Search

Paraneoplastic syndromes are systemic disorders developing in response to any neoplasm and may have various clinical symptoms depending on the affected organ system. Hypercalcemia, one of the renal cell carcinoma (RCC) - Related Paraneoplastic syndromes, occurs in approximately 20% of patients with RCC. Although clinical conditions such as paraneoplastic hypercalcemia and polycythemia are more common complications of RCC, there are rarer paraneoplastic syndromes such as hepatic dysfunction, galactorrhea and Cushing’s syndrome. It has been reported that RCC accounted for 2% of all cancers responsible for for Cushing’s syndrome and the symptoms associated with Cushing’s syndrome remited after surgical treatment. In our patient, although serum isolated adrenocorticotropic hormone, aldosterone and cortisol levels were normal, there was treatment resistant hypokalemic metabolic alkalosis and this was not related to Cushing’s syndrome. Complete normalization of the clinical picture and laboratory values after radical nephrectomy suggests that hypokalemic metabolic alkalosis may be a Paraneoplastic syndrome associated with RCC., Paraneoplastik sendromlar, herhangi bir neoplazmaya yanıt olarak gelişen sistemik bozukluklardır ve etkilenen organ sistemine bağlı olarak çeşitli klinik semptomlara neden olabilir. Böbrek hücreli kanser (RCC) ile ilişkili Paraneoplastik sendromlardan biri olan hiperkalsemi, RCC hastalarının yaklaşık %20’sinde görülür. Paraneoplastik hiperkalsemi ve polisitemi gibi klinik durumlar RCC’nin daha sık görülen komplikasyonları olmasına rağmen, hepatik disfonksiyon, galaktore ve Cushing sendromu gibi daha nadir Paraneoplastik sendromlar da vardır. Paraneoplastik Cushing sendromu, RCC’nin Cushing sendromundan sorumlu tüm kanserlerin %2’sini oluşturduğunu ve Cushing sendromuyla ilişkili semptomların cerrahi eksizyondan sonra giderildiğini bildirmiştir (6). Hastamızda serum izole adrenokortikotropik hormon, aldosteron ve kortizol düzeyleri normal olmasına rağmen tedaviye dirençli hipokalemik metabolik alkaloz vardı ve bu Cushing sendromu ile ilişkili değildi. Radikal nefrektomi sonrası klinik tablonun ve laboratuvar değerlerinin tamamen normale dönmesi, hipokalemik metabolik alkolozun RCC ile ilişkili bir Paraneoplastik sendrom olabileceğini düşündürmektedir. Anahtar Kelimeler

Objective: To determine the clinicopathologic and oncologic outcomes of testis-sparing surgery (TSS) by evaluating the data of patients who underwent TSS in our clinic. Materials and Methods: A total of 24 patients (27 testes) who underwent TSS in the last 16 years were included in the study. All the patients presented with a solitary testicular mass or bilateral testicular mass. Preoperative tumor markers were investigated and scrotal ultrasonography was performed in all patients. Surgery was performed with inguinal incision, temporary clamping of the spermatic cord and frozen section analysis (FSA) of the lesion. Intraoperative data, histopathological findings, and recurrence status were analyzed. Results: the mean follow-up period was 96 months. the mean age of the patients was 29.7 (18-66) years. the mean tumor diameter was 11 mm (2-18). TSS was performed bilaterally in 3 patients and unilaterally in 24 patients. According to the final pathology report, 18 (66.7%) of the masses were benign and 9 (33.3%) were malignant. Intraoperative FSA was performed in 17 patients (70.8%). FSA revealed malign histopathology in 6 patients and complementary orchiectomy was performed in 4 of these patients. 14 patients (51.9%) were detected to have positive surgical margins. Two of these patients had seminoma diagnosis and radical orchiectomy was performed due to recurrence on follow-up in these patients. TSS was performed in all patients without any significant intra-postoperative complications. Conclusion: TSS may have significant functional and cosmetic benefits without worsening oncologic results in appropriately selected patients., Amaç: Kliniğimizde testis-koruyucu cerrahi (TKC) uygulanan hastaların verilerini değerlendirerek bu yöntemin klinikopatolojik ve onkolojik sonuçlarını belirlemek. Gereç ve Yöntem: Son 16 yılda TKC uygulanan toplam 24 hasta (27 testis) çalışmaya alındı. Tüm hastaların soliter testisinde kitlesi veya bilateral testiküler kitlesi mevcuttu. Tüm hastalarda preoperatif tümör belirteçleri bakıldı ve skrotal ultrasonografi yapıldı. Cerrahi işlem, inguinal insizyon, spermatik kordun geçici olarak klemplenmesi ve lezyonun frozen kesit analizi (FKA) ile yapıldı. İntraoperatif veriler, histopatolojik bulgular ve nüks durumu analiz edildi. Bulgular: Hastaların ortalama takip süresi 96 aydı. Hastaların yaş ortalaması 29,7 (18-66) idi. Ortalama tümör çapı 11 mm (2-18) idi. TKC, 3 hastada bilateral olarak ve 24 hastada tek taraflı olarak uygulandı. Son patoloji raporuna göre kitlelerin 18’i (%66,7) benign, 9’u (%33,3) malign histopatolojiye sahipti. İntraoperatif FKA, 17 hastada (%70,8) gerçekleştirildi. FKA uygulanan altı hastada malign histopatoloji mevcuttu ve bu hastaların 4’ünde tamamlayıcı orşiektomi yapıldı. Cerrahi sınır, 14 hastada (%51,9) pozitifti. Bu hastaların ikisinde seminom teşhisi mevcuttu ve bu hastalarda takipte nüks nedeniyle radikal orşiektomi yapıldı. TKC, tüm hastalarda anlamlı bir intra-, postoperatif komplikasyon olmaksızın gerçekleştirildi. Sonuç: TKC, uygun hastalarda onkolojik sonuçları kötüleştirmeden önemli fonksiyonel ve kozmetik faydalar sağlayabilir.

Transobturator tape (TOT) technique is one of the most commonly used techniques in Stress Urinary Incontinence (SUI) treatment. The most common complications of this technique in the long term are pain and dyspareunia. Bladder perforation is not a common complication of the TOT technique but, regardless, it is a catastrophic complication, therefore, routine cystoscopy should be done in this technique. In this report, we present a woman who presented with severe groin pain and was diagnosed with lithified sling material in her bladder. The patient was managed with open cystolithotomy and mesh excision., Transobturator bant (TOB) tekniği, Stres Üriner İnkontinans (SÜİ) tedavisinde en sık uygulanan tekniklerden birisidir. Bu tekniğin uzun dönemde en sık görülen komplikasyonları ağrı ve disparonidir. Mesane perforasyonu, TOB yönteminde sık karşılaşılan bir komplikasyon değildir, ancak olduğu zaman katastrofik bir komplikasyondur. Bu nedenle bu teknikte rutin sistoskopi yapılmalıdır. Bu yazıda, şiddetli kasık ağrısı olan ve mesanesinde taşlaşmış askı materyali saptanan bir kadın hasta sunuldu. Hasta, açık sistolitotomi ve meş eksizyonu ile tedavi edildi. Anahtar Sözcükler: Midüretral askı, stres üriner inkontinans, gerilimsiz vajinal bant, transobturator bant.

Nöroendokrin tümörler, sıklıkla gastrointestinalsistem, akciğer ve pankreas gibi organlarda görülmektedir. Primer testikülernöroendokrin tümörler son derece nadir olup, tüm testis tümörlerinin %0.23’ünüoluşturur. 35 yaşındaki hasta, sol skrotumda ağrısız şişlik şikayeti ileüroloji kliniğine başvurdu. Hastada travma hikayesi bulunmamaktaydı. SkrotalDoppler ultrasonograsinde sol testis alt polde 2x1.5 cm boyutlarında düzgünsınırlı solid kitle izlendi. Tümör markerları ve bilgisayar tomografi taramalarınormaldi ve hastada metastaz izlenmedi. Hastaya sol radikal orşiektomiuygulandı. Orşiektomi materyali, makroskobik olarak 1.4x1.2 cm boyutlardadüzgün sınırlı, sarı solid kitle olarak izlendi. Histopatolojik incelemedeprimer testiküler karsinoid tümör, iyi diferansiye nöroendokrin karsinomdanayırt edilemedi. Primer testiküler karsinoid tümör tanısı, klinik ve radyolojikolarak ekstratestiküler nöroendokrin tümör dışlanarak yapıldı. Bu nadir olgu,morfolojik ve immunhistokimyasal özellikleri ile sunulmuştur., Neuroendocrine tumors most commonly occur in thegastrointestinal tract, lungs and pancreas. Primary testicular neuroendocrinetumors are rare, constituting 0.23% of all testicular tumors. A 35-year-old manpresented to urology department with a painless left scrotal mass. He had nohistory of trauma. Scrotal Doppler ultrasonographyrevealed a 2×1.5 cm, well-circumscribed, solid lesion. Tumor marker levels werenormal and staging computed tomography demonstrated no evidence of metastasis.The patient subsequently underwent left radical orchiectomy. The orchiectomymaterial, grossly showed a 1.4x1.2 cm, well-circumscribed, yellow, solid mass.On histopathologic examination, primary testicular carcinoid tumors cannot bedistinguished from well-differentiated neuroendocrine carcinoma. The diagnosisof a primary testicular carcinoid tumor was made after ruling out anextratesticular neuroendocrine tumor using clinical and radiological data. Thisrare case is presented with clinical, morphological and immunohistochemicalfeatures.

Renal anjiyomyolipomlar, tüberoz sklerozla birlikte görülebilen, masif retroperitoneal kanamaya neden olabilen nadir bir tümördür. Bu yazıda, sol böbrekte anjiyomyolipom nedeniyle masif hemorajisi olan ve girişimsel radyoloji tarafından selektif arter embolizasyonu ile tedavi edilen bir vakayı sunuyoruz. Masif kanama durumunda dahi anjiyografik girişim başarıyla uygulanabilir ve böylece böbreğin korunması sağlanabilir, Renal angiomyolipomas are rare tumors that may be seen with tuberous sclerosis and cause massive retroperitoneal hemorrhage. In this paper, we present a case with massive hemorrhage due to angiomyolipoma in the left kidney and treated with selective arterial embolization by interventional radiology. Even in cases of massive bleeding, the angiographic procedure can be successfully performed and thus the kidney can be spared.

To determine the relationship between androgen receptor (AR) gene polymorphism and prostate cancer in our society. Materials and methods: Thirty-nine patients diagnosed with prostate cancer and 34 benign prostatic hyperplasia (BPH) patients who were diagnosed in 2010 met the study criteria. The inclusion criteria included patients whose diagnosis was confirmed with a biopsy, with the presence of adequate pathologic material for review, between the ages of 40 and 80, and who were healthy men without a family history of prostate cancer. The exclusion criteria excluded men diagnosed with another cancer and those who had kin with a history of prostate cancer. A direct DNA sequencing method was utilized for detection of polymorphisms. Results: CAG repeat length varied from 13 to 28 (mean: 21.67) for the BPH group and 12 to 28 (mean: 21.74) for the prostate cancer group. Prostate-specific antigen (PSA) density and the androgen receptor (AR) CAG repeat had a statistically significant negative correlation in the BPH group. A statistically significant difference was associated between AR CAG repeat and PSA density. Conclusion: Randomized prospective studies should be planned with larger patient and control groups and with more variables, which may open new horizons in prostate cancer screening and early detection.