Activa BioActive Restorative'in üreticinin talimatlarına göre örnekleri standart teflon disklerde hazırlandı. Örnekler, örnek/solüsyon hacmi 91,6mm2/ml olacak şekilde 24 saat kültür ortamında bekletildi. L929 hücreleri 96 kuyucuklu hücre kültür kaplarına alındı ve 24 saat 37C°'de %10 FBS ve %1 penisilin/streptomisin içeren DMEM (Dulbecco's Modified Eagle's Medium) kültür ortamında bekletildi. Elde edilen materyalin seyreltilmemiş ekstraktı ve 1/2, 1/4, 1/8, 1/16, 1/32 oranında seyreltilmiş olan ekstraktları hücrelere uygulandı. Kontrol grubunda hücrelere sadece serum içeren kültür ortamı ilave edildi. Hücre canlılığı 24. saatin sonunda XTT (2,3-Bis(2-metoksi-4-nitro-5-sulfofenil)-2H-tetrazolyum) testi ile belirlendi. Kontrol grubunun canlılığı %100 olacak şekilde kabul edildi ve tüm grupların canlılık yüzdesi buna göre belirlendi (n=27). İstatistiksel değerlendirmeler için oneway ANOVA ve post hoc Tukey's HSD testleri kullanıldı. Her bir materyalin L929 hücrelerinin canlılıklarına ve proliferasyonlarına nasıl etki ettiği gerçek zamanlı hücre analizi yöntemi ile 15 dakikada bir empedans ölçümü alınarak izlendi. Elde edilen verilerin analizi RTCA Software 2.0 programı ile gerçekleştirildi.XTT deneyi sonucunda tüm materyallerin seyreltilmemiş konsantrasyonlarının L929 fibroblast hücreleri üzerine sitotoksik etkileri olduğu görüldü (p0,05) ve diğer materyallere göre L929 fibroblast hücreleri üzerine daha az sitotoksik etki göstermişlerdir. Vitrebond ile Glass Fill'in sitotoksisiteleri birbirine benzerdir (p>0,05) ve diğer materyallere göre L929 fibroblast hücreleri üzerine daha fazla sitotoksik etki göstermişlerdir. Gerçek zamanlı hücre analiz deneyi sonuçlarına göre Activa BioActive Restorative'in test edilen tüm konsantrasyon gruplarında hücrelerin 144 saat sonunda canlılığını devam ettirdiği görülmüştür. Fuji II LC Capsule ve Biodentine'in seyreltilmemiş konsantrasyon gruplarında, Glass Fill'in seyreltilmemiş ve 1/2 konsantrasyon gruplarında, Vitrebond'un seyreltilmemiş, 1/2, 1/4, 1/8 konsantrasyon grupları ile Fuji IX GP Capsule'ün seyreltilmemiş, 1/2, 1/4, 1/8 ve 1/16 konsantrasyon gruplarında hücre canlılığının 144. saat sonunda tamamen kaybolduğu görülmüştür.Alternatif restoratif materyallerin biyolojik olarak aktif içerikleri, pulpa hücrelerinin metabolizmasını değiştirebilecek sitotoksik potansiyele sahip olabilir. Bu nedenle özellikle derin kavitelerde materyal seçimine dikkat edilmelidir. Resin-modified glass ionomers, reinforced glass ionomers, bioactive materials, which are composite alternatives, are generally used for restoration of deep caries. The aim of this study was to evaluate the cytotoxic effects of recently developed dental restorative materials on L929 cells.Fuji IX GP Capsule, Fuji II LC Capsule, Equia Forte, Biodentine, Vitrebond, GlassFill and Activa BioActive Restorative material specimens were prepared according to manufacturers' instructions with using standard teflon matrix (2x5mm). Samples were kept in culture medium for 24 hours with a sample surface area/solution volume ratio of 91.6 mm2/ ml. L929 cells were taken into 96-well plates and incubated for 24 hours at 37°C in DMEM (Dulbecco's Modified Eagle's Medium) culture medium with containing 10% FBS and 1% penicillin/streptomycin. The acquired material undiluted extract and 1/2, 1/4, 1/8, 1/16, 1/32 of the diluted extracts were applied to the cells. In the control group, only serum-containing culture medium was added to the cells. Cell viability determined by XTT (2,3-Bis (2-methoxy-4-nitro-5-sulfophenyl) -2H-tetrazolium) test at the end of 24 hours. The viability of the control group was accepted to be 100% and the viability of all other groups was determined accordingly. ANOVA and post hoc Tukey's HSD tests were used for statistical evaluations. The effect of each material on the viability and proliferation of L929 cells was monitored by real-time cell analysis method by taking impedance measurement every 15 minutes. The analysis of the obtained data was performed by RTCA Software 2.0 program.As a result of the XTT assay, undiluted concentrations of all materials were found to have cytotoxic effects on L929 fibroblast cells (p 0.05) and showed less cytotoxic effect on L929 fibroblast cells than other materials. The cytotoxicity of Vitrebond and Glass Fill was similar (p> 0.05) and showed more cytotoxic effect on L929 fibroblast cells than other materials. According to the results of the real-time cell analysis experiment, it was observed that the Activa BioActive Restorative maintained the viability of the cells in all tested concentration groups after 144 hours.Fuji II LC Capsule and Biodentine's undiluted concentration groups, Glass Fill's undiluted and 1/2 concentration groups, Vitrebond's undiluted, 1/2, 1/4, 1/8 concentration groups with Fuji IX GP Capsule's undiluted, 1/2, 1/4, 1/8 and 1/16 concentration groups showed that cell viability completely disappeared after 144 hours.Biologically active ingredients of alternative restorative materials may have cytotoxic potential that may alter the metabolism of pulp cells. Therefore, especially in deep cavities material selection should be careful. 89

Bu çalışmanın amacı, kavite restorasyonunda kullanılan 4 farklı bulk fill kompozit rezinin fare fibroblast (L929) ve Klonal SV40 Large T-antijeniyle transfekte edilmiş sığır pulpa hücrelerinin (tSPTH) canlılıkları üzerine etkilerinin değerlendirilmesidir.Tetric EvoCeram Bulk Fill (Ivoclar-Vivadent, Schaan, Lihtenştayn), SonicFill (KerrCorp, Orange, CA, ABD), everX Posterior (GC Europe, Lueven, Belçika) ve Filtek Bulk Fill (3M ESPE, Seefeld, Almanya) kompozit rezinler üretici firmanın talimatları doğrultusunda standart teflon halkalar içine yerleştirildi ve polimerize edildi. Örnekler 24 saat serum içeren kültür ortamında saklandı. L929 ve Klonal SV 40 Large T-antijeni ile transfekte edilmiş sığır pulpa hücreleri 96 kuyucuklu hücre kültür kaplarına alındı ve 24 saat 37°C'de inkübe edildi. Canlılık değerlendirme testleri için, L929 ve sığır pulpa hücreleri 24 saat materyal ekstraktı içeren kültür ortamına maruz bırakıldı. Hücre canlılığı sırasıyla MTT ve XTT metotlarıyla değerlendirildi. Veriler one-way ANOVA analiziyle istatistiksel olarak değerlendirildi.L929 hücreleri üzerinde; SonicFill ve Filtek Bulk Fill kompozit rezinlerinin orijinal ekstraktları ve 1:2, 1:4, 1:8 konsantrasyonları ile negatif kontrol grubunun hücre canlılık oranları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p

Bu in vitro çalışmanın amacı bir infiltrant (Icon; DMG) bir cam karbomer (GCP Glass Seal, GCP Dental) ve bir fissür örtücünün (F1-Teethmate, Kuraray) pit ve fissür lezyonlarına uygulandığında penetrasyon derinliği ve mikrosızıntısını değerlendirmektir.Çalışmada kullanılmak üzere, son 6 ay içinde çekilmiş yirmi yaş dişlerinden; ICDAS (International caries detection and assessment system) skorlamasına göre fissürleri 0 ve 1 olanlar seçildi. Penetrasyon değerlendirilmesi (n=20) ve mikrosızıntı değerlendirilmesi (n=10) olacak şekilde 90 adet diş rastgele üç gruba ayrıldı. Materyaller (Icon, Cam karbomer, Teethmate F-1) üretici talimatları doğrultusunda dişlere uygulandı. Penetrasyon testi için dişlerden kesitler alınarak polisajları yapıldıktan sonra konfokal lazer taramalı mikroskopta incelenerek görüntüleri elde edildi. Maksimum lezyon derinliği (maxLD) ve maksimum penetrasyon derinliği (maxPD) ölçüldü ve maksimum penetrasyon yüzdesi hesaplandı (maxPDY=maxPD/maxLD x100). Mikrosızıntı testi için dişler % 0.5 basik fuksin içinde 24 s. bekletildi ve stereomikroskopta incelenmek üzere kesitler alındı ve skorlandı. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U-testleri kullanıldı (p=0.05). PDYmax değerlendirildiğinde Icon ve Teethmate F-1 gruplarında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0.05). GCP Glass Seal grubu Icon grubundan istatistiksel olarak farklı bulundu (p0.05).Bu in vitro çalışmanın sonuçlarına göre, Icon ve Teethmate F-1, GCP Glass Seal'e göre daha iyi bir performans göstermiştir. The aim of this in vitro study was to evaluate the penetration depth and microleakage of an infiltrant (Icon; DMG), a glass carbomer (GCP Glass Seal, GCP Dental) and a pit and fissure sealant (F1-Teethmate, Kuraray), when applied as recommended, into pit and fissure lesions.The fissure systems of extracted human teeth were classified according to the international caries detection and assessment system (ICDAS, codes: 0, 1) and randomly divided into three groups to evaluate penetration depht (n=20) and three groups for microleakage evaluation (n=10) for 90 teeth. Materials were applied on fissures according to manufacturer's instructions. Specimens for penetration test were cut perpendicular to their surfaces, polished, and confocal microscopic images were obtained. Maximum lesion depths (LDmax) and maximum penetration depths (PDmax) were measured and maximum percentage penetration was calculated as PPmax = PDmax/LDmax x100. Teeth for microleakage test were stored 24 s. in 0.5 % basic fuchsine solution and cut for evaluating with stereomicroscope. Statistical analysis of the obtained data were performed by Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U-tests (p=0.05). PPmax did not differ significantly between groups in Icon and Teethmate F1 (p>0.05). GCP Glass Seal group was statistically different from Icon group (p0.05). According to the results of this in vitro study, it can be concluded that Icon and Teethmate F-1 showed better performance than GCP Glass Seal. 66