Search

Yanık, organizmanın bölgesel olarak ısı, kimyasal maddeler, elektrik akımı ve radyasyon gibi etkenlere aşırı maruz kalması sonucu meydana gelen; fiziksel, psikolojik, sosyolojik ve ekonomik boyutu olan bir sorundur. Yanık, hem ülkemizde hem de gelişmekte olan ülkelerde önemli bir sağlık sorunu olup, insan vücudunun karşılaştığı en büyük travmalardan birisidir. Bu nedenle ciddi sağlık bakım yükünü beraberinde getirmektedir. Yanıklar, sıvı elektrolit dengesizliği, yara enfeksiyonu, ağrı gibi fiziksel; depresyon, beden imajında bozulma, rollerde değişim gibi psikososyal sorunlara neden olabilmektedir. Sorunların etkin çözümü için yanığı olan hastaların bakımının multidisipliner bir ekip ile ele alınması gereklidir. Hemşireler de hasta ve ailesinin bakımını çok yönlü sağlamada primer roldedir. Bu noktada uygulamada model kullanımı çok önemlidir. Çünkü modeller, hemşirelerde bir bakış açısı geliştirerek uygulamalarına yön vermektedir. Dolayısıyla bakımda istenilen sonuca ulaşmada kontrol, tahmin ve açıklama amacı için model kullanmak gereklidir. Hemşirelik teori ve uygulamasını açıklayan bu model ve kuramların klinik alanda uygulanabilirliğinin de somut örneklerle kanıtlanması gerekmektedir. Bu noktada Roy Uyum Modeline göre oluşturulan yanık vakasının bakım planının kullanılabilir olduğu düşünülmüştür. Roy' un Uyum Modelinde hemşire, hastanın uyumunu kolaylaştırmak için, bireyin sağlık durumunu iyi tanımalı, baş etme mekanizmalarını belirlemeli ve gerekli hemşirelik girişimlerini uygulamalıdır. Yanık konusunu bir model çerçevesinde ele alan çalışma sayısının da sınırlı olduğu göz önüne alındığında, hazırlanan olgu sunumunun hemşirelere, yanık bakımında rehberlik yapması açısından önemli olduğu varsayılmaktadır., Burn caused by excessive exposure of the organism to local factors such as heat, chemicals, electric current, radiation etc. and it has a physical, psychological, sociological and economic dimensions. Burn is an important health problem both in our country and in developing countries, and is one of the biggest traumas the human body faces. For this reason, it brings with serious health care burden. Burns can cause physical problems such as fluid electrolyte imbalance, wound infection, pain and psychosocial problems such as depression, impaired body image, change in roles. The care of patients with burns should be handled with a multidisciplinary team for effective solution of the problems. Nurses have primary roles in providing sophisticated care for burned patients and their families. At this point, the use of models is very important in practice. Because the models guide practices by developing a perspective in nurses. Therefore, it is necessary to use a model for the purpose of control, estimation and explanation in achieving the desired result in care. The clinical applicability of these models and theories, which explain nursing theory and practice, should be proven with concrete examples. At this point, the care plan of the burn case created according to the Roy Adaptation Model was considered to be usable. In the adaptation model of Roy, the nurse should know the individual's health condition, determine the coping mechanisms and apply the necessary nursing interventions in order to facilitate the patient's adaptatıon. Considering that the number of studies dealing with the burn issue within the framework of a model is also limited, it is assumed that the case report prepared is important in terms of guiding the nurses.

Purpose: This study aimed to determine the epistemological beliefs and problem solving skills of nursing and midwifery students. Material and Methods: The sampling of the study was made up of a total of 333 nursing and students. The data of the study were collected using personal information form, Epistemological Beliefs Scale and Problem Solving Inventory.Results: According to Epistemological Beliefs Scale, it was determined that the beliefs of the students that learning depends on making an effort was at a low level. It was also found that the problem solving skills of the students was at a medium level. A weak negative relationship was determined between total Epistemological Beliefs Scale and total Problem Solving Inventory. Conclusions: The study determined that there was a relationship between critical thinking trends and learning styles. Therefore, gaining critical thinking skills and trends should be among the goals of contemporary education programs, and thinking skills should be at the heart of the learning process., Amaç: Bu çalışmada hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin epistemolojik inançları ve problem çözme becerilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmanın örneklemini 333 hemşirelik ve ebelik öğrencisi oluşturmuştur. Araştırma verilerinin toplanmasında, tanıtıcı bilgi formu, Epistemolojik İnanç Ölçeği ve Problem Çözme Envanteri ile toplanmıştır.Bulgular: Epistemolojik İnanç Ölçeğine göre öğrencilerin öğrenmenin çabaya bağlı olduğuna dair inançlarının düşük, öğrenmenin yeteneğe bağlı olduğuna dair inançlarının yüksek ve Tek doğrunun var olduğuna dair inanlarının ise orta düzeyde olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin problem çözme becerilerinin de orta düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Toplam Epistemolojik İnanç Ölçeği ile toplam Problem Çözme Envanteri arasında negatif zayıf bir ilişki olduğu saptanmıştır.Sonuç: Araştırmanın ortaya koyduğu sonuçlara göre, öğrencilerin epistemolojik inançları ile problem çözme becerileri arasında zayıf bir ilişki belirlenmiştir. Eğitimcilerin ders içeriklerinin öğrencilerin problem çözme becerilerini arttırmaya yönelik düzenlemesi önerilmektedir.

Amaç: Bu çalışmada ebelik ve hemşirelik öğrencilerinin eleştirel düşünme eğilimleri ile öğrenme stillerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmanın örneklemini 230'u hemşirelik, 134'ü ebelik bölümünden olmak üzere toplam 364 sağlık yüksekokulu öğrencisi oluşturmuştur. Araştırma verilerinin toplanmasında, kişisel bilgi formu, Kalifornia Eleştirel Düşünme Eğilimi Ölçeği ve Kolb Öğrenme Stili Envanteri kullanılmıştır.Bulgular: Kalifornia Eleştirel Düşünme Eğilimi Ölçeği'nin bazı alt boyutlarında cinsiyete göre anlamlı farklılaşmanın olduğu ancak bölüm ve sınıfa göre farklılaşmanın anlamlı olmadığı saptanmıştır. Analizler öğrencilerin %43.7'sinin değiştiren, %22.3 'ünün özümseyen, %19.0' unun yerleştiren ve %15.1'inin ise ayrıştıran öğrenme stiline sahip olduklarını göstermiştir. Öğrenme stillerine göre eleştirel düşünme eğilimleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin sahip oldukları öğrenme stiline göre eleştirel düşünme eğilimleri içerisinde genel toplamda en yüksek ortalamayı ayrıştıran, en düşük ortalamayı ise değiştiren almıştır. Her iki alt boyutta da analitiklik, açık fikirlilik ve meraklılık en yüksek ortalamalara sahipken, sistematiklik en düşük ortalamayı almıştır.Sonuç: Öğrencilerin sahip oldukları öğrenme stillerine göre en fazla değiştiren alt boyutunu kullandıkları, eleştirel düşünme eğiliminde ise analitik düşündükleri belirlenmiştir. Ancak iki ölçeğin alt boyutları karşılaştırıldığında öğrenme stili ile eleştirel düşünme eğilimleri arasında farklılıklar olduğu saptanmıştır., Purpose: This study aimed to investigate the critical thinking tendencies and learning styles of midwifery and nursing students. Materials and Method: The sampling of the study consisted of a total of 364 students from Health College including 230 nursing and 134 midwifery students. A personal information form, the California Critical Thinking Disposition Inventory, and the Kolb Learning Style Inventory were used to collect the research data.Results: There was a significant difference in terms of gender in some of the sub-dimensions of the California Critical Thinking Disposition Inventory, however that the difference was not significant with regard to department and class. The analyses revealed that 43.7% of the students had diverging, 22.3% had assimilating, 19.0% had accommodating, and 15.1% had converging learning styles. A statistically significant difference was found between critical thinking dispositions based on learning styles. Converging learning style received the highest mean score, whereas diverging got the lowest among the critical thinking dispositions according to the learning styles that the students had. While analyticity, open-mindedness and being inquisitive had the highest mean scores in both sub-dimensions, systematicity received the lowest mean score.Conclusion: The students employed diverging sub-dimension most according to the learning styles they had, and that they had analytic thinking style regarding critical thinking dispositions. However, when the sub-dimensions of the two inventories were compared, there were differences between their learning styles and critical thinking dispositions.

urpose: Liver transplantation can be a lifesaving option for people with acute/chronic liver failure. Although liver transplantation has positive outcomes, the recipients experience many physical, psychological and social problems. It is of great importance to satisfy their needs for counselling so that they can overcome these problems. The aim of the study was to describe the counselling needs of living liver transplant recipients. Materials and Methods: A descriptive qualitative research design was used. The study was conducted between November 2012 and December 2012. In-depth interviews were performed with sixteen participants who had experiences of living liver transplantation. Data were analyzed with inductive content analysis. Results: The liver transplant recipients’ counselling needs were categorized into two main themes: ‘’pre-transplantation period counselling needs’’ and ‘’post-transplant period counselling needs’’. Subthemes were also identified and described. The first main theme had three subthemes (causes and symptoms of liver failure, treatment process, living donors) and the second main theme had four subthemes (medications used, possible complications, sexuality and body image and life after transplantation). Conclusions: The results indicate that the living liver transplant recipients’ currently have insufficient knowledge about transplantation periods and they need counselling., Amaç: Karaciğer transplantasyonu son dönem akut ve kronik karaciğer yetmezliği olan hastalar için yaşam kurtaran bir tedavi yöntemidir. Karaciğer transplantasyonunun her ne kadar olumlu sonuçları olsa da alıcılar fiziksel, psikolojik ve sosyal açıdan birçok sorun yaşamaktadırlar. Bu nedenle alıcıların yaşanılan sorunlarla baş edebilmesi için danışmanlık gereksinimlerinin karşılanması oldukça önemlidir. Bu çalışmanın amacı canlıdan karaciğer transplantasyonu yapılan alıcıların danışmanlık gereksinimlerinin belirlenmesidir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma tanımlayıcı kalitatif bir araştırmadır. Çalışma Kasım-Aralık 2012 tarihlerinde yürütülmüştür. Veriler canlıdan karaciğer transplantasyonu olan 16 alıcı ile derinlemesine görüşme yöntemiyle toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde içerik analizi yöntemi ve tümevarımcı yaklaşım kullanılmıştır.Bulgular: Alıcıların danışmanlık gereksinimleri ‘’transplantasyon öncesine ilişkin danışmanlık gereksinimleri’’ ve ‘’transplantasyon sonrasına ilişkin danışmanlık gereksinimleri’’ olmak üzere iki ana temadan ve tanımlanan yedi alt temadan oluşmaktadır. Birinci ana temanın üç alt teması (karaciğer yetmezliğinin nedenleri ve belirtileri, tedavi süreci, vericiler); ikinci ana temanın (kullanılan ilaçlar, oluşabilecek komplikasyonlar, cinsel yaşam ve beden imajı ile yeni yaşamları) ise dört alt teması bulunmaktadır.Sonuç: Canlıdan karaciğer transplantasyonu olan alıcıların transplantasyondan önce ve sonrasında bilgilerinin yetersiz olduğu ve danışmanlık gereksinimlerinin olduğu saptanmıştır.

Bu literatür incelemesinin amacı, Türkiye’de organ nakli hemşireliğinin geçmişi ve bugünkü durumu ile ilgili literatür bilgisi vermek ve organ nakli hemşireliğinin geleceği ile ilgili bakış açısı oluşturmaktır. Türkiye’de organ nakli uygulamaları kalp nakli ile 1969 yılında başlamış bunu 1975 yılında böbrek ve 1988 yılında karaciğer nakli izlemiştir. Dünya’da organ nakli hemşireliği ile ilgili yayınların 1965-1970 yıllarında yapıldığı görülmektedir. Ülkemizde organ nakil hemşireliğinin ve bu alandaki yayınların ilk böbrek naklinden sonra 1978 ve 1979 yıllarında baş- ladığı görülmektedir. Günümüzde, organ nakil hemşireliği Dünya’da organ nakli alanında başarılı olan birçok ülkede, hemşirelikte özel bir uzmanlık alanıdır. Türkiye’de organ nakli hemşireliği alanında Sağlık Bakanlığı onaylı sertifika programı bulunmamaktadır. Son yıllarda organ nakli aktivitelerini destekleyici politikaların yürütülmesi ile ülkemizin Dünya çapında organ nakli alanındaki başarısında artış görülmektedir. Gerçekleştirilen tüm nakillerin başarısında ve hasta sonuçlarının iyileştirilmesinde hemşirelerin önemli rolleri bulunmaktadır. Hemşirelerin bu alanda bilgi düzeyinin arttırılması, uzmanlaşması ve hasta bakım sonuçlarının iyileştirilmesi için sertifika programlarına, bilimsel toplantılar düzenlenmesine ve düzenlenen bilimsel programlara katılımın kurumlar tarafından desteklenmesine gereksinim vardır. Anahtar Kelimeler: Organ nakli hemşireliği, organ nakli, organ bağışı, Türkiye’de organ nakli hemşireliği., The aim of this literature review is to provide information about the current and past history of transplant nursing in Turkey and to develop a perspective on the future of transplant nursing. Organ transplantation practices in Turkey started with a heart transplant in 1969, followed by a kidney transplant in 1975 and a liver transplant in 1988. Publications on transplant nursing in the world were first issued between 1965 and 1970. However, the first publications on transplant nursing in Turkey were issued in 1978 and 1979 after the first kidney transplant. Today in the world, in many countries where successful transplants are achieved, transplant nursing is a special area of expertise in nursing profession. In Turkey, no certificate program on transplant nursing recognized by the Ministry of Health is available. With the implementation of supportive policies in recent years, there have been worldwide-recognized achievements in organ transplantation in Turkey. Nurses have played an important role in the success of those transplants and in improving transplant recipient outcomes. In order for nurses to enhance their knowledge of transplant nursing, to specialize in this field and to improve transplant recipient outcomes, certificate programs and scientific meetings should be held, and institutions where these nurses work should encourage them to participate in those programs and meetings.Keywords: Transplant nursing, organ transplantation, organ donation, organ transplant nursing in Turkey

Bu literatür incelemesinin amacı, Türkiye'de organ nakli hemşireliğinin geçmişi ve bugünkü durumu ile ilgili literatür bilgisi vermek ve organ nakli hemşireliğinin geleceği ile ilgili bakış açısı oluşturmaktır.Türkiye'de organ nakli uygulamaları kalp nakli ile 1969 yılında başlamış bunu 1975 yılında böbrek ve 1988 yılında karaciğer nakli izlemiştir. Dünya'da organ nakli hemşireliği ile ilgili yayınların 1965-1970 yıllarında yapıldığı görülmektedir. Ülkemizde organ nakil hemşireliğinin ve bu alandaki yayınların ilk böbrek naklinden sonra 1978 ve 1979 yıllarında başladığı görülmektedir. Günümüzde, organ nakil hemşireliği Dünya'da organ nakli alanında başarılı olan birçok ülkede, hemşirelikte özel bir uzmanlık alanıdır. Türkiye'de organ nakli hemşireliği alanında Sağlık Bakanlığı onaylı sertifika programı bulunmamaktadır. Son yıllarda organ nakli aktivitelerini destekleyici politikaların yürütülmesi ile ülkemizin Dünya çapında organ nakli alanındaki başarısında artış görülmektedir. Gerçekleştirilen tüm nakillerin başarısında ve hasta sonuçlarının iyileştirilmesinde hemşirelerin önemli rolleri bulunmaktadır. Hemşirelerin bu alanda bilgi düzeyinin arttırılması, uzmanlaşması ve hasta bakım sonuçlarının iyileştirilmesi için sertifika programlarına, bilimsel toplantılar düzenlenmesine ve düzenlenen bilimsel programlara katılımın kurumlar tarafından desteklenmesine gereksinim vardır. The aim of this literature review is to provide information about the current and past history of transplant nursing in Turkey and to develop a perspective on the future of transplant nursing.Organ transplantation practices in Turkey started with a heart transplant in 1969, followed by a kidney transplant in 1975 and a liver transplant in 1988. Publications on transplant nursing in the world were first issued between 1965 and 1970. However, the first publications on transplant nursing in Turkey were issued in 1978 and 1979 after the first kidney transplant. Today in the world, in many countries where successful transplants are achieved, transplant nursing is a special area of expertise in nursing profession. In Turkey, no certificate program on transplant nursing recognized by the Ministry of Health is available. With the implementation of supportive policies in recent years, there have been worldwide-recognized achievements in organ transplantation in Turkey. Nurses have played an important role in the success of those transplants and in improving transplant recipient outcomes. In order for nurses to enhance their knowledge of transplant nursing, to specialize in this field and to improve transplant recipient outcomes, certificate programs and scientific meetings should be held, and institutions where these nurses work should encourage them to participate in those programs and meetings.

Amaç: Canlıdan karaciğer transplantasyonu olan alıcıların bilgi gereksinimlerini açıklamak ve Roy Uyum Modeline göre temellendirilen hemşirelik girişimlerinin hastaların anksiyete, depresyon ve yaşam kalitesine etkisini incelemektir. Yöntem: Araştırma, nitel ve kontrol gruplu yarı deneysel tipte olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır. Nitel araştırmada canlıdan karaciğer transplantasyonu olan (n=16) alıcılarla yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak derinlemesine görüşme yapılmıştır. Yarı deneysel aşamada ise kontrol (n=31) ve girişim (n=30) olmak üzere 61 karaciğer transplantasyonu olan hastadan girişim öncesi (baseline), taburculuk sonrası birinci ve üçüncü ayda olmak üzere veriler toplanmıştır. Verilerin toplanmasında Hasta Tanıtıcı ve Klinik Özellikler Formu, Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği ile SF 36 Yaşam Kalitesi Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiklerden sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, ki kare, t testi ve tekrarlı ölçümlerde iki faktörlü varyans analizi kullanılmıştır.Bulgular: Nitel araştırmada, alıcıların bilgi gereksinimleri, transplantasyon öncesi ve transplantasyon sonrası bilgi gereksinimi olmak üzere iki ana temadan oluşmuştur. Transplantasyon öncesi bilgi gereksinimi ana teması üç alt tema, transplantasyon sonrası bilgi gereksinimi ana teması ise dört alt temadan oluşmuştur. Yarı deneysel araştırmada da; Roy Uyum Modeline göre temellendirilen hemşirelik girişimlerinin (interaktif eğitim CD'si ve rehberi ile verilen eğitim, bireysel danışmanlık), hastaların anksiyete ve depresyon düzeylerini azalttığı ve yaşam kalitelerini olumlu yönde etkilediği saptanmıştır (p

Amaç: Çalışma, El Hijyenini değerlendirmek için geliştirilen El hijyeni İnanç Skalası ve El Hijyeni Uygulama Envanterinin Türk toplumu için geçerlik ve güvenirliğini incelemek amacıyla metodolojik olarak yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu araştırmanın örneklemini 340 hemşirelik öğrencisi oluşturmuştur. Araştırma verilerinin toplanmasında, öğrencilerin tanıtıcı özellikleri ile ilgili bir form ve El Hijyeni İnanç Skalası ve El Hijyeni Uygulama Envanteri kullanılmıştır. Skala ve Envanterin geçerlik çalışmasında dil eşdeğerliği, içerik geçerliği, kapsam geçerliği, yapı geçerliği kullanılmıştır. Çalışmanın verilerinin değerlendirilmesinde ortalama, standart sapma, Kendall Uyuşum Katsayısı, Cronbach alpha katsayısı, maddetoplam puan korelasyonları, test-tekrar test güvenirliği için Pearson çarpım-moment korelasyon katsayısı ve doğrulayıcı faktör analizi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmada iç tutarlılık güvenirlilik katsayısı el hijyeni inanç skalasında 0.76, el hijyeni uygulama envanterinde ise 0.85 olarak belirlenmiştir. Skala ve Envanterin test-tekrar test güvenirliği 0.66 ve 0.60 olarak belirlenmiştir. Doğrulayıcı faktör analizinde belirlenen uyum indekslerine göre el hijyeni inanç skalasının iki faktörlü yapının Türkçe Skala için uygun olmadığı, tek faktörlü yapının el hijyeni uygulama envanteri için uygun olduğu bulunmuştur. Sonuç: Türkiye için uyarlanan "El Hijyeni İnanç Skalası ve El Hijyeni Uygulama Envanteri'nin el hijyeni inanç ve uygulamasını ölçmek için geçerli ve güvenilir bulunmuştur. Purpose: The aim of this methodological study was to investigate the validity and reliability of the Turkish "Hand Hygiene Belief Scale and Hand Hygiene Practices Inventory" which was developed to evaluate Hand Hygiene Belief and Practices. Material and Methods: The sample of this study consisted of 340 nursing students. The data collection procedure included a questionnaire based on the literature, and the Hand Hygiene Belief Scale and the Hand Hygiene Practices Inventory developed by Thea van de Mortel and studied by authors for Turkish validity and reliability. During the study, language equivalence, content validity, reliability and construct validity of the scale was performed. The data was assessed by using mean, standard deviation, Kendall's coefficient of concordance, Cronbach Alpha, Pearson product-moment correlation coefficient for test-retest reliability coefficient and confirmatory factor analysis. Results: In the study, the Cronbach's Alpha value was determined as, 0.76 in the hand hygiene belief scale and 0.85 in the hand hygiene practices inventory. Pearson product-moment correlation coefficient of the scale and inventory for test-retest reliability was 0.66 and 0.60. According to fit indexes of confirmatory factor analysis; it was found that two factors were not appropriate for the scale; but one factor were appropriate for the inventory. Conclusion: The adaptation of translated "Hand Hygiene Belief Scale and Hand Hygiene Practices Inventory" in Turkey is found to be reliable and valid to evaluate hand hygiene belief and practices.

Roy Uyum Modeli, hemşirelikte yaygın olarak kullanılan modellerden olup bireylerin uyum gereksinimlerinin belirlenmesini temel alarak insanın uyum sisteminde ve çevresinde meydana gelen değişimlere odaklanmaktadır. Amaç: Canlıdan karaciğer transplantasyonu sonrası alıcıların Roy Uyum Modeline göre deneyimlerini açıklamaktır. Yöntem: Araştırmada tanımlayıcı niteliksel araştırma tasarımı kullanılmış, etik kuruldan onay, kurumdan ve hastalardan yazılı izin alınmıştır. Örneklemi; ilk kez ve canlıdan karaciğer transplantasyonu yapılan alıcılar (n:10) oluşturmuştur. Veriler, "hasta tanılama formu ve yarı yapılandırılmış görüşme formu" kullanılarak "derinlemesine görüşme" yöntemiyle toplanmış ve "içerik analizi" ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Canlıdan karaciğer transplantasyonu sonrası alıcılar Roy Uyum Modeli'nin Fizyolojik alanında uyumlu davranışları; enfeksiyondan korunma, ilaç kullanımına özen gösterme, uyumsuz davranışları; diyete uymama, unutkanlık olarak açıklamışlardır. Benlik kavramı alanında uyumlu davranışlar; geleceğe umutla bakma, dünyaya yeniden gelme düşüncesi, uyumsuz davranışlarda; vericiye zarar verme korkusu, suçluluk duygusu olarak ifade edilmiştir. Rol fonksiyon alanında uyumlu davranışlar; ebeveyn rolüne odaklanma ve öz bakımını sürdürme, uyumsuz davranışlar; anne rolünün sürdürülmesindeki sorunlar, iş yaşamının olumsuz etkilenmesi olarak açıklanmıştır. Karşılıklı bağlılık alanında uyumlu davranış; aile içi ilişkilerin düzelmesi, uyumsuz davranış; sosyal izolasyon olarak açıklanmıştır. Sonuç: Karaciğer transplantasyonu sonrası alıcılar, uyum modelinin dört alanında, uyumlu ve uyumsuz davranışlar deneyimlediklerini açıklamışlardır. Alıcıların, uyumsuz davranışların geliştirilerek uyumlu davranışa dönüştürülmesinde etkili hemşirelik girişimlerinin uygulanması önerilmektedir. Intraduction: Roy’s adaptation model is one of the most frequently used models in nursing. It requires determination of individuals’ adaptation needs and focuses on changes which appear around individuals and in their adaptation systems. Objective: To reveal experiences of recipients of liver transplantations from live donors based on Roy’s adaptation model. Methods: A descriptive, qualitative research design was used, approval was obtained from the ethical committee and the institution where the study was conducted and informed consent was obtained from the patients included in the study. The sample included ten patients receiving liver transplants from live donors. Data were collected with a descriptive characteristics form and a semi-structured interview form at in-depth interviews and analyzed with the content analysis. Results: The patients reported adaptive behavior in the physiological mode of Roy’s adaptation model, prevention of infections and taking care of using medications and non-adaptive behavior, not complying with diet and forgetfulness. They also reported adaptive behavior in the self-concept mode being hopeful about the future and thinking of being born again and non-adaptive behavior fear of giving harm to the donor and feeling of guilt. In addition, they mentioned adaptive behavior in the role-function mode focusing on parental roles and maintaining self-care and non-adaptive behavior problems with maintaining motherhood roles and negative effects on work life. Finally, the patients mentioned adaptive behavior in the interdependence mode arrangement of relationships between family members and non-adaptive behavior social isolation. Conclusion: The liver transplant recipients reported to experience adaptive and non-adaptive behavior in four modes of Roy’s adaptation model. It can be recommended that effective nursing interventions should be implemented to change non-adaptive behavior into adaptive ones

Araştırma, yoğun bakım ünitesinde bulunan bireylerin aile üyelerinin gereksinimlerinin belirlenmesi ve yoğun bakımda çalışan hemşireler ile aile üyelerinin bu gereksinimleri algılama durumlarının karşılaştırılması amacıyla tanımlayıcı ve kesitsel olarak yapıldı. Araştırmanın hasta yakını örneklemini; Recep Yazıcıoğlu Devlet Hastanesi, Cevdet Aykan Devlet Hastanesi ve Cumhuriyet Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi yoğun bakım ünitelerinde hastası tedavi görmekte olan, 18 yaş ve üzerinde olan 353 hasta yakını oluşturdu. Hemşire örneklemini ise Tokat, Sivas, Kayseri, Amasya, Erzurum, Malatya illerinde bulunan Araştırma ve Uygulama Hastanesi ve devlet hastaneleri yoğun bakım birimlerinde görev yapan 252 hemşire oluşturdu. Araştırmanın verileri araştırmacı tarafından hazırlanan hasta yakınları kişisel bilgi formu, hemşire kişisel bilgi formu ve Molter (1979) tarafından geliştirilen ?Yoğun Bakımda Aile Gereksinimleri Envanteri? aracılığıyla toplandı. İstatistiksel değerlendirmede; alt ölçek puanları elde edildi ve tek yönlü varyans analizi, Kruskall Wallis tek yönlü varyans analizi, bağımsız 2 örneklem t testi veya Mann Whitney U testi, Pearson korelasyon analizi kullanıldı. Envanter puanları aritmetik ortalama ve standart sapma ile gösterildi, p değerleri 0.05'in altında hesaplandığında istatistiksel olarak önemli kabul edildi. Sonuç olarak ölçekte hem hasta yakınları için hem de hemşireler için dört faktörlü bir yapı ortaya çıkmış ve yapılan değerlendirmelerde ölçeğin ülkemiz için geçerlilik ve güvenirliğin yüksek olduğu ortaya konmuştur.Gereksinimleri algılama durumları karşılaştırıldığında hasta yakınlarının güven ve bilgi gereksinimlerinin karşılanmasını en önemli gereksinim olarak ifade ettikleri, hemşirelerin de benzer bir şekilde güven gereksinimini en önemli gereksinim olarak gördüğü belirlendi. Hasta yakınları ve hemşireler en önemsiz olarak belirledikleri gereksinimlerden sadece destek ve yakınlık gereksinimine ait beş maddede hem fikir olabilmişlerdir. Kadın cinsiyete sahip hasta yakınlarının destek ve yakınlık gereksinimi ile rahatlık gereksinimi puanları erkek hasta yakınlarına göre ortalamanın üzerinde bulunmuştur (p

Aim: The aim of this study is to investigate the status of nurses to provide individualized care and their opinions.Method: Data of this descriptive and cross-sectional study were collected by using the nurse information form, the form for opinions of nurses on individualized care, and individualized care scale-nurse version in a university hospital and two public hospitals between February and July 2015. The sample consisted of 256 nurses who agreed to participate in the study, and who were working in the medical, surgical, and intensive care departments.Results: It was observed that 78.90% of the nurses thought that opportunities offered for providing individualized care in the hospital were insufficient; while 94.50% of the nurses considered providing individualized care as important; only 46.50% thought that they were providing individualized care. When examining the conditions that nurses allocated time except for patient care in the clinic, they were determined to allocate more time for indirect care practices such as answering the phone 30.00% , supplying drug-materials 29.00% , and checking entrance-exits of the unit 19% . While total item mean score of the nurses for supporting individuality of patients in care practices was 3.72±0.80, their total item mean score for individualizing patient care was determined to be 3.93±0.77.Conclusion: It was determined that the nurses were aware of the importance of providing individualized care but they had difficulty in providing individualized care due to some barriers. It is thought that in order to provide quality and safe individualized care service, individualized care is to be provided by taking away nurses from indirect practices and engage them in direct patient care, Amaç: Bu çalışmanın amacı hemşirelerin bireyselleştirilmiş bakım verme durumlarının ve bireyselleştirilmiş bakıma ilişkin görüşlerinin incelenmesidir.Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipte olan bu araştırmanın verileri, Şubat–Temmuz 2015 tarihleri arasında bir üniversite hastanesi ve iki devlet hastanesinde hemşire tanıtıcı bilgi formu, hemşirelerin bireyselleştirilmiş bakıma ilişkin görüş formu ve bireyselleştirilmiş bakım skalası hemşire versiyonu ile toplanmıştır. Örneklemi, çalışmaya katılmayı kabul eden ve dahiliye, cerrahi ve yoğun bakımlarda çalışan 256 hemşire oluşturmuştur.Bulgular: Hemşirelerin %78,90’u hastanede bireyselleştirilmiş bakım vermek için sunulan olanakların yetersiz olduğunu belirtmiştir. Hemşirelerin %94,50’i bireyselleştirilmiş bakım vermeyi önemli bulurken sadece %46,50’inin bireyselleştirilmiş bakım verdiğini düşündüğü görülmüştür. Hemşirelerin klinikte hasta bakımı dışında zaman ayırdığı durumlar incelendiğinde; telefona yanıt verme %30,00 , ilaç-malzeme temin etme %29,00 , birim giriş-çıkışlarını kontrol etme %19,00 gibi dolaylı bakım uygulamalarına daha çok zaman ayırdıkları saptanmıştır. Hemşirelerin bakım uygulamalarında hastaların bireyselliğini destekleme toplam madde puan ortalaması 3,72±0,80 iken, hastanın bakımını bireyselleştirme toplam madde puan ortalaması ise 3,93±0,77 olarak saptanmıştır.Sonuç: Hemşirelerin bireyselleştirilmiş bakım vermenin öneminin farkında oldukları, fakat bazı engellerden dolayı bireyselleştirilmiş bakım vermede güçlük yaşadıkları saptanmıştır. Kaliteli ve güvenli bireysel bakım hizmetinin sunumu için hemşirelerin dolaylı uygulamalardan uzaklaştırılıp, doğrudan hasta bakımına yönlendirilerek bireysel bakımın sağlanacağı düşünülmektedir

Giriş: Roy Uyum Modeli, hemşirelikte yaygın olarak kullanılan modellerden olup bireylerin uyum gereksinimlerinin belirlenmesini temel alarak insanın uyum sisteminde ve çevresinde meydana gelen değişimlere odaklanmaktadır. Amaç: Canlıdan karaciğer transplantasyonu sonrası alıcıların Roy Uyum Modeline göre deneyimlerini açıklamaktır. Yöntem: Araştırmada tanımlayıcı niteliksel araştırma tasarımı kullanılmış, etik kuruldan onay, kurumdan ve hastalardan yazılı izin alınmıştır. Örneklemi; ilk kez ve canlıdan karaciğer transplantasyonu yapılan alıcılar (n:10) oluşturmuştur. Veriler, “hasta tanılama formu ve yarı yapılandırılmış görüşme formu” kullanılarak “derinlemesine görüşme” yöntemiyle toplanmış ve “içerik analizi” ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Canlıdan karaciğer transplantasyonu sonrası alıcılar Roy Uyum Modeli’nin Fizyolojik alanında uyumlu davranışları; enfeksiyondan korunma, ilaç kullanımına özen gösterme, uyumsuz davranışları; diyete uymama, unutkanlık olarak açıklamışlardır. Benlik kavramı alanında uyumlu davranışlar; geleceğe umutla bakma, dünyaya yeniden gelme düşüncesi, uyumsuz davranışlarda; vericiye zarar verme korkusu, suçluluk duygusu olarak ifade edilmiştir. Rol fonksiyon alanında uyumlu davranışlar; ebeveyn rolüne odaklanma ve öz bakımını sürdürme, uyumsuz davranışlar; anne rolünün sürdürülmesindeki sorunlar, iş yaşamının olumsuz etkilenmesi olarak açıklanmıştır. Karşılıklı bağlılık alanında uyumlu davranış; aile içi ilişkilerin düzelmesi, uyumsuz davranış; sosyal izolasyon olarak açıklanmıştır. Sonuç: Karaciğer transplantasyonu sonrası alıcılar, uyum modelinin dört alanında, uyumlu ve uyumsuz davranışlar deneyimlediklerini açıklamışlardır. Alıcıların, uyumsuz davranışların geliştirilerek uyumlu davranışa dönüştürülmesinde etkili hemşirelik girişimlerinin uygulanması önerilmektedir., Intraduction: Roy’s adaptation model is one of the most frequently used models in nursing. It requires determination of individuals’ adaptation needs and focuses on changes which appear around individuals and in their adaptation systems. Objective: To reveal experiences of recipients of liver transplantations from live donors based on Roy’s adaptation model. Methods: A descriptive, qualitative research design was used, approval was obtained from the ethical committee and the institution where the study was conducted and informed consent was obtained from the patients included in the study. The sample included ten patients receiving liver transplants from live donors. Data were collected with a descriptive characteristics form and a semi-structured interview form at in-depth interviews and analyzed with the content analysis. Results: The patients reported adaptive behavior in the physiological mode of Roy’s adaptation model, prevention of infections and taking care of using medications and non-adaptive behavior, not complying with diet and forgetfulness. They also reported adaptive behavior in the self-concept mode being hopeful about the future and thinking of being born again and non-adaptive behavior fear of giving harm to the donor and feeling of guilt. In addition, they mentioned adaptive behavior in the role-function mode focusing on parental roles and maintaining self-care and non-adaptive behavior problems with maintaining motherhood roles and negative effects on work life. Finally, the patients mentioned adaptive behavior in the interdependence mode arrangement of relationships between family members and non-adaptive behavior social isolation. Conclusion: The liver transplant recipients reported to experience adaptive and non-adaptive behavior in four modes of Roy’s adaptation model. It can be recommended that effective nursing interventions should be implemented to change non-adaptive behavior into adaptive ones.