Search

Buçalışmada, Nietzsche’nin felsefesinde güç istenci düşüncesi, uluslararasıilişkiler disiplininin temel tartışmaları özelinde, yeni paradigmayla ilişkiliolarak tartışılmıştır. Bu tartışmalar daha çok E.H. Carr, Morgenthau, Waltz gibiisimlere referansla realist paradigma çerçevesinde ele alınacaktır. Güç istencikavramı uluslararası ilişkiler perspektifinden değerlendirilecek, uluslararasıilişkiler açısından büyük kırılma noktalarının tespit edilmesinde güçistencinin belirleyici rolü saptanacaktır. Nietzsche’nin güç istencidüşüncesiyle ortaya koyduğu yeni paradigmanın, çatışmaya ve sürekli çıkarmücadelesine dayalı perspektifi multidisipliner bir bakış açısıyla birleştirmeiddiası değerlendirilecektir. Çalışmanın temel hedefi, uluslararası ilişkilerdisiplinindeki tartışmalara, özellikle realist paradigma çerçevesinde, bualanda sınırlı düzeyde tartışılan Nietzsche’nin siyaset felsefesi üzerindenyeni bir açılım getirmek ve Nietzsche’nin güç istenci düşüncesiyle, realizmingüç kavramı arasındaki ortak noktaları değerlendirmektir., In this study, the will to power in Nietzsche's philosophy has beendebated in relation to the new paradigm, in particular, in the basic argumentsof the discipline of international relations. This study will approach thesediscussions mostly in reference to names such as E.H. Carr, Morgenthau, Waltz,etc., in the context of realist paradigm. The concept of “will to power” willbe evaluated from the perspective of international relations, and thedistinctive role of the “will to power” in terms of breaking points will bedetermined. The claim that the new paradigm that Nietzsche puts forward withthe idea of the will to power combines the perspective based on conflict andongoing conflict of interest with a multidisciplinary point of view will bediscussed. The main objective of the study is to bring about a new breakthroughto the discussions in international relations discipline specifically withinthe frame of realist paradigm, through Nietzsche's political philosophy, whichis rarely discussed in this area, and discuss the common points between theconcept of power in realism and Nietzsche's idea of will to power.

Bu çalışmada, Nietzsche’nin felsefesinde güç istenci düşüncesi, uluslararası ilişkiler disiplininin temel tartışmaları özelinde, yeni paradigmayla ilişkili olarak tartışılmıştır. Bu tartışmalar daha çok E.H. Carr, Morgenthau, Waltz gibi isimlere referansla realist paradigma çerçevesinde ele alınacaktır. Güç istenci kavramı uluslararası ilişkiler perspektifinden değerlendirilecek, uluslararası ilişkiler açısından büyük kırılma noktalarının tespit edilmesinde güç istencinin belirleyici rolü saptanacaktır. Nietzsche’nin güç istenci düşüncesiyle ortaya koyduğu yeni paradigmanın, çatışmaya ve sürekli çıkar mücadelesine dayalı perspektifi multidisipliner bir bakış açısıyla birleştirme iddiası değerlendirilecektir. Çalışmanın temel hedefi, uluslararası ilişkiler disiplinindeki tartışmalara, özellikle realist paradigma çerçevesinde, bu alanda sınırlı düzeyde tartışılan Nietzsche’nin siyaset felsefesi üzerinden yeni bir açılım getirmek ve Nietzsche’nin güç istenci düşüncesiyle, realizmin güç kavramı arasındaki ortak noktaları değerlendirmektir. In this study, the will to power in Nietzsche's philosophy has been debated in relation to the new paradigm, in particular, in the basic arguments of the discipline of international relations. This study will approach these discussions mostly in reference to names such as E.H. Carr, Morgenthau, Waltz, etc., in the context of realist paradigm. The concept of “will to power” will be evaluated from the perspective of international relations, and the distinctive role of the “will to power” in terms of breaking points will be determined. The claim that the new paradigm that Nietzsche puts forward with the idea of the will to power combines the perspective based on conflict and ongoing conflict of interest with a multidisciplinary point of view will be discussed. The main objective of the study is to bring about a new breakthrough to the discussions in international relations discipline specifically within the frame of realist paradigm, through Nietzsche's political philosophy, which is rarely discussed in this area, and discuss the common points between the concept of power in realism and Nietzsche's idea of will to power.

Bu makalenin amacı küresel adalet kavramının uluslararası ilişkiler açısından olasılığını incelemektir. Dolayısıyla, John Rawls’un küresel adalet kavramı üzerine geliştirdiği iddialarının, liberal olan ve olmayan toplumlar için uygulanabilirliği tartışılacaktır. Öte yandan, Halkların Yasası adlı kitabıyla John Rawls’un uluslararası ilişkiler teorisine katkısı yorumlanmış olacaktır, This paper aims at examining the probability of justice in global context. It can be argued that the Rawlsian argument on global justice might be so optimistic with regard to both internal and external dynamics of liberal societies. Yet it is a well-known fact that Rawlsian categorization in his book called The Law of Peoples merits to be mentioned in order to improve the global justice. Key Words: Global justice, International relations, Liberalism, Dictatorships

DergiPark: 326228 trakyasobed Bu makalenin amacı küresel adalet kavramının uluslararası ilişkiler açısından olasılığını incelemektir. Dolayısıyla, John Rawls’un küresel adalet kavramı üzerine geliştirdiği iddialarının, liberal olan ve olmayan toplumlar için uygulanabilirliği tartışılacaktır. Öte yandan, Halkların Yasası adlı kitabıyla John Rawls’un uluslararası ilişkiler teorisine katkısı yorumlanmış olacaktır This paper aims at examining the probability of justice in global context. It can be argued that the Rawlsian argument on global justice might be so optimistic with regard to both internal and external dynamics of liberal societies. Yet it is a well-known fact that Rawlsian categorization in his book called The Law of Peoples merits to be mentioned in order to improve the global justice. Key Words: Global justice, International relations, Liberalism, Dictatorships

Tezin dört ana bölümünde Köy Enstitüleri'nin kurumsal, tarihsel ve kuramsal alt yapısı incelenmiştir. Birinci bölümde, ulus-devlet inşası ve milliyetçilik hareketleri tartışılarak romantik milliyetçiliğin tanımı yapılmıştır. İkinci bölümde, Türkiye'de köylü eğitiminin önemi ve tarihi araştırılmıştır. Üçüncü bölümde, Köy Enstitüleri'nin tarihsel ve kurumsal yapısı incelenmiştir. Dördüncü bölümde, Köy Enstitüsü mezunlarıyla sözlü tarih çalışması yapılarak romantik milliyetçiliğin içsellenmesi tartışılmıştır. Sonuç olarak Köy Enstitüleri'nin ulus-devlet inşaasında, köylü eğitiminin vatandaşlık bilincini romantik milliyetçi söylem sayesinde gerçekleştirdiği ifade edilmiştir. Within the four main chapters of the thesis, the institutional, historical and theoretical frameworks of the Village Institutes are examined. In the first part, the romantic nationalism is explained while discussing the relationship between nation-state building and nationalist movements. In the second part, the importance and historical background of peasent education are illustrated. In the third part, the historical and institutional frameworks of the Village Institutes are analyzed. In the final part, oral history methods are applied to institutes? graduates concerning their views on citizenship and the romantic nationalism. When all is said and done, the conclusion is that the romantic nationalism is adopted through the Village Institutes in terms of combining both peasent?s education system and nation-state building. 224

Bu çalısmanın amacı 1930'lu yılların tek parti dönemine denk gelen kesitinde ?Cumhuriyetmodernlesmesi? ile vatandasların fikir ve davranıslarındaki olası degisimler arasındakibaglantıyı ?bireylerin? davranıs ve fikir kalıpları ekseninde irdelemektir. Bir baska degisle,cumhuriyet reformlarının toplumun üyeleri arasında yarattıgı degisiklikleri incelemeyiamaçlamaktayız. Böylelikle, bir taraftan cumhuriyet modernlesmesini Emilio Gentile'ninkavramsallastırdıgı siyasal dinin ?islevselci? biçimiyle açıklamaya çalısırken, diger taraftanbireylerin davranıs ve fikir kalıplarının Norbert Elias'ın ?Uygarlasma süreci mekanizmaları?savına uygunlugunu tartısacagız. Sonuç olarak, cumhuriyet modernlesmesinin yaratmayaçalıstıgı yeni insan tipinin fikir ve davranıslarındaki degisimi inceleyecegiz.Anahtar kelimeler : Türk İnkilap Tarihi, Modernlesme Kuramı, DavranısKalıpları In this study, the main target is to analyze the interaction between the single-party republicanmodernization of 1930s. and the possible changes in the behaviors and ideas of the citizens. Inother words, the question is to illustrate to what extent the republican reforms modify themembers of the society. By doing so, we take into the consideration, the fact that the singlepartymodernization is related to the functionalist form of political religion articulated byEmilio Gentile, while the citizens? behavior and ideas are evaluated similarly to the theory ofthe civilization process formulated by Norbert Elias. This is to say, we focus on theconceptualization and the evolution of the citizens, which the republican modernizationrenders the new man (L?Homme nouveau) throughout his/her behaviors and ideas modifiedby the mechanism of self-constraint.Keywords : Turkish Revolution, Modernization, Socialization, CivilizationBehavior Patterns 91

Siyasal şiddet, İran'ın modern tarihinde süreklilik arzeden olgulardan biridir. Bu olgu bazen siyasetin yön değiştirmesine ve bazen belirli bir toplumsal düzenin aksamasına sebep olmuştur. İran'da modernizmin oluşması XIX yüzyılın sonlarından itibaren görünür boyutlar kazandı ve bu belirginlik, zaman içerisinde eski düzende değişiklik yarattığı için, bazı toplumsal rahatsızlıklara sebebiyet vermiştir. Düzenin değişmesi ve zaman içerisinde yeni olguların oluşması bazen şiddet dolu vakaların ortaya çıkmasına yol açmıştır. İran'ın modern döneminde ortaya çıkmış olan en dikkat çekici siyasal şiddet vakası, 1908'de meşrutiyeti yok etme amacıyla devletin meclis ve ahrara saldırmasıdır. Bu vaka yaklaşık bir yıllık iç savaşın ortaya çıkmasına ve sonucunda padişahın değişmesine yol açmıştır. Bu vakayı inceleyerek şiddetin ortaya çıkmasında çok farklı etkenlerin birlikte hareket ettiğini görebiliriz. Bu farklı etkenleri göz önüne alarak bu araştırma, meşrutiyet döneminde siyasal şiddetin nasıl ortaya çıktığı sorusuna cevap geliştirmeye çalışacaktır. 1800-1909 yıllarını incelediğim bu çalışmada, siyasal şiddetin ortaya çıkmasında etkili olan dört farklı toplumsal kurum tespit ettim ve bu yıllarda tespit ettiğim toplumsal, hukuki, siyasi ve dini kurumların gelişmesini ve siyasal şiddet üzerinde bıraktıkları etkileri incelemeye çalıştım. Karma bir teorik çerçevesi olan ve nitel metodu benimseyen bu tezde oluşturduğum Şiddet Ağları modeliyle, siyasal şiddetin çok etkenli ve kurumlar arası işbirliği neticesinde oluşmuş olan bir olgu olduğunu gösterdim. Political violence is one of the persistent phenomena in Iran's modern history. This phenomenon sometimes caused a change in the direction of politics and sometimes made disruption in a certain social order. The emergence of modernism in Iran has gained noticeable dimensions since the end of the 19th century, and this particularity has led to some social restlessness as it has changed the old order over time. Replacement of the old order with new formation over time has sometimes led to the emergence of political violence. In Iran's modern era, the most prominent case of political violence which appeared in 1908, was the attack of state to the parliament and constitutionalists to eradicate the constitutionalism. This case led the country to the civil war for about one year. By examining this case, I recognize that many different factors act together in the emergence of violence. Considering these different factors, this research tries to develop an answer to the question of `how political violence emerged during the constitutional period`. In this study, which focuses on 1800-1909, we identified four different social institutions that were effective in the emergence of political violence. The development of socio-economic, legal, political and religious institutions in these years and their conflicts of interest with each other during the process, precipitated political violence. In this thesis, which has a multi-theoretical approach and adopted qualitative method, by the Violence Networks model, I have demonstrated that political violence is a multi-factor phenomenon that has emerged as a result of inter-institutional cooperation. 310

Bu çalışma İkinci Dünya Savaşı dönemi (1939-1945) Türk basını üzerinedir. Çalışmada dönemin yüksek tirajlı gazetelerinden Yeni Sabah'ta ve Cumhuriyet'te yayımlanmış karikatürler aracılığıyla savaşa bağlı olarak Türk basınında cereyan eden ayrışma karşılaştırmalı olarak ele alınmıştır. Çalışma üç amaca yönelik hazırlanmıştır: (1) Yeni Sabah'ın yayın politikasını değerlendirmek, (2) Cumhuriyet'in yayın politikası ile Türk hükümetinin aktif tarafsızlık politikası arasındaki bağlantıyı masaya yatırmak ve (3) bunları yaparken karikatürleri kullanarak savaş dönemi Türk basınına farklı bir pencereden bakmak. Çalışmanın dayandığı temel varsayım karikatürlerin, gazetelerin yayın politikalarının ana hatlarını belirleyen başmakalelere uygun olarak oluşturulduklarıdır. Dolayısıyla öncelikle yayın politikaları başmakaleler incelenerek saptanmış ve ardından karikatürlerin bu yayın politikalarını yansıtan retoriksel araçlar olarak kullanıldıkları ispatlanmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda çalışma karikatürler üzerinden Yeni Sabah'ın Müttefik Devletler yanlısı, Cumhuriyet'in ise hükümet yanlısı bir yayın politikası takip ettiğini göstermiştir. This study is about the Turkish press during the period of the Second World War (1939-1945). In the study, the conflict showing up in the Turkish press depending on the war were analyzed comparatively through the editorial cartoons published in two of the newspapers which had the highest circulation rate at that time, Yeni Sabah and Cumhuriyet. The study was prepared for three goals: (1) assessing the publication policy of Yeni Sabah, (2) discussing relation between the publication policy of Cumhuriyet and the positive neutrality policy of Turkish government in detail and (3) while doing these, looking at Turkish press of those times from a different aspect by using the editorial cartoons. The basic assumption that this study is based on is that the editorial cartoons are created in accordance with the editorials determining outlines of the publication policies of the newspapers. Thus, firstly the publication policies were detected by viewing the editorials, then it was tried to prove that the editorial cartoons were used as rhetorical tools representing these publication policies. In this context, the study demonstrated that Yeni Sabah had a pro-Allies publication policy whereas Cumhuriyet had a pro-government one via the editorial cartoons. 253

Bu çalışma, eleştirel söylem analizi ve anlatı takip metodu çerçevesinde siyasal söylemin politikalar ile ilişkisini değerlendirmektedir. Bu çalışmada ele alınan siyasal söylemlerin tamamı tarihin mirası üzerine inşa edilmiş söylemlerdir. Geleneksel-tarihsel meşruiyet söylemleri olarak adlandırılan bu söylemler, bir yandan, günün problemlerinin çözümünü, siyasal söylem ile geçmişin bugüne mirasını kullanarak aramakta, öte yandan yeni politikalara tarihsel-geleneksel meşruiyet alanı açmaktadır. Yıkım ve yeniden inşa terimleri siyasal söylemin fonksiyonları olarak değerlendirilmektedir. Yıkım söylemleri, vesayet rejimi ve ona ait unsurları/cüzleri kutsal bir varlık olarak ortaya koyduğu düşünülen geleneksel bürokratik paradigmanın savunularına hatip tarafından yapılan söylemsel tenkitlere verilen isimdir. Yeniden inşa söylemleri ise, hatip tarafından tarihten gelen meşruiyet ve köklü sosyokültürel çağrışımlar ile beslenen siyasal söylemler ile yeni siyasal söylem paradigması oluşturma çalışmaları olarak ele alınmaktadır. Yeniden inşa söylemleri, hatibin benliğinin Osmanlı tarihinin de ötesine geçebilen boyutta tarihin mirası ve ataların başarısı ile beslenmesi olarak ele alınmaktadır. Benlik geçmişin mirası ile yazılmaktadır. Geçmişin mirasının, hatibin kendisini en doğru anlatıcı ve tarihsel meşruiyet söylemi ile beslene gelmiş modern politikaların en doğru yapıcısı olarak konumlandırmasında önemli bir araç olduğu savunulmaktadır. Çalışmanın son bölümünde, AK Parti döneminde söylem ve politika arasındaki ilişki ortaya konulmaya çalışılmaktadır. Siyasal söylemin sistematik analizi, politikaların formüle edilme biçimini ortaya koyabilmek bakımından büyük öneme haizdir. Siyasal söylem ve politika arasındaki ilişkiyi açıklamaya yönelik varsayımlar bu çalışmanın en önemli özelliğidir. Siyasal söylem ve politika ilişkisini ve siyasal söylem türü ve siyasal pratik türlerini açıklamaya dair varsayımların en önemli unsurları şunlardır: alan, sistemik kısıtlılıklar, ayrılan söylem, ayrılan politika, tedrici söylem ve tedrici politika. The study focuses on the political discourse built on the grand legacy of history. The tools of discourse analysis, Critical Discourse Analysis and Narrative Tracing are the main frameworks tracing the evolution of discourse, and the relationship between discourse and policy. The political discourse has two functions: deconstruction and reconstruction. The discourse of deconstruction refers to the discursive discrediting the traditional bureaucratic paradigm's defense of the components of regime as a sacrosanct entity. The discourse of reconstruction refers to the reinvention of the new discursive paradigm nourished by the socio-cultural significations from the deep-rooted historical legacy. Next, the study focuses on how the self of the rhetor is nourished by the grandeur of the history and ancestors' deeds extending beyond the Ottoman period. The self is written by the legacy of the past. The legacy of the past institutes the self as the appropriate teller and appropriate doer. In the final section, the study attempts to explain the relationship between discourse and policy during AK Party era. The preceding systematic analysis of discourse is argued out to be preliminary stage for the formulation of the policy. What is peculiar to that study is the proposition of hypothesis identifying the nature of the relationship between discourse and policy. The components of the hypothesis such as field / realm, systemic limits, avulsive discourse / policy, incremental discourse / policy are introduced to figure out the relationship between political discourse and policy, type of political discourse and the type of policy. 290

Bu doktora tezi, 1990'larda Türkiye'de siyasal liberal değerlerin izini bir siyasal parti üzerinden incelemiştir. Dönemin yükselişte olan siyasal değeri ve sistemi siyasal liberalizm, üstünde çalışılan teorik zemini oluşturur. Araştırma sorusu `bir istisnai örnek olarak liberal Batı tipi demokrasinin ortam ve dış şartlar bunu desteklerken, sistemin siyasal bagajına içkin olmadıkça tutması nasıl mümkündür?` olarak formüle edilmiştir. Bu yanı ile, sonuca ulaşmak manasında yeterli olmasa da hedef yolunda atılan adımların süreç içinde ne gibi dönüşümlere sebep olduğunu ortaya koymak vurgulanmıştır. Siyasal liberalizmin araştırıldığı zaman aralığı 1987- 97 on yılıdır. Araştırma sorusunun nesnesi olarak örnek olay, 1990'larda oluşmuş, kurulmuş ve daha sonra bir başka partiye ilhak olarak sona ermiş olan Yeni Demokrasi Hareketi'dir. Bir parti incelemesi olan bu doktora tezinde, ömrü kısa bir partiyi bağlamı içinde anlamlandırabilmek için Tunaya yönteminin bir uyarlaması yapıldı. Örnek olay araştırma sorusunun cevabını, yapılmaması gerekenleri deneyimleyişiyle verir. Bununla birlikte, partinin bazı yapısal sorunları da sistemde tutunmayı kaygan zemin kadar zor kılmıştır. Çalışmanın sonunda, siyasal liberalizmin siyasal bagaja içkin olmadığı bir örnekte, sisteme sızıntılar şeklinde iz bırakmanın mümkün olduğu ortaya konulmuştur. Çalışmanın konu alınan döneme dair sonucu, 1990'lar Türkiye'sindeki değişim ve liberalleşme çağrılarının bir spektrum oluşturması şeklindedir. This doctoral dissertation pursues politically liberal merits through a political party in the 1990's of Turkey. Political liberalism, as the rising political merit and system of that period, is the theoretical platform that is worked on. The research question is formulated as `if the liberal Western democracy - as an exceptional version - is not intrinsic to the political baggage of a system and if the exogenous factors promote the liberal Western democracy, how would it be possible to settle into the political system?`. With this aspect, the steps on the way of liberal Western democracy is emphasized by their effect on little twists on the transformation of the system, even those steps could not change the final point. Decade of 1987-97 is the period that is concentrated in terms of the analysis of political liberalism. As the object of the research question, the case of this study is the New Democracy Movement, which was formed, founded and was concluded by annexing to another political party in 1990's. In this doctoral dissertation, which is a political party analysis, Tunaya method of party analysis is arranged for the necessity of giving a short-lived political party's meaning within its context. The case gives the answer of the research question by its experiments in the opposite tide of settling into the system. Notwithstanding, various structural problems of the party make settling into the system tough, as much as the sliding platform the party tries to stand on. It is displayed at the end of the dissertation that it is possible to trail through the system by leaks at backward, if the liberal Western democracy is not intrinsic to the political baggage of a system. Another linked result of this study is that the calls for transformation and liberalism through the 1990's Turkey generate a spectrum. 391

Demokrat Parti, Türk siyasi tarihinde çok partili hayata dönüşün başarılı bir sonucunu temsil eder ve Türk siyasal hayatı literatüründe önemli bir konumda yer alır. Bu bakımdan birçok yönüyle incelenmiş olan Demokrat Parti, demokrasi çalışmalarının da konusu olmuş; demokrasi anlayışı da çoğunlukçu, seçkinci ya da liberal olarak keskin ifadelerle, statik biçimde ifade edilmiştir. Çalışmanın amacı Demokrat Parti'nin muhalefet ve iktidar yıllarını kronolojik olarak incelemek ve dönemsel olarak demokrasi anlayışındaki değişimleri açığa çıkararak nedenlerini tartışmaktır. Bu amaçla Türkiye Büyük Millet Meclisi Tutanak Dergileri, ulusal gazeteler, anı kitapları, günlükler, Türk siyasi tarihi ve Demokrat Partiyi inceleyen çalışmalar ve demokrasi kuramlarına dair eserlerden faydalanılmış, subjektif metinler mümkün olduğunca birincil kaynaklarla birlikte değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonucunda Demokrat Parti'nin muhalefet, birinci, ikinci ve üçüncü iktidar dönemlerinde, kesin tarihlerle olmasa da, demokrasi anlayışında birtakım değişimler geçirdiği ve bu değişimlerin gerek Demokrat Parti'nin siyasal örgüt olarak yapısından gerek de ulusal ve uluslararası çapta olaylardan kaynaklandığı görülmüştür. Aynı zamanda inşacı bir bakış açısıyla parti önderlerinin tutumları ve söylemlerinin demokrasi anlayışında değişimler meydana getirdiği açıklanmıştır. The Democratic Party represents that successful outcome of returning multiparty politics in Turkish political history and takes an important position in Turkish political life literature. In this perspective the Democratic Party, which has been examined in many respects, was also a subject of democracy studies and its conception of democracy has also been expressed with sharp notions like majoritarian, elitist or liberal in static forms. The purpose of this work is to analyze chronologically the years in the opposition and the years in the power of the Democratic Party and to uncover its conceptions of democracy periodically with discussing about their reasons. For this purpose the Grand National Assembly of Turkey Minutes, national newspapers, memoirs, diaries, works about Turkish political history and the Democratic Party and works on democracy theories have been used, subjective texts were evaluated as much as possible with primary sources. At the end of the work, it was seen that the Democratic Party, though not with definite dates, had undergone some changes in its conception of democracy during the oppositon, first, second and third periods of power and that these changes caused by both the Democratic Party's political organization and by nationally and internationally events. Also it was explained with constructivist perception that the attitudes and discourses of party leaders brought changes in conception of democracy. 270

Bu tezde, Nietzsche'nin felsefesinde güç istenci düşüncesi, uluslararası ilişkiler disiplininin temel tartışmaları özelinde, yeni paradigma ve büyük siyasetle ilişkili olarak tartışılmıştır. Tez, bu tartışmaları daha çok E.H. Carr, Morgenthau, Waltz, Mearsheimer gibi isimlere referansla realist paradigma çerçevesinde ele alacaktır. Bu tezde `güç istenci` düşüncesi uluslararası ilişkiler perspektifinden değerlendirilecek, uluslararası ilişkiler açısından büyük kırılma noktalarının tespit edilmesinde güç istencinin belirleyici rolü saptanacaktır. Nietzsche'nin güç istenci düşüncesiyle ortaya koyduğu yeni paradigmanın, Machiavelli ve Hobbes'tan bu yana siyaset felsefesinde tartışılan, çatışmaya ve sürekli çıkar mücadelesine dayalı perspektifi multidisipliner bir bakış açısıyla birleştirme iddiası değerlendirilecektir. Bu çerçevede, güç istenci düşüncesinin Nietzsche'nin siyaset felsefesindeki yansıması olan `büyük siyaset` kavramı ele alınacak, Nietzsche'nin mevcut paradigmaya yönelttiği eleştiriler çerçevesinde büyük siyaset düşüncesiyle realist paradigma arasında ilişki kurulacaktır. Temel hipotezlerin yanında, `epistemolojik açıdan büyük kırılmalar, uluslararası ilişkiler açısından büyük kriz dönemlerine denk düşerler` yan hipotezi bu tartışmalar bağlamında değerlendirilecektir.Çalışmanın temel hedeflerinden birisi, uluslararası ilişkiler disiplinindeki tartışmalara, özellikle realist paradigma çerçevesinde, bu alanda sınırlı düzeyde tartışılan Nietzsche'nin siyaset felsefesi üzerinden yeni bir açılım getirmek ve Nietzsche'nin güç istenci düşüncesiyle, realizmin güç kavramı arasındaki ortak noktaları değerlendirmektir. Nietzsche'nin güç istenci düşüncesiyle, uluslararası ilişkilerde de yansıması olan yeni paradigmaya ilişkin tezleri ve bu düşünceyle siyasi tarihin birbirinden kopuk görünen olaylarını holistik bir perspektifle birleştirme iddiası üzerindeki tartışmalar da bu kapsamda ele alınacaktır.Anahtar Sözcükler: Nietzsche, güç istenci, paradigma, realizm, büyük siyaset, Carr In this thesis, the will to power in Nietzsche's philosophy has been debated in relation to the new paradigm and great politics, in particular, in the basic arguments of the discipline of international relations. The thesis will approach these discussions mostly in reference to names such as E.H. Carr, Morgenthau, Waltz, Mearsheimer, etc., in the context of realist paradigm. In this thesis, the `will to power` will be evaluated from the perspective of international relations, and the distinctive role of will to power in determining the breaking points in terms of breaking points will be determined. The claim that the new paradigm that Nietzsche put forward with the idea of the will to power combines the perspective discussed in political philosophy since Machiavelli and Hobbes, based on conflict and ongoing conflict of interest with a multidisciplinary point of view will be discussed. In this framework, the notion of `great politics`, which is the reflection of Nietzsche's will to power in political philosophy will be tackled, and the relation between great politics idea and realist paradigm will be established within the framework of Nietzsche's criticism towards the present paradigm. In addition to the basic hypotheses, the minor hypothesis of `major breaks in epistemological terms correspond to major crisis periods in terms of international relations` will be evaluated in the context of these discussions.One of the main objectives of the study is to bring about a new breakthrough to the discussions in international relations discipline specifically within the frame of realist paradigm, through Nietzsche's political philosophy, which is rarely discussed in this area, and discuss the common points between the concept of power in realism and Nietzsche's idea of will to power. Discussions on Nietzsche's idea of the will to power and thesis on the new paradigm, which is reflected in international relations, and the claim of combining this idea with seemingly disconnected phenomena of political history with a holistic perspective will also be covered in this context.Keywords: Nietzsche, will to power, paradigm, realism, great politics, Carr 166