Search

Primary gastric tumors are encountered more frequentlythan metastatic tumors. The gastric metastasis of clearcell renal cell carcinoma (CCRC) is very rare. Weherein report a case of gastric metastasis of CCRC.A sixty-year-old man patient underwent a radicalnephrectomy and received adjuvant chemotherapy.Pulmonary metastasis occurred at the second-yearfollow-up, and interferon alpha-2a was used forrelapse. The Computed Tomography examination ofthe patient presented with dyspepsia two years afterpulmonary metastases revealed 11 mm thickness inthe (along) gastric wall. Endoscopic examination wassuggestive of a neuroendocrine tumor.Histopathologic evaluation of endoscopic biopsiesshowed tumoral cell groups in a solid pattern composedof clear, vacuolated cytoplasm. These tumor cellswere positive for RCC, PAX8 CD-10, Vimentin, andimmunohistochemistry findings were similar to theinitial tumor at diagnosis. Finally, the patient wasdiagnosed with CCRC's gastric metastasis and treatedwith a multi-targeted receptor tyrosine kinase inhibitor., Primer mide tümörlerine, metastatik tümörlerindendaha sık rastlanır. Berrak hücreli renal hücreli karsinomun(BHRHK) mideye metastazı çok nadirdir. Bu yazıdaBHRHK’un mideye metastazı olgusunu sunduk.Altmış yaşında erkek hasta radikal nefrektomi geçirdive adjuvan kemoterapi aldı. Takibinde ikinci yıldapulmoner metastaz izlendi ve relaps için interferon alfa-2a kullanıldı. Akciğer metastazlarından iki yıl sonradispepsi ile başvuran hastanın bilgisayarlı tomografikincelemesinde mide duvarında (boyunca) 11 mmkalınlık saptandı. Endoskopik inceleme nöroendokrintümörü düşündürdü.Histopatolojik incelemede berrak vakuolize sitoplazmalısolid paternde tümöral hücre grupları gözlendi.Tümör hücreleri RCC, PAX8, CD10, Vimentin ile pozitifolup immünhistokimyasal sonuçlar ilk tümör ilebenzerdi. Sonuç olarak olguya BHRHK’un mide metastazıtanısı verildi ve çok hedefli bir reseptör tirozinkinaz inhibitörü ile tedavi edildi.

Amaç: Çalışmamızda ITP hastalarına verilen kortikosteroid tedavisi yanıtlarına ve bu yanıtların idame edilmesine klinik ve labaratuar parametrelerinin etkisinin olup olmadığını araştırmayı amaçladık. Yanıt kriteri olarak hastaların trombosit sayısının >30.000 mm3 üzerine çıkmasını, remisyon kriteri olarak >100.000 mm3 üzerine çıkmasını; relaps olarak da tekrar bu değerin altına inmesini sınır almayı planladık. Gereç Yöntem: Çalışmaya 2005-2019 yılları arasında SDÜ Tıp Fakültesi Hematoloji Bilim Dalı'nda İmmün trombositopeni tanısı ile takip edilen 18 yaş ve üzeri klinik ve laboratuar verileri ve takipleri yeterli olan 58 hasta çalışmaya alınmıştır. Hastaların klinik, labaratuar verileri, tedavi yanıtları ve yanıt süreleri incelenmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan 58 hastanın 42'si kadın (%72,4) 16' sı erkek (%27,6) erkek cinsiyettedir. Hastaların genel yaş ortalaması 49,7 (±16,8) kadınların yaş ortalaması 43,8 (±16,5) erkeklerin yaş ortalaması 51,8 (±16,7) olarak hesaplanmıştır. Cinsiyet ve yaş ile tedavi yanıtları arasındaki ilişki karşılaştırıldığında anlamlı farklilik saptanmamıştır (p>0,05). Hastaların tanı anındaki başvuru şikayetleri, hepatomegali varlığı splenomegali varlığı, ek ilaç kullanımı ve ek hastalık varlığı ile remisyon idame süreleri karşılaştırıldığında anlamlı farklılık saptanmamıştır. ( p100.000) gözlenmiş olup %15,5 (n=9)'unda platelet sayısı 100.000'in üzerine çıkmaması nedeniyle tam yanıt gözlenmemiştir. Remisyon idameleri incelendiğinde 24 (%41) hastanın 12 ay üstünde remisyonunun sürdürdüğünü(Plt>100.000) 25 (%43) hastanın tedaviyle remisyona girdiği ancak 12 aydan önce relaps (Plt, Aim: In this study, we aimed to investigate the effects of clinical and laboratory parameters on corticosteroid therapy responses and maintenance of ITP patients. As the response criterion, the platelet count of the patients increased to> 30.000 mm3 and the remission criterion increased to> 100.000 mm3; as relapse, we planned to limit this value to below again. Material and Method: Fifty-nine patients with the diagnosis of immune thrombocytopenia in SDU Medical Faculty Hematology Department between 2005-2019 were included in the study. Patients were 18 years or older with adequate clinical and laboratory data and follow-up. Clinical, laboratory data, treatment responses and response times of the patients were examined. Results: Of the 58 patients included in the study, 42 were female (72.4%) and 16 were male (27.6%) male. The mean age of the patients was 49.7 (± 16.8) and the mean age of the women was 43.8 (± 16.5) and the mean age of the men was 51.8 (± 16.7). No significant difference was found between sex and age and treatment responses (p> 0.05). No significant difference was found between the complaints at presentation at the time of diagnosis, presence of hepatomegaly, presence of splenomegaly, use of additional medication, presence of additional disease and duration of remission. (p 100,000), in 15.5% (n = 9), no complete response was observed because the platelet count did not exceed 100,000. When remission examinations were examined, it was seen that 24 (41%) patients maintained remission for more than 12 months (Plt> 100.000) and 25 (43%) patients were in remission with treatment but relapse (Plt, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Amaç: Akut pankreatitlerin yaklaşık %15-25'inde klinik seyir oldukça ağır seyretmekte olup lokal veya sistemik komplikasyonlar, çoklu organ yetmezliği ve ölüme kadar giden tablolar gözlenmektedir. Şiddetli AP'nin erken dönemde belirlenmesi, gelişebilecek morbidite ve mortalitenin öngörülmesi ve buna karşı önlem alınması açısından büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada amacımız; AP tanılı hastalarda serum osmolaritesinin erken dönemde hastalığın ciddiyeti ve klinik seyrin belirlenmesi açısından öneminin incelenmesi, mortalite prediktörü olarak kullanılıp kullanılamayacağını tespit etmektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmamızda SDÜ Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji Servisi ve İç Hastalıkları Yoğun Bakım Ünitesinde 01.01.2015 ile 01.08.2019 tarihleri arasında 18 yaş üstündeki akut pankreatit tanısı ile yatışı bulunan hastalar retrospektif olarak incelendi. Araştırma kriterlerini karşılayan 311 hasta çalışmamıza dâhil edildi. AP morfolojik tipi, şiddeti, mortalite ve YBÜ yatışı durumlarına göre hastaların demografik verileri, pankreatite ilişkin klinik, laboratuvar ve radyolojik verileri ayrıca hesaplanan serum osmolarite değerleri ve osmolariteyi oluşturan parametreleri istatistiksel olarak incelendi. Osmolarite değerlerine göre kartil analiz kullanılarak hastalar gruplandırıldı. Kartil grupları arasındaki prognostik farklılıklar istatistiksel olarak incelendi. Skorlamalar (Ranson ve CTSI), yatış süresi ve CRP değerleri ile osmolarite değerleri arasındaki korelasyon incelendi. Osmolarite değerlerinin mortaliteyi, YBÜ yatışını, şiddetli AP ve nekrotizan AP'yi öngörmedeki başarıları ve mortaliteye katkıları incelendi. Verilerin analizi Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) v. 20.0 programı ile yapıldı. Bulgular: Başvuruda serum osmolaritesi şiddetli pankreatitlerde ve YBÜ yatışı bulunan hastalarda anlamlı yüksekti (p, Purpose: In approximately %15-25 of acute pancreatitis, the clinical course is very severe, and local or systemic complications, multiple organ failure and deaths are observed. Determining severe AP in the early period is of great importance in terms of predicting the morbidity and mortality that may develop and taking measures against it. Our aim in this study; The aim of this study is to examine the importance of serum osmolarity in determining the severity and clinical course of the disease in patients with AP and whether it can be used as a mortality predictor. Materials-Method: In our study, patients who were hospitalized with the diagnosis of acute pancreatitis between 01.01.2015 and 01.08.2019 in the Gastroenterology Service and Internal Diseases Intensive Care Unit of SDU Medical Faculty Hospital were retrospectively analyzed. 311 patients who met the research criteria were included in our study. According to AP morphological type, severity, mortality and ICU hospitalization, the demographic data of the patients, clinical, laboratory and radiological data regarding pancreatitis, as well as the calculated serum osmolarity values and the parameters forming the osmolarity were statistically analyzed. Patients were grouped using quartile analysis according to their osmolarity values. The prognostic differences between cartillary groups were analyzed statistically. Correlations between scoring (Ranson and CTSI), hospitalization time and CRP values and osmolarity values were examined. The success of osmolarity values in predicting mortality, ICU admission, severe AP and necrotizing AP and their contribution to mortality were examined. Data analysis was performed using the Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) v.22.0 program. Findings: Serum osmolarity at admission was significantly higher in severe pancreatitis and patients admitted to the ICU (p, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Amaç: HL germinal merkez B hücrelerinden kaynaklanan klinikopatolojik olarak benzersiz bir lenfomadır ve en iyi tedavi edilebilen hematolojik malignitelerden biridir. HL'de prognostik faktörler, risk tahmininde bulunulmasını sağlamaktadır. Farklı hematolojik malignitelerde kemik iliğindeki retiküler lif derecesindeki artış kötü prognozla ilişkilendirilmiştir. Retiküler lif dereceleri ile HL arasında yapılan geniş kapsamlı bir çalışma olmamasıyla bu çalışmadaki amacımız tanı anındaki retiküler lif dereceleri ile prognostik faktörler arasında anlamlı ilişki bulunup bulunmadığını değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: 2006-2019 tarihleri arasında HL tanısı almış ve Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'ne başvuran hastaların demografik, klinik, laboratuar, radyolojik verileri, evre, extranodal tutulum, kemoterapiye yanıt, kaç sıra kemoterapi aldığı ve sağ kalıma ait veriler değerlendirildi. İstatistiksel analizler, SPSS 22.0 paket programları ile yapıldı. p değerinin, Aim: Hodgkin lymphoma is a clinicopathologically unique lymphoma originating from germinal center B cells and is one of the best treatable hematological malignancies. Prognostic factors in HL enable risk estimation. The increase in the degree of reticular fiber in the bone marrow in different hematological malignancies has been associated with poor prognosis. With no comprehensive study between reticular fiber grades and Hodgkin lymphoma, our aim in this study is to evaluate whether there is a significant relationship between reticular fiber grades at diagnosis and prognostic factors. Material and Method: Demographic, clinical, laboratory, radiological data, stage, extranodal involvement, response to chemotherapy, how many rows of chemotherapy, and survival data of patients diagnosed with Hodgkin Lymphoma between 2006-2019 and who applied to Süleyman Demirel University Medical Faculty Hospital were evaluated. Statistical analyzes were done with SPSS 22.0 package programs. A p value of, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Amaç: KLL, batı ülkelerinde en sık görülen lösemi türüdür. Tipik olarak ileri yaşlarda görülen KLL'nin klinik seyri ve spektrumu çok değişkendir. KLL seyrinin kişiden kişiye farklılık göstermesi nedenli, sağ kalımı etkileyen prognostik faktörlerin belirlenmesi, prognostik faktörlere göre yüksek riskli hastaların saptanması KLL yönetiminde önemlidir. Retiküler lif derecesinin hematolojik malignitelerde prognostik değeri birçok çalışmaya konu olmuştur. Bu çalışma, KLL hastalarında retiküler lif derecesinin araştırılması ve bunun klinik, laboratuar, prognostik faktörlerle olan ilişkisini ortaya koymak amacıyla planlanmıştır. Materyal ve Metod: Araştırmamızda; Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hematoloji Bilim Dalı'na 2006-2019 yılları arasında başvuru yapan ve KLL tanısı alan hastalar, retrospektif olarak incelendi. Çalışmamıza kriterlere uyan 64 hasta alındı. Hastaların demografik, klinik, laboratuar, sitogenetik verileri, evre, kemoterapi başlama zamanı, yıllık ortalama enfeksiyon sıklığı ve sağ kalıma ait veriler değerlendirildi. Bu verilerin tanı anında bakılan Retiküler lif derecesi ile arasındaki ilişki incelendi. Kemik iliği biyopsisi ile alınan örneklerde, Retiküler lif derecesi, Baurmeister sistemi kullanılarak kategorize edildi. Verilerin analizi SPSS 17.0 for Windows programı ile yapıldı. Bulgular: Çalışmamıza dahil edilen 64 hastanın 37'si (%57,8) erkek, 27'si (%42,2) kadın idi. Genel yaş ortalaması 71.25±11.77 olarak hesaplandı. Hasta gruplarının retiküler lif dereceleri ile, tanı anında bakılan CRP değerleri arasındaki farklar istatistiksel olarak anlamlıydı (p, Evaluation of The Relationship of Reticular Fiber Degree and Laboratory and Prognocytic Factors in Patients with a Diagnosis of Chronic Lymphocytic Leukemia Aim: CLL is the most common type of leukemia in western countries. CLL typically seen in older ages and the clinical course and spectrum of CLL is very variable. Determination of prognostic factors affecting survival and determination of high risk patients according to prognostic factors are important in the management of CLL, as the course of CLL differs from person to person. The prognostic value of reticular fiber grade in hematological malignancies has been the subject of many studies. This study was planned to investigate the degree of reticular fiber in patients with CLL and to reveal its relationship with clinical, laboratory and prognostic factors. Materials and Methods: In our research; patients who applied to Süleyman Demirel University Faculty of Medicine Hematology Department between 2006 and 2019 and were diagnosed with CLL were retrospectively analyzed. 64 patients who met the criteria were included in our study. Demographic, clinical, laboratory, cytogenetic data, stage, start time of chemotherapy, average annual infection frequency and survival data were evaluated. The relationship between these data and the degree of reticular fiber at the time of diagnosis was examined. Reticular fiber grade of samples taken by bone marrow biopsy was categorized using Baurmeister system. Data analysis was done with SPSS 17.0 for Windows program. Results: Of the 64 patients included in our study, 37 (57.8%) were male and 27 (42.2%) were female. Average age was calculated as 71.25 ± 11.77. The differences between the reticular fiber grades of the patient groups and the CRP values at the time of diagnosis were statistically significant(p, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2021., Kaynakça var.

Amaç: Romatoid artrit (RA)'in pulmoner tutulumu mortalite ve morbiditesinde rol oynayan en önemli ekstra artiküler tutulumlarındandır. Amacımız, RA hastalarında pulmoner tutulum sıklığını ve tutuluma etki eden faktörleri tespit etmektir. Materyal ve Metod: Çalışmaya 228 RA hastası dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri, alışkanlıkları, geçmiş tıbbi öyküleri, klinik özellikleri (RA tanı tarihi, tanı anındaki eklem tutulum paterni, 28 eklemdeki hastalık aktivite skoru (DAS 28), pulmoner tutulumu olanların tutulum tarihi, tutulum tipi, tutuluma kadar geçen süre, hastalıklı geçen süre), laboratuar parametreleri (Romatoid faktör, Anti-sitrülin protein antikor, Eritrosit sedimentasyon hızı, C-reaktif protein, Anti-nükleer antikor), radyolojik tetkikleri (Yüksek Çözünürlüklü Bilgisayarlı Tomografi), tedavileri ve pulmoner tutulumla ilişkileri değerlendirildi. Bulgular: Çalışmamızda 228 hastadan 45'inde (%19.7) pulmoner tutulum vardı. En sık görülen HRCT paterni 17 vaka ile (%37.8) Non-spesifik İnterstisyel Pnömoni (NSIP) idi. Pulmoner tutulumu olanlarda minimum yaş 42, maksimum yaş 87 idi. Ortalama yaş 60,73±9,08 olup tutulum olmayanlara göre anlamlı şekilde yüksekti (p=0,032). Pulmoner tutulumu olanların 10'u (%22,2) sigara kullanmaktaydı ve sigara kullananlarda pulmoner tutulum sıklığı anlamlı şekilde artmıştı (p=0,004). DAS 28 skoruna göre orta (p=0,040) ve yüksek (p=0,027) hastalık aktivitesine sahip olanlarda pulmoner tutulumun anlamlı olarak arttığı tespit edildi. Leflunomid (p=0,046), Sülfosalazin (p=0,015) ve steroid (p=0,033) kullanan hastalarda ortalama tedavi süresinin pulmoner tutulumu olanlarda anlamlı olarak azdı. Diğer parametrelerle pulmoner tutulum arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. Sonuç: RA hastalarında ileri yaş, sigara kullanımı, yüksek hastalık aktivitesi, 2-10 büyük eklem tutulum paterni ve bazı ilaçların yetersiz kullanımında pulmoner tutulum anlamlı şekilde artmaktadır. Bu faktörler arasında pulmoner tutuluma yatkınlığı en fazla artıran ise sigaradır (Odds ratio=3,489)., Aim: Pulmonary involvement of rheumatoid arthritis (RA) is one of the most important extra articular involvement that plays a role in mortality and morbidity. The aim of this study is to determine the frequency of pulmonary involvement and the factors affecting the involvement in RA patients. Materials and Methods: 228 RA patients were included in the study. Patients' demographic characteristics, habits, past medical history, clinical characteristics (RA diagnosis, date of diagnosis, disease activity score in 28 joints (DAS 28), date of involvement of patients with pulmonary involvement, type of involvement, time to involvement, duration of disease ), laboratory parameters (Rheumatoid factor, Anti-citrulline protein antibody, Erythrocyte sedimentation rate, C-reactive protein, Anti-nuclear antibody), radiological examinations (High Resolution Computed Tomography), treatment and pulmonary involvement were evaluated. Results: In our study, 45 (19.7%) of 228 patients had pulmonary involvement. The most common HRCT pattern was Non-specific Interstitial Pneumonia (NSIP) with 17 cases (37.8%). The minimum age was 42 and the maximum age was 87 in patients with pulmonary involvement. The mean age was 60.73 ± 9.08 and was significantly higher than those without involvement (p = 0.032). Ten (22.2%) of those with pulmonary involvement were smokers and the frequency of pulmonary involvement was significantly increased in smokers (p = 0.004). Pulmonary involvement was found to be significantly increased in patients with moderate (p = 0.040) and high (p = 0.027) disease activity according to DAS 28 score. The mean duration of treatment was significantly lower in patients receiving Leflunomide (p = 0.046), sulfosalazine (p = 0.015), and steroid (p = 0.033). There was no significant relationship between other parameters and pulmonary involvement. Conclusion: Pulmonary involvement is significantly increased in RA patients with advanced age, smoking, high disease activity, 2-10 large joint involvement patterns and inadequate use of some drugs. Among these factors, smoking is the most likely to increase pulmonary susceptibility (Odds ratio = 3,489)., Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2019., Kaynakça var.

Amaç: Amacımız, DEA‟lı hastalarda maligniteler ile direkt olarak ilişkileri gösterilen miRNAlardan miRNA-210, miRNA-373 ve let-7‟nin düzeylerinde değişiklik olup olmadığını incelemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 18-65 yaş arası demir eksikliği anemisi olan 35 hasta ve 10 sağlıklı kontrol dahil edildi. Hemogram ve ferritin ölçümleri yapıldı, miRNA ekspresyon düzeyleri real-time PCR yöntemi ile saptandı. Bulgular: Kontrol grubunun ortalama yaşı 31.30±6,25 idi, hasta grubunun ise ortalama yaşı 38.46±11.29 idi, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0,063). Plazma miRNA-210 ekspresyonu hasta grubunda sağlıklı gruba göre upregüle olup, istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p= 0.022).Plazma miRNA-373 ve let-7 ekspresyonu ise hasta grubunda sağlıklı gruba göre downregüle olup istatistiksel değerlendirmede anlamlı fark saptanmadı (sırasıyla; p= 0.65, p=0.20). Sonuçlar: Plazma miRNA-210 ekspresyonu DEA grubunda sağlıklı gruba göre upregüle saptanırken, miRNA-373 ve let-7 ekspresyonu ise down regüle saptanmıştır. Sonuçlar literatürle uyumludur. Kronik DEA‟lı hastalarda uzun süreli izlem çalışmaları yapılarak, kanser insidansı artış olup olmadığınını araştırılması değerli olacaktır. Anahtar kelimeler: Demir Eksikliği Anemisi, MikroRNA, Aim: Our aim is to examine whether there are changes in the levels of miRNA-210, miRNA-373 and let-7, among the miRNAs that have direct relationships with malignancies in patients with Iron Deficiency Anemia (IDA). Material and Method: The study included 35 patients with iron deficiency anemia and 10 healthy controls. Results: The mean age of the control group was 31.30 ± 6.25, the mean age of the patient group was 38.46 ± 11.29, and there was no statistically significant difference between the groups (p=0,063). Plasma miRNA-210 expression was upregulated in the patient group compared to the healthy group, and a statistically significant difference was detected (p=0.022). Plasma miRNA-373 and let-7 expression were downregulated in the patient group compared to the healthy group, and there was no significant difference in statistical evaluation (p=0.65, p=0.20, respectively). Conclusions: Plasma miRNA-210 expression was upregulated in the IDA group compared to the healthy group, while miRNA-373 and let-7 expression were downregulated. It will be valuable to investigate whether there is an increase in cancer incidence by conducting long-term follow-up studies in patients with chronic IDA. Keywords: Iron Deficiency Anemia, MicroRNA, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Amaç: Vasküler endoteliyal growht faktör (VEGF) ile ilişkisi bilinen 5 aday miRNA (miR-29c-3p, miR-18a, miR-31, miR-181 ve miR-20a)'ın DR patogenezinde rolü ve hastalık aktivitesi ile ilişkisinin olup olmadığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 18-80 yaş arası 31 DRP'si olmayan Tip 2 diyabetes mellitus (T2DM)'lu hasta (NDRP Grup), 25 proliferatif DRP (PDRP)'si olan T2DM'li hasta (PDRP grup), 43 nonproliferatif DRP (NPDRP)'si olan T2DM'li hasta (NPDRP grup) ve 30 sağlıklı kontrol (SK grup) dahil edildi. Hastalar ve sağlıklı gönüllüler metabolik açıdan değerlendirildi. Serum VEGF düzeyleri ELISA yöntemi ile ölçüldü. Beş aday miRNA 'ın plazma ekspresyon düzeyleri qRT-PCR ile ölçüldü. Bulgular: NDRP ve DRP gruplarında VEGF düzeyleri SK grubuna göre anlamlı olarak yüksekti (sırasıyla; p=0.021 ve p=0.033). DM ve DRP grupları arasında VEGF düzeyleri açısından anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). DM ve DRP gruplarında SK gruba göre miR-20a, miR-31 ve miR-29c-3p ekspresyonu anlamlı olarak downregüle saptandı (herbiri için, p0.05). MiR-29c-3p'nin tanısal gücü açısından eğri altındaki alan (AUC) 0.651 (p= 0.016) idi ve 0.22 kat değişim için duyarlılık ve özgüllük sırasıyla % 63 ve% 65 idi. Lojistik regresyon analizi ile miR-29c-3p ve miR-18a ekspresyonundaki değişikliklerin DRP gelişim riski artıran bağımsız risk faktörleri olduğu tespit edildi. Sonuçlar: T2DM'de plazma miR-29c-3p ve miR-18a ekspresyonlarındaki değişimler DRP gelişimi ile ilişkilidir. Bu miRNA'lar aynı zamanda DRP'nin erken tanısı için potansiyel yeni bir biomarker olarak da düşünülebilir. Anahtar kelimeler: Diyabetik Retinopati,VEGF, MicroRNA, Aim: To investigate the role of five candidate miRNAs (miR-29c-3p, miR-18a, miR-31, miR-181 and miR-20a) that are associated with alterations in the levels of vascular endothelial growth factor (VEGF) in DRP pathogenesis and its relationship with disease activity in type 2 DM (T2DM) patients. Material and Method: The study included 31 T2DM patients without DRP (NDRP Group), 25 T2DM patients with proliferative DRP (PDRP), 43 T2DM patients with non-proliferative DRP (NPDRP group) and 30 healthy controls (HC group). All patients and healthy volunteers were evaluated metabolically. Serum VEGF levels were measured by ELISA. Plasma levels of five candidate miRNAs was measured by qRT-PCR. Results: VEGF levels were significantly higher in the NDRP and DRP groups compared to HC group (p=0.021 and p=0.033, respectively). There was no significant difference between DM and DRP groups in terms of VEGF levels (p>0.05). The plasma levels of miR-20a, miR-31 and miR-29c-3p were significantly reduced in the DM and DRP groups compared to the HC group (p0.05). The diagnostic accuracy of miR-29c-3p, measured by area under the curve (AUC), was 0.651 (p=0.016), and the sensitivity and specificity for 0.22-fold change were 63% and 65%, respectively. Logistic regression analysis revealed that changes in plasma miR-29c-3p and miR-18a levels were independent risk factors for the development of DRP. Conclusions: Changes in plasma miR-29c-3p and miR-18a levels in T2DM are associated with DRP development. These miRNAs may be considered as potential new biomarkers for the early diagnosis of DRP. Keywords: Diabetic Retinopathy, VEGF, MicroRNA, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2019., Kaynakça var.

Amaç: Bu araştırma Miyokard İnfarktüsü (MI) geçiren bireylere uygulanan eğitim programının kardiyak risk faktörleri ve yaşam kalitesi üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Materyal-Metot: Araştırmanın örneklemini Eylül 2012-Mart 2013 tarihleri arasında Isparta Devlet Hastanesi kardiyoloji polikliniklerine tedavi ya da kontrol için başvuran, olasılıksız-rastgele örneklem tekniği ile seçilen 35 hasta oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak, "Hasta Bilgi Formu", "Miyokard İnfarktüsü Boyutsal Değerlendirme Ölçeği-MİBDÖ", "Kısa Form 36-Yaşam Kalitesi Ölçeği" kullanılmıştır. Verilen eğitim sonrası dört hafta sonra hasta bilgi formu ve ölçekler tekrar uygulanmıştır. Araştırma sonunda elde edilen veriler, tanımlayıcı ve karşılaştırma istatistikleri kullanılarak değerlendirilmiştir. Tanımlayıcı özelliklerde yüzdelik, ortalama, standart sapma kullanılırken, karşılaştırma istatistiklerinde parametrik ve non-parametrik testler kullanılmıştır. Veriler PASW 20 (SPSS/IBM, Chicago, IL, USA) kullanılarak analiz edilmiştir. İstatistik değerlendirmelerde p, SUMMARY The Effect of the Training Program On Cardiac Risk Factors and Quality of Life for Individuals Undergoing Myocardial Infarction (MI) Objective: This research was conducted to examine the impact of the training program on cardiac risk factors and quality of life for individuals who have suffered myocardial infarction (MI). Material and Method: 35 patients who applied to the Isparta State Hospital Cardiology Clinics between September 2012 and March 2013 for treatment or control were selected with the non-probability-random sampling technique. In this study, "Patient Information Form", "Myocardial Infarction Dimensional Evaluation Scale (MIDAS)", "Short Form 36-SF 36 - life quality scale" were used as data collection tool. Four weeks after the training, Patient Information Form and the related scales were applied again. The data obtained at the end of the study were evaluated through descriptive and comparison statistics. Descriptive properties were used for percentages, mean and standard deviation and parametric and non-parametric tests were used for comparison statistics. Data were analysed using PASW 20 (SPSS/IBM, Chicago, IL, USA). P, Tez (Yüksek Lisans) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, 2019., Kaynakça var.

Hypertension is a common and important public health problem in Turkey and worldwide. Recommendations on the diagnosis and treatment of hypertension have been presented in many nationally and internationally agreed European and American guidelines. However, there are differences among these guidelines, and some of the recommendations are not consistent with clinical practice in our country. Consensus report preparation, with the participation of relevant associations, was considered necessary to merge recommendations by evaluating hypertension guidelines from the perspective of Turkey and to create a joint approach in the diagnosis and treatment of hypertension in adults. For this purpose, it was aimed to prepare a practical text in Turkey in which all physicians dealing with hypertensive patients, from family practitioners in primary care to specialists in tertiary care, could come to agreement on common concepts, and which would be used as a basic reference guideline. Considering health care practices and sociocultural structure in Turkey, this report aimed to enhance awareness on hypertension, provide a common basis for different definitions and values as well as therapeutic options in various guidelines, and establish a practical reference guide to improve clinical practices in Turkey. This report is not a document describing hypertension in every aspect, but a reference, including basic recommendations with outlines. Care was taken to ensure that recommendations were evidence-based and valid for a majority of patients in clinical practice. However, it should be kept in mind that an approach assessment should be made on an individual basis for each patient.

Tıkanma sarılığı, mortalitesi yüksek olan bir klinik durumdur. Mortaliteye etki eden önemli faktörlerden biri oluşan Sistemik inflamatuar yanıt sendromu (SİYS)'dur. Ayrıca oluşan sitokin fırtınası ve sepsisin oluşturduğu organ hasarı bu sürece etki eder. SİYS'de etkili olan; ilk olarak salgılanan ve en etkin olan madde TNF-alfa dır, ayrıca IL-1 dir. Uzak organ hasarına sebep olan mediatörler ise IL-6 ve IL-8 dir. Oluşan sitokin fırtınası, bakteriyel translokasyona ve sepsise neden olur. Sepsisin oluşturduğu organ disfonksiyonu da çoklu organ yetmezliğine ve ölüme neden olur. İnfliximab, anti-TNF-alfa etkinliği bilinen ve klinikte Ülseratif Kolit, Crohn, Romatoid Artrit, Ankilozan Spondilit, Psöriazis, Hepatosplenik T-Cell Lenfoma gibi durumlarda kullanılan bir ajandır. Anti-TNF-alfa etkinliği kanıtlanmış olan infliximabın, sıçanlarda deneysel olarak oluşturulmuş tıkanma sarılığı modelinde, sitokin cevabını azaltabileceği buna ilintili olarak da bakteriyel translokasyon ve sepsisi önleyebileceği hipoteziyle, mortaliteye etkili olan akciğer hasarını azaltıp azaltmayacağının araştırılması amaçlanarak bu çalışma planlanmıştır. Elli yedi adet Sprague-Dawley rat, laparatomi kontrol (n=11), tıkanma sarılığı (n=23) ve tıkanma sarılığı + İnfliximab (n=23) grubu olmak üzere üçe ayrıldılar. I. gruba sadece laparatomi uygulandı. II. gruba ana safra kanalı ligasyonu yapıldı. III. gruba ise ana safra kanalı ligasyonu yapıldı ve günde 1 kez, 10 mg/kg dozunda İnfliximab 7 gün boyunca i.v. verildi. Sakrifikasyon sırasında inceleme için kan ve akciğer dokusu alındı. Kanda (serumda) ve akciğer dokusunda TNF-α, IL-6, IL-8, TAS (Total Antioksidan Seviye), TOS (Total Oksidan Seviye) ve OSI (Oksidatif Stres İndeksi) çalışıldı. Tıkanma sarılığına bağlı akciğer hasarı oluşmaktadır. Bu akciğer hasarının gelişmesinde; lipid peroksidasyonu, oksidatif stres ve nötrofil migrasyonu etkilidir. İnfliximab, tıkanma sarılığı ile artmış serum TNF-alfa ve IL-8 serum değerlerini azaltarak, antisitokin etkinlik göstermektedir. Böylece antinflamatuar etki göstererek akciğer hasarını azaltmaktadır. Ayrıca, serum TAS seviyesini artırarak, antioksidan etkinlik göstermektedir. İnfliximab, tıkanma sarılığı ile oluşan akciğer hasarını azaltmada histopatolojik düzeyde etkin bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Tıkanma sarılığı, infliximab, akciğer hasarı, oksidatif stres., Obstructive jaundice is a clinical condition with a high mortality rate. Systemic inflammatory response syndrome (SIRS) is one of the important factors affecting mortality. In addition, the cytokine storm and the organ damage caused by sepsis affect this process. The first secreted and most effective substance in SIRS is TNFalpha and also IL-1 is effective. The mediators that cause distant organ damage are IL-6 and IL-8. The cytokine storm causes to bacterial translocation and sepsis. The organ dysfunction that produced by sepsis also causes multiple organ failure and death. Infliximab is an agent known for its anti-TNF-alpha activity and used clinically in cases such as Ulcerative Colitis, Crohn's Disease, Rheumatoid Arthritis, Ankylosing Spondylitis, Psoriasis, Hepatosplenic T-Cell Lymphoma. This study was planned to investigate whether infliximab, has a proven anti-TNF-alpha activity, would reduce mortality-effective lung injury in the experimental obstructive jaundice model in rats based on the hypothesis that infliximab may reduce the response to cytokines and that it may prevent bacterial translocation and sepsis. Fifty-seven Sprague-Dawley rats were divided into three groups as laparotomy control (n=11), occlusion (n=23), and occlusion + infliximab (n=23). Only laparotomy was performed to Group I. The main bile duct ligation was done in Group II. The main bile duct ligation was done and i.v. infliximab was given at a dose of 10 mg / kg once a day for 7 days to Group III. Blood and lung tissue were taken for examination during sacrification.TNF-α, IL-6, IL-8, TAS (Total Antioxidant Status), TOS (Total Oxidant Status) and OSI (Oxidative Stress Index) were studied in blood (serum) and lung tissue. Lung injury occurs due to obstructive jaundice. Lipid peroxidation, oxidative stress, and neutrophil migration are effective in the development of this lung damage. Infliximab shows anticytokine activity by decreasing TNF-alpha serum and IL-8 serum levels which increased by obstructive jaundice. Thus, it reduces lung damage by anti-inflammatory effect. Infliximab was found effective in reducing lung damage caused by obstructive jaundice at the histopathological level. Keywords: Obstructive jaundice, infliximab, lung injury, oxidative stress., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2016., Kaynakça var.

Bu araştırma, Anderson ve arkadaşları tarafından 2000 yılında geliştirilen “Diabetes Empowerment Scale-Diyabet Güçlendirme Ölçeği"nin Türk toplumu için geçerlik güvenirliğini incelemek için metodolojik olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini, tip 2 diyabet tanısı almış 234 tip 2 diyabetli birey oluşturmuştur (n: 234). Diyabet Güçlendirme Ölçeği, 28 maddeden oluşmaktadır.Ölçek toplam puan ortalaması ve standart sapması 3,79±0.52 olarak saptanmıştır.Ölçeğin “dil eşdeğerliğinin/uyarlanmasının sağlanması için Türkçe'ye çeviri, geri çeviri ve ön uygulama işlemleri yapılmıştır. Ölçeğin iç tutarlığını test etmek için Cronbach Alpha katsayısı belirlenmiŞtir. Ölçeğin tümü için elde edilen Cronbach Alpha değeri 0.886, “diyabette psikososyal yönlerin yönetimi” alt boyutu için 0.828, “memnuniyetsizlik düzeyi ve değişime hazır olma” alt boyutu için 0.629, “diyabet hedeflerinin belirlenmesi ve elde edilmesi” alt boyutu için 0.847 olarak bulunmuştur. Yapılan “madde analizi” sonuçlarında ölçekteki maddelerin madde toplam korelasyon katsayısı 0.204-0.751 arasında saptanmıŞ ve hiçbir madde ölçekten çıkarılmamıştır. Ölçeğin yarı test sonuçlarına göre; iki yarısı arasındaki korelasyon değeri 0.775, birinci yarının Cronbach Alpha katsayısı 0.843, ikinci yarının Cronbach Alpha katsayısı 0.873, Spearman-Brown katsayısı 0.873 ve Guttman Split-Half katsayısı 0.868 olarak saptanmıŞ olup yüksek düzeyde güvenilir bulunmuştur.Ölçeğin kapsam geçerliğinin sınanması sırasında on uzmandan görüş alınmış, öneriler doğrultusunda değişiklikler yapılmıştır. Ölçeğin yapı geçerliğine ilişkin yaş, cinsiyet, medeni durum, öğrenim durumları, beden kitle indeksleri, tedavi şekli, diyabet yılı, diyabet ilaçlarının ve insülinin kullanımını bilme durumları, diyabet eğitimine katılma durumları, hastalıkla uyumlu yaşamak konusundaki düşünceleri, hastalığın günlük faaliyetlere izin verme durumu konusundaki düşünceleri, doktorlarına soru sorarken kendilerini rahat hissetmeleri ile ilgili düŞünceleri gibi bilinen grupların karşılaştırması analiz sonuçları, literatür ile paralel sonuçlar gösterip ölçeğin yapı geçerliğine kanıt oluşturmuştur.Sonuç olarak, “Diabetes Empowerment Scale-Diyabet Güçlendirme Ölçeği"nin Türk toplumu için oldukça yeterli güvenirlik ve geçerlik göstergelerine sahip bir ölçme aracı olduğu saptanmıştır. Bu sonuca göre ölçeğin tip 2 diyabetli bireylerin psikososyal öz-yeterliklerinin ölçülmesinde dolayısı ile psikososyal özyeterlilikleri konusunda güçlendirilmeleri için gereken tedavi ve bakımın planlanması ve düzenlenmesinde kullanılması önerilmektedir. Anahtar kelimeler: tip 2 diyabet, güçlendirme, geçerlik, güvenirlik., This study was developed in 2000 by Anderson et al. for determine the burden of type 2 diabetic individuals arising from diabetes.The samples of the study were 234 type 2 diabetic individuals with type 2 diabetes diagnosis (n: 234). Diabetes Empowerment Scale consists of 28 items. Scale total point average and standard deviation were fixed as 3,79±0.52. In order to ensure language equivalence/adaptation of the scale, it was translated into Turkish then retranslated into original language and then pre-applied. In order to test the selfconsistency of the scale, Cronbach Alpha coefficient was taken. Cronbach Alpha value was 0.886 for the whole scale, 0.828 for “management of psychosocial aspects in diabetes” sub-dimension, 0.629 for “level of dissatisfaction and readiness for change” sub-dimension and 0.847 for “determination and achievement of diabetes targets” sub-dimension. As a result of the “Item analysis”, item total correlation coefficient of the items in the scale was found to be between 0.204 and 0.751 and no item was taken out of the scale. According to half-test results of the scale; the correlation value between two halves was 0.775, Cronbach Alpha coefficient of the first half was 0.843 and Cronbach Alpha coefficient of the second half was 0.873 while Spearman-Brown coefficient was 0.873 and Guttman Split-Half coefficient was 0.868 and this was found to be highly reliable.Ten experts were asked to give their opinions during the testing of the validity of scale's scope and changes were made upon their suggestions. The results of the comparative analysis of known groups such as age, gender, marital status, educational background, body mass indexes, treatment method, diabetes year, status of awareness about diabetes medicines and insulin, participation to diabetes education, opinions about living in harmony with disease, opinions about disease's enabling to participate in daily activities and feeling comfortable while their doctors are asking them questions pertaining to the structural validity of the scale were in parallel with the literature and proved to be evidence for the structural validity of the scale.In conclusion, it was determined that “Diabetes Empowerment Scale” is a measurement tool with quite satisfactory confidence and validity indicators for Turkish society. Accordingly, it is recommended to use the scale in measurement of psychosocial self-sufficiency of type 2 diabetic individuals and consequently in the planning and regulation of treatment and nursing for empowering them in psychosocial self-sufficiency. Keywords: type 2 diabetes, empowerment, validity, reliability, Tez (Yüksek Lisans)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2012., Kaynakça var.

Çalışmamızın amacı tanı anında lenf nodu metastazı olmayan nonmetastatik invaziv meme kanserli hastalarda Ki-67 indexinin prognostik etkisini araştırmaktır. Çalışmaya toplam 314 hasta alındı. Hastaların % 99'u kadın (n=311), %1' i erkek (n=3) olup ortalama yaş 56 idi. Yüzde 7 olguda (n=22) aile öyküsü mevcuttu. Postmenopozal dönemde olan kadınlar çoğunlukta idi (n=209, %67). Tümör özelliklerine bakıldığında %48 sağ (n=152), %52 sol (n=162) meme yerleşimliydi.Tümör en sık üst dış kadranda lokalize idi (n=135, %43). Ağırlıklı rastlanılan histopatolojik alt tip NST (n=252, %80) iken, tümör çoğunlukla grade II (n=144,%46) idi. Reseptör profiline bakıldığında % 84' inde ER, % 75' inde PR, % 18' inde CerbB2 pozitif idi. Yüzde 21 hastada (n=67) LVI, % 13 hastada (n=42) ise PNI pozitifti. Hastaların çoğunluğu evre IIA da (n=130, %42) idi. Postoperatif tümör materyallerden (rezidü yoksa eksizyonel biyopsi materyalden) Ki-67 bakıldı. Sonuçlar 4 grupta toplandı (%0-9, %10-13, % 14-19, % 20 ve üzerinde). Hastaların % 31'inde (n=98) Ki-67 % 0-9 arasında iken, % 21'inde (n=65) % 10-13, % 14'ünde (n=45) % 14-19, % 34'ünde (n=106) % 20 ve üzerindeydi. Ki-67 değeri arttıkça, grade'in arttığı, ER ve PR'nin pozitifliğinin düştüğü, CerbB2'nin pozitifleştiği tespit edildi. CerbB2 pozitif ve üçlü negatif grupta sıklıkla Ki-67 değerleri % 20 ve üzerinde idi. Tanı sonrası hastaların çoğunluğu ise her üç tedaviyi de (sistemik tedavi + RT + HT) almıştı (n=112, %36). Hastaların ortalama takip süresi 33.07, PS 51,39, GS ise 89,03 ay idi. Takipte 20 hastada progresyon gelişmiş bu hastalardan 7' si meme kanserine bağlı eksitus olmuştur. Yapılan sağkalım analizinde Ki-67'nin PS'ye etki etmediği, % 20 ve üzeri değerlerde GS süresini kısalttığı, mevcut etkinin takip süresi uzadıkça anlamını yitirdiği saptanmıştır. Anahtar kelimeler: Ki-67, Lenf nodu negatif, Meme kanseri, Prognostik faktörler, Sağkalım, The purpose of our study is to search the prognostic effect of Ki- 67 index in non metastatic invasive breast cancer patients who have no lymph node metastases at the time of diagnosis. The total number of patients in the study is 314. The mean age was 56 . % 99 of patients were women (n=311) and %1 of patients were men (n=3). % 7 of patients have family history (n=22). The majority of women were post menopausal (n=209, % 67) . % 48 of tumors were located at right side ( n=152) and % 52 of tumors were located at left side (n=162). The most common place of tumors was up top outer quadrant (n=135, %43). The majority of tumor histopathological subtype was NST (n=252, %80) and the majority of tumors were grade II (n=144, % 46). % 84 of patients were ER positive and % 75 were PR positive and % 18 were CerbB2 positive. % 21 of patients were LV1 positive (n=67) and % 13 of patients were PNI positive (n=42). The majority of patients were stage IIA (n=130, %42 ). Ki-67 was studied from post- operative tumor materials. When there were no residue Ki-67 was studied from excisional biopsy material. The results were divided into 4 groups (%0-9, %10-13, %14-19, %20 and more ). % 31 (n=98) of patients' Ki-67 results were beetween % 0-9 , % 21 (n=65) of patients' Ki-67 results were beetween % 10-13 , % 14 (n=45) of patients Ki- 67 results were beetween %14-19 and % 34 (n=106) of patients Ki-67 results were % 20 and higher. It has been shown that as the Ki-67 value increases ER and PR positivity decreases and CerbB2 becomes positive.The Ki-67 results were mostly % 20 and higher in the CerbB2 positive and triple negative groups. Most of the patients have been given triple treatment (systemic treatment + RT + HT) after the diagnosis. The mean follow up time of patients were 33.07, PFS 51,39, OS 89,03 months. During the follow-up 20 patients progressed and 7 of these patients died because of breast cancer. 90 In the survival analysis it was shown that Ki-67 has no effect on PS. When Ki-67 is equal to % 20 or higher it decreases the GS time but this effect vanishes as the follow up time is extended. Keywords: Ki-67, Lymph node negative, Breast cancer, Prognostic factors, Survival, Tez (Uzmanlık Tezi) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç hastalıkları Anabilim Dalı, 2018., Kaynakça var.

Fulminan karaciğer yetmezliği, akut hepatitin ciddi bir koplikasyonudur. Masif karaciğer hücre nekrozu ve ansefalopati ile karakterizedir ve yüksek mortalite oranı ile birliktedir. Etkinliği kanıtlanmış tek tedavi yöntemi acil karaciğer transplantasyonudur. Bugüne kadar pek çok ilaç denenmiş, fakat bütün bu medikal tedavilerin etkinliği sınırlıdır ve yeni tedavi yöntemlerine ihtiyaç vardır. Bu çalışmamızda tam doz TAA'ya bağlı AKY'de kefirin etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık. Deneye 48 sıçan alınarak, üç adet altılı ve üç adet onlu toplam 6 grup oluşturuldu. Ayrıca, 30 sıçanda sürvi tayini yapıldı. Hepatotoksik ajan olarak i.p. olarak 350mg/kg/sıçan dozunda TAA kullanıldı. Sakrifye edilen sıçanlarda karaciğer fonksiyon testleri, doku düzeyinde GSH, katalaz, GPX, SOD, MPO, MDA, TNF-a, IL-10 gibi biyokimyasal parametreleri değerlendirdik. Ayrıca histopatolojik değerlendirmede hepatoselüler nekroz derecesine bakıldı. Çalışma sonucunda, karciğer histopatolojisi değerlendirildiğinde TAA verilen gruplarda akut hepatit geliştiği gözlendi. Ancak TAA alan gruplar arasında histopatolojik olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı. Bununla birlikte kefir verilen gruplarda transaminaz düzeyleri, PT ve INR değerleri daha yüksek saptandı. Ayrıca antioksidan özelliği olan glutatyon düzeyleri kefir verilen gruplarda düşük saptandı. Sonuç olarak AKY'de kefirin etkinliğinin aksine zararlı olabileceğini saptadık. Anahtar kelimeler: Kefir, Akut Karaciğer Yetmezliği, oksidatif stres, thioacetamide bağlı hepatotoksisite., Fulminant hepatic failure (FHF) is a serious complication of acute hepatitis. It is characterized by massive cell necrosis and encephalopathy, and is associated with high mortality. Liver transplantation is the single treatment option. Many drugs have been tried for the treatment, however none of them have been found successful. Therefore, new treatment modalities are needed. In this study, we aimed to investigate protective effect of kefir on the full dose Thioacetamide (TAA) induced the FHF in rats. Fourty eight rats were divided into six groups, 3 containing 6 rats and other 3 groups were containing 10 rats in each group. Addionally, survey evalution was done on 30 rats. As a hepatotoxic agent, TAA in 350 mg/kg/rat dose i.p. was used. We analyzed liver function tests and biochemical parameters in liver tissue such as GSH, catalase, GPX, SOD, MPO, MDA, TNF-a and IL-10. In addition, hepatocellular necrosis was investigated with histopathologic examination. As a result of histopathologic examination, acute hepatitis was developed in all groups which were treated with TAA. However, there was no significant difference between the groups. In addition, in the groups which Kefir were used, transaminases, PT and INR values were higher comparing to those in TAA was used. Glutation, which has antioxidant effect, was lower in kefir groups comparing to those in other groups. In conclusion, we have found that kefir might be harmful in contrast to our previous hypothesis that kefir can have favorable effects on gastrointestinal system. Keywords: Kefir, Fulminant Hepatic Failure, Oxidative stress, Thioacetamide induced hepatotoxicity., Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Nefroloji Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

ÖZET Araştırmamız; SDÜ iç hastalıkları ve KYB da Mayıs-Temmuz 2015 tarihlerinde takip edilmiş, 65 yaş ve üzeri tüm hastaların (83'ü KYB'de, 47'si DYB'da toplam 130 hasta) incelendiği kesitsel analitik tipte bir çalışmadır. DYB ve KYB da uygunsuz ilaç kullanımı 2014 STOPP-START kriterlerine göre değerlendirilmiştir. STOPP kriterlerine göre 130 katılımcının 93 ünde OUR mevcuttur (%71,5). START kriterlerine göre 130 katılımcının 125 inde OER mevcuttur (% 96). OUR, DYB da kişi başına 2.41, KYB da kişi başına 2.59, tüm örneklemde 2.5 olarak saptanmıştır. OER, DYB da kişi başına 6.1, KYB da kişi başına 5.77, tüm örneklemde kişi başına 5.9 olarak saptanmıştır. Aşılama eksikliğinin oldukça yaygın olması nedeni ile aşı kriteri çıkarıldığında kişi başına düşen OER ise 3.9 olarak bulunmuştur. Çalışmamızda en sık rastlanılan OUR sırasıyla; kanıt bazlı klinik endikasyon olmaksızın reçete edilen herhangi bir ilaç ( %33,1), kronik konstipasyonu olup, konstipasyon yaratmayan alternatiflerin endike olduğu hastalarda konstipasyona neden olabilecek herhangi bir ilaç ( örneğin kalsiyum kanal blokörü )(%17,7), delirium veya demansı olan hastalarda antikolinerjikler / antimuskarinikler (%16,2), yerleşik hipertansiyon veya kalp yetmezliğinde NSAII (%15,4) olarak saptanmıştır. Çalışmamızda sık rastlanılan OER' ler ise; mevsimsel trivalan influenza aşısı (%99.2), 65 yaşından sonra en az bir kez pnömokok aşısı (%99.2), belgelenmiş koroner, serebral veya periferik vasküler hastalık öyküsünde –hasta yaşamının sonunda veya yaşı>85 değilse- statin tedavisi (%54,6), hastalık nedeniyle evden çıkamayan veya düşmeler yaşayan veya osteopenisi olan yaşlı kişilerde vitamin D desteği (%53,1), sistolik kalp yetmezliği ve/veya belgelenmiş koroner arter hastalığı durumunda ACE inhibitörü (% 46,2), iskemik kalp hastalığında beta-bloker (% 35,4), belgelenmiş koroner, serebral veya periferik vasküler hastalık öyküsünde antiplatalet tedavidir (% 33,1). OUR ilişkili faktörler şunlardır; Charlson komorbidite indexi skoru (p 0,008), kronik hastalık ( p 0,024), Tip 2 DM ( p 0,039), hipertansiyon ( p 0,039). OER için ise; kronik hastalık ( p 0,01) , serebrovasküler hastalık ( p < 0,01), hipo-hipertiroidi (p, We evaluated inappropriate medication use consecutive patients over the age of 65 who were admitted to IMICU and CICU units of Süleyman Demirel University (SDU) between May and July 2015 (total 130 patients , 83 in CICU and 47 in IMICU) by using STOPP-START 2014 criteria. According to STOPP, potentially inappropriate prescriptions (PIP) were found in 93 of 130 participants (71,5%). According to START, potential prescribing omissions (PPO) were found in 125 of 130 participants (96%). PIP per person was 2.41 in IMICU, 2.59 in CICU and 2.5 in the whole sample.PPO per person was 6.1 in IMICU, 5.77 in CICU and 5.9 in the whole sample. Due to high prevalence of incomplete influenza and pneumococcal vaccination when we excluded the vaccination criterion, OER per person was 3.9. The most frequently encountered PIPs were any medication prescribed without evidence-based clinical indication (33,1%), drugs likely to cause constipation in patients with chronic constipation (e.g., calcium channel blockers) where non-consipating alternatives are appropriate (17,7%), prescription of anticholinergics/antimuscarinics in patients with delirium or dementia (16,2%), prescription of NSAIDs in established hypertension or heart failure (15,4%). The most frequently encountered PPOs were seasonal trivalent influenza vaccine (99,2%), pneumococcal vaccine at least once after age 65 (99,2%), statin therapy with a documented history of coronary, cerebral or peripheral vascular disease, unless the patient is at the end of life or > 85 years (54,6%), vitamin D supplement in older people who are housebound or experiencing falls or with osteopenia (53,1%), ACE inhibitor in patients with systolic heart failure and/or documented coronary artery disease (46,2%), beta blocker with ischemic heart disease (35,4%), antiplatelet therapy with a documented history of coronary, cerebral or peripheral vascular disease (33,1%). PIP was associated with higher Charlson Comorbidity Index score ( p 0,008), presence of chronic disease ( p 0,024), type 2 DM ( p 0,039), hypertension ( p 0,039) whereas PPO was associated with the presence of chronic disease (p 0,01), cerebrovascular disease ( p < 0,01) and hypo-hyperthyroidism (p, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2016., Kaynakça var.

Kolanjiokarsinoma (KK) safra yolları epitelinden köken alan, agresif bir kanser türüdür. Günümüzde yeni tanısal tekniklerin ortaya çıkmasına rağmen KK tanısını koymak ve cerrahi öncesi değerlendirmesini yapmak güçtür. Tanı ve preoperatif değerlendirmede Transabdominal Ultrasonogafi (USG), Bilgisayarlı Tomografi (BT), Endoskopik Ultrasonografi (EUS), Magnetik Rezonans Koloanjiopankreatikografi (MRKP) ve Endoskopik Retrograd Kolanjiopankreatikografi (ERKP) en çok tercih edilen yöntemlerdir.EUS safra yollarını değerlendirmek için en uygunyöntemlerden biridir. Ancak literatürde KK'nın EUS bulguları net olarak tanımlanmamıştır. Çalışmamızın amacı, KK tanısı konulan hastalarımızda retrospektif olarak EUS görüntülerinin değerlendirilerek BT ve ERKP görüntüleri ile karşılaştırılması ve KK.nın endosonografik bulgularını ortaya koymaktır. Materyal ve Metod Çalışmamıza Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi (SDÜTF) Gastroenteroloji Bilim Dalı Endosonografi ünitesinde Ocak 2008 - Ocak 2011 tarihleri arasında EUS uygulanan 1524 hasta arasından KK tanısı konmuş 35 hasta dahil edilmiştir. Klinik ve laboratuvar sonuçları ile KK tanısı konmuş hastaların BT, EUS, ERKP görüntüleri ile varsa EUS İİAB, operasyon notları ve postoperatif patoloji raporları değerlendirilmiştir. Ana safra kanalının intrapankreatik kesimindelokalize lezyonlar distal KK, bu kesimin proksimalindeki lezyonlar proksimal KK olarak sınıflandırılmıştır. Bulgular Çalışmaya dahil edilen 35 olgunun 22 tanesinde BT görüntülemesi mevcut olup 10.unda (% 45.4) kitle tespit edilmişti. Bu 10 olgunun 5 tanesinde distal hipodens kitle lezyonu, 5 tanesinde ise proksimal hipodens kitle lezyonu tariflenmişti. Bu olguların EUS görüntülemelerinde de aynı lokalizasyonda kitle tespit edildi. ERKP uygulanan 27 olgunun tümünün ERKP ve EUS incelemesinde tümör lokalizasyonu açısından farklılık saptanmadı. EUS.da tespit edilen lezyonların 33 tanesi (% 95) hipoekoik, 2 tanesi izoekoik eko paterninde idi. 15 olguda kitle sınırları belirgin ve düzenli iken, 20 olguda sınırları düzensiz ve belirsiz kitleler görülmüştür. Bu bulgular ışığında; 1. Düzensiz sınırlı, hipoekoik, safra yolları ile ilişkisi net olarak gösterilemeyen, 2. Düzenli sınırlı, hipoekoik, safra kanallarıyle ilişkisi gösterilebilen ve bazı olgularda lümene polipoid çıkıntı yapan veya ana safra kanalında diffüz, fusiform kalınlaşma şeklinde görülen 2 patern tespit edilmiştir. Sonuç Yaptığımız retrospektif çalışmada KK olgularımızın tümünde EUS ile lezyon tespit edilirken, BT ile olgularımızın %55.inde lezyon görüntülenememiştir. ERKP yapılan olgularda, tanı ve tümör lokalizasyonu açısından bir olgu dışında EUS 50 bulguları ile ERKP bulguları tam bir uyum göstermiştir. EUS bulguları incelendiğinde KK tanısı için temel olarak 2 farklı görünüm paterni elde edilmiştir. Sonuç olarak, KK olgularında 2 farklı EUS paterni olabileceği gözönünde tutulmalı ve tanıda BT, ERKP ve EUS birlikte kullanılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Kolanjiokarsinoma, Endosonografi, Bilgisayarlı Tomografi, Endoskopik Retrograd Kolanjiopankreatikografi., Cholangiocarcinoma (CC) is an agrresive cancer arising from epithelium of bile ducts. Despite recent developments in diagnostic methods, preoperative diagnosis and evaluation of CC is difficult. Abdominal ultrasonography (USG), computed tomography (CT), endoscopic ultrasonography (EUS), magnetic resonance cholangiopancreatography (MRCP) and endoscopic retrograd cholangiopancreatography (ERCP) are the most preferred methods for the diagnosis and preoperative evaluation of CC. Although EUS is one of the most suitable methods to evaluate the biliary tract, however, EUS features of CC have not been clearly described in the literature. The aim of our study is to determine the EUS features of CC, and to compare the EUS findings with the CT and ERCP findings in patients with CC. Material and Method Totally 1524 patients have undergone EUS examination during the period of two years between January 2008 and January 2011 at the Division of Gastroenterology of Suleyman Demirel University Faculty of Medicine. Among these patients, thirty-five patients with CC included the study. CT, EUS, ERCP images and if available results of EUS FNA, operation notes and postoperative pathology reports of patients diagnosed as CC are evaluated. Lesions localized in the intrapancreatic portion of common bile duct are classified as distal CC, whereas lesions localized in the proximal part of common bile duct are classified as proximal CC. Results CT images are available in 22 of 35 patients. A mass lesion was detected in 10 of the 22 patients (45,4%). Adistal mass lesion was demonstrated in 5 of these 10 patients, while CT revealed a proximal mass lesion in 5 patients. EUS showed a mass lesion in the same part of bile tract of these patients. ERCP and EUS findings were concordant in terms of localisation of tumor, in 27 patients in whom ERCP was performed. EUS showed an hypoechoic mass lesion in 33 (95%) patients. and an isoechoic mass lesion in the two patients. The margin and contour of the mass lesions were regular and well-defined in the 15 patients, whereas were irregular and illdefined in the 20 patients. Taking into consideration these features, we described two pattern of CC on the EUS; 1. An hypoechoic lesion with irregular and ill-defined border, of which relation to bile ducts is not clearly demonstrated. 2. An hypoechoic lesion with regular and well-defined border, of which relation to bile ducts is clearly demonstrated. In some cases, the mass lesion can be seen as polypoid lesion in the lumen or as a diffuse and fusiform thickening of common bile duct. 52 Conclusion In this retrospective study, EUS revealed a mass in all of the patients with CC. However, the mass could not be demonstrated with CT in 55% of the cases. EUS and ERCP findings were concordant in terms of diagnosis and localisation of tumor, except for one patient. Two ultrasonographic pattern for the diagnosis of CC were determined in EUS. In conclusion, it should be noted that, CC may be presented with two distinct view on the EUS examination. CT, ERCP and EUS findings should be considered together for the diagnosis of CC. Keywords: Cholangiocarcinoma, endosonography, computed tomography, endoscopic retrograd cholangiopancreatography., Tez (Doktora)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı Gastrenteroloji Bilim Dalı,Yan Dal uzmanlık tezi, 2011., Kaynakça var.

Süleyman Demirel Üniversitesi İç Hastalıkları Geriatri Bilim Dalı'nda 2005-2013 yılları arasında yatışı sırasında izlediğimiz ?65 yaş, NVAF'li hastalardan varfarin kullanamadağı için enoksaparin önerilen 36 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastaların enoksaparin önerilen tarihten değerlendirme veya vefat tarihine kadar geçen süre içerisinde tromboembolizm, kanama ve ölüm olayları; ilk yatışlarındaki komorbiditeleri (Charlson Komorbidite indeksi), tromboembolizm riskleri (CHA2DSVASc skoru), kanama riskleri (HASBLED skoru); ayrıca yatış ve ölüm/anket tarihlerindeki fonksiyonel (Barthel ve Lawton ölçeği), mental durum ve iletişim becerileri (Lawton ve SMAF ölçekleri) bizzat hasta ve yakınlarına ulaşılarak değerlendirildi.Ortalama CHA2DSVASc skoru 4,8, CHADS2 skoru 2,6 ve HASBLED skoru 2 olan, hasta grubumuzun takipte, %22,2'si tromboembolik olay geçirirken; %5,6'sı ciddi (retroperitoneal ve üst gastrointestinal sistem kanama), %2,8'i hafif kanama (travmatik cilt altı hematom) geçirdi. Ortalama 15.7 aylık takip süresi için hesaplanan 100 hasta yılı başına olay sayısı embolik olay için 17, ölüm için 49, ciddi kanama için 4.2 idi.Çalışmada tedavi uyumu sadece hastaların üçte birinde söz konusuydu.Embolik olay oranı tedaviyi aksatan grupta (8/24) aksatmayan gruptan (0/12) daha yüksek olup bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı (P=0.0334). Benzer şekilde ölüm oranı da tedaviyi aksatan grupta daha yüksek olup (18/24 e karşın 5/12); fark istatistiksel anlamlılığa yakındı (P=0,714). Kanama ve ağır kanama oranlarında ise anlamlı bir fark saptanmadı.Tedaviyi aksatmayan grupta Barthel skorunda artış (11,5±20 puan) saptanırken aksatan grupta azalma (-1,56± 30,41) saptandı. Her iki grupta da Lawton ve SMAF skorlarında düşüş olup tedavi aksatan grupta daha belirgindi. Barthel Lawton ve SMAF skorlarındaki değişimler gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılığa ulaşmadı. Anahtar Kelimeler : Atriyal fibrilasyon, enoksoparin, tromboembolizm, kanama, ölüm, We retrospectively evaluated a group of 36 patients aged 65 with NVAF, admitted to Geriatrics Department of Süleyman Demirel University Hospital between 2005-2013 who were prescribed enoxaparin as they could'nt use warfarin.Thromboembolism, bleeding and death were assessed from time of admission to time of final evaluation/death. Patient comorbidities (Charlson Comorbidity Index), thromboembolism risk (CHA2DSVASc Score) and bleeding risk (HASBLED Score) were evaluated for time of admission. Functional (Barthel and Lawton Scales), mental and communication abilities (Lawton and SMAF Scales) were assessed for time of admission and final evaluation/death. By contacting patients and caregivers (trough phone &home visits).The group had a mean CHA2DSVASC score of 4,8, CHADS2 score of 2,6, HASBLED score of 2. Overall 22,2% had a thromboembolic event, 5,6% had major bleeding (retroperitoneal and upper gastrointestinal), 2,8% had minor bleeding (superficial haematom) during 15,7 month follow-up. Event rates for 100 patientyears were 17 for thromboembolism, 49 for death, 4,2 for major bleeding.Only 1/3 patients were compliant with treathment. The rate of thromboembolism was greater in uncompliant (8/24) compared to compliant (0/12) patients (p=0,0334). Mortality rate also seemed to be higher in the uncompliant (18/24) compared to compliant (5/12) patients (p=0,054). Overall and major bleeding rates were not different.An increase in Barthel score (11,5±20) was detected in compliant group whereas the score decreased in uncompliant group (-1,56± 30,41). Both groups seemed to experience a fall in SMAF and Lawton scores which was more pronounced in the uncompliant group. None of the changes in Barthel, Lawton and SMAF scores were significantly different between groups. Keywords: Atrial fibrillation, enoxaparin, thromboembolism, bleeding, death, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2015., Kaynakça var.

Amaç: Caerulein ile indüklenen deneysel akut pankreatitte Thymoquınonin (TQ) proflaktik ve tedavi edici etkisinin araştırılması.Materyal ve Metod: Toplamda 42 adet wistar albino cinsi erkek rat kullanılarak caerulein ile indüklenmiş akut pankreatit modeli yapılmıştır. Ratlar rastgele 5 gruba ayrıldı, gruplar şöyledir. Kontrol grubu 1 (6 rat), Kontrol grubu 2 (6 rat), Akut pankreatit grubu (10 rat), pretreatment grubu (10 rat), postreatment grubu (10 rat) olarak ayrıldı. Akut Pankreatit 50 mcg/kg İntraperitoneal (İP) caerulein ile oluşturuldu. Pretreatment grubuna iki doz 20 mg/kg/ip TQ uygulandıktan sonra caerulein ile AP indüklenmiştir, Postreatment grubuna ise caerulein ile AP indüklendikten sonra 2 doz 20 mg/kg/ip TQ uygulandı. Gruplar arsında serum amilaz, lipaz, TNF alfa, NF-kß düzeyleri ve pankreas dokusunda MDA düzeyleri ve TUNEL methodu ile pankreatik asiner hücrelerde apipitozis değerleri çalışıldı.Pankreas dokusunda histopatolojik olarak alveolar dejenerasyon, yağ nekrozu, parankim nekrozu, vasküler konjesyon ve pankreas dokudaki mononükleer hücre infiltrasyonunu açısından değerlendirildi.Bulgular: Akut Pankreatit, Pretreatment ve postreatment grubunda amilaz lipaz düzeyleri kontrol grublarına göre yüksekti ve bu yükseklik ileri derecede anlamlıydı. Grublar arası TNF alfa düzeyleri arasında anlamlı faklılık saptanmadı.Pretreatment ve posttreatment grubunda serum NF-kß düzeyleri ve pankreatik dokuda MDA düzeyleri Akut Pankreatit grubuna göre azalmıştı ve bu fark postreatment grubunda daha belirgindi, istatiksel olarak anlamlıydı.Pretreatment ve posttreatment grubunda alveolar dejenerasyon, yağ nekrozu, parankim nekrozu, vasküler konjesyon ve pankreas dokudaki mononükleer hücre infiltrasyonunu ve asiner hücrelerdeki apipitozis skorları Akut Pankreatit grubuna göre azalmıştı ve bu fark istatiksel olarak anlamlıydı.Sonuç: Sonuç olarak, çalışmamızda TQ'nin caerulein ile indüklenen AP de histolojik olarak inflamasyon değerlerini ve asiner hücrelerde apipitozisi azalttığını gösterdik. TQ'nin AP tedavisinde ve proflaksisinde yararlı olabileceğini düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler: Deneysel Akut Pankreatit, Caerulein, Thmoquinon, Aims: It was aimed that prophylactic and therapeutic effects of thymoquinone (TQ) in caerulein induced experimental acute pancreatitis.Materials and Methods: The model of caerulein induced acute pancreatitis was created by using 42 wistar albino male rats in total. The rats were randomly divided into 5 groups. These groups are control group 1 (6 rats), control groups 2 (6 rats), acute pancreatitis groups (10 rats), pretreatment group (10 rats) and posttreatment group (10 rats). Acute pancreatitis was created with 50 mcg/kg intraperitoneal (ip) caerulein. In pretreatment group, acute pancreatitis was induced with caerulein after applied two doses 20 mg/kg/ip TQ, but in post-treatment group two doses TQ 20 mg/kg/ip TQ were applied after induced acute pancreatitis with caerulein. Serum amylase, lipase, TNF alpha, NF-kβ levels, MDA levels in pancreatic tissue and apoptosis values in pancreatic acinar cells were studied in between groups.The pancreatic tissue was evaluated as histopathological in terms of alveolar degeneration, fat necrosis, parenchymal necrosis, vascular congestion and mononucleer cells infiltration in pancreatic tissue.Findings: Amylase and lipase levels in acute pancreatitis, pretreatment and post-treatment groups were higher than control groups and this was statistically significant. TNF alpha levels in between the groups were no significant.Serum NF-kβ levels and MDA levels in pancretatic tissue in the pretreatment and post-treatment groups decreased compared to acut pancreatitis group. This differance was more apparent in post-treatment group and statistically significant.Alveolar degeneration, fat necrosis, parenchymal necrosis, vascular congestion, mononucleer cells infiltration in pancreatic tissue and apoptosis scores in acinar cells in the pretreatment and post-treatment groups decreased compared to acute pancreatitis group and this differance was statistically significant.Results: As a result, in this study we showed that TQ reduced inflammation values in caerulein induced acute pancreatitis and apoptosis in acinar cells. We think that TQ may be useful in treatment and prophylaxis of acute pancreatitis. Keywords: Experimental Acute Pancreatitis, Caerulein, Thymoquinon, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2015., Kaynakça var.

Bu araştırma; yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşirelerin hemşire-hasta iletişimine yönelik düşüncelerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmada Afyonkarahisar merkez sınırları içerisinde yer alan iki devlet hastanesi ve bir üniversite hastanesinin yoğun bakım ünitelerinde çalışan 104 hemşire örneklem olarak seçilmiştir. Veriler araştırmacı tarafından oluşturulan veri toplama formu ile toplanmıştır. Elde edilen veriler sayı-yüzde ve ki-kare testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Araştırmada yoğun bakımda çalışan hemşirelerin % 84.5’ inin sözel iletişimde güçlük yaşadıkları değerlendirilmiştir. İletişim güçlüğü yaşadığını belirten hemşirelerin % 80.8’inin kendilerinden, % 82.7’sinin hastanın durumundan kaynaklı sebeplerle iletişim güçlüğü yaşadıklarını ifade ettikleri belirlenmiştir. Hemşirelerin % 90.8’inin iletişimi önemli gördükleri saptanmıştır. Hasta ile iletişimde hemşirelerin % 82.7’sinin “hastanın anlatmak istediğini tahmin etme” % 66.3’ünün “yazı” % 4.8’inin “İletişim tahtası, yazı tahtası vb. gibi iletişim materyali kullanımı” yöntemlerini kullandıkları saptanmıştır. İletişim güçlüklerini önlemeye yönelik olarak hemşirelerin % 36.3’ünün “çalışma koşulları iyileştirilmelidir” % 23.4’ünün “entübe hastalar ile iletişim konusunda eğitimler düzenlenebilir”, %7.6’sının “kırtasiyecilik azaltılmalı, teknolojik yeniliklerden faydalanılmalıdır” önerilerinde bulundukları saptanmıştır. Hemşirelerin iletişimi kolaylaştırmaya yönelik önerileri incelendiğinde, % 23’ünün “iletişim kartları, teknolojik kolaylık, yazı tahtalarını vs.” tavsiye ettiği, “Hastaya yatmadan önce entübasyon hakkında eğitim verilebilir” önerisinin hemşirelerin % 12.5’i tarafından verildiği, saptanmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlar doğrultusunda; yoğun bakım hemşirelerinin iletişimde güçlük yaşadıklarını belirttikleri; bilinci kapalı, entübe, öfkeli, tedaviyi reddeden ve deliryumdaki hastalarla iletişim tekniklerine yönelik hizmet içi eğitim yapılması, yoğun bakım ünitelerinde hasta/hemşire oranının, sağlık bakanlığının belirlediği yoğun bakım standartlarına uygun planlanması ve çalışmalarda kullanılan iletişim tahtası uygulamasının yaygınlaştırılması, gerekli eğitimlerin planlanması önerilerinde bulunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Yoğun Bakımda İletişim, Entübe Hasta ile İletişim, Hemşire Hasta İletişimi, Yoğun Bakımlarda İletişim Engelleri, This research was done to determine the thoughts of nurses working in intensive care unit on communication between nurse and patient. 104 nurses who working intensive care unit at university hospital and two State hospitals in Afyonkarahisar were chosen for study sample. Data were collected using data form prepared by the researcher. Obtained data were evaluated number-percentage and chi-square test. In the research, it is evaluated that 84.5% of nurses had difficulties in communication in verbal communication. 80.8% of the nurses, who stated that they had difficulty in verbal communication, said that the reason was themselves, and 82.7 of the nurses said that the reason was patient. It was detected that 90.8% of the nurses thought that ''communication'' was important. 82.7 % of the nurses said that they guessed what the patient wanted to tell, 66.3% of the nurses said that they used writing method, and 4.8% of them said that they used communication and writing board in communication with the patients. The nurses suggested that the working conditions must be improved (36.3%), training on communication with intubated patient can be organized (23.4%), red tape must be decreased and technological innovations must be used (7.6%). When the nurses suggestions on facilitating the communication were examined, it was stated that 23% of nurses suggest communication cards, technological facilities and writing boards, and 12.5% of them suggest that patients can be trained on intubation before hospitalization. Under the results obtained from the search; intensive care unit nurses suggest that they have difficulties in communication, in-service training on communication techniques with patients who lose conscious, refuses treatment, and are furious, intubated and in delirium must be organized, patient-nurse percentage in intensive care units must be planned according to the standardization determined by The Ministry of Health, communication board applications must be generalized, and necessary trainings must be planned. Keywords: Communication in intensive care unit, Communication with intubated patients, Communication between nurse and patient, Communication barriers in intensive care unit., Tez (Yüksek Lisans)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, 2013., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2017., Kaynakça var.

Giriş ve Amaç: Meme kanseri dünyada kadınlarda en yaygın görülen kanserdir. Gelişen tedavilere rağmen hala yüksek morbitide ve mortalite oranlarına sahiptir. HER2 pozitif alt tipte bu kötü prognoz daha belirgindir. Yeni prognostik ve prediktif belirteçlere ihtiyaç vardır. Son yıllarda WBP2 expresyonunun meme kanserinin gelişiminde ve kötü prognozunda etkili olduğuna dair veriler artmaktadır. Bu çalışmada C-Erb B2 (Her2) Pozitif Trastuzumab Tabanli Tedavi Alan Meme Kanseri Hastalarinda WBP2 ekspresyonunun prognoza etkisi araştırıldı. Materyal ve Metod: Nisan 2008 ile Nisan 2019 tarihleri arasında HER2 pozitif invaziv meme kanseri tanısıyla takip edilen, postoperatif patoloji preparatlarına ulaşılabilen toplam 136 hastada WBP2 expresyon düzeyi immünhistokimyasal boyama yöntemi ile çalışıldı. Kaplan-Meier testi ve log-rank analizi progresyonsuz sağkalım (PFS) ve genel sağkalım analizi için ve sağkalımı bağımsız bir şekilde etkileyen faktörleri tespit etmek için Cox regresyon analizi uygulandı. Bulgular: Tek değişkenli analizde istatistiksel olarak anlamlı olan faktörler; evre, lenf nodu pozitifliği, Ki-67 proliferasyon indeksi ve WBP2 overekspresyonu olarak saptandı (p, Introduction and Aim: Breast cancer is the most common cancer in women in the world. Despite the advancing treatments, it still has high morbidity and mortality rates. This poor prognosis is more pronounced in the HER2 positive subtype. New prognostic and predictive markers are needed. In recent years, there has been an increase in data showing that WBP2 expression is effective in the development and poor prognosis of breast cancer. In this study, the effect of WBP2 expression on prognosis in Breast Cancer Patients Receiving C-Erb B2 (Her2) Positive Trastuzumab Based Treatment was investigated. Materials and Methods: WBP2 expression level was studied by immunohistochemical staining method in 136 patients who were followed up with a diagnosis of HER2-positive invasive breast cancer between April 2008 and April 2019 and whose postoperative pathology preparations could be accessed. Kaplan-Meier and log-rank analyses were employed on PFS and OS and multivariate Cox proportional hazard model analyzed clinical parameters for their prognostic relevance. Results: Statistically significant factors in univariate analysis; stage, lymph node positivity, Ki-67 proliferation index and WBP2 overexpression (p, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Giriş ve Amaç: Endoskopik retrograd kolanjiopankreatografi safra yolları ve pankreasın benign ve malign hastalıklarının tanı ve tedavisinde önemli yer tutan bir yöntemdir. Günümüzde daha çok tedavi amaçlı kullanılan bir yöntemdir. Başta pankreatit olmak üzere birçok komplikasyonla ve nadiren mortalite ile ilişkili olabilir. Bu çalışmada amacımız endoskopik retrograd olan jiopankreatografi uygulama ve güvenliğinin yaşlı ve genç grupda karşılaştırılmasıdır. Bu çalışmada yaşlı hastalarda endoskopik retrograd kolanjiopankreatografi işleminin etkinliği, güvenilirliği ve işlem başarı oranlarını değerlendirdik.Materyal ve Metot: Bu çalışma SDÜ Tıp Fakültesi Gastroenteroloji kliniğinde Ocak 2010 ve Aralık 2011 tarihleri arasında ERKP yapılan 335 hastanın retrospektif olarak değerlendirilmesini içermektedir. Hastalar 70 yaş altı 168 hasta, 70-80 yaş arası 117 hasta ve 80 yaş üstü 50 hasta olacak şekilde 3 gruba ayrıldı ve ERKP tanısı, başarı oranı ve komplikasyonları açısından değerlendirildi.Bulgular: Çalışmaya alınan 335 hastanın 16’sında (% 5) pankreatit, 10’unda (% 3) kolanjit ve 4’ünde kanama (% 1) olmak üzere toplam 31 hastada (% 9) ERKP sonrası komplikasyon saptandı. Komplikasyon oranları açısından gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı. İğne uçlu sfinkterotomi 57 hastada yapıldı ve bu haslarda komplikasyon oranı anlamlı olarak yüksekdi. Endoskopik sfinkterotomi 243, endoskopik balon dilatasyon 41 hastada uygulandı ve bu hastalarda komplikasyon oranı yüksek bulunmadı. Çalışmaya 169 kadın ve 166 erkek katıldı.Yaş ve cinsiyetin komplikasyon ile ilişkisi saptanmadı.Sonuç: ERKP endikasyonu doğru konmalıdır. Tecrübeli kişilerce yapıldığı zaman yaşlı hastalarda da güvenle yapılabilir. Anahtar kelimeler: Endoskopik retrograd kolanjiopankreatografi, komplikasyon, Introduction and Aim: Endoscopic retrograde cholangiopancreatography is an important method for diagnosis and treatment of benign and malignant diseases of biliary tract and pancreas. Recently, it has been used for mostly therapeutic interventions. It may be related with some complications, particularly pancreatitis, and rarely with mortality. İn this study we aimed to compare the utility and safety of endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) in elderly and younger groups of patients. We have evaluated the efficacy, safety and success rate of endoscopic retrograde cholangiopancreatography in elderly patients Material and Method: The study involved retrospective analysis of 335 in patients who underwent ERCP between January 2010 and December 2011 in the ERCP laboratory of SDÜ Gastroentroloji Department. Patients were divided into 3 groups; 168 patients younger than 70 years old, 117 patients betwen 70- 80 years old and 50 patients older than 80 years old. This groups were investigated for the diagnosis, success rate and complication rate of endoscopic retrograde cholangiopancreatography.Results: The number of patients evaluated in the study was 335. Post-ERCP complications were detected in 31 patients (8%) of 335. Pancreatitis, cholangitis and hemorrhage occured, respectively in 16 (5%), 10 (3%), and 4 (1%) patients. There was no significant difference betwen the complication rate in groups. Needle knife sphincterotomy was performed in 57 patients and the complication rate was significantly higher. EST was performed in 243 patients, balloon dilation was performed in 41 patients. The complication rate was not increased in these patients.169 women and 166 men joined the study. Age and gender was not related to complication rate.Conclusion: ERCP should be indicated for correct patients. It can be safely performed by skilled people on elderly patients. Keywords: Endoscopic retrograde cholangiopancreatography, complication, Tez (Tıpta Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2012., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2007., Kaynakça var.

Bu çalışma, kanser hastalarının yaşam kalitesi, semptom kontrolü ve tamamlayıcı ve alternatif tıp kullanım durumlarını incelemek amacıyla tanımlayıcı tipte yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Süleyman Demirel Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Onkoloji Kliniklerinde ve Ayaktan Kemoterapi Ünitesinde 30 Eylül 2011- 29 şubat 2012 tarihleri arasında tedavi gören 153 kanser hastası oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama araçları olarak; Kişisel Bilgi Formu, Tamamlayıcı ve Alternatif Tıp Yaklaşımları Ölçeği, Nightingale Semptom Değerlendirme Ölçeği ve EORTC QLQ-C30 (version 3.0) YaŞam Kalitesi Ölçeği kullanılmıŞtır. Hastaların yaş sınırları 24-83 olarak saptanmış olup; yaş ortalaması 55.15±12.70'dir. Hastaların %57.5'i kadın, %65'i ise erkektir. TAT yöntemini kullanan hastaların oranı %14.3'dür. Hastaların cinsiyetlerine göre TAT Ölçeği Skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır (p>0,05).Hastaların cinsiyetleri, hastalığın süresi, aylık geliri ve hastaların yaŞına göre NSDÖ Skorları arasında anlamlı bir iliŞki saptanmıştır (p0,05).Sonuç: Örneklemimizdeki hastalar içinde TAT yöntemine baŞvuran hasta sayısı literatüre göre daha azdır. TAT yöntemine başvuranların ise kullandıkları yöntemi doktor ve hemşireleriyle paylaşmadıkları saptanmıŞtır. TAT kullanımı çoğunlukla gizli bir şekilde yapılmaktadır. TAT kullanım durumunu ortaya çıkarabilecek daha ayrıntılı çalışmalara gereksinim vardır. Anahtar Kelimeler: Kanser, yaşam kalitesi, semptom kontrolü, tamamlayıcı ve alternatif tıp., This study was carried out in descriptive type in order to examine the situations of the life quality of cancer patients, symptom control and investigation of occasions of use of complementary and alternative medicine . The sample were consist of 153 cancer patients who both accepted to attend the study and were treated at Suleyman Demirel University Research and Education Hospital, Oncology Research and the Ambulatory Chemotherapy Unit between the dates September 30, 2011 and February 29, 2012. As the data collection tools, personal information form,Complementary and Alternative Medicine Approaches Scale, Nightingale Symptom Assessment Scale and the EORTC QLQ-C30 (version 3.0) Quality of Life Scale were used in the research. The age limits of patients were determined as 24-83 and the age average is 55.15 ± 12.70. %57.5 of patients were female, while %65 of them were male. The rate of patients for whom CAM method was used was 14.3%. A significant difference among the CAM Scale Scores was not determined statistically according to genders of the patients (p>0.05). A significant relation among NSAS Scores was determined according to gender of patients, duration of disease, monthly income and the age of patients (p 0.05). Conclusion: number of patients who use of CAM methods in our sample is less than literature.The ones who apply to the method do not tell their doctors and nurses the method they use. Detailed scientific studies on CAM usage status should be required. Keywords: cancer, quality of life, symptom control, complementary and alternative medicine., Tez (Yüksek Lisans)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2012., Kaynakça var.

2013 yılında kliniğimizce pankreas kanseri tanısı konulan hastaların demografik özellikleri ile kanser gelişimi üzerine etkili olabilecek risk faktörlerinin analizi, Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Gastroenteroloji Uzmanlık Tezi, Isparta, 2014.Giriş ve Amaç: Bu çalışmada 2013 yılında Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji Kliniğindepankreas kanseri tanısı konan olguların demografik özellikleri ile kanser gelişimi üzerine etkili olabilecek risk faktörlerinin analizi retrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metod: Bu çalışmada, Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Ġç Hastalıkları Anabilim Dalı, Gastroenteroloji Kliniğinde 2013 yılında pankreas kanseri tanısı ile tetkik edilen toplam 32 hastanın dosyası incelendi. Histopatolojik olarak ve/veya en az bir görüntüleme yöntemi tetkiki ile pankreas kanseri tanısı konan 32 olgu çalışmaya dahil edildi. Bu hastaların dosyaları retrospektif olarak incelenerek bilgileri kaydedildi. Kontrol grubu olarak pankreas ve kolon malignitesi olmayan yaş grubu olarak hasta grubuna benzer 33 kişi çalışmaya dahil edildi.Bulgular: Çalışmaya 32 pankreas karsinomu, 33 sağlıklı bireylerden oluşan kontrol grubu alındı. Hastaların 15‟i (%46, 9) erkek, 17‟si (%53, 1) kadındı. Hasta grubunda yaş ortalaması; 65,4±10,6, kontrol grubunun 65,6 ±10, 4‟di (p>0,05). Hasta kadınların yaş ortalaması 69,4 ±11,1, erkeklerin yaş ortalaması ise 60,7 ± 7,9‟di (p0,05). Çalışmamızda, BMI, alkol tüketimi, fiziksel aktivite sayısı, su tüketimi, kahve içme sayısı açısından istatistiksel anlamda fark görülmedi (p, Introduction and Aim: In this study it was aimed to evaluate retrospectively the relationship between the demographic characteristics and the risk factors in subjects diagnosed as pancreatic cancer in Gastroenterology clinic of Süleyman Demirel Univercity Medical Faculty in 2013.Materials and Methods: In this study the records of a total of 32 patients who have received prediagnosis of pancreatic cancer were examined in Gastroenterology Clinic of Internal Medicine Department, Süleyman Demirel University Medical Faculty in 2013. A total of 32 subjects who diagnosed with pancreatic cancer through histopathologically and/or at least one isualization method were enrolled. The records of these patients were examined retrospectively and their data were recorded. 33 cases for control group were had no malignite and pancreatic cancer diagnosis and also compatible with study group for their age, received in our study.Results: In our study, consisting of 32 pancreatic cancer and 33 healthy control subjects.15 patients (%46, 9) were males, and 17 (%53, 1) were female. Patients of study group mean age was 65, 4±10, 6 years, patients of the control group mean age was 65, 6 ±10,4 years(p>0,05).The mean age in female was 69, 4 ±11, 1 and male‟s was 60, 7 ± 7, 9 years in study group(p 0.05).In our study, BMI, alcohol consumption, number of physical activity and water consumption and in terms of numbers drinking coffee no significant difference was observed (p, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Gastroenteroloji Anabilim Dalı, 2014., Kaynakça var.

Isparta ve çevresinde yaşayan 44-61 yaş grubu Türk kadınlarda menopoz, yaş ve yaşam biçimi unsurlarının serum vitamin B12 ve folik asit değerleri ile ilişkisi incelendi. Başlangıçta çalışmaya alınan 1106 kadının, kriterleri karşılayan 1063'ü folik asit, 1003'ü vitamin B12 çalışma grubuna alındı. Analizler folik asit (n=1063) ve vitamin B12 (n=1003) için ayrı ayrı yapıldı. Vitamin B12 çalışma grubunda ÇDA.de serum vitamin B12 seviyesi ile istatistiksel olarak anlamlı pozitif ilişkili bulunan faktörler; aylık gelir, yaşam boyu peroral vitamin preperatı kullanımı, H. pylori seropozitifliği, şubat, temmuz, ağustos ve eylül aylarında tetkik yapılması, yaşam boyu kümülatif alkol tüketimi ve yaşam boyu haftalık balık tüketimi iken; istatistiksel olarak anlamlı negatif ilişkili bulunan faktörler eğitim durumu, mart ayında tetkik yapılması, son bir ayda sigara kullanımı ve yaşam boyu haftalık meyve tüketimi idi. Bu ilişkilerden H. pylori seropozitifliğinin etkisi beklenmedik yönde olmakla birlikte kümülatif alkol, balık ve sigara tüketiminin vitamin B12 seviyesi ile ilişkisi literatürdeki bazı çalışmalarla uyumluydu. Folik asit çalışma grubunda ÇDA.de serum folik asit seviyesi ile istatistiksel olarak anlamlı pozitif ilişkili bulunan faktörler; menopoza girmiş olmak, nisan, ağustos ve eylül ayında tetkik yapılması, son bir yıl içinde haftalık meyve-sebze ve bulgur tüketimi iken; istatistiksel olarak anlamlı negatif ilişkili bulunan faktörler H. Pylorinin seropozitifliği, ocak ayında tetkik yapılması, son bir yıl içinde haftalık asma yaprağı tüketimi, son bir yıl içinde haftalık şeker tüketimi ve son bir yıl içinde haftalık kahve tüketimi idi. Bu çalışmada menopoza girmiş olmak, bulgur tüketimi ve asma yaprağı tüketimi ile folik asit seviyesi arasındaki ilişki ilk defa ortaya konmuştur. Bunun dışında son bir yıl içinde meyve sebze, bulgur, şeker, kahve tüketimi ile serum folik asit seviyesi arasındaki ilişki literatürdeki bazı çalışmalarla uyumludur. Çalışmamızda folik asitte saptanan mevsimsel varyasyon bazı çalışmalarda bildirilen varyasyona benzer görünmekteydi. Anahtar kelimeler: Menopoz, vitamin B12, folik asit, yaş, yaşam biçimi., We investigated the influence of menopause, age and lifestyle on serum vitamin B12 and folic acid levels in 44 . 61 year old Turkish women residing in the Isparta area. Out of 1106 women, n=1063 and n=1003 who met the study inclusion criteria were included in the analysis for folic acid and vitamin B12 respectively. Factors that were independently and positively associated with vitamin B12 levels were current monthly income; cumulative use of oral vitamins (months); H.pylori seropositivity; blood draw during February, July, August and September; cumulative use of alcohol and lifelong consumption of fish. Factors that were independently and negatively associated with vitamin B12 levels were level of education, blood draw during March, current smoking and lifelong consumption of fruit. The positive effect of H.pylori seropositivity on serum vitamin B12 was unexpected and contradictory to the literature, whereas other findings were to a great extent in line with the literature. In the folic acid study, factors that were independently and positively associated with folic acid levels were postmenopausal status; blood draw in April, August and September; weekly consumption of fruit-vegetables and bulgur in the past year. Factors that were independently and negatively associated with folic acid were H.pylori seropositivity, blood draw in January, weekly consumption of grape leaves, sugars and coffee in the past year. Although an association between menopause, consumption of grape leaves, bulgur and folic acid levels had not been reported before, most other findings including seasonal variation of folic acid levels are supported by previous literature. Keyworks: Menopause, vitamin B 12, folic acid, age, lifestyle., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Çeşitli nedenlere bağlı gelişen kronik böbrek yetmezliği genellikle son dönem böbrek yetmezliğine ilerler. Altta yatan neden sıklıkla tedavi edilemez. Deneysel çalışmalar kronik böbrek yetmezliğindeki progresyonun büyük ölçüde sekonder faktörler ile ilişkili olduğunu göstermektedir. Bu faktörler ise her zaman altta yatan hastalık ile ilişkili değildir. Volum yükü azalmış glomeruler filtrasyon hızına bağlı olarak kronik böbrek yetmezliği hastalarında gelişen bir durumdur ve hipervoleminin kronik böbrek hastalığı progresyonu hızlandırdığını gösteren çalışmaların sayısı giderek artmaktadır. Biz de bu prospektif çalışmada evre 3 ve 4 KBH hastalarında volüm yükü ile KBH progresyonu arasındaki ilişkiyi araştırdık. Çalışmaya Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalı'na başvuran, 71 adet evre 3 ve 4 KBH hastası alındı. Hastaların 0.,6. .aydaki BUN , Kreatininin laboratuvar verileri, vücut kitle indeksi (VKİ) ölçümleri ile biyoimpedans yöntemi ile volüm durum ölçümleri yapılarak kaydedildi. Çalışmamızda volüm yükü ile KBH progresyonu arasında ilişki olduğu tespit edildi. Çalışmamızda KBH takibinde volüm yükünün yakından takip edilmesi gerektiği ve bu konuda biyoimpedans yöntemi ile ölçüm yapan cihazların kullanılabileceği ortaya koyulmuştur. Anahtar Kelimeler: Kronik böbrek hastalığı , volum yükü, Variety of Chronic Kidney Disease (CKD) usually progress to End Stage Renal Disease (ESRD). The underlying etiology often cannot be treated. Experimental studies suggest that progression in CKD largely due to secondary factor. These factors are not always related to the underlying disease. Volume overload is a common situation in CKD patients. The number of studies suggesting that volume overload accelerate the progression to ESRD are increasing. In this prospective study we aimed to investigate the relationship between volüme overload and CKD progression in stage 3 and 4 CKD patients. 71 stage 3 and 4 CKD patients who admitted to the Suleyman Demirel University Medical School Nephrology Department were included in the study. The BUN , Creatinine laboratory values at the 0., 6th months , body mass indexes calculations and volume status evaluations by the bioimpedance methode were recorded.In our study we concluded that there is a relationship between volüme overload and CKD progression. In conclusion it is imperative to evaluate the patients volum overload closely and probably by devices which uses bioimpedance technic. Keywords: Chronic renal disease, volume overload., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2016., Kaynakça var.

Gastroözefageal reflünün (GÖR) özefagus dışında etkilediği en önemli organlardan biri, üst solunum yolları ve akciğerlerdir. GÖR'ün akciğerlerde, potansiyel olarak hayati tehlike taşıyan komplikasyonlarından birinin idiyopatik pulmoner fibrozis olabileceği öne sürülmektedir. Çalışmamızda, GÖR'ün intestisyel akciğer hastalığına yol açıp açmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla GÖR.lü hastaların reflü özellikleri, solunum fonsiyon testleri (SFT), bronkoalveolar lavaj (BAL) sıvılarındaki hücre içeriği, lenfosit alt-grupları ile IL-1. ve TNF-. düzeyleri, kontrol grubunun sonuçlarıyla karşılaştırılmıştır. Materyal ve metod Reflü semptomlarıyla birlikte kronik öksürük şikayeti olan, üst gastrointestinal endoskopi ve histoloji ile reflü özefajit saptanan 21 hasta ve kronik öksürüklü ancak GÖR ve akciğer hastalığı bulguları olmayan 10 olgu kontrol grubu olarak çalışmaya alındı. Tüm hastalarda larenks endoskopisi, SFT, difüzyon kapasitesi ölçümü, gastroözefageal reflü sintigrafisi, BAL için bronkoskopik inceleme yapıldı. BAL sıvısında total ve diferansiyel hücre sayımı, IL-1. ve TNF-. düzeyleri, akım sitometrisi ile lenfosit alt grupları çalışıldı. Bulgular Hastaların %52.5.unda özefagusun proksimaline uzanan reflü saptandı. Sintigrafik olarak karşılaştırdığımızda, proksimal reflülü hastalarda en şiddetli reflü atağının süresi ve reflü olan mide volümü yüzdesi distal reflülü hastalardakinden daha fazlaydı (p= 0.021, p=0.002). Hastaların %90.5.in de posterior larenjit mevcuttu. Reflülü hastalarda sintigrafik inceleme ile akciğere aspirasyon gözlenmedi ve FEV1, FVC, FEV1/FVC, TLC, DLCO değerleri normal sınırlarda bulundu. BAL'da nötrofil, lenfosit, eozinofil, makrofaj ve total hücre sayıları GER.li hastalarda kontrol grubundan istatistiksel olarak farklı değildi. BAL.da IL-1. ve TNF-. düzeyleri, ortalama T hücre alt grupları ve B hücre sayıları açısından da hasta ve kontrol grupları arasında fark yoktu. Sonuç: Solunum şikayeti olan GÖR'lü hastaların yarısından fazlasında özefagusun proksimaline uzanan reflü ve büyük çoğunluğunda posterior larenjit bulguları olmasına rağmen pulmoner aspirasyon bulguları gözlenmemiştir. GÖR'lü hastaların SFT, BAL sıvılarındaki lenfosit alt-grupları, differensiyel ve total hücre sayısı, IL 1. ve TNF-. düzeylerinde kontrol grubu ile karşılaştırıldığında anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Bulgularımız GÖR'ün intestisyel akciğer hastalığına yol açabileceği hipotezini desteklememektedir. Anahtar Kelimeler: Gastroözefageal reflü, interstisyel akciğer hastalığı, bronkoalveoler lavaj, lenfosit alt grupları, TNF-., IL-1., Gastroesophageal reflux (GER) is frequently associated with pulmonary diseases. It has been proposed that one of the potentially life-treating complications is idiopathic pulmonary fibrosis. This study was aimed to investigate whether GER may cause interstitial lung disease. With this purpose, the characteristics of reflux, pulmonary function tests (PFTs) and, the cellular content and lymphocyte subpopulations of bronchoalveolar lavage (BAL) fluid obtained from individuals with GER are compared with the results to those of controls. Material and Methods Twenty-one GER patients with chronic cough in whom reflux esophagitis documented by upper gastrointestinal endoscopy and histology, and a control group of ten chronic cough subjects with no GER symptoms and lung disease were included the study. All subjects underwent laryngoscopic examination, PFTs, gastroesophageal sintigraphy with late lung image to show the extent of the reflux (proximal or distal), and broncoscopic examination to obtain bronchoalveolar lavage fluid. The differential and total cell counts, lymphocyte subpopulations, and the level of TNF-., IL-1. in the bronchoalveolar lavage fluid were analyzed. Results Gastroesophageal sintigraphy revealed that 52.5% of the patients have proximal reflux. The duration of the most severe episode, and percentage volume of gastric content of reflux episodes were significantly greater in patients with proximal reflux than in patients with distal reflux (p=0.021, p= 0.002, respectively). The laryngoscopic examination showed a posterior laryngitis in 90.5% of the patients. No pulmonary aspiration was observed in the GER patients. The FEV1, FVC, FEV1/FVC, TLC and DLCO were normal ranges in the GER patients. The neutrophil, lymphocyte, eosinophil, macrophage counts, and total cell counts of the BAL fluid were not significantly different in patients with GER patients as compared to controls. No difference in the percentage, median or range of individual T cell subsets or B cell numbers and TNF-., IL-1. levels in the bronchoalveolar lavage fluid was found between the groups. Conclusion Although, more than half of the GER patients with pulmonary symptoms have proximal reflux, and the majority of the patients have posterior laryngitis, the features of pulmonary aspiration could not be observed. There was no significant change in PFT, the levels of the IL-1. and TNF-., differential and total cell counts and lymphocyte subpopulations of the BAL fluid of the patients with GER compared to those of controls. The results of this study do not support the hypothesis that GER is a cause of interstitial lung disease. Keywords: Gastroesophageal reflux, interstitial lung disease, bronchoalveolar lavage, lymphocyte subtypes, TNF-., IL-1., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2009., Kaynakça var.

Amaç: Hipotiroidisi olanlarda serum yağ asidi bağlayıcı protein 4 (FABP4) düzeyleri ve bunun karotis intima media kalınlığı (KİMK) ile ilişkisini değerlendirmektir. Yöntemler: Çalışmaya kliniğimize başvuran 18-65 yaş arası, subklinik hipotiroidisi olan 40 kişi, aşikar hipotiroidisi olan 40 kişi ve herhangi bir sistemik hastalığı olmayan sağlıklı 40 kişi alındı. Tüm katılımcıların kan basınıcı, vücut kitle indeksi, KİMK, açlık kan şekeri, kreatin, ürik asit, alanin amino transaminaz, lipit parametreleri, insülin, serbest tiroksin, triiyodotironin, tiroid sitümülan hormon (TSH), tiroid peroksidaz antikoru (antiTPO), tiroglobulin antikoru (antiTG), yüksek duyarlıklı c-reaktif protein (Hs-CRP) ve FABP4 düzeyleri ölçüldü. Bulgular: Serum FABP4 düzeyi subklinik ve aşikar hipotiroidisi olanlarda sağlıklı kontrol (SK)’lere göre anlamlı olarak yüksek saptandı (sırasıyla, p=0.044 ve p=0.014). Subklinik ve aşikar hipotiroidisi olanlar arasında FABP4 düzeyleri açısından anlamlı fark yoktu (p:0,641). Serum TSH düzeyi ile serum FABP4 düzeyi arasında pozitif korelasyon mevcuttu (r=0.201, p=0.039). KİMK’ı subklinik ve aşikar hipotiroidisi olanlarda SK’lere göre daha yüksek saptandı (sırasıyla, p=0.042 ve p, Objective: The aim of this study is to evaluate the relationship between serum fatty acid binding protein 4 (FABP4) levels and carotid intima media thickness (CIMT) in patients with hypothyroidism. Methods: 40 patients with subclinical hypothyroidism, 40 patients with overt hypothyroidism and 40 healthy individuals without any systemic disease were included in the study. Blood pressure, body mass index, CIMT, fasting blood sugar, creatine, uric acid, alanine amino transaminase, lipid parameters, insulin, free thyroxine, triiodothyronine, thyroid stimulane hormone (TSH), thyroid peroxidase antibody (antiTPO), thyroglobulin antibody (antiTG), high sensitivity c-reactive protein ( Hs-CRP) and FABP4 levels of all participants were measured. Results: Serum FABP4 levels were significantly higher in patients with subclinical and overt hypothyroidism than healthy controls (HC) (p = 0.044 and p = 0.014, respectively). There was no significant difference in terms of FABP4 levels between patients with subclinical and overt hypothyroidism (p: 0.641). Serum TSH levels and serum FABP4 levels were positively correlated (r = 0.201, p = 0.039). CIMT was found to be higher in patients with subclinical and overt hypothyroidism than in HC (p = 0.042 and p, Tez (Uzmanlık Tezi) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2019., Kaynakça var.

Amaç: Araştırma, kalp yetmezliği hastalarında yorgunluk, yaşam kalitesi ve uyku kalitesi üzerine hemşire tarafından verilen eğitimin etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Materyal-Metot: Araştırmanın örneklemini Isparta Devlet Hastanesi kardiyoloji polikliniklerine başvuran hastalardan olasılıksız-rastgele örneklem tekniği ile 40 hasta oluşturmuştur. Veriler hasta bilgi formu, Piper Yorgunluk Ölçeği, SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği ve Pittsburg Uyku Kalitesi İndeksi kullanılarak toplanmıştır. Hastalara ölçekler yüz yüze görüşülerek uygulanmıştır. Araştırma sonunda elde edilen veriler, tanımlayıcı ve karşılaştırma istatistikleri kullanılarak değerlendirildi. Tanımlayıcı özelliklerde yüzdelik, ortalama, standart sapma kullanılırken, karşılaştırma istatistiklerinde parametrik ve non-parametrik testler kullanılmıştır. İstatistik değerlendirmelerde p, Aim The reserch was conducted in order to study the effect of the training given by a nurse on fatigue, quality of life and sleep quality among heart failure patients. Materials and Methods: A total of 40 paitients who consulted to the cardiology clinic of Isparta State Hospital were determined as the research sample through improbable sampling. The Data were gathered with patient information form, Piper Fatigue Scale, SF-36 Quality of Life Scale and Pittsburg Quality of Sleep Scale. Scales were applied to the patients through face to face interviews. The data obtained at the end of the research were evaluated through descriptive and comparative statistics. While percentage, mean, standart deviation were used for descriptive qualities, parametric and non-parametric tests were used for comparative statistics. In the statistical evaluations, p, Tez (Yüksek Lisans) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, 2018., Kaynakça var.

Bu çalışmada, sıçanlarda oluşturulan sisplatin nefrotoksisitesinde kefirin etkinliği araştırıldı. Çalışmaya toplam 36 Wistar-albino sıçan alınarak iki adet sekizli ve iki adet onlu toplam dört grup oluşturuldu. Kontrol grubu günde iki kez 1.5cc serum fizyolojik aldı, Kefir kontrol grubu günde 2 kez 1.5cc kefir aldı, Sisplatin grubu i.p. 7 mg/kg (0.5 mg/ml Cisplatinum Ebewe) ve günde iki kez 1.5cc serum fizyolojik aldı, Sisplatin?kefir grubuna ise i.p. 7 mg/kg (0.5 mg/ml Cisplatinum Ebewe) ve günde 2 kez 1.5cc kefir aldı. Serum fizyoljik ve kefir uygulamaları toplam yedi gün yapıldı. Sisplatin enjeksiyonundan 5 gün sonra tüm sıçanların yaşamına son verilerek kan örnekleri ve böbrekleri alındı. Sağ böbrek biyokimyasal işlemler için, sol böbrek ise histopatolojik inceleme için kullanıldı. Biyokimyasal analiz olarak serumda BUN ve kreatinin, böbrek dokusunda ise anti-oksidan enzimler süperoksit dismutaz (SOD), katalaz, glutatyon peroksidaz (GPX) enzim aktiviteleri ve nitröz oksit miktarı ölçüldü. Ayrıca böbrek dokusundaki malondialdehit seviyeleri ölçüldü. Histopatolojik değerlendirme için tübüler hasarın şiddeti değerlendirildi. İ.p. sisplatin uygulamasının sıçanlarda serum BUN ve kreatinin düzeylerini yükselttiğini tespit ettik. Sisplatin sonrası anti-oksidan enzimlerden olan katalaz ve GPX aktivitelerinin ve NO miktarının böbrek dokusunda azaldığı görüldü. Bununla birlikte sisplatinin sıçanların böbreklerinde belirgin tübüler hasara neden olduğunu bulduk. Oluşan tübüler hasarın şiddeti ile böbrek dokusundaki katalaz, SOD ve GPX enzimlerinin aktiviteleri arasında anlamlı negatif korelasyon bulundu. Bununla birlikte anti-oksidan özelliği bilinen kefir uygulamasının sisplatin nefrotoksisitesinden koruyucu bir etkisinin olmadığı tespit edildi. Anahtar kelimeler: Kefir, oksidatif stres, sisplatin nefrotoksisitesi., In this study, the effect of kefir on cisplatin-induced nephrotoxicity was assessed. A total of thirty-six rats were included to the study and randomly divided into four groups (two groups with eight rats, two groups with ten rats). Control group received 1.5cc serum physiologic 2x1/day; Kefir-control group received 1.5cc kefir 2x1/day; Cisplatin group received i.p. 7mg/kg (0.5mg/ml Cisplatinum Ebewe) and 1.5cc serum physiologic 2x1/day; Cisplatin?kefir group received i.p. 7mg/kg (0.5mg/ml Cisplatinum Ebewe) and 1.5cc kefir 2x1/day. Serum physiologic and kefir administrations were performed for seven days. All animals were sacrificed five days after i.p. injection and blood samples with kidneys were taken for analysis. Right kidney was used for biochemical analysis and left kidney was used for histological examination. Biochemical analysis was as follows; serum bun and creatinine levels, kidney tissue anti-oxidant enzyme activities superoxide dismutase (SOD), catalase and glutathione peroxidase (GPX) with nitrous oxide level. Moreover, kidney tissue malonyldialdehyde (MDA) level was measured. Renal tubular injury was assessed for histological examination. We found that i.p. cisplatinum administration increased serum bun and creatinine levels. Both catalase and GPX enzymes activities and nitrous oxide level decreased in renal tissue. Furthermore, we found that cisplatin administration caused tubular injury in rats. There was a negative correlation between the severity of tubular injury and catalase, GPX and SOD enzyme activities. According to our findings, there was no beneficial effect of kefir administration on cisplatin-induced nephrotoxicity in rats. Keywords: Cisplatin-induced nephrotoxicity, kefir, oxidative stress., Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı - Nefroloji Bilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2007., Kaynakça var.

Recently studies related with Vitamin D has increased. Diabetes prevelance increased with brouhgt also preventive work. A lot of the body organs and functions, vitamin D has been shown to its interact. In this study over 65 years volunteers verified with OGTT may not have been diagnosed with diabet. Patients who have exclusion criteria don’t take to working. 25 (OH) D, under 20 ng/ml which 48 persons Group (Group 1) based on the 50.000İÜ/week approvals were given as D vit3 drops to 2 months. 25 (OH) D 20 ng/ml 12 group (Group 2) on the control group. There was significant difference between the groups in terms of age. When 25(OH)D increased there are not meaningful correlation with insulin secretion, adiponectin, and leptin but in the start and controls there are significant changes in the measurements. The reason is less meaningful in correlation results perhaps might be due to the patient’s number is not yet. Keywords: İnsulin secretion,25(OH)D, adiponectin, leptin, Tez (Tıpta Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2013., Kaynakça var.

Bu çalışmada, Sıçanlarda dekstran sulfat sodyum (DDS)ile uyarılan kolitte melatonin'in hem koruyucu hem de terapötik değerinin araştırılması amaçlanmıştır., We investigated the protective and therapeutic effect of melatonin on the dextran sodium sulphate (DDS)- induced colitis in rats., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2009., Kaynakça var.

AMAÇ: Bu çalışmada, sıçanlarda D-galaktozamin (GAL) ile oluşturulan akut karaciğer yetmezliğinde kefirin koruyucu etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır. MATERYAL VE METOD: Çalışmaya, 42 erkek Wistar-albino sıçan alınarak, 3 grup 6'şarlı, 3 grupta 8'erli olmak üzere 6 gruba ayrılmıştır. Ratlara 1 hafta boyunca normal çeşme suyu, % 10'luk ve % 20'lik kefir ön tedavisi verilmiştir. 7. gün GAL 1gr/kg dozunda i.p. olarak verildikten 24 saat sonra ratların yaşamlarına son verilerek laparotomi yapılmış ve karaciğerleri çıkarılmıştır. Karaciğer dokusu histolojik olarak değerlendirilmiş, doku düzeyinde malondialdehit (MDA) konsantrasyonu, süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT), glutatyon peroksidaz (GSH-Px), myeloperoksidaz (MPO) enzim düzeyleri ile glutatyon, TNF-oc ve IL-10 aktiviteleri ölçülmüştür. Ayrıca serumda AST, ALT, ALP, PT ve INR değerlerine bakılmıştır. BULGULAR: 1gr/kg dozunda i.p. olarak verilen GAL tüm sıçanlarda histolojik ve biyokimyasal olarak akut karaciğer yetmezliğine yol açmıştır. Akut karaciğer yetmezliğinin biyokimyasal parametreleri kefir + GAL gruplarında çeşme suyu + GAL grubuyla kıyaslandığında daha yüksek saptanmıştır. GAL karaciğer dokusunda MDA düzeylerini anlamlı olarak artırırken (p, AIM: Investigation of the protective effects of kefir on D-galactosamine (GAL) induced acute hepatic failure. MATERIALS AND METHODS: Forty two male Wistar rats were randomly divided into six groups. Three groups contained six rats and other three groups contained eight rats in each group. Rats were pretreated with tap water, 10% kefir and 20% kefir for seven days. At the seventh day of the study, GAL 1gr/kg was administered i.p. and 24 hours later all animals were sacrificed, laparotomi was performed and liver tissues were taken. Liver tissue samples were histologically evaluated. Malonyldialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione peroxidase (GSH-Px) and myeloperoxidase (MPO) enzyme concentrations were determined. Glutation, TNF-a and IL-10 activities were measured. AST, ALT, ALP, PT and INR levels were also analyzed in serum. RESULTS: Dose of 1gr/kg i.p. GAL caused acute hepatic damage histologically and biochemically in all rats. Biochemical parameters of acute hepatic damage in kefir pretreated groups were higher than in the tap water pretreated group. While GAL increased the levels of MDA significantly (p, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

GİRİŞ: KML, 100.000 yetişkinde 1-2 vaka insidansı olan myeloproliferatif bir neoplazm olup erişkin lösemilerinin %15’ini oluşturur. KML, miyeloproliferatif neoplazm olan bir hastada Philadelphia kromozomunun varlığı ile tanımlanır. KML tedavisi, tirozin kinaz inhibitörlerinin BCR-ABL1 onkoprotein ve adenosin trifosfat arasındaki etkileşimi bloke ederek malign klonun proliferasyonunu engelleyerek değişmiştir. Bu hedeflenmiş yaklaşım, KML’nin doğal tarihini değiştirdi ve 10 yıllık sağ kalım oranını yaklaşık %20 ile %80-90 arasında arttırdı. KML hastalarında beklenen uzun sağ kalım süresi ve ömür boyu tedavi uygulanması nedeniyle tedavide maliyeti hasta yönetiminde göz önünde bulundurulmalı dirençli olgularda etkin tedavi değişikliği zamanında yapılması gerekmektedir. AMAÇ: TKİ ile tedavi altında olan KML hastalarımızda etkin tedavi değişikliği zamanında yapılıp yapılmadığı, tedavi yanıt oranları sağ kalım verilerinin güncel literatür ile benzer olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. YÖNTEM: Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hematoloji Bilim Dalı’nda 2000-2018 yılları arasında KML tanısı ile takip edilen 18 yaş üzeri KML hastaları çalışmaya alındı.. Veriler retrospektif olarak dosya ve sistem kayıtlarından toplandı. Periferik kan yayması ve kemik iliği incelemesi ile birlikte karyotip analizinde Ph kromozomu varlığının ve/veya polimeraz zincir reaksiyonu yöntemi ile BCR-ABL pozitifliğinin saptandığı hastalar çalışmaya alındı. Klinik ve laboratuar verileri yeterli olan 58 KML hastası çalışmaya alınmıştır. SONUÇLAR: Çalışmamızda 58 hastanın 32 tanesi (% 55) erkek, 26 tanesi (% 45) kadındı. Hastaların yaş dağılımı 18-89 arasında değişmekte olup ortalama yaş 52 idi. Toplam 58 hastanın 18’inde (% 31) 2. Basamak TKI’ye geçildi. Ortalama takip süresi 88 aydır. (6-264) Takipte hastaların 11 tanesi (% 19) eksitus olmuştur. Çalışmamızda GS % 81 olarak saptandı. Hastaların 13 tanesinde (% 22) progresyon gelişmiş bu hastalardan 3 tanesi blastik evre KML’ye bağlı eksitus olmuştur. Progresyonsuz sağkalım % 78 olarak saptandı. Hastalıksız sağkalım % 95 olarak saptandı. Sokal risk skorunun düşük, orta ve yüksek olanlarda GS sırasıyla % 92,9 , % 78,4 ve % 80; progresyonsuz sağkalım sırasıyla % 78 % 85 ve % 60; hastalığa bağlı sağkalım % 100, % 100 ve % 80 olarak saptanmıştır. Çalışmamızda retiküler lif derecesine göre genel sağkalım grade 0=90.9 grade 1=%75 grade 2= % 75 grade 3= % 77.8 grade 4 = % 100 olarak saptandı. TARTIŞMA VE SONUÇ: Çalışamamızda literatürle benzer yaş ortalaması, erkek/kadın oranı saptandı. 2. basamak TKİ’ye geçişin en sık nedeni yan etkiydi. OS tahminleri, CCAİ’si 0, 1 -2, 3 -4 , ≥5 olan hastalarda yüzde 100, 84, 73 % 20 olarak saptandı. Bu sonuçlar, KML'nin genellikle mevcut tedavilerle iyi yönetildiğini ve ölümlerin diğer tıbbi problemler nedeniyle daha sık meydana geldiğini göstermektedir. Sokal risk skorunun düşük risk olanlarda sağkalımın arttığını ve risk skorunun artmasının sağkalımı azalttığını göstermiştir. Sokal risk skorunun hasta sayımızın az olması veya günümüzde TKI tedavileri nedeniyle istatistiksel olarak anlamlı etki etmediği düşünülmüştür. Hastalarda retiküler lif derecesinin genel sağkalım, hastalıksız sağkalım ve progresyonsuz sağkalıma literatürle benzer şekilde istatistiksel olarak anlamlı etki etmediği saptanmıştır. Retiküler lif derecesinin KML’li hastalar arasındaki olumsuz prognostik etkisi TKİ tedavisiyle ortadan kalktığı düşünülmüştür. Çalışmamızda literatürle benzer şekilde sağkalım oranları saptanmıştır. Çalışmamızda yaş dağılımının (p=0,001) Charlson komorbidite İndeksi’nin (p=0,005) ve Charlson komorbidite-yaş İndeksi’nin (p=0,000) genel sağkalıma istatistiksel olarak anlamlı etki ettiği görülmüştür. Çalışmamızda yaş dağılımının (p = 0.029), Charlson komorbidite yaş İndeksi (p = 0,001 ) ve 12. ayda MMR alınmasının (p = 0,028 ) hastalıksız sağkalıma istatistiksel olarak anlamlı etki ettiği görülmüştür. Çalışmamızda sadece 12. Ayda MMR (p=0,006) progresyonsuz sağkalıma istatistiksel olarak anlamlı etki ettiği görülmüştür. Sonuç olarak KML hastalarında sitogenetik ve moleküler izlemlere uyularak, zamanında ve hastanın komorbid durumlarını da gözeterek yapılan tedavi değişiklikleri ile literatüre destekler düzeyde uzun dönem sağ kalım ve hastalıksız sağkalım elde edilebilmektedir. Ancak iyi bir hasta izlemi için sitogenetik ve moleküler izleme özen gösterilmelidir. Anahtar Kelimeler: Kronik myeloid lösemi, imatinib mesilat, tirozin kinaz inhibitörü, tam sitogenetik yanıt, genel sağkalım, INTRODUCTION: Chronic myeloid leukemia is a myeloproliferative neoplasm with an incidence of 1–2 cases per 100 000 adults. It accounts for approximately 15 % of newly diagnosed cases of leukemia in adults. Central to the pathogenesis of CML, is the fusion of the Abelson murine leukemia (ABL1) gene on chromosome 9 with the breakpoint cluster region (BCR) gene on chromosome 22. The CML therapeutic landscape changed dramatically with the development of the small molecule tyrosine kinase inhibitors (TKIs) that potently interfered with the interaction between the BCR-ABL1 oncoprotein and adenosine triphosphate (ATP), blocking cellular proliferation of the malignant clone. This “targeted” approach altered the natural history of CML, improving the 10-year survival rate from approximately 20% to 80%-90%. Because of long expected survival in cml patients and needs to be treated for life; the cost of treatment should be considered and in resistant cases, effective treatment changes must be done at the right time. PURPOSE: This study aims to investigate that effective management of tki treatment and overall survival in CML patients. Additional aim is to discuss the results with current literature. METHOD: In this study, 58 patients who were diagnosed as CML between 2000 and 2018 by Süleyman Demirel University Department of Internal Medicine, Hematology Department were evaluated. This study included 58 cml patient who are treating with tyrosine kinase inhibitors the clinical, demographıc and treatment response properties of these patients were evaluated. With this retrospective study, patients’clinical and laboratory characteristics, , treatment options, side effects and responses were evaluated. All the patients evaluated due to demografical and clinical features. Risk assesment and staging applied with World Health Organization criteria and Sokali Hasford and Eutos risk scoring system. We determined hematological, cyotgenetic and moleculer response according to European Leukemia Network criteria. RESULTS: In this study, 32 (55%) of 58 patients were male and 26 (45%) were female. The mean age of the patients ranged from 18 to 89 years and the mean age was 52 years. In 18 of the 58 patients (31%), TKI was performed in step 2. The mean follow-up period was 88 months. (6-264) During follow-up, 11 patients (19%) died. In our study, GS was found to be 81%. Of these patients, 13 (22%) developed progressive progression and 3 of them died due to blastic stage CML. Progression-free survival was 78%. The disease-free survival was 95%. The low risk, moderate and high risk of GS were 92.9%, 78.4% and 80%, respectively; progression-free survival was 78% 85% and 60%, respectively; disease-related survival was 100%, 100% and 80%. In our study, overall survival according to reticular fiber grade was 0 = 90.9 grade 1 = 75% grade 2 = 75% grade 3 = 77.8% grade 4 = 100%. DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, the average age and male / female ratio were found similar to the literature. The second most common cause of the transition to TKI was side effects. OS estimates were 100, 84, 73, 20% in patients with CCAI 0, 1 -2, 3 -4, ≥5. These results suggest that CML is generally well managed with existing treatments and that deaths occur more frequently due to other medical problems. It has been shown that survival of patients with low risk of Sokal risk score increases and the increase of risk score decreases survival. Sokal risk score was considered not to be statistically significant due to the low number of patients or TKI therapies. The overall survival, disease-free survival and progression-free survival of patients with reticular fiber were not statistically significant. The negative prognostic effect of retinal fiber grade between CML patients was thought to have disappeared with TKI treatment. In our study, survival rates were found similar to those in the literature. In our study, it was observed that the age distribution (p = 0.001) and Charlson comorbidity index (p = 0.005) and Charlson comorbidity-age index (p = 0.000) had a statistically significant effect on overall survival. In our study, age distribution (p = 0.029), Charlson comorbidity age index (p = 0.001) and MMR at 12 months (p = 0.028) were found to have a statistically significant effect on disease-free survival. In our study, it was observed that MMR (p = 0.006) had a statistically significant effect on progression-free survival only at 12 months. As a result, CML patients long- term survival and disease-free survival can be obtained as a current literature data, with effective monitoring cytogenetic- molecular response and treatment changing at the rigt time with considering the patient co-morbidity. Keywords: Chronic myeloid leukemia, imatinib mesylate, tyrosine kinase inhibitor, complete cytogenetic response, overall survival, Tez (Uzmanlık Tezi) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2019., Kaynakça var.

Bu çalışmada sıçanlarda deneysel amfoterisin B (AmfB) nefrotoksisitesinde oksidatif stresin rolü ve olası oksidatif stres üzerine kafeik asit fenetil ester'in (CAPE) etkisi araştırıldı. Çalışmamıza 40 erkek Wistar-albino sıçan alınarak, her grupta 10 sıçan olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Kontrol grubuna 1 ml/kg/gün serum fizyolojik, CAPE ve AmfB+CAPE gruplarına 10 umol/kg/gün intraperitoneal (i.p.) CAPE 6 gün boyunca verildi. AmfB ve AmfB+CAPE grubuna deneyin 2. gününde tek doz 50 mg/kg i.p. AmfB uygulandı. Altıncı gün tüm sıçanların yaşamına son verilerek kan örnekleri ve böbrekleri alındı. Sol böbrek dokusunda histopatolojik değerlendirme yapıldı. Sağ böbrekte ise malondialdehit (MDA) ve nitrik oksit (NO) seviyeleri; süperoksit dismutaz (SOD) ve katalaz (CAT) enzim aktiviteleri ölçüldü. Serumda BUN ve kreatinin değerleri ölçüldü. AmfB ve AmfB+CAPE gruplarında histopatolojik değerlendirmede nefrotoksisiteye ait bulgular gözlendi. AmfB ve AmfB+CAPE gruplarında kontrol grubuna göre serum BUN ve kreatinin değerlerinde anlamlı artış saptandı (sırasıyla p=0.0001, p=0.0001). AmfB grubunda, kontrol grubuna göre böbrek dokusunda antioksidan enzimlerden SOD'un aktivitesinin yüksek (p=0.0001), CAT'ın aktivitesinin düşük (p=0.0001) olduğu tespit edildi. NO ve MDA seviyeleri ise yüksek olarak saptandı (sırasıyla p=0.003, p=0.0001). AmfB'ye CAPE'nin eklendiği grupta ise AmfB'nin renal dokuda oluşturduğu oksidatif stresin azaldığı tespit edildi. Bu bulgular AmfB nefrotoksisitesinde oksidatif stresin önemli bir mekanizma olabileceğini ve klinikte CAPE kulanımının, AmfB nefrotoksisitesi sonucunda oluşan oksidatif stresin önlenmesinde etkin bir tedavi seçeneği olabileceğini düşündürmektedir. Anahtar kelimeler: Amfoterisin B (AmfB) nefrotoksisitesi, kafeik asit fenetil ester (CAPE), oksidatif stres., In this study, the role of oxidative stres in experimental amphotericin B (AmfB) induced nephrotoxicity and the effect of caffeic acid phenethyl ester (CAPE) on possible oxidative stres in rats were investigated. Forty male Wistar rats were randomly divided into four groups. Each group consisted of 10 rats. Control group received 1 ml/kg serum physiologic intraperitoneally (i.p.) once a day, CAPE and AmfB+CAPE groups received 10 umol/kg/day CAPE i.p. for 6 days. AmfB and AmfB+CAPE groups recieved single dose of 50 mg/kg i.p. AmfB on the 2nd day of the study. On the sixth day of the study all rats were sacrificed and then blood samples and kidneys were taken. Left kidneys were used for histopathological evaluation. Malonyldialdehyde (MDA) and nitric oxide (NO) levels, superoxide dismutase (SOD) and catalase (CAT) enzyme activities were determinated in right kidneys of rats. Levels of BUN and creatinin were studied in serum. Hystopathologic evaluation showed nephrotoxicity findings in AmfB and AmfB+CAPE groups. Serum BUN and creatinin leves of AmfB and AmfB+CAPE groups were significantly higher than control group (respectively; p=0.0001, p=0.0001). In AmfB group, SOD activity was higher (p=0.0001), CAT enzyme activity was lower (p=0.0001) than the control group. NO and MDA levels were higher (respectively p=0.003, p=0.0001) than the control group. Whereas in AmfB plus CAPE given group, it has been observed that the oxidative stress amount was decreased in renal tissue. According to these findings, it could be concluded that oxidative stress may be a critical mechanism in AmpB nephrotoxicity and clinically using of CAPE may be an effective treatment option in prevention of oxidative stress due to AmfB nephrotoxicity. Keywords: Amphotericin B (AmfB) nephrotoxicity, caffeic acid phenethyl ester (CAPE), oxidative stress., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

Gastrointestinal sistem kanserleri kanser ölümlerinin ilk üç sırası içerisinde yer almaktadır. Çalışmanın amacı Isparta bölgesindeki gastrointestinal kanserli hastaların demografik bilgilerini tanımlamaktır.Çalışmamızda 1111 gastrointestinal kanserli hastanın demografik verilerini inceledik. Hastaların 667 si (% 60) erkek, 444 ü (% 40) bayan idi. Ortalama yaş, 62,75 idi. En sık 60-80 yaş aralığında tanı konmuştu. En sık görülen kanser % 46,5 ile kolerektal kanserdi. İkinci sırada % 24,1 ile mide kanseri geliyordu. Üçüncü sırada ise % 9,6 ile pankreas kanseri geliyordu. Dördüncü sırada % 8,5 ile safra kesesi ve safra yolları kanserleri geliyordu. Daha sonra sırasıyla HCC, GİST, özefagus ve ince barsak kanseri geliyordu. Kadın - erkek oranında kolerektal, mide, pankreas, GİST, HCC ve özefagus kanserlerinde erkek egemenliği vardı. HCC, mide ve özefagus kanserli hastalarda sigara içenlerin sayısı; içmeyenlerden fazlaydı.Özefagus kanseri dışındaki tüm kanserlerde tanı anında sıklıkla rastlanılan semptom karın ağrısı idi. Tanı yöntemi olarak en sık endoskopik tetkiklerden faydanılmıştı.Kolerektal kanserlerin çoğunluğu rektosigmoid kökenliydi (% 60,2). Mide kanserli hastaların çoğunluğu korpus (% 38,1) ve antrum (% 39,8) lokalizasyonundaydı.GİST li hastaların çoğunluğu mide (% 52,5) ve ince barsak (% 33,9) yerleşimliydi.Pankreas kanserli hastaların çoğunluğu pankreas başında (% 62,7) yerleşimliydi.Özefagus kanserli hastaların yarısından çoğunda alt özefagus (% 54,5) yerleşimliydi.Hastalarımız genelde ileri evrede tanı almıştı. Tanı anında özefagus ve kolerektal kanserlerin çoğu evre 3 dü. Mide, pankreas, HCC, safra kesesi ve safra yolları kanserleri ise tanı anında daha çok evre 4 dü. Histolojik alt tip ağırlıklı olarak adenokarsinom idi. Mide ve ösefagus kanserin de kötü diferansiye, HCC ve safra yolları kanserlerinde iyi diferansiye kanserler çoğunlukta idi. Tüm kanserlerin seyrinde en sık metastaz yeri olarak karaciğer geliyordu. Anahtar Kelimeler: Demografi, gastrointestinal, kolorektal, kanser, pankreas, Gastrointestinal system cancers are placed in the first three line of cancer deaths. The aim of this study is to define demografic data of gastrointestinal cancer patients that around the Isparta.In our study we examined the demographic data of 1111 gastrointestinal cancer patients. 667 of patients were men (60 %) and 444 of patients were women (40 %). Average age was 62.75. The patients were diagnosed mostly between the ages of 60-80. The most common cancer is colorectal cancer with 46,5 %., second most seen is gastric cancer with 24,1 % , third most seen is pancreatic cancer with 9,6 %, finally, fourth most seen is gallbladder and biliary tract cancer with 8,5 %. HCC, GIST, esaphagus and small intestinal cancer follow them. Cancers of the colorectal, gastrict, pancreas, GIST, HCC and esaphagus are more seen in males than females. In patients with HCC, GIST and esophageal cancer, smokers are higher than non-smokers. At the time of the diagnosis, except from esophageal cancer, all cancers frequent symptom was stomach pain. Endoscopic examination was the most frequently used method of diagnosis. The majority of colorectal cancers were mostly rectosigmoid in origin (60,2 %). The majority of gastric cancer were mostly corpus (38,1 %) and antrum (39.8 %) in origin. The majority of GIST were originated from the stomach (52,5 %) and small intestine (33,9 %). The majority of pancreatic cancer was mostly in the head of pancreas (62,7 %). More than half of the esophageal cancer was in the lower esophagus (% 54,5). Our patients had been diagnosed generally at advanced stage. At the time of the diagnosis the majority of patients with esophageal cancer and colorectal cancer were stage three when gastric cancer, pancreatic cancer, HCC, gallbladder and biliary tract cancer were stage four.Histological subtype was mainly adenocarcinoma. Stomach and esophageal cancer was mainly poorly differentiated, HCC and biliary tract cancers were mostly welldifferentiated.Most frequent metastatic place of all cancers was liver. Keywords: Demography, gastrointestinal, colorectal, cancer, pancreas, Tez (Tıpta Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2013., Kaynakça var.

Amaç: Bu çalışmanın amacı, İnflamatuvar Barsak Hastalığı olan olgularda rutin laboratuvar bulguları (hemoglobin, sedimantasyon, C-reaktif protein, fekal kalprotektin) ve nötrofil / lenfosit oranı ile klinik ve endoskopik aktivite arasındaki ilişkiyi belirlemek ve daha az invaziv olan bu yöntemlerin hastalık aktivitesini belirlemekde faydalı olup olmadığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları A.B.D gastroenteroloji polikliniğine ve kliniğine 2014-2019 yılları arasında başvuran Ülseratif Kolit ve Crohn Hastalığı tanıları mevcut olan hastalar retrospektif olarak incelendi. Hastaların kolonoskopi yapıldığı tarihteki hemoglobin, ESR (Eritrosit Sedimantasyon Hızı), CRP (C-Reaktif Protein), FC (Fekal Kalprotektin), NLO (Nötrofil/Lenfosit Oranı), B12 değerleri ve aldığı tedaviler kaydedildi. Hastalar aktif ve remisyonda olarak gruplandırıldı. Aktif ve remisyonda olan hastaların incelenilen labaratuvar değerleri karşılaştırıldı. Hastalık aktivite indeksi ile değerlerin korelasyonu istatiksel olarak hesaplandı. Kaydedilen değerlerin birbiriyle ilişkiside çalışmamızda incelenmiştir. Aynı zamanda çalışmaya aldığımız hastaların ek hastalıkları, komplikasyonları, kolonoskopi yapıldığı andaki aldığı tedaviler ve şu anda aldıkları güncel tedaviler de belirtildi. Bulgular: Hem ÜC hem de CH'de ESR, CRP, FC, NLO ile hastalık aktivasyonu arasında pozitif yönlü bir ilişki saptanmıştır. ÜC hastalarında aktif hasta grubunda hastalık aktivite şiddeti ile ESR, CRP arasında bir ilişki yok iken FC ve NLO arasında pozitif yönlü bir ilişki saptanmıştır. ÜC hastalarında EAİ ile FC ve ESR arasında pozitif yönlü bir ilişki saptanmıştır. Diğer parametreler ile EAİ arasında klinik aktivasyon indeksinde olduğu gibi bir ilişki saptanmamıştır. ROC analizinde ise en yüksek sensitivite ve spesifiteye sahip değerin FC olduğu görülmüştür. CH'de aktif hastalarda aktivasyon şiddeti ile ESR, CRP, NLO, FC arasında pozitif bir ilişki saptanmıştır. KAİ sayısal değeri ile labaratuvar parametreleri arasındaki korelasyon hesaplandığında ise KAİ sayısal olarak arttıkça ESR, FC ve NLO değerinin de artması istatiksel olarak anlamlı saptanmıştır. ROC analizinde ise en yüksek sensitivite ve spesifiteye sahip değerin FC olduğu görülmüştür. Sonuç: Sonuç olarak NLO ile hem aktif hastalık arasında hem de hastalık aktivasyonu arasında pozitif bir korelasyon saptanmıştır. Bu da tanı anında ve ataklarda optimal medikal tedaviyi düzenlemek için klinisyene yol gösterebilir. İBH'da başlangıç tedavisinin optimal düzeyde olması hastalığın kontrol altına alınması ve komplikasyon gelişmesinin önlenebilmesi açısından önemlidir. Literatürde yer alan çalışmalar doğrultusunda NLO için diğer inflamatuvar belirteçlerde olduğu gibi bir kesme değerinin belirlenmesine ihtiyaç vardır. Ancak aktif başka bir enfeksiyonu bulunanlar, hematolojik hastalığı olanlar, neoplastik hastalığı olanlar da diğer inflamatuvar belirteçlerin etkilendiği gibi NLO da etkilenmektedir. Biz de çalışmamızı tasarlarken bu hasta grubunu çalışma dışında bıraktık. Bu nedenle İBH'da dış koşullardan ve ek hastalıklardan etkilenmeyen daha spesifik belirteçlerin bulunabilmesi için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: İnflamatuvar Bağırsak Hastalığı, Nötrofil/Lenfosit Oranı, İnflamatuvar Bağırsak Hastalığı Aktivite İndeksi, C-Reaktif Protein, Eritrosit Sedimantasyon Hızı, Fekal Kalprotektin, The Comparison of Neutrophil / Lymphocyte Ratio with Clinical and Endoscopic Activity Level, Calprotectin, ESR and CRP in the Active Period at Patients with Inflammatory Bowel Disease Objective: The aim of this study is to (1) determine the relationship between routine laboratory findings (hemoglobin, sedimentation, C-reactive protein, fecal calprotectin) and neutrophil/lymphocyte ratio and clinical and endoscopic activity in patients with Inflammatory Bowel Disease and (2) investigate whether these less invasive methods are useful in determining disease activity. Materials and Methods: Patients diagnosed with Ulcerative Colitis and Crohn's Disease who admitted to the Süleyman Demirel University Faculty of Medicine Internal Diseases Gastroenterology clinic between 2014-2019 years were retrospectively investigated. Hemoglobin, ESR (Erythrocyte Sedimentation Rate), CRP (C-Reactive Protein), FC (Fecal Calprotectin), NLR (Neutrophil / Lymphocyte Ratio), B12 values and treatments were recorded at the time of colonoscopy. The patients were assigned into active and remission groups. The laboratory values of patients were compared. The correlation between disease activity index and the values was statistically analyzed. The relationship between the recorded values was also examined. Moreover, additional diseases, complications, the treatments that they received at the time of colonoscopy, and current treatments were also mentioned. Results: A positive correlation was found between ESR, CRP, FC, NLR, and disease activation in both UC and CH. While there was no relationship between disease activity severity and ESR, CRP in the active patient group at UC patients, a positive correlation was found between FC and NLO. A positive correlation was found between EAI and FC and ESR in UC patients. No relation was found between other parameters and AUC, as in the clinical activation index. In ROC analysis, the value with the highest sensitivity and specificity was found to be FC. A positive relationship was found between activation intensity and ESR, CRP, NLO, and FC at active patients in CH. When the correlation between the numerical value of the CAI and laboratory parameters was calculated, the increase in ESR, FC, and NLO values was found to be statistically significant as the CAI increased numerically. In ROC analysis, the value with the highest sensitivity and specificity was found to be FC. Conclusion: A positive correlation was found between NLO with active disease and disease activation. This may help the clinician to organize optimal medical treatment at the time of diagnosis and attacks. Optimum initial therapy in IBD is important for controlling the disease and preventing complications. In line with the studies in the literature, it is necessary to determine a cut-off value for NLO as in other inflammatory markers. However, those with another active infection, a hematological disease, neoplastic disease, as well as other inflammatory markers, are also affected by NLO. In this study, we excluded these patients from the study. Therefore, further studies are needed to find more specific markers in IBD that are not affected by external conditions and additional diseases. Keywords: Inflammatory Bowel Disease, Neutrophil / Lymphocyte Ratio, Inflammatory Bowel Disease Activity Index, C-Reactive Protein, Erythrocyte Sedimentation Rate, Fecal Calprotectin, Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2020., Kaynakça var.

Metastatik Akciğer Kanserinde Prognostik Karar Ağacı Çalışmanın amacı metastatik akciğer kanserinde tanı anında prognoza etki eden faktörleri araştırmaktır. Çalışmaya 383 hasta alındı. Yaş, cinsiyet, sigara, komorbidite, ECOG PS, hematolojik ve biyokimyasal parametreler, histopatolojik tip, metastaz bölge sayısı, mutasyon analizi ve sistemik tedavi alıp almadığının genel sağkalıma etkisi araştırıldı. Hastaların 346'sı (%90,3) erkek, 37'si (%9,3) kadındı. Ortalama yaş 62,4 idi. Olguların 274'ünü (%71,54) KHDAK, 109'unu (%28,46) KHAK oluşturmaktaydı. Hastaların çoğunda sigara kullanım öyküsü vardı (n=307, % 80,1). Hastaların 196'sında (%51,1) komorbid hastalık yokken, 106 hastada (%27,6) 1, 59'unda (%15,4) 2, 22'sinde (%5,7) 3 ve üzeri komorbid hastalık mevcuttu. En sık metastaz bölgesi kemikti (n=184, %48). Hastaların 222'sinde (%57,9) sadece 1 bölgede metastaz vardı. Hastaların çoğunluğuna Platin tabanlı rejimler verilmişti (n=219, %57,2). Ortalama genel sağkalım 412 (3-4679) gündü. Tek değişkenli analizlerde yaş, ECOG PS, sigara kullanımı, metastatik bölge sayısı, kemoterapi alım durumu, histopatolojik tip, tümör lokalizasyonu, WBC, PNL, lenfosit, hemoglobulin, ürik asid, LDH, albumin ve düzeltilmiş kalsiyum; çok değişkenli analizlerdeyse ECOG PS, PNL, lenfosit, LDH, albümin, histopatolojik tip, metastaz bölge sayısı ve KT alım durumunun genel sağkalıma anlamlı etki ettiği bulundu. Karar ağacı analizinde tüm popülasyonda genel sağkalım üzerine sırasıyla en önemli belirleyiciler kemoterapi alım durumu ve metastatik bölge sayısıydı. KHDAK'de en önemli prognostik belirteç kemoterapi alım durumuyken KHAK'de ise ECOG PS idi. Tüm popülasyonda kemoterapi alan, az metastazı, ECOG PS skoru iyi, sol akciğer yerleşimli tümörü olanların daha iyi prognoza sahip olduğu ve ortalama GS süresinin daha fazla olduğu saptandı. Anahtar Kelimeler: Akciğer kanseri, karar ağacı, metastaz, prognoz, sağkalım, Prognostic Decision Tree in Metastatic Lung Cancer The purpose of the study is to investigate the factors affecting prognosis at the time of diagnosis of metastatic lung cancer. 383 patients were included in the study. The effects of age, gender, smoking, comorbidity, ECOG PS, hematological and biochemical parameters, histopathological type, number of metastatic regions, mutation analysis and the effect of whether patients received systemic treatment on overall survival were investigated. 346 (90.3%) of the patients were male, and 37 (9.3%) of them were female. The average age was 62.4 years. 274 (71.54%) of the cases had NSCLC, and 109 (28.46%) had SCLC. Most of the patients had a history of smoking (n = 307, 80.1%). 196 (51.1%) of the patients did not have a comorbid disease. 106 (27.6%) had 1, 59 (15.4%) patients had 2, and 22 (5.7%) patients had 3 and more comorbid diseases. The most frequent metastasis site was bone (48%, n=184). 222 patients (57.9%) had metastasis only in one region. Platinum-based regimens were given to the majority of patients (n=219, 57.2%). In univariate analyzes, age, ECOG PS, smoking, number of metastatic sites, status of receiving chemotherapy, histopathological type, tumor localization, WBC, PNL, lymphocyte, hemoglobulin, uric acid, LDH, albumin and corrected calcium; in multivariate analyzes, ECOG PS, PNL, lymphocyte, LDH, albumin, histopathological type, number of metastatic sites and the status of receiving chemotherapy were found to have a significant effect on overall survival. In the decision tree analysis, the most important determinants on overall survival in the whole population were status of receiving chemotherapy and number of metastatic sites. While the most important prognostic marker in NSCLC was the status of receiving chemotherapy, it was ECOG PS in SCLC. It was determined that those who received chemotherapy, those with a low number of metastatic sites, those with good ECOG PS scores and those with left lung-localized tumors had a better prognosis and that the mean GS duration was longer in the whole population. Keywords: Decision tree, lung cancer, metastasis, prognosis, survival, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2017., Kaynakça var.

Bu çalışma kronik hastalığı olan hastalara primer bakım veren bireylerin bakım yükü ve yaşam kalitelerini deģerlendirmek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırma, Isparta ili SDÜ Araştırma ve Uygulama Hastanesi, Isparta Gülkent Devlet Hastanesi, Isparta Devlet Hastanesi ve Isparta Devlet Hastanesi bünyesindeki Evde Bakım Hizmetleri Birimine bağlı kronik hastalığı olan hastalara primer bakım veren bireyler üzerinde gereken izinler alınarak Ekim 2013 - Şubat 2014 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya katılan 321 hasta ve yakınlarınaHasta Bilgi Formu, Bakım veren Bilgi Formu, SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği ve Zarit Bakım Yükü Ölçeği uygulanmıştır.Veriler SPSS 21.0 paket programında OneSampleKolmogorov-Smirnov uyum iyiliği testi, Mann-Whitney U Testi, Kruskal Wallis testi ile BivariateCorrelations ( pearsonkorelasyon) analizleri ile değerlendirilmiştir. Bakım verme yükü ölçeği ile yaşam kalitesi ölçeğinin alt boyutlarının bazı sosyo demografik değişkenlere göre anlamlı çıktığı görülmüştür. Bununla birlikte yapılan korelasyon analizi sonucunda, SF-36 alt boyut skorlarından rol güç fiziksel, vitalite, sosyal fonksiyon ve rol güç emosyonel fonksiyon ve mental sağlık skorları ile bakım yükü ölçeği skoru arasında negatif yönde, istatistiksel olarak anlamlı ilişki olduğu belirlenmiştir. Kronik hastalığı olan hastaların daha iyi bakım alması açısından, ailede bakım verenlerin bakım verme yüklerinin ve yaşam kalitelerinin tanımlanması, bakım verenlere gerekli desteğin sağlanması önerilmektedir. Anahtar Kelimeler: Bakım Verme Yükü, Yaşam Kalitesi, Kronik Hastalık, This work has been done as a description to assess the life quality and care burden of the people who are giving primary care to those who have chronic diseases. Research was conducted taking necessary permission on the primary caregivers who look after the patients with chronic diseases of unit home care services which belong to Isparta SDU Research and Application Hospital, Isparta Gülkent State Hospital and Isparta State Hospital betwee October 2013 and February 2014. Patient Information Sheet, Caregivers Information Form, SF -36 Quality of Life Scale and Zarit Care Burden Scale were applied to 321 patients and relatives in the study. Data was evaluated in the SPSS 21.0 package programmes, One Sample Kolmogorov-Smirnov goodness of fit test and analysis of Bivariate Corretations (Pearsonkorelasyon) . In caregivers, according to some socio-demographic variables, the scale of caregiving burden and the lower quality of life scale have been shown significant. At the same time, as a result of corrolation analysis performed between the SF-36 subscale scores, physical role power, vitality, social function physical emotional role power and mental health scores and care burden scale statistically a negative meaningful relation has been determined. It is recomended that in terms of taking beter care of the patients who have chronic diseases, burden of caregiving of the caregivers in the family, quality of their life should be defined and necessary support to the caregivers should be provided. Keywords: Caregiving Burden, Quality of Life, Chronic Dıseases, Tez (Doktora) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İç Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, 2016., Kaynakça var.

Bu çalışma Astım'lı hastaların ve hemşirelerinin eğitim gereksinimleri ile ilgili görüşlerinin Q yöntemi ile incelenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırma Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi ve Isparta Devlet Hastanesi Göğüs servislerinde yatan Mart-Haziran 2014 tarihleri arasında yatan 60 hasta ve onlara bakım veren 30 hemşire ile yapılmıştır. Veri toplama araçları olarak tanıtıcı özellikler anket formu ve literatür doğrultusunda hazırlanan astımla ile ilgili eğitim konularının yer aldığı 18 soru kartı kullanılmıştır. Veriler araştırmacı tarafından Q yönteminden (kart sort sıralama) yararlanılarak yüz yüze görüşme tekniği ile toplanmıştır. Araştırmada verilerin analizinde frekans ve yüzdelik yöntemlerinden yararlanılmıştır.Yapılan analiz olarak astımı olan hastaların eğitim gereksinimleri ile hemşirelerin bu konudaki bazı düşüncelerin aynı bazı düşüncelerin farklı olduğu bulunmuştur. “Astım nasıl bir hastalıktır” konusunu hem hastaların hem de hemşirelerin ilk sıraya koydukları, ayrıca hastalardan kadınların, tanı süresi 6-15 yıl arasında olanlar ile yaşı 44-65 arasında olanların konuyu daha çok önemsediği belirlenmiştir. “Astım atağım başladığında ne yapmalıyım” konusuna hastalar, “İlaçlarla ilgili ne bilmeliyim” konusuna ise hemşirelerin daha çok önem verdiği görülmüştür.Bu sonuçlara göre astımı olan hastaların eğitim planına dahil edilmesi ve eğitime başlamadan önce hemşirelerin, hastaların öncelikli öğrenme gereksinimlerini Q yöntemi kullanarak belirlemeleri önerilmektedir. Anahtar Kelimeler: Astım, Hasta, Hemşire, Q metodu, This study was done as a descriptive to aim the surveying of the opinions of asthmatic patients and nurses about the training deeds with Q methodology.The research was done on the 60 patients who were staying at Chest Service at Medical Faculty Hospital of Süleyman Demirel University and Isparta State Hospital between the dates of March-June 2014 and 30 nurses who were caring them. As means of data collection identifying characteristics questionnaire and 18 question cards on which the training subjects about asthma prepared according to the literature were taking place. The data’s were collected by the researcher by the face to face interview technique using Q methodology (card sort ranking).As the analysis carried out, some thoughts about training needs of patients who had asthma and nurses were different. It was determined that the subject of' what kind of disease is asthma? 'was located the first place by both patients and nurses, and also it was assessed that the women of the patients whose diagnosis were between 6-15 years and ages between 44-65 gave more importance the subject more.The patients gave more importance about 'What should I do when my asthma attack begins?' subject, the nurses gave more importance 'What should I know about the drugs' subject.To the results of these, including the patients who have asthma to the training plans and determining the needs of prior learning by using Q methodology before the training by nurses are suggested. Keywords: Asthma, Patient, Nurse, Q Methodology., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, 2014., Kaynakça var.

Bu çalışmada hemodiyaliz tedavisi gören hastalarda vasküler erişim yolunun kullanımı ve bakımına ilişkin yaptıkları uygulamaların incelenmesi, sorunların belirlenmesi ve kateter bölgesinin gözlemsel olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Araştırma örneklemini Mayıs 2013-Ağustos 2013 tarihleri arasında Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Sağlık Bakanlığı Atatürk Devlet Hastanesi, Akdeniz Tıp Fakültesi ve Özel Olbia Antalya Diyaliz Merkezi’nde hemodiyalize giren ve belirlenen kriterlere uygun olarak seçilen 255 kronik böbrek yetmezlik hastası oluşturmuştur. Araştırmanın uygulanması için etik kurul izinlerin tümü alınmıştır.Veriler anket formu kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde Standart Sapma ve Ki-Kare testi kullanılmıştır.Araştırmamızda hastaların çoğunluğunda (% 66,3) arteriyovenöz fistül kullanıldığı görülmektedir.Araştırmamızda hastaların diyaliz kateterleri sıklıkla sağ tarafta bulunurken arteriyovenöz fistül ve arteriyovenöz greftlerin sıklıkla sol tarafta olduğu görülmektedir.Araştırmamızda hastaların vasküler erişim yolu bakımına yönelik % 31,9'unun su, % 21’inin povidon iyot ve % 18’inin sabunlu su kullandıkları saptanmıştır. Hastalarda klorheksidin glukonat ve sitrik asit kullanımına ise rastlanmamıştır. Ayrıca vasküler erişim yolu bakımına yönelik AV Fistül/Grefti bulunan hastaların % 46,3’ü krem, % 14,7’si bebe yağı, % 7,3’ü bitkisel yağ, % 4,9'u şampuan, % 2,4’ü ıslak mendil, % 2,4’ü dezenfektan kullandığı, % 14,7’si ise ılık su ile yıkadığını ifade etmişlerdir.Araştırmamızda hastaların büyük çoğunluğunun (% 54) diyaliz kateter pansumanlarını her diyalizde değiştirdikleri saptanmıştır. Çalışma durumu ile pansuman değişim sıklığı arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark bulunmuştur (X2=7,347–p=0,025). Cinsiyet, eğitim durumu ve gelir durumu ile hemodiyaliz kateter pansuman değişim sıklığı arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı saptanmıştır.Hastaların cinsiyeti ve eğitim durumu ile vasküler erişim yolu bakımı için kullanılan maddelerin dağılımları incelendiğinde aralarında istatiksel olarak anlamlı bir fark bulunmasına rağmen çalışma durumu ve gelir durumu ile vasküler erişim yolu bakımı için kullanılan maddelerin dağılımları incelendiğinde aralarında istatiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı saptanmıştır.Araştırmamızda hastaların % 20’si vasküler erişim yolu bakımı ile ilgili, hastaların % 11'si ise vasküler erişim yolunun korunması ile ilgili kendilerinin yaptıkları uygulamaların olduğunu ifade etmiştir.Araştırmamızda hastalar daha çok uyumakta güçlük çektiğini (% 27,3), sosyal hayatta kısıtlandığını (% 19,5), vasküler erişim yoluna zarar gelirse diye kaygı duyduklarını (% 17,5), banyo yapmakta zorlandıklarını (% 16,5) ifade etmişlerdir. Anahtar Kelimeler: Vasküler Erişim Yolu, Kronik Böbrek Yetmezliği, Hemodiyaliz, AV Fistül, AV Greft, Kateter, In our study we aimed to evaluate the use of the vascular access and the care of it in the hemodialysis patients in order to find maintenance problems and to evaluate the catheter area visually.The study samples were collected March and August 2013 from 255 hemodialysis patients coming to hospitals Antalya Training and Reserch Hospital, Antalya Atatürk Hospital, Akdeniz Medical Faculty, Private Olbia Dialysis Center.All the ethical board permissions were obtained. Paremeters were obtained by the surveys. Standart deviation and the chi square test were used in our study and the results were at % 95 confidence interval reflecting a significance level of p, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, 2014., Kaynakça var.

Giriş ve Amaç: Endoskopik retrograd kolanjiopankreatografi safra yolları ve pankreasın benign ve malign hastalıklarının tanı ve tedavisinde önemli yer tutan ancak günümüzde daha çok tedavi amaçlı kullanılan bir yöntemdir. Başta pankreatit olmak üzere birçok komplikasyonla ve nadiren mortalite ile ilişkili olabilir. Oluşabilecek komplikasyonların ve seyrinin önceden öngörülebilmesi riski ve mortaliteyi azaltmak açısından önemlidir. CRP'nin ERKP sonrası komplikasyonların öngörülmesi ve ciddiyetinin belirlenmesinde de güvenilir ve doğru bilgiler verdiği çeşitli çalışmalarda gösterilmiştir. Çalışmamızda ERKP uygulanan hastalarımızda, CRP.nin başta pankreatit olmak üzere komplikasyonları öngörme ve takibindeki yerinin araştırılması amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Çalışma için ERKP yapılan 476 hasta retrospektif olarak incelendi. İşlem öncesi ve işlemden 12-24 saat sonra serum amilaz, lipaz ve CRP seviyeleri ölçülmüş olan 136 hasta (76 kadın, 60 erkek; ortalama yaş 62,6 ł 16,89 yıl) çalışmaya dahil edildi ve bu hastalar işlem sonrası komplikasyon gelişimi ve CRP seviyelerindeki değişiklik açısından değerlendirildi. Ayrıca komplikasyon gelişen ve işlemden 36-48 saat sonraki serum amilaz, lipaz ve CRP seviyelerinin de ölçüldüğü tespit edilen 22 hastada, CRP'nin komplikasyonların takibi ve ciddiyetini öngörmedeki yeri araştırıldı. Komplikasyonlar hafif, orta ve ciddi olarak sınıflandırıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan 136 hastanın 23.ünde (% 17) pankreatit, 2.sinde (% 1,25) kolanjit ve 1.inde kanama (% 0,75) olmak üzere toplam 26 hastada (% 19) ERKP sonrası komplikasyon saptandı. Pankreatit 9 hastada hafif, 14 hastada orta derecedeydi. İşlemden 12-24 saat sonraki CRP, amilaz ve lipaz ölçümleri komplikasyon olan ve olmayan hastalarda anlamlı olarak farklı bulundu. 12-24. saatteki ortalama CRP seviyeleri (mg/l) komplikasyon olmayanlarda 23,5 ł 24,18, pankreatiti olanlarda 59,2 ł 44,87 idi (p, Introduction and Aim: Endoscopic retrograde cholangiopancreatography is an important method for diagnosis and treatment of benign and malignant diseases of biliary tract and pancreas. Recently, it has been used mostly for therapeutic interventions. It may be related with some complications, particularly pancreatitis, and rarely with mortality. The prediction of complications and their severity is important to decrease risc and mortality. In previous studies, it has been shown that, CRP provides reliable informations about post-ERCP complications and their severity. In our study, the role of CRP in the prediction and determination of severity of ERCP complications was investigated. Material and Method: 476 patients, whom performed ERCP, were retrospectively evaluated. 136 patients (76 women, 60 men; mean age 62,6 ł 16,89 years) with measurement of serum amylase, lypase and CRP levels before and 12-24 hours after the procedure were included the study and complications and alterations of CRP levels were investigated in these patients. In addition, the role of CRP in the follow-up and prediction of severity of complications was investigated in 22 complicated patients with measurement of serum amylase, lypase and CRP levels 36- 48 hours after the procedure. Complications were classified as mild, moderate, or severe. Results: Post-ERCP complications were detected in 26 patients (19%). Pancreatitis, cholangitis and hemorrhage occured, respectively, in 23 (17%), 2 (1,25%), and 1 (0,75%) patients. Mild and moderate pancreatitis occured, respectively, in 9 and 14 patients. There were significant differences in levels of CRP at 12 to 24 hours for complicated versus uncomplicated patients. The mean CRP levels (mg/l) at 12 to 24 hours were 23,5 ł 24,18 in uncomplicated patients, and 59,2 ł 44,87 in patiens with pancreatitis (p, Tez (Doktora)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı Gastrenteroloji Bilim Dalı Yan Dal uzmanlık tezi, 2011., Kaynakça var.