Search

Popülizm son yıllarda Avrupa siyasetinin ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir. Hem sağhem de sol ideolojik eğilimlere sahip popülist partiler gerek ulusal gerek Avrupa düzeyindekiseçimlerde oylarını artırarak gittikçe görünür hale gelmiştir. Fransa’da popülist radikal sağ partiUlusal Birlik Partisi (Rassemblement National – RN), oldukça eski bir parti olmakla birlikte2017 ve 2022 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde ana akım partilere meydan okuyarak ikincilikelde edebilmiş ve 2022 ulusal meclis seçimlerinde temsil oranında ilk kez kaydadeğer bir başarıelde edebilmiştir. Almanya’da popülist radikal sağ parti Almanya için Alternatif Partisi(Alternative für Deutschland - AfD) ise 2013 yılında kuruluşundan sonra 2017 genelseçimlerinde başarı elde ederek İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana ilk kez radikal sağ birpartinin parlamentoda temsil hakkı edinebilmesini sağlamıştır. Avrupa’da müesses nizamkarşıtı partilerin yükselişi, popülizmin yalnızca bir iç politika olgusu olmasının ötesinde dışpolitikayı etkileme potansiyelini de gündeme getirmektedir. Özellikle yerlicilik anlayışı, göçkarşıtlığı ve ulusal egemenlik vurgusu ile öne çıkan popülist radikal sağ partilerin dış politikapozisyonlarının da popülizm temelinde şekillenmesi beklenmektedir. Bu bağlamda, toplumuhomojen iki grup -“halk” ve “elitler”- arasında bölünmüş olarak gören popülizmin radikal sağkanadı dış politika pozisyonlarında bu anlayışlarını özellikle Avrupa Birliği (AB) nezdindeulusüstü ve uluslararası elitlere aktarma eğilimindedir. Bu çalışmada, Fransa’da Ulusal BirlikPartisi ve Almanya’da Almanya için Alternatif Partisi örnekleri çerçevesinde Avrupaşüpheciliğinde birleşen popülist radikal sağ partilerin Avrupa güvenliğine ilişkinpozisyonlarındaki benzerlikler ve farklılıklar incelenmektedir. Rusya’nın Ukrayna’nın işgalineyönelik 2022 yılında başlattığı savaş, Avrupa güvenliği açısından yeni bir meydan okumaniteliğindedir. Bu sebeple çalışmanın amacı; AB’nin aktörlüğü açısından tek seslilik örneğiyaratan Rusya-Ukrayna savaşının, Fransa ve Almanya örneklerinde incelenen popülist radikalsağ partilerin Avrupa güvenliğine yönelik söylem ve politikaları açısından bir kırılma noktasıyaratıp yaratmadığını araştırmaktır. Bu amaçla, Ulusal Birlik Partisi ve Almanya için AlternatifPartisi’nin parti programları ile özellikle sosyal medya hesaplarından yapılan parti ve lideraçıklamalarının içerik analizinden ve ikincil literatürden yararlanılarak karşılaştırmalı bir analizyapılmaktadır.&nbsp

Uluslararası düşünce kuruluşu Freedom House 2022 yılı “Otoriter Yönetimlerin KüreselGenişlemesi” başlıklı raporunda dünya nüfusunun yalnızca yaklaşık yüzde 20’sinin “özgür” sıfatınıalabilen ülkelerde, yüzde 38’inin ise “özgür olmayan” ülkelerde yaşadığını tespit etmektedir. Üst üste16 yıldır küresel çapta özgürlüklerin gerilediğine dikkat çekilen raporda öne çıkan hususlardan biri,demokrasi ile otoriterlik arasında bocalayan ülkelerin otoriterliğe doğru kaymış olmasıdır. Bir diğerönemli husus ise, özgürlüklerin gittikçe eridiği yerleşik demokrasilerde yaşanan demokratikgerilemedir. Macaristan, Viktor Orban ve partisi Fidesz’in yönetiminde demokrasinin gerilemesi ilegündeme gelerek demokrasinin pekişmesi için siyasi rekabetin canlılığının yeterli olmadığını gözlerönüne seren örneklerin başında gelmektedir. Nitekim bu demokratik gerilemeyi anlamak içindemokrasiyi yalnızca özgür, adil ve düzenli seçimlerin yapıldığı bir yönetim biçimi olarak ele alanminimal yaklaşımın ötesine geçerek demokrasinin birtakım liberal değerler ile iç içe geçtiği veseçilmiş yöneticilerin halka karşı hesap verebilir olduğu anlayışını benimsemek gerekmektedir.Avrupa’da Avro krizi, göçmen krizi, yükselen Avrupa şüpheciliği ve Covid-19 krizi gibi unsurlarınetkisi ile popülist söylemin “biz” ve “onlar” ikiliğini pekiştiren Orban yönetiminde yargı bağımsızlığı,azınlık hakları, ifade ve toplantı yapma özgürlükleri ve basın özgürlüğü gibi alanlarda demokrasidengittikçe uzaklaşıldığı görülmektedir. “Liberal olmayan” demokrasi, “sorunlu” ya da “arızalı”demokrasi olarak da tanımlanabilen Macaristan’daki siyasi rejim, Avrupa Parlamentosu tarafındanEylül 2022’de demokrasi olarak değil, “seçimli otokrasi” olarak nitelendirilmiştir. Bu çalışma,Macaristan’da demokrasinin gerilemesi üzerine güncel bir analiz sunarak normatif bir güç olarakAvrupa Birliği’nin (AB) Macaristan’a yönelik tutumunu incelemektedir. Çalışmada çeşitli uluslararasıkuruluşların demokrasi indeksleri üzerine raporlarından, AB belgelerinden ve ikincil literatürdenfaydalanılmaktadır.&nbsp

Since the end of the Cold War, new threats have dominated the nationaland international security agendas. Russia and China have increased theirassertiveness in a way to question and challenge the Western norms, values andprinciples. The European Union (EU) in the meantime has embarked on newattempts to provide its own security independently from the security umbrella ofthe Cold War, namely the North Atlantic Treaty Organization (NATO). In thisway, several international factors have led to the questioning of NATO’s raisond’être in the 21st century. Besides, several internal factors such as NATO’senlargement, relations among members, relations with third countries,contribution to its budget and members’ commitments to collective defense haveled to the questioning of the Alliance by its very own members. It is possible toname France, that has recently described NATO as “brain dead”, as one of thecountries where this questioning is voiced loudly among the members of theAlliance. As one of the founding members of NATO, France’s policies andattitudes toward NATO has been shifted over the years. One major shift inFrance’s position was to withdraw from NATO’s integrated military commandstructure in 1966 due to its judgement of NATO as an organization subservientto the United States of America (USA), that would impair France’s independenceand interests. In the years since France preferred a diminishing role for the USAand NATO in European security. When the EU’s failure in providing security inthe continent became clear with the Yugoslav crisis in the 1990s, France onceagain has started to shift its position on the role of the USA and NATO inEuropean security. France’s preferences and efforts to deepen the EU structureand policies for European security have been hindered both by differentpreferences of some –then- EU members like the United Kingdom (UK) and thenew members of the EU and NATO that joined with the enlargements in the2000s that prioritized the development of transatlantic relations as well asincreasing the USA’s and NATO’s roles in European security. Within thiscontext, France returned to NATO’s integrated military command structure in2009 while retaining the dilemma of whether NATO is an alternative or acomplementary to the EU in providing European security. As the 2022 Frenchpresidential election has shown, NATO membership is still heatedly debated inFrench politics. Although the current position of President Macron on NATO isto view the Alliance as a pillar of European collective security, his opponents andrivals have managed to bring NATO skepticism to the agenda of French politics.In this agenda setting, one of the most influential factors is the rise of populismin France due to economic instability and voter distrust of mainstream politics aswell as other factors. Thanks to populism’s reflexivity, it has gained ground uponboth right and left ends of the political spectrum in France. In this context,although the question of what will be the course of NATO’s role in Europeansecurity in the EU’s quest for strategic autonomy has dominated the mainstreamdebate on NATO in France in recent years, the populist parties both on far-rightand far-left have managed to shift the focus to NATO scepticism and anti-NATOattitudes. This study focuses on the approaches that the far-right and far-leftparties in France, Rassemblement National (RN) and La France Insoumise (LFI)respectively, take on NATO. In this regard, this study searches for themes as abroader reflection of their foreign policy choices that link these two parties whichbelong to the opposite ends on the political spectrum. For this purpose, theresearch is based on the content analysis of primary sources such as partyprogrammes and official statements on mainstream and social media as well assecondary literature. This study finds out that despite their different ideologiesand different reasons, the positions of the RN and LFI converge on populism’scommon sovereigntist and protectionist ground on several foreign policyattitudes such as opposition to American power, anti-interventionism,Euroscepticism and close relations with Russia. However, their position onNATO draws a distinct line between these two parties. Although the RN does notentirely break away from the country’s traditional foreign policy on NATO byarguing in favour of leaving only the Alliance’s integrated military command,the LFI takes a harder stance by calling France to withdraw form NATO.

Avrupa Birliği (AB), 1990’lardan beri demokrasi teşviki gündemine sahip biruluslararası aktör olarak evrilmiştir. AB; demokrasi teşvikini genişleme ve komşulukpolitikaları başta olmak üzere, üçüncü ülkelere Birlik normlarının, değerlerinin,kurallarının ve standartlarının aktarılması çerçevesinde ele almaktadır. ÇalışmadaTürkçe literatürde konuya ilişkin kavramsal ve kuramsal çalışma eksikliğindenhareket edilmektedir. Bir dış politika olgusu olarak demokrasi teşviki kavramınıniçeriği, araçları, yöntemleri ve yaklaşımları ile dış aktörlerin diğer devletlerindemokratikleşme süreçlerini etkileme nedenleri ele alınmaktadır. Bu bağlamda,AB’nin demokrasi teşvikinde kullandığı modeller demokrasiyi hangi araç vemekanizmalarla teşvik ettiği ile incelenmektedir. Böylelikle, demokratikleşme veAvrupalılaşma literatüründen beslenerek AB’nin demokrasi teşviki üzerine Türkçeliteratüre katkıda bulunulmaktadır.&nbsp

Soğuk Savaş’ın sona ermesi ile birlikte uluslararası ilişkilerin güvenlik gündeminin değişmesi ile Avrupa Birliği (AB) 1990’ların sonundan itibaren demokrasiyi teşvik eden uluslararası bir aktör olarak evrilmiştir. AB, Avrupa Komşuluk Politikası’nda demokrasi teşvikini; Birlik normlarının, değerlerinin ve standartlarının komşu ülkelere aktarılması yoluyla güvenlik stratejisi temelinde ele almaktadır. AB’nin demokratikleşme süreçlerinin ülke içi dinamikler ile iç içe olduğunu kabul ettiği demokrasi teşviki politikalarının başarısı, üçüncü ülkelerin istek, irade ve yetkinliklerine bağımlı kalmaktadır. Bu çalışmada, AB’nin demokrasi anlayışı ve demokrasi teşviki politikası Komşuluk Politikası ve Ermenistan örneği üzerinden incelenmektedir. AB’nin Ermenistan ile kurumsal ilişkileri demokrasi teşviki bağlamında tarihsel olarak incelenmekte ve AB’nin koşulluluk ve sosyalleşme mekânizmalarına ne ölçüde başvurduğu analiz edilmektedir. Ermenistan’ın kurumsal yapısı, geleneksel yönetim anlayışı, sivil toplumun gelişmesinin önündeki engeller ve ülkedeki siyasi, iktisadi, sosyal ve askeri Rusya nüfuzu Ermenistan’da demokrasi teşviki sürecindeki AB etkisini belirleyici unsurlar olarak ele alınmaktadır.

Bu tez Avrupa Birliği'nin (AB) Ukrayna'daki demokrasi teşvikini demokratikleşmenin uluslararası çevreden ayrı düşünülemeyeceği ve iç dinamiklerin dış aktörlerin demokrasi teşviki politikalarının başarısında belirleyici olduğu varsayımlarına dayanarak incelemektedir. Wolfgang Merkel'in beş kısmi rejimden oluşan gömülü demokrasi modeli uygulanmaktadır: seçimsel rejim, siyasi özgürlükler, sivil haklar, yatay hesap verilebilirlik, etkin yönetme gücü. Tez, Ukrayna sivil toplumunun kendisini Ukrayna'nın demokratikleşmesinde etkili bir aktör olarak kanıtlamış olması sebebiyle sivil toplumu altıncı bir unsur olarak analize eklemektedir. Tez şu soruları yanıtlamaya çalışmaktadır: AB'nin Ukrayna'da demokrasi teşviki politikalarındaki araçlar, yöntemler ve modeller nelerdir? Ukrayna'nın iç bağlamı AB'ye yönelimini ve AB'nin demokrasi teşviki modelini nasıl etkilemektedir? AB'nin demokrasi teşviki politikaları Rusya'nın ters etkili politikaları karşısında Ukrayna'nın demokratikleşmesinde ne derece etkilidir? Bu soruları yanıtlamak için AB kurumlarının ilgili tebliğ ve raporları, politika çerçeveleri, ikili ilişkilerin dayandığı resmi belgeler ve AB'nin demokrasi teşviki araçlarının içerik analizi yapılmaktadır. Ukrayna'nın vaka incelemesi olarak seçilmesi ülkenin AB ve Rusya arasında çapraz baskıya uğrayan bir ülke olma özelliğine dayanmaktadır. Çalışmanın katkısı; gömülü demokrasi modelinin her kısmi rejimi için AB etkisini tespit etmeye çalışırken Ukrayna iç bağlamının derinlemesine analizinin ve Rusya'nın Ukrayna'nın demokratikleşme sürecine yönelik karşıt politikalarının da değerlendirmelere dâhil edilmesinden kaynaklanmaktadır. Bu bağlamda, çalışma AB'nin kavramsal ve uygulamalı olarak Ukrayna'daki demokrasi teşvikinin kapsamlı bir analizini sunmaktadır. This dissertation analyses the European Union's (EU) democracy promotion in Ukraine based on the assumptions that democratisation cannot be detached from international environment and domestic context is determinant of the success of external actors' democracy promotion policies. It applies Wolfgang Merkel's embedded democracy model which is composed of five partial regimes: electoral regime, political liberties, civil rights, horizontal accountability and effective power to govern. The dissertation adds civil society as the sixth one since Ukrainian civil society has proven itself as an influential actor in Ukraine's democratisation. This dissertation attempts to answer the following questions: What are tools, methods and models of the EU's democracy promotion policies in Ukraine? How does Ukraine's domestic context influence its orientation towards the EU and the EU's democracy promotion patterns? To what extent is the EU's democracy promotion effective in Ukraine's democratisation in the face of Russia's counterproductive policies? To answer these questions, the content analysis of relevant communications and reports from the EU institutions, policy frameworks, official documents on the bilateral relations and the EU's democracy promotion instruments is conducted. Ukraine's selection as a case study is based on the country's peculiarity as a crosspressured state between the EU and Russia. The contribution of the study derives from its search for the EU impact on each partial regime of the embedded democracy model by including the Ukrainian domestic context as an in-depth analysis as well as Russia's counter effects in the democratisation process. In this regard, this study provides a comprehensive analysis of the EU's conceptual and practical democracy promotion in Ukraine. 292

The European Union approachesits Eastern neighbours that it became direct neighbours with the 2004enlargement within the frameworks of the European Neighbourhood Policy and theEastern Partnership Initiative. The European Union by aiming approximation ofits neighbours with the Union norms, values and standards allocates a specialplace to promoting democracy within the context of these policies. The aim ofthis study is to identify the European Union’s emphasis on democracy promotionin Armenia, Azerbaijan, Belarus, Georgia, Moldova and Ukraine, that it definesas the Eastern neighbours and to identify the challenges to its normative powerin the Eastern neighbourhood. Within the scope of the European Union’sdemocracy promotion in its relations with the Eastern neighbours, officialdocuments on the European Union’s institutional policies towards its Easternneighbours and the bilateral documents with the six countries participating atthe Eastern Partnership are used as primary sources; and the prominent publicationsin the literature are used as secondary sources. It is inferred that the EuropeanUnion’s democracy promotion cannot be dissociated from its security approachesand it addresses its Eastern neighbours within the security context. theEuropean Union’s interests especially for its secured access to energy sourcesand Russia’s influence in the Eastern Partnership countries are determinant inthe European Union’s democracy promotion. However, this study argues that thedomestic contexts and the ambitions and wills of the third countries to realisethe political reforms are determining factors for the European Union’seffectiveness or ineffectiveness in the region., Avrupa Birliği, 2004 genişlemesi ile doğrudan komşuolduğu Doğu komşuları ile ilişkilerini Avrupa Komşuluk Politikası ve DoğuOrtaklığı Girişimi kapsamında ele almaktadır. Komşularının Birlik norm, değerve standartları ile yakınlaşmalarını amaçlayan Avrupa Birliği; bu politikalarkapsamında demokrasinin teşvik edilmesine özel bir yer ayırmaktadır. Buçalışmanın amacı, Avrupa Birliği’nin Doğu komşuları olarak tanımladığıAzerbaycan, Belarus, Ermenistan, Gürcistan, Moldova ve Ukrayna ileilişkilerinde demokrasi teşvikine verdiği önem ile Doğu komşularında normatifbir güç olmasının önündeki engelleri tespit etmektir. Avrupa Birliği’nin Doğukomşuları ile ilişkilerinde demokrasi teşviki kapsamında, birincil kaynakolarak Avrupa Birliği’nin kurumsal olarak geliştirdiği politikalar ili ilgilibelgeler, Doğu Ortaklığı Girişimi’nde yer alan altı ülke ile imzaladığı resmîbelgeler ve ikincil kaynak olarak literatürde öne çıkan çalışmalarkullanılmaktadır. Avrupa Birliği’nin demokrasi teşvikinin güvenlik yaklaşımındanayrı düşünülemeyeceği ve Doğu komşularına yönelik yaklaşımlarını güvenlikbağlamında ele aldığı görülmektedir. Avrupa Birliği’nin demokrasi teşvikindeAvrupa Birliği’nin özellikle enerji kaynaklarına güvenli ulaşımı çerçevesindekiçıkarları ve Rusya’nın Doğu Ortaklığı ülkelerinde sahip olduğu nüfuzbelirleyici bir rol oynamaktadır. Ancak, çalışmada Avrupa Birliği’nin bölgedekietkisini ya da etkisizliğini açıklamada üçüncü ülkelerin iç bağlamları ilesiyasi reformları gerçekleştirme istek ve iradelerinin belirleyici unsur olduğusavunulmaktadır.

Sincethe Syrian crisis, migration has emerged as a rising and permanent discussionof European politics that has both created diversity and caused obstacles in theattitudes and policy orientations across the member states. In addition, themigrant crisis opened a space for Eurosceptic actors to exploit it as an issue forpoliticization and securitization. Eurosceptic discourse has framedthe migrant crisis as a threat to national, economic, cultural and internalsecurity, bringing its securitization aspect into question. In this respect,new security measures, such as border controls and detention, and a discoursethat employs anti-migration themes have become visible in many member states. The focus of this study is to analyse Hungary’soverall position and policy orientations towards the crisis in order to deconstructits main messages, identify the interlocutors and the reasons behind particularperspectives. In this descriptive content analysis, more than 160 officialdocuments have been thoroughly examined. It was observed that in opposition tothe European migration governance, Hungary has gone through a securitizingdiscourse as the first theme. The second theme is that due to Brussels’ policypreferences, which are characterized to be anti-democratic and unlawful, and believed to have created a civilizationdisaster, Budapest has exhibited a Eurosceptic stance. Hungary’s overallposition and policy orientations towards the migrant crisis are concluded to bethe combination of securitization and Euroscepticism. Accordingly in the lasttheme, Hungary’s proposed solution to the migrant crisis, which was framed as athreat, is “stopping” it by initiating new security measures., Suriye krizinden günümüze, üye devletler arasında hem tutum, hem depolitika yönelimlerinde çeşitliliğe ve engellere yol açan göç konusu; Avrupasiyasetinin artan daimi tartışma konularından biri haline gelmiştir. Göçmenkrizi, Avrupa şüpheci aktörlerin konuyu siyasallaştırma ve güvenlikleştirmemeselesi olarak kullanabilecekleri bir alan yaratmıştır. Avrupa şüpheci söylem;güvenlikleştirme boyutunu gündeme getirerek, göçmen krizini ulusal, ekonomik,kültürel ve iç güvenliğe bir tehdit olarak çerçevelendirmektedir. Bu hususta,sınır kontrolleri ve alıkoyma gibi yeni güvenlik önlemleri ile göç karşıtıtemaları kullanan söylemler, Macaristan gibi bazı üye ülkelerde görünür halegelmiştir. Bu çalışmanın odak noktası; ana mesajları, ana kararları ve arkasındakinedenleri anlamak adına Macaristan’ın krize karşı genel pozisyonu ve politikayönelimlerini analiz etmektir. Betimleyici tutum analizinde 160’tan fazla resmibelgenin içerik analizi yapılmıştır. Macaristan’ın, Avrupa göç yönetişimininaksine, ilk tema olarak güvenlikleştirici bir söyleme gittiği görülmektedir. İkincitema ise; antidemokratik ve hukuka aykırı olmakla suçladığı ve uygarlıkfelaketiyle sonuçlanacağını ileri sürdüğü politika tercihleri nedeniyle Brüksel’ekarşı Budapeşte’nin Avrupa şüpheci bir duruş sergilemesidir. Bir diğerifadeyle, göçmen krizine karşı genel Macar pozisyonu ve politika yönelimlerinin,güvenlikleştirme ve Avrupa şüpheciliğin bir birleşimi olduğu sonucunavarılmaktadır. Buna bağlı olarak son temada, Macaristan’ın tehdit olarakresmettiği göçmen krizi için önerdiği çözüm, yeni güvenlik önlemleri alarakkrizi “durdurmaktır”.

Ekonomi politikalarının liberalleşme süreci 21. yüzyılda ivme kazanmıştır. Bu dönemin belirginözelliklerinden biri; devletlerin nüfuz alanlarını ve rekabet güçlerini artırmak adına ticareti, bir dışpolitika aracı haline dönüştürmüş olmalarıdır. Türkiye bu dönemde bölgesel güç olma hedefiçerçevesinde; ticaret politikasını büyüme, kalkınma, güvenlik ve uluslararası nüfuzunu artırmak içinöncelikli dış politika aracı olarak kurgulamıştır. Bu siyasi yönelimin bir yansıması olarak Adalet veKalkınma Partisi Hükümetleri ticareti; hem çok boyutlu ve çok merkezli yeni bir dış politika yaratmanınhem de yükselen muhafazakâr grupların taleplerini karşılamanın aracı olarak görmüştür. Bu makalede,ticaret politikasındaki bu değişimlerin arkasındaki nedenler dört hipotez çerçevesinde analizedilmektedir. Türkiye’nin 2002-2012 döneminde değişen dış ticaret politikasının; (I) Avrupa Birliği’nekarşı Gümrük Birliği’nden kaynaklanan yükümlülükleri, (II) bölgesel güç olma hedefli dış politikasınınyumuşak güç odaklı yeni stratejisi, (III) yükselen muhafazakâr gruplar ve (IV) uluslararası sistemkaynaklı kısıtlamaların ve fırsatların etkisiyle şekillendiği iddia edilmektedir.