Search

Amaç: Ratlarda böbrek iskemi reperfüzyonu hasarı üzerine Carvacrol (CARV) 'ün koruyucu etkilerini araştırmaktır. Yöntemler: Ağırlıkları 200-250 gr arasında değişen, 30 adet erkek Wistar Albino ratlar rastgele grublara ayrıldı. 50 mg/kg ketamin ve 3mg/ kg ksilazin (periton içi) ile anestezi sağlandı. Renal arter trombozunu önlemek için 100 İU/kg heparin (periton içi) uygulamasından sonra orta hat kesi ile tüm ratlara sağ nefrektomi yapıldı. Grup I (Sham): Sağ nefrektomiyi takiben 6 saat sonra sol nefrektomi yapıldı. Grup II (I/R): Sağ nefrektomiyi takiben sol böbrek, 60 dakika iskemi ve 6 saat reperfüzyonda bırakıldı. Grup III(I/R+CARV): Grup II de uygulanan işleme ek olarak, iskemi ve reperfüzyondan hemen önce toplam 2 kez 35mg/kg periton içine Carvacrol verildi. Altı saatlik reperfüzyonu takiben ratların tamamı kardiak ponksiyonla yüksek miktarda kan alınarak sakrifiye edildi ve sol nefrektomi yapıldı. Alınan serum ve dokulardaki proiflamatuar sitokinler, oksidatif stres parametreleri çalışıldı ve histopatolojik inceleme yapılarak gruplar arasında karşılaştırma yapıldı. Bulgular: Böbrek fonksiyon göstergesi olan Serum BUN ve kreatinin düzeyleri, I/R grubunda Sham grubuna kıyasla yükselmiş ve iskeminin gerçekleştiğini göstermektedir(p

Amaç: Ratlarda böbrek iskemi reperfüzyonu hasarı üzerine Carvacrol (CARV) 'ün koruyucu etkilerini araştırmaktır. Yöntemler: Ağırlıkları 200-250 gr arasında değişen, 30 adet erkek Wistar Albino ratlar rastgele grublara ayrıldı. 50 mg/kg ketamin ve 3mg/ kg ksilazin (periton içi) ile anestezi sağlandı. Renal arter trombozunu önlemek için 100 İU/kg heparin (periton içi) uygulamasından sonra orta hat kesi ile tüm ratlara sağ nefrektomi yapıldı. Grup I (Sham): Sağ nefrektomiyi takiben 6 saat sonra sol nefrektomi yapıldı. Grup II (I/R): Sağ nefrektomiyi takiben sol böbrek, 60 dakika iskemi ve 6 saat reperfüzyonda bırakıldı. Grup III(I/R+CARV): Grup II de uygulanan işleme ek olarak, iskemi ve reperfüzyondan hemen önce toplam 2 kez 35mg/kg periton içine Carvacrol verildi. Altı saatlik reperfüzyonu takiben ratların tamamı kardiak ponksiyonla yüksek miktarda kan alınarak sakrifiye edildi ve sol nefrektomi yapıldı. Alınan serum ve dokulardaki proiflamatuar sitokinler, oksidatif stres parametreleri çalışıldı ve histopatolojik inceleme yapılarak gruplar arasında karşılaştırma yapıldı. Bulgular: Böbrek fonksiyon göstergesi olan Serum BUN ve kreatinin düzeyleri, I/R grubunda Sham grubuna kıyasla yükselmiş ve iskeminin gerçekleştiğini göstermektedir(p

WOS:000765832200001 OBJECTIVE: Direct immunofluorescence (DIF)-stained slides are archived in the dark to prevent fading. Reevaluation of slides for clinical evaluation and training may be needed. In this study we aimed to determine the duration of archiving in dark environment (DE) versus bright environment (BE) in order to evaluate DIF positive stained slides. STUDY DESIGN: A total of 56 immunofluorescence slides consisting of 35 kidney and 21 skin biopsies were included in the study. RESULTS: The mean wilting time of the slides was 7.5 weeks for those left in the BE and 7.1 weeks for those in the DE. The mean wilting times of the kidney slides left in BE and DE were 6.8 and 7.2 weeks, respectively. The mean wilting times of the skin slides left in a BE and DE were 8.2 and 7 weeks, respectively. CONCLUSION: We did not observe a significant difference between immunofluorescence (IF) slides archived in light versus dark media. The fact that there was no difference between the fading times between immunofluorescence slides stored in BE and DE showed that the duration of exposure to immunofluorescence microscopy light was more important than the environments where they were kept from fading on slides.

Evrensel bir gerçek olan mobbing, Türkiye'de de son yıllarda akademik ilgiyi çekmiştir. İşyerinde psikolojik şiddet (mobbing), bir veya birden fazla çalışanın, bir diğer çalışana veya grubuna uzun süreli ve sistematik olarak aşağılama, görev yapmayı engelleme gibi zihinsel ve fiziksel sağlığı tehdit edebilen davranışlar yönelttiği bir süreci ifade etmektedir. Haksız suçlamalar, ima, kinaye, dedikodularla itibarı sarsma, küçük düşürme, taciz, duygusal istismar ve psikolojik şiddet uygulayarak kişiyi işinden uzaklaştırmaya bezdirmeye iten kötü niyetli davranış modelidir. Mobbing davranışları, personelin motivasyonu, verimliliği, iş tatmini ve örgütsel bağlılık düzeyi üzerinde oldukça yıkıcı etkilere neden olmaktadır. İşyerinde psikolojik şiddet, her sektörde karşılaşılabilen bir olgu olmasına karşın, eğitim ve yükseköğretim sektörü çalışanları açısından daha fazla risk arz etmektedir. Cinsiyet, yaş, kademe, öğrenim durumu vs. gibi hiçbir ayrım gözetmeksizin her çalışanın başına gelme ihtimali bulunmaktadır., Recently, being a universal fact, mobbing has been attracted academic interest in Turkey as well. Psychological violence in the workplace (mobbing) is a process in which one or more of the employees, for at least 6 months another employee or group, has a variety of behaviors that may threaten mental and physical health, such as long-term and systematic humiliation, prevention of duties. It is a malicious behavior model that aims to expel people from their work by the applying unfair accusations, gossip, humiliation, emotional abuse and psychological violence. Mobbing behaviors happen quite destructive effects on the personnel’s motivation, productivity, job satisfaction, performance and organizational loyalty level. Although mobbing is a phenomenon that can be encountered in every sector, it is more common among employees of education and higher education sector. Mobbing can happen to any employee regardless of gender, age, seniority or educational background.

Amaç: Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de kanserlerin sıklığı ve dağılımı bölgesel farklılıklar göstermekte olup etyolojik faktörler açısından yeterli veriler bulunmamaktadır. Bu çalışmada Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı kayıtlarından elde ettiğimiz veriler ile Diyarbakır ve yöresindeki kanser sıklığını, bölgemizde yapılan önceki yıllara ait çalışmalar ve Türkiye verileri ile karşılaştırarak cinsiyetlere göre kanser dağılımlarını araştırma amaçlanmaktadır. Materyal ve Metot: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı’na Ocak 2012- Ocak 2017 tarihleri arasında gelen iğne biyopsi, endoskopik biyopsi, punch biyopsi, eksizyon ve rezeksizyon materyallerinden oluşan 64,256 hastaya ait kayıtlar geriye dönük olarak incelendi. Bulgular: Hastalardan 7,644’ü (%11,9) malign tümöre sahipti. Kanserli hastaların 3792’sini (%49,6) erkek, 3,852’sini (%50,4) kadın hastalar oluşturuyordu. En sık görülen ilk beş kanser sırası ile meme (%17,6), akciğer (%14,4), deri (%10), tiroid (%8,4), kolorektal (%6,3) kanserlerdi. Erkek hastalarda en sık görülen kanserlerden ilk beşi akciğer (%23,84), prostat (%11,84), deri (%11,15), mesane (%8,31), lenfoma (%7,62), kadınlarda ise meme (%34,11), tiroid (%13,81), deri (%8,80), kolorektal (%5,78) ve akciğer (%5,14) kanserleriydi. Sonuç: Diyarbakır ve yöresindeki kanser sıklığını araştırdığımız bu çalışmada en sık görülen meme kanseri ve her iki cinsiyette üçüncü sırada izlenen deri kanseri ön plana çıkmaktadır. Tiroid kanserleride dördüncü sıra ile dikkat çekmektedir. Verilerimiz Diyarbakır ve yöresinin kanser epidemiyolojisine yardımcı olabilir ve bölgede kanser hastaları için önlemler alınmasına katkıda bulunabilir. Aim: As in the whole world, the frequency and distribution of cancers in our country show regional differences, and sufficient data are not available in terms of etiological factors. In this study, Dicle University Faculty of Medicine Department of Pathology of Dicle University with the data we have obtained from the records of the incidence of cancer in the region, our region belongs in the previous year’s work and Turkey is intended to research cancer distributions by gender by comparing it with data. Material and Method: The records of 64.256 patients consisting of needle biopsy, endoscopic biopsy, punch biopsy, excision and resection materials that came to Dicle University Faculty of Medicine Pathology Department between January 2012 and January 2017 were analyzed retrospectively. Results: Of the patients we examined, 7644 (11.9%) had malignant tumors. Of the patients with malignant tumors, 3.792 (49.6%) were male and 3.852 (50.4%) were female. The first five most common cancers were breast (17.6%), lung (14.4%), skin (10%), thyroid (8.4%), colorectal (6.3%), respectively. The first five of the most common cancers in male patients are lung (23.84%), prostate (11.84%), skin (11.15%), bladder (8.31%), lymphoma (7.62%), breast in women (34.11%), thyroid (13.81%), skin (8.80%), colorectal (5.78%) and lung (5.14%) cancers. Conclusion: In this study where we investigated the frequency of cancer in Diyarbakir and its region, the most common breast cancer and skin cancer, which is in third place in both sexes, come to the fore. Thyroid cancers also draw attention in the fourth row. Our data can help cancer epidemiology of Diyarbakir and its region and contribute to taking precautions for cancer patients in the region.

Sefer Varol, Hasan Hüseyin Özdemir, Mehmet Uğur Çevik, Yaşar Altun, Ibrahim Ibiloğlu, Aysun Ekinci, Aslıhan Okan Ibiloğlu, Metin Balduz, Demet Arslan, Recep Tekin, Fesih Aktar, Mehmet Ufuk Aluçlu Department of Neurology, FacultyofMedicine, Dicle University, Diyarbakir, Turkey Background: Deltamethrin (DLM) is a broad-spectrum synthetic dibromo-pyrethroid pesticide that is widely used for agricultural and veterinary purposes. However, human exposure to the pesticide leads to neurotoxicity. Glutamine is one of the principal, free intracellular amino acids and may also be an antioxidant. This study was undertaken in order to examine the neuroprotective and antioxidant potential of L-glutamine against DLM toxicity in female Wistar albino rats. Materials and methods: The rats were divided into the following groups (n=10): Group I: control (distilled water; 10mL/kg, po one dose), Group II: L-glutamine (1.5g/kg, po one dose), Group III: DLM (35mg/kg, po one dose), and Group IV: DLM (35mg/kg, po one dose) and L-glutamine (1.5g/kg, po one dose after 4hours). Total oxidant status (TOS), total antioxidant status (TAS), tumor necrosis factor-α, interleukin (IL)-1β, and IL-6 levels and apoptosis were evaluated in brain tissue. Results: DLM-treated animals had a significant increase in brain biochemical parameters, as well as TOS and TAS. Furthermore, the histopathological examination showed neuronal cell degeneration in the cerebral tissue. L-Glutamine treatment decreased the elevated brain levels of TOS and neuronal cell degeneration. There was no difference in tumor necrosis factor-α, IL-1β, and IL-6 levels between the groups. Conclusion: L-Glutamine may reduce the toxic effects of DLM in the cerebral tissue through antioxidant properties. Keywords: deltamethrin, L-glutamine, rat

Objective: A number of studies were conducted to determine whether brain-derived neurotrophic factor (BDNF) and cAMPresponsive element-binding protein (CREB) play a critical role in synaptic plasticity and memory in neuronal survival and posttraumatic stress disorder (PTSD) pathophysiology. Biological mechanisms and relationships for PTSD diagnosis or etiology arelacking. Therefore, further examination of the underlying biological mechanisms of PTSD is required. In the present study, weaimed to determine the relationship between plasma CREB and BDNF levels and PTSD.Methods: This study was designed to determine the association of CREB activity and BDNF concentration in peripheral bloodof patients with or without PTSD. 50 drug-free patients with PTSD and 40 psychiatrically healthy control included in thisstudy. All participants completed a form that included sociodemographic form, the Beck Depression Inventory (BDE), and theDissociative Experience Scale (DES). In order to assess the severity of PTSD, the Clinician-Administered PTSD Scale (CAPS) wasadministered to patients by researchers. Blood was drawn from the patients under appropriate conditions and CREB and BDNFwere studied.Results: The average age of the participants was 31.94±8.86. 37 (41.1%) of the participants were female. There was a statisticallysignificant difference in terms of BNDF, CREB, BDI and DES values between the two groups (p-values were 0.001, 0.023

Amaç: Paratiroid adenomu ve paratiroid hiperplazisininayrımında kullanılan histopatolojik bulgular, bu iki patolojiyiayırmada her zaman yeterli olamamaktadır. Paratiroid adenomuve paratiroid hiperplazilerinin birbirinden ayrımı tedavifarklılıkları nedeni ile önemlidir. Bu çalışmada, paratiroidadenomu ve paratiroid hiperplazisinin histopatolojik ayrımıaraştırıldı.Gereç ve Yöntemler: Çalışma grubu, 60 paratiroid adenomu, 35paratiroid hiperplazisi ve 20 normal paratiroid bezi olgusundanmeydana gelmekte olup bu gruplar arasında 18 ana histolojikparametre ile 27 alt histolojik parametre araştırıldı.Bulgular: Histopatolojik incelemede, kenarda normal paratiroidbezi varlığı, paratiroid adenomlarının %71.6’sında görülürken,paratiroid hiperplazilerinin hiçbirinde gözlenmedi. Belirgin(+++) kapsül kalınlığı, paratiroid adenomlarının %28.3’ündeizlenirken, paratiroid hiperplazilerinin hiçbirinde yoktu.Paratiroid hiperplazilerinin %48.6’sında ve paratiroidadenomlarının %10’unda (+) kapsül kalınlığı izlendi. Ortaderece ve belirgin yağ hücresi varlığı (++ ve +++) paratiroidadenomu vakalarının toplam %6.6’sında, paratiroid hiperplazisivakalarının %48.6’sında görüldü. Paratiroid adenomlarında (+)yağ hücresi varlığı %93.3 iken, paratiroid hiperplazilerinde%51.4 oranında, (++) yağ hücresi varlığı paratiroidadenomlarında %6.7, paratiroid hiperplazilerinde %42.8oranında, (+++) yağ hücresi varlığı paratiroid adenomlarındaizlenmez iken paratiroid hiperplazilerinde %8.6 olgudaizlenmiştir. Dizilim paternlerinden nest formasyonu paratiroidadenomlarının %8.3’ünde, paratiroid hiperplazilerinin%22.8’inde mevcuttu. Lenfosit infiltrasyonu paratiroidadenomlarının %26.7’sinde mevcut iken paratiroidhiperplazilerinin %8.6’sında izlendi. Fibröz bant varlığı, kistformasyonu, nest formasyonu hariç dizilim paternleri, nekroz,dejenerasyon, kanama, kolloid benzeri materyal, hücre tipi,lenfosit infiltrasyonu hariç inflamasyon, nükleer pleomorfizm,nükleer şekil, nükleer kromatin, intranükleer inklüzyon, ve mitozbakımından paratiroid adenomu ve paratiroid hiperplazisiarasında anlamlı farklılık gözlenmedi.Sonuç: Paratiroid adenomu ile paratiroid hiperplazisininayrımında kenarda normal paratiroid bezi varlığı, belirgin kapsülkalınlığı (+++), az miktarda yağ hücresi oranı (+) ve lenfositinfiltrasyonu paratiroid adenomu lehine anlamlı bulundu. Nestformasyonu, paratiroid hiperplazilerinde paratiroid adenomlarınagöre anlamlı olarak daha yüksek izlendi. Objective: The histopathological findings are not always sufficient for differentiating parathyroid adenoma and parathyroid hyperplasia. The differentiation is important due to treatment modalities. In this study, we investigated the histopathological differentiation of parathyroid adenoma and parathyroid hiperplasia. Material and Methods: Sixty parathyroid adenoma, 35 parathyroid hiperplasia and 20 normal parathyroid gland cases were included to the study. Eighteen main histological parameters with 27 sub-histological parameters were investigated among these groups. Results: In the histopathological examination, a statistically significant entity of normal parathyroid tissue was seen in 71.6%of parathyroid adenomas but was not present in any of the parathyroid hiperplasia cases. A remarkable (+++) capsule thickening was observed in 28.3%of parathyroid adenomas, whereas none of parathyroid hiperplasia revealed such thickening. The presences of (+), (++), (+++) fat cells were seen in 93.3%, 6.7%and none of the paratiroid adenomas and were seen 51.4%, 42.8%and 8.6%of parathyroid hiperplasia cases respectively. Nest formation was observed in 8.3%of parathyroid adenomas, 22.8%of parathyroid hiperplasia cases. Lymphocyte infiltration was observed in 26.7%of parathyroid adenomas and 8.6%of parathyroid hiperplasias. No significant difference was observed between parathyroid adenoma and parathyroid hiperplasia in terms of fibrous band, cyst formation, cell line patterns except nest formation, necrosis, degeneration, bleeding, presence of colloid-like material, cell type, inflammation except lymhocyte infiltration, nuclear form, nuclear chromatin structure, presence of intranuclear inclusion. Conclusion: It was determined that normal parathyroid tissue in the rim, remarkable (+++) capsule thickening, small amount of fat cell (+), lymhocyte infiltration were seen much more frequently in parathyroid adenoma than in parathyroid hyperplasia and the difference was found statistically significant. The presences of nest formation, (+) capsule thickening and remarkable fat cell (++ and +++) were found to be significantly higher in parathyroid hiperplasia than in parathyroid adenomas.

Amaç: Yüksek mortaliteye sahip bir kanser olan malign melanom (MM) insidansı her geçen gün dünyada giderek artmakta olup ülkemizde bu konu ile ilgili epidemiyolojik çalışmalar oldukça sınırlıdır. Bu çalışmanın amacı Diyarbakır ve yöresindeki MM hastalarının epidemiyolojisini belirlemek, ülkemiz verileri ile kıyaslayarak farklılıkları ortaya koymaktır. Yöntemler: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Laboratuvarında 2014-2019 yılları arasında tanı alan 121 MM hastasına ait klinik ve patolojik özellikler incelendi. Bulgular: Kutanöz MM en sık görülen alt tip olup bunu sırası ile akral, mukozal ve uveal MM izlemektedir. Nodüler MM en sık görülen histomorfolojik tip (%96,7) olup tümörlerin en sık alt ekstremite yerleşimli olduğu (%42,1) görüldü. Tümör derinliğinin en sık Clark evre V seviyesinde (%31,2) olduğu izlendi. Breslow kalınlıkları 4 mm üzerinde (olguların %53’ü) ve olguların %70,5’inde (erkeklerin %31,4’ünde, kadınların %28,6’sında) ülserasyon mevcuttu. MM olguları en sık alt ekstremite yerleşimli olup alt ekstremite içerisinde de en sık akral MM görüldü. Akral MM olguları tüm hastaların %28,9’unu, mukozal MM ise %10,7’sini oluşturmakta idi. Mukozal melanom olgularında ise en sık %38,5 ile ağız içi yerleşimi izlendi. Ayrıca 108 MM olgusunda %16,6 oranında BRAF V600E mutasyonu saptadık. Sonuçlar: Diyarbakır ve yöresindeki MM olgularında en sık nodüler tipin izlenmesi, en sık Clark evre V aşamasında tanı konması, Breslow kalınlıkları ortalamasının 4 mm’nin üzerinde olması nedeni ile hastaların tümörün ileri dönemi olan vertikal büyüme fazının ileri evrelerinde sağlık kuruluşlarına başvurdukları, bu nedenle erken tanı için toplumun bilinçlendirilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. BRAF mutasyonu oranımızın Türkiye’nin batısında yapılan çalışmalara göre daha düşük izlenmiştir.

Dermatofibroma is a benign fibrohistiocytic neoplasia. The etiology ofdermatofibroma remains uncertain but it is considered to have a traumaticorigin such as an insect bite or follicular rupture. Dermatofibroma clinicallypresents as smooth-surface nodular lesions. We report a patient with a plaque with asymptomatic verrucous surface onthe right leg., Dermatofibrom sıkgörülen benign fibrohistiyositik bir neoplazidir. Etiyolojisi halenbelirsizliğini korumaktadır fakat böcek ısırması ve follikül rüptürü gibi bir travmadan kaynaklanabileceği kabuledilmektedir. Dermatofibrom klinikte genellikle düzgün yüzeyli nodülerlezyonlar şeklinde görülmektedir. Burada sağ bacakta asemptomatik verrüközyüzeyli plağı olan bir hastayı sunuyoruz.

ÖZETFibromlar, vücudun herhangi bir yerinde özelliklede diz ve parmaklarda görülen, yavaş büyüyen, ağrısız ve sertkitlelerdir. Safra kesesi fibromusı nadir bir tümördür ve literatürde sadece birkaç adet olgu sunumu olarak yeralmaktadır. Biz burada ultrasonografi ve manyetik rezonans kolanjiyografide preoperatif olarak safra kesesipolibi tanısı konan 49 yaşında bir kadın hastayı sunmayı amaçladık. Kolesistektomi spesmeninin makroskopikincelemesinde kese hidropik görünümde olup kesitlerinde boyun kısmında polipoid bir kitle izlendi. Makroskobikolarak nodül, kollajenöz stromada oval yuvarlak şekilli hücrelerden oluşuyordu. Stromal hücreler Vimentinile pozitif immünreaktivite gösterdi; Desmin, S-100, SMA ve CD34 negatifti. Lezyonu safra kesesi fibromusıolarak teşhis ettik.Anahtar kelimeler: Fibrom; Safra kesesi; Ultrasonografi.ABSTRACTFibromas are slowly growing, painless and firm masses which can be seen everywhere in the body, especiallyin knees and fingers. Gallbladder fibromas are rare tumors and only a few cases are reported in the literatureas case reports. In this study we present a 49-year old woman patient who takes gallbladder polyp diagnosiswith ultrasonographic and magnetic resonance cholangiographic examination preoperatively. In macroscopicexamination of the gallbladder specimen, it had a hydrophic appearance and when gallbladder lumenwas opened, a polypoid mass was seen in the neck region. Microscopically a nodule was observed whichconsisted of oval to round shaped cells in collagenous stroma. Stromal cells showed positive immunoreactivitywith vimentin. Desmin, S-100, SMA and CD34 were negative. The lesion was identified as gallbladder fibroma.Keywords: Fibroma; Gallbladder; Ultrasonography.

Psödoksantoma elastikum deri, kardiyovasküler sistem ve göz tutulumu olan, nadir görülen multisistemik ve genetik bir hastalıktır. Etkilenen esas organ deridir. Hastaların yaklaşık %85’inde göz tutulumu vardır. Kardiyovasküler komplikasyonlar, genellikle erişkinlerde ortaya çıkar. Prognozu genellikle ekstrakutanöz organ tutulumuna bağlı olduğu için hastalığın erken tanınması, koruyucu önlemler alınması açısından önem kazanmaktadır. Burada psödoksantoma elastikum tanısı konulan üç kardeşten oluşan bir olgu serisi sunulmaktadır., Pseudoxanthoma elasticum (PXE) is a rare multisystemic genetic disease with dermatologic, cardiovascular and ocular involvement. PXE primarily affects the skin, and the ocular involvement is noted in almost 85% of patients. Cardiovascular complications caused by PXE often develop in adults. Since the prognosis of PXE is primarily dependent on extracutaneous organ involvement, early diagnosis of PXE is of prime importance for taking preventive measures. In this report, we present three siblings diagnosed with PXE.

PMID: 30207570 A 37-year-old female patient presented to our clinic with a four-month history of asymptomatic lesions on the torso and in the lower extremities. Patient history revealed that the patient had presented to a hospital five years earlier due to the complaints including photosensitivity, malar rash, oral aft, hair loss, fatigue, and arthralgia and had been diagnosed as having systemic lupus erythematosus (SLE) depending on the clinical signs and symptoms including an erythrocyte sedimentation rate of 83 mm/hour and positive antinuclear antibodies and anti-double stranded deoxyribonucleic acid.